1. INLEIDING:
Verlede
week het ons o.a. gekyk na die historiese en teologiese agtergrond waarteen die
boek Daniël afspeel en die skrywer verplaas nou sy fokus na die effek wat die ballingskap
gehad het waaraan Daniël en sy vriende onderwerp was en daarom begin hy om ’n
klompie verhale te vertel van wat hy en sy vriende ervaar het.
2. SKRIFLESING:
Daniël
1:1-7 ~ In die derde regeringsjaar van koning Jojakim van
Juda het koning Nebukadnesar van Babel teen Jerusalem opgetrek en dit beleër. 2Die
Here het vir koning Jojakim oorgegee in Nebukadnesar se mag, en ook ’n gedeelte
van die tempelgereedskap, en hy het dit na Sinar, na die tempel van sy god toe
gevat, en daar het hy dit in die voorraadkamer van die tempel van sy god
gebêre. 3Die koning het vir Aspenas, sy hoofpaleisbeampte, beveel
om uit die Israeliete jongmanne na die paleis toe te bring, uit die koninklike geslag
en uit die geslag van vername mense. 4Die jongmanne moes sonder
liggaamsgebrek wees, mooi, toegerus met kennis, verstandig, bekwaam en in staat
om in die paleis diens te doen. Hulle moes onderrig word in die Galdeërs se
skrif en taal. 5Die koning het bepaal dat hulle ’n daaglikse porsie van sy
kos en wyn moet ontvang en dat hulle drie jaar lank opgelei moet word. Daarna
moet hulle in diens van die koning tree. 6Onder hierdie Judeërs was
daar Daniël, Gananja, Misael en Asarja, 7maar die hoofpaleisbeampte
het vir hulle ander name gegee: Daniël is Beltsasar genoem, Gananja Sadrag,
Misael Mesag en Asarja Abednego.
3. NOG MEER
AGTERGROND:
Wie was
Daniël? Eerstens is Daniël natuurlik die skrywer van hierdie boek ~ In sy eerste regeringsjaar het
ek, Daniël, uit die Skrifte vasgestel dat volgens die woord van die Here wat
tot die profeet Jeremia gekom het, Jerusalem sewentig volle jare ’n puinhoop
sou wees (Dan.9:2). Tweedens was Daniël ook ’n profeet van God en dit
het ons verlede week gesien toe Jesus in
Matt.24:15 bevestig het dat Daniël ’n profeet was.
Daniël
was egter ook die seun van ’n edelman en heel moontlik ’n prins wat in 605 v.C.
weggevoer is na Babilon en as ons na vv.3-4, wat ons so pas gelees het kyk, dan
was hy hoogs waarskynlik nog ’n tiener toe hy weggevoer is, want daar is verwys
na die "jongmanne" wat na Nebukadneser geneem moes word en Daniël was
onder hierdie jongmanne.
Wat uit
’n menslike oogpunt gesien kan word as tragies, is die feit dat Daniël se
bediening vir die totale tydperk van die Babiloniese ballingskap geduur het,
want sy laaste profesie is in 536 v.C. geskryf toe Daniël reeds in sy
tagtigerjare was.
Hierdie
boek is waarskynlik dié bes georganiseerde boek in die ganse Bybel en sommige
kommentators grond dit op die feit dat Daniël aan die einde van sy lewe, sy
boek herskryf het en in een boek, met een tema, geherorganiseer het.
’n
Laaste en baie belangrike opmerking wat ek wil maak, is dat die boek Openbaring
waarna ons al grootliks en in groot detail gekyk het, nie na behore vertolk kan
word sonder kennis en insig in die boek Daniël nie, want daar word in bykans
elke hoofstuk van Openbaring, verwys na, of aangehaal uit Daniël.
4. DIE VYAND
SE STRATEGIE:
Na
Nebukadneser se oorwinning oor Jerusalem, het hy geweet dat hy nie oor ’n lang
termyn heerser oor God se volk sou kon bly, as hy net op sy militêre oorwinning
sou vertrou nie – hy was slim genoeg om te besef dat hy die volk onder sy
beheer moes kry, deur hul denke en hul gebruike en lojaliteit te wen en dan sou
hy hulle heerser kon bly – daarom dat hy groot getalle van hulle weggevoer het,
nie net om slawe vir sy volk te wees nie, maar om God se volk ook bloot te kon
stel aan die Babiloniese kultuur, afgodediens en alles wat daarmee gepaard
gegaan het. Hy is egter nog verder slim, omdat hy besef het dat hy by die
jonger geslag moes begin, want as jy die jongmense gewen het, het jy die volk
gewen.
