Die Eerste Brief van Petrus - 11 [1]

(Ons Reaksie op God se Seën)

Indien u hierdie boodskap wil uitdruk – Verlig die teks in hierdie venster en kopieer en plak dit daarna in enige Woordverwerkinsprogram (bv. MS Word of Word Perfect) – druk daarna gewoon uit

1. SKRIFLESING:

1Pet.3:8-12 ~ Ten slotte: Wees almal eensgesind, medelydend, liefdevol, goedhartig, nederig. ^9 Moenie kwaad met kwaad vergeld of belediging met belediging nie. Inteendeel, antwoord met ’n seënwens, want daartoe is julle geroep, sodat julle die seën van God kan verkry. ^10 Daar staan geskrywe: “As iemand die lewe liefhet en ’n lang lewe begeer om die goeie te geniet, moet hy sy tong weerhou van kwaadpraat en sy lippe van leuens. ^11 Bly weg van die kwaad af en doen wat goed is, soek vrede en jaag dit na! ^12 Die Here sorg vir die opregtes en luister na hulle hulpgeroep, maar Hy tree op teen dié wat kwaad doen.”

2. INLEIDING:

Petrus skryf hierdie brief ten einde medegelowiges voor te berei op fel vervolging wat gaan volg. Die feit dat Petrus in hierdie perikoop sê, “ten slotte”, impliseer nie dat hy nou sy brief afsluit met wat hy nou gaan sê nie. As u reg sal onthou, het ons ’n hele ruk gelede gekyk na ’n paar onderwerpe wat Petrus aangespreek het in die vorige gedeeltes van hierdie brief en al hierdie onderwerpe het gehandel oor verhoudings en onderwerping ín hierdie verhoudings. Ons noem hierdie onderwerpe, die Bybelse “Huistafels”. Ons het vantevore al na vier van hierdie onderwerpe, of dan verhoudings, of “Huistafels” gekyk – die eerste het gehandel oor burgers van ’n land; tweedens het ons gekyk na diensknegte, of te wel werknemers. Toe het ons gekyk na die vrou en vierdens het ons gekyk na die man. Ons kom dan vandag by die vyfde en laaste van hierdie “Huistafels” en dit is waarom Petrus sê, “laastens’, of “ten slotte”.

In verse 8 tot 9 som Petrus op wat hy vantevore reeds gesê het en berei hy die grond voor vir dit wat gaan volg.

’n Kenmerk van Petrus se skrywes, is dat hy altyd begin met wat God gedoen het. Ons sien in v.9 dat God ons roep om erfgename van Sy seën te wees – ’n erfenis waarin slegs ons wat Sy kinders is, kan deel hê. Hierdie seën impliseer nié dat ons gevrywaar word van probleme en beproewing in hierdie lewe nie. Ons word dus nie verhef bo die mense van hierdie wêreld nie, trouens ons word opgeroep om juis diegene wat ons met afsku bejeën, te seën. Hierdie erfenis gaan egter oor ons ewige erfenis en die seën wat daarmee gepaard gaan. Die seën wat ons dus moet uitleef teenoor andere, is ’n direkte gevolg van die genade wat ons van God ontvang het.

3. VYF EIENSKAPPE:

Petrus noem dan vir ons vyf eienskappe van ’n lewe wat hierdie seën weerspieël, nl.: eensgesindheid, medelye, liefde, goedhartigheid (wat ek eerder wil vertaal met “ontferming” – netnou meer daaroor), en nederigheid, of liewer vriendelikheid (ook netnou meer daaroor). Hierdie vyf eienskappe is nie bloot net blindweg gekies nie. Nee, dit is soos ons vingers wat ’n voortsetting van die hand is. Hierdie eienskappe spruit almal voort uit die lering en voorbeeld wat Jesus Christus aan ons gegee en gestel het en wat die basis vir die Apostels se lering gevorm het. Die sleutel of basis van al vyf hierdie eienskappe, is die liefde van God se genade.

· Kom ons kyk dan na die eerste eienskap wat van ons as gelowiges verwag word om uit te leef, nl. eensgesindheid. Om eensgesind te wees impliseer nié dat ons perfekte duplikate van mekaar moet wees nie, want dit sal tog nooit kan wees nie, bloot net omdat ons so uiteenlopend van aard is. Dit beteken egter dat ons almal dieselfde visie moet hê; dat ons saam moet werk in eensgesindheid. Gelowiges mag verskil van hóé iets gedoen moet word, maar hulle mag nooit verskil van wát gedoen moet word en wáárom dit gedoen moet word nie. Gelowiges is eensgesind omdat hulle dieselfde Bron gebruik om hulle te rig en te lei, nl. die Woord van God.

Ons moet Christusgesentreerd optree en soos Christus dink. Petrus het lank voordat hy hierdie brief geskryf het, in dieselfde slagyster as baie gelowiges getrap, nl. om nie Christusgesentreerd te dink en op te tree nie. Petrus het vir Jesus gesê dat hy nie sou toelaat dat Jesus gekruisig word nie – lynreg teen God se wil met ander woorde en hoor net wat het Jesus daarop vir hom gesê ~ Moenie in my pad staan nie, Satan! Jy is vir My ’n struikelblok, want jy dink nie aan wat God wil hê nie, maar aan wat die mense wil hê (Matt.16:23).

Wanneer ons hierdie eienskap van eensgesindheid wil openbaar, moet ons net Jesus navolg wat betref Sy nederigheid en liefdevolle gesindheid. Wanneer ons gewillig is om nederig en liefdevol te wees en ons, onsself neerlê vir mekaar, soos Christus dit vir ons gedoen het, sal dit nie moeilik wees om eensgesind te wees nie. Vra jou altyd self die vraag af: “Is hierdie saak iets waarvoor ek sal sterf of nie?” Indien nie, moet ek dit eerder laat en die minste wees. Dit is nooit die moeite werd om te verskil van mekaar oor iets waarvoor ek nie bereid is om te sterf nie.

· Tweedens sê Petrus, dat ons medelye met mekaar moet hê. Wat Petrus dus hier sê, is dat ons, onsself só met medegelowiges se gevoelens moet identifiseer, dat dit vir ons voel asof dit óns is wat die bepaalde emosies van die betrokke broer of suster ervaar. Hierdie emosies kan natuurlik beide hartseer of vreugde wees. As gelowiges moet ons tot so ’n mate in mekaar se lewens belangstel, dat dit in skrille kontras moet staan met dié van ongelowiges – ongelowiges wat gewoonlik gedryf word deur hul eie belange en selfsug.

Ook hier moet ons identifiseer met Christus en Sy voorbeeld navolg. Die Hebreërskrywer beskryf Christus as die Hoë Priester wat simpatie en medelye met ons swakhede het (Hebr.4:15). Ons moet dus sensitief wees vir andere se behoeftes. Ons mag nie hardvogtig wees teenoor mekaar nie. Die rede hiervoor, is dat ons deel uitmaak van dieselfde gesin.

