.: Die Profeet Sagaria - 01 (“Keer terug na My!”)

Monday, October 27, 2014

Die Profeet Sagaria - 01 (“Keer terug na My!”)

Vir Oudio-opname van Preek - sien regs bo op Spyskaart en volg verlangde skakel
1. INLEIDING:

Wanneer ons na ons eie lewe kyk, maar ook na dié van andere, sien ons dat alles in ons lewe nie altyd uitwerk soos wat ons dit graag sou wou hê nie en wanneer dit gebeur, is daar dikwels en begryplikerwys, teleurstelling, in ŉ mindere of meerdere mate.

Die kleinprofeet, Sagaria het by uitnemendheid vir sulke mense geskryf en in sy profesie, bied hy troos vir elkeen wat teleurstelling ervaar het, of dalk steeds ervaar. Die troos wat Sagaria bring, is om mense na God toe te wys. Wat die Here doen, is anders, maar altyd beter as wat mense doen en dit moet ons altyd in gedagte hou as ons deur Sagaria werk en wanneer ons teleurstelling ervaar.

Ek wil dan dat ons begin met die profesie van Sagaria. Ons kan hierdie boek in drie dele verdeel:

· Sagaria 1-8: Hierdie gedeelte vorm die eerste deel van die boek en dit handel oor bekering, vertroue en verlossing. Hierdie deel bestaan uit ŉ oproep tot bekering en agt naggesigte, gevolg deur ŉ aantal profesieë van algemene aard.

· Sagaria 9-11: In hierdie gedeelte val die klem op die Messias wat seën en oorwinning verskaf – troosvolle woorde dus wat tot die volk gerig word.

· Sagaria 12-14: Hierdie derde gedeelte handel hoofsaaklik oor die “eindtyd” wat op hande is en bevat ŉ boodskap van troos vir die volk.

Ons kan verder ook vyf hooftemas onderskei in hierdie boek:

· Die soewereiniteit van God;

· God se onbuigbare en regverdige oordeel oor sonde;

· God se wonderbaarlike en onuitspreeklike liefde;

· Die noodsaak daaraan om in die regte verhouding met God te staan en

· Die koms van die Messias.

Daar is Skrifkritici wat reken dat Sagaria net die eerste 8 hoofstukke van hierdie boek geskryf het, maar sonder om in teologiese redenasies te verval oor die outentisiteit al dan nie van die laaste ses hoofstukke, kan ek net sê dat daar algemeen aanvaar word en gegrond op baie goeie teologiese beredenering, dat die laaste wel deur Sagaria geskryf is – net later as die eerste gedeelte.

2. HISTORIESE AGTERGROND:

Gepraat van "later", wanneer het Sagaria opgetree as profeet. Ten einde dit te beantwoord moet ons na die geskiedkundige agtergrond kyk waarteen hierdie profesie afspeel.

Die Persiërs o.l.v. Kores die Grote het in 550 v.C. die Ryk van die Perse tot stand gebring en in slegs twee dekades (559-539 v.C.) bykans die hele Nabye Ooste geannekseer, die laaste gebied om voor Kores te val, was die Babiloniese Ryk waarheen duisende Israeliete vroeër weggevoer was (o.a. Daniël). Omdat Juda onder beheer van die Babiloniese Ryk gestaan het, was hulle nou outomaties ook onder die heerskappy van die Persiërs.

Kores het 'n beleid van verdraagsaamheid teenoor die oorwonne mense ingestel, ten einde hulle goedgesindheid te verkry en een van die dinge wat hy toegelaat het, was dat die onderskeie volke hul tempels kon herbou. Ons weet dat die Israeliete se tempel in 586 v.C. deur die Babiloniërs vernietig is, maar nou het hulle die geleentheid gekry om dit te herbou. Ons het ook al meer kere vantevore gesien dat die tempel die sentrale punt van die Israeliete se totale lewe uitgemaak het, want dit is daar waar hulle God ontmoet het en dit is daar waar hulle kon ervaar dat hulle sonde vergewe word deur die offers wat in die tempel gebring is.

Met hierdie gebeure sien ons dat 'n baie interessante profesie van Jeremia, wat ongeveer 110 jaar vantevore gebring is, nou in vervulling gekom het - Esra 1:1-4 ~ In die eerste regeringsjaar van koning Kores van Persië is die belofte vervul wat die Here by monde van Jeremia uitgespreek het: die Here het koning Kores van Persië laat besluit om dwarsoor sy ryk ’n proklamasie te laat afkondig. Die proklamasie, wat ook skriftelik was, het soos volg gelui: ²“Koning Kores van Persië maak bekend: Die Here die God van die hemel het al die koninkryke van die aarde aan my gegee. Hy het my beveel om vir hom ’n tempel in Jerusalem in Juda te bou. ³Enigiemand onder julle wat aan sy volk behoort—mag sy God by hom wees—mag na Jerusalem in Juda toe gaan en die tempel gaan bou vir die Here die God van Israel. Hy is God in Jerusalem. ⁴Elkeen wat van dié volk nog oor is, waar hy ook al tydelik gewoon het, moet deur die mense van sy omgewing voorsien word van die nodige silwer, goud, gebruiksgoed en vee, tesame met ’n vrywillige gawe vir die tempel van God in Jerusalem.”

Die Israeliete het nie alleen Kores se edik gesien as 'n politieke skuif nie, maar ook 'n ingrepe deur die Here en die vervulling van Jeremia se profesie.