Met dit
in gedagte gee Nebukadneser opdrag aan Aspenas, sy hoofpaleisbeampte, om al die
jongmense wat van koninklike en vername afkoms was, na hom te bring, want dit
is by hulle wat hy met sy sondige indoktrinasie wil begin. Hy het egter nog
verdere kwalifikasies waaraan hierdie manne moes voldoen – hulle moes ...sonder liggaamsgebrek wees,
mooi, toegerus met kennis, verstandig, bekwaam en in staat om in die paleis
diens te doen. Dit is dus duidelik dat Nebukadneser geweet het dat sulke jongmanne
uiteindelik die grootste invloed op hulle volksgenote sou hê, want hulle sou
die toekomstige leiers van die Judeërs wees.
Hy gaan
egter nog ’n stap verder – een van die beste maniere om begrip en waardering te
kweek vir ’n bepaalde land en kultuur en godsdiens, moet jy die taal van
daardie volk aanleer en dit is presies ook wat die voorland van hierdie
jongmanne sou wees ~ ... Hulle moes onderrig word in die Galdeërs se skrif en taal (v.4b).
Uit
hierdie strategie van Nebukadneser sien ons die bose self in aksie en is dit
noodsaaklik dat ons behoorlik kennis hiervan sal neem ten einde ons te versterk
in ons geestelike oorlogvoering teen die bose (Ef.6:10-20) – ons moet sy strategie verstaan, ten einde suksesvol weerstand te kan
bied teen sy aanslae en uit hierdie gedeelte sien ons vier stappe wat die bose
in sy aanslag teen ons aanlê:
·
Isolasie: Nebukadneser het die gekose jongmanne geïsoleer
van hulle volksgenote – daardie positiewe invloed wat hulle karakter en geloof
en kultuur gevorm het, sodat hulle nie meer in die weë van die Here sou wandel
nie. Hulle sou vervreem word van hul daaglikse godsdiensonderrig en
aanbiddingsgeleenthede; hulle sou nie meer blootgestel wees aan die onderrig in
die Woord van God en gemeenskap met medegelowiges nie. Hulle sou nie meer
blootgestel wees aan oproepe tot ’n heilige lewe nie. Die bose koning het dus
gedink dat indien hy hierdie jongmanne vervreem van die Woord van God, hulle uiteindelik
ontrou aan God sou word.
Hierdie
strategie word vandag nog net so toegepas deur die satan (steeds is hy die mees onoorspronklike strateeg wat
daar is) –
hy wil ons vervreem van God se Woord en gemeenskap met God en ook met
medegelowiges en daarom moet ons uiters bedag op hierdie feit wees en ons
inoefen en dwing om nie ons "stiltetyd" (of ons "gesprekstyd" as julle wil) af te skeep nie en ook
om ons met erns daaraan te wy, soos Hand.2:42 dit stel, om ons... ...heelhartig toe (te lê) op die
leer van die apostels en die onderlinge verbondenheid, die gemeenskaplike
maaltyd en die gebede.
·
Indoktrinasie: ’n Tweede stap wat die vyand volg om ons van God
te vervreem, is d.m.v. indoktrinasie. Ons het in v.4 gesien wat Nebukadneser se
plan met die jongmanne was – hy wou hulle vervreem van hul kultuur, taal en
godsdiens; hy wou hulle indoktrineer deur hul verstand te verduister met die Babiloniese
kultuur en godsdiens. Hierdie is ’n algemene en alledaagse truuk van die bose,
nl. om ons te indoktrineer; om ons verstandelik en geestelik sag te maak en af
te takel, sodat die dinge van hierdie wêreld nie meer vir ons onaanvaarbaar en
afstootlik is nie – neem maar net een voorbeeld: Winkels was vir baie jare in hierdie
land van ons, op Sondae gesluit, maar mettertyd het die een winkel na die ander
op Sondae begin oopbly vir sake, want hulle wou geldmaak en vir die "kerkloses"
van ons dag is dit die inkopiedag en maatskappye het die behoefte en aanvraag
begin bevredig (selfs Banke begin oopbly op
Sondae).
