1.
INLEIDING:
Voorverlede week het ons na
die eerste 2 verse van die Tweede Brief van Petrus gekyk en het ons gefokus op
God se geregtigheid en dan spesifiek op daardie faset van
God se geregtigheid wat handel oor ons verlossing en wat ons in en deur
Christus Jesus ontvang het.
Ons het gesien dat Adam (en
daarmee saam ons ook), Sy
geregtigheidsaard of geregtigheidstoestand met die sondeval
verloor het en dat hy daarna ʼn sondige natuur
ontvang het – sonde het ons
gesien is die teenoorgestelde van geregtigheid. Hierdie situasie word die erfsonde genoem.
Adam het egter ook sy juridiese
geregtigheidstand voor God verloor en dit word die erfskuld genoem, wat impliseer dat alle mense strafwaardig voor God
is – selfs babatjies.
Ons het egter ook gesien dat
wanneer 'n sondaar in alle opregtheid en erns sy volle geloofsvertroue in
Christus stel, word hy of sy by wyse van spreke uit Adam uitgehaal en in
Christus oorgeplant – Adam se sonde wat
aan ʼn sondaar toegereken
was, oftewel gedebiteer was, word nou
gekanselleer – hy word derhalwe gekrediteer
(geen
skuld meer nie).
Daar was egter nog
een dilemma en dit was dat Christus se vryspraak nog
nie voldoende was nie, want al is ons ná Sy soendood
kwytgeskeld van alle skuld sit ons nog met ons daaglikse sonde. Daar is dus nie
net straf om te ontkom nie; daar is loon om te verwerf en as ons die ewige lewe
wil beërwe,
moet ons God volkome gehoorsaam en dit is ons grootste probleem, want ons kan
dit nie uit eie krag verdien of verwerf nie! Hierdie onoorkombare dilemma van
die sondegevalle mens word egter óók deur Christus
aangespreek. Hý het God volkome
gehoorsaam – van Sy eerste
lewenslig af, tot en met Sy dood aan die kruis, want Hy was volkome, ja tot die
dood toe, gehoorsaam aan Sy Vader en hierdie selfde gehoorsaamheid word aan
elkeen wat waarlik glo, toegereken! Christus se volkome gehoorsaamheid word
oorgeboek na sy of haar rekening wat glo! Ons moet dus ons geloofsvertroue in
die verdienste van die Plaasvervanger, Jesus Christus plaas en dan word ons óók met
Sy volmaakte geregtigheid gekrediteer!
2.
SKRIFLESING:
Ek wil dat ons vandag fokus
op 2 Pet.1:3-4, maar hierdie twee verse kan nie
in isolasie van die voorafgaande verse gelees word nie en verder vorm vv.3-4
ook die fondasie vir v.5.
2 Pet.1:1-4 ~ Van Simon Petrus, ’n dienaar en
apostel van Jesus Christus. Aan dié wat deur die
regverdige beskikking van ons God en Verlosser, Jesus Christus, dieselfde
kosbare geloof as ons ontvang het. 2Mag daar vir julle genade en
vrede in oorvloed wees deur julle kennis van God en van Jesus ons Here! 3Sy Goddelike
krag het ons alles geskenk wat ons nodig het om te lewe en Hom te dien. Dit kom
deurdat ons Hom ken wat ons geroep het deur sy heerlikheid en mag. 4Deur
dit te doen, het Hy ons die kosbaarste en allergrootste gawes geskenk wat Hy
belowe het. Daardeur kan julle die verderf ontvlug wat deur begeerlikheid in
die wêreld werksaam is, en deel kry aan die
Goddelike natuur.
3.
KRAG VIR GODVRUGTIHEID:
Wat is die kruks
van die eerste twee verse? Dit gaan oor die oorvloedige en soewereine geskenk
van “geregtigheids-genade” wat gelowiges van
Hom in wie hulle glo, ontvang het, maar dan in vv.3-4 skryf Petrus oor “geestelike
brandstof” wat ons as
gelowiges ontvang het om ons lewensvlam aan die brand te hou en hierdie “vlam” word ook uit genade
aan ons geskenk – sonder dat ons ʼn oog hoef te knip.
As dit nie vir hierdie “lewensvlam” was nie, sou ons
nie kon lewe nie – nie fisies nie (God se algemene
genade),
maar beslis ook nie geestelik nie (God se toegespitste genade). Ons moet egter
daarop let dat hierdie “krag” waarvan v.3 praat, dui op geestelike lewe – daardie
eenheidslewe wat ons met Christus Jesus beleef.