In 1Kor.12:26 vergelyk Paulus die Liggaam van Christus met dié van die menslike liggaam en sê hy dat as die een lid van die liggaam ly, dan ly die hele liggaam en daarom moet gelowiges identifiseer met mekaar se vreugde en hartseer en mekaar se behoeftes en lyding. Ons moet dieselfde gesindheid as Paulus hê en op dieselfde wyse met mekaar identifiseer soos wat hy in 2Kor.11:29 dit beskryf ~ As iemand swak is, voel ek asof ek self ook swak is; as iemand in sonde val, voel ek asof ek ook deur vuur gaan. Genade gaan dus nie daaroor om ’n broer of suster wat struikel, te veroordeel nie, maar om by hom of haar te gaan sit en saam met hulle oor hul sonde te treur. Hierdie is dan juis ook ’n kenmerk van gelowiges wat al ’n “lang pad loop”. Rom.15:1-2 sê ~ Op ons wat sterk is in die geloof, rus die verpligting om die swakhede te verdra van dié wat nie sterk is nie. Ons moenie aan onsself dink nie: ^2 elkeen van ons moet aan ons naaste dink en aan wat vir hom goed is en wat hom in die geloof kan opbou. En Gal.6:1 ~ Broers, as iemand in die een of ander sonde val, moet julle wat julle deur die Gees laat lei, so iemand in ’n gees van sagmoedigheid reghelp. En pas op: jy kan self ook in versoeking kom – dít is medelye.

· Petrus sê dat ons gelowiges is wat God se genade en seën ervaar en daarom moet liefde in en deur ons lewe weerspieël word. Liefde vorm tog ook die basis vir eensgesindheid en medelye wat ons so pas van gehoor het. Ons het ’n spreukwoord in Afrikaans wat sê dat “bloed dikker is as water”, wat impliseer dat familielede eerder bymekaar sal staan en mekaar sal ondersteun, as wat hulle vriende of vreemdelinge sal steun. Dieselfde beginsel geld vir gelowiges, want presies dieselfde bloed vloei deur ons are – die bloed van Jesus Christus. Deur God se genade is ons broers en susters van die familie van God. God het ons só lief gehad, dat Hy Sy Seun, Jesus Christus vir ons gegee het as volmaakte offer – net so moet ons ook ons broers en susters op dieselfde wyse lief hê.

Petrus sê egter dat ons liefdevol moet wees – dit impliseer dus dat ons nie net liefde teenoor ons broers en susters moet uitleef nie, maar teenoor alle mense, trouens Jesus sê in Matt.5:44 ~ Julle moet julle vyande liefhê, en julle moet bid vir dié wat vir julle vervolg. Ons as gelowiges kan op een van drie maniere leef:

- Ons kan sleg met sleg vergeld, maar dit is die manier waarop die bose te werk gaan

- Of ons kan die goeie met die goeie beloon én die kwaad met kwaad – dit is egter die wêreldse manier van optree.

- Of ons kan Christus se voorbeeld navolg en dit is wat Petrus dan ook in hierdie gedeelte sê ons moet doen. Ons moet teenoor andere met genade as dryfveer optree.

Voor Paulus se bekering het hy die kerk met die swaard vervolg, maar na sy bekering het hy nooit weer mense- wapens gebruik om God se gevegte te veg nie – Rom.12:17-21 ~ Moenie kwaad met kwaad vergeld nie. Wees goedgesind teenoor alle mense. ^18 As dit moontlik is, sover dit van julle afhang, leef in vrede met alle mense. ^19 Moenie self wraak neem nie, geliefdes, maar laat dit oor aan die oordeel van God. Daar staan immers geskrywe: “Dit is my reg om te straf; Ék sal vergeld,” sê die Here. ^20 “As jou vyand honger is, gee hom iets om te eet; as hy dors is, gee hom iets om te drink; want deur dit te doen, maak jy hom vuurrooi van skaamte.” ^21 Moet jou nie deur die kwaad laat oorwin nie, maar oorwin die kwaad deur die goeie.

Toe Petrus en die ander Apostels vervolg was vir hul geloof, het hulle staatgemaak op gebed en God se krag, in plaas van hul eie wysheid en krag (Hand.4:23-24).

Ons moet ons voortdurend herinner aan ons roeping as gelowiges, want dit sal ons help om ons vyande ook lief te hê en goed aan hulle te doen, al behandel hulle ons sleg.

Ons moet altyd in gedagte hou dat dinge wat vir die wêreld sleg is, vir ’n gelowige goed kan inhou en ons kan daarin slaag, indien ons voldoen aan die volgende vereistes:

- Ons moet eerstens doelbewus besluit om, soos Petrus in v.10 van ons gelese gedeelte sê, die lewe lief te hê – dit is ’n wilsbesluit wat ons moet neem; dit is ’n geloofsbelsuit wat ek moet neem. Dit is m.a.w. die teenoorgestelde van die pessimistiese uitkyk waarvan Pred.2:17 praat ~ Ek het die lewe gehaat, want alles wat in hierdie wêreld gebeur het, het vir my sleg afgeloop. Alles kom tot niks, dit is ’n gejaag na wind. Ons kan besluit om die lewe te verduur en sodoende word die lewe vir ons ’n las; of ons kan ontvlug uit hierdie lewe; of ons kan die lewe begin geniet, omdat ons weet dat God in beheer is – natuurlik geskied hierdie genot binne die raamwerk van die Woord en Sy wil. Ons moet dus elke geleentheid wat God aan ons bied, ten volle aangryp en die meeste en beste daarvan maak.

- Tweedens sê Petrus in v.10 dat ons, ons tonge moet beheer. Baie van die probleme wat ons in die lewe ervaar, spruit voort uit die verkeerde dinge wat ons sê en die verkeerde motiewe waarmee ons dinge sê. Ons behoort Jak.3 elke dag te lees, asook Ps.141:3 ~ Sit ’n wag voor my mond, Here, hou tog wag oor wat ek sê.

- Derdens sê Petrus in v.11 ~ Bly weg van die kwaad af en doen wat goed is, soek vrede en jaag dit na! Ons moet nie net sonde vermy nie, maar ons moet sonde haat.

Maar terug na die eienskappe wat Petrus in v.8 aanspreek:

· Die vierde eienskap is ontferming. Sekerlik die mees uitnemende voorbeeld van ontferming, vind ons in God se liefde jeens ons toe Hy Sy enigste Seun gegee het as offer vir ons sonde. Paulus druk dit op ons harte in Ef.4:32, dat ons ...goedgesind en hartlik teenoor mekaar (moet wees), en (mekaar moet) vergewe soos God (ons) ook in Christus vergewe het. Die wortelbetekenis van hierdie woord “ontferming” [in die Grieks is dit eusplagcnoõ (eusplagchnos)] verwys letterlik na ons inwendige organe en daarom na ons gevoelens – ons emosies. Die antieke Grieke het die mens se inwendige organe geassosieer met durf. In die Woord van God word ons inwendige organe egter geassosieer met genade en besorgdheid. Die profeet Jesaja gebruik hierdie uitdrukking wanneer hy genade afsmeek van die Here in Jes.63:15 ~ Kyk van die hemel neer en aanskou uit u heilige en heerlike woning! Waar is u ywer en u magtige dade? Die ontroering van u binneste en u barmhartighede het hulle jeens my ingehou (O.A.V.). Letterlik sê Jesaja hier, dat God Sy genade en ontferming terughou en nie aan hom wat Jesaja is, skenk nie.

Die Evangelies praat van dieselfde ontferming en dieselfde Griekse woord word hier gebruik, as dit bv. in Matt.9:36 sê ~ Toe Hy die menigtes sien, het Hy hulle innig jammer gekry, want hulle was moeg en hulpeloos soos skape wat nie ’n wagter het nie. En Luk.7:13 ~ Toe die Here haar sien, het Hy haar innig jammer gekry en vir haar gesê: “Moenie huil nie!” Jesus beskryf Sy eie ontferming wanneer Hy die gelykenis van die verlore seun vertel. Jesus kontrasteer ook die ontferming van die goeie Samaritaan met die ongeërgdheid van die priester en die Leviet. Die Samaritaan het ontferming bewys jeens die kritiek beseerde man. Die priester en die Leviet was as die beseerde man se naastes beskou en niemand sou die Samaritaan verantwoordelik gehou het vir die versorging van die beseerde man nie – en tog is dit juis die Samaritaan wat ongedwonge liefde en ontferming teenoor die man uitleef – hy maak hom dus self ’n “naaste” wat liefde en ontferming bewys.

