Sunday, May 24, 2009
Bybelstudie oor Openbaring deur Kobus van der Walt - 31 Mei 2009
Openbaring Ontsluit – 02 (Christus die Sentrale Figuur)[1]
Indien u hierdie preek wil uitdruk – Verlig die teks in hierdie venster en kopieer en plak dit daarna in enige woordverwerkingsprogram (bv. MS Word) – druk daarna gewoon uit.
1. INLEIDING:
Te midde van fel vervolging wat aan die gang was rondom ongeveer 95n.C., ontvang die apostel Johannes ’n openbaring of profesie van dinge wat van daardie eerste dag af verder aan in die toekoms sou plaasvind. Die inhoud van die profesie, wat in boekvorm gebind sou word, was vir die aandag van sewe gemeentes in Klein-Asië (1:11). Maar, soos geldend vir al die ander Sendbriewe, nl. dat die inhoud van die briewe gerig word aan spesifieke gemeentes ten einde bepaalde probleme in die gemeente aan te spreek, is die inhoud van hierdie bepaalde brief en daarom ook met hierdie bepaalde openbaring, van toepassing op die breë kerk van alle tye (hierdie feit word beklemtoon deur 1:3 waarna ons netnou sal kyk).
Die wyse waarop Johannes hierdie openbaring ontvang het was uitsonderlik. Geen ander profesie het ooit vantevore op so ’n treffend wyse na iemand gekom nie. Terwyl hy op die eiland van Patmos is ontvang hy hierdie profesie en wat nog meer besonder is, is die feit dat hy dit op ’n Sondag ontvang – hy sien die Here van die Sabbat self, nl. Jesus Christus ons Here. Sy verskyning was ontsagwekkend en tog ook wonderlik. Só ontsaglik was Jesus se verskyning aan Johannes, dat selfs hy wat Jesus goed geken het, nie die heerlikheid waarin Christus aan hom verskyn het, kon verduur nie.
Hierdie wonderlike openbaring en visioen waaruit die brief Openbaring bestaan kom voort uit hierdie ontmoeting wat Johannes met die Seun van God gehad het.
2. INLEIDING TOT DIE OPENBARING:
Kom ons kyk na die inleidende verse tot die openbaring,
nl. Openb.1:1-3. Hierdie verse staan dan ook bekend as die karakter van die openbaring ~ Wat hier volg, is deur Jesus Christus geopenbaar. God het die openbaring oor wat binnekort moet gebeur, vir Hom gegee om aan sy dienaars bekend te maak. Jesus het toe sy engel gestuur om sy dienaar Johannes dit alles te laat sien. 2 Johannes is die getuie van wat God gesê en wat Jesus Christus bevestig het; hy getuig van alles wat hy gesien het. 3 Geseënd is die een wat die woorde van hierdie profesie lees, en die mense wat dit hoor en wat ter harte neem wat daarin geskrywe staan, want die eindtyd is naby.
Hierdie verse is ’n tipiese voorwoord of inleiding tot ’n apokalips of ’n openbaring. Wat is ’n apokalips? In kort kan ons sê dat ’n apokalips, ’n onthulling, of ’n openbaarmaking van iets is. In hierdie opsig is ’n apokalips dus beide ’n geheimenis en ’n profesie. Wat bedoel ons met ’n geheimenis? ’n Geheimenis is iets wat onbekend is vir die mens en slegs bekend is aan God. ’n Profesie weer, verwys na ’n boodskap wat in geheel, as bron die Here God het. ’n Openbaring is dus ’n reeks geheimenisse t.o.v. die waarheid, wat net God openbaar maak en wat nooit bekend sou raak, as God dit nie oop gemaak het nie.
Ons sien in die openingsvers van hierdie openbaring, dat dit ’n openbaring is wat deur Jesus Christus gegee is. Dit is nie ’n openbaring wat Christus gesien het nie, maar ’n openbaring waarvan Hy die outeur is en waarin Hy, die sentrale figuur is. Dit is ook belangrik om te besef dat die openbaring ook nie oor Christus per sé is nie, maar oor die menslike geskiedenis waarin Hy die sentrale rol speel. Die keuse om hierdie openbaring deur te gee aan “die diensknegte van God” is egter die keuse van die Vader – vers 2a ~ ... wat getuig het van die woord van God... (O.A.V.). Christus is dus die Middelaar aan wie die opdrag gegee is om hierdie openbaring “deur te gee”, of dit te openbaar aan die mense vir wie dit bedoel was. Christus het weer op Sy beurt, hierdie boodskap deur ’n Engel aan Johannes geopenbaar. Johannes weer, was die finale transporteur of “kanaal” wat die boodskap deurgegee het aan die vooraf bestemde ontvangers. Ons sal ook verderaan sien dat Engele ’n baie belangrike rol speel in hierdie “geestelike toer” waarop Johannes geneem is. Hierdie Engele moet egter nie verwar word met die Engel wat die boodskap self gebring het nie.
Johannes het ook hierdie boodskap wat hy ontvang het – hierdie openbaring, wat die getuienis van Jesus Christus is, getrou oorgedra – ons sien dit in vers 2 ~ Johannes is die getuie van wat God gesê en wat Jesus Christus bevestig het; hy getuig van alles wat hy gesien het. Die laaste gedeelte van vers 2 bevestig ook dat Johannes, alles, absoluut alles weergegee het - ... hy getuig van alles wat hy gesien het. Vers 2b bevestig ook vir ons die feit, dat Christus die getuie van hierdie waarhede is. En as Alfa en Omega (die begin en die einde – 1:8), weet Christus alles – weet Hy van alles wat in die openbaar ontvou gaan word; Hy verstaan alles en Hy het doelbewus deel daaraan en daarom ís Hy ’n geloofwaardige en ware getuie, soos vers 5 en ook 3:14 sê.
3. DIE TYD EN VERVULLING VAN DIE PROFESIE:
Daar bestaan geweldige meningsverskil oor wanneer die gebeure van hierdie openbaring gaan plaasvind, maar wanneer ons kyk na vers 1, is dit duidelik dat hierdie dinge waarvan Johannes hier skryf, binnekort moet gebeur. Dit gaan dus nié oor dinge wat gedurende die Ou Testamentiese tyd plaas gevind het nie. Dit gaan egter ook nie oor dinge wat eksklusief gedurende die Nuwe Testamentiese tyd plaasgevind het nie. Ook gaan dit nie oor dinge wat gaan plaasvind net voor Christus se tweede koms nie. Nee, hierdie openbaring of apokalips handel oor gebeure wat gaan plaasvind, kort nadat die visioen aan Johannes gegee is en tot en met die tweede koms
van Christus (m.a.w. vanaf ±95n.C. totdat Christus weer kom).
Ons lees in vers 3 die volgende woorde ~ Geseënd is die een wat die woorde van hierdie profesie lees, en die mense wat dit hoor en wat ter harte neem wat daarin geskrywe staan, want die eindtyd is naby. Openbaring is ’n moeilike brief om te verstaan, maar dit is terselfdertyd ’n uitsonderlike brief, want hier in vers 3 vind ons ’n belofte, nl. dat wanneer ons hierdie brief lees, ons geseën sal word – natuurlik is daar ook ’n voorwaarde hieraan gekoppel, nl. dat ons die boodskap ter harte moet neem. Die klem val dus eerder op die gehoorsaamheidsaspek, eerder as die blote lees van die brief. Elkeen wat dus die brief Openbaring vermy, of huiwerig is om dit te lees, ontneem homself van ’n groot seën.
Wat is hierdie seën waarvan die brief praat? Dit is nie baie duidelik nie, maar dit word algemeen aanvaar dat enige gelowige wat die brief lees, geseën sal word deur die diepgaande- en gerusstellende boodskap en die sekuriteit wat daaruit voortvloei. Geen ander brief in die Bybel skilder God so pragtig en uitdruklik as dié soewereine Heerser wat, tesame met Sy geheiligdes, uiteindelik ’n algehele en permanente oorwinning oor die Satan gaan behaal nie. Die “ankervers” van die gelowige word voortdurend deur hierdie openbaring geëggo, nl. ~ Ons weet dat God alles ten goede laat meewerk vir dié wat Hom liefhet, dié wat volgens sy besluit geroep is (Rom.8:28).
4. DIE GROETEWOORD:
Ons vind die groetewoord van die brief Openbaring in 1:4-8 ~ Van Johannes. Aan die sewe gemeentes in die provinsie Asië. Genade en vrede vir julle van Hom wat is en wat was en wat kom, en van die sewe Geeste voor sy troon, 5 en van Jesus Christus, die geloofwaardige getuie, die eerste wat uit die dood opgestaan het, die heerser oor die konings van die aarde. Uit liefde vir ons het Hy ons deur sy bloed van ons sondes verlos 6 en ons sy koninkryk gemaak, priesters vir God sy Vader. Aan Hom behoort die heerlikheid en die krag tot in alle ewigheid! Amen. 7 Kyk, Hy kom met die wolke, en al die mense sal Hom sien, ook hulle wat Hom deurboor het; en al die volke van die aarde sal oor Hom in selfverwyt weeklaag. Ja, dit is seker! 8 “Ek is die Alfa en die Omega,” sê die Here God, Hy wat is en wat was en wat kom, die Almagtige.
· Die bron van hierdie groeteboodskap: (1:4a) – “Johannes...”. Dit is niemand anders as Johannes die apostel, een van die twaalf en seun van Sebedeus (Mark.10:35). Hierdie feit word weer in 1:9, asook 1:1 en 22:8 bevestig. Johannes skryf hier as ’n ooggetuie en daarom is hy die sekondêre outeur.
· Die ontvangers van die groetewoord: (1:4b) ... die sewe gemeentes in die provinsie Asië. Hierdie gemeentes aan wie Johannes sy groetewoord rig, sluit o.a. Efese (2:1-7), Smirna (2:8-11), Pergamum (2:12-17), Tiatira (2:18-29), Sardis (3:1-6), Filadelfia (3:7-13) en Laodisea (3:14-22) in. Hierdie gemeentes het werklik bestaan in Johannes se tyd en alhoewel hierdie gemeentes, die primêre fokus van die apokalips was, is die boodskap tog ook universeel van aard, m.a.w. vir alle kerke van alle tye, maar wanneer hierdie sendbrief geïnterpreteer word, moet die omstandighede van hierdie destydse gemeentes steeds in gedagte gehou word.
Die feit dat daar meer as net sewe gemeentes in Klein-Asië op daardie stadium was, en die ander gemeentes ook soortgelyke nood, aanmoediging of probleme gehad het, dui vir ons juis daarop dat die syfer sewe ook in hierdie geval, simbolies waarde gehad het. ’n Verdere rede waarom die ander gemeentes nie genoem word nie, is omdat die gemelde gemeentes, verteenwoordigend van al die ander gemeentes was.
· Die wyse van die groetewoord: (1:4c-8) ...Genade en vrede vir julle van Hom wat is en wat was en wat kom, en van die sewe Geeste voor sy troon, 5 en van Jesus Christus, die geloofwaardige getuie, die eerste wat uit die dood opgestaan het, die heerser oor die konings van die aarde. Uit liefde vir ons het Hy ons deur sy bloed van ons sondes verlos 6 en ons sy koninkryk gemaak, priesters vir God sy Vader. Aan Hom behoort die heerlikheid en die krag tot in alle ewigheid! Amen. 7 Kyk, Hy kom met die wolke, en al die mense sal Hom sien, ook hulle wat Hom deurboor het; en al die volke van die aarde sal oor Hom in selfverwyt weeklaag. Ja, dit is seker! 8 “Ek is die Alfa en die Omega,” sê die Here God, Hy wat is en wat was en wat kom, die Almagtige. Hierdie groetewoord is niks anders as ’n gebed wat die skrywer rig tot God, wat die Gewer is van alle goeie, om Sy guns en genade oor die onverdiende geadresseerdes uit te stort.
Kom ons kyk dan kortliks na die onderskeie gedeeltes van hierdie gebed:
- ...Genade en vrede vir julle van Hom wat is en wat was en wat kom... (1:4b). God die Vader wat van ewigheid tot ewigheid is, word hier geïdentifiseer as die Skenker van die genade en vrede. Hierdie genade en vrede verwys na die genade en vrede wat net van God kan kom – daardie genade en vrede wat Hy in en deur Sy Seun Jesus Christus aan verlore siele skenk, wanneer Hy hulle red!
- ...Genade en vrede vir julle...van die sewe Geeste... (1:4c). Dit is interessant om te sien dat die Heilige Gees hier voor Christus, wat die sentrale Figuur in die brief is, genoem word. Die enigste verklaring hiervoor, is dat dit juis so is om die fokus op Christus te plaas en daarom word Hy laaste genoem, so asof daar opgebou word na die Fokusfiguur. Die Gees word hier ietwat vreemd voorgestel, nl. as die sewe Geeste. Weereens sien ons hier die syfer sewe en besef ons dat die simboliese taal van Openbaring reeds so vroeg as vers 4 ’n aanvang neem. Ons moet onthou dat die syfer sewe na volmaaktheid verwys en daarom verwys hierdie uitdrukking na die volmaakte en volkome manifestasie van die Heilige Gees. Hoor net hoe word hierdie volmaakte Heilige Gees in – Jes.11:2-3 beskryf ~ Die Gees van die Here sal op hom rus: die Gees wat wysheid en insig gee, die Gees wat raad en sterkte gee, die Gees wat kennis verleen en eerbied vir die Here. 3 Die takkie sal vreugde vind in die diens van die Here. Hy sal nie regspreek volgens uiterlike skyn nie en nie oordeel volgens hoorsê nie. Die Heilige Gees wat hier as die sewe Geeste beskryf word, is ’n verwysing na die derde persoon van die Goddelike Drie-Eenheid wat voor die troon van die Vader staan vanwaar Hy kom om Sy bediening ten uitvoer te bring – Joh.14:26 ~ ...en wanneer die Vader in my Naam die Voorspraak, die Heilige Gees, stuur, sal Hy julle alles leer en julle herinner aan alles wat Ek vir julle gesê het. En wat is Sy bediening? Om ons alles te leer en ons te herinner aan alles wat Christus gesê het.
Die Heilige Gees wie onbeskryflik heilig is, is verder bereid om Homself neer te buig en in die harte van sondaars te woon, ten einde hulle te reinig, te troos en te lei – dít is voorwaar genade en dit is juis hierdie genade wat Johannes sy lesers toebid.
- ... Genade en vrede vir julle ...van Jesus Christus (1:5a). Hier verskaf Johannes nou ’n gedetailleerde beskrywing van Christus en net Hy word nie in figuurlike taal beskryf nie, maar met Sy Goddelike name, nl. Jesus Christus. Hierdie naam van Jesus is betekenisvol, want “Jesus” beteken Verlosser en “Christus” verwys na die wyse waarop Jesus, ons as sondaars red. Hierdie verlossingswerk van Jesus geskied deur Sy ampte as Profeet, Priester en Koning – Profeet, omdat Hy die getroue getuie is – Priester, omdat Hy in Sy opgestane en verrese toestand toegetree het tot die Allerheiligste Heiligdom (Hebr.9:12 ~ Met sy eie bloed en nie met dié van bokke en kalwers nie, het Hy net een maal die heiligdom binnegegaan en ’n ewige verlossing tot stand gebring), ten einde ons kwytskelding van God se wraak, met Sy bloed te verseël. En as Koning – omdat Hy die heerser oor die konings van die aarde is (1:5b).
Voor Johannes die laaste woord spreek oor Jesus die Middelaar, gee hy eers ’n opsomming van Christus se bediening en die vrug daarop, waarmee sy lesers kan identifiseer.
- Eerstens beskryf hy die eienskap wat Jesus beweeg het om ons te red, nl. 1:5c ~ Uit liefde vir ons ...
- Tweedens beskryf hy haarfyn hoe Christus te werk gegaan het om ons te red, nl. 1:5c ~ ... deur sy bloed van ons sondes verlos.
- Derdens beskryf hy die vrug van Christus se reddingswerk – 1:6a ~ ons sy koninkryk gemaak, priesters vir God sy Vader.
Aan die einde van hierdie groetewoord, herinner Johannes sy lesers aan die wonderlike vooruitsig wanneer Christus op die wolke gaan kom om ons te kom haal (1:7). Hierdie sal ’n openbare verskyning wees – almal sal dit sien (beide gelowige, sowel as ongelowige). En al praat die Woord van ’n naderende wegraping (“rapture”) aan die einde van die dae, sal hierdie nié ’n geheime wegraping wees nie – baie mense grond hul standpunt vir ’n geheime wegraping op Matt.24:42 ~ Bly dus waaksaam, omdat julle nie weet watter dag julle Here kom nie. Al waarop hierdie vers egter vir ons die klem laat val, is die onverwagse- of verrassingselement, van die wederkoms (sien ook konteks: Luk.17:26-36; Matt.24:26-27; 30-31; 36-44).
Johannes sluit hierdie groetewoord van Hom af, deur die egtheid van hierdie apokalips te bevestig deur Christus se eie woorde aan te haal waardeur Hy verklaar dat Hy een is met Sy Vader (1:4), deurdat Hy sê, dat Hy die eerste is (Alfa = die eerste letter van die Griekse alfabet) en die laaste (Omega = die laaste letter van die Griekse alfabet). Die Goddelikheid van Christus blyk dus duidelik hieruit en verder word die feit beklemtoon, dat dit Christus Jesus is wat hierdie profesie aan Johannes gegee het en nie God die Vader nie – Hy Jesus Christus, wat gaan kom en Sy kinders uiteindelik gaan verheerlik.
[1]Bybelstudiereeks deur Kobus van der Walt te ANTIPAS Gemeente (Vereeniging) Sondagaand 24 Mei 2009
Indien u hierdie preek wil uitdruk – Verlig die teks in hierdie venster en kopieer en plak dit daarna in enige woordverwerkingsprogram (bv. MS Word) – druk daarna gewoon uit.
1. INLEIDING:
Te midde van fel vervolging wat aan die gang was rondom ongeveer 95n.C., ontvang die apostel Johannes ’n openbaring of profesie van dinge wat van daardie eerste dag af verder aan in die toekoms sou plaasvind. Die inhoud van die profesie, wat in boekvorm gebind sou word, was vir die aandag van sewe gemeentes in Klein-Asië (1:11). Maar, soos geldend vir al die ander Sendbriewe, nl. dat die inhoud van die briewe gerig word aan spesifieke gemeentes ten einde bepaalde probleme in die gemeente aan te spreek, is die inhoud van hierdie bepaalde brief en daarom ook met hierdie bepaalde openbaring, van toepassing op die breë kerk van alle tye (hierdie feit word beklemtoon deur 1:3 waarna ons netnou sal kyk).
Die wyse waarop Johannes hierdie openbaring ontvang het was uitsonderlik. Geen ander profesie het ooit vantevore op so ’n treffend wyse na iemand gekom nie. Terwyl hy op die eiland van Patmos is ontvang hy hierdie profesie en wat nog meer besonder is, is die feit dat hy dit op ’n Sondag ontvang – hy sien die Here van die Sabbat self, nl. Jesus Christus ons Here. Sy verskyning was ontsagwekkend en tog ook wonderlik. Só ontsaglik was Jesus se verskyning aan Johannes, dat selfs hy wat Jesus goed geken het, nie die heerlikheid waarin Christus aan hom verskyn het, kon verduur nie.
Hierdie wonderlike openbaring en visioen waaruit die brief Openbaring bestaan kom voort uit hierdie ontmoeting wat Johannes met die Seun van God gehad het.
2. INLEIDING TOT DIE OPENBARING:
Kom ons kyk na die inleidende verse tot die openbaring,
nl. Openb.1:1-3. Hierdie verse staan dan ook bekend as die karakter van die openbaring ~ Wat hier volg, is deur Jesus Christus geopenbaar. God het die openbaring oor wat binnekort moet gebeur, vir Hom gegee om aan sy dienaars bekend te maak. Jesus het toe sy engel gestuur om sy dienaar Johannes dit alles te laat sien. 2 Johannes is die getuie van wat God gesê en wat Jesus Christus bevestig het; hy getuig van alles wat hy gesien het. 3 Geseënd is die een wat die woorde van hierdie profesie lees, en die mense wat dit hoor en wat ter harte neem wat daarin geskrywe staan, want die eindtyd is naby.
Hierdie verse is ’n tipiese voorwoord of inleiding tot ’n apokalips of ’n openbaring. Wat is ’n apokalips? In kort kan ons sê dat ’n apokalips, ’n onthulling, of ’n openbaarmaking van iets is. In hierdie opsig is ’n apokalips dus beide ’n geheimenis en ’n profesie. Wat bedoel ons met ’n geheimenis? ’n Geheimenis is iets wat onbekend is vir die mens en slegs bekend is aan God. ’n Profesie weer, verwys na ’n boodskap wat in geheel, as bron die Here God het. ’n Openbaring is dus ’n reeks geheimenisse t.o.v. die waarheid, wat net God openbaar maak en wat nooit bekend sou raak, as God dit nie oop gemaak het nie.
Ons sien in die openingsvers van hierdie openbaring, dat dit ’n openbaring is wat deur Jesus Christus gegee is. Dit is nie ’n openbaring wat Christus gesien het nie, maar ’n openbaring waarvan Hy die outeur is en waarin Hy, die sentrale figuur is. Dit is ook belangrik om te besef dat die openbaring ook nie oor Christus per sé is nie, maar oor die menslike geskiedenis waarin Hy die sentrale rol speel. Die keuse om hierdie openbaring deur te gee aan “die diensknegte van God” is egter die keuse van die Vader – vers 2a ~ ... wat getuig het van die woord van God... (O.A.V.). Christus is dus die Middelaar aan wie die opdrag gegee is om hierdie openbaring “deur te gee”, of dit te openbaar aan die mense vir wie dit bedoel was. Christus het weer op Sy beurt, hierdie boodskap deur ’n Engel aan Johannes geopenbaar. Johannes weer, was die finale transporteur of “kanaal” wat die boodskap deurgegee het aan die vooraf bestemde ontvangers. Ons sal ook verderaan sien dat Engele ’n baie belangrike rol speel in hierdie “geestelike toer” waarop Johannes geneem is. Hierdie Engele moet egter nie verwar word met die Engel wat die boodskap self gebring het nie.
Johannes het ook hierdie boodskap wat hy ontvang het – hierdie openbaring, wat die getuienis van Jesus Christus is, getrou oorgedra – ons sien dit in vers 2 ~ Johannes is die getuie van wat God gesê en wat Jesus Christus bevestig het; hy getuig van alles wat hy gesien het. Die laaste gedeelte van vers 2 bevestig ook dat Johannes, alles, absoluut alles weergegee het - ... hy getuig van alles wat hy gesien het. Vers 2b bevestig ook vir ons die feit, dat Christus die getuie van hierdie waarhede is. En as Alfa en Omega (die begin en die einde – 1:8), weet Christus alles – weet Hy van alles wat in die openbaar ontvou gaan word; Hy verstaan alles en Hy het doelbewus deel daaraan en daarom ís Hy ’n geloofwaardige en ware getuie, soos vers 5 en ook 3:14 sê.
3. DIE TYD EN VERVULLING VAN DIE PROFESIE:
Daar bestaan geweldige meningsverskil oor wanneer die gebeure van hierdie openbaring gaan plaasvind, maar wanneer ons kyk na vers 1, is dit duidelik dat hierdie dinge waarvan Johannes hier skryf, binnekort moet gebeur. Dit gaan dus nié oor dinge wat gedurende die Ou Testamentiese tyd plaas gevind het nie. Dit gaan egter ook nie oor dinge wat eksklusief gedurende die Nuwe Testamentiese tyd plaasgevind het nie. Ook gaan dit nie oor dinge wat gaan plaasvind net voor Christus se tweede koms nie. Nee, hierdie openbaring of apokalips handel oor gebeure wat gaan plaasvind, kort nadat die visioen aan Johannes gegee is en tot en met die tweede koms
van Christus (m.a.w. vanaf ±95n.C. totdat Christus weer kom).
Ons lees in vers 3 die volgende woorde ~ Geseënd is die een wat die woorde van hierdie profesie lees, en die mense wat dit hoor en wat ter harte neem wat daarin geskrywe staan, want die eindtyd is naby. Openbaring is ’n moeilike brief om te verstaan, maar dit is terselfdertyd ’n uitsonderlike brief, want hier in vers 3 vind ons ’n belofte, nl. dat wanneer ons hierdie brief lees, ons geseën sal word – natuurlik is daar ook ’n voorwaarde hieraan gekoppel, nl. dat ons die boodskap ter harte moet neem. Die klem val dus eerder op die gehoorsaamheidsaspek, eerder as die blote lees van die brief. Elkeen wat dus die brief Openbaring vermy, of huiwerig is om dit te lees, ontneem homself van ’n groot seën.
Wat is hierdie seën waarvan die brief praat? Dit is nie baie duidelik nie, maar dit word algemeen aanvaar dat enige gelowige wat die brief lees, geseën sal word deur die diepgaande- en gerusstellende boodskap en die sekuriteit wat daaruit voortvloei. Geen ander brief in die Bybel skilder God so pragtig en uitdruklik as dié soewereine Heerser wat, tesame met Sy geheiligdes, uiteindelik ’n algehele en permanente oorwinning oor die Satan gaan behaal nie. Die “ankervers” van die gelowige word voortdurend deur hierdie openbaring geëggo, nl. ~ Ons weet dat God alles ten goede laat meewerk vir dié wat Hom liefhet, dié wat volgens sy besluit geroep is (Rom.8:28).
4. DIE GROETEWOORD:
Ons vind die groetewoord van die brief Openbaring in 1:4-8 ~ Van Johannes. Aan die sewe gemeentes in die provinsie Asië. Genade en vrede vir julle van Hom wat is en wat was en wat kom, en van die sewe Geeste voor sy troon, 5 en van Jesus Christus, die geloofwaardige getuie, die eerste wat uit die dood opgestaan het, die heerser oor die konings van die aarde. Uit liefde vir ons het Hy ons deur sy bloed van ons sondes verlos 6 en ons sy koninkryk gemaak, priesters vir God sy Vader. Aan Hom behoort die heerlikheid en die krag tot in alle ewigheid! Amen. 7 Kyk, Hy kom met die wolke, en al die mense sal Hom sien, ook hulle wat Hom deurboor het; en al die volke van die aarde sal oor Hom in selfverwyt weeklaag. Ja, dit is seker! 8 “Ek is die Alfa en die Omega,” sê die Here God, Hy wat is en wat was en wat kom, die Almagtige.
· Die bron van hierdie groeteboodskap: (1:4a) – “Johannes...”. Dit is niemand anders as Johannes die apostel, een van die twaalf en seun van Sebedeus (Mark.10:35). Hierdie feit word weer in 1:9, asook 1:1 en 22:8 bevestig. Johannes skryf hier as ’n ooggetuie en daarom is hy die sekondêre outeur.
· Die ontvangers van die groetewoord: (1:4b) ... die sewe gemeentes in die provinsie Asië. Hierdie gemeentes aan wie Johannes sy groetewoord rig, sluit o.a. Efese (2:1-7), Smirna (2:8-11), Pergamum (2:12-17), Tiatira (2:18-29), Sardis (3:1-6), Filadelfia (3:7-13) en Laodisea (3:14-22) in. Hierdie gemeentes het werklik bestaan in Johannes se tyd en alhoewel hierdie gemeentes, die primêre fokus van die apokalips was, is die boodskap tog ook universeel van aard, m.a.w. vir alle kerke van alle tye, maar wanneer hierdie sendbrief geïnterpreteer word, moet die omstandighede van hierdie destydse gemeentes steeds in gedagte gehou word.
Die feit dat daar meer as net sewe gemeentes in Klein-Asië op daardie stadium was, en die ander gemeentes ook soortgelyke nood, aanmoediging of probleme gehad het, dui vir ons juis daarop dat die syfer sewe ook in hierdie geval, simbolies waarde gehad het. ’n Verdere rede waarom die ander gemeentes nie genoem word nie, is omdat die gemelde gemeentes, verteenwoordigend van al die ander gemeentes was.
· Die wyse van die groetewoord: (1:4c-8) ...Genade en vrede vir julle van Hom wat is en wat was en wat kom, en van die sewe Geeste voor sy troon, 5 en van Jesus Christus, die geloofwaardige getuie, die eerste wat uit die dood opgestaan het, die heerser oor die konings van die aarde. Uit liefde vir ons het Hy ons deur sy bloed van ons sondes verlos 6 en ons sy koninkryk gemaak, priesters vir God sy Vader. Aan Hom behoort die heerlikheid en die krag tot in alle ewigheid! Amen. 7 Kyk, Hy kom met die wolke, en al die mense sal Hom sien, ook hulle wat Hom deurboor het; en al die volke van die aarde sal oor Hom in selfverwyt weeklaag. Ja, dit is seker! 8 “Ek is die Alfa en die Omega,” sê die Here God, Hy wat is en wat was en wat kom, die Almagtige. Hierdie groetewoord is niks anders as ’n gebed wat die skrywer rig tot God, wat die Gewer is van alle goeie, om Sy guns en genade oor die onverdiende geadresseerdes uit te stort.
Kom ons kyk dan kortliks na die onderskeie gedeeltes van hierdie gebed:
- ...Genade en vrede vir julle van Hom wat is en wat was en wat kom... (1:4b). God die Vader wat van ewigheid tot ewigheid is, word hier geïdentifiseer as die Skenker van die genade en vrede. Hierdie genade en vrede verwys na die genade en vrede wat net van God kan kom – daardie genade en vrede wat Hy in en deur Sy Seun Jesus Christus aan verlore siele skenk, wanneer Hy hulle red!
- ...Genade en vrede vir julle...van die sewe Geeste... (1:4c). Dit is interessant om te sien dat die Heilige Gees hier voor Christus, wat die sentrale Figuur in die brief is, genoem word. Die enigste verklaring hiervoor, is dat dit juis so is om die fokus op Christus te plaas en daarom word Hy laaste genoem, so asof daar opgebou word na die Fokusfiguur. Die Gees word hier ietwat vreemd voorgestel, nl. as die sewe Geeste. Weereens sien ons hier die syfer sewe en besef ons dat die simboliese taal van Openbaring reeds so vroeg as vers 4 ’n aanvang neem. Ons moet onthou dat die syfer sewe na volmaaktheid verwys en daarom verwys hierdie uitdrukking na die volmaakte en volkome manifestasie van die Heilige Gees. Hoor net hoe word hierdie volmaakte Heilige Gees in – Jes.11:2-3 beskryf ~ Die Gees van die Here sal op hom rus: die Gees wat wysheid en insig gee, die Gees wat raad en sterkte gee, die Gees wat kennis verleen en eerbied vir die Here. 3 Die takkie sal vreugde vind in die diens van die Here. Hy sal nie regspreek volgens uiterlike skyn nie en nie oordeel volgens hoorsê nie. Die Heilige Gees wat hier as die sewe Geeste beskryf word, is ’n verwysing na die derde persoon van die Goddelike Drie-Eenheid wat voor die troon van die Vader staan vanwaar Hy kom om Sy bediening ten uitvoer te bring – Joh.14:26 ~ ...en wanneer die Vader in my Naam die Voorspraak, die Heilige Gees, stuur, sal Hy julle alles leer en julle herinner aan alles wat Ek vir julle gesê het. En wat is Sy bediening? Om ons alles te leer en ons te herinner aan alles wat Christus gesê het.