Dit is nou so ’n algemene ding en ons het so gewoond geraak daaraan – ons is al
so geïndoktrineer, dat dit vir ons al makliker word om maar net deel van die
tydsgees te word en niks daarvan dink om self ’n paar inkopies op ’n Sondag te
gaan doen nie – die heiligheid en gewydheid van God se rusdag word op hierdie
wyse net afgestomp in ons gemoedere.
Nebukadneser het beplan
om die jongmanne soos die Babiloniërs te laat begin dink en optree en dit is
wat die vyand met ons ook wil doen – hy wil hê dat ons soos die wêreld moet
begin dink en optree en bring dit ons by die derde stap in die vyand se
strategie om ons te laat struikel op ons geestelike pad – ons maak kompromie
met hierdie wêreld en sy dinge.
·
Kompromie: Die Joodse tieners wat in die koninklike paleis
onderrig was, was daagliks blootgestel aan die lekkernye van die paleis (v.5). Waarin die kompromie, of die gevaar van kompromie
vir Daniël en sy vriende in die kos en wyn van die paleis gelê het, is nie
heeltemal seker nie en word daar baie gespekuleer. Sommige teoloë reken dat die
kompromie daarin gelê het, dat Daniël-hulle nie wou afwyk van die gebruik van
hul volk om kos wat aan die afgode gewy is, te eet nie, maar dit was dalk ook
bloot net ’n geval dat hulle nie deel wou word van die Babiloniese leefstyl en
in die gemaksug van hierdie wêreld vasgevang te raak nie – die genot van
hierdie wêreld. Jesus het nie verniet in Luk.8:14 gewaarsku nie ~ Die saad wat
tussen die onkruid val, dui op dié wat die woord hoor, maar deur die sorge en
die rykdom en die genietinge van die lewe word dit gaandeweg verstik, en dit
skiet nie saad nie.
Daniël
het waarskynlik ook gevoel dat hierdie gemaklike en rykmans lewenstyl, hom sou
weglok van dít waartoe God hom geroep het.
Ons
moet bedag daarop wees dat die vyand wil hê dat ons kompromie moet maak met
hierdie wêreld en sy genietinge, sodat ons uiteindelik maar net sal word soos
die wêreld en dat die wêreld nie Jesus Christus in en deur ons lewe sal kan sien
nie.
·
Verwarring: In v.5 sien ons ook dat die hoofpaleisbeampte
Daniël en sy vriende se name verander het – so het Daniël, Beltsasar geword. Hierdie was ’n direkte poging om die jong Judeërs
nog verder te stroop van hul identiteit, want ons moet onthou dat name vir die
mense van die Ou Testament, baie belangrik was – So kon ’n naam bv. iets van
die persoon se geboorte weer gegee het – Moses se naam beteken letterlik
"uithaal" of "uittrek" ~ Sy het hom Moses genoem, “want” het sy gesê,
“ek het hom mos uit die water gehaal.” (Eks.2:10). Samuel se naam het, "van
die Here het ek hom afgesmeek" beteken (1
Sam.1:20).
Ander name het weer iets weergegee van die ouers se reaksie of posisie in die
samelewing: Isak ("lag" of "’n
gelag" – Gen.21:6); Abimelek ("my pa is die
koning" – Rigters 8:31). Ander name het weer ’n bepaalde boodskap wat God aan
die ouers gegee het, weerspieël – bv. Jesaja se oudste seun wie se naam was
Sear-Jasub en wat "oorblyfsel" of "sal terugkeer" beteken (Jes.7:3). Ander name wat weer op ’n "jah" of
"el" geëindig het, het daardie kind se verbintenis tot God weerspieël
en letterlik het dit gesê: "met God", of soos in Daniël se geval wat
ook geëindig het met "el", "my God is ’n Regter" en hierdie
naam sluit pragtig aan by die sentrale tema van hierdie boek, nl. "die
soewereiniteit van God."
