1. SKRIFLESING:
Hebr.6:4-12 ~ Wanneer mense een keer deur God verlig is, die hemelse gawe ontvang en
deel gekry het aan die Heilige Gees, 5die goeie woord van God leer
ken het en die kragte van die toekomstige wêreld ondervind het 6en
dan nogtans afvallig geword het, is dit onmoontlik om hulle weer tot bekering
te bring. In hulleself kruisig hulle immers weer die Seun van God en maak hulle
Hom in die openbaar tot ’n bespotting. 7Dit is soos met grond wat
die reën indrink wat dikwels daarop val. As dit bruikbare gewasse voortbring
vir dié wat dit bewerk, word dit deur God geseën. 8Maar as dit
doringstruike en dissels oplewer, is dit waardeloos en is die tyd naby dat God
dit vervloek. Die uiteinde daarvan is die vuur. 9Maar, geliefdes,
al praat ons in hierdie trant, is ons oor julle oortuig van beter: dat julle
gered sal word. 10God is nie onregverdig nie: Hy sal julle werk nie
vergeet nie en ook nie die liefde wat julle vir sy Naam betoon het deurdat
julle julle medegelowiges gedien het en nog dien nie. 11Dit is ons
vurige wens dat elkeen van julle end-uit dieselfde ywer as vroeër aan die dag
sal lê totdat die dinge waarop julle hoop, vervul is. 12Julle moet
dus nie traag word nie, maar die voorbeeld navolg van dié wat deur geloof en
geduld deel gekry het aan die dinge wat God beloof het.
2. INLEIDING:
Ons het verlede week gesien dat die
Hebreërskrywer sy lesers gekonfronteer het en vir hulle gesê het dat hulle
geestelik onvolwasse is (5:11-6:3). In vandag se gedeelte sal ons sien
dat hy sy lesers waarsku en vir hulle sê dat hulle in gevaar verkeer (6:4-8), maar hy volg die waarskuwing op,
deur vir hulle te sê dat hy vertroue in hulle het dat hulle nie uit die geloof
sal val nie (6:9-12)
en ons sien dit o.a. in die manier waarop hy sy lesers aanspreek as
"geliefdes" (v.9). Hy praat dus nie hier met vreemdelinge, of met ’n groot
groep mense waaronder daar ’n klomp minder bekendes, of selfs vreemdelinge is
nie. Nee, hy praat met individue; met vriende en hy praat individueel met hulle,
net soos wat Jesus individueel by elkeen van ons betrokke is.
Ek wil vanoggend se boodskap n.a.v.
Hebr.6:4-12, die volgende titel gee: "Bewaar Jou Kosbare Pand".
Ons ken almal ’n pandjieswinkel – dit is ’n besigheid waar jy van jou
besittings kan gaan ingee en die eienaar ken dan ’n waarde daaraan toe en jy ontvang
dan daardie waarde in kontant. Die voorwaarde waarop hierdie besighede egter
onder die wet bedryf moet word, is dat jy ’n waarborg (of
pand) in geskrewe vorm ontvang,
wat waarborg dat jy binne ’n sekere tydperk jou besittings wat jy verpand het,
kan terug kry, met die voorwaarde natuurlik, dat jy die kontantbedrag wat jy
daarvoor ontvang het, sal terug gee aan die eienaar van die pandjieswinkel. Die
Afrikaanse Verklarende Woordeboek beskyf die woord "pand" o.a. soos
volg: Dit is ’n gewaardeerde besitting
wat in pand, as waarborg gegee word.
Die kruks met so ’n transaksie is dus dat
jy jou "pand" baie deeglik moet bewaar, anders kan jy nie jou
besittings terugkry as jy dit weer wil hê nie.
3. DIE GELYKENIS VAN DIE SAAIER:
Omdat hierdie gedeelte in Hebreërs
moeilik is om te verstaan, wil ek dit graag aan die hand van die
"Gelykenis van die Saaier" verklaar[1] (Matt.13:1-23;
Mark.4:1-20 en Luk.8:1-15).
Ons gaan egter nie hierdie volledige gelykenis nou saam lees nie, omdat ons dit
goed ken en ek gaan dus net vlugtig daarna verwys – in hierdie geval sal ons
weer sien dat Skrif, Skrif verklaar.