Die Heilige Gees wie onbeskryflik heilig is, is verder bereid om Homself neer te buig en in die harte van sondaars te woon, ten einde hulle te reinig, te troos en te lei – dít is voorwaar genade en dit is juis hierdie genade wat Johannes sy lesers toebid.
- ... Genade en vrede vir julle ...van Jesus Christus (1:5a). Hier verskaf Johannes nou ’n gedetailleerde beskrywing van Christus en net Hy word nie in figuurlike taal beskryf nie, maar met Sy Goddelike name, nl. Jesus Christus. Hierdie naam van Jesus is betekenisvol, want “Jesus” beteken Verlosser en “Christus” verwys na die wyse waarop Jesus, ons as sondaars red. Hierdie verlossingswerk van Jesus geskied deur Sy ampte as Profeet, Priester en Koning – Profeet, omdat Hy die getroue getuie is – Priester, omdat Hy in Sy opgestane en verrese toestand toegetree het tot die Allerheiligste Heiligdom (Hebr.9:12 ~ Met sy eie bloed en nie met dié van bokke en kalwers nie, het Hy net een maal die heiligdom binnegegaan en ’n ewige verlossing tot stand gebring), ten einde ons kwytskelding van God se wraak, met Sy bloed te verseël. En as Koning – omdat Hy die heerser oor die konings van die aarde is (1:5b).
Voor Johannes die laaste woord spreek oor Jesus die Middelaar, gee hy eers ’n opsomming van Christus se bediening en die vrug daarop, waarmee sy lesers kan identifiseer.
- Eerstens beskryf hy die eienskap wat Jesus beweeg het om ons te red, nl. 1:5c ~ Uit liefde vir ons ...
- Tweedens beskryf hy haarfyn hoe Christus te werk gegaan het om ons te red, nl. 1:5c ~ ... deur sy bloed van ons sondes verlos.
- Derdens beskryf hy die vrug van Christus se reddingswerk – 1:6a ~ ons sy koninkryk gemaak, priesters vir God sy Vader.
Aan die einde van hierdie groetewoord, herinner Johannes sy lesers aan die wonderlike vooruitsig wanneer Christus op die wolke gaan kom om ons te kom haal (1:7). Hierdie sal ’n openbare verskyning wees – almal sal dit sien (beide gelowige, sowel as ongelowige). En al praat die Woord van ’n naderende wegraping (“rapture”) aan die einde van die dae, sal hierdie nié ’n geheime wegraping wees nie – baie mense grond hul standpunt vir ’n geheime wegraping op Matt.24:42 ~ Bly dus waaksaam, omdat julle nie weet watter dag julle Here kom nie. Al waarop hierdie vers egter vir ons die klem laat val, is die onverwagse- of verrassingselement, van die wederkoms (sien ook konteks: Luk.17:26-36; Matt.24:26-27; 30-31; 36-44).
Johannes sluit hierdie groetewoord van Hom af, deur die egtheid van hierdie apokalips te bevestig deur Christus se eie woorde aan te haal waardeur Hy verklaar dat Hy een is met Sy Vader (1:4), deurdat Hy sê, dat Hy die eerste is (Alfa = die eerste letter van die Griekse alfabet) en die laaste (Omega = die laaste letter van die Griekse alfabet). Die Goddelikheid van Christus blyk dus duidelik hieruit en verder word die feit beklemtoon, dat dit Christus Jesus is wat hierdie profesie aan Johannes gegee het en nie God die Vader nie – Hy Jesus Christus, wat gaan kom en Sy kinders uiteindelik gaan verheerlik.
[1]Bybelstudiereeks deur Kobus van der Walt te ANTIPAS Gemeente (Vereeniging) Sondagaand 24 Mei 2009
Die Boodskap van die Kruis en van Redding - 02 ("Wat die mens nodig het)
Die Boodskap van die Kruis en van Redding - 02 (Wat die mens nodig het) [1]
Indien u hierdie preek wil uitdruk – Verlig die teks in hierdie venster en kopieer en plak dit daarna in enige woordverwerkingsprogram (bv. MS Word) – druk daarna gewoon uit.
1. SKRIFLESING:
Gen.3:1-24 ~ Die slang was listiger as al die wilde diere wat deur die Here God gemaak is en het vir die vrou gevra: “Het God werklik gesê julle mag van geen boom in die tuin eet nie?” 2 Die vrou het die slang geantwoord: “Ons mag eet van die vrugte van die bome in die tuin. 3 God het net gesê ons mag nie eet van die vrugte van die boom in die middel van die tuin nie en ons mag dit nie aanraak nie, want dan sterf ons.” 4 Toe sê die slang vir die vrou: “Julle sal beslis nie sterf nie, 5 maar God weet dat julle oë sal oopgaan die dag as julle van daardie boom eet en dan sal julle soos God wees deurdat julle alles kan ken.” 6 Toe besef die vrou dat die boom se vrugte goed is om te eet en mooi om na te kyk en begeerlik omdat dit kennis kan gee. En sy het van sy vrugte gepluk en geëet. Sy het ook vir haar man by haar gegee, en hy het geëet. 7 Hulle altwee se oë gaan toe oop, en hulle besef dat hulle kaal is. Toe werk hulle vyeblare aanmekaar en hang dit om vir klere. 8 Hulle het gehoor hoe die Here God in die tuin wandel teen die tyd dat die aandwind opkom, en die mens en sy vrou het vir die Here God weggekruip tussen die bome van die tuin. 9 Maar die Here God het na die mens geroep en vir hom gevra: “Waar is jy?” 10 En die mens antwoord: “Ek het U hoor wandel in die tuin en ek het bang geword, want ek is kaal. Toe het ek weggekruip.” 11 Die Here God vra toe: “Hoe het jy te wete gekom dat jy kaal is? Het jy tog nie van die boom geëet waarvan Ek jou verbied het om te eet nie?” 12 Die mens het geantwoord: “Die vrou wat U my gegee het om my by te staan, sy het vir my van die boom se vrugte gegee, en ek het geëet.” 13 Toe vra die Here God vir die vrou: “Wat het jy nou gedoen?” en sy sê: “Die slang het my mislei, en ek het geëet.” 14 En die Here God sê vir die slang: “Omdat jy dit gedoen het, is jy vervloek onder al die diere. Op jou maag sal jy seil en stof sal jy eet, jou lewe lank. 15 Ek stel vyandskap tussen jou en die vrou, tussen jou nageslag en haar nageslag. Haar nageslag sal jou kop vermorsel en jy sal hom in die hakskeen byt.” 16 Vir die vrou het die Here God gesê: “Ek sal jou baie swaar laat kry met jou swangerskappe: met pyn sal jy kinders in die wêreld bring. Na jou man sal jy hunker, en hy sal oor jou heers.” 17 Vir die mens het die Here God gesê: “Omdat jy na jou vrou geluister het en geëet het van die boom waarvan Ek jou verbied het om te eet, is die aarde deur jou toedoen vervloek; met swaarkry sal jy daaruit ’n bestaan maak, jou lewe lank; 18 die aarde sal vir jou dorings en dissels laat uitspruit, en jy sal veldplante eet; 19 net deur harde werk sal jy kan eet, totdat jy terugkeer na die aarde toe, want daaruit is jy geneem. Stof is jy, en jy sal weer stof word.” 20 Die mens het sy vrou Eva genoem; sy was die moeder van al die mense. 21 Daarna het die Here God vir die mens en sy vrou velklere gemaak, en hulle dit aangetrek. 22 Toe het die Here God gesê: “Die mens het nou soos een van Ons geword deurdat hy alles kan ken. As hy nou maar net nie sy hand uitsteek en die vrug van die boom van die lewe vat en daarvan eet en altyd bly lewe nie!” 23 Daarom het die Here God die mens weggestuur uit die tuin van Eden uit om die aarde te gaan bewerk, die aarde waaruit hy gemaak is. 24 Die Here God het die mens uitgedryf, en om die toegang tot die boom van die lewe te bewaak, het Hy oos van die tuin van Eden gerubs gesit, en ook ’n vlammende swaard wat heen en weer beweeg.
2. INLEIDING:
Ons het verlede week gesien dat die mensdom ’n ontsaglike nood het aan redding en verlossing, omdat Adam (en daarmee saam, sy nageslag – wat ons dus insluit), nie die toets wat God in die Tuin van Eden aan Hom voorgehou het, kon slaag nie (Gen.2:16).
Wat interessant is, is dat, van die oomblik af wat Adam en Eva die verbode vrug geëet het, die mens sy eie eer begin soek het en nie meer dié van God nie. Dit is dus so dat die mens in wese nie goed is nie, maar ten diepste sondig en daarom verlore. Dit impliseer dus dat indien die mens gered wil word, hy van homself en sy sonde gered moet word.
Die boodskap van redding is dan ook God se antwoord op die gevolge van ons sonde. Wanneer ons dan kyk na die leerstuk van die sonde, sal ons presies sien wat nodig is vir die mens om gered te word.
Ek het die afgelope tyd heelwat aanhalings voorgelees en ek weet dat ’n mens dit nie te veel moet doen nie, maar die woorde van J.C. Ryle in sy boek “Holiness”, is so waar, nl.: The plain truth is that a right knowledge of sin lies at the root of all saving Christianity. Met ander woorde, indien ons nie die hele kwessie van sonde reg verstaan nie, sal teologiese- en Bybelse waarhede t.o.v. die uitverkiesing, redding en heiligmaking, vir ons geen sin maak nie – ons moet sonde dus verstaan en weet waar dit vandaan kom.
Die eerste ding wat dus gebeur met ’n persoon wat tot redding kom, is dat God deur Sy Gees, so ’n persoon se hart aan homself ontbloot, sodat hy kan sien hoe skuldig hy voor God staan en dat hy verlore is – sonder sondebesef kan daar dus nie redding wees nie.
3. DIE REALITEIT VAN DIE SONDEVAL:
Die oomblik toe Adam en Eva van die vrug geëet het, het hulle geweet dat hulle skuldig staan voor God en dat hulle m.a.w. gesondig het – 3:7a ~ Hulle altwee se oë gaan toe oop, en hulle besef dat hulle kaal is. Hierdie hele gebeurtenis is so ironies – hoor net wat sê Satan aan Eva in 3:4-5 (en weereens is die N.A.V. swak vertaal en daarom kyk ons hier eerder na die O.A.V.) ~ Toe sê die slang vir die vrou: Julle sal gewis nie sterwe nie; 5 maar God weet dat as julle daarvan eet, julle oë sal oopgaan, sodat julle soos God sal wees deur goed en kwaad te ken. Hoor u wat sê die Satan hier? Die Satan het vir Adam en Eva gesê, dat indien hulle van die vrug eet, hulle die verskil tussen goed en kwaad sal ken. Hulle sal dus kan onderskei tussen wat reg en verkeerd is. In kort, hulle sal sonde in hulle lewe kan identifiseer – en dit is presies wat met hulle gebeur het ~ Hulle het geëet en hulle oë het oopgegaan en hulle het gesien dat hulle kaal is! Eva het gedink dat sy oor positiewe kennis gaan beskik, soos waaroor God beskik – dat sy antwoorde op al haar vrae gaan hê, maar tipies soos die misleidende Satan is, het Eva wel kennis gekry – maar kennis van haar eie sonde gevalle toestand!
Net so terloops – Adam en Eva was nakend vóór die sondeval, maar die verskil is dat hulle nie voor die sondeval skaam was oor hulle naaktheid nie – nie fisies of geestelik nie, maar ná die sondeval, was hulle intens bewus van hulle naaktheid – veral geestelik, want hulle het besef dat hulle gefouteer het en dat hulle die toets gefaal het. Adam en Eva het ontbloot gevoel nadat hulle gesondig het, daarom maak hulle vir hulle klere om hulle fisiese naaktheid te bedek, maar hulle kruip ook vir God weg, ten einde hulle geestelike naaktheid te probeer bedek.
Deur hierdie gebeurtenis in die Tuin van Eden, sien ons dus dat sonde twee gevolge het:
· Eerstens staan ons skuldig voor God.
· Tweedens, het sonde altyd ’n geestelike impak en gevolge vir die mens, want alle mense is ten diepste bewus van hulle sonde – hulle weet wanneer hulle iets verkeerd gedoen het. Die mens se gewete spreek hom dus aan – dit is waarom God vir Adam vra ~ Hoe het jy te wete gekom dat jy kaal is? (3:11). Die antwoord is natuurlik dat niemand dit vir Adam gesê het nie – hy’t net gewéét.
Hierdie sonde van Adam het dan gelei tot die verlorenheid van die ganse mensdom en dit noem ons in die teologie, die oorspronklike sonde.
Ons het verlede keer gesien dat God ’n bindende ooreenkoms met Adam aangegaan het – eet van die boom van alle kennis en jy sal sekerlik sterf (Ons moet onthou, dat Adam tydens hierdie ooreenkoms, die ganse mensdom – sy nageslag verteenwoordig het). Adam het oortree en daarom word sy sonde, ’n universele sonde.
Die feit dat Adam se sonde ’n universele sonde is, word regdeur die Woord beklemtoon. Ons sien reeds so vroeg as Gen.4 dat ook Adam se kinders, sondegevalle was. Waarom was dit die geval? Het dit in die gene gelê? Was dit die swak omgewing waarin hulle gebly het? Was dit swak ouerskap? Dit is so, dat al hierdie moontlikhede ’n rol gespeel het, want Adam hét ’n swak voorbeeld aan sy kinders gestel. Daar ís ’n oorerflikheidsfaktor wat ’n rol gespeel het. Dit is egter van die uiterste belang dat ons sal verstaan dat Adam se kinders nie sondaars was bloot omdat hulle gesondig het nie. Nee, hulle het gesondig omdat hulle in wese, sondaars was. Hulle is as sondaars gebore, omdat hulle die skuldigheid, of die staat van beskuldiging waarin hulle verkeer het, van hulle vader oorgeërf het.
Paulus beskryf hierdie oorspronklike sonde van Adam en die gevolg daarvan, pragtig in Rom.5:12 ~ Verder nog dít: Deur een mens het die sonde in die wêreld gekom en deur die sonde die dood, en so het die dood tot al die mense deurgedring, omdat almal gesondig het. In Ef.2:3 sê Paulus ~ So het ons trouens vroeër ook almal gelewe. Ons is deur ons sondige begeertes oorheers en het gedoen net waartoe ons luste ons gelei het en wat in ons gedagtes opgekom het. Vanweë ons sondige natuur sou ons net soos die ander mense deur God gestraf moes word. God het dus Adam se sonde aan elke persoon na Adam toegereken, daarom praat ons van Adam se oorgeërfde sonde, of die mens se toegerekende sonde. Waarop dit dus neerkom, is dat God ons moreel verantwoordelik hou vir Adam se sonde en daarom word alle mense in sonde ontvang en gebore (Die Heidelbergse Kategismus – Sondag III, Vraag en antwoord 6) – dit noem ons die erfsonde en dit laat ons dus skuldig staan voor God –dit noem ons, ons erfskuld.
Ons het reeds verlede week gesien dat dit nie onregverdig is, dat ons ingesluit is by hierdie straf van Adam nie. Adam het die geleentheid gehad om as ons verteenwoordiger, gehoorsaam te kon wees aan nét een toets wat voor hom gestel was, maar hy het nie geslaag nie en daardeur is ons almal gedoem.
Dit is dan juis in hierdie oënskynlike “onregverdigheid”, dat daar geweldige sekuriteit vir ons opgesluit lê, want dit is juis deur hierdie beginsel van verteenwoordiging (Adam ons eerste verteenwoordiger), dat die grondslag gelê word vir ons verlossing in Christus – Christus wat dan ook as Verteenwoordiger van ons sou optree (Christus ons tweede Verteenwoordiger).
Hierdie beginsel van verteenwoordiging word vir ons beskryf in Rom.5:17 ~ Deur die oortreding van die een mens het die dood begin heerskappy voer deur hierdie een mens, maar deur die Een, Jesus Christus, is veel meer bereik: dié wat die oorvloed van genade en die vryspraak as gawe ontvang het, sal lewe en heerskappy voer. Deur Christus se volmaakte lewe; Sy soenoffer wat Hy gebring het toe Hy in gehoorsaamheid aan die kruis gesterf het en deur Sy glansryke opstanding, het Hy Sy kinders verteenwoordig voor God. Dit was slegs deur op te tree as ons verteenwoordiger, dat Hy versoening vir ons kon bewerk by die Vader.
Om dus deur een mens, Adam veroordeel en “gevonnis” te word, blyk op die ou einde ons enigste hoop op redding te wees! Die verhaal van Adam se val is dus nie alleen ’n verhaal van wat gebeur het nie, maar ook van wat sou gebeur en nog steeds gebeur.
Ons het dan tot nou toe gepraat oor die sonde wat ons geërf het by Adam, of te wel die erfsonde. Daar is egter ’n tweede tipe sonde, nl. die erfsmet en dit is die sonde wat ons van dag tot dag begaan. Om die verskil tussen hierdie twee teologiese uitdrukkings te verstaan is onbeskryflik belangrik, want om maar net een rede te noem, is dat baie van ons, so dikwels ervaar dat ons nie gered of wederbaar is nie, omdat ons so sleg voel oor ons daaglikse sonde (erfsmet). Ons moet egter onthou, dat indien ons wederbaar is, ons, ons erfsmet en ons erfsonde van mekaar moet skei.
Kom ek probeer dit prakties en eenvoudig verduidelik.
· Ek is wederbaar. Die erfsonde is dus gekanselleer – Ek staan onbevlek voor God se genadetroon. Niks kan my meer uit “God se hand laat val nie”.
· Ek word egter daagliks gekonfronteer met my erfsmet, maar omdat ek dit nie skei van die erfsonde nie, raak ek só depressief daaroor en voel ek so hopeloos daaroor, dat dit my ontneem van vrymoedigheid om na God te gaan in gebed ten einde vergifnis daarvoor te vra – ek dink eerder dat God my verlaat het en dat Hy my wéér verwerp het, soos toe ons in Adam verwerp is. In die proses ly ek geestelik skade, omdat ek nie geestelik groei nie; ek hou selfs op om te bid (geen vrymoedigheid nie) en Bybel te lees.
· Ons vergeet egter dat hierdie daaglikse sonde (die erfsmet) niks te doen het met ons erfskuld nie (wat uitgekanselleer is deur Christus se soendood) en daarom kan ek steeds met vrymoedigheid na die Vader gaan om my erfsmet voor Hom te bely en om vergifnis daarvoor te vra, want ek is steeds Sy kind, op grond van die feit dat Christus my erfskuld op Hom geneem het.
Terug na die erfsmet (die tweede tipe sonde). Een van die beste aanduidings van ons skuld voor God, is die feit dat ons skaam en skuldig voel oor ons sonde. Iets moet dus gedoen word aan hierdie skaam- en skuldgevoelens. Adam en Eva het dit direk na die sondeval ervaar en daarom probeer hulle dit “toesmeer” of wegsteek, deur blare aan mekaar te werk.
Ons kan egter nie kledingstukke oor ons sonde trek nie, omdat God reg in ons harte sien, maar God het ’n plan om ons uit ons verleentheid te help – ís Hy nie ’n genadige God nie! Ons verwerp Hom, maar Hy kom steeds met ’n teenprestasie om ons te help! En Hy doen dit reeds in Gen.3:21, toe Hy Adam en Eva help om hulle skuld voor Hom, behoorlik te bedek deurdat ~ ... die Here God vir die mens en sy vrou velklere gemaak, en hulle dit aangetrek (het).
Hierdie velklere wat God vir die mens gemaak en aangetrek het, was teken daarvan, dat die gevalle mens nooit weer sou kon terugkeer na sy oorspronklike “naakte vryheid” nie – sy toestand van onskuld dus. Hierdie klere was egter ook teken van God se genade. Dit wys dat God iets vir ons kan en wil doen – iets wat ons nie vir onsself kan doen nie.
Dit is verder ook betekenisvol dat ’n dier moes sterf as gevolg van Adam en Eva se sonde. Ten einde Adam en Eva se skuld en skaamte dus te bedek, was ’n offer van bloed nodig en hierdie feit, is deel van die verlossingsboodskap. Sonde – beide die erfskuld en die erfsmet – het verleentheid en skuld tot gevolg wat bedek (of betaal) moet word d.m.v. ’n soenoffer. Slegs wanneer dít gebeur, kan ons onbevlek en geregverdig voor God staan.
4. VERDERE GEVOLGE VAN DIE SONDE:
Bo en behalwe die feit dat die sonde tot gevolg het dat ons skuldig staan voor God en dat dit ’n geestelike impak op ons het (verleentheid byvoorbeeld), is daar egter ’n verdere gevolg en dit is dat daar skeiding kom tussen mens en God.
Voor die sondeval het daar ’n wonderlike intimiteit tussen God en die mens bestaan en het hulle gereeld in die koeligheid van die aand saam in die Tuin gewandel, maar
na die sondeval, bestaan dit nie meer nie – Gen.3:8-10 ~ Hulle het gehoor hoe die Here God in die tuin wandel teen die tyd dat die aandwind opkom, en die mens en sy vrou het vir die Here God weggekruip tussen die bome van die tuin. 9 Maar die Here God het na die mens geroep en vir hom gevra: “Waar is jy?” 10 En die mens antwoord: “Ek het U hoor wandel in die tuin en ek het bang geword, want ek is kaal. Toe het ek weggekruip”. Die mens kry skaam oor sy sonde. Sy sonde het verwydering tussen hom en God gebring.
God vra aan Adam ~ Waar is jy? God het nie hierdie vraag gevra omdat Hy nie geweet het waar die mens is nie. Nee, Hy vra dit ten einde die ongelukkige toestand wat die sonde tot gevolg gehad het, te openbaar en dit het Adam geforseer om te erken dat Hy gesondig het en derhalwe skeiding tussen hom en God gebring het. Hierdie erkenning van skuld het nou vrees tot gevolg en daarom kruip die mens weg. Dit is presies wat met ons ook gebeur, elke keer wanneer ons sondig – dit bring skeiding tussen ons en God. Ons verhouding met God word deur sonde vertroebel en daarom bring dit skeiding tussen ons en Hom. Kol.1:21 bevestig hierdie feit ~ Ook julle was voorheen ver van God af en vyandiggesind teenoor Hom, soos blyk uit julle sondige lewenswyse.
Nie net het sonde tot gevolg dat daar skeiding tussen mens en God kom nie, maar skeiding tussen mens en mens. Adam en Eva het na die sondeval, nie net gevoel om hulle te verberg van God se aangesig nie, maar ook van mekaar en dit blyk uit die feit dat Adam onmiddellik nadat God hom gekonfronteer het, die skuld op Eva pak (3:12).
Hierdie verwydering tussen die mensdom het o.a. ook tot gevolg dat die mensdom mekaar wil oorheers en dit is presies die betekenis van Gen.3:16b toe God vir Eva gesê het ~ ...Na jou man sal jy hunker, en hy sal oor jou heers.
In sekere opsigte is die mens self, sy ergste vyand en daarom het ons God nodig om ons van onsself te red.
Maar, ons het egter nodig om van ’n nog groter vyand verlos te word en dit is Satan. In Gen.3:14-15 sê God vir die satan (let op, God redeneer nie met hom nie – Hy veroordeel hom net en dit is omdat God geen reddingsplan vir die satan en sy demone het nie – hy wil hulle net vernietig) ~ Omdat jy dit gedoen het, is jy vervloek onder al die diere. Op jou maag sal jy seil en stof sal jy eet, jou lewe lank. 15 Ek stel vyandskap tussen jou en die vrou, tussen jou nageslag en haar nageslag. Haar nageslag sal jou kop vermorsel en jy sal hom in die hakskeen byt.
Die satan het die mens al voor die sondeval gehaat – daarom dat hy die mens in versoeking lei en daarom is hy steeds besig om te poog om die mens saam met hom die hel in te sleep. Ons het dus elke dag van ons lewe te kampe met die aanslae van die bose. Sonde het ons onder die mag van Satan gebring, maar genadiglik beteken die boodskap van die Evangelie dat die kop van die slang uiteindelik verbrysel sal word. En omdat God die satan haat, moet ons ook die satan haat.
Ongelukkig, soos ons tot nou toe gesien het, het sonde verskriklike gevolge. God se “voor-sondeval-opdragte” aan Adam en Eva bly steeds van krag ná die sondeval, maar hierdie aktiwiteite sal nou gepaard gaan met moeite en met pyn en lyding (Gen.3:16-24). God het voor die sondeval, opdrag gegee dat die aarde gevul moet word – nou (na die sondeval) sal die vrou pyn ervaar tydens die geboorteproses, maar ook sal dit swaar en seer vir die vrou wees as sy nie kinders in die wêreld kan bring nie, of sal die grootmaak van kinders geen maklike taak wees nie. Die Here het opdrag gegee dat die aarde bewerk moet word, maar nou sal dit gepaard gaan met swaarkry; die man sal met moeite moet werk. Die vrou sal oorheers word deur die man. In kort, die lewe sal nie meer “paradys” wees nie, want die mens is uit die paradys gedryf.
Laastens het die sondeval, die dood van die mens tot gevolg. Hierdie oordeel word in vers 3:19 oor die mens gevel, wanneer God sê ~ Stof is jy, en jy sal weer stof word.
Die vernietiging van die mens se liggaam en siel, is die gevolg van die erfsonde. Ons onontkombare sterwe is die onbetwisbare bewys dat ons sondaars is. In plaas daarvan dat die mens dus die aarde onderwerp aan hom, sal die aarde die mens aan hom onderwerp - Stof is jy, en jy sal weer stof word. Die mens wat volhard in sy sonde sal nie net sterf nie, maar gaan ’n ewigheid in die hel tegemoet.
5. DIE BELOFTE VAN VERLOSSING:
Die tragiese toestand van die mens is dus alles toe te skryf aan die sondeval. Ons sondegevallenheid is dus so erg dat redding geen geringe saak is nie.
Ons sal van die sonde van die verlede gered moet word (die erfsonde), maar ons sal ook van ons huidige sonde verlos moet word (die erfsmet) en ons sal van die straf op die sonde in die toekoms gered moet word. Hierdie is geen geringe saak nie, maar hoe kan ons hiervan gered word?
Die redding van die mens kan alleen bewerkstellig word, indien God die inisiatief neem (soos wat Hy alreeds in Gen.3:21 begin doen het). Hierdie redding het eerstens ’n soenoffer nodig (“propitiation”) om ons sonde voor God te offer en hierdie offer het Jesus klaar gebring, toe Sy bloed aan die kruis gevloei het vir God se uitverkorenes se sonde. Eers na hierdie soenoffer kan sondaars regverdig verklaar word in God se oë (“justification”). Wanneer ons regverdig verklaar is, vind versoening tussen ons en God plaas (“reconciliation”). Wanneer hierdie drie stappe plaas gevind het, verklaar God dat die sondaar verlos en gered is (“redemption”). Hierdie proses vind plaas wanneer die Heilige Gees ons roep en die geloof aan ons skenk om Christus se soenoffer aan te neem. Wat nou plaasvind is die wedergeboorte (“regeneration”) en vir die res van die gelowige se lewe vind heiligmaking plaas (“sanctification”) en na die dood word die verlostes verheerlik (“glorification”).
Die boodskap van redding bied hoop aan elkeen wat daarna luister, 1Tes.5:9 leer ons dat... ~ God ons tog nie bestem (het) om gestraf te word nie, maar om deur ons Here Jesus Christus verlos te word. Die Woord is verder in Heb.7:25a, baie duidelik daaroor, dat Christus Jesus ...ook dié wat deur Hom na God gaan, eens en vir altyd verlos.
Jesus Christus het dus en sal steeds alles in Sy volmaakte wil doen om elke sondaar wie die Vader gekies het, te verlos en met die Vader te versoen. Hy sal ons verlos van die aanslae van die bose en ons uiteindelik die gawe van die ewige lewe skenk.
Jesus Christus is dus die volmaakte en enigste oplossing vir die probleem op sonde, met al sy gevolge.
[1]Boodskap gelewer deur Kobus van der Walt te ANTIPAS Gemeente (Vereeniging) op 24 Mei 2009
Indien u hierdie preek wil uitdruk – Verlig die teks in hierdie venster en kopieer en plak dit daarna in enige woordverwerkingsprogram (bv. MS Word) – druk daarna gewoon uit.
1. SKRIFLESING:
Gen.3:1-24 ~ Die slang was listiger as al die wilde diere wat deur die Here God gemaak is en het vir die vrou gevra: “Het God werklik gesê julle mag van geen boom in die tuin eet nie?” 2 Die vrou het die slang geantwoord: “Ons mag eet van die vrugte van die bome in die tuin. 3 God het net gesê ons mag nie eet van die vrugte van die boom in die middel van die tuin nie en ons mag dit nie aanraak nie, want dan sterf ons.” 4 Toe sê die slang vir die vrou: “Julle sal beslis nie sterf nie, 5 maar God weet dat julle oë sal oopgaan die dag as julle van daardie boom eet en dan sal julle soos God wees deurdat julle alles kan ken.” 6 Toe besef die vrou dat die boom se vrugte goed is om te eet en mooi om na te kyk en begeerlik omdat dit kennis kan gee. En sy het van sy vrugte gepluk en geëet. Sy het ook vir haar man by haar gegee, en hy het geëet. 7 Hulle altwee se oë gaan toe oop, en hulle besef dat hulle kaal is. Toe werk hulle vyeblare aanmekaar en hang dit om vir klere. 8 Hulle het gehoor hoe die Here God in die tuin wandel teen die tyd dat die aandwind opkom, en die mens en sy vrou het vir die Here God weggekruip tussen die bome van die tuin. 9 Maar die Here God het na die mens geroep en vir hom gevra: “Waar is jy?” 10 En die mens antwoord: “Ek het U hoor wandel in die tuin en ek het bang geword, want ek is kaal. Toe het ek weggekruip.” 11 Die Here God vra toe: “Hoe het jy te wete gekom dat jy kaal is? Het jy tog nie van die boom geëet waarvan Ek jou verbied het om te eet nie?” 12 Die mens het geantwoord: “Die vrou wat U my gegee het om my by te staan, sy het vir my van die boom se vrugte gegee, en ek het geëet.” 13 Toe vra die Here God vir die vrou: “Wat het jy nou gedoen?” en sy sê: “Die slang het my mislei, en ek het geëet.” 14 En die Here God sê vir die slang: “Omdat jy dit gedoen het, is jy vervloek onder al die diere. Op jou maag sal jy seil en stof sal jy eet, jou lewe lank. 15 Ek stel vyandskap tussen jou en die vrou, tussen jou nageslag en haar nageslag. Haar nageslag sal jou kop vermorsel en jy sal hom in die hakskeen byt.” 16 Vir die vrou het die Here God gesê: “Ek sal jou baie swaar laat kry met jou swangerskappe: met pyn sal jy kinders in die wêreld bring. Na jou man sal jy hunker, en hy sal oor jou heers.” 17 Vir die mens het die Here God gesê: “Omdat jy na jou vrou geluister het en geëet het van die boom waarvan Ek jou verbied het om te eet, is die aarde deur jou toedoen vervloek; met swaarkry sal jy daaruit ’n bestaan maak, jou lewe lank; 18 die aarde sal vir jou dorings en dissels laat uitspruit, en jy sal veldplante eet; 19 net deur harde werk sal jy kan eet, totdat jy terugkeer na die aarde toe, want daaruit is jy geneem. Stof is jy, en jy sal weer stof word.” 20 Die mens het sy vrou Eva genoem; sy was die moeder van al die mense. 21 Daarna het die Here God vir die mens en sy vrou velklere gemaak, en hulle dit aangetrek. 22 Toe het die Here God gesê: “Die mens het nou soos een van Ons geword deurdat hy alles kan ken. As hy nou maar net nie sy hand uitsteek en die vrug van die boom van die lewe vat en daarvan eet en altyd bly lewe nie!” 23 Daarom het die Here God die mens weggestuur uit die tuin van Eden uit om die aarde te gaan bewerk, die aarde waaruit hy gemaak is. 24 Die Here God het die mens uitgedryf, en om die toegang tot die boom van die lewe te bewaak, het Hy oos van die tuin van Eden gerubs gesit, en ook ’n vlammende swaard wat heen en weer beweeg.