Vir
Daniël was sy naam dus ’n baie spesiale naam wat boekdele gespreek het van sy
verbintenis tot Sy God en wat Hy van Sy God gedink het – ’n soewereine God! Nou
wil die koningshuis in Babel egter sy naam verander na Beltsasar, om daardeur
’n nuwe lewe en ’n nuwe begin van hierdie jongman aan te dui en alhoewel dit
nie vreemd was om name te verander nie – bv. Abram na Abraham (Gen.17:5); Sefas na Petrus (Mark.3:16); ens. was dit gewoonlik ’n nuwe naam
wat Goddelik geïnspireerd was en gedui het op ’n nuwe en beter verhouding
tussen God en die persoon, behalwe natuurlik in heidense situasies en dit is
wat hier met Daniël besig was om te gebeur – die koning gee hom ’n nuwe naam –
’n naam wat nie meer gekoppel is aan sy God nie, maar gekoppel is aan Babel se
afgode, nl. Bel, Nabu en Marduk.
Daniël
moes gestroop word van sy identiteit en dit was veronderstel om in hierdie
jongman se lewe, tot geweldige verwarring in sy gemoed te lei, want wie is hy
nou eintlik en nog later, namate hy gewoond raak aan sy naam en die afgode van
Babel, sou hy homself sien as ’n volbloed Babiloniër en in die proses sou hy
vergeet wie sy God werklik was.
Weereens
het Nebukadneser nie rekening gehou met die lewende God nie, want ons sal later
in Dan.5:12-13 sien dat die mense in die paleis steeds onthou het dat Beltsassar
se regte naam, Daniël was – waarom? Omdat hy deurgaans aan sy God gedink het en
die knie voor Hóm gebuig het en nie voor die afgode van Babel nie.
Hierdie
beginsel dui aan ons hoe belangrik dit is dat ons op die regte manier aan God
sal dink; dat ons Sy attribute sal ken en werklik glo dat dít is wie God
waarlik is – ons moet weet dat God soewerein is, maar ons moet ook hierdie
kennis van hierdie karaktereienskap van God in en deur ons lewe toepas – ons lewe
en ons denkpatrone, moet wys dat ons leef en optree soos iemand wat waarlik glo
dat God bv. soewerein is. Ons moet ongeag ons omstandighede, ons steeds waarlik
in optrede en spreke, onderwerp aan hierdie faset van God se karakter en in
opregtheid "onder" ons omstandighede, God steeds verheerlik – omdat
Hy soewerein is. Glo ons werklik dat God almagtig is en leef ons daarvolgens?
Glo
ons regtig dat God ’n genadige God is en dat Jesus volkome versoening tussen
God en ons bewerkstellig het, deurdat Hy die volmaakte offer aan die kruis
gebring het, of spartel ons nog steeds van tyd tot tyd met sekere sondes wat
ons lankal al bely het en waarvan ons, ons bekeer het? So asof God nie eerlik
is wanneer Hy sê ~ Maar as ons ons
sondes bely—Hy is getrou en regverdig, Hy vergewe ons ons sondes en reinig ons
van alle ongeregtigheid (1 Joh.1:9).
Dit
is presies wat die satan met ons doen – hy verwar ons en hy bring twyfel in ons
gemoed – dit is wat Nebukadneser met Daniël en sy vriende wou doen deur hul
name te verander. Ons as gelowiges se lewens is getransformeer deurdat ons
verstand vernuwe is (Rom.12:1-2) en ons moet daarvolgens leef en nie toelaat
dat die vyand ons op sleeptou neem nie.
5. GOD
SE GETROUHEID:
1
Pet 2:11 sê ~ Geliefdes, in die
wêreld is julle vreemdelinge en bywoners. Daarom dring ek by julle daarop aan
om nie aan sinlike begeertes toe te gee nie. Dit verwoes net ’n mens se lewe. Ons is net soos Daniël en sy
vriende, vreemdelinge in ’n vreemde en goddelose land, maar ons word ook
opgeroep om getrou te bly aan die Waarheid, te midde- en ten spyte van hierdie
vreemde en vyandiggesinde wêreld – net soos Daniël.
Om
egter getrou te bly aan God, moet ons ook insig hê in God se getrouheid –
onthou ek het netnou gevra of ons God se karaktereienskappe regtig ken?
Eerstens
moet ons besef dat God se getrouheid nie noodwendig altyd so ’n gerusstellende
en aangename waarheid is nie, want as ons net weer vlugtig terugkeer na die
eerste twee verse van Daniël 1, dan sal julle onthou dat God getrou aan Sy
karakter opgetree het en die volk weggevoer het uit Juda na Babel – God was getrou
aan Sy belofte van oordeel, maar meer nog (soos ons Woensdagaand
ook gesien het), God is
’n regverdige Regter en die Griekse woord vir "regverdig" is δίκαιος (dikaios) wat dui op die volmaakte
ooreenstemming tussen God se natuur en Sy optrede, m.a.w. Hy is heilig en
daarom moet Hy dienooreenkomstig optree, nl. Hy móét sonde straf, want dit is
in ooreenstemming met Sy karakter.