Die "Gelykenis van die Saaier"
leer ons dat wanneer God se Woord gedeel en verklaar word, daar altyd
verskillende reaksies daarop sal wees:
·
Eerstens
is daar diegene wat die Woord hoor, maar op wie die gepredikte Woord, geen
effek het nie - Mark.4:14-15 ~ Die
saaier saai die woord. 15Daar is mense by wie daar soos op ’n pad gesaai
word: sodra hulle die woord hoor, kom die Satan en vat die woord weg wat in
hulle gesaai is.
·
Dan
is daar tweedens, die mense wat die Woord aanhoor en selfs entoesiasties daarop
reageer, net om kort daarna koud
en kil daarteenoor te staan en hul rug daarop te draai – een van die redes is
dat hulle besef dat die prys wat betaal moet word vir dié pad, nét té groot is
en hulle sien nie daarvoor kans nie – hoeveel keer het ons dit nie maar ook in
ons eie gemeente gesien nie – besoekers wat kom en na ’n rukkie maar net weer
verdwyn en wanneer jou pad later weer met hulle s’n kruis, sien jy maar net dat
daar geen vrug in hul lewe is nie, trouens in baie gevalle is die verval maar
net nóg groter. Mark.4:16-17 ~ Daar
is mense by wie daar soos op klipbanke gesaai word: sodra hulle die woord hoor,
neem hulle dit met blydskap aan. 17Hulle laat dit egter nie in
hulle wortel skiet nie en hou nie lank uit nie. As hulle daarna ter wille van
die woord verdruk of vervolg word, word hulle gou afvallig.
·
Derdens
is daar diegene wat die Woord hoor, dit aanvaar en dit het werklik ’n
langtermyn effek op hul lewens – Mark.4:18-19 ~ Daar
is mense by wie daar soos tussen die onkruid gesaai word. Dit is hulle wat die
woord hoor, 19maar die sorge van die lewe en die verleiding van
rykdom en die begeertes na allerhande ander dinge kom op en verstik die woord,
en dit bly sonder vrug.
In hierdie geval ontkiem die saad en daar vind groei plaas en alles lyk
oënskynlik reg en goed, maar uiteindelik raak dit duidelik dat die persoon
besig is om al hoe kouer en kouer te word – iets is verkeerd. Dit wat
aanvanklik so belowend gelyk het, raak uiteindelik verstrengel deur die onkruid
van hierdie wêreld en word daar al meer en meer kompromie met die wêreld en al
sy versoekings gemaak – uiteindelik "verlep en sterf hierdie plantjie."
·
Laastens
kry ons diegene wat die Woord hoor; dit met blydskap en opgewondenheid ontvang
en wat die Evangelie van Jesus Christus, koester en laat groei – Die Woord van
God het ’n lewenslange impak op hul lewens. Die saad ontkiem; die plant groei
en dra uiteindelik vrug – en die volgende seisoen en die seisoene daarna dra dit
weer en weer vrug – Mark.4:20 ~ Dan
is daar die mense by wie daar soos op goeie grond gesaai is, wat die woord hoor
en aanvaar en vrug voortbring, party dertig-, party sestig- en party
honderdvoudig.
Ons moet hierdie gelykenis in gedagte hou
wanneer ons na ons Skrifgedeelte van vanoggend uit Hebreërs kyk en dan veral vv.4-8
en in die besonder vv.7-8, want dit beskryf vir ons die derde persoon in Jesus
se gelykenis – kom ons lees net weer vv.7-8 ~ Dit is soos met grond wat die reën indrink wat dikwels daarop val. As dit
bruikbare gewasse voortbring vir dié wat dit bewerk, word dit deur God geseën. 8Maar
as dit doringstruike en dissels oplewer, is dit waardeloos en is die tyd naby
dat God dit vervloek. Die uiteinde daarvan is die vuur.
In die eerste twee gevalle van Jesus se
gelykenis, sien ons dat die saad, óf deur die voëls opgevreet is; óf die plante
het kort en swak worteltjies gehad; óf die plantjies het te vinnig gegroei; óf
die son het die plantjies verskroei en is uiteindelik dood. In lg. twee gevalle,
is dit egter nie van toepassing nie, trouens in beide gevalle het die plantjies
ontkiem en wortel begin skiet en beide het sterk begin groei – maar ongelukkig,
tot op hierdie stadium was dit dieselfde, totdat die plantjie weer en weer saad
moes vorm en vrug moes dra.