Ons het egter nie net God se
krag ontvang om geestelik te lewe nie, v.3
leer ons dat ons as gelowiges, wat uit genade God
se geregtigheid deelagtig geword het, al die krag ontvang om te lewe en om Hom
te dien. Ons as gelowiges het dus een primêre roeping en dit
is om só te lewe, dat ons
die Here altyddeur sal verheerlik – en
dit word deur 1 Pet.4:11b bevestig ~ So moet julle God in alles verheerlik
deur Jesus Christus, aan wie die heerlikheid en die krag behoort tot in alle
ewigheid,
asook 1 Kor.10:31 ~ Of julle eet en of julle drink of wat julle ook al doen,
doen alles tot eer van God.
As ons nie hieraan voldoen
en hierdie opdrag gehoorsaam nie, kan ons, onsself nie gelowiges
noem nie – as dit nie ons
daaglikse en opregte strewe is om God-Drie-enig te verheerlik deur ons lewe
nie, moet ons ernstig besin of ons God se geregtigheid werklik ontvang het – en laat ek dit
sommer nou hier uit die staanspoor sê; indien jy wel op ʼn punt is en jouself
ernstig afvra waar jy staan wat hierdie primêre roeping van jou
aan betref en jy oortuig is dat jy dalk
tog nog nie God se geregtigheid ontvang het nie, is dit nie nodig om in ʼn hoekie te gaan sit
en jouself jammer te kry nie – daar
is tyd dat jy jou kan bekeer en na God kom en jou geloof en vertorue in
Christus Jesus plaas en Hom vra om jou wel deel te laat kry aan die Vader se
genadige gergetigheid, maar dan moet dit ook jou opregte voorneme wees om jou
te bekeer van jou verkeerde weë.
Jy is dalk een van baie
gelowiges wat sê dat jy ʼn opregte en vaste
begeerte en strewe het om God te verheerlik, deur heilig te lewe en Hom te
dien, maar dat jy dit net nie regkry nie – dat jy net nie kan
nie en daarom probeer jy nie eers nie – indien dit waar is
van jou, moet jy mooi oplet op Petrus se
woorde in v.3, want hy dink so bietjie anders oor
hierdie saak – hy sê in
v.3 dat God, deur ...Sy Goddelike krag, ons alles geskenk
(het) wat ons nodig het om te lewe en Hom te dien. As ons derhalwe sê dat ons dit nie kan regkry nie, omdat
ons nie geestelik sterk genoeg is nie, het ons te kampe met een of meer
probleme:
•
Die eerste
is dat ons God se Woord nie glo nie – Petrus sê dan
dat ons wel die krag ontvang het en as ons sê dat ons dit nié ontvang het nie, glo ons nie die Woord van God nie.
•
ʼn Tweede moontlikheid is dat ons nie glo dat
God almagtig is nie en dat Hy derhalwe nie daartoe in staat is om “grote ek” van die nodige krag te voorsien nie.
•
Nog ʼn moontlikheid is dat ek moedswillig en doodeenvoudig nie lus is om gehoor te
gee aan God se opdrag om Hom met oorgawe te dien nie – die wêreld en my eie vlees is
net té lekker en té aanloklik.
Indien
enige van hierdie drie moontlikhede waar is van jou, moet jy 2 Pet.3:7 in
gedagte hou wat sê ~ Maar die hemel en die aarde van vandag is bestem en word
bewaar vir die vuur, ook deur die woord van God, en word in stand gehou tot op
die dag waarop die goddelose mense veroordeel en verdelg sal word. Ons moet egter daarteenoor die belofte
in gedagte hou wat Petrus ook in 2 Pet.3:13 vir ons gee nl. ~ Maar ons leef in
die verwagting van ’n nuwe hemel en ’n nuwe aarde wat
God belowe het en waar die wil van God
sal heers.
Indien
jy en ek wel glo dat ons God se geregtigheid deelagtig geword het, maar nie
regtig tot Sy eer lewe nie, moet ons, ons daadwerklik bekeer en die woorde van
Petrus ter harte neem, nl. dat God, deur ...Sy Goddelike
krag, ons alles geskenk (het) wat ons nodig het om te lewe en Hom te dien.
Jesus
stel baie hoë standaarde aan ons om te lewe en Hom te
dien, m.a.w. om ʼn goddelie, of
heilige lewe te lei. Hierdie heilige lewe waarna Petrus verwys en waaraan ons, onsself
moet onderwerp, maar ook waaraan ons, ons kán onderwerp, omdat Christus ons die krag
daarvoor gee – hierdie heilige lewe, was ʼn tema wat Jesus regdeur Sy aardse bediening
beklemtoon het en dit is nêrens meer duidelik uitgespel as juis in die Bergpredikasie nie (Matt.5-7).