Juda
se ballingskap in Daniël se tyd, was derhalwe nie "toevallig" nie –
hulle ballingskap was in ooreenstemming met Dan.1:1-2 – God gee Sy volk oor in
die hand van hul vyande. God het male sonder tal in die boek Levitikus, Sy volk
gewaarsku dat daar besliste gevolge op hul sonde sal wees ~ As julle my voorskrifte nakom, my gebooie
gehoorsaam en daarvolgens lewe
(Lev.26:3).
Dan gaan God voort en Hy belowe in vv.4-13, o.a. reën op die regte tyd; genoeg
graan op die lande en vrugte en oorgenoeg kos. Hy belowe vrede en Sy
teenwoordigheid in hul midde, ens., máár in v.14 sê Hy ~ As julle egter nie na My luister nie en nie
alles doen wat Ek julle beveel het nie, 15as julle my voorskrifte
en bepalings verwerp en met minagting behandel, sodat julle nie my bevele nakom
nie en my verbond verbreek, 16sal Ek die volgende doen... en dan noem Hy aan hulle wat met
hulle sal gebeur – o.a. dat hul lewens vol angs sal wees; allerlei siektes sal
oor hulle kom; misoeste sal ervaar word en die ergste van alles – Hy sal Sy rug
op hulle draai en indien hulle hulself nie bekeer nie, sal nóg erger dinge met
hulle gebeur – hulle sal nóg erger gestraf word en Hy belowe o.a. oorloë teen
hulle en hongersnood, ens.
Ons
moet kennis neem van hierdie beloftes en waarskuwings en optrede van God teen
Sy volk, want Hy is nie nét ’n genadige en liefdevolle God nie, Hy is ook ’n
regverdige en heilige God en as ons, ons nie bekeer van ons sonde nie, wag daar
gevolge op ons sonde.
Daniël
en sy volksgenote se ballingskap was egter nie nét die vervulling van God se
algemene verbondsvloek in Lev.26 nie – dit was ook ’n vervulling van die
profesie van Jesaja in 2 Kon.20:18, wat nagenoeg ’n 100 voor die ballingskap
gebring is ~ Van jou eie seuns wat
uit jou gebore is, sal gevat word, en hulle sal diens doen in die paleis van
die koning van Babel. Waarom
was God so ontsteld oor die Judeërs? Omtrent ’n 100 jaar voor die ballingskap
en in die tyd wat Jesaja opgetree het as profeet, het koning Hiskia sy
beskerming by die Babiloniese koning Merodak-Baladan gesoek (2
Kon.20:12) – in kort, Hiskia
het sy beskerming in die politiek en by die vyand gesoek en nié by God nie.
Waarom
vind die ballingskap eers nagenoeg ’n 100 jaar later plaas? God is ’n genadige
God en gee kans vir belydenis en bekering, maar niks daarvan was teenwoordig
nie en daarom die uiteindelike ballingskap – God was dus getrou aan Sy karakter
van heiligheid en regverdigheid en Hy straf die volk.
Al
word die Judeërs weggevoer in ballingskap, a.g.v. ’n koning en hul voorsate se
sonde van nagenoeg 100 jaar vantevore, het hulle geweet dat hul toekoms nie
bepaal word deur die Babiloniërs, of die Babiloniërs se gode nie, maar deur God
self. Wat meer is, Daniël het dit nie alleen besef nie, maar... (luister na Dan.2:19)
~ Toe is die geheim aan Daniël geopenbaar in
’n nagtelike visioen, en Daniël het die God van die hemel geprys. Die God van Daniël het Daniël nie
alleen weggestuur in ballingskap nie, maar Hy het ook belowe om met Daniël daar
in Babilonië te wees en om hom en die ander wat aan God vasgehou het,
uiteindelik uit ballingskap uit, terug te neem na Juda.
6. TOEPASSING:
Hoe
kan ons staande bly tydens beproewing en versoeking?