Met dit in gedagte, kom ons kyk nou weer na
Hebr.6:4-5 ~ Wanneer
mense een keer deur God verlig is, die hemelse gawe ontvang en deel gekry het
aan die Heilige Gees, 5die goeie woord van God leer ken het en die
kragte van die toekomstige wêreld ondervind het. U sal met my saamstem dat hierdie ’n
baie mooi beskrywing is van die vierde persoon in Jesus se gelykenis – die een
op wie die Evangelie ’n lewenslange en lewensveranderende impak gehad het – hy
is verlig; hy ontvang die gawe van die Heilige Gees (wedergeboorte); hy geniet dit om na die Woord te
luister en dit bou hom geestelik op en rig sy lewe; hy ontwikkel ’n
ewigheidsperspektief, ens. In kort, hierdie man is waarlik wedergebore – ’n
opregte gelowige.
Verse 4-5 beskryf ook vir ons die derde
persoon in Jesus se gelykenis. Hy het "verligte oë" ontvang; hy het
’n baie definitiewe geestelike ervaring gehad wat hom in staat gestel het om
die waarheid van die Evangelie raak te sien. Hy het kennis gemaak met die
werkinge van die Heilige Gees en hy het selfs die Woord gelees, Bybelstudies
bygewoon en die gepredikte Woord geniet en ja, hy het selfs die ...kragte van die toekomstige wêreld ondervind – maar helaas, net vir ’n tyd lank,
want dit is hier waar die ooreenkoms van die twee wat in vv.4-5 beskryf word,
eindig! Onsigbare kloue het hierdie derde man terug getrek na die wêreld toe.
Die verskil tussen hierdie twee het
mettertyd duidelik geword – die derde man se grond waarop sy saad geval het, was
uiteindelik oortrek van die onkruid en niks anders kon daar groei nie – dit was
goed vir niks – dit wat moontlik nog kon vrug dra, het uiteindelik ook gesterf.
Ons vierde man bly groei in die Woord,
soveel so dat die Hebreërskrywer se woorde in Hebr.5:12-14 nie meer op hom van
toepassing is nie – daar waar die apostel vir sy lesers sê dat hulle al op
daardie stadium in hul geestelike lewe al onderrig behoort te gee, maar dat
hulle steeds gevoed moet word op melk – hierdie vierde man kán al onderrig gee.
Wanneer hy gly op die pad, keer hy elke keer terug na Jesus, wat Hom optel en
weer stewig, terug op die pad plaas.
Dit is
in so 'n skrille kontras met die derde man – toe hy begin "gly", het
hy homself nie na Jesus gewend nie, en het hy buite beheer terug in die wêreld
ingegly, trouens hy het op die ou einde gekies om te val – om sy rug op Jesus
Christus te keer! Wat in werklikheid gebeur, word vir ons in vv.5-6 van Hebr.6
beskryf ~ Vi hierdie man wat ...die
goeie woord van God leer ken het en die kragte van die toekomstige wêreld
ondervind het 6en dan nogtans afvallig geword het, is dit
onmoontlik om hulle weer tot bekering te bring. In hulleself kruisig hulle
immers weer die Seun van God en maak hulle Hom in die openbaar tot ’n
bespotting. Hierdie
man het sy hart verhard en hy span saam met die vyand en kruisig Jesus opnuut!
Hy word ’n skandvlek op die naam van Christenskap en mense in die wêreld sal sê:
Hy was mos ’n Christen en kyk nou – Jesus
het niks vir hom beteken nie en waarom sal Jesus vir ons iets beteken!
Vir "nommer vier" is die belofte in v.7 waar,
nl. ~ Dit is soos met grond wat die reën
indrink wat dikwels daarop val. As dit bruikbare gewasse voortbring vir dié wat
dit bewerk, word dit deur God geseën,
maar v.8 is tegelykertyd waar van die derde man wat vir ’n tyd lank "die
pad geloop" het en toe terug geval het ~ Maar as dit doringstruike en dissels oplewer, is dit waardeloos en is die
tyd naby dat God dit vervloek. Die uiteinde daarvan is die vuur – hoor u, ... Die uiteinde daarvan is die vuur!
4. SONDE TEEN DIE HEILIGE GEES:
Uit hierdie gelykenis van Jesus blyk dit dus duidelik dat
die laaste twee persone oënskynlik beide na verlostes in Jesus Christus lyk,
maar dit is baie duidelik dat die bewys vir kindskap nié lê daarin, of jy alles
reg doen nie; of jy die Woord goed ken nie; of jy allerlei "geestelike
belewinge" ervaar nie – nee, die bewys vir enige iemand wat daarvan getuig
dat hy wederbaar is, lê in die vrug wat hy in sy lewe dra en of hy geestelik
volhard tot die einde toe.