Kores het verder toegelaat dat van die ballinge in o.a. Babilon kon terugkeer na hulle tuislande ten einde 'n sterker front aan die westekant te kon vorm om die Ryk teen Egipte te beskerm – duisende Israeliete en dan spesifiek van die stamme van Juda en Benjamin keer terug na Jerusalem en omgewing ten einde die tempel te herbou. Sesbassar (Esra 1:7-11) word deur Kores (Cyrus) aangestel as eerste goewerneur in Juda en hy kry opdrag van Kores om ook al die goud en silwer wat deur die Babiloniërs weggevoer was, terug te neem na Jerusalem. Ons sien in Esra 5:16 dat die fondasies vir die tempel kort na die terugkoms van die ballinge, gelê is (in 537 v.C.), maar nie lank daarna nie, het alle werk, a.g.v. interne en eksterne faktore (o.a. baie hoë belasting wat betaal moes word) opgehou en vir die volgende sewentien jaar het daar bykans niks gebeur nie.

Gedurende hierdie sewentien jaar het baie dinge op politieke terrein gebeur en is Kores vermoor en het sy seun by hom oorgeneem, maar ook hy het na slegs na 8 jaar gesterf en is Darius I as keiser aangestel. Toe hy bestuur van die Ryk oorgeneem het, was alles in chaos en het hy o.a. die Ryk in 22 distrikte, of satrapye verdeel met 'n satrap of goewerneur aan die hoof van elke satrapy. 'n Afstammeling van Dawid, met die naam van Serubbabel, is in 520 v.C. deur Darius aangestel as die satrapy vir Juda. Gedurende hierdie tyd het die herbou van die tempel weer in alleryl begin en spesifiek onder die leierskap van Serubbabel en Josua die hoëpriester. Die aktiewe profete gedurende hierdie tyd was Haggai en Sagaria (Haggai 1:1,14 en Esra 3:8-11). Die tempel is uiteindelik gedurende Februarie 515 v.C. voltooi.

Die volgende 65 jaar, tot en met 449 v.C. was egter stormagtige jare met verskeie oorloë tussen die Persiese Ryk en die Griekse Ryk, asook Egipte en Babilon wat hul onafhanklikheid van die Persiese Ryk, met soms gewelddadige opstande, geëis het. Te midde van al hierdie woelinge in die Persiese Ryk, het mense van Juda en Jerusalem, finansieel baie swaar gekry en was hulle verder ook polities gefrustreerd en sosiaal verdeeld. Dit is gedurende hierdie stormagtige jare tussen 539 en 449 v.C. dat die Jode ŉ “teologiese bril” nodig gehad het om perspektief te kry op hulle situasie en dit is dan gedurende hierdie periode dat Sagaria geroep is om m.b.v. ŉ teologiese boodskap, perspektief en hoop aan sy volk te gee.

3. WIE WAS SAGARIA?

Net kortliks: Wie was Sagaria? Daar was ongeveer 30 mense in die Ou Testament met die naam Sagaria – watter een van hierdie klomp was die profeet van wie ons hier praat? Ons sien in vers 1 van Sag.1 dat hy homself bekendstel as die... seun van van Berekja, seun van Iddo. Verskeie verwysings in Sagaria dui aan dat hy uit ŉ Joodse priesterlike familie kom wat ook uit ballingskap uit Babilon terug gekeer het na Jerusalem. Daar is ook aanduidings dat hy dalk ŉ priester was voor hy geroep was om op te tree as profeet, maar dit kan nie onomwonde bewys word nie.

Sy eerste profesie is op 27 Oktober 520 v.C. gebring – dit was enkele weke nadat die profeet Haggai, die Judeërs oortuig het om die bou van die tempel voort te sit. Sagaria se profesieë is oor ŉ tydperk van drie jaar gebring. Sagaria en Haggai het gelyktydig opgetree as profete en beide was geroep om die volk uit te daag en te motiveer.

4. SKRIFLESING:

Sag.1:1-6 ~ In die agste maand van die tweede regeringsjaar van Darius het die woord van die Here gekom tot die profeet Sagaria seun van Berekja, seun van Iddo: ²Die toorn van die Here het oor julle voorvaders losgebreek. ³En nou moet jy vir jou volk sê: So sê die Here die Almagtige: Bekeer julle tot My, sê die Here die Almagtige, dan sal Ek weer by julle wees, sê die Here die Almagtige. ⁴Moenie soos julle voorvaders wees nie. Die profete van vroeër het hulle aangespreek en gesê: “So sê die Here die Almagtige: Bekeer julle van julle slegte lewe en julle slegte dade!” Maar hulle was ongehoorsaam, hulle het hulle nie aan My gesteur nie, sê die Here. ⁵Waar is julle voorvaders nou? En die profete? Leef húlle vir altyd? ⁶Het die uitsprake, die voorskrifte wat Ek my dienaars die profete laat maak het, dan nie julle voorvaders ingehaal nie? Hulle moes erken: Die Here die Almagtige het met ons gedoen wat Hy Hom voorgeneem het om met ons te doen, presies volgens ons lewe en ons dade.

5. OPROEP TOT BEKERING:

Hierdie eerste profesie van Sagaria word in 520 v.C. gebring in Jerusalem en dit word gerig aan die ballinge wat uit Babilon terug gekeer het. ŉ Mens kan hierdie profesie amper beskou as ŉ “intreepreek” soos wanneer ŉ predikant nuut in ŉ gemeente kom en hy sy eerste preek lewer en hierdie “intreepreek” van Sagaria is ŉ oproep tot bekering. Die feit dat die profeet se “intreepreek” ŉ bekeringspreek was, laat ŉ mens sterk herinner aan Jesus se “intreepreek” wat ook ŉ bekeringspreek was – die somtotaal van Jesus se boodskap vind ons in Mark.1:15 ~ Die tyd het aangebreek, en die koninkryk van God het naby gekom. Bekeer julle en glo die evangelie.