2. INLEIDING:
Ons het verlede week gesien dat die mensdom ’n ontsaglike nood het aan redding en verlossing, omdat Adam (en daarmee saam, sy nageslag – wat ons dus insluit), nie die toets wat God in die Tuin van Eden aan Hom voorgehou het, kon slaag nie (Gen.2:16).
Wat interessant is, is dat, van die oomblik af wat Adam en Eva die verbode vrug geëet het, die mens sy eie eer begin soek het en nie meer dié van God nie. Dit is dus so dat die mens in wese nie goed is nie, maar ten diepste sondig en daarom verlore. Dit impliseer dus dat indien die mens gered wil word, hy van homself en sy sonde gered moet word.
Die boodskap van redding is dan ook God se antwoord op die gevolge van ons sonde. Wanneer ons dan kyk na die leerstuk van die sonde, sal ons presies sien wat nodig is vir die mens om gered te word.
Ek het die afgelope tyd heelwat aanhalings voorgelees en ek weet dat ’n mens dit nie te veel moet doen nie, maar die woorde van J.C. Ryle in sy boek “Holiness”, is so waar, nl.: The plain truth is that a right knowledge of sin lies at the root of all saving Christianity. Met ander woorde, indien ons nie die hele kwessie van sonde reg verstaan nie, sal teologiese- en Bybelse waarhede t.o.v. die uitverkiesing, redding en heiligmaking, vir ons geen sin maak nie – ons moet sonde dus verstaan en weet waar dit vandaan kom.
Die eerste ding wat dus gebeur met ’n persoon wat tot redding kom, is dat God deur Sy Gees, so ’n persoon se hart aan homself ontbloot, sodat hy kan sien hoe skuldig hy voor God staan en dat hy verlore is – sonder sondebesef kan daar dus nie redding wees nie.
3. DIE REALITEIT VAN DIE SONDEVAL:
Die oomblik toe Adam en Eva van die vrug geëet het, het hulle geweet dat hulle skuldig staan voor God en dat hulle m.a.w. gesondig het – 3:7a ~ Hulle altwee se oë gaan toe oop, en hulle besef dat hulle kaal is. Hierdie hele gebeurtenis is so ironies – hoor net wat sê Satan aan Eva in 3:4-5 (en weereens is die N.A.V. swak vertaal en daarom kyk ons hier eerder na die O.A.V.) ~ Toe sê die slang vir die vrou: Julle sal gewis nie sterwe nie; 5 maar God weet dat as julle daarvan eet, julle oë sal oopgaan, sodat julle soos God sal wees deur goed en kwaad te ken. Hoor u wat sê die Satan hier? Die Satan het vir Adam en Eva gesê, dat indien hulle van die vrug eet, hulle die verskil tussen goed en kwaad sal ken. Hulle sal dus kan onderskei tussen wat reg en verkeerd is. In kort, hulle sal sonde in hulle lewe kan identifiseer – en dit is presies wat met hulle gebeur het ~ Hulle het geëet en hulle oë het oopgegaan en hulle het gesien dat hulle kaal is! Eva het gedink dat sy oor positiewe kennis gaan beskik, soos waaroor God beskik – dat sy antwoorde op al haar vrae gaan hê, maar tipies soos die misleidende Satan is, het Eva wel kennis gekry – maar kennis van haar eie sonde gevalle toestand!
Net so terloops – Adam en Eva was nakend vóór die sondeval, maar die verskil is dat hulle nie voor die sondeval skaam was oor hulle naaktheid nie – nie fisies of geestelik nie, maar ná die sondeval, was hulle intens bewus van hulle naaktheid – veral geestelik, want hulle het besef dat hulle gefouteer het en dat hulle die toets gefaal het. Adam en Eva het ontbloot gevoel nadat hulle gesondig het, daarom maak hulle vir hulle klere om hulle fisiese naaktheid te bedek, maar hulle kruip ook vir God weg, ten einde hulle geestelike naaktheid te probeer bedek.
Deur hierdie gebeurtenis in die Tuin van Eden, sien ons dus dat sonde twee gevolge het:
· Eerstens staan ons skuldig voor God.
· Tweedens, het sonde altyd ’n geestelike impak en gevolge vir die mens, want alle mense is ten diepste bewus van hulle sonde – hulle weet wanneer hulle iets verkeerd gedoen het. Die mens se gewete spreek hom dus aan – dit is waarom God vir Adam vra ~ Hoe het jy te wete gekom dat jy kaal is? (3:11). Die antwoord is natuurlik dat niemand dit vir Adam gesê het nie – hy’t net gewéét.
Hierdie sonde van Adam het dan gelei tot die verlorenheid van die ganse mensdom en dit noem ons in die teologie, die oorspronklike sonde.
Ons het verlede keer gesien dat God ’n bindende ooreenkoms met Adam aangegaan het – eet van die boom van alle kennis en jy sal sekerlik sterf (Ons moet onthou, dat Adam tydens hierdie ooreenkoms, die ganse mensdom – sy nageslag verteenwoordig het). Adam het oortree en daarom word sy sonde, ’n universele sonde.
Die feit dat Adam se sonde ’n universele sonde is, word regdeur die Woord beklemtoon. Ons sien reeds so vroeg as Gen.4 dat ook Adam se kinders, sondegevalle was. Waarom was dit die geval? Het dit in die gene gelê? Was dit die swak omgewing waarin hulle gebly het? Was dit swak ouerskap? Dit is so, dat al hierdie moontlikhede ’n rol gespeel het, want Adam hét ’n swak voorbeeld aan sy kinders gestel. Daar ís ’n oorerflikheidsfaktor wat ’n rol gespeel het. Dit is egter van die uiterste belang dat ons sal verstaan dat Adam se kinders nie sondaars was bloot omdat hulle gesondig het nie. Nee, hulle het gesondig omdat hulle in wese, sondaars was. Hulle is as sondaars gebore, omdat hulle die skuldigheid, of die staat van beskuldiging waarin hulle verkeer het, van hulle vader oorgeërf het.
Paulus beskryf hierdie oorspronklike sonde van Adam en die gevolg daarvan, pragtig in Rom.5:12 ~ Verder nog dít: Deur een mens het die sonde in die wêreld gekom en deur die sonde die dood, en so het die dood tot al die mense deurgedring, omdat almal gesondig het. In Ef.2:3 sê Paulus ~ So het ons trouens vroeër ook almal gelewe. Ons is deur ons sondige begeertes oorheers en het gedoen net waartoe ons luste ons gelei het en wat in ons gedagtes opgekom het. Vanweë ons sondige natuur sou ons net soos die ander mense deur God gestraf moes word. God het dus Adam se sonde aan elke persoon na Adam toegereken, daarom praat ons van Adam se oorgeërfde sonde, of die mens se toegerekende sonde. Waarop dit dus neerkom, is dat God ons moreel verantwoordelik hou vir Adam se sonde en daarom word alle mense in sonde ontvang en gebore (Die Heidelbergse Kategismus – Sondag III, Vraag en antwoord 6) – dit noem ons die erfsonde en dit laat ons dus skuldig staan voor God –dit noem ons, ons erfskuld.
Ons het reeds verlede week gesien dat dit nie onregverdig is, dat ons ingesluit is by hierdie straf van Adam nie. Adam het die geleentheid gehad om as ons verteenwoordiger, gehoorsaam te kon wees aan nét een toets wat voor hom gestel was, maar hy het nie geslaag nie en daardeur is ons almal gedoem.
Dit is dan juis in hierdie oënskynlike “onregverdigheid”, dat daar geweldige sekuriteit vir ons opgesluit lê, want dit is juis deur hierdie beginsel van verteenwoordiging (Adam ons eerste verteenwoordiger), dat die grondslag gelê word vir ons verlossing in Christus – Christus wat dan ook as Verteenwoordiger van ons sou optree (Christus ons tweede Verteenwoordiger).
Hierdie beginsel van verteenwoordiging word vir ons beskryf in Rom.5:17 ~ Deur die oortreding van die een mens het die dood begin heerskappy voer deur hierdie een mens, maar deur die Een, Jesus Christus, is veel meer bereik: dié wat die oorvloed van genade en die vryspraak as gawe ontvang het, sal lewe en heerskappy voer. Deur Christus se volmaakte lewe; Sy soenoffer wat Hy gebring het toe Hy in gehoorsaamheid aan die kruis gesterf het en deur Sy glansryke opstanding, het Hy Sy kinders verteenwoordig voor God. Dit was slegs deur op te tree as ons verteenwoordiger, dat Hy versoening vir ons kon bewerk by die Vader.
Om dus deur een mens, Adam veroordeel en “gevonnis” te word, blyk op die ou einde ons enigste hoop op redding te wees! Die verhaal van Adam se val is dus nie alleen ’n verhaal van wat gebeur het nie, maar ook van wat sou gebeur en nog steeds gebeur.
Ons het dan tot nou toe gepraat oor die sonde wat ons geërf het by Adam, of te wel die erfsonde. Daar is egter ’n tweede tipe sonde, nl. die erfsmet en dit is die sonde wat ons van dag tot dag begaan. Om die verskil tussen hierdie twee teologiese uitdrukkings te verstaan is onbeskryflik belangrik, want om maar net een rede te noem, is dat baie van ons, so dikwels ervaar dat ons nie gered of wederbaar is nie, omdat ons so sleg voel oor ons daaglikse sonde (erfsmet). Ons moet egter onthou, dat indien ons wederbaar is, ons, ons erfsmet en ons erfsonde van mekaar moet skei.
Kom ek probeer dit prakties en eenvoudig verduidelik.
· Ek is wederbaar. Die erfsonde is dus gekanselleer – Ek staan onbevlek voor God se genadetroon. Niks kan my meer uit “God se hand laat val nie”.
· Ek word egter daagliks gekonfronteer met my erfsmet, maar omdat ek dit nie skei van die erfsonde nie, raak ek só depressief daaroor en voel ek so hopeloos daaroor, dat dit my ontneem van vrymoedigheid om na God te gaan in gebed ten einde vergifnis daarvoor te vra – ek dink eerder dat God my verlaat het en dat Hy my wéér verwerp het, soos toe ons in Adam verwerp is. In die proses ly ek geestelik skade, omdat ek nie geestelik groei nie; ek hou selfs op om te bid (geen vrymoedigheid nie) en Bybel te lees.
· Ons vergeet egter dat hierdie daaglikse sonde (die erfsmet) niks te doen het met ons erfskuld nie (wat uitgekanselleer is deur Christus se soendood) en daarom kan ek steeds met vrymoedigheid na die Vader gaan om my erfsmet voor Hom te bely en om vergifnis daarvoor te vra, want ek is steeds Sy kind, op grond van die feit dat Christus my erfskuld op Hom geneem het.
Terug na die erfsmet (die tweede tipe sonde). Een van die beste aanduidings van ons skuld voor God, is die feit dat ons skaam en skuldig voel oor ons sonde. Iets moet dus gedoen word aan hierdie skaam- en skuldgevoelens. Adam en Eva het dit direk na die sondeval ervaar en daarom probeer hulle dit “toesmeer” of wegsteek, deur blare aan mekaar te werk.
Ons kan egter nie kledingstukke oor ons sonde trek nie, omdat God reg in ons harte sien, maar God het ’n plan om ons uit ons verleentheid te help – ís Hy nie ’n genadige God nie! Ons verwerp Hom, maar Hy kom steeds met ’n teenprestasie om ons te help! En Hy doen dit reeds in Gen.3:21, toe Hy Adam en Eva help om hulle skuld voor Hom, behoorlik te bedek deurdat ~ ... die Here God vir die mens en sy vrou velklere gemaak, en hulle dit aangetrek (het).
Hierdie velklere wat God vir die mens gemaak en aangetrek het, was teken daarvan, dat die gevalle mens nooit weer sou kon terugkeer na sy oorspronklike “naakte vryheid” nie – sy toestand van onskuld dus. Hierdie klere was egter ook teken van God se genade. Dit wys dat God iets vir ons kan en wil doen – iets wat ons nie vir onsself kan doen nie.
Dit is verder ook betekenisvol dat ’n dier moes sterf as gevolg van Adam en Eva se sonde. Ten einde Adam en Eva se skuld en skaamte dus te bedek, was ’n offer van bloed nodig en hierdie feit, is deel van die verlossingsboodskap. Sonde – beide die erfskuld en die erfsmet – het verleentheid en skuld tot gevolg wat bedek (of betaal) moet word d.m.v. ’n soenoffer. Slegs wanneer dít gebeur, kan ons onbevlek en geregverdig voor God staan.
4. VERDERE GEVOLGE VAN DIE SONDE:
Bo en behalwe die feit dat die sonde tot gevolg het dat ons skuldig staan voor God en dat dit ’n geestelike impak op ons het (verleentheid byvoorbeeld), is daar egter ’n verdere gevolg en dit is dat daar skeiding kom tussen mens en God.
Voor die sondeval het daar ’n wonderlike intimiteit tussen God en die mens bestaan en het hulle gereeld in die koeligheid van die aand saam in die Tuin gewandel, maar
na die sondeval, bestaan dit nie meer nie – Gen.3:8-10 ~ Hulle het gehoor hoe die Here God in die tuin wandel teen die tyd dat die aandwind opkom, en die mens en sy vrou het vir die Here God weggekruip tussen die bome van die tuin. 9 Maar die Here God het na die mens geroep en vir hom gevra: “Waar is jy?” 10 En die mens antwoord: “Ek het U hoor wandel in die tuin en ek het bang geword, want ek is kaal. Toe het ek weggekruip”. Die mens kry skaam oor sy sonde. Sy sonde het verwydering tussen hom en God gebring.
God vra aan Adam ~ Waar is jy? God het nie hierdie vraag gevra omdat Hy nie geweet het waar die mens is nie. Nee, Hy vra dit ten einde die ongelukkige toestand wat die sonde tot gevolg gehad het, te openbaar en dit het Adam geforseer om te erken dat Hy gesondig het en derhalwe skeiding tussen hom en God gebring het. Hierdie erkenning van skuld het nou vrees tot gevolg en daarom kruip die mens weg. Dit is presies wat met ons ook gebeur, elke keer wanneer ons sondig – dit bring skeiding tussen ons en God. Ons verhouding met God word deur sonde vertroebel en daarom bring dit skeiding tussen ons en Hom. Kol.1:21 bevestig hierdie feit ~ Ook julle was voorheen ver van God af en vyandiggesind teenoor Hom, soos blyk uit julle sondige lewenswyse.
Nie net het sonde tot gevolg dat daar skeiding tussen mens en God kom nie, maar skeiding tussen mens en mens. Adam en Eva het na die sondeval, nie net gevoel om hulle te verberg van God se aangesig nie, maar ook van mekaar en dit blyk uit die feit dat Adam onmiddellik nadat God hom gekonfronteer het, die skuld op Eva pak (3:12).
Hierdie verwydering tussen die mensdom het o.a. ook tot gevolg dat die mensdom mekaar wil oorheers en dit is presies die betekenis van Gen.3:16b toe God vir Eva gesê het ~ ...Na jou man sal jy hunker, en hy sal oor jou heers.
In sekere opsigte is die mens self, sy ergste vyand en daarom het ons God nodig om ons van onsself te red.
Maar, ons het egter nodig om van ’n nog groter vyand verlos te word en dit is Satan. In Gen.3:14-15 sê God vir die satan (let op, God redeneer nie met hom nie – Hy veroordeel hom net en dit is omdat God geen reddingsplan vir die satan en sy demone het nie – hy wil hulle net vernietig) ~ Omdat jy dit gedoen het, is jy vervloek onder al die diere. Op jou maag sal jy seil en stof sal jy eet, jou lewe lank. 15 Ek stel vyandskap tussen jou en die vrou, tussen jou nageslag en haar nageslag. Haar nageslag sal jou kop vermorsel en jy sal hom in die hakskeen byt.
Die satan het die mens al voor die sondeval gehaat – daarom dat hy die mens in versoeking lei en daarom is hy steeds besig om te poog om die mens saam met hom die hel in te sleep. Ons het dus elke dag van ons lewe te kampe met die aanslae van die bose. Sonde het ons onder die mag van Satan gebring, maar genadiglik beteken die boodskap van die Evangelie dat die kop van die slang uiteindelik verbrysel sal word. En omdat God die satan haat, moet ons ook die satan haat.
Ongelukkig, soos ons tot nou toe gesien het, het sonde verskriklike gevolge. God se “voor-sondeval-opdragte” aan Adam en Eva bly steeds van krag ná die sondeval, maar hierdie aktiwiteite sal nou gepaard gaan met moeite en met pyn en lyding (Gen.3:16-24). God het voor die sondeval, opdrag gegee dat die aarde gevul moet word – nou (na die sondeval) sal die vrou pyn ervaar tydens die geboorteproses, maar ook sal dit swaar en seer vir die vrou wees as sy nie kinders in die wêreld kan bring nie, of sal die grootmaak van kinders geen maklike taak wees nie. Die Here het opdrag gegee dat die aarde bewerk moet word, maar nou sal dit gepaard gaan met swaarkry; die man sal met moeite moet werk. Die vrou sal oorheers word deur die man. In kort, die lewe sal nie meer “paradys” wees nie, want die mens is uit die paradys gedryf.
Laastens het die sondeval, die dood van die mens tot gevolg. Hierdie oordeel word in vers 3:19 oor die mens gevel, wanneer God sê ~ Stof is jy, en jy sal weer stof word.
Die vernietiging van die mens se liggaam en siel, is die gevolg van die erfsonde. Ons onontkombare sterwe is die onbetwisbare bewys dat ons sondaars is. In plaas daarvan dat die mens dus die aarde onderwerp aan hom, sal die aarde die mens aan hom onderwerp - Stof is jy, en jy sal weer stof word. Die mens wat volhard in sy sonde sal nie net sterf nie, maar gaan ’n ewigheid in die hel tegemoet.
5. DIE BELOFTE VAN VERLOSSING:
Die tragiese toestand van die mens is dus alles toe te skryf aan die sondeval. Ons sondegevallenheid is dus so erg dat redding geen geringe saak is nie.
Ons sal van die sonde van die verlede gered moet word (die erfsonde), maar ons sal ook van ons huidige sonde verlos moet word (die erfsmet) en ons sal van die straf op die sonde in die toekoms gered moet word. Hierdie is geen geringe saak nie, maar hoe kan ons hiervan gered word?
Die redding van die mens kan alleen bewerkstellig word, indien God die inisiatief neem (soos wat Hy alreeds in Gen.3:21 begin doen het). Hierdie redding het eerstens ’n soenoffer nodig (“propitiation”) om ons sonde voor God te offer en hierdie offer het Jesus klaar gebring, toe Sy bloed aan die kruis gevloei het vir God se uitverkorenes se sonde. Eers na hierdie soenoffer kan sondaars regverdig verklaar word in God se oë (“justification”). Wanneer ons regverdig verklaar is, vind versoening tussen ons en God plaas (“reconciliation”). Wanneer hierdie drie stappe plaas gevind het, verklaar God dat die sondaar verlos en gered is (“redemption”). Hierdie proses vind plaas wanneer die Heilige Gees ons roep en die geloof aan ons skenk om Christus se soenoffer aan te neem. Wat nou plaasvind is die wedergeboorte (“regeneration”) en vir die res van die gelowige se lewe vind heiligmaking plaas (“sanctification”) en na die dood word die verlostes verheerlik (“glorification”).
Die boodskap van redding bied hoop aan elkeen wat daarna luister, 1Tes.5:9 leer ons dat... ~ God ons tog nie bestem (het) om gestraf te word nie, maar om deur ons Here Jesus Christus verlos te word. Die Woord is verder in Heb.7:25a, baie duidelik daaroor, dat Christus Jesus ...ook dié wat deur Hom na God gaan, eens en vir altyd verlos.
Jesus Christus het dus en sal steeds alles in Sy volmaakte wil doen om elke sondaar wie die Vader gekies het, te verlos en met die Vader te versoen. Hy sal ons verlos van die aanslae van die bose en ons uiteindelik die gawe van die ewige lewe skenk.
Jesus Christus is dus die volmaakte en enigste oplossing vir die probleem op sonde, met al sy gevolge.
[1]Boodskap gelewer deur Kobus van der Walt te ANTIPAS Gemeente (Vereeniging) op 24 Mei 2009
Monday, May 18, 2009
Bybelstudie oor Openbaring deur Kobus van der Walt - 17 Mei 2009
Openbaring Ontsluit - 01 (Inleidend)[1]
Indien u hierdie preek wil uitdruk – Verlig die teks in hierdie venster en kopieer en plak dit daarna in enige woordverwerkingsprogram (bv. MS Word) – druk daarna gewoon uit.
1. INLEIDING:
Daar bestaan geen twyfel oor die feit dat die boek Openbaring ’n uitsonderlike boek is. Dit is ’n boek wat deur baie gelowiges vermy word, omdat dit ’n “moeilike boek” is om te verstaan en dit is juis omdat daar so baie simboliek ingeweef is in die boek
Ook word die boek deur baie regsinnige gelowiges vermy, omdat daar soveel onbybelse “twak” kwyt geraak word oor Openbaring – alles omdat die interpretasie van die boek vanuit verskillende invalshoeke plaasvind – natuurlik bestaan daar nog vele ander redes (dink aan sensasiesoekers; dink aan outeurs wat hul boeke wil verkoop ens.). Ten einde hierdie onsekerhede en verkeerde invalshoeke uit die weg te ruim, dink ek is dit nodig dat ons saam deur Openbaring sal werk.
2. AGTERGROND:
Soos met enige ander boek in die Bybel, beskik Openbaring ook oor ’n bepaalde tema en anders as die ander boeke van die Bybel, word hierdie tema op ’n heel ander wyse, ja selfs vreemde wyse, aangebied.
Die tema van hierdie boek wat deur die apostel Johannes rondom 95 n.C. geskryf is, is “Die triomf van Christus en Sy kerk oor die duiwel en sy kamerade”. Die tema word dan ook gebaseer op o.a. Openb.6:1-2 ~ Ek het gesien toe die Lam die eerste van die sewe seëls oopmaak; en ek het een van die vier lewende wesens hoor sê, soos die knal van ’n donderslag: “Gaan uit!” 2 Ek het gesien: daar was ’n wit perd. Sy ruiter het ’n pyl en boog gehad. ’n Oorwinnaarskroon is aan hom gegee, en hy het as oorwinnaar uitgegaan om nog verder te oorwin, asook Openb.11:15 ~ Toe het die sewende engel op sy trompet geblaas. Daar was stemme in die hemel wat hard uitgeroep het: “Die koningskap oor die wêreld behoort aan ons Here en sy Gesalfde, en Hy sal as koning heers tot in alle ewigheid” en 20:4 ~ Toe het ek trone gesien en die siele van die mense wat onthoof is omdat hulle aan die getuienis van Jesus en die woord van God vasgehou het. Hulle het op die trone gaan sit, en aan hulle is die bevoegdheid gegee om as regters op te tree. Dit is hulle wat nie die dier en sy beeld aanbid het nie en nie die merk op die voorkop en op die hand aanvaar het nie. Hulle het lewend geword en saam met Christus duisend jaar lank geregeer.
Is dit nie ’n wonderlike boodskap wat in hierdie teksverse weergegee word vir ons as gelowiges wat voortdurend gebuk gaan onder die aanslae van die bose nie!
Die styl waarin die boek geskryf is, is soos reeds gemeld, simbolies van aard. Daar word dikwels in die Ou Testament gebruik gemaak van simboliek ten einde Nuwe Testamentiese verhoudinge en profesie vir ons deur te gee. Hierdie is ’n baie belangrike feit wat ons moet vashou, want baie interpretasie pogings van Openbaring het in die verlede skeef getrek, omdat daar vergeet word, dat Johannes se visioene, as Nuwe Testamentiese geestelike waarhede geskryf is en wat op Ou Testamentiese vertellinge gebaseer is – bv.: Openb.2:14 is ’n Ou Testamentiese vertelling wat verleen word aan Num.25:1 en 31:16 ~ Maar Ek het ’n paar dinge teen julle. Julle het mense daar wat die leer van Bileam aanhang. Hy het vir Balak geleer om die volk Israel van My afvallig te maak, sodat hulle afgodsoffervleis geëet en onsedelikheid bedrywe het. So word daar gepraat van die Israelitiese stamme in Openb.7:4-8; die tempel in 11:1,19; Sodom in 11:8; Egipte – 11:8; Babilon – 14:8; die Boom van die Lewe – 22:2, ens. Om daarop aan te dui dat Openbaring dus letterlik vertolk moet word, is ondenkbaar.
’n Ander voorbeeld is bv. die voorkoms van die syfer 7 en hierdie getal kom so dikwels voor dat ’n mens noodwendig moet gaan kyk wat dit beteken. En wanneer ’n mens die regte hermeneutiese stappe volg, sal jy gou agterkom dat die getal sewe soos in Openbaring gebruik, dui op kwalitatiewe volmaaktheid of voltooiing. En dit is glad nie toevallig dat die tema van die boek Openbaring, sewe keer herhaal word – ’n mens kan amper sê dat daar sewe wentelbane, of sewe golwe, of sewe siklusse in die boek plaasvind.
Elke wentelbaan verskaf ’n bevredigende en volledige weergawe van gebeure wat ontplooi, of ontvou, of geopenbaar word in die een bedeling of dispensasie waarop die boek se fokus val – hierdie dispensasie is dan die tydperk tussen Christus se eerste en Sy tweede koms – anders gestel, die “Laaste Dae”.
Ons vind die eerste siklus in hoofstukke 1 tot 3; die tweede in hoofstukke 4 tot 7; die derde in 8 tot 11; die vierde in 12 tot 14; die vyfde in 15 tot 16; die sesde in 17-19 en die sewende in hoofstukke 20 tot 22. Wat baie interessant is van hierdie siklusse, is dat dit ’n herhaling van die tema is, maar elke siklus beklemtoon ’n ander faset van dieselfde tema (soos die vier Evangelies byvoorbeeld).
’n Verdere interessante waarneming, is dat die eerste paar siklusse (hoofstukke 1 tot 11) die klem laat val op die waarneembare aspekte van die geestelike oorlog, soos gesien vanuit die wêreld se perspektief, terwyl die laaste siklusse (hoofstukke 12-22), dieper insig op die geestelike agtergrond van die geestelike oorlog plaas.
3. ENKELE WANOPVATTINGS:
Ons moet ook kortliks kyk na enkele wanopvattings t.o.v. Openbaring, alvorens ons na die teksinhoud self kyk:
· Hierdie is nie ’n boek wat handel oor dinge in die hemel nie, maar dit is ’n boek oor dinge in die heelal vanuit ’n “hemelse perspektief”.
· Hierdie is nie ’n boek wat handel oor dinge wat kort voor die einde van die wêreld gaan plaasvind nie, maar dit handel oor dinge wat plaasvind gedurende die laaste dispensasie of bedeling, wat strek van Christus se hemelvaart, tot en met Sy tweede koms en dit “vloei” selfs oor na die ewige staat (na die finale oordeel).
· Alhoewel die fokus in hierdie boek op die laaste dispensasie val, het die boek tog ook die geskiedenis van die ganse aarde hier in die gedagte.
· Hierdie is nié net ’n boek wat uit simbole en allerlei tekens bestaan nie. Nee, dit handel oor werklike dinge wat gebeur en gaan gebeur, maar in simboliese taal. Hierdie werklike gebeure word egter gewoonlik as beginsels aangebied. William Hendriksen beskryf dit in sy boek “More than Conquerors”, as volg: The seals, trumpets, bowls of wrath and the similar symbols refer not to specific events, particular happenings, or details of history, but to principles – of human conduct and of divine moral government – that are operating throughout the history of the world, especially throughout the new dispensation.
· Hierdie is nié net ’n boek wat uit simbole en allerlei tekens bestaan nie, maar ook letterlike dinge. Alles in Openbaring moet dus nie net as simbolies gesien of geïnterpreteer word nie.
· Al is elke stukkie detail en simbool belangrik, het elkeen nie noodwendig ’n interpretasie of verklaring nie. Sommige dinge sal kripties of verborge vir ons bly.
· Hierdie is nie ’n boek met verskeie losstaande temas nie, maar ’n enkele en eenvormige tema en dit is Christus en Sy kerk versus Satan en sy volgelinge en die einde waar Christus as oorwinnaar sal uittree en die Satan oorwin gaan word.
· Die boodskap van die boek verskyn nie in chronologiese of opeenvolgende volgorde in Openbaring nie. Soos reeds gesien verskyn dit siklies in sewe stelle deur die verskillende hoofstukke, maar tog in toenemende intensiteit in elke opeenvolgende siklus.
Een ding wat die boek Openbaring uitstekend doen, is om die dwaasheid van diegene wat God se soewereiniteit in twyfel trek, die nek om te draai. Verder dui Openbaring ondubbelsinnig aan dat die satan ’n aktiewe realiteit is en dat die mensdom se uiteinde, óf die hemel, óf die hel gaan wees.