Hierdie selfde hartsversugting van ons Here Jesus in Sy lering, is dieselfde las en versugting wat Petrus in sy brief weerspieël. Ons het hierdie selfde, gratis en genadige ontferming van Jesus ontvang. Hy het ons sonde op Hom geneem; Hy het namens ons gely en Hy het geregtigheid vir ons geword en daarom is die liefde wat Hy nou van ons verwag, presies dieselfde opofferende-, onselfsugtige- en nie-wettisistiese liefde. Ons gesindheid moet deurentyd een wees wat pynlik bewus is van ons ewige erfenis in Christus en daarom moet ons uit diepe dankbaarheid vir Sy genade werking in ons lewens, dieselfde liefde en ontferming uitleef teenoor andere – ons moet uitdelers van gratis genade en ontferming word.

Ons moet egter altyd bewus wees daarvan en daarom voortdurend daarom vra, nl. dat slegs die Heilige Gees. God se liefde in ons harte kan deponeer, ten einde ons te verander en te motiveer en te beweeg om hierdie liefde en genade en ontferming teenoor ons naaste uit te leef.

· Die laaste eienskap wat Petrus hier aanspreek, is volgens die N.A.V., nederigheid. Dit is egter baie moeilik om hierdie woord te vertaal. Die O.A.V. vertaal dit met “vriendelikheid”; die K.J.V. met “courteous”; die E.S.V. met “humble mind”. Die Grieks is filofjrwn (philophron) en direk vertaal uit die Grieks, sou ek eerder sê dat die O.A.V. se gebruik van vriendelikheid, die beste en korrekte vertaling van die Grieks is.

Gal.5:22 leer ons dat een van die vrugte van die Gees, vriendelikheid is en Paulus sê in 2Kor.6:6, dat onberispelike gedrag van ons as gelowiges verwag word en dan gaan hy voort en sê o.a. dat deel van onberispelike gedrag is om vriendelik te wees. Hy sê ook in 2Tim.2:25, dat ons, ons teenstanders met vriendelikheid tereg moet wys, want sê hy: ...Dit kan wees dat God hulle bekeer en hulle tot kennis van die waarheid bring.

Dit is dus duidelik dat ons lewe gekenmerk moet word deur vriendelikheid – ons moet vriendelik wees teenoor ons broers en susters, maar ons moet ook vriendelik wees teenoor vreemdelinge en selfs ons vyande! En natuurlik spruit hierdie vriendelikheid voort uit ’n opregte liefdevolle hart.

4. VREDESOEKERS:

In v.11 gebruik Petrus woorde wat herinner aan die woorde van Jesus in Matt.5:9, nl. ~ Geseënd is die vredemakers, want hulle sal kinders van God genoem word.

Wanneer Petrus in v.11 sê ~ Bly weg van die kwaad af en doen wat goed is, soek vrede en jaag dit na!, beteken dit nié dat ons vrede ten alle koste moet soek nie, want geregtigheid moet te alle tye die basis wees vir vrede. Dit is waarom Paulus in Rom.12:18 sê ~ As dit moontlik is, sover dit van julle afhang, leef in vrede met alle mense. Dit is m.a.w. nie altyd moontlik om vrede na te streef nie en soms is dit selfs onmoontlik – spesifiek waar die waarheid aangetas word, maar Paulus sê ook in Rom.14:19, Laat ons ons dan beywer vir die dinge wat die onderlinge vrede en opbou bevorder. Ons moet dus baie hard werk daaraan om vrede te bewerkstellig en te handhaaf. En wanneer ons “vyande” ons ondergang soek, moet ons God steeds vertrou om ons te beskerm en ons vyande te verslaan (Rom.12:17-21).

5. AFSLUITING:

Petrus sluit hierdie perikoop af met woorde wat enersyds as waarskuwing vir ons moet dien, maar andersyds as wonderlike bemoediging ~ Die Here sorg vir die opregtes en luister na hulle hulpgeroep, maar Hy tree op teen dié wat kwaad doen. Die O.A.V. sê ~ Want die oë van die Here is op die regverdiges en sy ore tot hulle gebed (v.12a). Die feit dat die Here se oë op ons is, behoort genoeg rede vir ons te wees om twee keer te dink voor ons mense provokeer en nie vrede soek met hulle nie, maar die klem in hierdie vers val veral op die gedeelte wat sê dat die Here na ons hulpgeroep, of ons gebede luister.

Wat ’n wonderlike belofte kry ons nie uit hierdie paar woorde van Petrus nie – die Here luister na ons gebede. Hierdie is ’n belofte wat ons vir onsself moet toe-eien en daarop staan wanneer ons tot die Here in gebed gaan – wat ’n geloofsversterker is dit nie! Glo ek en jy dat die Here na ons gebede luister, wanneer ons bid? Kom laat ons met oorgawe bid wanneer ons bid, want die Here Jesus het self in Luk.11:12 gesê ~ Is daar ’n pa onder julle wat as sy seun vir hom ’n vis vra, vir hom ’n slang sal gee in plaas van die vis? ^ Of as hy ’n eier vra, vir hom ’n skerpioen sal gee? ^As julle wat sleg is, dan weet om vir julle kinders goeie dinge te gee-die Vader in die hemel nog baie meer! Hy sal die Heilige Gees gee vir dié wat vra.

---

[1] Boodskap gebring deur Kobus van der Walt te ANTIPAS Gemeente (Vereeniging) – Sondagaand 29 Augustus 2010

My Toewyding aan God n.a.v. Psalm 16 [1]

Indien u hierdie boodskap wil uitdruk – Verlig die teks in hierdie venster en kopieer en plak dit daarna in enige Woordverwerkinsprogram

(bv. MS Word of Word Perfect) – druk daarna gewoon uit

1. SKRIFLESING: Ps.16:1-11 ~ ’n Gedig van Dawid. Neem my in beskerming, o God; ek soek skuiling by U. ^2 Ek het vir die Here gesê: “Ek behoort aan U, daar is vir my niks goeds nie behalwe by U. ^3 Die afgode in die land, so aantreklik vir baie-met hulle wil ek niks te doen hê nie. ^4 Mag elkeen wat ’n ander god vereer, baie smart beleef. Vir afgode sal ek nie bloedoffers uitgiet nie, hulle name sal ek nie op my lippe neem nie.” ^5 Here, U is my lewe, U sorg vir my. Wat ek ontvang, kom alles van U af. ^6 ’n Pragtige deel is vir my afgemeet, ja, wat ek ontvang het, is vir my mooi. ^7 Ek sal die Here loof wat my tot die regte insig gebring het; selfs in die nag bly ek bewus van wat Hy my leer.^8 Ek het die Here altyd by my: omdat Hy by my is, sal ek nie struikel nie. ^9 Daarom is ek bly en juig ek en voel ek my veilig. ^10 U gee my nie oor aan die dood nie. U laat u troue dienaar nie in die graf kom nie. ^11 U leer my hoe om te lewe. By U is daar oorvloedige blydskap. Uit u hand kom net wat mooi is.

2. INLEIDING:

Ons hoor dikwels die uitdrukking: “Om geheel en al toegewyd te leef aan God”. Die vraag is: Wat beteken dit regtig? Wat beteken dit om toegewyd aan God te leef?