·
Deur vas te bly hou aan God en Hom deurgaans te loof en te prys, soos
wat Daniël gedoen het. Daniël het vasgehou aan die beloftes aan sy voorouers
dat God hulle sou seën as Sy Verbondsvolk. Ons leef egter nie meer onder die ou
verbond nie, maar Jesus het vir ons dieselfde beloftes gegee om aan vas te hou
~ Is twee mossies nie vir ’n
sent te koop nie? En tog sal nie een van hulle op die grond val sonder die wil
van julle Vader nie. 30Van julle is selfs die hare op julle kop
almal getel. 31Moet dan nie bang wees nie. Julle is meer werd as
baie mossies (Matt.10:29-31).
·
Deur vas te bly hou aan die onderlinge byeenkomste en broederskap.
Hebr.10:25 leer ons dat ons nie van die onderlinge byeenkomste van die gemeente
moet wegbly nie – wanneer ons beproewing ervaar is die onderlinge byeenkoms en
die broederskap wat daaruit voortspruit, o.a. die ondersteuningsbasis wat ons
nodig het, om deur die swaarkry te kom. Bo en behalwe dat Daniël, God geprys
het, het God dit in Sy groot genade en soewereiniteit nie toegelaat dat Daniël
geïsoleer word en alleen deur die beproewing gaan nie – God het sy vriende by
hom gehou.
·
Deur vas te bly hou aan die Waarheid. Nebukadneser het opdrag gegee dat
Daniël en sy vriende se name verander moes word – hierdie was maar deel van die
indoktrinasie proses waaraan die koning hulle wou onderwerp, maar hierdie jong
Judeërs het nie toegelaat dat dit met hulle gebeur nie – dit blyk o.a. duidelik
uit die feit dat Daniël (soos ons netnou gesien
het) steeds
in die paleis bekend was as Daniël. Satan wil steeds vandag hê dat ons van die
Waarhede wat ons geleer het, afsien en daarom is dit noodsaaklik ten einde
staande te bly, om aan God se Waarheid vas te hou en dit nie af te skeep, of te
verwaarloos nie ~ Terwyl ons dan nou ’n groot
Hoëpriester het wat reeds deur die hemele gegaan het, Jesus, die Seun van God,
laat ons vashou aan die geloof wat ons bely (Hebr.4:14).
·
Deur vas te bly staan en nie kompromie te maak nie. Ons sal in die
hoofstukke wat ons nog gaan behandel, sien dat Daniël-hulle ook geweier het om
kompromie te maak met die wêreld – hy en sy vriende het o.a. geweier om die
knie voor die afgode van Babilonië te buig. Geliefdes, Paulus waarsku ons in
Rom.12:2 ~ Julle
moenie aan hierdie sondige wêreld gelyk word nie, maar laat God julle verander
deur julle denke te vernuwe. Dan sal julle ook kan onderskei wat die wil van
God is, wat vir Hom goed en aanneemlik en volmaak is. Dit is wat Daniël
gedoen het en dit is wat die Here van ons verwag.
·
Deur gereeld terug te kyk en onsself te herinner aan ons redding. Dit is
waarom Petrus in 2 Pet.1:12 sê ~ Om hierdie rede sal ek julle
altyd aan hierdie dinge herinner, al weet julle dit en al staan julle reeds vas
in die waarheid wat aan julle bekend gemaak is. Die jong manne uit Juda
het nie toegelaat dat hul naamsverandering en hul onderwerping aan Nebukadneser
se skool, hulle verwar het nie, want hulle het nie vergeet van waar hulle gekom
het nie en wie hulle God is nie.
Is
jy dalk tans in jou eie "Babel" en sê jy dalk, "Ja, maar God wat
vir Daniël gesê het dat Hy met Daniël is en dat Hy uiteindelik vir Daniël gaan
herstel, het dit nie vir my gesê nie en hoe moet ek weet wat my uiteindelike
lot gaan wees?" Miskien sal God dit nog vir jou sê, maar weet jy wat, God
hoef dit ook nie regtig vir jou te sê nie, want Hy het vir ons die voorbeeld
van Daniël gegee, sodat ons kan weet wat ons te doen staan – daar is egter ’n
voorwaarde en daardie voorwaarde is dat ons Daniël se voorbeeld moet navolg ... en Daniël het die God van die hemel geprys (2:19b).
[1]Boodskap deur Kobus van der Walt – Vaaldriehoek Gereformeerde Baptistegemeente
(Drie Riviere) – Sondag 09 Junie 2013