Hoe meer en meer jy die hierdie boek lees en hoe meer en meer jy dit verstaan, des te meer kom die profesie soos vervat in 1:3 tot vervulling, nl. ~ Geseënd is die een wat die woorde van hierdie profesie lees, en die mense wat dit hoor en wat ter harte neem wat daarin geskrywe staan, want die eindtyd is naby.
4. SIMBOLIEK VERKLAAR:
Voor ons met ’n studie van Openbaring kan begin, moet ons eers na die betekenis van die verskillende simbole en simboliek in Openbaring kyk.
Dit is belangrik om daarop te let dat sommige simbole nie altyd dieselfde betekenis het nie, hoewel dit nie algemeen voorkom nie sal ons spesifiek daarna kyk wanneer dit wel gebeur.
As ’n algemene reël, moet ons altyd in gedagte hou, dat die onmiddellike konteks baie belangrik is ten einde die spesifieke betekenis van elke simbool te bepaal.
Wanneer ons na simbole kyk, moet ons onthou dat die betekenis van elke simbool nie totaal vreemd is aan sy natuurlike betekenis nie, bv.: ’n swaard kan nie ’n instrument wees wat vreugde of saligheid bv. beteken nie. Net so sal wit bv. altyd ’n positiewe betekenis dra. Wanneer ons dit in gedagte hou, is die verklaring van simbole, nie so ingewikkeld nie.
Kom ons kyk dan kortliks na van die belangrikste simbole:
Syfers:
§ Drie-en-’n- half jaar: Die kerk verkeer voortdurend vir kort tydperke onder beproewing – bv. Openb.11:3 ~ Ek sal aan my twee getuies opdrag gee, en hulle sal, met rouklere aan, my boodskap twaalf honderd en sestig dae lank verkondig.
§ Die syfer 4: Die aarde, die heelal, of iets met ’n universele dimensie (bv. die vier lewende wesens; engele, hoekstene van die aarde – bv. Openb.4:6 ~ Voor die troon was dit soos ’n spieëlgladde see, helder soos kristal. Naby, rondom die troon, was daar vier lewende wesens, vol oë van voor en van agter.
§ Die syfer 7: Kwalitatiewe volmaaktheid of voltalligheid.
§ Die getal 10: Kwantitatiewe volmaaktheid of voltalligheid – bv. die Tien Gebooie; die Ten Maagde, ens.
§ Die getal 12: Dui op hoofskap – bv. Openb.12:1 ~ Toe het daar ’n groot teken in die hemel verskyn: daar was ’n vrou met die son as kleed om haar, die maan onder haar voete, en op haar kop ’n kroon van twaalf sterre (ook – Openb.7:4-8).
§ Die getal 666: Openb.13:18 ~ Hier is wysheid nodig. Wie verstand het, kan die getal van die dier ontsyfer, want dit is ’n mens se getal. Sy getal is ses honderd ses en sestig.
§ Die getal 1 000: Lang tydperk of groot hoeveel.
§ Die getal 144 000: Die militante kerk.
Kleur:
Swart: Boosheid; dood.
Goud: Kwaliteit, waardevol.
Pers: Rykdom; koninklikheid.
Rooi: Bloed; oordeel.
Wit: Suiwerheid; heiligheid.
Kleredrag:
§ Kroon/sierkrans: Koninklike status
§ Mantel: Aanvaarding – bv. Openb.6:11 ~ Aan elkeen van hulle is daar lang wit klere gegee, en daar is vir hulle gesê om nog ’n klein rukkie te wag, totdat hulle mededienaars, hulle medegelowiges, wat net soos hulle ook doodgemaak gaan word, almal daar is.
Minerale:
§ Brons: Krag; onoorwinlik.
§ Goud: Kosbaar; waardevol.
§ Edelstene: Elegansie.
Diere en kenmerke van diere:
§ Beer: Krag; wild; skadelik – bv. Openb.13:2 ~ Die dier wat ek gesien het, het soos ’n luiperd gelyk. Sy pote was soos dié van ’n beer en sy bek soos dié van ’n leeu. Die draak het sy mag, sy troon en groot gesag aan hom gegee.
§ Bees: ’n Kreatuur; ’n stelsel; ’n organisasie of instelling.
§ Bloed: Dood.
§ Draak: Verteenwoording van gruwelikheid; moord en vernietiging.
§ Oë: Insig.
§ Kop of Hoof: Kennis; wysheid; mag van ’n regeerder – bv. Openb.13:1 ~ En toe het ek ’n dier uit die see uit sien kom met tien horings en sewe koppe. Op sy horings was daar tien heerserskrone en op sy koppe godslasterlike name (sien ook Openb.12:3,7; 17:9-11; 13:3; 17:3,7). Omdat ’n kop of hoof dui op o.a. mag van ’n regeerder, dra hierdie koppe gewoonlik krone.
§ Horings: Krag; gesag.
§ Perde: Oorlogstuig
§ Luiperd: Flinkheid; gevaar.
§ Leeu: Moedigheid; gesag; dodelik.
§ Os: Werkywer; fluksheid.
§ Vlerke: Vinnig; spoed; lenigheid.
Kosmiese elemente:
§ Maan: Gewoonlik letterlike gebruik behalwe in Openb.12:1 waar die idee van heerlikheid of verhewenheid deurgegee word ~ Toe het daar ’n groot teken in die hemel verskyn: daar was ’n vrou met die son as kleed om haar, die maan onder haar voete, en op haar kop ’n kroon van twaalf sterre.
§ Ster: Heerlikheid; verheerlikte objek of wese – bv. Openb.2:28 ~ Dieselfde mag en gesag het Ek ook van my Vader gekry. Daarby sal Ek vir elkeen wat die oorwinning behaal, die môrester gee (sien ook: Openb.8:10; 9:1; 22:16).
§ Son: Gewoonlik letterlike betekenis, behalwe in Openb.12:1.
Stede, volkere en koninkryke:
§ Armageddon: Die groot en beslissende geveg tussen goed en boos, waarin God triomfeer oor Sy vyande – bv. Openb.16:16 ~ Die geeste het die konings byeengebring op die plek wat in Hebreeus Armageddon genoem word.
§ Babilon: Die antichristelike verleiding van die wêreld.
§ Egipte: Plek van gevangenisskap of slawerny.
§ Gog en Magog: Die wêreld se bose magte wat optree teen God en Sy kinders.
§ Jerusalem: God se stad en die kerk in heerlikheid – bv. Openb.3:12 ~ Elkeen wat die oorwinning behaal, sal Ek ’n pilaar in die tempel van my God maak, en hy sal vir altyd daar bly. Ek sal op hom die Naam van my God skrywe en die naam van die stad van my God, die nuwe Jerusalem, wat van my God af uit die hemel uit afkom. En Ek sal ook my eie nuwe Naam op hom skrywe.
§ Sodom: Plek van immoraliteit.
5. TENSLOTTE:
Benewens hierdie simbole is daar nog talle ander, maar ons sal gedurende die behandeling van elke afsonderlike hoofstuk na hierdie simbole en simboliek kyk – enkele voorbeeld hiervan is bv. die lampstaanders; die trompet; die boekrol; sewe seëls; die harp; die skale; die skag na die onderaardse diepte; die Berg Sion; die Bruid; die tweede dood; ens.
Ons sal D.V. volgende Sondag begin kyk na die eerste siklus, of te wel hoofstukke 1-3.
[1]Boodskap gelewer deur Kobus van der Walt te ANTIPAS Gemeente (Vereeniging) op 17 Mei 2009
Indien u hierdie preek wil uitdruk – Verlig die teks in hierdie venster en kopieer en plak dit daarna in enige woordverwerkingsprogram (bv. MS Word) – druk daarna gewoon uit.
1. INLEIDING:
Daar bestaan geen twyfel oor die feit dat die boek Openbaring ’n uitsonderlike boek is. Dit is ’n boek wat deur baie gelowiges vermy word, omdat dit ’n “moeilike boek” is om te verstaan en dit is juis omdat daar so baie simboliek ingeweef is in die boek
Ook word die boek deur baie regsinnige gelowiges vermy, omdat daar soveel onbybelse “twak” kwyt geraak word oor Openbaring – alles omdat die interpretasie van die boek vanuit verskillende invalshoeke plaasvind – natuurlik bestaan daar nog vele ander redes (dink aan sensasiesoekers; dink aan outeurs wat hul boeke wil verkoop ens.). Ten einde hierdie onsekerhede en verkeerde invalshoeke uit die weg te ruim, dink ek is dit nodig dat ons saam deur Openbaring sal werk.
2. AGTERGROND:
Soos met enige ander boek in die Bybel, beskik Openbaring ook oor ’n bepaalde tema en anders as die ander boeke van die Bybel, word hierdie tema op ’n heel ander wyse, ja selfs vreemde wyse, aangebied.
Die tema van hierdie boek wat deur die apostel Johannes rondom 95 n.C. geskryf is, is “Die triomf van Christus en Sy kerk oor die duiwel en sy kamerade”. Die tema word dan ook gebaseer op o.a. Openb.6:1-2 ~ Ek het gesien toe die Lam die eerste van die sewe seëls oopmaak; en ek het een van die vier lewende wesens hoor sê, soos die knal van ’n donderslag: “Gaan uit!” 2 Ek het gesien: daar was ’n wit perd. Sy ruiter het ’n pyl en boog gehad. ’n Oorwinnaarskroon is aan hom gegee, en hy het as oorwinnaar uitgegaan om nog verder te oorwin, asook Openb.11:15 ~ Toe het die sewende engel op sy trompet geblaas. Daar was stemme in die hemel wat hard uitgeroep het: “Die koningskap oor die wêreld behoort aan ons Here en sy Gesalfde, en Hy sal as koning heers tot in alle ewigheid” en 20:4 ~ Toe het ek trone gesien en die siele van die mense wat onthoof is omdat hulle aan die getuienis van Jesus en die woord van God vasgehou het. Hulle het op die trone gaan sit, en aan hulle is die bevoegdheid gegee om as regters op te tree. Dit is hulle wat nie die dier en sy beeld aanbid het nie en nie die merk op die voorkop en op die hand aanvaar het nie. Hulle het lewend geword en saam met Christus duisend jaar lank geregeer.
Is dit nie ’n wonderlike boodskap wat in hierdie teksverse weergegee word vir ons as gelowiges wat voortdurend gebuk gaan onder die aanslae van die bose nie!
Die styl waarin die boek geskryf is, is soos reeds gemeld, simbolies van aard. Daar word dikwels in die Ou Testament gebruik gemaak van simboliek ten einde Nuwe Testamentiese verhoudinge en profesie vir ons deur te gee. Hierdie is ’n baie belangrike feit wat ons moet vashou, want baie interpretasie pogings van Openbaring het in die verlede skeef getrek, omdat daar vergeet word, dat Johannes se visioene, as Nuwe Testamentiese geestelike waarhede geskryf is en wat op Ou Testamentiese vertellinge gebaseer is – bv.: Openb.2:14 is ’n Ou Testamentiese vertelling wat verleen word aan Num.25:1 en 31:16 ~ Maar Ek het ’n paar dinge teen julle. Julle het mense daar wat die leer van Bileam aanhang. Hy het vir Balak geleer om die volk Israel van My afvallig te maak, sodat hulle afgodsoffervleis geëet en onsedelikheid bedrywe het. So word daar gepraat van die Israelitiese stamme in Openb.7:4-8; die tempel in 11:1,19; Sodom in 11:8; Egipte – 11:8; Babilon – 14:8; die Boom van die Lewe – 22:2, ens. Om daarop aan te dui dat Openbaring dus letterlik vertolk moet word, is ondenkbaar.
’n Ander voorbeeld is bv. die voorkoms van die syfer 7 en hierdie getal kom so dikwels voor dat ’n mens noodwendig moet gaan kyk wat dit beteken. En wanneer ’n mens die regte hermeneutiese stappe volg, sal jy gou agterkom dat die getal sewe soos in Openbaring gebruik, dui op kwalitatiewe volmaaktheid of voltooiing. En dit is glad nie toevallig dat die tema van die boek Openbaring, sewe keer herhaal word – ’n mens kan amper sê dat daar sewe wentelbane, of sewe golwe, of sewe siklusse in die boek plaasvind.
Elke wentelbaan verskaf ’n bevredigende en volledige weergawe van gebeure wat ontplooi, of ontvou, of geopenbaar word in die een bedeling of dispensasie waarop die boek se fokus val – hierdie dispensasie is dan die tydperk tussen Christus se eerste en Sy tweede koms – anders gestel, die “Laaste Dae”.
Ons vind die eerste siklus in hoofstukke 1 tot 3; die tweede in hoofstukke 4 tot 7; die derde in 8 tot 11; die vierde in 12 tot 14; die vyfde in 15 tot 16; die sesde in 17-19 en die sewende in hoofstukke 20 tot 22. Wat baie interessant is van hierdie siklusse, is dat dit ’n herhaling van die tema is, maar elke siklus beklemtoon ’n ander faset van dieselfde tema (soos die vier Evangelies byvoorbeeld).
’n Verdere interessante waarneming, is dat die eerste paar siklusse (hoofstukke 1 tot 11) die klem laat val op die waarneembare aspekte van die geestelike oorlog, soos gesien vanuit die wêreld se perspektief, terwyl die laaste siklusse (hoofstukke 12-22), dieper insig op die geestelike agtergrond van die geestelike oorlog plaas.
3. ENKELE WANOPVATTINGS:
Ons moet ook kortliks kyk na enkele wanopvattings t.o.v. Openbaring, alvorens ons na die teksinhoud self kyk:
· Hierdie is nie ’n boek wat handel oor dinge in die hemel nie, maar dit is ’n boek oor dinge in die heelal vanuit ’n “hemelse perspektief”.
· Hierdie is nie ’n boek wat handel oor dinge wat kort voor die einde van die wêreld gaan plaasvind nie, maar dit handel oor dinge wat plaasvind gedurende die laaste dispensasie of bedeling, wat strek van Christus se hemelvaart, tot en met Sy tweede koms en dit “vloei” selfs oor na die ewige staat (na die finale oordeel).
· Alhoewel die fokus in hierdie boek op die laaste dispensasie val, het die boek tog ook die geskiedenis van die ganse aarde hier in die gedagte.
· Hierdie is nié net ’n boek wat uit simbole en allerlei tekens bestaan nie. Nee, dit handel oor werklike dinge wat gebeur en gaan gebeur, maar in simboliese taal. Hierdie werklike gebeure word egter gewoonlik as beginsels aangebied. William Hendriksen beskryf dit in sy boek “More than Conquerors”, as volg: The seals, trumpets, bowls of wrath and the similar symbols refer not to specific events, particular happenings, or details of history, but to principles – of human conduct and of divine moral government – that are operating throughout the history of the world, especially throughout the new dispensation.
· Hierdie is nié net ’n boek wat uit simbole en allerlei tekens bestaan nie, maar ook letterlike dinge. Alles in Openbaring moet dus nie net as simbolies gesien of geïnterpreteer word nie.
· Al is elke stukkie detail en simbool belangrik, het elkeen nie noodwendig ’n interpretasie of verklaring nie. Sommige dinge sal kripties of verborge vir ons bly.
· Hierdie is nie ’n boek met verskeie losstaande temas nie, maar ’n enkele en eenvormige tema en dit is Christus en Sy kerk versus Satan en sy volgelinge en die einde waar Christus as oorwinnaar sal uittree en die Satan oorwin gaan word.
· Die boodskap van die boek verskyn nie in chronologiese of opeenvolgende volgorde in Openbaring nie. Soos reeds gesien verskyn dit siklies in sewe stelle deur die verskillende hoofstukke, maar tog in toenemende intensiteit in elke opeenvolgende siklus.
Een ding wat die boek Openbaring uitstekend doen, is om die dwaasheid van diegene wat God se soewereiniteit in twyfel trek, die nek om te draai. Verder dui Openbaring ondubbelsinnig aan dat die satan ’n aktiewe realiteit is en dat die mensdom se uiteinde, óf die hemel, óf die hel gaan wees.
Hoe meer en meer jy die hierdie boek lees en hoe meer en meer jy dit verstaan, des te meer kom die profesie soos vervat in 1:3 tot vervulling, nl. ~ Geseënd is die een wat die woorde van hierdie profesie lees, en die mense wat dit hoor en wat ter harte neem wat daarin geskrywe staan, want die eindtyd is naby.
4. SIMBOLIEK VERKLAAR:
Voor ons met ’n studie van Openbaring kan begin, moet ons eers na die betekenis van die verskillende simbole en simboliek in Openbaring kyk.
Dit is belangrik om daarop te let dat sommige simbole nie altyd dieselfde betekenis het nie, hoewel dit nie algemeen voorkom nie sal ons spesifiek daarna kyk wanneer dit wel gebeur.
As ’n algemene reël, moet ons altyd in gedagte hou, dat die onmiddellike konteks baie belangrik is ten einde die spesifieke betekenis van elke simbool te bepaal.
Wanneer ons na simbole kyk, moet ons onthou dat die betekenis van elke simbool nie totaal vreemd is aan sy natuurlike betekenis nie, bv.: ’n swaard kan nie ’n instrument wees wat vreugde of saligheid bv. beteken nie. Net so sal wit bv. altyd ’n positiewe betekenis dra. Wanneer ons dit in gedagte hou, is die verklaring van simbole, nie so ingewikkeld nie.
Kom ons kyk dan kortliks na van die belangrikste simbole:
Syfers:
§ Drie-en-’n- half jaar: Die kerk verkeer voortdurend vir kort tydperke onder beproewing – bv. Openb.11:3 ~ Ek sal aan my twee getuies opdrag gee, en hulle sal, met rouklere aan, my boodskap twaalf honderd en sestig dae lank verkondig.
§ Die syfer 4: Die aarde, die heelal, of iets met ’n universele dimensie (bv. die vier lewende wesens; engele, hoekstene van die aarde – bv. Openb.4:6 ~ Voor die troon was dit soos ’n spieëlgladde see, helder soos kristal. Naby, rondom die troon, was daar vier lewende wesens, vol oë van voor en van agter.
§ Die syfer 7: Kwalitatiewe volmaaktheid of voltalligheid.
§ Die getal 10: Kwantitatiewe volmaaktheid of voltalligheid – bv. die Tien Gebooie; die Ten Maagde, ens.
§ Die getal 12: Dui op hoofskap – bv. Openb.12:1 ~ Toe het daar ’n groot teken in die hemel verskyn: daar was ’n vrou met die son as kleed om haar, die maan onder haar voete, en op haar kop ’n kroon van twaalf sterre (ook – Openb.7:4-8).
§ Die getal 666: Openb.13:18 ~ Hier is wysheid nodig. Wie verstand het, kan die getal van die dier ontsyfer, want dit is ’n mens se getal. Sy getal is ses honderd ses en sestig.
§ Die getal 1 000: Lang tydperk of groot hoeveel.
§ Die getal 144 000: Die militante kerk.
Kleur:
Swart: Boosheid; dood.
Goud: Kwaliteit, waardevol.
Pers: Rykdom; koninklikheid.
Rooi: Bloed; oordeel.
Wit: Suiwerheid; heiligheid.
Kleredrag:
§ Kroon/sierkrans: Koninklike status
§ Mantel: Aanvaarding – bv. Openb.6:11 ~ Aan elkeen van hulle is daar lang wit klere gegee, en daar is vir hulle gesê om nog ’n klein rukkie te wag, totdat hulle mededienaars, hulle medegelowiges, wat net soos hulle ook doodgemaak gaan word, almal daar is.
Minerale:
§ Brons: Krag; onoorwinlik.
§ Goud: Kosbaar; waardevol.
§ Edelstene: Elegansie.
Diere en kenmerke van diere:
§ Beer: Krag; wild; skadelik – bv. Openb.13:2 ~ Die dier wat ek gesien het, het soos ’n luiperd gelyk. Sy pote was soos dié van ’n beer en sy bek soos dié van ’n leeu. Die draak het sy mag, sy troon en groot gesag aan hom gegee.
§ Bees: ’n Kreatuur; ’n stelsel; ’n organisasie of instelling.
§ Bloed: Dood.
§ Draak: Verteenwoording van gruwelikheid; moord en vernietiging.
§ Oë: Insig.
§ Kop of Hoof: Kennis; wysheid; mag van ’n regeerder – bv. Openb.13:1 ~ En toe het ek ’n dier uit die see uit sien kom met tien horings en sewe koppe. Op sy horings was daar tien heerserskrone en op sy koppe godslasterlike name (sien ook Openb.12:3,7; 17:9-11; 13:3; 17:3,7). Omdat ’n kop of hoof dui op o.a. mag van ’n regeerder, dra hierdie koppe gewoonlik krone.
§ Horings: Krag; gesag.
§ Perde: Oorlogstuig
§ Luiperd: Flinkheid; gevaar.
§ Leeu: Moedigheid; gesag; dodelik.
§ Os: Werkywer; fluksheid.
§ Vlerke: Vinnig; spoed; lenigheid.
Kosmiese elemente:
§ Maan: Gewoonlik letterlike gebruik behalwe in Openb.12:1 waar die idee van heerlikheid of verhewenheid deurgegee word ~ Toe het daar ’n groot teken in die hemel verskyn: daar was ’n vrou met die son as kleed om haar, die maan onder haar voete, en op haar kop ’n kroon van twaalf sterre.
§ Ster: Heerlikheid; verheerlikte objek of wese – bv. Openb.2:28 ~ Dieselfde mag en gesag het Ek ook van my Vader gekry. Daarby sal Ek vir elkeen wat die oorwinning behaal, die môrester gee (sien ook: Openb.8:10; 9:1; 22:16).
§ Son: Gewoonlik letterlike betekenis, behalwe in Openb.12:1.
Stede, volkere en koninkryke:
§ Armageddon: Die groot en beslissende geveg tussen goed en boos, waarin God triomfeer oor Sy vyande – bv. Openb.16:16 ~ Die geeste het die konings byeengebring op die plek wat in Hebreeus Armageddon genoem word.
§ Babilon: Die antichristelike verleiding van die wêreld.
§ Egipte: Plek van gevangenisskap of slawerny.
§ Gog en Magog: Die wêreld se bose magte wat optree teen God en Sy kinders.
§ Jerusalem: God se stad en die kerk in heerlikheid – bv. Openb.3:12 ~ Elkeen wat die oorwinning behaal, sal Ek ’n pilaar in die tempel van my God maak, en hy sal vir altyd daar bly. Ek sal op hom die Naam van my God skrywe en die naam van die stad van my God, die nuwe Jerusalem, wat van my God af uit die hemel uit afkom. En Ek sal ook my eie nuwe Naam op hom skrywe.
§ Sodom: Plek van immoraliteit.
5. TENSLOTTE:
Benewens hierdie simbole is daar nog talle ander, maar ons sal gedurende die behandeling van elke afsonderlike hoofstuk na hierdie simbole en simboliek kyk – enkele voorbeeld hiervan is bv. die lampstaanders; die trompet; die boekrol; sewe seëls; die harp; die skale; die skag na die onderaardse diepte; die Berg Sion; die Bruid; die tweede dood; ens.
Ons sal D.V. volgende Sondag begin kyk na die eerste siklus, of te wel hoofstukke 1-3.
[1]Boodskap gelewer deur Kobus van der Walt te ANTIPAS Gemeente (Vereeniging) op 17 Mei 2009
Sunday, May 17, 2009
Die Boodskap van die Kruis en van Redding - 01 (Waarom ons redding nodig het)
Die Boodskap van die Kruis en van Redding - 01 (Waarom ons redding nodig het) [1]
Indien u hierdie preek wil uitdruk – Verlig die teks in hierdie venster en kopieer en plak dit daarna in enige woordverwerkingsprogram (bv. MS Word) – druk daarna gewoon uit.
1. INLEIDING:
Ek wil graag vanoggend met ’n lewensbelangrike reeks begin wat ek afwisselend met ander boodskappe en reekse sal preek. Ek wil u ook daarop wys, dat hierdie reeks boodskappe geen nuwe en vars inligting is wat ekself “oopgebreek” het nie, maar is basies ’n weergawe en samevatting van ’n kombinasie van ’n paar boeke, waaronder die belangrikste; twee uitstaande boeke is, nl.: “The Message of the Cross” deur Derek Tidball en “The Message of Salvation” deur Philip Ryken. Beide hierdie boeke is vryelik verkrygbaar.
Mag die Here deur Sy Heilige Gees hierdie reeks boodskappe gebruik om nie net jou hart opnuut weer aan te raak en dalk te verander nie, maar ook talle ander wat die Here Jesus Christus as persoonlike Saligmaker só nodig het.
2. SKRIFLESING:
Gen.2:15-3:6 ~ Die Here God het die mens in die tuin laat woon om dit te bewerk en op te pas. 16 Die Here God het die mens beveel: “Van al die bome in die tuin mag jy eet soos jy wil, 17 maar van die boom van alle kennis mag jy nie eet nie. Die dag as jy daarvan eet, sterf jy.” 18 Verder het die Here God gesê: “Dit is nie goed dat die mens alleen is nie. Ek sal vir hom iemand maak wat hom kan help, sy gelyke.” 19 Die Here God het toe uit grond al die wilde diere en al die voëls gevorm en na die mens toe gebring om vas te stel hoe hy elkeen sou noem; en wat die mens elke lewende wese sou noem, dit sou sy naam wees. 20 Die mens gee toe name vir al die mak diere, die voëls en die wilde diere, maar vir homself het hy nie ’n helper, ’n gelyke, gekry nie. 21 Toe het die Here God ’n diep slaap oor die mens laat kom, sodat hy vas geslaap het. Die Here God neem toe ’n ribbebeen uit die mens, vul die plek met vleis op, 22 en die ribbebeen wat Hy uit die mens geneem het, bou Hy om tot ’n vrou en bring haar na die mens toe. 23 Toe sê die mens: “Hierdie keer is dit een uit myself, een soos ek. Daarom sal sy ‘vrou’ genoem word; sy is uit die man geneem.” 24 Daarom sal ’n man sy vader en moeder verlaat en saam met sy vrou lewe, en hulle sal een word. 25 Hulle twee, die mens en sy vrou, was kaal, maar hulle was nie skaam nie. 3 Die slang was listiger as al die wilde diere wat deur die Here God gemaak is en het vir die vrou gevra: “Het God werklik gesê julle mag van geen boom in die tuin eet nie?” 2 Die vrou het die slang geantwoord: “Ons mag eet van die vrugte van die bome in die tuin. 3 God het net gesê ons mag nie eet van die vrugte van die boom in die middel van die tuin nie en ons mag dit nie aanraak nie, want dan sterf ons.” 4 Toe sê die slang vir die vrou: “Julle sal beslis nie sterf nie, 5 maar God weet dat julle oë sal oopgaan die dag as julle van daardie boom eet en dan sal julle soos God wees deurdat julle alles kan ken.” 6 Toe besef die vrou dat die boom se vrugte goed is om te eet en mooi om na te kyk en begeerlik omdat dit kennis kan gee. En sy het van sy vrugte gepluk en geëet. Sy het ook vir haar man by haar gegee, en hy het geëet.
3. DIE DOEL MET DIE MENSDOM:
Wanneer ons rondom ons kyk en ons kyk na die nuus ens., kan ons nie anders as om te besef dat die mensdom ’n probleem het – ’n baie groot probleem. Daar is oral oorlog, verkragtings, terrorisme, dwelmverslawing, HIV-pandemies, prostitusie, armoede en hongersnood, bedrog, “aardverwarming”, wildspesies wat teen ’n skrikwekkende tempo verdwyn, en die lys kan nog aan en aan gaan.
Daar is mense wat sê dat die 20ste eeu die slegste eeu van alle tye was en dat alle aanduidings reeds bestaan dat die 21ste eeu nog veel-veel slegter gaan wees. Daar is natuurkundiges wat sê dat die enigste oplossing vir die aarde se probleme is dat die mens uitgewis moet word, want dan kan die natuur weer herstel en verdwyn al die ander mensgemaakte probleme.
Wat is nodig om die mens van homself te red? Die antwoord vir ons as gelowiges lê opgesluit in die Woord van God, want daar word God se plan haarfyn beskryf om die mens te red van al hierdie nare dinge – van homself Die antwoord lê opgesluit in die feit dat die mens gered moet word van sy sonde en verlorenheid en dood en dit kan net bewerkstellig word deur die kruisiging en opstanding van Christus Jesus – Seun van God.
Ten einde God se oplossing vir die mensdom se probleem te verstaan, moet ons verstaan waarom dit nodig is dat ons gered moet word. Ons moet verstaan waarvan ons gered moet word. Ons moet ook verstaan waarom ons onsself nie kan red nie (hierop gaan ons antwoorde soek gedurende die volgende week of wat).
Alvorens ons hierdie vrae kan beantwoord, moet ons vasstel wat die doel met die mens se skepping is – eers dán, wanneer ons hierdie vraag kan beantwoord, kan ons die mensdom (ons) probleem identifiseer en antwoorde begin vind.
Daar bestaan verskillende sieninge wat die doel vir die mensdom is – eenvoudig gestel:
· Die “Epikuriste” glo, dat die mens net vir die plesier van die lewe geskep is;
· Die “Hedoniste” glo, dat die mens se doel is om net vir die fisiese, seksuele en die estetiese te lewe;
· Die “Kommuniste” vir werk;
· Die “Kapitaliste” om te koop;
· Die “Panteïste” glo weer dat die mens maar net ’n deel is van die heelal, met geen Skepper nie, maar net die skepping en die mens word geabsorbeer in ’n “kosmiese oseaan” ten einde deel te word van ’n ondeelbare mag – hierdie is dan ook die tipiese filosofie van die “New Age”- beweging en die Boeddhisme en die Hindoeïsme.
· Die “Islamiete” (of Islam) glo weer dat Allah die bron van alle goed en kwaad is – selfs van sonde en is die mens onderworpe aan die lot van ’n wispelturige god.
· Die “Naturaliste” glo dat die mens die produk van betekenislose kans is –hierdie filosofie word gekoppel aan die filosofie van evolusie.
· Die “Eksistensialiste” glo weer dat die mens se bestaan geen betekenis het nie – die menslike lewe begin uit niks en eindig in niks.
· Die “Humaniste” glo weer dat die mens ten diepste, goed is en dat hy sy volle potensiaal kan bereik deur kuns, tegnologie en die denke – dit gaan dus alles net oor die self.
· Die Christene – Wat glo ons?
4. DIE BYBELSE PERSPEKTIEF:
Die beste plek om vas te stel wat ons as Christene glo, wat die doel met die mens se skepping is, is die Word van God – die Bybel en veral die eerste paar hoofstukke. Martin Luther het op ’n keer gesê, dat die eerste klompie hoofstukke van Genesis die fondasie lê vir die res van die Woord; dit is die basis waarvolgens God, die wêreld en die mensdom verstaan kan word. En wanneer ’n mens deur hierdie eerste hoofstukke van Genesis werk (soos wat ons al die afgelope klompie maande begin doen het), dan besef jy dat een na die ander van die filosofieë waarna ons so pas, op baie simplistiese wyse gekyk het, in die stof byt.