Wanneer ons hierdie uitdrukking hoor, sidder die meeste van ons by die aanhoor daarvan, want wie leef nou werklik volkome toegewyd aan God? Baie van ons sit dalk in die diepste dieptes van ellende vasgevang, omdat ons vir onsself sê, dat ons nie toegewyd genoeg aan God leef nie.

Waarom gebeur dit? Een rede kan wees omdat ons dit nog nooit regtig vir onsself uitgemaak het, wat hierdie uitdrukking regtig beteken nie – wat sê die Woord van God regtig hieroor?

“Om toegewyd aan God te leef” – Beteken dit dat ek sondeloos moet wees? Beteken dit dat ek die een Bybelvers na die ander moet memoriseer? Beteken dit dat ek net volkome toegewyd lewe, indien ek in “voltydse diens” vir die Here staan? Wat beteken dit regtig?

Ek dink dat ons gelese Psalm ‘n uitstaande voorbeeld vir ons is, ten einde te sien wat dit is om so ’n toegewyde lewe te leef. Deur hierdie pragtige Psalm van Dawid gaan ons nege eienskappe vir ’n toegewyde lewe identifiseer.

3. NEGE EIENSKAPPE:

Hierdie Psalm begin met ’n versoek – die enigste versoek wat Dawid aan God rig in hierdie hele Psalm. Vers 1 dan ~ Neem my in beskerming, o God; ek soek skuiling by U. Die O.A.V. lees ~ Bewaar my, o God, want by U skuil ek.

Wanneer ons na vers 10 kyk, nl. ~ U gee my nie oor aan die dood nie. U laat u troue dienaar nie in die graf kom nie, dan wil dit lyk asof Dawid die dood in die gesig gestaar het, toe hy hierdie Psalm geskryf het en dat hy hiermee vir God wil sê, dat as dit Sy wil is, Hy nie graag ’n ontydige dood sal wil sterf nie. Wat egter opmerklik is, is dat hier geensins sprake van vrees vir die dood in Dawid teenwoordig is nie. Hier is ook nie sprake van rebellie oor die moontlikheid van die dood nie, ook nie hartseer nie, en ook ontken hy nie die gedagte aan die dood nie.

Waarom is Dawid so kalm en rustig, terwyl hy in die skadu van die dood hier skryf? Wel, die rede hiervoor, is dat hy iemand is, wat toegewyd aan die Here leef en hy homself in God se soewereiniteit verlustig.

Hy vrees nie, want in vers 1b sê hy ~ ...o God; ek soek skuiling by U. Wat beteken dit as ek sê, dat ek skuiling by God soek? Beteken dit dat ek “skuiling vind” of dan my sekuriteit vind in daardie dinge wat God aan my gee – my salaris wat Hy aan my gee; my huis; my gesin ens? Nee, of ten minste nie in die eerste plek nie. Nee, ek vind my “skuiling by God”. Iemand het dit eenkeer so beskryf: Wanneer donderweer opsteek en daar is geweldig baie blitse en donderslae, sal ’n volwassene skuiling soek. ’n Kind daarenteen, sal na sy Ma en/of Pa toe hardloop en by hulle skuiling soek. Vir ’n kind beteken “skuiling” nie ’n dak of ’n bed nie, maar ’n persoon. En dit is presies hoe dit met ons Hemelse Vader ook moet wees. Ek moet my skuiling by Hom soek en nie in die dinge wat Hy aan my voorsien nie.

Dawid se toewyding is dus gesetel in die feit dat hy homself verheug in die feit dat God ’n soewereine God is. Hiermee saam moet ons egter vers 2a lees , nl. ~ “Ek behoort aan U, daar is vir my niks goeds nie behalwe by U. Ek aanvaar dus God se soewereiniteit ten alle tye en níé net wanneer dit goed gaan met my nie. Ek glo dus dat Hy voorwaar Adonai is – Here en Meester van my lewe. Ons moet dus te alle tye saam met Paulus in alle opregtheid sê ~ Ek wil ook nou, soos nog altyd, met alle vrymoedigheid deur my hele wese Christus verheerlik in lewe en in sterwe (Fil.1:20). Wat is die implikasies daarvan, dat ek “Adonia” in lewe en in sterwe sal verheerlik? Die antwoord lê opgesluit in Luk.6:46 ~ “Watter sin het dit dat julle My aanspreek met ‘Here, Here!’ en nie doen wat Ek sê nie?

Wanneer iemand die dood in die gesig staar, sal hy baie met homself praat (hard of sag) en dit is presies wat Dawid ook hier doen. Wat sê hy? Vers 2 ~ Ek het vir die Here gesê: “Ek behoort aan U, daar is vir my niks goeds nie behalwe by U. Hy sê dus weer vir die Here, dat hy aan Hom behoort en dat hy nie roem is sy eie verdienstelikheid nie, nee hy sê bloot, dat hy homself volkome aan die Here gewy het. Waarom? Omdat daar niks goeds in enige iets of iemand anders is nie.

Waarom kan gelowiges nie altyd die aanslae van hierdie lewe deurstaan nie? Waarom is God net God vir hulle wanneer dit sleg gaan. Maar wanneer dit weer goed gaan, is God ver op die agtergrond geskuif? Waarom? Omdat hulle, hulself nie deurgaans verheug in die goedheid en soewereiniteit van God nie.

Iemand het eenkeer gesê dat wanneer dit kom by allerlei “goed” en “ons goed” ens., ons die woord “goed” moet neem en die “g” moet verander na ’n hoofletter “G” en ons moet die “e” bloot net weggooi = “God”. Wat beteken al ons “goed” vir ons, as dit oornag weggeneem kan word, óf as ons oornag weggeneem kan word! Dink aan die man in Luk.12 en hoor wat het God vir hom in vers 20 gesê ~ Maar God het vir hom gesê: ‘Jou dwaas. Vannag nog sal jou lewe van jou opgeëis word, en wie kry dan alles wat jy bymekaargemaak het?

Ons tweede eienskap dan vir volkome toewyding aan God, is om onsself te verheug in die goedheid van God.

Ons vind ’n derde eienskap in vers 3. Ongelukkig is die N.A.V. hier gladnie ’n goeie vertaling nie en lees ek graag die O.A.V. hier – daar staan ~ Maar aangaande die heiliges wat op die aarde is, sê ek: Hulle is die heerlikes in wie al my behae is.

Die mens is ‘n sosiale wese en het nodig om deel uit te maak van sosiale strukture. Toe die dissipels weggegaan het van Jesus, het hulle nie, soos Judas, Christus verloën en geassosieer met Jesus se opponente nie, nee hulle het bymekaar gekom, omdat hulle een gemeenskaplike geloof bely het en daarom het hulle mekaar se broederskap opgesoek. Die implikasie van o.a. die “Mekaar-tekste” asook talle ander tekste, is juis om vir ons daarop te wys dat ons die gemeenskap van die gelowiges moet opsoek.

Ons as gelowiges het mekaar nodig, daarom dat die Hebreërskrywer in Hebr.3:13 skryf ~ Maar solank daar nog ’n “vandag” is, moet julle mekaar elke dag aanspoor sodat niemand van julle deur die misleiding van die sonde verhard word nie.

Nog ‘n teken dus, van ware toewyding aan God, is om jou rug te draai op die wêreld en gemeenskap met medegelowiges te soek.

Ons lees in vers 4 ~ Mag elkeen wat ’n ander god vereer, baie smart beleef. Vir afgode sal ek nie bloedoffers uitgiet nie, hulle name sal ek nie op my lippe neem nie.” Dawid was gefokus op Jahweh en hy weier om hom op te hou met afgode. Hy het selfs geweier om die name van daardie gode te uiter.