Wanneer ons egter na die Bergpredikasie kyk, raak die meeste, indien nie
almal van ons nie, heeltemal moedeloos, want om aan daardie eise te voldoen is
bykans ʼn saak van onmoontlikheid. Ons moet egter onthou,
dat Jesus nié Sy
standaarde vir ʼn heilige lewe voorop kom stel het vir
volmaakte mense nie, maar vir gebroke en onvolmaakte mense wat in afhanklikheid
van Hom lewe.
Paulus sê vir ons in Ef.2:8 ~ Julle is inderdaad uit genade gered, deur geloof. Hierdie
redding kom nie uit julleself nie; dit is ’n gawe van God. Indien ons glo dat God ons gered het – indien Hy ons die gawe van verlossing en ʼn ewige lewe geskenk
het, dan moet ons 2 Pet.1:3 daarmee saam glo, nl. dat Hy ook aan ons die vermoë geskenk het om Hom te dien en goddelike
lewens te lei – m.a.w. Hy wat ons geroep het, stel ons ook in staat om
Hom te dien en heilig te lewe – Hy red én Hy bemagtig. Hy red ons nie net en laat ons dan aan ons eie lot oor nie.
Nee, Hy gee aan ons die krag en die mag om heilig te lewe en indien ons nie
hierdie krag gebruik nie
- ons nie die wil het om heilig te leef nie, is ons in sonde en moet ons, ons bekeer.
Let
ook op dat, net soos wat ons redding en vergifnis reeds ontvang het, hierdie
belofte van God se krag, ook reeds aan ons gegee is – dit gaan nie nog gegee word nie, dit is rééds gegee. Petrus sê in v.3 ~ Sy Goddelike krag het ons alles
geskenk. Wat meer is,
wanneer ons na die Grieks kyk, is hierdie belofte nie sterk genoeg in ons moderne tale vertaal nie, want die Grieks vir hierdie
uitdrukking dui op ’n vrygewige, oordadige
en koninklike geskenk en dít alles dui op ʼn gratis en volmaakte geskenk wat uit genade deur die Almagtige God aan
Sy kinders geskenk word.
4.
DIE BRON VAN DIE KRAG:
Die realiteit en Bybelse
Waarheid t.o.v. die bestaan van hierdie krag, laat ons egter in ʼn posisie waar ons
verantwoordelik voor die Here is oor wat ons daarmee maak en soos reeds gesê, ervaar baie van
ons, indien nie almal nie, ʼn afwesigheid
in ʼn mindere of meerdere
mate daarvan.
Die vraag is derhalwe waarom ons
nie altyd hierdie beskikbare krag in ons lewe
ervaar nie? Waar
en/of hoe moet ons dit ontdek en vir onsself toe-eien, of dalk nog beter
gestel, hoe kan ons dit vrystel – in
werking stel? Petrus gee vir ons die antwoord in v.3b ~ ...Dit kom
deurdat ons Hom ken wat ons geroep het deur sy heerlikheid en mag – geen geheime resep
dus nie – net, …deurdat ons Hom ken.
Om Jesus Christus te ken is
ons geboortereg wat ons ontvang het, die dag toe Jesus ons geroep het. Hierdie
woord “roep” is in die Grieks ʼn werkwoord wat in die aoristus vorm geskryf is - m.a.w., dit is ʼn aksie wat eenmalig plaasvind, maar met
blywende gevolge. By wedergeboorte het ons dus hierdie krag ontvang en dit bly
permanent teenwoordig en beskikbaar. Die antwoord is dus eenvoudig, ons ontvang
hierdie krag deur Jesus Christus te ken.
Die onmiddelike reaksie hierop kan dus wees dat indien ons nie
oor die nodige krag beskik om geestelik te groei nie, dit a.g.v. ʼn
gebrek aan kennis van Christus is, want Chirstus is
die Bron vir geestelike krag en groei ~ Daarom, van die
dag af dat ons dit van julle gehoor het, hou ons ook nie op om vir julle te bid
nie. Ons vra God dat Hy deur al die wysheid en insig wat die Gees gee, julle sy
wil duidelik sal laat ken, 10sodat julle tot eer van die Here sal
lewe deur net te doen wat Hy verlang. Mag julle vrugte dra deur goeie werke en
toeneem in die kennis van God (Kol.1:9-10).
Paulus skryf verder aan die gemeente in Kolosse ~
My doel daarmee is dat (julle) bemoedig moet word. (Julle) moet met liefde
aan mekaar verbind wees en saam strewe na diep en volledige insig,
sodat hulle God se geheimenis kan ken. Die geheimenis is Christus, 3en
in Hom is al die verborge skatte van wysheid en kennis te vind
(Kol.2:2-3).