In die geval van Sagaria is die teks van sy boodskap wel bekend aan die Judeërs, want die teks is hulle eie geskiedenis. Hierdie geskiedenis van die volk van God, is ŉ tragiese geskiedenis, want dit wys keer op keer daarop dat hulle voorvaders nie geluister het na die waarskuwings en oproepe van die Here se profete nie en die gevolg daarvan was God se oordele en hier was die jongste oordeel nog vars in die geheue van die volk – die ballingskap na Babel.

As ŉ mens die gemoedstoestand van die volk in ag neem, op hierdie stadium dat Sagaria sy eerste profesie (of “intreepreek” as jy wil) bring, nl. dat hulle moedeloos is – dat hulle finansieel baie swaar kry en dat hulle ook polities gefrustreerd en sosiaal verdeeld is, sou ŉ mens verwag dat God ŉ bemoedigende boodskap aan hulle sou bring, maar in plaas van bemoediging, is dit ŉ kort en kragtige oproep tot bekering ~ En nou moet jy vir jou volk sê: So sê die Here die Almagtige: Bekeer julle tot My, sê die Here die Almagtige (v.3a).

Voor daar enige beloftes, of bemoedigende visioene oor die toekoms gebring word, ontvang Sagaria die opdrag om ŉ boodskap van bekering te preek. Die boodskap van hoop sal nog kom, maar eers nagenoeg vier maande later. Nou is dit eers tyd dat die volk hulle self moet ondersoek; hulle moet hulle bekeer en hulle opnuut hertoewy aan die verbondsbeloftes.

Hierdie oproep tot bekering begin met die profeet wat die volk se aandag vestig op hulle volk se geskiedenis van ontrou teenoor die Here en dit sluit die huidige geslag in. Sagaria sê in v.2 dat vorige geslagte, kort-kort die toorn van die Here op hulle hals gehaal het. In die oorspronklike teks word die woord vir toorn [קֶצֶף, קֶצֶף [qetseph /keh·tsef/]] twee keer gebruik. Die ESV vertaal dit met ~ The Lord was very angry. Omdat Hebreeus in baie gevalle baie moeilik is om te vertaal het die vertalers van die ESV die tweede woord vir “kwaad”, vertaal met “baie” – die Here was baie kwaad – daar staan dus eintlik in die oorspronklike Hebreeuse teks, dat die Here kwaad, kwaad was vir hulle voorvaders.

Jare se afgodediens, sinkretisme, vals aanbidding, morele mislukkings, die uitbuiting van armes, alliansies met die vyand wat God nie goedgekeur het nie en korrupte leierskap, het God se geduld tot by ŉ breekpunt gebring. Sagaria se oproep tot die volk is om te doen wat hulle voorvaders nié gedoen het nie – bekeer julle!

In v.3 stel Sagaria dit nog duideliker aan sy toehoorders ~ Bekeer julle tot My, sê die Here die Almagtige, m.a.w. die volk moet hulle tot God wend, of terugkeer na die Here. As ons na die historiese konteks kyk, dan sou die volk se terugkeer na die Here, begin met ŉ toegewyde herbou van die tempel.

As ŉ mens na v.3 kyk, kan jy baie maklik sê dat bekering en/of ŉ terugkeer na die Here ŉ eerste aksie van die mens se kant vereis, maar dit is glad nie wat hierdie vers sê nie, want dit is eerder ŉ reaksie wat van die mens se kant geneem moet word, nádat die Here die inisiatief geneem het en eerste met hulle gepraat het. V.3 begin tog immers met die Here wat aan die woord is en dit is deurgaans die geval in die Woord van God – Hy neem altyd die inisiatief eerste, waarop ons dan moet reageer. Dit is dan presies wat hier gebeur – die Here kom eerste na die volk toe; Hy neem die inisiatief en praat met die volk deur Sagaria.

Ons moet ook daarop let dat hierdie bekering ŉ verhoudings-optrede of –daad is, want die Here sê aan Sy volk, draai om en kom terug na My toe. Iemand wat nie in ŉ verhouding met die Here staan nie, kan nie na Hom terugkeer nie. Dit gaan dus nie in die eerste plek oor die regstel van sonde nie, maar dit gaan in die eerste en laaste plek oor die herstel van ŉ gebroke verhouding en in hierdie geval tussen Israel se Verbondsgod en Sy verbondsvolk. As gevolg van die sonde wat die volk begaan het, het daar ŉ breuk in die verhouding plaasgevind. Is dit nie presies wat gebeur wanneer twee mense in ŉ verhouding staan en die een tree sondig op nie – daar vind ŉ breuk in die verhouding plaas en dit is presies dieselfde met ons en met die Here, met dié een verskil en dit is dat dit altyd ons is wat die sonde begaan – ons is dus altyd die oorsaak van die breuk in die verhouding tussen ons en die Here. Hierdie feit blyk ook duidelik uit v.4, waar ons sien dat die volk se voorvaders nie in die eerste plek gesondig het deur verkeerde praktyke aan te hang en hulle eie koppe te volg nie, maar omdat hulle die verhouding tussen hulle en God geskaad het, deur nie na Hom te luister nie ~ Maar hulle was ongehoorsaam, hulle het hulle nie aan My gesteur nie, sê die Here (v.4b).

6. WAARSKUWING:

Vers 4 sê dus dat die volk nie net hul terugdraai na God moet betoon deur die herbou van die tempel nie, maar primêr deur ŉ hartsverandering te ondergaan en hul persoonlike verhouding met die Here te herstel, m.a.w. om weer opnuut in ŉ verbondsverhouding met Hom te staan en nie bloot net deur uiterlike rituele, soos die herbou van die tempel nie. Die bou van die tempel moet bloot net die vrug van hul hartsverandering wees. Dit is presies dieselfde met ons – ons verhouding met die Here word nie bewys deur uiterlike goeie werke, gebruike en rituele nie, maar deur bekering – deur ŉ besnede hart.