Waarom weier Dawid om hierdie afgode aan te hang? Hy sê hier in vers 4, dat die aanhangers van hierdie vreemde gode, menigvuldige smarte sal beleef.

Ons vind in talle Ou Testamentiese Skrifgedeeltes, die rede waarom rampspoed wag op afgodedienaars onder die volk, so bv. is Num.25:1-5 vir ons ’n goeie voorbeeld hiervan ~ Terwyl Israel in Sittim was, het van die Israelitiese mans met Moabitiese vrouens gemeenskap gehad. ^2 Dit het gebeur toe die mans deur die Moabitiese vrouens uitgenooi is na die offers ter ere van hulle gode. Die mans het aan die offermaaltye deelgeneem en die gode van die vrouens aanbid. ^3 So het die Israeliete vir Baäl-Peor aangehang. Die toorn van die Here het teen Israel ontvlam ^4 en Hy het vir Moses gesê: “Vat hierdie manne se leiers en hang hulle in die openbaar voor die heiligdom op. Dan sal my toorn nie langer teen Israel woed nie.” ^5 Moses het toe vir die stamhoofde van Israel gesê: “Julle moet elkeen julle eie manne wat vir Baäl-Peor aangehang het, doodmaak.”

Hoe is hierdie Skrifgedeelte vandag op ons van toepassing, want ek is seker dat nie een van ons die afgelope tyd, Baäl-Peor aanbid het nie. Die probleem is egter dat ons afgode in hierdie dae, nie in tempels aangetref word nie, maar in ons harte. Dit is waarom Jesus gesê het, dat ons nie twee here kan aanbid nie – Matt.6:24 (O.A.V.) ~ Niemand kan twee here dien nie; want òf hy sal die een haat en die ander liefhê, òf hy sal die een aanhang en die ander verag. Julle kan nie God én Mammon dien nie! Ons hang dus nie allerlei gode soos Baäl en Zeus en Bacchus ens. aan nie, maar afgode soos geld, sukses, sport, plesier ens. ens. Ons aanbid die afgod, “bevordering” of die afgod “besigheidsukses” en talle ander. Ja, ons aanbid ander afgode as in Dawid se tyd, maar ons het presies dieselfde probleem en presies dieselfde smarte kom oor ons wanneer ons hierdie gode aanbid.

Ons vierde eienskap dan. Iemand wat in totale toewyding aan God leef, sal hom nie verheug in afgode nie, maar in die Persoon van Jesus Christus.

Ons vind ons vyfde eienskap in verse 5 & 6 ~ Here, U is my lewe, U sorg vir my. Wat ek ontvang, kom alles van U af. ^6 ’n Pragtige deel is vir my afgemeet, ja, wat ek ontvang het, is vir my mooi. Wanneer ek volkome toegewyd leef aan God, verheug ek my eerder in God wat voorsien, eerder as in dít wat Hy voorsien.

In die Ou Testamentiese kultuur, was alles gekoppel aan die besit van grond. Wanneer jy grond besit het, kon jy lewe en so ook jou nageslag, want eiendom het van die een geslag na ’n ander oorgegaan, maar as jy nie grond besit het nie, was jy ’n armlastige wat moes bedel om aan die lewe te bly.

Die enigste mense wat nie grond kon besit nie, was die priesters en die Leviete. Num.18:20 ~ Die Here het vir Aäron gesê: “Jy ontvang nie ’n deel van die Israeliete se land as besitting nie, jy kry nie ’n deel saam met hulle nie. Jou deel en jou besitting onder die Israeliete ontvang jy uit wat My toekom. Deut.10:9 ~ Daarom het die Leviete nie ’n eie grondgebied tussen hulle volksgenote gekry nie, want Levi ontvang van wat die Here self toekom, soos die Here jou God hom beloof het. Dawid het homself beskou as deel van die “koninkryk van priesters” in Israel (Eks.19:6) en daarom sien hy homself as iemand met geen besittings nie. Maar, Dawid kla nie daaroor nie, trouens baie jare later ego Paulus sy woorde in verse vier en vyf van Fil.3:7-8, gesê het ~ Maar wat eers vir my ’n bate was, beskou ek nou as waardeloos ter wille van Christus, ^8 ja, nog meer: ek beskou alles as waardeloos, want om Christus Jesus, my Here, te ken, oortref alles in waarde. Ter wille van Hom het ek alles prysgegee en beskou ek dit as verwerplik sodat ek Christus as enigste bate kan verkry, asook Fil.1:21 ~ ...want om te lewe, is vir my Christus, en om te sterwe, is vir my wins.

Beide Paulus en Dawid was volkome tevrede en vergenoeg in die Here.

As jy in volkome toewyding aan God wil leef, moet jy hierdie selfde gesindheid as Dawid en Paulus openbaar, nl. om jou te verlustig in die God wat gee en voorsien.

Vers 7 lees ~ Ek sal die Here loof wat my tot die regte insig gebring het; selfs in die nag bly ek bewus van wat Hy my leer. As jy nie na God se Woord gaan vir raad nie, leef jy nie volledig toegewyd aan God nie. As jy nie jou teologie baseer op God se Woord nie, kan jy nie volkome toegewyd leef aan God nie. Wie is jou Raadsman? Na wie gaan jy met jou probleme – na God, of na Dr. Phil toe? Na Salomo of Freud? Na die Woord of die “Financial Mail”?

Om toegewyd aan God te leef, impliseer dat jy jou sal verheug in God se Woord. Hoor wat sê Dawid in Ps.19:10b-11 oor die Woord van God ~ Die bepalings van die Here (die Woord) is reg: elkeen van hulle is regverdig. ^11 Hulle is kosbaarder as goud, selfs as baie goud, soeter as heuning, as druppels uit ’n heuningkoek.

Ons sewende eienskap vind ons in verse 8 en 9 en ook hier lees ek eerder vir u uit die O.A.V. ~ Ek stel die HERE altyddeur voor my; omdat Hy aan my regterhand is, sal ek nie wankel nie. ^9 Daarom is my hart bly en my eer juig; ook sal my vlees in veiligheid woon. Ek stel die Here altyddeur voor my... Wat beteken dit? Baie eenvoudig gestel: Hy is altyd voorop in jou gedagtes. Jou gedagtes is voortdurend op Hom gefokus. Al draai ’n roekelose bestuurder voor jou in; al ry jy met jou splinternuwe bande deur ’n slaggat; al loop jou vennoot jou in; al sien jy hoe hooggeplaastes omkoopgeld ontvang en omdat jy weier om mee te doen, die tender aan jou konkurrente toegestaan word; al word jou rugbyspan verswak deur politieke keuses; al vind daar soveel moorde en verkragtings en inbrake plaas; al is daar... – as jy volkome toegewyd aan God leef, sal jy Hom voortdurend vertrou vir en verheug in die veiligheid wat Hy jou bied.

Dink daagliks aan God se attribute/eienskappe. Ontwikkel voortdurend ’n ewigheidsperspektief. Oordink Sy Woord voortdurend en wanneer ons dit doen kan ons, ons verheug daarin dat onse God, ’n God is wat beskerm.

Ons vind nie veel verwysings in die Ou Testament na die opstanding nie, maar in vers 10 van ons Skrifgedeelte, vind ons wel so ‘n teksvers ~ U gee my nie oor aan die dood nie. U laat u troue dienaar nie in die graf kom nie. Jes.26:19, is nog so ‘n teksvers ~ Dié uit u volk wat gesterf het, sal weer lewe, Here, hulle sal opstaan. Word wakker en juig, julle wat in die doderyk is! Soos die dou lewe gee, gee u krag lewe, Here, die aarde sal hulle wat lankal gesterf het, lewend teruggee.