Wat leer ons uit hierdie gelykenis en uit
hierdie gedeelte van Hebreërs vanoggend?
·
Vv.4a,
6a en 8b ~ Wanneer mense een keer deur God verlig is, (v.4a) ...en dan nogtans afvallig geword het, is dit
onmoontlik om hulle weer tot bekering te bring (v.6a)... Die uiteinde daarvan is die vuur (v.8b). Waarom is dit hulle uiteinde? Omdat
hulle gesondig het teen die Heilige Gees – Jesus is baie duidelik hieroor,
wanneer Hy in Mark.3:28-29 sê ~ Dit
verseker Ek julle: Alles sal die mense vergewe kan word, al die sondige
lastertaal wat hulle praat. 29Wie egter teen die Heilige Gees
laster, word tot in ewigheid nie vergewe nie maar bly ewig skuldig aan die
sonde. Sonde teen die
Heilige Gees kan en sal nooit vergewe word nie. Jesus het
hierdie woorde gespreek nadat die skrifgeleerdes, wat sy wonderwerke aanskou
het, nogtans gesê het dat Hy van Beëlsebul (die duiwel) was – hulle het gesondig teen die
Heilige Gees, want Jesus het in die krag van die Heilige Gees daar opgetree,
toe Hy die demone verdryf het en nogtans maak hulle ’n bespotting van Jesus.
Ons moet besef dat geloofsversaking ("apostasy"), nie afvalligheid ("backsliding") is nie – Sonde kan en sal vergewe
word wanneer gelowiges dit bely, maar sonde teen die Heilige Gees kan en sal
nooit vergewe word nie.
·
Tweedens
moet ons besef dat almal wat "Here,
Here" roep, of wat God in Sy almag sien optree en selfs daarvan
getuig, nie noodwendig gered is nie. Dink aan die Israeliete wat God male
sonder tal sien optree het, maar steeds God versaak het en nie hul oë gevestig
het op die komende Messias vir hul redding nie. Dink aan koning Saul van
Israel, of Judas Iskariot – dít is sonde teen die Heilige Gees.
·
Ons
moet ook nie dink dat hierdie woorde van die Hebreërskrywer té erg is om vir
mense in en van die wêreld te sê nie – die wêreld moet hierdie boodskap hoor!
Die Woord van God is vol voorbeelde waar sulke mense by die naam genoem word en
waar hulle ook gewaarsku word – ons het pas gesien dat Jesus dit met die
Skrifgeleerdes gedoen het. Dit is ons as gelowiges se verantwoordelikheid om
dit vir mense in en van die wêreld te sê – ons moet hulle waarsku, voor dit te
laat is. Ons weet nie hoe ver iemand nog kan val voor dit te laat is nie en
daarom moet ons uitgangspunt een wees van, dit
is nooit te laat om iemand te waarsku nie. Behalwe natuurlik wanneer mense
God die Heilige Gees openlik belaster (sien bv.: https://www.facebook.com/groups/13902175611547), maar teenoor sulkes behoort ons steeds
nie te swyg nie en moet ons hulle waarsku en stilmaak.
·
Laastens
is hierdie verkriklike gedagte en feite tog geweldig vertroostend vir elke
gelowige, want indien jy bang sou wees dat jy dalk op ’n stadium teen die
Heilige Gees gelaster/gesondig het, maar jy aangespreek voel daaroor en/of jy
voortdurend ná sonde en belydenis, jou verootmoedig en God se genade en
vergifnis soek en jy met nuwe ywer terugkeer na die Here, is dit bewys dat jy
nié teen die Heilige Gees gelaster het nie. Godloënaars wil nie bely en
vergifnis vra nie; Godloënaars wil God nie met ywer dien nie!