Verse 3-6a rig ŉ baie ernstige waarskuwing tot die volk: Indien hulle, hulself nie bekeer nie, wag dieselfde oordeel op hulle as wat hul voorgeslag getref het. Die voorgeslagte het nie die verbondsverhouding tussen hulle en God reggestel nie en het uiteindelik na vele waarskuwings en heel party geslagte, die volle mag van God se oordeel ervaar. Die barmhartige en genadige en liefdevolle God se geduld het uiteindelik opgeraak ~ ⁵Waar is julle voorvaders nou? En die profete? Leef húlle vir altyd? ⁶Het die uitsprake, die voorskrifte wat Ek my dienaars die profete laat maak het, dan nie julle voorvaders ingehaal nie? (vv.5-6a).

Wat was die gevolg van hierdie verbondsbreuk? Die noordelike koninkryk (genaamd Israel of soms ook Efraim) was weggevoer deur die Assiriërs en ŉ bietjie meer as 100 jaar later is die suidelike koninkryk van Israel weggevoer na Babilon en in lg. proses is die tempel in Jerusalem verwoes – die voorvaders se verbondontrou het hulle uiteindelik ingehaal en die volk is weggevoer in ballingskap en “die kersie op die koek” – die tempel is verwoes. Die kruks van hierdie geskiedenis, soos ons reeds gesien het, is dat sonde verdeeldheid en ŉ breuk in verhouding tot gevolg het. Na hierdie breuk in verhouding was daar egter weer (ek wil amper sê, weereens), herstel deur die Here bewerkstellig, nadat Hy dit in Jes11:12-13 belowe het ~ Die Here sal ’n vaandel oprig onder die nasies en sal die ballinge van Israel bymekaarmaak, die verstrooides van Juda laat saamkom van die uithoeke van die aarde af. ¹³Efraim se naywer sal verdwyn, en Juda se teëstanders sal uitgeroei word. Efraim sal nie weer jaloers wees op Juda nie, en Juda sal nie weer vyandig wees teenoor Efraim nie.

Die volk het teruggekeer uit ballingskap soos Jesaja geprofeteer het, maar die Here ken die hart van die mens en daarom waarsku Hy hulle betyds, voor dit te laat is en Hy weer moet optree.

Die woord “terugkeer” is die sleutel woord in hierdie openingsprofesie en dit word vier keer in vv.3-6 gebruik en dit spreek van God se genade teenoor Sy kinders – Hy is dus steeds onveranderlik wat Sy verbondsbeloftes betref en al is die volk se omstandighede negatief en voel hulle ontmoedig, was daar nogtans ŉ wêreld van hoop wat oopgelê het voor hulle – die sleutel tot die realisering van hierdie hoop, was bekering, waarop gereinigde harte sal volg – Keer terug na My! Die vraag is of hulle sou en v.6b skep die indruk dat hulle dit wel gedoen het ~ Die Here die Almagtige het met ons gedoen wat Hy Hom voorgeneem het om met ons te doen, presies volgens ons lewe en ons dade. Ons sal egter later sien dat probleme daartoe gelei het dat teregwysing van Sagaria se kant tog van tyd tot tyd nodig was (5:1-11; 7:4-14), maar oor die algemeen hét die volk hulle bekeer en teruggekeer na die Here, waarop die Here kragtige dade in hul midde gedoen het.

7. DIE GRONDSLAG VIR VERSOENING:

Wat was die grondslag vir die herstel van die volk en versoening met God? Nie in die eerste plek die herbou van die tempel nie, maar ŉ besnydenis van hart – bekering. Die herbou van die tempel sou slegs simbool wees van die volk se terugkeer na die Here – van ŉ besnyde en gereinigde hart.

Die ware grondslag vir God se Koninkryk is altyd ŉ berouvolle hart – berouvol oor jou sonde – dit is waar dit altyd begin. Dit word nêrens duideliker geïllustreer as juis in die vestiging van God se Koninkryk deur die bediening van Jesus Christus nie. Van die begin van Jesus se aardse bediening af, het Hy dit baie duidelik gestel dat die individu slegs die Koninkryk van God kan ontvang, deur die besnydenis van die hart – deur bekering dus ~ Nadat Johannes in die tronk opgesluit is, het Jesus na Galilea toe gegaan en die evangelie van God verkondig. ¹⁵Hy het gesê: “Die tyd het aangebreek, en die koninkryk van God het naby gekom. Bekeer julle en glo die evangelie” (Mark.1:14-15). Jesus wou deur hierdie verklaring sê dat almal wat Hom volg en dissipels van Hom word, se lewe gekenmerk moet wees deur bekering – nie goeie werke in die eerste plek nie, maar bekering. Hierdie boodskap was ook die boodskap van Jesus se dissipels wat deur Jesus uitgestuur was ~ Hulle het toe gaan verkondig dat die mense hulle moet bekeer (Mark.6:12).

Ook ná Jesus se opstanding het Hy dieselfde opdrag aan Sy dissipels gegee ~ Verder sê Hy vir hulle: “So staan daar geskrywe: ‘Die Christus moet ly en op die derde dag uit die dood opstaan, ⁴⁷en in sy Naam moet bekering en vergewing van sondes aan al die nasies verkondig word, van Jerusalem af en verder’ (Luk.24:46-47). Ook die Apostels het, hierdie boodskap uitgedra ~ Toe antwoord Petrus hulle: “Bekeer julle en laat elkeen van julle gedoop word in die Naam van Jesus Christus, en God sal julle sondes vergewe, en julle sal die Heilige Gees as gawe ontvang (Hand.2:38). Hierdie oproep is deur die gang van die Kerkgeskiednis, hard en duidelik gepreek.