Om Jesus te ken; om Jesus beter
te leer ken; om van Jesus te leer; om Jesus te gehoorsaam – dít is die sleutel tot
ontsluiting van hierdie krag wat lei tot ʼn heilige lewe – ʼn heilige lewe wat God van elkeen verwag aan wie Hy uit
genade en in oormaat die krag daartoe geskenk het. Ons gebed vir onsself en vir
mekaar moet deurgaans dié van Paulus wees wat ons so pas gelees het vanuit Kol.1:9-10 en Kol.2:2-3. nl. dat ons sal toeneem in die
kennis van God en dat ons sal strewe na ’n diep en
volledig insig sodat ons God se geheimenis kan ken.
5.
DIE GEVOLG VAN DIE KRAG:
Wanneer ons as gelowiges
beklee word met God se geregtigheid word ons nuwe skepsele ~ Iemand wat aan
Christus behoort, is ’n nuwe mens. Die
oue is verby, die nuwe het gekom (2 Kor.5:17). Wie en wat is
hierdie nuwe skepsele? ʼn Kennis van my (Philip du Toit) het sy doktorsgraad oor hierdie uitdrukking (die “Beklee-metafoor”) gedoen en hy sê o.a. (p.114 van sy verhandeling) dat ”Christus
in ʼn besondere eenheid
met diegene staan vir wie Hy gesterf en opgestaan het. Die mens deel nou ten
volle in dit wat Christus vir hom of haar gedoen het en deel ook in dit wat met
Christus gebeur het. Dit gaan oor ʼn identifkasie met
Christus in terme van die effek van Christus se versoeningswerk deur Sy dood en
opstanding, asook die implikasies daarvan vir die manier hoe die gelowige moet
lewe. Alles wat waar is van die nuwe mensheid is dus ook waar van die gelowige.”
Ons word derhalwe
en inderdaad, nuwe skepsele wat deel kry aan
Chrstus se aard ~ Julle word egter nie deur julle sondige
natuur beheers nie, maar deur die Gees, want die Gees van God woon in julle. As
iemand die Gees van Christus nie het nie, behoort hy nie aan Christus nie (Rom.8:9). As ons deel kry
aan Christus se aard, is dit nie meer ons wat lewe nie, maar Christus wat in
ons lewe. Die vraag is – weerspieël my lewe dit?
Weerspieël my optrede Jesus Christus?
Petrus sê in v.4 vir ons dat daar ʼn paar beloftes vir ons opgesluit lê indien ons die krag van God ervaar en aan Christus
toegewyde lewens leef en let op dat hy sê dat hierdie beloftes, die kosbaartse en allergrootste geskenke ooit is – hy
sê ~ Deur dit te doen,
het Hy ons die kosbaarste en allergrootste gawes geskenk wat Hy belowe het.
Daardeur kan julle die verderf ontvlug wat deur begeerlikheid
in die wêreld werksaam is,
en deel kry aan die Goddelike natuur (v.4).
•
Die belofte van ontvlugting: Die eerste belofte waarvan Petrus getuig, is dié van ontvlugting -
ontvlugting van die
begeerlikhede van hierdie wêreld en dit opsigself is deel van die heiligmakingsproses. Hoe ver is jy al
gevorder op hierdie pad van heiligmaking? Jou ontvlugting van die begeerlikhede
van hierdie wêreld
is ʼn aanduiding van hoe ver jy al gevorder is op
hierdie pad.
Weereens – wat moet ons reaksie wees op hierdie
beloftes en hierdie feite?
-
Vers
1 het reeds die eerste vereiste uitgespel, nl. geloof – geloof wat ons uit genade deelagtig geword het.
-
Tweedens
sien ons in v.4a dat ons moet vlug van die wêreld, bedoelende dat ons nie deel moet
wees en deelneem aan die wêreld wat uit rebellie vervreem van God is nie ~ Moenie die
sondige wêreld en die dinge van die wêreld liefhê nie. As iemand
die wêreld liefhet, is die Vader se liefde nie in hom nie. 16Die wêreldse dinge—alles wat die
sondige mens begeer, alles wat sy oë sien en begeer,
al sy gesteldheid op besit—kom nie van die
Vader nie, maar uit die wêreld. 17En die wêreld met sy
verleidelike dinge gaan verby, maar wie die wil van God doen, bly ewig lewe (1 Joh.2:15-17).