Ons lees reg aan die begin van Genesis – Gen.1:1, dat God die hemel en die aarde geskape het (vs. panteïsme) en die hoogtepunt van Sy skeppingsdade, vind op die sesde dag plaas, toe Hy in die woorde van 1:26 gesê het ~ Kom Ons maak die mens... (vs. naturalisme). God het die mens gekape en nie net dit nie, Hy het die mens na Sy beeld geskape. Die mens is dus nie die gevolg van ’n betekenislose “toeval” nie – nee, die mens is die “kroon van God se skepping”. God het self lewe in die mens ingeblaas (2:7). Meer nog, God het ons nie alleen geskape nie – ons is na Sy beeld geskape. Hierdie feit is bepaald baie belangrik, want dit word drie keer in Gen.1:26-27 herhaal, wat dui op die uniekheid en besondersheid daarvan ~ En God het gesê: Laat Ons mense maak na ons beeld, na ons gelykenis, en laat hulle heers oor die visse van die see en die voëls van die hemel en die vee en oor die hele aarde en oor al die diere wat op die aarde kruip. 27 En God het die mens geskape na sy beeld; na die beeld van God het Hy hom geskape; man en vrou het Hy hulle geskape (O.A.V.).
Wanneer die Woord sê dat ons na die beeld van God geskape is, is dit soos ’n muntstuk wat ’n kopie is van ’n oorspronklike patroon of templaat. As die Woord dan sê dat die mens na “God se beeld” geskep is, moet ons gaan kyk na wat die Woord sê, hoe God lyk en dan moet ons na dieselfde eienskappe in die mens gaan soek.
Ons sien dan in die skepping, dat God kreatief is en dat Hy uit niks, iets gemaak het. Ons sien dat Hy lief is vir skoonheid en rede en orde. Dat Hy kan praat en bevele gee en kan heers en ook dat Hy in verhoudinge kan staan (daar staan in 1:26 ~ Laat Ons mense maak... Dit dui dus daarop, dat daar verhoudinge in die Goddelike Drie-Eenheid bestaan).
Hierdie is alles eienskappe wat ons as mense in gemeen het met God. ’n Ander manier om ons as beelddraers van God te definieer, is om na Kol.3:10 te kyk ~ ...en leef nou die lewe van die nuwe mens, wat al hoe meer vernuwe word na die beeld van sy Skepper en tot die volle kennis van God, asook Ef.4:24 ~ ...lewe as nuwe mense wat as die beeld van God geskep is: lewe volkome volgens die wil van God en wees heilig. Om dus soos God te lyk, is om meer en meer soos Hy te word en ’n heilige lewe te leef.
5. GESKAPE OM GOD TE VERHEERLIK:
Juis hierdie laaste verwysing na die beeld van God, is uiters belangrik om te besef wat die doel met die mens is.
Ons is dus ’n weerkaatsing van wie God is. Ons leef dus nie vir onsself nie, maar ons staan in verhouding tot God –ons leef vír Hom – Hy die Gewer van lewe. Daarom is ons geskape om God te verheerlik. Ons het geen ander doel en rede om te leef, behalwe om tot Sy eer te leef nie – die mens het geen bestaansreg indien hy nie aan hierdie doel voldoen nie.
Die geskiedenis van die skepping openbaar dan ook dat God die mens geskep het om Hom in elke area van ons lewe te dien. God sonder drie areas in ons lewe uit waardeur ons Hom moet dien en verheerlik en dit is in en deur ons werk en wanneer ons nie werk nie, rus ons – werk en rus omsluit ons hele lewe en daarmee saam ons verhoudinge, want of ons werk en of ons ontspan, dit geskied altyd in en met en deur verhoudinge.
Eerstens sien ons dat God ons geskep het om te werk en dit word in Gen.1:26 bevestig ~ ... laat hulle heers oor die visse van die see en die voëls van die hemel en die vee en oor die hele aarde en oor al die diere wat op die aarde kruip. Hierdie werksopdrag was aan die begin van die mens se bestaan, ’n seën en daarom is werk nie deel van die sondeval se vloek nie, maar was dit deel van God se oorspronklike plan vir die mensdom. Die mens was dus geroep om as God se verteenwoordiger op te tree in sy heerskappy oor die aarde – ons noem dit die mens se skeppingsmandaat.
Tweedens moet die mens God eer en verheerlik deur sy rus en ontspanning. God het die mens geskape om beide te werk én te rus. God self het dit aan ons gedemonstreer deur op die sewende skeppingsdag te rus (Gen.2:2-3). Wanneer ons rus en ontspan, moet God se rus deur ons rus gereflekteer word.
In die derde plek moet ons God eer, deur ons verhoudinge as mans en vrouens. Ons identiteit as mans en vrouens is ’n gawe van God wat die eienskappe van Sy persoonlikheid as Drie-enige God weerspieël ~ En God het die mens geskape na sy beeld; na die beeld van God het Hy hom geskape; man en vrou het Hy hulle geskape (Gen.1:27 - O.A.V.). Hierdie teksvers dui dus ondubbelsinnig daarop dat die man en vrou absoluut gelyk is in status voor God (maar nie in funksie nie). Wat dus waar is van die man, is net so waar van die vrou en andersom. Die vrou is uit die man se rib geneem (Gen.2:21-22) en is daarom van dieselfde “stoffasie” as die man gemaak, daarom dat die man in Gen.2:23a (O.A.V.) sê ~ Dit is nou eindelik been van my gebeente en vlees van my vlees. Die man en die vrou is vir mekaar geskep, maar, al is ons gelyk, is ons nie identies nie – Man en vrou, is ons geskape. Selfs Adam het dit geweet en daarom sê hy in Gen.2:23b ~ ...Daarom sal sy ‘vrou’ genoem word; sy is uit die man geneem.
Hierdie eenheid tussen man en vrou word pragtig uitgebeeld in hul seksuele verhouding ~ Daarom sal ’n man sy vader en moeder verlaat en saam met sy vrou lewe, en hulle sal een word (Gen.2:24). Hierdie seksuele eenheid simboliseer die geestelike eenheid tussen man en vrou, maar terselfdertyd is die vervulling en vervolmaking van die man en die vrou se liefde vir mekaar, juis geleë in hulle fisiese verskille en daarom kan homoseksuele nie tot eer van God leef nie en hedoniste gebruik hul seksualiteit vir hul eie plesier en nie om God te verheerlik nie.
Die eerste ding wat God vir Adam gesê het, was ~ Wees vrugbaar en vermeerder en vul die aarde... (Gen.1:28 – O.A.V.). Van die begin af was die huwelik en ook die seksuele verhouding tussen man en vrou, daargestel om eer aan God te bring, want voortplanting was deel van Sy plan om die wêreld te seën en eer aan Homself te bring.
Die Westminster Shorter Catechism is dus reg as dit vra: What is the chief end of Man? En die antwoord: Man’s chief end is to glorify God, and to enjoy Him for ever. As ons as gelowiges dus wil weet wat die doel met die mens is, is die antwoord baie duidelik, nl. dat ons in elke area van ons lewe, God moet verheerlik – deur ons werk; deur ons ontspanning; deur ons rus; in ons huwelike; in en deur ons gesinslewe; in ons sosiale vriendskappe – oral.
6. DIE TOETS:
Die tweede aspek wat hiermee saamhang en wat uiters belangrik is, is om te besef dat daar maar net een wyse is waarop die mens God kan verheerlik en dit is om volkome gehoorsaam te wees aan God.
Adam en Eva is volmaak en heilig geskape (Gen.1:31). Hoe lank hulle so volmaak en heilig gelewe het, weet ons nie, maar uiteindelik, ten einde te sien of die mens daartoe in staat is om God deur alles en in alles te verheerlik, het God die mens aan ’n toets onderwerp.
Ons lees in Gen.1:29 dat God gesê het ~ Let op! Ek gee aan julle al die plante wat saad gee op die hele aarde; ook al die bome wat vrugte dra en saad gee. Dit sal julle kos wees, en in Gen.2:9 sien ons dat ~ Die Here God verder allerlei bome, mooi om na te kyk en lekker om van te eet, uit die grond laat uitspruit (het), ook die boom van die lewe in die middel van die tuin, en die boom van alle kennis, maar dan kom die toets in Gen.2:16-17 ~ Die Here God het die mens beveel: “Van al die bome in die tuin mag jy eet soos jy wil, 17 maar van die boom van alle kennis mag jy nie eet nie. Die dag as jy daarvan eet, sterf jy. Die een boom het lewe gegee en die ander die dood. Die een boom het God se seën verteenwoordig en die ander God se vloek; Sy straf; Sy oordeel.
Hierdie was nie ’n volwaardige Goddelike verbond nie, maar dieselfde elemente van ’n verbond word hier aangetref. Hierdie voorwaarde wat God aan die mens gestel het, staan dan ook bekend as die “natuurverbond”, of die “werksverbond”. Wat het hier gebeur? God stel ’n voorwaarde. Gehoorsaamheid aan die voorwaarde hou seën in, maar ongehoorsaamheid hieraan, het straf tot gevolg. Die voorwaarde – jy mag nie eet nie. Die straf as jy ongehoorsaam is – jy sal sekerlik sterf en nie net jy alleen nie, maar jou hele nageslag.
Baie mense redeneer dat dit onregverdig is dat God my en jou ook straf, omdat Adam ongehoorsaam was, maar wat hulle nie besef nie, is dat ook hulle nie hierdie toets sou slaag as God dit aan ons sou voorhou nie en daarom het God in Sy alwysheid, die mens byvoorbaat in en deur Adam gestraf.
Hierdie twee bome het tot gevolg dat Adam moes kies – óf hy kies om God te verheerlik deur sy gehoorsaamheid en derhalwe te lewe, óf hy kies ongehoorsaamheid en daarmee saam, die dood. Adam kon kies – of hy lewe tot eer van God, of hy lewe vir sy eie eer en ons weet wat hy gekies het! Hier moet ons dit net baie duidelik stel, dat Adam en daarom ons as mense, se vryheid tot keuse binne God se soewereiniteit val, m.a.w. ons moet onthou dat God die mens geskape het met ’n verantwoordelikheid t.o.v. sy vryheid. Ene Milton het gesê dat, Adam and Eva were able to stand, but free to fall.
Adam en Eva was dus goed en volmaak geskape (Augustinus het dit posse non peccare genoem, m.a.w. in staat om nie te sondig nie – teenoor die engele wat nie kan sondig nie – non posse peccare), en hulle sou net so bly, indien hulle die toets wat God voor hulle gelê het, geslaag het en ons weet dat hulle misluk het – net soos wat nie een van ons ooit uit onsself sal kan slaag nie.
7. ADAM EN EVA SLAAG NIE DIE TOETS NIE:
Dit is onwys om daaraan te dink wat die uiteinde sou gewees het as Adam en Eva wel die toets geslaag het. Wat wel seker is, is dat die mensdom nie nodig sou hê om gered te word nie. Ook sou die Evangelieboodskap van redding nie nodig gewees het nie. Ons sou dus slegs God se instandhoudingsgenade (of algemene genade) nodig gehad het, maar nie Sy reddingsgenade nie. Die hartseer realiteit is egter dat ons wél reddingsgenade nodig het omdat ons voorouers, Adam en Eva nie die toets geslaag het nie en ons dit ook nie sou slaag nie. Die ironie is dat dit slegs twee hoofstuk van die Bybel neem om Adam en Eva se perfekte toestand te beskryf; slegs ’n paar verse om hul val te beskryf, maar genadiglik, die res van die Bybel om aan ons te beskryf, hoe ons as mense, hierdie perfekte toestand kan herwin.
Hoe het Adam en Eva dan geval? Dit word vir ons in verse 1–24 van Gen.3 beskryf, waar ons sien dat die duiwel in die gedaante van ’n slang na Eva kom en haar verlei en mislei om wel van die verbodevrug in die middel van die tuin te eet en hoe Eva se man, Adam ook van die verbode vrug eet. Die uiteinde word vir ons treffend in vers 24 weergegee ~ Die Here God het die mens uitgedryf, en om die toegang tot die boom van die lewe te bewaak, het Hy oos van die tuin van Eden gerubs gesit, en ook ’n vlammende swaard wat heen en weer beweeg.
Daar is verskillende wyses waarop ’n mens die boosheid van die eerste sonde kan beskryf. Dit was baie duidelik ’n optrede van uittarting; dit was rebellie en ’n uitdaging van ’n soewereine God. Dit was ’n verdorwe misbruik van God se volmaakte skepping. Dit was ’n eensydige verbreking van ’n verbond – die lewensverbond tussen God en Adam. Dit was ’n “selfverwydering” van ’n voorreg om in God se teenwoordigheid te kon staan. Dit was ’n poging om God van Sy heerlikheid en eer te beroof. Dit was ’n verbreking van elkeen van die gebooie van die Tien Gebooie wat nog sou kom.
Toets ’n bietjie al hierdie oortredings en verbrekings aan ons eie lewe – Is dit nie presies waaraan ons, die mensdom, ook maar skuldig is nie?
8. DIE OPLOSSING:
Is daar ’n oplossing vir die mensdom se probleem? Wel, daar is vele lesse vir ons te leer uit hierdie verhaal van die val van Adam en daar ís ’n oplossing:
· Eerstens moet ons die doel waarvoor ons geskep is, in herinnering roep. Wat is die doel met ons bestaan? Ons het reeds gehoor, dat dit is om God in die eerste en laaste plek deur ons ganse lewe te verheerlik.
· Tweedens moet ons weeklaag en treur oor dit wat ons verloor het – die volmaakte geluk en sondelose bestaan van Adam en dink aan die ellende en lyding wat voortgespruit het uit hulle en ons sonde. En ons moet voor God daaroor kom en ons eie afvalligheid bely.
· Daar is egter ’n derde saak, wat die sleutel tot ’n herstel van ons gevalle posisie behels en dit is God se reddingsgenade wat Hy aan ons as sondaars beskikbaar stel.
Ons as verlore sondaars kan dus dieselfde vraag vra wat die tronkbewaarder in Hand.16:30 aan Paulus en Silas gevra het, nl. ~ Menere, wat moet ek doen om gered te word? Wat moet ons dus doen om gered te word? Die skokkende is dat ons absoluut niks kan doen nie! Die enigste wat ons kan red van ’n ewige dood, is dit wat God gedoen het deur die dood en opstanding van Jesus Christus en op grond daarvan antwoord Paulus en Silas die tronkbewaarder in vers 31 van Hand.16, deur vir hom te sê ~ Glo in die Here Jesus, en jy sal gered word.
God red enige persoon wat sy of haar vertroue plaas in Jesus Christus om hom/haar van hul sonde te verlos, uit genade, deur geloof alleen en dit alles geskied tot eer en verheerliking van God.
Ons sal D.V. volgende keer kyk na die vraag wat ons nodig het om gered te word.
[1]Boodskap gelewer deur Kobus van der Walt te ANTIPAS Gemeente (Vereeniging) op 17 Mei 2009
Indien u hierdie preek wil uitdruk – Verlig die teks in hierdie venster en kopieer en plak dit daarna in enige woordverwerkingsprogram (bv. MS Word) – druk daarna gewoon uit.
1. INLEIDING:
Ek wil graag vanoggend met ’n lewensbelangrike reeks begin wat ek afwisselend met ander boodskappe en reekse sal preek. Ek wil u ook daarop wys, dat hierdie reeks boodskappe geen nuwe en vars inligting is wat ekself “oopgebreek” het nie, maar is basies ’n weergawe en samevatting van ’n kombinasie van ’n paar boeke, waaronder die belangrikste; twee uitstaande boeke is, nl.: “The Message of the Cross” deur Derek Tidball en “The Message of Salvation” deur Philip Ryken. Beide hierdie boeke is vryelik verkrygbaar.
Mag die Here deur Sy Heilige Gees hierdie reeks boodskappe gebruik om nie net jou hart opnuut weer aan te raak en dalk te verander nie, maar ook talle ander wat die Here Jesus Christus as persoonlike Saligmaker só nodig het.
2. SKRIFLESING:
Gen.2:15-3:6 ~ Die Here God het die mens in die tuin laat woon om dit te bewerk en op te pas. 16 Die Here God het die mens beveel: “Van al die bome in die tuin mag jy eet soos jy wil, 17 maar van die boom van alle kennis mag jy nie eet nie. Die dag as jy daarvan eet, sterf jy.” 18 Verder het die Here God gesê: “Dit is nie goed dat die mens alleen is nie. Ek sal vir hom iemand maak wat hom kan help, sy gelyke.” 19 Die Here God het toe uit grond al die wilde diere en al die voëls gevorm en na die mens toe gebring om vas te stel hoe hy elkeen sou noem; en wat die mens elke lewende wese sou noem, dit sou sy naam wees. 20 Die mens gee toe name vir al die mak diere, die voëls en die wilde diere, maar vir homself het hy nie ’n helper, ’n gelyke, gekry nie. 21 Toe het die Here God ’n diep slaap oor die mens laat kom, sodat hy vas geslaap het. Die Here God neem toe ’n ribbebeen uit die mens, vul die plek met vleis op, 22 en die ribbebeen wat Hy uit die mens geneem het, bou Hy om tot ’n vrou en bring haar na die mens toe. 23 Toe sê die mens: “Hierdie keer is dit een uit myself, een soos ek. Daarom sal sy ‘vrou’ genoem word; sy is uit die man geneem.” 24 Daarom sal ’n man sy vader en moeder verlaat en saam met sy vrou lewe, en hulle sal een word. 25 Hulle twee, die mens en sy vrou, was kaal, maar hulle was nie skaam nie. 3 Die slang was listiger as al die wilde diere wat deur die Here God gemaak is en het vir die vrou gevra: “Het God werklik gesê julle mag van geen boom in die tuin eet nie?” 2 Die vrou het die slang geantwoord: “Ons mag eet van die vrugte van die bome in die tuin. 3 God het net gesê ons mag nie eet van die vrugte van die boom in die middel van die tuin nie en ons mag dit nie aanraak nie, want dan sterf ons.” 4 Toe sê die slang vir die vrou: “Julle sal beslis nie sterf nie, 5 maar God weet dat julle oë sal oopgaan die dag as julle van daardie boom eet en dan sal julle soos God wees deurdat julle alles kan ken.” 6 Toe besef die vrou dat die boom se vrugte goed is om te eet en mooi om na te kyk en begeerlik omdat dit kennis kan gee. En sy het van sy vrugte gepluk en geëet. Sy het ook vir haar man by haar gegee, en hy het geëet.
3. DIE DOEL MET DIE MENSDOM:
Wanneer ons rondom ons kyk en ons kyk na die nuus ens., kan ons nie anders as om te besef dat die mensdom ’n probleem het – ’n baie groot probleem. Daar is oral oorlog, verkragtings, terrorisme, dwelmverslawing, HIV-pandemies, prostitusie, armoede en hongersnood, bedrog, “aardverwarming”, wildspesies wat teen ’n skrikwekkende tempo verdwyn, en die lys kan nog aan en aan gaan.
Daar is mense wat sê dat die 20ste eeu die slegste eeu van alle tye was en dat alle aanduidings reeds bestaan dat die 21ste eeu nog veel-veel slegter gaan wees. Daar is natuurkundiges wat sê dat die enigste oplossing vir die aarde se probleme is dat die mens uitgewis moet word, want dan kan die natuur weer herstel en verdwyn al die ander mensgemaakte probleme.
Wat is nodig om die mens van homself te red? Die antwoord vir ons as gelowiges lê opgesluit in die Woord van God, want daar word God se plan haarfyn beskryf om die mens te red van al hierdie nare dinge – van homself Die antwoord lê opgesluit in die feit dat die mens gered moet word van sy sonde en verlorenheid en dood en dit kan net bewerkstellig word deur die kruisiging en opstanding van Christus Jesus – Seun van God.
Ten einde God se oplossing vir die mensdom se probleem te verstaan, moet ons verstaan waarom dit nodig is dat ons gered moet word. Ons moet verstaan waarvan ons gered moet word. Ons moet ook verstaan waarom ons onsself nie kan red nie (hierop gaan ons antwoorde soek gedurende die volgende week of wat).
Alvorens ons hierdie vrae kan beantwoord, moet ons vasstel wat die doel met die mens se skepping is – eers dán, wanneer ons hierdie vraag kan beantwoord, kan ons die mensdom (ons) probleem identifiseer en antwoorde begin vind.
Daar bestaan verskillende sieninge wat die doel vir die mensdom is – eenvoudig gestel:
· Die “Epikuriste” glo, dat die mens net vir die plesier van die lewe geskep is;
· Die “Hedoniste” glo, dat die mens se doel is om net vir die fisiese, seksuele en die estetiese te lewe;
· Die “Kommuniste” vir werk;
· Die “Kapitaliste” om te koop;
· Die “Panteïste” glo weer dat die mens maar net ’n deel is van die heelal, met geen Skepper nie, maar net die skepping en die mens word geabsorbeer in ’n “kosmiese oseaan” ten einde deel te word van ’n ondeelbare mag – hierdie is dan ook die tipiese filosofie van die “New Age”- beweging en die Boeddhisme en die Hindoeïsme.
· Die “Islamiete” (of Islam) glo weer dat Allah die bron van alle goed en kwaad is – selfs van sonde en is die mens onderworpe aan die lot van ’n wispelturige god.
· Die “Naturaliste” glo dat die mens die produk van betekenislose kans is –hierdie filosofie word gekoppel aan die filosofie van evolusie.
· Die “Eksistensialiste” glo weer dat die mens se bestaan geen betekenis het nie – die menslike lewe begin uit niks en eindig in niks.
· Die “Humaniste” glo weer dat die mens ten diepste, goed is en dat hy sy volle potensiaal kan bereik deur kuns, tegnologie en die denke – dit gaan dus alles net oor die self.
· Die Christene – Wat glo ons?
4. DIE BYBELSE PERSPEKTIEF:
Die beste plek om vas te stel wat ons as Christene glo, wat die doel met die mens se skepping is, is die Word van God – die Bybel en veral die eerste paar hoofstukke. Martin Luther het op ’n keer gesê, dat die eerste klompie hoofstukke van Genesis die fondasie lê vir die res van die Woord; dit is die basis waarvolgens God, die wêreld en die mensdom verstaan kan word. En wanneer ’n mens deur hierdie eerste hoofstukke van Genesis werk (soos wat ons al die afgelope klompie maande begin doen het), dan besef jy dat een na die ander van die filosofieë waarna ons so pas, op baie simplistiese wyse gekyk het, in die stof byt.
Ons lees reg aan die begin van Genesis – Gen.1:1, dat God die hemel en die aarde geskape het (vs. panteïsme) en die hoogtepunt van Sy skeppingsdade, vind op die sesde dag plaas, toe Hy in die woorde van 1:26 gesê het ~ Kom Ons maak die mens... (vs. naturalisme). God het die mens gekape en nie net dit nie, Hy het die mens na Sy beeld geskape. Die mens is dus nie die gevolg van ’n betekenislose “toeval” nie – nee, die mens is die “kroon van God se skepping”. God het self lewe in die mens ingeblaas (2:7). Meer nog, God het ons nie alleen geskape nie – ons is na Sy beeld geskape. Hierdie feit is bepaald baie belangrik, want dit word drie keer in Gen.1:26-27 herhaal, wat dui op die uniekheid en besondersheid daarvan ~ En God het gesê: Laat Ons mense maak na ons beeld, na ons gelykenis, en laat hulle heers oor die visse van die see en die voëls van die hemel en die vee en oor die hele aarde en oor al die diere wat op die aarde kruip. 27 En God het die mens geskape na sy beeld; na die beeld van God het Hy hom geskape; man en vrou het Hy hulle geskape (O.A.V.).
Wanneer die Woord sê dat ons na die beeld van God geskape is, is dit soos ’n muntstuk wat ’n kopie is van ’n oorspronklike patroon of templaat. As die Woord dan sê dat die mens na “God se beeld” geskep is, moet ons gaan kyk na wat die Woord sê, hoe God lyk en dan moet ons na dieselfde eienskappe in die mens gaan soek.
Ons sien dan in die skepping, dat God kreatief is en dat Hy uit niks, iets gemaak het. Ons sien dat Hy lief is vir skoonheid en rede en orde. Dat Hy kan praat en bevele gee en kan heers en ook dat Hy in verhoudinge kan staan (daar staan in 1:26 ~ Laat Ons mense maak... Dit dui dus daarop, dat daar verhoudinge in die Goddelike Drie-Eenheid bestaan).
Hierdie is alles eienskappe wat ons as mense in gemeen het met God. ’n Ander manier om ons as beelddraers van God te definieer, is om na Kol.3:10 te kyk ~ ...en leef nou die lewe van die nuwe mens, wat al hoe meer vernuwe word na die beeld van sy Skepper en tot die volle kennis van God, asook Ef.4:24 ~ ...lewe as nuwe mense wat as die beeld van God geskep is: lewe volkome volgens die wil van God en wees heilig. Om dus soos God te lyk, is om meer en meer soos Hy te word en ’n heilige lewe te leef.
5. GESKAPE OM GOD TE VERHEERLIK:
Juis hierdie laaste verwysing na die beeld van God, is uiters belangrik om te besef wat die doel met die mens is.
Ons is dus ’n weerkaatsing van wie God is. Ons leef dus nie vir onsself nie, maar ons staan in verhouding tot God –ons leef vír Hom – Hy die Gewer van lewe. Daarom is ons geskape om God te verheerlik. Ons het geen ander doel en rede om te leef, behalwe om tot Sy eer te leef nie – die mens het geen bestaansreg indien hy nie aan hierdie doel voldoen nie.
Die geskiedenis van die skepping openbaar dan ook dat God die mens geskep het om Hom in elke area van ons lewe te dien. God sonder drie areas in ons lewe uit waardeur ons Hom moet dien en verheerlik en dit is in en deur ons werk en wanneer ons nie werk nie, rus ons – werk en rus omsluit ons hele lewe en daarmee saam ons verhoudinge, want of ons werk en of ons ontspan, dit geskied altyd in en met en deur verhoudinge.
Eerstens sien ons dat God ons geskep het om te werk en dit word in Gen.1:26 bevestig ~ ... laat hulle heers oor die visse van die see en die voëls van die hemel en die vee en oor die hele aarde en oor al die diere wat op die aarde kruip. Hierdie werksopdrag was aan die begin van die mens se bestaan, ’n seën en daarom is werk nie deel van die sondeval se vloek nie, maar was dit deel van God se oorspronklike plan vir die mensdom. Die mens was dus geroep om as God se verteenwoordiger op te tree in sy heerskappy oor die aarde – ons noem dit die mens se skeppingsmandaat.
Tweedens moet die mens God eer en verheerlik deur sy rus en ontspanning. God het die mens geskape om beide te werk én te rus. God self het dit aan ons gedemonstreer deur op die sewende skeppingsdag te rus (Gen.2:2-3). Wanneer ons rus en ontspan, moet God se rus deur ons rus gereflekteer word.
In die derde plek moet ons God eer, deur ons verhoudinge as mans en vrouens. Ons identiteit as mans en vrouens is ’n gawe van God wat die eienskappe van Sy persoonlikheid as Drie-enige God weerspieël ~ En God het die mens geskape na sy beeld; na die beeld van God het Hy hom geskape; man en vrou het Hy hulle geskape (Gen.1:27 - O.A.V.). Hierdie teksvers dui dus ondubbelsinnig daarop dat die man en vrou absoluut gelyk is in status voor God (maar nie in funksie nie). Wat dus waar is van die man, is net so waar van die vrou en andersom. Die vrou is uit die man se rib geneem (Gen.2:21-22) en is daarom van dieselfde “stoffasie” as die man gemaak, daarom dat die man in Gen.2:23a (O.A.V.) sê ~ Dit is nou eindelik been van my gebeente en vlees van my vlees. Die man en die vrou is vir mekaar geskep, maar, al is ons gelyk, is ons nie identies nie – Man en vrou, is ons geskape. Selfs Adam het dit geweet en daarom sê hy in Gen.2:23b ~ ...Daarom sal sy ‘vrou’ genoem word; sy is uit die man geneem.
Hierdie eenheid tussen man en vrou word pragtig uitgebeeld in hul seksuele verhouding ~ Daarom sal ’n man sy vader en moeder verlaat en saam met sy vrou lewe, en hulle sal een word (Gen.2:24). Hierdie seksuele eenheid simboliseer die geestelike eenheid tussen man en vrou, maar terselfdertyd is die vervulling en vervolmaking van die man en die vrou se liefde vir mekaar, juis geleë in hulle fisiese verskille en daarom kan homoseksuele nie tot eer van God leef nie en hedoniste gebruik hul seksualiteit vir hul eie plesier en nie om God te verheerlik nie.
Die eerste ding wat God vir Adam gesê het, was ~ Wees vrugbaar en vermeerder en vul die aarde... (Gen.1:28 – O.A.V.). Van die begin af was die huwelik en ook die seksuele verhouding tussen man en vrou, daargestel om eer aan God te bring, want voortplanting was deel van Sy plan om die wêreld te seën en eer aan Homself te bring.
Die Westminster Shorter Catechism is dus reg as dit vra: What is the chief end of Man? En die antwoord: Man’s chief end is to glorify God, and to enjoy Him for ever. As ons as gelowiges dus wil weet wat die doel met die mens is, is die antwoord baie duidelik, nl. dat ons in elke area van ons lewe, God moet verheerlik – deur ons werk; deur ons ontspanning; deur ons rus; in ons huwelike; in en deur ons gesinslewe; in ons sosiale vriendskappe – oral.
6. DIE TOETS:
Die tweede aspek wat hiermee saamhang en wat uiters belangrik is, is om te besef dat daar maar net een wyse is waarop die mens God kan verheerlik en dit is om volkome gehoorsaam te wees aan God.
Adam en Eva is volmaak en heilig geskape (Gen.1:31). Hoe lank hulle so volmaak en heilig gelewe het, weet ons nie, maar uiteindelik, ten einde te sien of die mens daartoe in staat is om God deur alles en in alles te verheerlik, het God die mens aan ’n toets onderwerp.
Ons lees in Gen.1:29 dat God gesê het ~ Let op! Ek gee aan julle al die plante wat saad gee op die hele aarde; ook al die bome wat vrugte dra en saad gee. Dit sal julle kos wees, en in Gen.2:9 sien ons dat ~ Die Here God verder allerlei bome, mooi om na te kyk en lekker om van te eet, uit die grond laat uitspruit (het), ook die boom van die lewe in die middel van die tuin, en die boom van alle kennis, maar dan kom die toets in Gen.2:16-17 ~ Die Here God het die mens beveel: “Van al die bome in die tuin mag jy eet soos jy wil, 17 maar van die boom van alle kennis mag jy nie eet nie. Die dag as jy daarvan eet, sterf jy. Die een boom het lewe gegee en die ander die dood. Die een boom het God se seën verteenwoordig en die ander God se vloek; Sy straf; Sy oordeel.