God se groot werk in mense begin altyd by mense wat hulle tot God in en deur Jesus Christus bekeer. Seker een van die mees ingrypende voorbeelde van hierdie feit, was met Martin Luther se bekering en sy uiteindelike vasspyker van sy 95-Stellinge teen die deur van die katedraal in Wittenberg op 31 Oktober 1517 (e.k. Vrydag, 497 jaar gelede) en die gevolglike Protestantse Reformasie wat daarop gevolg het – ŉ tydperk van intense en opregte bekering deur duisende en wat 131 jaar lank geduur het. Raai wat was die essensie van die heel eerste stelling op die deur? Dat gelowiges se hele lewe, gekenmerk sal wees deur bekering!

8. TOEPASSING:

Net soos die volk in Sagaria se tyd, is ons ook geneig om te vergeet dat die grondslag vir God se Koninkryk, ŉ voortdurende terugkeer na die Here is – dat ons, ons voortdurend moet bekeer van ons sondige optrede.

Hierdie selfde beginsel van bekering en ŉ terugkeer na God, is uiteraard ook op elkeen van ons van toepassing. Ons moet voortdurend Dawid se gebed, wat hy in Ps.139:23-24 gebid het, vir onsself bid ~ Deurgrond my, o God, deurgrond my hart, ondersoek my, sien tog my onrus raak. ²⁴Kyk of ek nie op die verkeerde pad is nie en lei my op die beproefde pad!

Ons moet onthou dat bekering – dat opregte belydenis van sonde, nie altyd hierdie donker, morbiede saak is, of hoef te wees nie – aanvanklik ja, wanneer ons gekonfronteer word deur die Heilige Gees dat ons in sonde is, maar belydenis en ŉ terugkeer na God, lei elke keer tot bevryding en blydskap, want soos Johannes in 1 Joh.1:9 tereg sê ~ Maar as ons ons sondes bely—Hy is getrou en regverdig, Hy vergewe ons ons sondes en reinig ons van alle ongeregtigheid.

Sagaria het die volk opgeroep om hulle na die Here te wend, dit impliseer ook dat ons as gemeente onsself voortdurend moet ondersoek, of ons nie ook in sonde is nie en dit dan bely en ons bekeer – sonde en sondebelydenis is dus nie altyd net ŉ individuele saak nie, maar soms ook ŉ korporatiewe saak.

Geliefdes, kom laat ons onsself en ons gemeente ondersoek en laat ons dringend terugkeer na die Here, waar nodig.

Boodskap deur Kobus van der Walt – Vaaldriehoek Gereformeerde Baptistegemeente

(Drie Riviere) – Sondag 26 Oktober 2014

Ons Geloofshoekpenne

1. SOLI DEO GLORIA - DIE EER VAN GOD ALLEEN Alles wat God beplan het en in die geskiedenis uitvoer (niks wat is of gebeur, is uitgeslote nie), het een finale doelwit, nl. om Homself te verheerlik. Die najaging van hierdie doel is dan ook elke mens se hoogste en onontkombare roeping. Om vir jouself te leef, is die wese van sonde

2. SOLUS CHRISTUS - CHRISTUS ALEEN Hierdie genade wat God aan miljoene sondaars deur alle eeue betoon het, was nog altyd volledig gebaseer op die volmaakte middelaarswerk van Sy Seun, Jesus Christus, en daarop alleen.

3. SOLA SCRIPTURA - DIE HELE SKRIF EN NET DIE SKRIF Die hele Bybel, en net die Bybel, is God se besondere en geïnspireerde openbaring aan die mens. Daarom is dit algeheel betroubaar en die universeel gesagvolle norm vir leer en lewe.

4. SOLA GRATIA - GENADE ALLEEN As 'n sondaar gered word, dan is dit geheel-en-al te danke aan God se vrye genade, en daaraan alleen.

5. SOLA FIDE - GELOOF ALLEEN God verklaar enige en elke sondaar regverdig wanneer die vanuit sy of haar geestelike en morele bankrotskap volledig op die middelaarskap van Jesus Christus staat maak ten einde vir God aanvaarbaar te wees. Daar is geen ander manier om met God versoen te word nie. Geen menslike verdienste, van watter aard ook al, kan Christus se verdienste aanvul nie; trouens, die Woord waarsku uitdruklik dat enige poging daartoe diskwalifiserend is.

Wat Glo ons?

DIE WAARHEID MAAK VRY!

Watter waarheid maak vry?
1. Daar is maar net een waarheid en dit is die waarheid soos opgeteken in die onfeilbare Woord van die Drie-Enige God (“Die hele Skrif is deur God geïnspireer en het groot waarde om in die waarheid te onderrig, dwaling te bestry, verkeerdhede reg te stel en ŉ regte lewenswyse te kweek” - 2 Tim 3:16).

2. Ons glo voorts dat die geskrifte van die Ou- en Nuwe Testament, God se besondere openbaring aan die mens is; dat dit, soos oorspronklik neergeskryf, ten volle deur God geïnspireer is; dat hierdie openbaring (die kanon) afgesluit en genoegsaam is; dat dit volkome betroubaar is m.b.t. leer en inhoud; en dat dit die hoogste en finale gesag is vir geloof en lewe (2Tim.3:15-17; Jes.8:20; Luk.16:29-31; Ef.2:20; Rom.1:19-21; Rom.2:14-15; Ps.19:1-3; Hebr.1:1; Spr.22:19-21; Rom.15:4; 2Pet.1:19-20).