•
Die belofte van verheerliking: Wanneer Petrus oor die tweede belofte in v.4
praat, raak hy die teologiese kwessie van die eskatologie aan (die leer van die
laaste dinge). Hy skryf
oor hierdie kwessie omdat daar vals leraars in die gemeente was wat ’n ekstreme kant van die eskatologie
aangehang het.
Ons vind vandag nog twee ekstreme kante
van die eskatologie, nl. ’n “onder-beklemtoonde eskatologie”. Met hierdie uitgangspunt word die geweldige transformasie wat
plaasvind in die verhouding tussen God en die mens a.g.v. Christus se lewe,
dood en opstanding bloot net geïgnoreer. Hierdie groep mense benader
God nog soos in die Ou Testamentiese tye, met die verskil dat daar nie meer
diereoffers plaasvind nie, maar asemrowende geboue (katedrale) wat gebou word
en daar word gebruik gemaak van o.a.
mistiese musiek, wierook, kerse, mantels en allerlei mistiese tekens en
gebruike. Die gevoel wat so gelaat word, is dat God nogsteeds nie direk deur
aanbidders genader kan word nie, behalwe deur ’n uitgesoekte klompie mense. Die enigste manier om God tevrede te stel
is om streng wette en reëls na te kom - dít terwyl God reeds tevrede gestel is deur Jesus se soendood.
Die
ander faset van ekstreme eskatologie is dié van ’n “oor-beklemtoonde eskatologie”. Met hierdie uitgangspunt glo hulle
dat alles wat belowe is vir die tyd ná Jesus se terugkeer, vandag alreeds ’n relaiteit is - bv. ’n sondelose toestand. Hierdie kan
tog ook nie wees nie, omdat ons steeds te doen het met die vlees en sonde.
In
die lig van hierdie valsleraars se dwaling, skryf Petrus dan aan sy lesers dat
hulle in die “hier-en-die-nog nie” tydperk lewe - die tydperk tussen Christus die Dienskeng en Christus
die Here. Eendag sal ons verheerlikte liggame hê, maar intussen voer ons steeds die
stryd teen sonde en intussen sterf ons nog. Petrus leer sy lesers dat hulle
mense is en nie gode nie - ons is skepsele en nie Skepper nie (Gen.1:26).
Ons is van nature rebels en jaag die vlees na en daar is maar
net een manier om God se oordeel op ons rebellie te ontsnap en dit word deur
Petrus in 2 Pet.3:10-12 beskryf ~ Maar die dag van
die Here sal so onverwags soos 'n dief kom. En op dié dag sal die hemel met' n groot gedruis verdwyn, die
hemelliggame brand en tot niet gaan, en die aarde met alles wat daarop moet is,
vergaan. Aangesien al hierdie dinge so aan hulle einde gaan kom, julle des te
meer vroom en aan God toegewy lewe. Leef in verwagting dat die dag van God kom
en beywer julle daarvoor, die dag waarop die hemel in vlamme sal vergaan en die
hemelliggame sal brand en wegsmelt. Hier is dit weer ~ …julle (moet) des te meer vroom en aan God
toegewy lewe. Leef in verwagting dat die dag van God kom en beywer
julle daarvoor.
Die
keuse is ons s’n - óf ons leef soos die wêreld wat deur God veroordeel gaan word, óf ons leef volgens die standaarde
van Hom wat gaan oordeel.
Hoe
is dit moontlik? Deur die krag wat ons van Christus Jesus ontvang het!
6.
AFSLUITING:
Geliefdes,
ons
moet die Heilige Gees vra om ons aanspreeklik te hou (“accountable”)
t.o.v. hierdie genadige geskenk van krag om heilig te
lewe - ons moet Hom m.a.w. vra om ons op ons sonde te wys, sodat ons dit kan
bely en ons bekeer, ten einde heilige lewens te leef. Dit eindig egter nie daar
nie - ons moet ook ons broers en suster vra om ons aanspreeklik te hou en wat
meer is; ons moet met dankbaarheid toelaat dat broers en susters in ons lewe
inspreek (Matt.18) – waarom is dit nodig?
•
Sodat ons tot
eer van God kan leef;
•
Sodat ons kan
groei in heiligmaking;
•
Sodat die
Bruid van Christus suiwer kan bly;
•
Sodat die
beloftes soos uitgelig deur Petrus ’n realiteit in ons lewe kan wees en word, nl. om …die verderf (te kan) ontvlug wat deur begeerlikheid in die
wêreld werksaam is, en deel (te kan) kry aan die Goddelike natuur.
Boodskap gelewer deur Kobus van der Walt te VAALDRIEHOEK Gereformeerde Baptistegemeente – Sondagoggend 01 Februarie 2015