Dawid het geweet dat wanneer hy sterf hy nie maar net sal vergaan nie, nee, hy’t geweet dat hy weer gaan opstaan. Om ‘n vaste wete te hê dat hy weer gaan opstaan, is dus nog ‘n eienskap van iemand wat aan God toegewyd lewe. Dawid vrees nie die dood nie.

Paulus en Petrus het beide gesê dat Dawid hier in vers 10, eintlik geprofeteer het oor Christus se opstanding uit die dood (Handelinge). Hoe dit ook al sy: Dawid glo dat wat met Christus gaan gebeur, ook met hom gaan gebeur en daarom verheug hy hom in die feit dat hy nie in ‘n graf vasgevang gaan word nie, maar dat daar ‘n ewige lewe op hom wag.

Ons lees in vers 11 van Ps.16 ~ U leer my hoe om te lewe. By U is daar oorvloedige blydskap. Uit u hand kom net wat mooi is. Dawid verheug hom in die feit dat daar ‘n pad is wat lei na die ewige lewe. Daardie pad wat Christus Jesus kom oopbreek het vir hulle wat in Hom glo en, ‘n pad wat Hy oopgebreek het deur Sy dood en opstanding. En hierdie pad lei uiteindelik na die teenwoordigheid van God self.

Plaas jou volkome vertroue in Christus, want Hy sal hierdie pad vir jou aandui – hierdie pad wat jou sal lei tot onuitspreeklike vreugde wat vir ewig sal duur. Hierdie lewe se vreugde en plesier is blote illusies wat net vir ‘n wyle ervaar sal word – dit vergaan saam met die dood; tewens dit vergaan reeds voor die dood. Maar die vreugde van die opstandingsgeloof duur vir ewig.

Verheug jou voortdurend in die ewige lewe wat vir my en jou voorbestem is. Laat die woorde van Matt. 25, voortdurend in jou ore weerklink: “Waak dan, omdat julle nie weet op watter dag en uur dit sal gebeur nie” (vers 13), asook vers 21 ~ Toe sê sy eienaar vir hom: ‘Mooi so! Jy is ’n goeie en getroue slaaf. Oor min was jy getrou, oor baie sal ek jou aanstel. Kom in en deel in my vreugde!’ en verse 31-34 ~ “Wanneer die Seun van die mens in majesteit kom en al die engele saam met Hom, sal Hy op sy koninklike troon gaan sit. ^32 Al die volke sal voor Hom bymekaar gebring word, en Hy sal die mense van mekaar skei soos ’n wagter die skape van die bokke skei. ^33 Die skape sal Hy regs en die bokke links van Hom laat staan. ^34 “Dan sal die Koning vir dié aan sy regterkant sê: ‘Kom, julle wat deur my Vader geseën is! Die koninkryk is van die skepping van die wêreld af vir julle voorberei. Neem dit as erfenis in besit.

4. AFSLUITING:

Wat beteken dit dan om geheel en al toegewyd te wees aan Christus?

Jy sal jou verheug in die soewereiniteit van God

Jy sal jou verheug in God se goedheid

Jy sal jou verheug in God se kinders en hulle geselskap voortdurend opsoek

Jy sal jou verheug in die Persoon van Christus Jesus

Jy sal jou verheug in die God wat voorsien

Jy sal jou verheug in die Woord van God

Jy sal jou verheug in God se beskerming

Jy sal jou verheug in die opstanding

Jy sal jou verheug in die vaste sekerheid van 'n ewige lewe.

My Toewyding aan God aan die hand van Psalm 16” – Antipas Gemeente (22 Augustus 2010)

Boodskap deur Kobus van der Walt (15 Augustus 2010)

“God Laat Alles Ten Goede Meewerk”[1]

Indien u hierdie Boodskap wil uitdruk – Verlig die teks in hierdie venster en kopieer en plak dit daarna in enige woordverwerkingsprogram (bv. MS Word) – druk daarna gewoon uit

1. SKRIFLESING:

Rom.8:18-30 ~ Ek is daarvan oortuig dat die lyding wat ons nou moet verduur, nie opweeg teen die heerlikheid wat God vir ons in die toekoms sal laat aanbreek nie. ^19 Die skepping sien met gespanne verwagting daarna uit dat God bekend sal maak wie sy kinders is. ^20 Die skepping is immers nog aan verydeling onderworpe, nie uit eie keuse nie, maar omdat God dit daaraan onderwerp het. Daarby het Hy die belofte van hoop gegee: ^21 die skepping sal self ook bevry word van sy verslawing aan die verganklikheid, om so tot die vryheid te kom van die heerlikheid waaraan die kinders van God deel sal hê. ^22 Ons weet dat die hele skepping tot nou toe sug in die pyne van verwagting. ^23 En nie net die skepping nie, maar ook ons wat die Gees ontvang het as die eerste gawe van God, ons sug ook. Ons sien daarna uit dat God sal bekend maak dat Hy ons as sy kinders aangeneem het: Hy sal ons van die verganklikheid bevry. ^24 Ons is immers gered, en ons het nou hierdie hoop. Wat ’n mens al sien, hoop jy tog nie meer nie. Wie hoop nog op wat hy reeds sien? ^25 Maar as ons hoop op wat ons nie sien nie, wag ons daarop met volharding. ^26 Die Gees staan ons ook in ons swakheid by: ons weet nie wat en hoe ons behoort te bid nie, maar die Gees self pleit vir ons met versugtinge wat nie met woorde gesê word nie. ^27 En God, wat die harte deurgrond, weet wat die bedoeling van die Gees is, want Hy pleit, volgens die wil van God, vir die gelowiges. ^28 Ons weet dat God alles ten goede laat meewerk vir dié wat Hom liefhet, dié wat volgens sy besluit geroep is. ^29 Dié wat Hy lank tevore verkies het, het Hy ook bestem om gelykvormig te wees aan die beeld van sy Seun, sodat sy Seun baie broers kan hê van wie Hy die Eerste is. ^30 Dié wat Hy daartoe bestem het, het Hy ook geroep. En dié wat Hy geroep het, het Hy ook vrygespreek. En dié wat Hy vrygespreek het, het Hy ook verheerlik.

2. TEKSVERS:

Rom.8:28 ~ Ons weet dat God alles ten goede laat meewerk vir dié wat Hom liefhet, dié wat volgens sy besluit geroep is.

3. INLEIDING:

Ons het verlede week gesê dat ons meer moet maak van God se beloftes in Sy Woord en dat ons dit meer vir onsself moet toe eien. Ons het ook gesien dat Paulus vir die gemeente in Kolosse gebid het en vir die Here gevra het om die gelowiges in Kolosse te seën met geduld – ...geduld om op God te wag in die uitwerking van Sy doel met hulle lewe. En waarom? Omdat God alles ten goede laat meewerk vir dié wat Hom liefhet.

Hierdie belofte, wat ons ook vir onsself moet toe eien, is waarskynlik dié mees vertroostende en versterkende belofte in die ganse Woord van God, want dit omvat sekerlik alles wat ’n gelowige se lewe maar kan omvat.