3. Ons glo in die enigste en ewige Drie-enige God: Vader, Seun en Heilige Gees – soos Hy Homself in al Sy verhewe heerlikheid in die Heilige Skrif aan ons openbaar (Deut.6:4; Jer.10:10; 1Kor.8:4-6; 1Tes.1:9; Matt.28:19; 2Kor.13:14).

4. Ons glo dat God alle dinge geskape het, met die mens as kroon en rentmeester van Sy skepping. Die eerste mens, Adam, het in sonde geval en so sy oorspronklike geregtigheid verloor. So het hy homself en die hele skepping in ellende gedompel. Dit geld besonderlik sy nageslag (die ganse mensheid), wat sedertdien in verlore toestand onder God se toorn verkeer. Gevolglik het alle mense, reeds vanaf ontvangenis en geboorte, deel aan die erfsonde, wat enersyds die erfskuld (juridies skuldige toestand onder die oordeel van God) en andersyds die erfsmet (moreel verdorwe toestand van sondegeneigdheid) behels. Die gevalle mens is dus geestelik dood en sonder die lewendmakende herskeppingswerk van die Heilige Gees is dit totaal buite sy vermoë om die Evangelie te verstaan, in Christus te vertrou, van sonde te bekeer, God lief te hê en Hom te gehoorsaam (Gen.1:31; Kol.1:16; Rom.3:23; 5:12; Titus 1:15; Gen.6:5; Jer.17:9; Rom.3:10-19; 5:12-19; 1Kor.15:21, 22, 45, 49; Ps.51:7; Job 14:4; Ef.2:3; Rom.6:20; 5:12; Hebr.2:14-15; 1Tes.1:10).

5. Ons glo in Jesus Christus, God se Seun, wat ontvang is van die Heilige Gees en uit die maagd Maria gebore is as volkome God en volkome mens vir ewig. Hy het as God se Groot Profeet, Priester en Koning na hierdie wêreld gekom. Hy is Hoof van die uitverkore mensheid en God se hoogste en finale openbaring aan die mens (Matt.1:22-23; Luk.1:27, 31, 35; Rom.1:3-4; Fil.2:6-11; Kol.2:9).

6. Ons glo in Jesus Christus as enigste Middelaar tussen God en sondaars. Hy is gekruisig en het gesterf ten einde hulle van die heerskappy en gevolge van hul sonde te verlos. Hy het in volmaakte gehoorsaamheid onder die Wet gelewe sodat Sy geregtigheid aan hulle toegereken kan word. Hulle kry nie deel aan hierdie dubbele verlossingsgenade van God op grond van enige eie verdienste nie, maar dit word aan hulle toegereken deur geloof alleen. Hierdie geloof is nie bloot regsinnige opinie nie, maar is, vanuit diep bewussyn van eie onwaardigheid, lewenslange en uitsluitende vertroue in Jesus Christus wat as Versoeningsoffer die Vader se heilige geregtigheid volkome bevredig het. Geloof is enersyds soewereine gawe van God, gewerk deur Sy Gees; dit is andersyds verantwoordelikheid en werklike handeling van die mens self. Tussen hierdie twee kante van geloof is daar ten diepste geen teenstrydigheid nie (Joh.5:39; 14:6; Hand.4:12; Rom.5:12-19; 1:2-4, 16-17; 11:33-36; Ef.2:8-9; 3:1-14; Openb.5:9-10; 7:10; Rom.4:16, 23-25; Ps.110:3; Joh.6:37, 44; Hand.13:48; 16:14).

7. Ons glo in Jesus Christus se persoonlike, liggaamlike en historiese opstanding uit die dood; in Sy hemelvaart; en in Sy huidige heerskappy ter wille van Sy mense en om alles aan Hom te onderwerp (Hand.1:3; 2:33; 13:38-39; 1Kor.15:3-6; Gal.3:16-22; Ef.1:10; Kol.1:20).

8. Ons glo in die persoonlike wederkoms van Jesus Christus (Hand.10:42; Rom.14:9-10; 1:11; 2Pet.2:4).

9. Ons glo dat Jesus Christus deur die werk van die Heilige Gees vir Hom ewige volk uit die ganse mensdom versamel, ongeag ras, geslag of stand. Elkeen wat hieraan deel het, toon die egtheid daarvan deur volhardende gehoorsaamheid aan Hom (Joh.17:2-5; 2Kor.5:18-19; 1Pet.1:3-4; Joh.1:12-13; 1Kor.2:6-16; 1Joh.5:1).

10. Ons glo in die Heilige Gees. Hy het op die Pinksterdag as Parakleet (Trooster / Voorspraak / Helper) vanaf die Vader en die Seun na die Nuwe Testamentiese gemeente gekom. Sedertdien woon Hy in alle ware gelowiges om die Seun se Middelaarswerk en regering in hulle te verwerklik. Sodoende verheerlik Hy Jesus Christus in en deur gelowiges en is Hy die waarborg dat hulle hul volle erfenis as God se kinders uiteindelik sal ontvang. Hy lei elkeen van hulle, sonder opheffing van hul verantwoordelikheid of gehoorsaamheidsvolharding, na die finale afronding van hul verlossing d.m.v. die Woord en die genademiddele wat daarmee saamhang. Sonder Sy wederbarende verligtende, versekerende, heiligmakende en toerustende werk is ware Christenskap en kerkwees totaal onmoontlik (Hand.2:39; Rom.8:9, 14, 17, 23, 26; Luk.11:13; Ef.1:13-14; 4:30; 5:18-21; 1Kor.12:4-11; 12-13; 2Kor.3:18; Kol.3:10; Joh.14:16-18, 26; Gal.5:16-26; 1Tes.5:19).