Hierdie was nie ’n volwaardige Goddelike verbond nie, maar dieselfde elemente van ’n verbond word hier aangetref. Hierdie voorwaarde wat God aan die mens gestel het, staan dan ook bekend as die “natuurverbond”, of die “werksverbond”. Wat het hier gebeur? God stel ’n voorwaarde. Gehoorsaamheid aan die voorwaarde hou seën in, maar ongehoorsaamheid hieraan, het straf tot gevolg. Die voorwaarde – jy mag nie eet nie. Die straf as jy ongehoorsaam is – jy sal sekerlik sterf en nie net jy alleen nie, maar jou hele nageslag.
Baie mense redeneer dat dit onregverdig is dat God my en jou ook straf, omdat Adam ongehoorsaam was, maar wat hulle nie besef nie, is dat ook hulle nie hierdie toets sou slaag as God dit aan ons sou voorhou nie en daarom het God in Sy alwysheid, die mens byvoorbaat in en deur Adam gestraf.
Hierdie twee bome het tot gevolg dat Adam moes kies – óf hy kies om God te verheerlik deur sy gehoorsaamheid en derhalwe te lewe, óf hy kies ongehoorsaamheid en daarmee saam, die dood. Adam kon kies – of hy lewe tot eer van God, of hy lewe vir sy eie eer en ons weet wat hy gekies het! Hier moet ons dit net baie duidelik stel, dat Adam en daarom ons as mense, se vryheid tot keuse binne God se soewereiniteit val, m.a.w. ons moet onthou dat God die mens geskape het met ’n verantwoordelikheid t.o.v. sy vryheid. Ene Milton het gesê dat, Adam and Eva were able to stand, but free to fall.
Adam en Eva was dus goed en volmaak geskape (Augustinus het dit posse non peccare genoem, m.a.w. in staat om nie te sondig nie – teenoor die engele wat nie kan sondig nie – non posse peccare), en hulle sou net so bly, indien hulle die toets wat God voor hulle gelê het, geslaag het en ons weet dat hulle misluk het – net soos wat nie een van ons ooit uit onsself sal kan slaag nie.
7. ADAM EN EVA SLAAG NIE DIE TOETS NIE:
Dit is onwys om daaraan te dink wat die uiteinde sou gewees het as Adam en Eva wel die toets geslaag het. Wat wel seker is, is dat die mensdom nie nodig sou hê om gered te word nie. Ook sou die Evangelieboodskap van redding nie nodig gewees het nie. Ons sou dus slegs God se instandhoudingsgenade (of algemene genade) nodig gehad het, maar nie Sy reddingsgenade nie. Die hartseer realiteit is egter dat ons wél reddingsgenade nodig het omdat ons voorouers, Adam en Eva nie die toets geslaag het nie en ons dit ook nie sou slaag nie. Die ironie is dat dit slegs twee hoofstuk van die Bybel neem om Adam en Eva se perfekte toestand te beskryf; slegs ’n paar verse om hul val te beskryf, maar genadiglik, die res van die Bybel om aan ons te beskryf, hoe ons as mense, hierdie perfekte toestand kan herwin.
Hoe het Adam en Eva dan geval? Dit word vir ons in verse 1–24 van Gen.3 beskryf, waar ons sien dat die duiwel in die gedaante van ’n slang na Eva kom en haar verlei en mislei om wel van die verbodevrug in die middel van die tuin te eet en hoe Eva se man, Adam ook van die verbode vrug eet. Die uiteinde word vir ons treffend in vers 24 weergegee ~ Die Here God het die mens uitgedryf, en om die toegang tot die boom van die lewe te bewaak, het Hy oos van die tuin van Eden gerubs gesit, en ook ’n vlammende swaard wat heen en weer beweeg.
Daar is verskillende wyses waarop ’n mens die boosheid van die eerste sonde kan beskryf. Dit was baie duidelik ’n optrede van uittarting; dit was rebellie en ’n uitdaging van ’n soewereine God. Dit was ’n verdorwe misbruik van God se volmaakte skepping. Dit was ’n eensydige verbreking van ’n verbond – die lewensverbond tussen God en Adam. Dit was ’n “selfverwydering” van ’n voorreg om in God se teenwoordigheid te kon staan. Dit was ’n poging om God van Sy heerlikheid en eer te beroof. Dit was ’n verbreking van elkeen van die gebooie van die Tien Gebooie wat nog sou kom.
Toets ’n bietjie al hierdie oortredings en verbrekings aan ons eie lewe – Is dit nie presies waaraan ons, die mensdom, ook maar skuldig is nie?
8. DIE OPLOSSING:
Is daar ’n oplossing vir die mensdom se probleem? Wel, daar is vele lesse vir ons te leer uit hierdie verhaal van die val van Adam en daar ís ’n oplossing:
· Eerstens moet ons die doel waarvoor ons geskep is, in herinnering roep. Wat is die doel met ons bestaan? Ons het reeds gehoor, dat dit is om God in die eerste en laaste plek deur ons ganse lewe te verheerlik.
· Tweedens moet ons weeklaag en treur oor dit wat ons verloor het – die volmaakte geluk en sondelose bestaan van Adam en dink aan die ellende en lyding wat voortgespruit het uit hulle en ons sonde. En ons moet voor God daaroor kom en ons eie afvalligheid bely.
· Daar is egter ’n derde saak, wat die sleutel tot ’n herstel van ons gevalle posisie behels en dit is God se reddingsgenade wat Hy aan ons as sondaars beskikbaar stel.
Ons as verlore sondaars kan dus dieselfde vraag vra wat die tronkbewaarder in Hand.16:30 aan Paulus en Silas gevra het, nl. ~ Menere, wat moet ek doen om gered te word? Wat moet ons dus doen om gered te word? Die skokkende is dat ons absoluut niks kan doen nie! Die enigste wat ons kan red van ’n ewige dood, is dit wat God gedoen het deur die dood en opstanding van Jesus Christus en op grond daarvan antwoord Paulus en Silas die tronkbewaarder in vers 31 van Hand.16, deur vir hom te sê ~ Glo in die Here Jesus, en jy sal gered word.
God red enige persoon wat sy of haar vertroue plaas in Jesus Christus om hom/haar van hul sonde te verlos, uit genade, deur geloof alleen en dit alles geskied tot eer en verheerliking van God.
Ons sal D.V. volgende keer kyk na die vraag wat ons nodig het om gered te word.
[1]Boodskap gelewer deur Kobus van der Walt te ANTIPAS Gemeente (Vereeniging) op 17 Mei 2009
Die Bybelse Hantering van Beproewing
Die Bybelse Hantering van Beproewing[1]
Indien u hierdie preek wil uitdruk – Verlig die teks in hierdie venster en kopieer en plak dit daarna in enige woordverwerkingsprogram (bv. MS Word) – druk daarna gewoon uit.
1. INLEIDING:
Ek wil oor ’n noodsaaklike onderwerp met julle deel. Daar is nie een van ons wat hier sit wat nie op een of ander stadium van ons lewe, een of ander vorm van beproewing of pyn of lyding ervaar of ervaar het nie. Niemand word gespaar van pyn en lyding nie – almal van ons ervaar beproewing op een of ander stadium in ’n mindere of meerdere mate!
Dit is verder van die uiterste belang dat ons as gelowiges sal leer om pyn en lyding, of beproewing as u wil, op die regte wyse te hanteer, want wanneer ons dit verkeerd hanteer kan ons ontnugter raak in God; kan ons verbitterd en uitsigloos raak, ens.
Ek wil graag twee vrae aanspreek in ons soeke na ’n Bybelse hantering van beproewing:
· Hoe moet ek God se soewereiniteit en beproewing met mekaar versoen?
· Hoe moet ek pyn en lyding op die regte wyse, nee, op ’n Bybelse wyse hanteer?
2. BEPROEWING EN GOD SE SOEWEREINITEIT:
Ons lees die volgende in 1 Kron.29:10-16 ~ Dawid het ’n lofprysing aan die Here in teenwoordigheid van die hele vergadering uitgespreek. Sy woorde was: “Geloof sy U, Here, God van ons voorvader Israel, van ewigheid tot ewigheid. 11 Die grootheid, Here, die krag, die glans, die roem en die majesteit behoort aan U, ja, alles in die hemel en op aarde. Aan U, Here, behoort die heerskappy; U is bo almal verhewe. 12 Van U kom rykdom en eer. U heers oor alles. Mag en krag word deur U geskenk, en dit berus by U om enigiemand groot en sterk te maak. 13 En nou loof ons U, ons God, ons prys u glansryke Naam, 14 want wie is ek en wie is my volk dat ons die vermoë sou hê om sulke gawes te bring? Alles kom tog van U af en ons gee aan U wat ons van U gekry het. 15 Net soos al ons voorvaders is ons by U sonder reg of aanspraak. Ons tyd op aarde is soos ’n skaduwee, dit gaan verby. 16 Here ons God, al hierdie goed wat ons bymekaargemaak het om ’n huis vir u heilige Naam te bou, het ons van U gekry en dit behoort aan U.
Hierdie is ’n klassieke Skrifgedeelte wat na God se Soewereiniteit verwys.
A.W. Pink sê ~ To say that God is sovereign is to declare that He is the Most High, doing according to His will in the army of heaven, and among the inhabitants of the earth, so that none can stay His hand or say unto Him, What doest Thou? Hy gaan voort en sê: To say that God is sovereign is to declare that He is the Almighty, the Posessor of all power in heaven and earth, so that no one can defeat His counsels, thwart His purposes, or resist His will. Dit weer, grond hy op Ps.115:3 ~ En dit terwyl ons God in die hemel is! Alles wat Hy wil, doen Hy.
Hierdie is ‘n pragtige en Bybels korrekte definisie van God se soewereiniteit.
Wanneer ons gekonfronteer word met allerlei swaarkry en beproewing is die meeste van ons ook reeds baie vinnig om te sê dat God soewerein is en dat Hy nie foute begaan nie. Hy is in beheer! Dit is reg, die vraag is egter, hoe ek God se soewereiniteit sien. Sien ek God as ’n soewereine God wat maak net wat Hy wil en gevoelloos en liefdeloos optree en straf Hy my, of is daar genade, liefde, guns en barmhartigheid in die uitvoering van Sy soewereine wil?
Indien ek sê dat God my straf as ek beproewing ervaar, kan dit op een van twee maniere manifesteer.
· Ons kan óf in opstand kom teen God en, uiteindelik bedroë daarvan af kom. Soos Jesaja beskryf ~ Kom tog, laat ons die saak met mekaar uitmaak, sê die Here: Al was julle skarlakenrooi van sonde, julle sal wit word soos sneeu. Al was julle purperrooi, julle sal wit word soos wol. 19 As julle gehoorsaam wil wees, sal julle die goeie van die land eet, 20 maar as julle weier en opstandig bly, sal die swaard júlle eet, want dit is die Here wat dit gesê het.
· Óf ons kan God se soewereiniteit gelate aanvaar, want ek mag mos nie teen God in opstand kom nie en daarom onderdruk ek enige negatiewe gevoelens oor my pyn en lyding, maar ek tree tog ook nie Bybels korrek op nie, want ek dra en hanteer hierdie pyn en lyding steeds nie met die regte gesindheid nie – ek kan nie oorwinning kry nie; ek kan nie in vrede lewe nie.
Wat is die gevolg van hierdie gesindhede. Hierdie gesindhede kan lei tot wanhoop en uitsigloosheid en ontnugtering – ontnugtering in ’n God wat toelaat dat hierdie swaarkry oor my kom en uiteindelik kan ek so maklik uitroep: Hoe kan die Woord sê dat Hy ’n God van liefde is? Of, die Woord maak ten diepste net nie vir my sin nie – ek verstaan God se karakter nie; ek verstaan Sy liefde nie – in kort, ek verstaan Sy Woord nie.
Hoe moet ek dan God se soewereiniteit sien?
· Ons moet besef dat God in die eerste plek ’n barmhartige God is. ’n Volmaakte voorbeeld van God se soewereine barmhartigheid, is die feit dat Sy Seun, Jesus Christus mens geword het en tussen ons kom bly het. Of, bv. die genesing van die siek man by die Bad van Betesda (Joh.5:1-9).
· Tweedens leer die Woord ons, dat God se soewereiniteit genadig van aard is. God stort Sy genade uit oor almal van ons wat dit beslis nie verdien nie. Ons sien God se soewereine genade pragtig uitgebeeld in Rom.5:21 ~ Die doel was dat, soos die sonde deur die dood heerskappy gevoer het, die genade deur die vryspraak ook heerskappy kan voer en tot die ewige lewe kan lei deur Jesus Christus ons Here.
· Ons het eerstens gesien dat God se soewereiniteit gaan oor barmhartigheid en tweedens het ons gesien dat God se soewereiniteit vol genade is. Nou sien ons in die derde plek, dat die fondasie van God se soewereiniteit, Sy liefde is. Rom.8:35-39 beskryf dit vir ons pragtig ~ 35 Wie kan ons van die liefde van Christus skei? Lyding of benoudheid of vervolging, honger of naaktheid, gevaar of swaard? 36 Daar staan immers geskrywe: “Dit is oor U dat die dood ons dag vir dag bedreig, dat ons soos slagskape behandel word.” 37 Maar in al hierdie dinge is ons meer as oorwinnaars deur Hom wat vir ons liefhet. 38 Hiervan is ek oortuig: geen dood of lewe of engele of magte of teenswoordige of toekomstige dinge of kragte 39 of hoogte of diepte of enigiets anders in die skepping kan ons van die liefde van God skei nie, die liefde wat daar is in Christus Jesus ons Here.
Indien God liefdevol, genadig en barmhartig soewerein is, waarom ervaar ons dan hierdie beproewing - Sy Woord sê tog immers in Rom.8:28 ~ Ons weet dat God alles ten goede laat meewerk vir dié wat Hom liefhet, dié wat volgens sy besluit geroep is. Alles werk nié nou terwyl ek hierdie beproewing ervaar ten goede vir my uit nie en as ek dan glo dat God se soewereiniteit in liefde en genade en barmhartigheid geskied, moet die fout mos by my lê! Daar is dan gelowiges wat begin hulle glo dat hulle gesondig het en God hulle nou straf.
Alles kom uit God se hand, ons beproewing ook. Sy soewereine wil bestaan uit barmhartigheid, genade en in volmaakte Goddelike liefde.
3. HOE OM BEPROEWING BYBELS TE HANTEER:
Hoe dan, moet ons beproewing op ’n Bybelse wyse hanteer? Kom ons kyk na die Woord van God:
· In die eerste plek leer die Woord ons dat alle pyn en lyding en beproewing, uiteindelik terug gelei kan word na Adam se sonde. Gen.3:17-20 ~ Vir die mens het die Here God gesê: “Omdat jy na jou vrou geluister het en geëet het van die boom waarvan Ek jou verbied het om te eet, is die aarde deur jou toedoen vervloek; met swaarkry sal jy daaruit ’n bestaan maak, jou lewe lank; 18 die aarde sal vir jou dorings en dissels laat uitspruit, en jy sal veldplante eet; 19 net deur harde werk sal jy kan eet, totdat jy terugkeer na die aarde toe. Adam se sonde en daarom pyn en lyding sal nooit verdwyn alvorens Jesus Christus se wederkoms nie.
· Tweedens leer die Woord ons, dat sommige van die ellende in hierdie lewe, die gevolg is van ons eie sonde. Die Woord leer ons bv. dat ons, ons moet onderwerp aan die gesag wat oor ons aangestel is (Rom.13:1-5) en hierdie “gesag” bepaal dat ek nie die snelheidsgrens van 60 k.p.u. in die dorp mag oorskry nie – en as ek ongehoorsaam is, word ek gevang en lei ek aan die gevolge van my eie sonde, deurdat ek ’n boete moet betaal.
Ons kan egter staatmaak op God se liefdevolle en barmhartige soewereiniteit, deurdat ek my sonde teenoor Hom kan bely en om vergifnis kan vra ~ 1Joh.1:9 ~ Maar as ons ons sondes bely-Hy is getrou en regverdig, Hy vergewe ons ons sondes en reinig ons van alle ongeregtigheid.
· Derdens kan beproewing veroorsaak word deur andere se sonde.
Ons ken die verhaal van Jakob en Esau baie goed, waar Jakob sy pa Isak bedrieg het en sy ouer broer Esau, se seën “gesteel” het. Die gevolg was dat Esau vir die res van sy lewe, asook sy nageslag, erge beproewing sou moes ervaar. Esau is ontneem, van sy eersgeboortereg (Gen.27:36). Esau en sy nageslag sou Jakob se diensknegte moes word (v.37). In vers 41 sien ons dat Esau gebuk gegaan het onder haatgevoelens jeens sy broer en hy wou hom selfs vermoor.
Ook in hierdie geval sien ons dat God se soewereine liefde en genade ons kan help om hierdie beproewing te bowe te kom, deur o.a. die volgende Bybelse beginsels toe te pas:
- Matt.6:14 ~ As julle ander mense hulle oortredings vergewe, sal julle hemelse Vader julle ook vergewe. Indien ons nie andere vergewe nie, sê die Woord, kan ons nie
verwag dat die Vader ons moet vergewe nie. Hy is egter getrou en regverdig en Hy sal ons vergewe, het ons netnou in 1Joh.1:9 gesien.
- Die uiteinde van Jakob en Esau se verhaal ken ons ook – Gen.33:4 ~ Esau het hom tegemoet gehardloop en hom omhels.
Ons moet dus diegene wat teen ons sondig, vergewe!
· In die vierde plek kan God beproewing in ons lewe wil,
sodat ons Hom kan verheerlik. Dit impliseer dus dat nie elke stuk beproewing, noodwendig terug gelei kan word na eie sonde, of ander se sonde nie.
Ook hier kan ons aan voorbeelde in die Skrif dink waar die persoon wat deur beproewing gegaan het, nie geweet het waarom dit hom getref het nie, maar sy gesindheid was deurgaans om God te loof en te prys in sy omstandighede. Bv. Joh.9:1-3 ~ Terwyl Jesus wegstap, sien Hy ’n man wat van sy geboorte af blind was. 2 Sy dissipels vra Hom toe: “Rabbi, deur wie se sonde is dit dat hierdie man blind gebore is: sy eie of sy ouers s’n?” 3 En Jesus antwoord: “Dit is nie deur sy eie sonde nie en ook nie deur sy ouers s’n nie, maar hy is blind sodat die werke wat God doen, in hom gesien sal kan word.
Kan ons dit uit eie krag regkry om God te verheerlik deur ons swaarkry? Nee ons kan nie, maar Hy kan en wil ons deur Sy soewereine liefde en barmhartigheid help om dit wel te doen.
· In die vyfde plek leer die Woord ons dat sommige gevalle van beproewing oor ons pad kom, t.w.v. ons eie geestelike groei.
Hier moet ek myself spieël in die “Vrug van die Gees” wat ons in Gal.5:22-23 en 1Tim.6:11 en 2Tim.2:22 kry.
Ek moet myself dus afvra of die Here wil hê dat ek moet groei wat my liefde vir andere aan betref, of skiet ek tekort wat betref my vreugde, of my vrede, of my geduld, of vriendelikheid, of goedhartigheid, getrouheid, nederigheid, of my selfbeheersing.
Dit is dus ook duidelik dat die Here God beproewing oor ons pad bring, omdat Hy ons oneindig lief het.
· Sesdens sodat ons andere wat onder Beproewing gebuk gaan, kan ondersteun en vertroos (1:1-7): Die woord parakalew (parakaleo) kom tien keer voor in vers 1 tot 7 en word in Afrikaans vertaal met o.a. “moed gee” of “bemoedig”. Dit is presies dieselfde woord wat Jesus in Joh.14:16 gebruik vir die Heilige Gees nl. die “Parakletos”, of te wel die Trooster. Is dit nie wonderlik om te weet dat die Here, Sy Gees na ons gestuur het, om ons o.a. te troos wanneer ons deur beproewing gaan nie?
Meer nog, ons sien dat die Vader ook vir ons ’n Trooster is, wanneer ons na vers 3 van ons Skriflesing kyk ~ Hy is die Vader wat Hom ontferm en die God wat in elke omstandigheid moed gee. Daar is dus troos onder alle omstandighede en tydens alle
vorme van beproewing.
Hierdie troos is egter nie net vir óns nie, maar dit word aan ons geskenk sodat ons dit met andere wat ook beproewing ervaar, kan deel – God berei ons dus voor om andere te vertroos en te bemoedig.
· In die sewende plek wil die Here hê dat ons deur beproewing sal leer......
Om op God se beloftes te vertrou
Ons moet leer om eerder op God se beloftes te vertrou, as om ons eie planne te beraam wanneer ons beproewing ervaar. Ons kán dit doen omdat Sy Woord betroubaar is – Ps.19:8 sê nie verniet ~ Die woord van die Here is volmaak: dit gee lewe. Die onderwysing van die Here is betroubaar: dit gee wysheid aan dié wat nog onervare is. Ons in ontvang in Christus deur die Heilige Gees, die krag om dit te doen.
In die agste plek sien ons dat beproewing baie dikwels oor ons pad kom,......
· Om nederigheid in ons lewe te bewerkstellig:
Ons lees in 2Kor.12:7b-9 ~ Daarom, sodat ek nie hoogmoedig sou wees nie, is daar vir my ’n doring in die vlees gegee, ’n boodskapper van Satan om my met vuiste te slaan. 8 Drie maal het ek die Here gebid dat dit van my af weggeneem moet word. 9 Sy antwoord was: “My genade is vir jou genoeg. My krag kom juis tot volle werking wanneer jy swak is.” Daarom sal ek baie liewer oor my swakhede roem, sodat die krag van Christus my beskutting kan wees. Hieruit blyk dit dus baie duidelik dat God, Paulus beproewing laat ervaar het om hom nederig te hou. Jesus sê Luk.14:11 ~ Elkeen wat hoogmoedig is, sal verneder word, en elkeen wat nederig is, sal verhoog word.
4. TEN SLOTTE:
· Dit is belangrik dat ons, midde in beproewing en pyn en lyding, die regte gesindheid jeens God en beproewing sal hê ~ Geliefdes, moenie verbaas wees oor die vuurproef waaraan julle onderwerp word nie. Dit is nie iets vreemds wat met julle gebeur nie. 13 Wees liewer bly hoe meer julle in die lyding van Christus deel, want dan sal julle ook oorloop van vreugde by sy wederkoms in heerlikheid (1Pet.4:12-13).
· Tweedens is dit belangrik dat ons sal besef dat daar verskeie redes is waarom ons beproewing ervaar en dat ons sal vasstel watter rede op ons van toepassing is.
Ons moet besef dat beproewing altyd deel van Adam se sonde is. Volgende moet ons vir ons afvra, of die beproewing, die toedoen van my eie sonde is, of dié van andere; of die moeilikste een om dalk te onderskei, is of dit bloot is om God te verheerlik en laastens dat ek my daarin kan verheug dat dit altyd sal lei tot my eie heiligmaking.
· Derdens is dit belangrik dat ons sal besef dat beproewing ’n doel dien. Probeer dus vasstel wat dit is wat die Here vir jou wil leer – en léér dit! Jakobus sê hieroor in Jak.1:3-4 ~ ...want, soos julle weet, as julle geloof die toets deurstaan het, stel dit julle in staat om te volhard. 4 En die volharding moet end-uit volgehou word sodat julle tot volle geestelike rypheid kan kom, sonder enige tekortkoming.
· Vierdens is dit van die uiterste belang, dat jy getrou en gehoorsaam aan die Here sal bly tydens jou beproewing ~ 16Maar wanneer iemand ly omdat hy ’n Christen is, moet hy hom nie daaroor skaam nie. Inteendeel, as draer van daardie naam moet hy God verheerlik. 19 Daarom moet dié wat ly omdat God dit wil, hulle lewe toevertrou aan die getroue Skepper, en aanhou goed doen (1Pet.4:16,19).
· In die Vyfde plek moet ons altyd onthou dat daar nie so iets bestaan, soos ’n lewe sonder beproewing nie.
· Sesdens moet ons besef dat vryheid van beproewing, nooit ons hoofdoel in die lewe mag wees nie. Verligting van die beproewing moet dus sekondêr wees. Laat Paulus se woorde in Rom.14:7-8 ons uitgangspunt wees ~Niemand van ons leef tog vir homself nie, en niemand sterf vir homself nie. 8 As ons lewe, leef ons tot eer van die Here; en as ons sterwe, sterf ons tot eer van die Here. Of ons dan lewe en of ons sterwe, ons behoort aan die Here.
· Wanneer ons geroep word om te ly, moet ons besin oor God se doel met ons lyding.
· Wanneer ons beproef word, moet ons kíés om te glo dat God dit gebruik om iets goeds daaruit tot stand te bring. Ps.37:23 ~ Die Here bepaal die koers van die mens met wie se pad Hy tevrede is, en Hy ondersteun hom.
· Wanneer ons beproewing ervaar moet ons dit as ’n wonderlike geleentheid beskou – iets wat ewigheidswaarde het, eerder as wat ons die geleentheid by ons laat verbygaan. 1Pet.4:13 ~ Wees liewer bly hoe meer julle in die lyding van Christus deel, want dan sal julle ook oorloop van vreugde by sy wederkoms in heerlikheid (sien ook Rom.8:28-29).
· Wanneer ons beproewing ervaar, moet ons onsself daaraan herinner, dat al die beproewing in ons lewe saam, nie vergelyk met die heerlikheid wat in die hiernamaals op ons wag nie. Rom.8:18 ~ Ek is daarvan oortuig dat die lyding wat ons nou moet verduur, nie opweeg teen die heerlikheid wat God vir ons in die toekoms sal laat aanbreek nie (sien ook 2Kor.4:17; Openb.21:4).
· Wanneer ons deur beproewing gaan, moet ons in gedagte hou, dat ons lyding tot voordeel vir andere mag wees. Paulus sê in Fil.1:12 ~ Ek wil hê julle moet weet, broers, dat wat my oorgekom het, juis die verkondiging van die evangelie bevorder het (sien ook Fil.1:18; Hand.16;
Ef.5:20).
· Ons moet leer om tydens beproewing, op God se wysheid, Sy barmhartigheid, genade en Sy liefdevolle soewereiniteit te vertrou. Ek moet vra hoe kan ek God verheerlik deur my reaksie op hierdie beproewing?
· Ons moet voorts, altyd onthou dat God belowe dat Hy te alle tye, alles ten goede laat meewerk vir diegene wat Hom liefhet (Rom.8:28).
· En laastens moet ons weet dat God in Sy Woord belowe dat Hy ons nooit bo ons kragte sal versoek nie (1Kor.10:13 – sien ook 2Kor.9:8; 12:9-10).
My gebed is dat elkeen van ons, wanneer ons beproewing beleef, dieselfde gesindheid sal openbaar as wat Paulus in 2Kor.1-11: geopenbaar het, nl. ~ Aan God, die Vader van ons Here Jesus Christus, kom al die lof toe! Hy is die Vader wat Hom ontferm en die God wat in elke omstandigheid moed gee. 4 In elke moeilikheid bemoedig Hy ons. Daarom kan ons ook ander bemoedig wat in allerlei moeilikhede verkeer. Ons kan hulle bemoedig met dieselfde bemoediging waarmee God ons bemoedig, 5 want net soos daar vir ons ’n oorvloed van lyding is ter wille van Christus, is daar ook vir ons ’n oorvloed van bemoediging deur Christus. 6 As ons dus in beproewing kom, is dit dat julle bemoedig en gered kan word. As ons bemoedig word, is dit om julle te bemoedig en te versterk, sodat julle met geduld dieselfde lyding kan verduur wat ons ook verduur. 7 En wat julle betref, het ons ’n vaste verwagting: ons weet dat net soos julle saam met ons deel het aan die lyding, julle ook aan die bemoediging deel het. 8 Ons wil hê, broers, dat julle moet weet van die moeilikhede wat ons in die provinsie Asië ondervind het. Die swaar wat ons moes verduur, het ver bo ons kragte gegaan, sodat ons selfs die hoop om te bly lewe, laat vaar het. 9 Trouens, dit het vir ons gevoel asof die doodvonnis klaar oor ons uitgespreek is. Maar dit het gebeur, sodat ons nie op onsself sou vertrou nie, maar op God wat die dooies opwek tot die lewe. 10 Dit is Hy wat ons uit so ’n groot doodsgevaar gered het en ons weer sal red. Op Hom is ons hoop gevestig: Hy sal ons ook verder red. 11 Daartoe werk julle mee deur vir ons te bid. So sal die gebede van baie ’n seën van God vir ons bring, en dan sal baie Hom vir ons dank.
Mag jy en ek, God se barmhartige en genadige en liefdevolle soewereiniteit ervaar, elke keer wanneer ons beproewinging in ons lewe ervaar en mag ons dit telkens op ’n Bybelse wyse hanteer.
[1]Boodskap gelewer deur Kobus van der Walt te ANTIPAS Gemeente (Vereeniging) op
22 Februarie 2009
Indien u hierdie preek wil uitdruk – Verlig die teks in hierdie venster en kopieer en plak dit daarna in enige woordverwerkingsprogram (bv. MS Word) – druk daarna gewoon uit.
1. INLEIDING:
Ek wil oor ’n noodsaaklike onderwerp met julle deel. Daar is nie een van ons wat hier sit wat nie op een of ander stadium van ons lewe, een of ander vorm van beproewing of pyn of lyding ervaar of ervaar het nie. Niemand word gespaar van pyn en lyding nie – almal van ons ervaar beproewing op een of ander stadium in ’n mindere of meerdere mate!
Dit is verder van die uiterste belang dat ons as gelowiges sal leer om pyn en lyding, of beproewing as u wil, op die regte wyse te hanteer, want wanneer ons dit verkeerd hanteer kan ons ontnugter raak in God; kan ons verbitterd en uitsigloos raak, ens.
Ek wil graag twee vrae aanspreek in ons soeke na ’n Bybelse hantering van beproewing:
· Hoe moet ek God se soewereiniteit en beproewing met mekaar versoen?
· Hoe moet ek pyn en lyding op die regte wyse, nee, op ’n Bybelse wyse hanteer?
2. BEPROEWING EN GOD SE SOEWEREINITEIT:
Ons lees die volgende in 1 Kron.29:10-16 ~ Dawid het ’n lofprysing aan die Here in teenwoordigheid van die hele vergadering uitgespreek. Sy woorde was: “Geloof sy U, Here, God van ons voorvader Israel, van ewigheid tot ewigheid. 11 Die grootheid, Here, die krag, die glans, die roem en die majesteit behoort aan U, ja, alles in die hemel en op aarde. Aan U, Here, behoort die heerskappy; U is bo almal verhewe. 12 Van U kom rykdom en eer. U heers oor alles. Mag en krag word deur U geskenk, en dit berus by U om enigiemand groot en sterk te maak. 13 En nou loof ons U, ons God, ons prys u glansryke Naam, 14 want wie is ek en wie is my volk dat ons die vermoë sou hê om sulke gawes te bring? Alles kom tog van U af en ons gee aan U wat ons van U gekry het. 15 Net soos al ons voorvaders is ons by U sonder reg of aanspraak. Ons tyd op aarde is soos ’n skaduwee, dit gaan verby. 16 Here ons God, al hierdie goed wat ons bymekaargemaak het om ’n huis vir u heilige Naam te bou, het ons van U gekry en dit behoort aan U.