4. VIR WIE IS HIERDIE BELOFTE BEDOEL?

Vir wie dan is hierdie belofte? Vers 28 sê dat dit vir ons is. Wie is hierdie “ons” van wie Paulus hier praat? Ons vind die antwoord in vv.29-30 en ek sê dit op grond van die feit dat hierdie verse begin met die woordjie “want” in die O.A.V. Verse 29-30 sê dus vir ons vir wie die belofte van v.28 bedoel is. Hierdie kan ons dan ook in ’n kettingvorm voorstel en in die teologie praat ons van “Romeine 8 se Onbreekbare Ketting”. Paulus stel dit dus in vv.29-30 ondubbelsinnig dat God die Een is wat mense red. Hy bied dus nie net redding aan nie, Hy skenk dit. Van die begin tot die einde is Hý die beslissende en onfeilbare Een wat só optree, dat nie een van Sy uitverkorenes verlore sal gaan nie. Die punt is dus dat hierdie ketting onbreekbaar is – wat God begin, voleindig Hy. Almal wat God dus vantevore geken het (sien O.A.V.), of anders gestel, wat Hy voor Hy oorgegaan het tot aksie, besluit het om te red – hulle op wie Hy Sy hart gesit het; hulle is uitverkies en elkeen van hierdie uitverkorenes is geroep; en almal wat geroep is, is vrygespreek, of geregverdig (O.A.V.) en almal wat vrygespreek is, word verheerlik. Elke persoon in hierdie ketting, sál dus sy eindbestemming bereik – sonder uitsondering!

Elkeen vir wie hierdie belofte in v.28 bedoel is, is dus diegene wat reeds voor die grondlegging van die aarde, uitverkies en bestem is, om geroep te word – uiterlik geroep deur die Evangelieboodskap en innerlik geroep deur die Heilige Gees om gered te word en vrygespreek is deur Jesus Christus se soendood en wat uiteindelik verheerlik sal word wanneer ons, in die woorde van Matt.25:21, ingaan en deel in Christus se vreugde!

Die toppunt van die belofte in v.28, is dus die uiteindelike eenwording met Christus in die ewige hiernamaals.

Dit is dus baie duidelik dat hierdie belofte nié vir alle mense is nie, maar slegs vir diegene wat in Christus uitverkies is. Ons uitverkiesing en redding se oorsprong is dus God self.

Gelowiges is nog nooit en sal ook nooit in die toekoms, geroep en gered word op grond van hulle goeie werke nie. Hebr.11 is hieroor baie duidelik, wanneer dit sê dat die enigste wyse waarop ons gered kan word, op grond van ons geloof is. Gelowiges word dus nie gered op grond van wie of wat hulle is nie en ook nie op grond van wat hulle doen nie, maar alleenlik op grond van wie God is en wat God gedoen het – 2Tim.1:9 stel dit pragtig ~ Hy het ons gered en ons geroep om aan Hom toegewy te wees. Dit het Hy gedoen, nie op grond van ons dade nie, maar op grond van sy eie besluit en die genade wat Hy van ewigheid af in Christus Jesus aan ons geskenk het.

Later in Romeine gebruik Paulus die voorbeeld van Jakob en Esau om God se effektiewe roeping te verduidelik – Rom.9:11-13 ~ Toe haar kinders (dit is Rebekka) nog nie gebore was nie en ook nog niks goeds of kwaads gedoen het nie, toe is al vir haar gesê: “Die oudste sal die jongste dien.” Daar staan ook geskrywe: “Vir Jakob het Ek liefgehad, maar vir Esau het Ek gehaat.” Die besluit van God is gegrond op uitverkiesing; dit hang dus nie af van wat ’n mens doen nie, maar van Hom wat jou roep.

Alhoewel die mens se geloof noodsaaklik is vir redding, is God se uitverkiesende genade, nog meer noodsaaklik vir redding, dit is waarom Jesus in Joh.6:65 sê ~ Daarom het Ek vir julle gesê niemand kan na My toe kom as die Vader dit nie aan hom gegee het nie.

Redding vind dus op God se inisiatief plaas, maar gaan altyd gepaard met geloof. Dit is daarom onmoontlik om gered te wees sonder dat jy dit weet – geen persoon word dus gered sonder ’n bewustelike keuse wat aan sy kant gemaak word nie.

Hierdie belofte in v.28 is dus bedoel vir ons wat volgens Sy besluit geroep is (v.28c).

Paulus heg egter ’n tweede kwalifikasie aan vir die “ons” in v.28, vir wie hierdie belofte bedoel is – hy sê aan die begin van v.28c ~ ...vir dié wat Hom liefhet. Verloste mense het die genadige God wat hulle gered het, innig lief. Die Nuwe Testament is baie duidelik hieroor ~ Maar as iemand God liefhet, ken God hom (1Kor.8:3). Jakobus sê in Jak.1:12 ~ Gelukkig is die mens wat in versoeking standvastig bly. As hy die toets deurstaan het, sal hy as oorwinningsprys die lewe ontvang wat die Here belowe het aan dié wat Hom liefhet. En Paulus sê van gelowiges in Ef.6:24 ~ Die genade sal by almal wees wat vir ons Here Jesus Christus met onverganklike liefde liefhet.

Natuurlik het ons Christus nie lief soos wat ons Hom lief behoort te hê nie, omdat ons nog steeds onvolmaak is en besoedel word deur die sondige oorblyfsels van die Oumens. Dit is waarom Paulus vir die Filippense in Fil.1:9 gebid het ~ Ook bid ek dat julle liefde al hoe meer sal toeneem in begrip en fyn aanvoeling. Hulle liefde vir Christus was opreg, maar dit was nog nie volmaak nie.

As Paulus dan sê dat die belofte in Rom.8:28 slegs vir diegene is wat volgens God se besluit geroep is, maar dan ook slegs vir hulle wat God lief het en ons sê aan die anderkant dat ons liefde onvolmaak is, moet ons sekerlik vasstel wat die Woord bedoel, wanneer dit praat van opregte liefde vir God.

· Eerstens het Goddelike liefde, ’n behoefte aan en verlange na gemeenskap en kommunikasie met God. Dit was hierdie begeerte wat die Psalmdigter daartoe gedryf het om bv. Ps.42 te skryf ~ Soos ’n wildsbok smag na waterstrome, so smag ek na U, o God. ^3 Ek dors na God, na die lewende God. Wanneer kan ek gaan en voor God verskyn? (vv.2-3).

· Tweedens – Opregte liefde, het tot gevolg dat die gelowige glo en vertrou dat God hom (sy kind) se gebede hoor – Ps.31:23b ~ U het geluister na my gesmeek toe ek na U om hulp geroep het.

· Derdens – Opregte liefde ervaar Goddelike vrede ~ Die wat u wet liefhet, het groot vrede, en vir hulle is daar geen struikelblok nie (O.A.V. Ps.119:165).

· In die vierde plek is iemand wat God hartlik lief het, sensitief vir Sy wil en Sy eer (Ps.69:9).

· Vyfdens het opregte liefde, lief wat God lief het en ons kan weet waarvoor Hy lief is, omdat dit geopenbaar is in Sy Woord. Die ganse Ps.119 is vol daarvan dat die Psalmskrywer, God se Woord lief het en daarom moet ons ook Sy Woord lief hê.

· Opregte liefde vir God, het opregte liefde vir God se kinders tot gevolg ~ ...ons het ons broers lief. Wie nie liefhet nie, bly in die dood (1Joh.3:14b).

· In die sewende plek sal opregte liefde vir God, ook haat wat God haat, nl. die sonde. Gelowiges sal pyn oor hul eie sonde, maar ook oor die sonde in andere se lewens. Toe die gekraai van die haan, Petrus herinner aan die Here Jesus se voorspelling, het hy bitterlik gehuil oor sy sonde (Matt.26:75).