11. Ons glo in die liggaamlike opstanding uit die dood van alle mense – diegene wat in Christus gesterf het om deel te hê aan die ewige saligheid en die res om deel te hê aan die ewige verdoemenis (Rom.1:4; 4:25; 6:5; 1Pet.1:3; 1Kor.15:12-21, 20-21; Matt.27:53; Hand.1:21; 2:31; 3:21).

12. Ons glo dat Jesus Christus alle ware gelowiges (en net hulle) beveel om Hom van plek tot plek gesamentlik in gemeenteverband te dien volgens die riglyne wat Hy daarvoor in die Skrif neerlê, Elke gelowige is dus verantwoordelik om hom, indien enigsins moontlik, by ’n gemeente te voeg waar die Here in gees en waarheid gedien word; om hom aan die broers en susters toe te wy; en om hom aan die gepaardgaande dissipline te onderwerp. So ’n plaaslike gemeente staan slegs onder die gesag van Jesus Christus, maar benodig tog vir sy welsyn gemeenskap met ander gemeentes waar die Here ook in gees en waarheid gedien word (Hand.2:42-47; 20:7; Ps.119:148; Matt.6:6; 18:15-20; 1Kor.12:12-27; Ps.84; Hebr.10:25; Rom.1:7; Ef.1:20-22).

13. Ons glo dat Jesus Christus die Doop en die Nagmaal ingestel het en dat dit deur alle ware gelowiges (en net hulle) in gehoorsaamheid en as belydenis onderhou moet word as heenwysing na die mees basiese aspekte van hulle geloof en verlossing. Die Doop is die onderdompeling van die gelowige in water as belydenis van sy identifisering met Jesus Christus in Sy dood, begrafnis en opstanding. Die Nagmaal is die deelname aan die brood en die beker wat wys op Jesus Christus se versoeningsoffer, naamlik Sy gebroke liggaam en gestorte bloed (Hand.2:37-41; 8:12-13, 36-38; 9:18; 10:47-48; 11:16; 15:9; 16:14-15, 31-34; 18:8; 19:3-5; 22:16; 1Pet.3:21; Rom.6:3-4; Gal.3:27; Kol.2:12; 1Pet.3:21; Hebr.9:25, 26, 28; 10:22; Matt.7:6; 15:9; 26:26-28; 28:19-20; Joh.3:23; 6:29, 35,47-58; 1Kor.10:1-2, 16, 17, 21; 11:23-29; 2Kor.6:14-15; Eks.20:4-5; ).

OPE BRIEF AAN DIE N.G. KERK

(Meer as 3000 kopiee van hierdie brief is uitgestuur na alle beskikbare E-Posadresse in die N.G. Kerk)

2012-05-04

Geagte Broeder

Na baie gebed en besinning rig ek hierdie brief aan u en ’n klompie ander broeders in die N.G. Kerk en vra dat u hierdie brief biddend sal lees en met ’n oop gemoed daarna sal kyk.

Ek is tans ’n predikant in die Vaaldriehoek Gereformeerde Baptistegemeente en het teologie studeer aan die Potchefstroomse Universiteit vir C.H.O. Voor ek voltyds in die bediening betrokke geraak het, was ek baie lank ’n onderwyser waarvan 12 jaar as skoolhoof. Ek en my vrou was ook baie jare lidmaat van die N.G. Kerk, maar is in 1984, toe die N.G. Kerk nog gestaan het op hul belydenisskrifte, onder sensuur geplaas en afgesny van ’n N.G.-gemeente in Ermelo omdat ons, nadat ons waarlik tot wedergeboorte gekom het, oortuig geraak het van die doop van gelowiges (die kredodoop) en ons laat doop het. Ons het deur die jare heen hegte vriendskapsbande met N.G.-lidmate gehad (en het nog steeds) – lidmate wat waarlik die Here Jesus Christus as Saligmaker navolg (beide "kredo- en paedodopers").

Ek glo met 'n gebroke hart dat 'n skokkende groot deel van die institusionele kerk van ons dag grootliks koers verloor het, in sekere gevalle selfs reddende geloof versaak het, en dringend nodig het om onverwyld en met hartstog terug te keer na die fundamentele geloofsvertrekpunte van die Reformasie: die Skrif alleen, genade alleen, Christus alleen, geloof alleen, die eer van God alleen. Ek onderskryf die histories-gerespekteerde en internasionaal-erkende 1689 Baptiste Belydenis - soos meeste reformatoriese (gereformeerde) Baptiste oor die wêreld heen, asook die Belydenisskrif en Kernwaardes van Sola 5, 'n assosiasie van Godgesentreerde evangeliese gemeentes en gelowiges in (tans) agt lande in Suider-Afrika

Waarom rig ek hierdie brief aan u? Die afgelope jaar of drie, maar veral die afgelope jaar het ek intens bewus geraak van ernstige dwaalleer wat posgevat het in die N.G. Kerk en ek is intens besorg oor broers en susters in die Here Jesus Christus wat in die N.G. Kerk is. Ek kry van tyd tot tyd te doen met predikante in u denominasie en ek ervaar intense bekommernis en selfs verwarring by van hulle (veral jongeres).

Ek het ook bevriend geraak met heelwat N.G.-lidmate en ’n paar predikante op "Facebook" en kon ek sommige van die debatte wat gevoer word tussen regsinnige lidmate en –predikante aan die eenkant en "nuwe hervormers"/"verligtes"/"liberales"/"vrydenkers" aan die anderkant. My simpatie met die "behoudendes" aan die eenkant en my skok en ontnugtering in predikante wat in my oë bykans niks meer van die Woord van God glo nie, het a.g.v. hierdie debatte, net nog verder verdiep.