Hierdie is ’n klassieke Skrifgedeelte wat na God se Soewereiniteit verwys.
A.W. Pink sê ~ To say that God is sovereign is to declare that He is the Most High, doing according to His will in the army of heaven, and among the inhabitants of the earth, so that none can stay His hand or say unto Him, What doest Thou? Hy gaan voort en sê: To say that God is sovereign is to declare that He is the Almighty, the Posessor of all power in heaven and earth, so that no one can defeat His counsels, thwart His purposes, or resist His will. Dit weer, grond hy op Ps.115:3 ~ En dit terwyl ons God in die hemel is! Alles wat Hy wil, doen Hy.
Hierdie is ‘n pragtige en Bybels korrekte definisie van God se soewereiniteit.
Wanneer ons gekonfronteer word met allerlei swaarkry en beproewing is die meeste van ons ook reeds baie vinnig om te sê dat God soewerein is en dat Hy nie foute begaan nie. Hy is in beheer! Dit is reg, die vraag is egter, hoe ek God se soewereiniteit sien. Sien ek God as ’n soewereine God wat maak net wat Hy wil en gevoelloos en liefdeloos optree en straf Hy my, of is daar genade, liefde, guns en barmhartigheid in die uitvoering van Sy soewereine wil?
Indien ek sê dat God my straf as ek beproewing ervaar, kan dit op een van twee maniere manifesteer.
· Ons kan óf in opstand kom teen God en, uiteindelik bedroë daarvan af kom. Soos Jesaja beskryf ~ Kom tog, laat ons die saak met mekaar uitmaak, sê die Here: Al was julle skarlakenrooi van sonde, julle sal wit word soos sneeu. Al was julle purperrooi, julle sal wit word soos wol. 19 As julle gehoorsaam wil wees, sal julle die goeie van die land eet, 20 maar as julle weier en opstandig bly, sal die swaard júlle eet, want dit is die Here wat dit gesê het.
· Óf ons kan God se soewereiniteit gelate aanvaar, want ek mag mos nie teen God in opstand kom nie en daarom onderdruk ek enige negatiewe gevoelens oor my pyn en lyding, maar ek tree tog ook nie Bybels korrek op nie, want ek dra en hanteer hierdie pyn en lyding steeds nie met die regte gesindheid nie – ek kan nie oorwinning kry nie; ek kan nie in vrede lewe nie.
Wat is die gevolg van hierdie gesindhede. Hierdie gesindhede kan lei tot wanhoop en uitsigloosheid en ontnugtering – ontnugtering in ’n God wat toelaat dat hierdie swaarkry oor my kom en uiteindelik kan ek so maklik uitroep: Hoe kan die Woord sê dat Hy ’n God van liefde is? Of, die Woord maak ten diepste net nie vir my sin nie – ek verstaan God se karakter nie; ek verstaan Sy liefde nie – in kort, ek verstaan Sy Woord nie.
Hoe moet ek dan God se soewereiniteit sien?
· Ons moet besef dat God in die eerste plek ’n barmhartige God is. ’n Volmaakte voorbeeld van God se soewereine barmhartigheid, is die feit dat Sy Seun, Jesus Christus mens geword het en tussen ons kom bly het. Of, bv. die genesing van die siek man by die Bad van Betesda (Joh.5:1-9).
· Tweedens leer die Woord ons, dat God se soewereiniteit genadig van aard is. God stort Sy genade uit oor almal van ons wat dit beslis nie verdien nie. Ons sien God se soewereine genade pragtig uitgebeeld in Rom.5:21 ~ Die doel was dat, soos die sonde deur die dood heerskappy gevoer het, die genade deur die vryspraak ook heerskappy kan voer en tot die ewige lewe kan lei deur Jesus Christus ons Here.
· Ons het eerstens gesien dat God se soewereiniteit gaan oor barmhartigheid en tweedens het ons gesien dat God se soewereiniteit vol genade is. Nou sien ons in die derde plek, dat die fondasie van God se soewereiniteit, Sy liefde is. Rom.8:35-39 beskryf dit vir ons pragtig ~ 35 Wie kan ons van die liefde van Christus skei? Lyding of benoudheid of vervolging, honger of naaktheid, gevaar of swaard? 36 Daar staan immers geskrywe: “Dit is oor U dat die dood ons dag vir dag bedreig, dat ons soos slagskape behandel word.” 37 Maar in al hierdie dinge is ons meer as oorwinnaars deur Hom wat vir ons liefhet. 38 Hiervan is ek oortuig: geen dood of lewe of engele of magte of teenswoordige of toekomstige dinge of kragte 39 of hoogte of diepte of enigiets anders in die skepping kan ons van die liefde van God skei nie, die liefde wat daar is in Christus Jesus ons Here.
Indien God liefdevol, genadig en barmhartig soewerein is, waarom ervaar ons dan hierdie beproewing - Sy Woord sê tog immers in Rom.8:28 ~ Ons weet dat God alles ten goede laat meewerk vir dié wat Hom liefhet, dié wat volgens sy besluit geroep is. Alles werk nié nou terwyl ek hierdie beproewing ervaar ten goede vir my uit nie en as ek dan glo dat God se soewereiniteit in liefde en genade en barmhartigheid geskied, moet die fout mos by my lê! Daar is dan gelowiges wat begin hulle glo dat hulle gesondig het en God hulle nou straf.
Alles kom uit God se hand, ons beproewing ook. Sy soewereine wil bestaan uit barmhartigheid, genade en in volmaakte Goddelike liefde.
3. HOE OM BEPROEWING BYBELS TE HANTEER:
Hoe dan, moet ons beproewing op ’n Bybelse wyse hanteer? Kom ons kyk na die Woord van God:
· In die eerste plek leer die Woord ons dat alle pyn en lyding en beproewing, uiteindelik terug gelei kan word na Adam se sonde. Gen.3:17-20 ~ Vir die mens het die Here God gesê: “Omdat jy na jou vrou geluister het en geëet het van die boom waarvan Ek jou verbied het om te eet, is die aarde deur jou toedoen vervloek; met swaarkry sal jy daaruit ’n bestaan maak, jou lewe lank; 18 die aarde sal vir jou dorings en dissels laat uitspruit, en jy sal veldplante eet; 19 net deur harde werk sal jy kan eet, totdat jy terugkeer na die aarde toe. Adam se sonde en daarom pyn en lyding sal nooit verdwyn alvorens Jesus Christus se wederkoms nie.
· Tweedens leer die Woord ons, dat sommige van die ellende in hierdie lewe, die gevolg is van ons eie sonde. Die Woord leer ons bv. dat ons, ons moet onderwerp aan die gesag wat oor ons aangestel is (Rom.13:1-5) en hierdie “gesag” bepaal dat ek nie die snelheidsgrens van 60 k.p.u. in die dorp mag oorskry nie – en as ek ongehoorsaam is, word ek gevang en lei ek aan die gevolge van my eie sonde, deurdat ek ’n boete moet betaal.
Ons kan egter staatmaak op God se liefdevolle en barmhartige soewereiniteit, deurdat ek my sonde teenoor Hom kan bely en om vergifnis kan vra ~ 1Joh.1:9 ~ Maar as ons ons sondes bely-Hy is getrou en regverdig, Hy vergewe ons ons sondes en reinig ons van alle ongeregtigheid.
· Derdens kan beproewing veroorsaak word deur andere se sonde.
Ons ken die verhaal van Jakob en Esau baie goed, waar Jakob sy pa Isak bedrieg het en sy ouer broer Esau, se seën “gesteel” het. Die gevolg was dat Esau vir die res van sy lewe, asook sy nageslag, erge beproewing sou moes ervaar. Esau is ontneem, van sy eersgeboortereg (Gen.27:36). Esau en sy nageslag sou Jakob se diensknegte moes word (v.37). In vers 41 sien ons dat Esau gebuk gegaan het onder haatgevoelens jeens sy broer en hy wou hom selfs vermoor.
Ook in hierdie geval sien ons dat God se soewereine liefde en genade ons kan help om hierdie beproewing te bowe te kom, deur o.a. die volgende Bybelse beginsels toe te pas:
- Matt.6:14 ~ As julle ander mense hulle oortredings vergewe, sal julle hemelse Vader julle ook vergewe. Indien ons nie andere vergewe nie, sê die Woord, kan ons nie
verwag dat die Vader ons moet vergewe nie. Hy is egter getrou en regverdig en Hy sal ons vergewe, het ons netnou in 1Joh.1:9 gesien.
- Die uiteinde van Jakob en Esau se verhaal ken ons ook – Gen.33:4 ~ Esau het hom tegemoet gehardloop en hom omhels.
Ons moet dus diegene wat teen ons sondig, vergewe!
· In die vierde plek kan God beproewing in ons lewe wil,
sodat ons Hom kan verheerlik. Dit impliseer dus dat nie elke stuk beproewing, noodwendig terug gelei kan word na eie sonde, of ander se sonde nie.
Ook hier kan ons aan voorbeelde in die Skrif dink waar die persoon wat deur beproewing gegaan het, nie geweet het waarom dit hom getref het nie, maar sy gesindheid was deurgaans om God te loof en te prys in sy omstandighede. Bv. Joh.9:1-3 ~ Terwyl Jesus wegstap, sien Hy ’n man wat van sy geboorte af blind was. 2 Sy dissipels vra Hom toe: “Rabbi, deur wie se sonde is dit dat hierdie man blind gebore is: sy eie of sy ouers s’n?” 3 En Jesus antwoord: “Dit is nie deur sy eie sonde nie en ook nie deur sy ouers s’n nie, maar hy is blind sodat die werke wat God doen, in hom gesien sal kan word.
Kan ons dit uit eie krag regkry om God te verheerlik deur ons swaarkry? Nee ons kan nie, maar Hy kan en wil ons deur Sy soewereine liefde en barmhartigheid help om dit wel te doen.
· In die vyfde plek leer die Woord ons dat sommige gevalle van beproewing oor ons pad kom, t.w.v. ons eie geestelike groei.
Hier moet ek myself spieël in die “Vrug van die Gees” wat ons in Gal.5:22-23 en 1Tim.6:11 en 2Tim.2:22 kry.
Ek moet myself dus afvra of die Here wil hê dat ek moet groei wat my liefde vir andere aan betref, of skiet ek tekort wat betref my vreugde, of my vrede, of my geduld, of vriendelikheid, of goedhartigheid, getrouheid, nederigheid, of my selfbeheersing.
Dit is dus ook duidelik dat die Here God beproewing oor ons pad bring, omdat Hy ons oneindig lief het.
· Sesdens sodat ons andere wat onder Beproewing gebuk gaan, kan ondersteun en vertroos (1:1-7): Die woord parakalew (parakaleo) kom tien keer voor in vers 1 tot 7 en word in Afrikaans vertaal met o.a. “moed gee” of “bemoedig”. Dit is presies dieselfde woord wat Jesus in Joh.14:16 gebruik vir die Heilige Gees nl. die “Parakletos”, of te wel die Trooster. Is dit nie wonderlik om te weet dat die Here, Sy Gees na ons gestuur het, om ons o.a. te troos wanneer ons deur beproewing gaan nie?
Meer nog, ons sien dat die Vader ook vir ons ’n Trooster is, wanneer ons na vers 3 van ons Skriflesing kyk ~ Hy is die Vader wat Hom ontferm en die God wat in elke omstandigheid moed gee. Daar is dus troos onder alle omstandighede en tydens alle
vorme van beproewing.
Hierdie troos is egter nie net vir óns nie, maar dit word aan ons geskenk sodat ons dit met andere wat ook beproewing ervaar, kan deel – God berei ons dus voor om andere te vertroos en te bemoedig.
· In die sewende plek wil die Here hê dat ons deur beproewing sal leer......
Om op God se beloftes te vertrou
Ons moet leer om eerder op God se beloftes te vertrou, as om ons eie planne te beraam wanneer ons beproewing ervaar. Ons kán dit doen omdat Sy Woord betroubaar is – Ps.19:8 sê nie verniet ~ Die woord van die Here is volmaak: dit gee lewe. Die onderwysing van die Here is betroubaar: dit gee wysheid aan dié wat nog onervare is. Ons in ontvang in Christus deur die Heilige Gees, die krag om dit te doen.
In die agste plek sien ons dat beproewing baie dikwels oor ons pad kom,......
· Om nederigheid in ons lewe te bewerkstellig:
Ons lees in 2Kor.12:7b-9 ~ Daarom, sodat ek nie hoogmoedig sou wees nie, is daar vir my ’n doring in die vlees gegee, ’n boodskapper van Satan om my met vuiste te slaan. 8 Drie maal het ek die Here gebid dat dit van my af weggeneem moet word. 9 Sy antwoord was: “My genade is vir jou genoeg. My krag kom juis tot volle werking wanneer jy swak is.” Daarom sal ek baie liewer oor my swakhede roem, sodat die krag van Christus my beskutting kan wees. Hieruit blyk dit dus baie duidelik dat God, Paulus beproewing laat ervaar het om hom nederig te hou. Jesus sê Luk.14:11 ~ Elkeen wat hoogmoedig is, sal verneder word, en elkeen wat nederig is, sal verhoog word.
4. TEN SLOTTE:
· Dit is belangrik dat ons, midde in beproewing en pyn en lyding, die regte gesindheid jeens God en beproewing sal hê ~ Geliefdes, moenie verbaas wees oor die vuurproef waaraan julle onderwerp word nie. Dit is nie iets vreemds wat met julle gebeur nie. 13 Wees liewer bly hoe meer julle in die lyding van Christus deel, want dan sal julle ook oorloop van vreugde by sy wederkoms in heerlikheid (1Pet.4:12-13).
· Tweedens is dit belangrik dat ons sal besef dat daar verskeie redes is waarom ons beproewing ervaar en dat ons sal vasstel watter rede op ons van toepassing is.
Ons moet besef dat beproewing altyd deel van Adam se sonde is. Volgende moet ons vir ons afvra, of die beproewing, die toedoen van my eie sonde is, of dié van andere; of die moeilikste een om dalk te onderskei, is of dit bloot is om God te verheerlik en laastens dat ek my daarin kan verheug dat dit altyd sal lei tot my eie heiligmaking.
· Derdens is dit belangrik dat ons sal besef dat beproewing ’n doel dien. Probeer dus vasstel wat dit is wat die Here vir jou wil leer – en léér dit! Jakobus sê hieroor in Jak.1:3-4 ~ ...want, soos julle weet, as julle geloof die toets deurstaan het, stel dit julle in staat om te volhard. 4 En die volharding moet end-uit volgehou word sodat julle tot volle geestelike rypheid kan kom, sonder enige tekortkoming.
· Vierdens is dit van die uiterste belang, dat jy getrou en gehoorsaam aan die Here sal bly tydens jou beproewing ~ 16Maar wanneer iemand ly omdat hy ’n Christen is, moet hy hom nie daaroor skaam nie. Inteendeel, as draer van daardie naam moet hy God verheerlik. 19 Daarom moet dié wat ly omdat God dit wil, hulle lewe toevertrou aan die getroue Skepper, en aanhou goed doen (1Pet.4:16,19).
· In die Vyfde plek moet ons altyd onthou dat daar nie so iets bestaan, soos ’n lewe sonder beproewing nie.
· Sesdens moet ons besef dat vryheid van beproewing, nooit ons hoofdoel in die lewe mag wees nie. Verligting van die beproewing moet dus sekondêr wees. Laat Paulus se woorde in Rom.14:7-8 ons uitgangspunt wees ~Niemand van ons leef tog vir homself nie, en niemand sterf vir homself nie. 8 As ons lewe, leef ons tot eer van die Here; en as ons sterwe, sterf ons tot eer van die Here. Of ons dan lewe en of ons sterwe, ons behoort aan die Here.
· Wanneer ons geroep word om te ly, moet ons besin oor God se doel met ons lyding.
· Wanneer ons beproef word, moet ons kíés om te glo dat God dit gebruik om iets goeds daaruit tot stand te bring. Ps.37:23 ~ Die Here bepaal die koers van die mens met wie se pad Hy tevrede is, en Hy ondersteun hom.
· Wanneer ons beproewing ervaar moet ons dit as ’n wonderlike geleentheid beskou – iets wat ewigheidswaarde het, eerder as wat ons die geleentheid by ons laat verbygaan. 1Pet.4:13 ~ Wees liewer bly hoe meer julle in die lyding van Christus deel, want dan sal julle ook oorloop van vreugde by sy wederkoms in heerlikheid (sien ook Rom.8:28-29).
· Wanneer ons beproewing ervaar, moet ons onsself daaraan herinner, dat al die beproewing in ons lewe saam, nie vergelyk met die heerlikheid wat in die hiernamaals op ons wag nie. Rom.8:18 ~ Ek is daarvan oortuig dat die lyding wat ons nou moet verduur, nie opweeg teen die heerlikheid wat God vir ons in die toekoms sal laat aanbreek nie (sien ook 2Kor.4:17; Openb.21:4).
· Wanneer ons deur beproewing gaan, moet ons in gedagte hou, dat ons lyding tot voordeel vir andere mag wees. Paulus sê in Fil.1:12 ~ Ek wil hê julle moet weet, broers, dat wat my oorgekom het, juis die verkondiging van die evangelie bevorder het (sien ook Fil.1:18; Hand.16;
Ef.5:20).
· Ons moet leer om tydens beproewing, op God se wysheid, Sy barmhartigheid, genade en Sy liefdevolle soewereiniteit te vertrou. Ek moet vra hoe kan ek God verheerlik deur my reaksie op hierdie beproewing?
· Ons moet voorts, altyd onthou dat God belowe dat Hy te alle tye, alles ten goede laat meewerk vir diegene wat Hom liefhet (Rom.8:28).
· En laastens moet ons weet dat God in Sy Woord belowe dat Hy ons nooit bo ons kragte sal versoek nie (1Kor.10:13 – sien ook 2Kor.9:8; 12:9-10).
My gebed is dat elkeen van ons, wanneer ons beproewing beleef, dieselfde gesindheid sal openbaar as wat Paulus in 2Kor.1-11: geopenbaar het, nl. ~ Aan God, die Vader van ons Here Jesus Christus, kom al die lof toe! Hy is die Vader wat Hom ontferm en die God wat in elke omstandigheid moed gee. 4 In elke moeilikheid bemoedig Hy ons. Daarom kan ons ook ander bemoedig wat in allerlei moeilikhede verkeer. Ons kan hulle bemoedig met dieselfde bemoediging waarmee God ons bemoedig, 5 want net soos daar vir ons ’n oorvloed van lyding is ter wille van Christus, is daar ook vir ons ’n oorvloed van bemoediging deur Christus. 6 As ons dus in beproewing kom, is dit dat julle bemoedig en gered kan word. As ons bemoedig word, is dit om julle te bemoedig en te versterk, sodat julle met geduld dieselfde lyding kan verduur wat ons ook verduur. 7 En wat julle betref, het ons ’n vaste verwagting: ons weet dat net soos julle saam met ons deel het aan die lyding, julle ook aan die bemoediging deel het. 8 Ons wil hê, broers, dat julle moet weet van die moeilikhede wat ons in die provinsie Asië ondervind het. Die swaar wat ons moes verduur, het ver bo ons kragte gegaan, sodat ons selfs die hoop om te bly lewe, laat vaar het. 9 Trouens, dit het vir ons gevoel asof die doodvonnis klaar oor ons uitgespreek is. Maar dit het gebeur, sodat ons nie op onsself sou vertrou nie, maar op God wat die dooies opwek tot die lewe. 10 Dit is Hy wat ons uit so ’n groot doodsgevaar gered het en ons weer sal red. Op Hom is ons hoop gevestig: Hy sal ons ook verder red. 11 Daartoe werk julle mee deur vir ons te bid. So sal die gebede van baie ’n seën van God vir ons bring, en dan sal baie Hom vir ons dank.
Mag jy en ek, God se barmhartige en genadige en liefdevolle soewereiniteit ervaar, elke keer wanneer ons beproewinging in ons lewe ervaar en mag ons dit telkens op ’n Bybelse wyse hanteer.
[1]Boodskap gelewer deur Kobus van der Walt te ANTIPAS Gemeente (Vereeniging) op
22 Februarie 2009
Friday, May 15, 2009
Nehemia - Man van Gebed
Nehemia – Man van Gebed[1]
Indien u hierdie preek wil uitdruk – Verlig die teks in hierdie venster en kopieer en plak dit daarna in enige woordverwerkingsprogram (bv. MS Word) – druk daarna gewoon uit.
1. SKRIFLESING:
Neh.1:1-11 ~ Die verhaal van Nehemia seun van Gakalja. Dit was in die maand Kislef, die twintigste jaar. Ek was in die vestingstad Susan. 2 Ganani, een van my medeamptenare, het daar aangekom uit Juda, hy en ’n paar ander manne. Ek het by hulle navraag gedoen oor die Judeërs wat uit die ballingskap vrygelaat is en teruggegaan het, en oor Jerusalem, 3 en hulle het vir my gesê: “Die ballinge wat teruggegaan het, beleef daar in die provinsie Juda groot ellende en smaad. Die muur van Jerusalem lê om, en die stadspoorte is verbrand.” 4 By die aanhoor van dié woorde het ek gaan sit en gehuil en dae lank getreur. Ek het gevas en tot die God van die hemel gebid.5 Ek het gesê: “Ag, Here, God van die hemel, groot en ontsagwekkende God wat u verbond en u troue liefde handhaaf teenoor dié wat vir U liefhet en u gebooie gehoorsaam, 6 luister tog, gee tog ag op die gebed wat ek, u dienaar, sonder ophou tot U bid. “Ek bid vir u dienaars, die Israeliete, ek doen belydenis van die sondes wat ons teen U begaan het. Ook ek en my familie het gesondig. 7 Ons het U nie geëer nie, ons was ongehoorsaam aan die gebooie, die voorskrifte, die bepalings wat U aan u dienaar Moses gegee het. 8 “Dink tog aan die belofte wat U aan u dienaar Moses gemaak het: ‘As julle ontrou is, sal Ek julle onder die volke verstrooi, 9 maar as julle julle tot My bekeer en my gebooie gehoorsaam en nakom, sal Ek julle weer bymekaarmaak, al is julle oor die hele aarde versprei. Ek sal julle terugbring na die plek toe wat Ek gekies het om my Naam daar te laat woon.’ 10 “Hulle is u dienaars, u volk vir wie U met u groot mag en krag gered het. 11 Ag, Here, luister tog na die gebed van u dienaar en na die gebed van u dienaars, hulle vir wie dit ’n vreugde is om u Naam te eer. Laat my tog voorspoedig wees met wat ek vandag wil doen. Laat hierdie man my simpatiek gesind wees.” Ek was die koning se skinker.
2. INLEIDING:
Ons is pas in ons land deur ’n proses van verkiesing en die president van ons land is die afgelope naweek ingehuldig. Die ganse wêreld, maar veral in Afrika, glo ek, is desperaat op soek na ware leiers – eerbare leiers; leiers met integriteit; met toewyding; leiers wat vasstaan by die waarheid, maar ook leiers wat liefde en genade en erbarming met hul volgelinge het.
Hierdie soeke na ware leiers vind ons op alle terreine – op politieke vlak, werksvlak, in ons skole, in ons huisgesinne, ens., maar ook in die kerk van ons dag.
Dit is egter ook so dat hierdie leiers dieselfde versugting het, nl. dat die mense wie hulle dien as leiers, oor dieselfde eienskappe sal beskik.
3. AGTERGROND:
Ons het gelees van Nehemia – Wie was en wat was Nehemia en was hy dalk so ’n leier en/of navolger, wat aan die vereistes van die volk en hom wie hy gedien het, voldoen het?
Ons lees van baie leiers in die Woord van God – dink aan Abraham, Moses, Josua, Dawid, Petrus, Paulus en vele meer, maar Nehemia was ook so ’n man.
Nehemia was ’n Jood wat na die val van Jerusalem in 586 n.C. gebore is – tydens die Diaspora (die ballingskap van die Jode dus). Hy het in ’n tyd geleef waarin sy mede-volksgenote, uitsigloos en moedeloos was – hulle situasie was veel-veel erger as ons s’n vandag. Hulle kon nie “Ex-pat’s” word en uitwyk Australië toe a.g.v. hulle omstandighede nie – nee, hulle was reeds almal “in die buiteland” – hulle was verjaag en hulle moes vlug; hulle wou so graag terugkeer na hul vaderland – hulle was moedeloos, maar tog was daar besondere volksgenote onder hulle, terwyl hulle in ballingskap geleef het – mense wat nie onder hulle omstandighede gaan sit en krepeer het nie. Dink hier aan byvoorbeeld die bekende “vier-manskap”, Daniël wat hulle Beltsasar genoem het en Gananja wat Sadrag genoem is en Misael, wat hulle Mesag genoem het en Asarja wat as Abednego bekend gestaan het (Dan.1:7). Ook was daar Mordegai (o.a. Esra 2; Neh.7 en Esther 2) en Ester wat koningin van Persië geword het (Est.2:17).
Nehemia was egter ook so ’n Joodse balling – hy het uitgestyg bo sy volksgenote en hy het ’n man van invloed geword – hy het die persoonlike skinker van Koning Artasasta geword (Neh.1:11). Hierdie was geen geringe posisie nie, want die skinker moes bv. alle drank eers proe, alvorens die koning dit gedrink het, ten einde vas te stel of daar nie dalk gif in is nie – hierdie skinker moes dus ’n uiters betroubare man wees. Hy was voorts gedurig aan die sy van die koning en hy het dieselfde posisie beklee as ’n hedendaagse kabinetsminister. Die hoofbakker en hoofskinker van die Farao in Egipte het soortgelyke posisies beklee.
Baie mense sal in soortgelyke posisies, maar net tevrede gewees het met hul posisie; hul werk gedoen het soos wat dit van hulle verwag is – en niks meer nie – selfs uitgesien het na ’n goeie aftrede. Nehemia was egter nie so ’n man nie – Nehemia was ’n groot leier en toegewyd aan sy roeping, want hy het hierdie invloedryke posisie met baie goeie vergoeding en byvoordele verlaat, omdat hy ’n brandende roeping ervaar het om as leier op te tree en Jerusalem te herbou – sy volk se hoofstad.
Andere het voor hom dit reeds probeer doen, maar sonder enige sukses. Alles was dus oënskynlik téén Nehemia – en hy moes dit geweet het, maar nogtans neem hy hierdie taak – hierdie roeping op hom en hy gaan voort om dit te doen. Die uiteinde? Hy slaag daarin om die mure van die stad binne 52 dae te herbou! Hierna het hy aan die leiding gestaan van verskeie godsdienstige en morele hervormings onder die volk, wat uiteindelik, en waarskynlik die grootste inpak op die volk gehad het, tot en met die koms van Jesus.
4. NEHEMIA EN GEBED:
Nehemia was dus voorwaar ’n formidabele leier. Die vraag is egter: Wat het hom so ’n groot en invloedryke leier gemaak? Ons kan terselfdertyd vir ons self die vraag afvra: Wat kan ek doen om ’n groot leier te wees? Wat kan ek den om ’n goeie volgeling, of landsburger, of lidmaat, of ouer, of eggenoot, of werknemer te wees?
Dit is algemeen bekend in die wêreld van bestuurswese, dat effektiewe en suksesvolle bestuurders, altyd in gedagte hou dat hulle altyd “eerste dinge, eerste doen” en dat hulle “een ding op ’n slag doen”. Wat ’n goeie en effektiewe bestuurder dus doen, is om altyd prioriteite daar te stel en dan hulle tyd effektief te bestuur.
Hierdie bestuurstrategie klink baie eenvoudig, maar die vraag is: Wat moet die bestuurder of leier se prioriteite wees? Watter dinge is werklik “eerste dinge”? Sommige sal sê: “Mense verhoudinge”. Ander sal moontlik sê, dat vooraf denke en rondspeel met gedagtes en prioriteite die belangrikste is.
Al hierdie dinge ís natuurlik belangrik, maar dit was nié die geval met Nehemia nie – daar was iets anders wat vir hom ’n “ononderhandelbare prioriteit” was – en dit was GEBED. Ons sien dit reeds in vers 4 van hoofstuk een ~ By die aanhoor van dié woorde het ek gaan sit en gehuil en dae lank getreur. Ek het gevas en tot die God van die hemel gebid.
Ons as gelowiges sal waarskynlik onmiddellik sê, dat dit die regte plek is om te begin, maar ís dit? Is dit ook régtig wat ek en jy doen, of is dit maar net ’n mooi en geestelike antwoord wat ons gee? Waarom het Nehemia hier begin?
Eerstens was Nehemia iemand wat gereeld gebid het – gebed was ’n gewoonte by hom. Nog ’n rede (en dit is waarskynlik die hoofrede) is dat hy besef het dat net God die werk kon doen.
Kom ons kyk in meer besonderhede na Nehemia se gebed. Daar is drie baie belangrike aspekte waarna ons moet kyk:
· Die gesindheid waarmee ’n mens moet bid;
· Die Gebed self;
· Volharding in Gebed.
Die eerste faset dan – Die gesindheid waarmee ’n mens moet bid. Hiervoor moet ons weer na vers 4 kyk ~ By die aanhoor van dié woorde het ek gaan sit en gehuil en dae lank getreur. Ek het gevas en tot die God van die hemel gebid. Nehemia was ’n belangrike man – selfs voor hy begin het met die heropbou van die mure van Jerusalem. Nehemia ’n man met durf, maar terselfdertyd uit vers 4 kan ons sien dat hy ook ’n nederige man voor God was. So nederig, dat hy selfs voor die Here gehuil het en homself afgesonder het om te vas. Nehemia is nie voorbarig nie, maar hy weet dat God kan doen wat hy wat Nehemia is, van Hom vra om te doen en daarom kom hy in ’n ernstige, maar onderdanige gesindheid en houding na God in gebed.
Cyril Barber wat ’n biografie oor die lewe van Nehemia geskryf het, sê: The self-sufficient do not pray; they merely talk to the themselves. The self-satisfied will not pray; they have no knowledge of their need. The self-rigteous cannot pray; they have no basis on which to approach God. ’n Ware leier (en onthou, almal van ons is leiers op vele gebiede – so is mans die leiers van hul vrouens; vrouens van hul huishouding ens.) –
’n Ware leier is iemand wat nie selfgenoegsaam is nie; selftevrede is nie; selfregverdigend is nie. Inteendeel, hy besef sy nood en is altyd gereed om homself te verneder voor dié Een (Jesus Christus) wat algenoegsaam is. Groot leiers is en was dus nog altyd “groot gebedsoldate”.