· Opregte liefde het tot gevolg dat gelowiges sal uitsien na die wederkoms van Christus. Paulus het uitgesien na die ewigheid, want hy het geweet wat op hom wag (hy het m.a.w. ook geglo in en vasgehou aan hierdie belofte) – 2Tim.4:8 ~ Nou wag die oorwinnaarskroon vir my, die lewe by God. Op die dag dat Hy weer kom, sal die Here, die regverdige Regter, dit vir my gee, en nie net vir my nie, maar ook vir almal wat met verlange uitsien na sy koms.

· Laastens is die alles oorheersende kenmerk van opregte liefde vir God, gehoorsaamheid. Joh.14:21 ~ Wie my opdragte het en dit uitvoer-dit is hy wat My liefhet. En wie My liefhet, hóm sal my Vader liefhê, en Ek sal hom ook liefhê en My aan hom openbaar.

Soos met wedergeboorte en gehoorsaamheid en soveel ander dinge in die Skrif, is opregte liefde ook nie iets wat onsself kan “opklits” nie. Al is dit ’n opdrag van God om jou medemens opreg lief te hê, moet ons dit nog steeds afsmeek van God. Johannes verduidelik dit vir ons baie mooi in 1Joh.4:7, 10 ~ Geliefdes, ons moet mekaar liefhê, want liefde kom van God, en elkeen wat liefhet, is ’n kind van God en ken God....Werklike liefde is dít: nie die liefde wat ons vir God het nie, maar die liefde wat Hy aan ons bewys het deur sy Seun te stuur as versoening vir ons sondes. En v.19 ~ Ons het lief omdat God ons eerste liefgehad het.

Ons sien dus dat hierdie belofte, nl. dat God alles ten goede laat meewerk, vir diegene is wat Hom opreg lief het en wie volgens God se voorneme uitverkies is.

5. ALLES WERK TEN GOEDE MEE:

Daar is egter een laaste ding wat ons vir onsself sal moet uitmaak: Wat beteken dit as hierdie belofte praat van alles wat ten goede meewerk? Wat is alles? En hoe kan alles “goed” wees – hoe kan alles in die haak wees? Hoe kan dit in die haak wees as my een kind nie gered is nie? Hoe kan dit in die haak wees as ’n pragtige babatjie wat die enigste kind van ’n egpaar is, menslik gesproke, ontydig sterf? Hoe kan dit “goed” wees as ek my werk verloor? Is dít wat Paulus hier bedoel as hy sê dat alles ten goede meewerk? Beteken dit dat alles wat oënskynlik sleg is, op die ou einde vir my goed is? Wel, die antwoord is ja en nee.

Eerstens moet ons besef dat Paulus nié hier vir ons direk sê wat hy presies bedoel nie. Dan met ons ook gaan kyk na die betekenis van die woord “meewerk” in die Grieks.

Die Grieks vir “meewerk” in hierdie vers, is sunergew (“sunergeo”). Die letterlike betekenis hiervan is om dinge saam te laat werk. Watter dinge? Dinge soos hartseer en seerkry en vervolging en geluk en sukses, ens.? Ten einde dit te antwoord, moet ons na die konteks kyk. Waaroor gaan dit primêr hier? Dit gaan oor die sekerheid van regverdigmaking en heiligmaking, want in verse 18-27 bespreek Paulus die doel met ons regverdigmaking en die doel is ons uiteindelike verheerliking. Daar mag m.a.w. goeie dinge in ons lewe gebeur en daar mag allerlei onaangename dinge met ons gebeur, maar God gebruik al hierdie dinge en laat dit saamwerk om uiteindelik die goeie tot gevolg te hê, nl. ons verheerliking.

God se doel is dus om al hierdie dinge, of soos Paulus dit stel – alles, te gebruik, met een doel voor oë en dit is om ons as gelowiges, te laat groei in ons heiligmaking en ons uiteindelik, wanneer Hy ons kom haal in die woorde van Ef.5:27, ...in volle heerlikheid by Hom kan neem, sonder vlek of rimpel of iets dergeliks, heilig en onberispelik. Of in die woorde van Kol.1:22 ~ Maar nou het Hy ook julle met Homself versoen deurdat sy Seun as mens gesterwe het om julle heilig, sonder smet en onberispelik voor Hom te stel.

Wanneer ons deur beproewing gaan, of wanneer ons gebuk gaan onder struikeling, moet ons God se einddoel, met ons as Sy uitverkorenes, in gedagte hou, en wel in die woorde van Judas 24 ~ Aan Hom wat magtig is om julle van struikeling te bewaar en julle onbevlek en met vreugde sy heerlikheid te laat aanskou.

Die Vader het ons voor die grondlegging van die aarde uitverkies en Hy het Jesus Christus Sy Seun gestuur om vir ons die volmaakte offer te bring, ten einde ons vlekkeloos voor God te laat staan – en let op, Jesus se kruisiging, al was dit hoe swaar vir Hom (Matt.26:39), was alreeds deel van die Vader se belofte om alles ten goede te laat meewerk vir ons wat deur Hom geroep is. En nou, terwyl ons in hierdie lewe is, gebruik Hy al hierdie dinge wat in ons lewe gebeur en laat Hy dit alles saamwerk, sodat ons uiteindelik in ons verheerlikte staat, ...heilig en onberispelik voor Hom (sal wees) (Ef.5:27).

Dit gaan dus nie primêr oor die hier en die nou nie. Dit gaan nie primêr oor ons swaarkry en nie-swaarkry nie – dit gaan uiteindelik oor ons eindbestemming. God se ewige wil “sit” dus agter hierdie belofte in Rom.8:28.

6. AFSLUITING:

Ons moet weet geliefdes, dat ons swaarkry, nie ongesiens by God die Vader verbygaan nie – v.26 gee aan ons die versekering, dat ons swaarkry en beproewing gehoor en gesien word. Daarvoor sorg God self, want God die Heilige Gees wat in elkeen van Sy kinders woon, pleit by die Vader vir ons (Rom.8:26-27).

Ons kan moed skep, want God weet presies wat ons omstandighede is, maar ons moet in gedagte hou, dat God nie altyd aan ons gee wat ons begeer in ons omstandighede nie, maar wat ons nodig het, want Hy wéét wat ons nodig het. En omdat ons kinders van God is, kan ons volle vertroue daarin hê, dat alles wat in ons lewens gebeur, onder God se sorg is en daarom kan dit nie anders as om tot ons eie beswil mee te werk nie. Wat ons beswil is, moet ons nie meet aan ons eie menslike verwagtings en begeertes nie. Ons beswil is God se genadewerk in ons lewe, wat uiteindelik daarop uitloop dat ons in ooreenstemming met Rom.8:30, in God se heerlikheid deel gaan hê.

Werk ek en jy saam met die Heilige Gees in hierdie proses van geestelike groei, te midde van en ten spyte van geluk of beproewing? Besef ons elke keer wanneer dit goed óf sleg gaan, dat God dit gebruik om ons voor te berei vir ons ewige bestemming? Ons moet ons nie blindstaar teen die hier en die nou se omstandighede nie. Nee, die Vader het ons verkies en bestem en geroep vir ’n ewige en verheerlikte lewe saam met God, en Jesus Christus het aan die kruis kom sterf vir elkeen van God se uitverkorenes, sodat ons wat ter dood gevonnis was a.g.v. die erfsonde, vrygespreek kan word en nou in hierdie lewe, voorberei kan word vir hierdie ewige en verheerlikte bestemming.

---

[1]Boodskap gebring deur Kobus van der Walt te ANTIPAS Gemeente (Vereeniging) Sondagaand 15 Augustus 2010