Wat ek nie kan verstaan nie, is dat die N.G. Kerk oënskynlik die wil en vermoë verloor het om op te tree teen teoloë, ampsdraers en predikante wat nie meer volgens die Belydenisskrifte en die Woord van God optree nie en derhalwe in my oë dwaalleraars geword het (Openb.2:14-15; 1 Tes.5:14; 2 Tim.4:2-5; Deut.13:5; 1 Kor.5:11, 13; Titus 1:9; e.a.). In die lig van Ferdie Mulder se boek, asook dit wat ek in die pers, persoonlike Blogs en "Facebook" lees, kan ek nie anders as om te dink dat die gesagstrukture van die N.G. Kerk reeds deur die "nuwe hervormers" gekaap is en daarom dat niks gedoen word aan persone/lidmate wat die Kerk van die Here Jesus Christus intens skade berokken nie.

Ek kan bv. nie verstaan hoe ’n persoon soos Jean Oosthuizen steeds maar net toegelaat word in sy posisie by die Kerkbode, terwyl hy blatant voortgaan om mense (insluitende myself) te belaster, te beledig, te verkleineer en geen standpunt inneem teen dwaalleer nie – hy maak ’n openlike bespotting van God Drie-Enig, ens. (Titus 1:16; e.a.). Hy gebruik baie dikwels kru taal teenoor mense wat opgevoede heidene nie eens sal gebruik nie (’n voorbeeld van een van die "Facebook" drade wat hierdie feite bevestig kan op versoek verskaf word) en dan praat ek nie eens van sy persoonlike "Facebook-muur" nie! Christene wat sterk van hom op Facebook verskil, word summier geblok, maar ateïste word ‘n vry hand gegee om God te laster. Dit lyk na ‘n eensydige skending van spraakvryheid.

Ek staan verstom en geskok oor sommige predikante se uitsprake oor die hel (wat kwansuis nie bestaan nie – Matt.5:22; Mark.9:47-48; 1 Tim.1:19-20; e.a.); die feit dat Satan nie ’n werklikheid is nie (Jak.4:7; 1 Pet.5:8; e.a.); geen sondeval nie (Gen.3; 1 Joh.1:6, 8; e.a.); dat Jesus nie uit ’n maagd gebore is nie (Matt.1:18; Luk.1:34; e.a.); die feit dat Christus nie uit die dood opgestaan het nie (Luk.24:36; Joh.20:27; e.a.); dat Jesus Christus nie aan die regterhand van God die Vader sit nie (Mark.16:19; e.a.); die skepping; Jona en Noag wat mitologiese verhale is; uitsprake wat positief is oor die "emergent church", panenteïsme, homoseksualitiet, ens. ens. My vraag is, hoe die N.G. Kerk steeds kan toelaat dat die gewone lidmaat (geredde en soekendes) wat op soek is na ’n ware en intieme verhouding met Jesus Christus en groei in heiligmaking, blootgestel kan word aan sulke predikante en selfs ’n moderator? Manne soos Nelus Niemandt; ’n Albert Cruywagen; Gerhard Bothma; Ben du Toit en talle teologiese professore en andere? Ek wil nie eers kommentaar lewer op sommige sinodale besluite nie.

Ek wil nie eers kommentaar lewer op sommige werklik-ontstellende Algemene Sinode- besluite nie.

Aan die begin van hierdie jaar, toe ek ook Ferdie Mulder se boek "Opgestaan" gelees het, is dit wat ek ervaar, gehoor, gelees en vermoed het, opnuut bevestig en het ek net nog meer intens bewus geraak van wat in die N.G.K. aan die gang is en wat sommige van u as predikante, studente en talle lidmate moet ervaar. My hart het al meer begin pyn vir regsinnige (gereformeerde) broers en susters in die N.G. Kerk en het ek net nog dieper bewus geraak van die nood; die paniek; die verwarring; die pyn; ens. wat besig is om pos te vat by diesulkes. Ek is veral ook intens bekommerd oor "onskuldige" kinders wat "losgelaat" word in van die teologiese fakulteite waar N.G. predikante opgelei word.

Ek en ons gemeente is tans deel van "SOLA 5", ’n assosiasie van Evangeliese Christene in Suidelike Afrika en ek dien ook tans op die hoofbestuur van "SOLA 5". Die meeste van die predikante wat deel uitmaak van "SOLA 5" is Engelssprekende broers in die Here en hulle wil gedurig van my weet wat aan die gang is in Afrikaanse kerklike geledere en hoe ek dit sien. Ek self vra my daagliks die vraag af: Wat gaan hier aan? Wat kan ons doen – wat kan ek doen? Dit gaan tog immers hier oor die eer van God en die waarheid!

Die Skrif roep ons ernstig op om te waak teen dwaalleer, omdat dit mense weglei van die geopenbaarde waarhede. Dit is nie ‘n saak wat enige Christen by hom kan laat verbygaan nie (2 Pet.2:1-2; Titus 1:7-11; 2 Tes.2:15; e.a.).

My broeder in Christus, ek is intens bekommerd oor die Kerk in Suid-Afrika in die algemeen en dan spesifiek oor wat aan die gang is in die N.G. Kerk en ek bid dat die Here sal ingryp en Sy eer sal herstel. Ek wens so dat ek hande kon vat met u in hierdie stryd op vergaderings, forums, sinodes, ens., maar omdat ek nie lidmaat van die NGK is nie, kan ek nie en kan ek u maar net verseker van my voorbidding en dat ek waar moontlik my bydrae sal lewer.

Sterkte in die stryd – ek dink aan u!

U broeder in Christus Jesus.

Kobus van der Walt