Kom ons kyk na die Gebed self. In Engels het ons ’n baie bekende akroniem om die raamwerk vir gebed aan te dui, nl.: ACTS (A=adoration / aanbidding; C=confession / belydenis; T=Thanksgiving / danksegging; S=supplication / smeking). Wanneer ons Nehemia se gebed ontleed, sal ons sien dat sy gebed presies uit hierdie raamwerk bestaan.
“Aanbidding” dan: Vers 5-6 ~ Ek het gesê: “Ag, Here, God van die hemel, groot en ontsagwekkende God wat u verbond en u troue liefde handhaaf teenoor dié wat vir U liefhet en u gebooie gehoorsaam, 6 luister tog, gee tog ag op die gebed wat ek, u dienaar, sonder ophou tot U bid. “Ek bid vir u dienaars, die Israeliete, ek doen belydenis van die sondes wat ons teen U begaan het. Ook ek en my familie het gesondig.
Hierdie aanbiddingsgedeelte is ’n versinnebeelding van sy daaglikse aanbidding van God. Hoe weet ons dit? Die N.A.V. is uiters gebrekkig in sy vertaling van die oorspronklik teks hier – kom ons kyk na die O.A.V. – vers 6 ~ ...laat u oor tog opmerksaam en u oë oop wees, om te luister na die gebed van u kneg wat ek vandag voor u aangesig bid, dag en nag. Hierdie uitdrukking “dag en nag” in die oorspronklike teks dui vir ons op ’n gereelde en daaglikse aanbidding van God. Hierdie is weliswaar ’n kort uitdrukking van Nehemia se aanbidding van God, maar gee verskeie kragtige belydenisse van God se karaktereienskappe weer: Sy soewereiniteit; Sy liefde; Sy getrouheid en die feit dat God altyd kan hoor en sien wat aangaan; Sy alomteenwoordigheid; Sy algenoegsaamheid – dit alles was vervat in Nehemia se gebed.
Nehemia het dus nie aangegaan met Sy gebed, alvorens Hy hom nie self herinner het aan dít waarmee hy besig was nie, asook die grootsheid en die karakter van God tot wie Hy sy gebed om hulpgeroep rig.
Die tweede element van Nehemia se gebed is “belydenis” – vers 6 en 7 ~ luister tog, gee tog ag op die gebed wat ek, u dienaar, sonder ophou tot U bid. “Ek bid vir u dienaars, die Israeliete, ek doen belydenis van die sondes wat ons teen U begaan het. Ook ek en my familie het gesondig. 7 Ons het U nie geëer nie, ons was ongehoorsaam aan die gebooie, die voorskrifte, die bepalings wat U aan u dienaar Moses gegee het.
Nehemia het besef dat die sonde van die volk, die oorsaak was van God se oordele wat die val van Jerusalem tot gevolg gehad het. Hy het verder besef dat indien hulle die mure van Jerusalem sou wou opbou, dit nodig sou wees om eers hierdie sondes van die volk te bely. Nehemia is dan ook baie spesifiek wanneer hy hulle sondes voor die Here bely ~ Ons het U nie geëer nie, ons was ongehoorsaam aan die gebooie, die voorskrifte, die bepalings wat U aan u dienaar Moses gegee het (v.7). Wat opmerklik en treffend van hierdie gebed is, is dat Nehemia hom insluit by hierdie sondes wat begaan is, daarom dat hy sê ~ Ons het U nie.....
Ons vind twee baie belangrike beginsels in hierdie belydenisfaset van Nehemia se gebed. Eerstens erken Nehemia die beginsel van eenheid of te wel solidariteit – hy is dus een met die volk en daarom is sy sonde, hulle sonde en hulle sonde, sy sonde. Hy plaas homself nie eenkant – verhewe bo die volk nie. En tweedens erken Nehemia dat hyself ’n sondaar is. Hy erken dus dat daar nie ’n enkele sonde van die volk is en wat tot die val van Jerusalem gely het, waaraan hyself nie ook skuldig is nie, of wat hyself nie ook sou begaan het as hy in dieselfde omstandighede sou gewees het nie.
Nehemia is dus nie ingestel op die feit dat hy uitgesonder is, of besonder begaafd is, deur die genade van God nie, maar hy besef en erken dat hy net so ellendig en sondig soos elke ander mens is.
Die derde element in Nehemia se gebed, is dié van “danksegging” en in hierdie geval herinner Nehemia God aan Sy beloftes in verse 8-10 ~ “Dink tog aan die belofte wat U aan u dienaar Moses gemaak het: ‘As julle ontrou is, sal Ek julle onder die volke verstrooi, 9 maar as julle julle tot My bekeer en my gebooie gehoorsaam en nakom, sal Ek julle weer bymekaarmaak, al is julle oor die hele aarde versprei. Ek sal julle terugbring na die plek toe wat Ek gekies het om my Naam daar te laat woon.’ 10 “Hulle is u dienaars, u volk vir wie U met u groot mag en krag gered het. Hierdie gedeelte van Nehemia se gebed was ’n verwysing na die verbondsbeginsels soos vervat in Deut.28 en 30, waar dit duidelik blyk dat die verbond twee kante het, nl.: seën en veroordeling. Die verbond was dus voorwaardelik. Indien die mense God gehoorsaam, sal Hy hulle seën en aan hulle ’n veilige land skenk. Indien hulle egter ongehoorsaam aan Hom is, sal Hy hulle uitmekaar jaag – soos wat God dan wel ook met die noordelike koninkryk in 721 v.C. en met die suidelike koninkryk in 586 v.C. gedoen het.
Nehemia herinner God aan hierdie verbond, want hierdie verbond het nie nét veroordeling behels nie, want dit suggereer ook seën indien die volk hulle sou bekeer.
Deur Nehemia se sondebelydenis wil hy namens die volk optree en wel op so ’n wyse dat God weer in genade sal optree teenoor die volk.
Die laaste element vir gebed wat ons in Nehemia se gebed vind, is “smeking”. Met hierdie smeking van Nehemia, sluit hy dan ook sy gebed af – vers 11 ~ Ag, Here, luister tog na die gebed van u dienaar en na die gebed van u dienaars, hulle vir wie dit ’n vreugde is om u Naam te eer. Laat my tog voorspoedig wees met wat ek vandag wil doen. Laat hierdie man my simpatiek gesind wees.” Ek was die koning se skinker. Wie is hierdie man van wie Nehemia praat? Dit is koning Artasasta wat hy dan ook in vers 1 van hoofstuk 2 aan ons voorstel. Nehemia besef dat die koning, die sleutel tot die plan is wat hy reeds besig is om te bedink en hy erken verder, dat God die koning se hart sal moet verander, anders kan sy plan nie slaag nie.
Hoe kan ons mense laat verander? Wat kan ons doen om ons werkgewer se gesindheid te laat verander; of my man se verkeerde optrede, of my kind se rebelsheid, ens. Ons kan niks doen nie – ons kan nie mense se gedrag en optrede laat verander nie – God kan egter! Spr.21:1 stel dit pragtig ~ Die wil van die koning staan onder die gesag van die Here; soos ’n stroom water lei Hy (God) dit soos Hy verkies.
Hudson Taylor van die destydse China Inland Mission, het gesê ~ It is possible to move men through God by prayer alone.
Ten slotte sien ons dat Nehemia volhard het in gebed en dit was Nehemia se eerste groot vervulling van sy leierskapsrol. Ons weet dat hy volhard het in gebed, omdat daar ’n gedetailleerde verbinding is tussen vers 1 van Nehemia 1 en die eerste vers van hoofstuk 2.
In hoofstuk 1 sê Nehemia dat ’n afvaardiging hom besoek het in die maand van “Kislef”, wat ooreenstem met ons November/Desember. In hoofstuk 2 sien ons dat Nehemia sy versoek om die mure van Jerusalem te herbou en waartydens die koning toestemming daartoe verleen, in die maand "Nisan" gerig het en dit stem ooreen met ons Maart/April. Daar het m.a.w., 4 tot 5 maande verloop sedert Nehemia die eerste keer sy versoek tot God gerig het en die tyd wat God sy gebed beantwoord het en hy met die herbou van die mure kon begin – Dít is volharding in gebed.
5. TEN SLOTTE:
Ter afsluiting wil ek julle herinner aan die verhaal in Luk.11:5-10 ~ Verder sê Hy vir hulle: Sê nou een van julle het ’n vriend, en jy gaan in die middel van die nag na hom toe en jy vra: ‘Vriend, leen my bietjie drie brode, 6 want ’n vriend van my wat op reis is, het by my aangekom, en ek het niks om vir hom voor te sit nie.’ 7 En die ander antwoord van binne af: ‘Moet my nie lastig val nie! Die deur is al gesluit, en ek en my kinders is al in die bed. Ek kan nie opstaan om dit vir jou te gee nie...’ 8 Ek sê vir julle: Al sou hy nie opstaan en dit vir hom gee omdat hy sy vriend is nie, sal hy tog opstaan en hom alles gee wat hy nodig het, omdat hy hom nie skaam om aan te hou vra nie. En dan sluit Jesus af met hierdie woorde ~ 9 “Ek sê vir julle: Vra, en vir julle sal gegee word. Soek, en julle sal kry. Klop, en vir julle sal oopgemaak word. 10 Elkeen wat vra, ontvang, en elkeen wat soek, kry; en vir elkeen wat klop, sal oopgemaak word.
Wat interessant is, is die feit dat ons hier te doen het met ’n dubbele vriendskap. ’n Vriend kom vra ’n vriend om brood, omdat sy vriend by hom aangedoen het. Wat kan ons hieruit leer? Ons kan hieruit leer dat ons nie net op vriendskapbasis met ander mense moet leef nie, maar dat ons ook Christus Jesus kan sien as ons vriend en dat ons daarom met vrymoedigheid na Hom kan gaan ten einde ’n “broodjie” van Hom te kan vra. Ja, natuurlik moet ons steeds in gedagte hou dat God, God is en dat ons Hom met respek moet benader en met Hom moet praat (nie bv. sommer – soos so baie mense deesdae doen nie – Here “Jy” moet asb. ...). Die punt egter is dat ons Hom met vrymoedigheid kan nader in gebed.
[1]Boodskap gelewer deur Kobus van der Walt te ANTIPAS Gemeente (Vereeniging) op 10 Mei 2009
Indien u hierdie preek wil uitdruk – Verlig die teks in hierdie venster en kopieer en plak dit daarna in enige woordverwerkingsprogram (bv. MS Word) – druk daarna gewoon uit.
1. SKRIFLESING:
Neh.1:1-11 ~ Die verhaal van Nehemia seun van Gakalja. Dit was in die maand Kislef, die twintigste jaar. Ek was in die vestingstad Susan. 2 Ganani, een van my medeamptenare, het daar aangekom uit Juda, hy en ’n paar ander manne. Ek het by hulle navraag gedoen oor die Judeërs wat uit die ballingskap vrygelaat is en teruggegaan het, en oor Jerusalem, 3 en hulle het vir my gesê: “Die ballinge wat teruggegaan het, beleef daar in die provinsie Juda groot ellende en smaad. Die muur van Jerusalem lê om, en die stadspoorte is verbrand.” 4 By die aanhoor van dié woorde het ek gaan sit en gehuil en dae lank getreur. Ek het gevas en tot die God van die hemel gebid.5 Ek het gesê: “Ag, Here, God van die hemel, groot en ontsagwekkende God wat u verbond en u troue liefde handhaaf teenoor dié wat vir U liefhet en u gebooie gehoorsaam, 6 luister tog, gee tog ag op die gebed wat ek, u dienaar, sonder ophou tot U bid. “Ek bid vir u dienaars, die Israeliete, ek doen belydenis van die sondes wat ons teen U begaan het. Ook ek en my familie het gesondig. 7 Ons het U nie geëer nie, ons was ongehoorsaam aan die gebooie, die voorskrifte, die bepalings wat U aan u dienaar Moses gegee het. 8 “Dink tog aan die belofte wat U aan u dienaar Moses gemaak het: ‘As julle ontrou is, sal Ek julle onder die volke verstrooi, 9 maar as julle julle tot My bekeer en my gebooie gehoorsaam en nakom, sal Ek julle weer bymekaarmaak, al is julle oor die hele aarde versprei. Ek sal julle terugbring na die plek toe wat Ek gekies het om my Naam daar te laat woon.’ 10 “Hulle is u dienaars, u volk vir wie U met u groot mag en krag gered het. 11 Ag, Here, luister tog na die gebed van u dienaar en na die gebed van u dienaars, hulle vir wie dit ’n vreugde is om u Naam te eer. Laat my tog voorspoedig wees met wat ek vandag wil doen. Laat hierdie man my simpatiek gesind wees.” Ek was die koning se skinker.
2. INLEIDING:
Ons is pas in ons land deur ’n proses van verkiesing en die president van ons land is die afgelope naweek ingehuldig. Die ganse wêreld, maar veral in Afrika, glo ek, is desperaat op soek na ware leiers – eerbare leiers; leiers met integriteit; met toewyding; leiers wat vasstaan by die waarheid, maar ook leiers wat liefde en genade en erbarming met hul volgelinge het.
Hierdie soeke na ware leiers vind ons op alle terreine – op politieke vlak, werksvlak, in ons skole, in ons huisgesinne, ens., maar ook in die kerk van ons dag.
Dit is egter ook so dat hierdie leiers dieselfde versugting het, nl. dat die mense wie hulle dien as leiers, oor dieselfde eienskappe sal beskik.
3. AGTERGROND:
Ons het gelees van Nehemia – Wie was en wat was Nehemia en was hy dalk so ’n leier en/of navolger, wat aan die vereistes van die volk en hom wie hy gedien het, voldoen het?
Ons lees van baie leiers in die Woord van God – dink aan Abraham, Moses, Josua, Dawid, Petrus, Paulus en vele meer, maar Nehemia was ook so ’n man.
Nehemia was ’n Jood wat na die val van Jerusalem in 586 n.C. gebore is – tydens die Diaspora (die ballingskap van die Jode dus). Hy het in ’n tyd geleef waarin sy mede-volksgenote, uitsigloos en moedeloos was – hulle situasie was veel-veel erger as ons s’n vandag. Hulle kon nie “Ex-pat’s” word en uitwyk Australië toe a.g.v. hulle omstandighede nie – nee, hulle was reeds almal “in die buiteland” – hulle was verjaag en hulle moes vlug; hulle wou so graag terugkeer na hul vaderland – hulle was moedeloos, maar tog was daar besondere volksgenote onder hulle, terwyl hulle in ballingskap geleef het – mense wat nie onder hulle omstandighede gaan sit en krepeer het nie. Dink hier aan byvoorbeeld die bekende “vier-manskap”, Daniël wat hulle Beltsasar genoem het en Gananja wat Sadrag genoem is en Misael, wat hulle Mesag genoem het en Asarja wat as Abednego bekend gestaan het (Dan.1:7). Ook was daar Mordegai (o.a. Esra 2; Neh.7 en Esther 2) en Ester wat koningin van Persië geword het (Est.2:17).
Nehemia was egter ook so ’n Joodse balling – hy het uitgestyg bo sy volksgenote en hy het ’n man van invloed geword – hy het die persoonlike skinker van Koning Artasasta geword (Neh.1:11). Hierdie was geen geringe posisie nie, want die skinker moes bv. alle drank eers proe, alvorens die koning dit gedrink het, ten einde vas te stel of daar nie dalk gif in is nie – hierdie skinker moes dus ’n uiters betroubare man wees. Hy was voorts gedurig aan die sy van die koning en hy het dieselfde posisie beklee as ’n hedendaagse kabinetsminister. Die hoofbakker en hoofskinker van die Farao in Egipte het soortgelyke posisies beklee.
Baie mense sal in soortgelyke posisies, maar net tevrede gewees het met hul posisie; hul werk gedoen het soos wat dit van hulle verwag is – en niks meer nie – selfs uitgesien het na ’n goeie aftrede. Nehemia was egter nie so ’n man nie – Nehemia was ’n groot leier en toegewyd aan sy roeping, want hy het hierdie invloedryke posisie met baie goeie vergoeding en byvoordele verlaat, omdat hy ’n brandende roeping ervaar het om as leier op te tree en Jerusalem te herbou – sy volk se hoofstad.
Andere het voor hom dit reeds probeer doen, maar sonder enige sukses. Alles was dus oënskynlik téén Nehemia – en hy moes dit geweet het, maar nogtans neem hy hierdie taak – hierdie roeping op hom en hy gaan voort om dit te doen. Die uiteinde? Hy slaag daarin om die mure van die stad binne 52 dae te herbou! Hierna het hy aan die leiding gestaan van verskeie godsdienstige en morele hervormings onder die volk, wat uiteindelik, en waarskynlik die grootste inpak op die volk gehad het, tot en met die koms van Jesus.
4. NEHEMIA EN GEBED:
Nehemia was dus voorwaar ’n formidabele leier. Die vraag is egter: Wat het hom so ’n groot en invloedryke leier gemaak? Ons kan terselfdertyd vir ons self die vraag afvra: Wat kan ek doen om ’n groot leier te wees? Wat kan ek den om ’n goeie volgeling, of landsburger, of lidmaat, of ouer, of eggenoot, of werknemer te wees?
Dit is algemeen bekend in die wêreld van bestuurswese, dat effektiewe en suksesvolle bestuurders, altyd in gedagte hou dat hulle altyd “eerste dinge, eerste doen” en dat hulle “een ding op ’n slag doen”. Wat ’n goeie en effektiewe bestuurder dus doen, is om altyd prioriteite daar te stel en dan hulle tyd effektief te bestuur.
Hierdie bestuurstrategie klink baie eenvoudig, maar die vraag is: Wat moet die bestuurder of leier se prioriteite wees? Watter dinge is werklik “eerste dinge”? Sommige sal sê: “Mense verhoudinge”. Ander sal moontlik sê, dat vooraf denke en rondspeel met gedagtes en prioriteite die belangrikste is.
Al hierdie dinge ís natuurlik belangrik, maar dit was nié die geval met Nehemia nie – daar was iets anders wat vir hom ’n “ononderhandelbare prioriteit” was – en dit was GEBED. Ons sien dit reeds in vers 4 van hoofstuk een ~ By die aanhoor van dié woorde het ek gaan sit en gehuil en dae lank getreur. Ek het gevas en tot die God van die hemel gebid.
Ons as gelowiges sal waarskynlik onmiddellik sê, dat dit die regte plek is om te begin, maar ís dit? Is dit ook régtig wat ek en jy doen, of is dit maar net ’n mooi en geestelike antwoord wat ons gee? Waarom het Nehemia hier begin?
Eerstens was Nehemia iemand wat gereeld gebid het – gebed was ’n gewoonte by hom. Nog ’n rede (en dit is waarskynlik die hoofrede) is dat hy besef het dat net God die werk kon doen.
Kom ons kyk in meer besonderhede na Nehemia se gebed. Daar is drie baie belangrike aspekte waarna ons moet kyk:
· Die gesindheid waarmee ’n mens moet bid;
· Die Gebed self;
· Volharding in Gebed.
Die eerste faset dan – Die gesindheid waarmee ’n mens moet bid. Hiervoor moet ons weer na vers 4 kyk ~ By die aanhoor van dié woorde het ek gaan sit en gehuil en dae lank getreur. Ek het gevas en tot die God van die hemel gebid. Nehemia was ’n belangrike man – selfs voor hy begin het met die heropbou van die mure van Jerusalem. Nehemia ’n man met durf, maar terselfdertyd uit vers 4 kan ons sien dat hy ook ’n nederige man voor God was. So nederig, dat hy selfs voor die Here gehuil het en homself afgesonder het om te vas. Nehemia is nie voorbarig nie, maar hy weet dat God kan doen wat hy wat Nehemia is, van Hom vra om te doen en daarom kom hy in ’n ernstige, maar onderdanige gesindheid en houding na God in gebed.
Cyril Barber wat ’n biografie oor die lewe van Nehemia geskryf het, sê: The self-sufficient do not pray; they merely talk to the themselves. The self-satisfied will not pray; they have no knowledge of their need. The self-rigteous cannot pray; they have no basis on which to approach God. ’n Ware leier (en onthou, almal van ons is leiers op vele gebiede – so is mans die leiers van hul vrouens; vrouens van hul huishouding ens.) –
’n Ware leier is iemand wat nie selfgenoegsaam is nie; selftevrede is nie; selfregverdigend is nie. Inteendeel, hy besef sy nood en is altyd gereed om homself te verneder voor dié Een (Jesus Christus) wat algenoegsaam is. Groot leiers is en was dus nog altyd “groot gebedsoldate”.
Kom ons kyk na die Gebed self. In Engels het ons ’n baie bekende akroniem om die raamwerk vir gebed aan te dui, nl.: ACTS (A=adoration / aanbidding; C=confession / belydenis; T=Thanksgiving / danksegging; S=supplication / smeking). Wanneer ons Nehemia se gebed ontleed, sal ons sien dat sy gebed presies uit hierdie raamwerk bestaan.
“Aanbidding” dan: Vers 5-6 ~ Ek het gesê: “Ag, Here, God van die hemel, groot en ontsagwekkende God wat u verbond en u troue liefde handhaaf teenoor dié wat vir U liefhet en u gebooie gehoorsaam, 6 luister tog, gee tog ag op die gebed wat ek, u dienaar, sonder ophou tot U bid. “Ek bid vir u dienaars, die Israeliete, ek doen belydenis van die sondes wat ons teen U begaan het. Ook ek en my familie het gesondig.
Hierdie aanbiddingsgedeelte is ’n versinnebeelding van sy daaglikse aanbidding van God. Hoe weet ons dit? Die N.A.V. is uiters gebrekkig in sy vertaling van die oorspronklik teks hier – kom ons kyk na die O.A.V. – vers 6 ~ ...laat u oor tog opmerksaam en u oë oop wees, om te luister na die gebed van u kneg wat ek vandag voor u aangesig bid, dag en nag. Hierdie uitdrukking “dag en nag” in die oorspronklike teks dui vir ons op ’n gereelde en daaglikse aanbidding van God. Hierdie is weliswaar ’n kort uitdrukking van Nehemia se aanbidding van God, maar gee verskeie kragtige belydenisse van God se karaktereienskappe weer: Sy soewereiniteit; Sy liefde; Sy getrouheid en die feit dat God altyd kan hoor en sien wat aangaan; Sy alomteenwoordigheid; Sy algenoegsaamheid – dit alles was vervat in Nehemia se gebed.
Nehemia het dus nie aangegaan met Sy gebed, alvorens Hy hom nie self herinner het aan dít waarmee hy besig was nie, asook die grootsheid en die karakter van God tot wie Hy sy gebed om hulpgeroep rig.
Die tweede element van Nehemia se gebed is “belydenis” – vers 6 en 7 ~ luister tog, gee tog ag op die gebed wat ek, u dienaar, sonder ophou tot U bid. “Ek bid vir u dienaars, die Israeliete, ek doen belydenis van die sondes wat ons teen U begaan het. Ook ek en my familie het gesondig. 7 Ons het U nie geëer nie, ons was ongehoorsaam aan die gebooie, die voorskrifte, die bepalings wat U aan u dienaar Moses gegee het.
Nehemia het besef dat die sonde van die volk, die oorsaak was van God se oordele wat die val van Jerusalem tot gevolg gehad het. Hy het verder besef dat indien hulle die mure van Jerusalem sou wou opbou, dit nodig sou wees om eers hierdie sondes van die volk te bely. Nehemia is dan ook baie spesifiek wanneer hy hulle sondes voor die Here bely ~ Ons het U nie geëer nie, ons was ongehoorsaam aan die gebooie, die voorskrifte, die bepalings wat U aan u dienaar Moses gegee het (v.7). Wat opmerklik en treffend van hierdie gebed is, is dat Nehemia hom insluit by hierdie sondes wat begaan is, daarom dat hy sê ~ Ons het U nie.....
Ons vind twee baie belangrike beginsels in hierdie belydenisfaset van Nehemia se gebed. Eerstens erken Nehemia die beginsel van eenheid of te wel solidariteit – hy is dus een met die volk en daarom is sy sonde, hulle sonde en hulle sonde, sy sonde. Hy plaas homself nie eenkant – verhewe bo die volk nie. En tweedens erken Nehemia dat hyself ’n sondaar is. Hy erken dus dat daar nie ’n enkele sonde van die volk is en wat tot die val van Jerusalem gely het, waaraan hyself nie ook skuldig is nie, of wat hyself nie ook sou begaan het as hy in dieselfde omstandighede sou gewees het nie.
Nehemia is dus nie ingestel op die feit dat hy uitgesonder is, of besonder begaafd is, deur die genade van God nie, maar hy besef en erken dat hy net so ellendig en sondig soos elke ander mens is.
Die derde element in Nehemia se gebed, is dié van “danksegging” en in hierdie geval herinner Nehemia God aan Sy beloftes in verse 8-10 ~ “Dink tog aan die belofte wat U aan u dienaar Moses gemaak het: ‘As julle ontrou is, sal Ek julle onder die volke verstrooi, 9 maar as julle julle tot My bekeer en my gebooie gehoorsaam en nakom, sal Ek julle weer bymekaarmaak, al is julle oor die hele aarde versprei. Ek sal julle terugbring na die plek toe wat Ek gekies het om my Naam daar te laat woon.’ 10 “Hulle is u dienaars, u volk vir wie U met u groot mag en krag gered het. Hierdie gedeelte van Nehemia se gebed was ’n verwysing na die verbondsbeginsels soos vervat in Deut.28 en 30, waar dit duidelik blyk dat die verbond twee kante het, nl.: seën en veroordeling. Die verbond was dus voorwaardelik. Indien die mense God gehoorsaam, sal Hy hulle seën en aan hulle ’n veilige land skenk. Indien hulle egter ongehoorsaam aan Hom is, sal Hy hulle uitmekaar jaag – soos wat God dan wel ook met die noordelike koninkryk in 721 v.C. en met die suidelike koninkryk in 586 v.C. gedoen het.
Nehemia herinner God aan hierdie verbond, want hierdie verbond het nie nét veroordeling behels nie, want dit suggereer ook seën indien die volk hulle sou bekeer.
Deur Nehemia se sondebelydenis wil hy namens die volk optree en wel op so ’n wyse dat God weer in genade sal optree teenoor die volk.
Die laaste element vir gebed wat ons in Nehemia se gebed vind, is “smeking”. Met hierdie smeking van Nehemia, sluit hy dan ook sy gebed af – vers 11 ~ Ag, Here, luister tog na die gebed van u dienaar en na die gebed van u dienaars, hulle vir wie dit ’n vreugde is om u Naam te eer. Laat my tog voorspoedig wees met wat ek vandag wil doen. Laat hierdie man my simpatiek gesind wees.” Ek was die koning se skinker. Wie is hierdie man van wie Nehemia praat? Dit is koning Artasasta wat hy dan ook in vers 1 van hoofstuk 2 aan ons voorstel. Nehemia besef dat die koning, die sleutel tot die plan is wat hy reeds besig is om te bedink en hy erken verder, dat God die koning se hart sal moet verander, anders kan sy plan nie slaag nie.
Hoe kan ons mense laat verander? Wat kan ons doen om ons werkgewer se gesindheid te laat verander; of my man se verkeerde optrede, of my kind se rebelsheid, ens. Ons kan niks doen nie – ons kan nie mense se gedrag en optrede laat verander nie – God kan egter! Spr.21:1 stel dit pragtig ~ Die wil van die koning staan onder die gesag van die Here; soos ’n stroom water lei Hy (God) dit soos Hy verkies.
Hudson Taylor van die destydse China Inland Mission, het gesê ~ It is possible to move men through God by prayer alone.
Ten slotte sien ons dat Nehemia volhard het in gebed en dit was Nehemia se eerste groot vervulling van sy leierskapsrol. Ons weet dat hy volhard het in gebed, omdat daar ’n gedetailleerde verbinding is tussen vers 1 van Nehemia 1 en die eerste vers van hoofstuk 2.
In hoofstuk 1 sê Nehemia dat ’n afvaardiging hom besoek het in die maand van “Kislef”, wat ooreenstem met ons November/Desember. In hoofstuk 2 sien ons dat Nehemia sy versoek om die mure van Jerusalem te herbou en waartydens die koning toestemming daartoe verleen, in die maand "Nisan" gerig het en dit stem ooreen met ons Maart/April. Daar het m.a.w., 4 tot 5 maande verloop sedert Nehemia die eerste keer sy versoek tot God gerig het en die tyd wat God sy gebed beantwoord het en hy met die herbou van die mure kon begin – Dít is volharding in gebed.
5. TEN SLOTTE:
Ter afsluiting wil ek julle herinner aan die verhaal in Luk.11:5-10 ~ Verder sê Hy vir hulle: Sê nou een van julle het ’n vriend, en jy gaan in die middel van die nag na hom toe en jy vra: ‘Vriend, leen my bietjie drie brode, 6 want ’n vriend van my wat op reis is, het by my aangekom, en ek het niks om vir hom voor te sit nie.’ 7 En die ander antwoord van binne af: ‘Moet my nie lastig val nie! Die deur is al gesluit, en ek en my kinders is al in die bed. Ek kan nie opstaan om dit vir jou te gee nie...’ 8 Ek sê vir julle: Al sou hy nie opstaan en dit vir hom gee omdat hy sy vriend is nie, sal hy tog opstaan en hom alles gee wat hy nodig het, omdat hy hom nie skaam om aan te hou vra nie. En dan sluit Jesus af met hierdie woorde ~ 9 “Ek sê vir julle: Vra, en vir julle sal gegee word. Soek, en julle sal kry. Klop, en vir julle sal oopgemaak word. 10 Elkeen wat vra, ontvang, en elkeen wat soek, kry; en vir elkeen wat klop, sal oopgemaak word.
Wat interessant is, is die feit dat ons hier te doen het met ’n dubbele vriendskap. ’n Vriend kom vra ’n vriend om brood, omdat sy vriend by hom aangedoen het. Wat kan ons hieruit leer? Ons kan hieruit leer dat ons nie net op vriendskapbasis met ander mense moet leef nie, maar dat ons ook Christus Jesus kan sien as ons vriend en dat ons daarom met vrymoedigheid na Hom kan gaan ten einde ’n “broodjie” van Hom te kan vra. Ja, natuurlik moet ons steeds in gedagte hou dat God, God is en dat ons Hom met respek moet benader en met Hom moet praat (nie bv. sommer – soos so baie mense deesdae doen nie – Here “Jy” moet asb. ...). Die punt egter is dat ons Hom met vrymoedigheid kan nader in gebed.
[1]Boodskap gelewer deur Kobus van der Walt te ANTIPAS Gemeente (Vereeniging) op 10 Mei 2009
Subscribe to:
Posts (Atom)