Die feit van laster teen die Heilige Gees
en dat diesulkes nie gered sal word nie, hou egter verdere vertroosting vir ons
as gelowiges in, want wanneer ons die innerlike getuienis van die Heilige Gees
ervaar en weet dat ons weet dat ons in en deur Jesus Christus gered is, kan ons
met vreugde en opgewondenheid en afwagting en sekuriteit, uitsien na die
ewigheid, want soos wat Paulus in Rom.8:35-37 tereg vra, kan ons ook
bevestigend daarop antwoord ~ Wie
kan ons van die liefde van Christus skei? Lyding of benoudheid of vervolging,
honger of naaktheid, gevaar of swaard? 36Daar staan immers
geskrywe: “Dit is oor U dat die dood ons dag vir dag bedreig, dat ons soos
slagskape behandel word.” 37Maar in al hierdie dinge is ons meer
as oorwinnaars deur Hom wat vir ons liefhet.
5. KOMMER:
Vers 9-12 van Hebr.6 sluit af met
wonderlike en bemoedigende woorde. Die skrywer sê in v.9 dat hy wel hierdie
donker prentjie aan sy lesers (en aan ons) geskets het, maar sê hy ~ ... oor julle (is ons) oortuig van beter: (nl.) dat julle
gered sal word. Hoe
weet die skrywer dat sy lesers wel gered is? Ons vind die antwoord in v.10 ~ Hy sal julle werk nie vergeet nie en ook nie die
liefde wat julle vir sy Naam betoon het deurdat julle julle medegelowiges
gedien het en nog dien nie.
Hulle dra vrug in hulle lewe – dít is
waarom die skrywer weet dat hulle wel gered is. Ja, die jong gelowiges en
bekeerlinge uit die Jodedom was geestelik baie onvolwasse en baie het selfs
daaraan gedink om terug te keer na die Judaïsme en daarom was dit nodig dat die
apostel hierdie waarskuwings tot hulle rig, maar aan die anderkant het hulle
lewens dermate verander dat hy geweet het dat hy sy waarskuwings rig tot ware
gelowiges (Kol.1:8).
Daar is egter tog nog steeds ’n mate van
kommer by die apostel, nl. dat daar wel gemeentelede mag wees wat die skyn van
heiligheid om hulle het – mense wat deel uitmaak van daardie groep, maar wie se
saad tussen die onkruid gesaai is – as u wil – mense wie se huise op die sand
gebou is en wat presies dieselfde lyk as diegene wie wederbaar is, maar wie se
huise ineenstort wanneer die storms opsteek – wie se lewens nie stewig op die
Rots, Jesus Christus gevestig is nie. Nie een van ons weet regtig wie in ons
midde sit wat nie waarlik gered is nie – net die Here weet dit – daarvoor
is 2 Tim.2:19 té duidelik ~ Nogtans, die hegte fondament wat God gelê het, staan
vas met dié woorde daarop gegraveer: “Die Here ken dié wat aan Hom behoort,”
en: “Elkeen wat sê dat hy aan die Here behoort, moet wegbreek van die
ongeregtigheid.
6. AFSLUITING:
In die lig van hierdie moontlikheid wat
tog bestaan, skryf die apostel in vv.11-12 en sê hy ~ Dit is ons vurige wens dat elkeen van julle end-uit
dieselfde ywer as vroeër aan die dag sal lê totdat die dinge waarop julle hoop,
vervul is. 12Julle moet dus nie traag word nie, maar die voorbeeld
navolg van dié wat deur geloof en geduld deel gekry het aan die dinge wat God
beloof het.
Wat sê die apostel hier? Hy sê vir hulle:
"Ek het julle gewaarsku dat indien
julle omdraai en terugkeer na die Judaïsme (of die heidendom) julle moet weet dat
julle verlore is, maar op grond van die werke en vrug in julle lewe, is ek
egter oortuig daarvan dat julle wel gered is, maar tóg – tóg, van tyd tot tyd
wonder ek en bekommer ek my oor sommige van julle se redding en daarom pleit ek
by julle – lê elke dag vir die res van julle lewe dieselfde ywer aan die dag as
vroeër en moenie traag raak nie, maar werk julle eie heil, met vrees en bewing
uit" (Fil.2:12).
Dit wat ek hier geparafraseer het, is die
punt van hierdie gedeelte waarna ons vanoggend gekyk het, maar in baie opsigte
is dit ook die sentrale boodskap van die hele Hebreërbrief – dit is ook wat ek
vanoggend vir elkeen van julle wil sê en wat elkeen van ons vir mekaar behoort te
sê. "Bewaar
Jou Kosbare Pand!"
[2] LET ASB. DAAROP dat ek in hierdie boodskap, BAIE swaar
gesteun het op Stuart Olyott se verklaring
van hierdie Skrifgedeelte uit Hebreërs!
