1. INLEIDING:
In die eerste paar verse van
die inleidende gedeelte van Handeling, het ons verlede week gesien dat Lukas
twee verse (vv.1-2)
wat
histories van aard is, as ’n inleiding geskryf het. Daarna het hy
verwys na die veertig-dae tydperk voor Jesus hemelvaart waarin Jesus aan Sy
volgelinge verskyn het (vv.3-5).
In die volgende gedeelte gaan
Lukas voort en verwys hy na ’n spesifieke vraag wat die elf
dissipels aan Jesus gevra het gedurende hierdie “40-dae tydperk”, asook Jesus se
gelaaide antwoord op hierdie vraag.
Vandag gaan ons kyk na Jesus
se veelseggende antwoord op die dissieples se oënsynlike “dom vraag” en ons sal ook sien
hoe dat Jesus in ’n baie kort
sinnetjie vir ons presies vertel wat die Koninkryk van God is en wat ons
verantwoordelikheid t.o.v. God se Koninkryk is.
2. SKRIFLESING:
Hand.1:6-8 ~ Toe hulle 'n keer weer bymekaar was, het hulle vir Jesus
gevra:
"Here, is dit nou die tyd dat U die koninkryk vir
Israel weer gaan oprig?" 7)Hy het hulle geantwoord: "Dit is nie vir julle om die tyd en omstandigheid te weet wat die
Vader in sy eie mag bepaal het nie. 8)Maar julle sal krag ontvang wanneer die Heilige Gees oor
julle kom, en julle sal my getuies wees in Jerusalem sowel as in die hele Judea
en in Samaria en tot in die uithoeke van die wêreld."
3. DIE VRAAG EN ANTWOORD (vv.6-8a):
Gedurende die laaste dae (40 dae) wat Jesus saam met
Sy volgelinge op aarde was, het Hy oor baie onderwerpe met hulle gedeel en hier
in vv.6-9 vind ons nog so ’n onderwerp.
In v.6 word die vraag aan
Jesus gevra, of die tyd aangebreek het dat Hy nou weer Israel se koninkryk gaan
oprig? Wie presies die vraag gevra het, weet ons nie, maar die werkwoord “vra”, is in die Grieks
op so ’n wyse gestel, dat
die implikasie is dat die dissipels eensgesind was in die vraag wat aan Jesus
gestel is.
Steeds is die dissipels “gepla” met die hier en die
nou - gaan hulle Messias hulle nou verlos van die Romeinse onderdrukking; gaan
daar weer ’n koning in
Jerusalem sit? Jesus se reaksie hierop is kort en kragtig, met die klem op die “kragtig” - ’n kort antwoord,
maar ’n swaar gelaaide
antwoord. Hy sê vir hulle dat
hulle, hulle nie moet bekommer oor sulke detail nie - oor die nou; die hier;
die Romeine; Jerusalem, ens. nie - nee, daar is ’n veel-veel groter
prentjie wat hulle nie nou sien nie, maar hulle sal dit weldra verstaan en
sien.
Net soos die
dissipels moet ons, ons nie bekommer oor die Vader se planne en wil nie, soos
wanneer en hoe Hy gaan kom nie; hoe my toekoms gaan uitrol; ens. nie Nee, ons moet die detail aan Hom oorlaat - Hy
is soewerein; Hy is alwys; Hy is almagtig; Hy is alomteenwoordig, trouens Hy is
God van die heelal en daarom sal Hy tog immer volkome en tot in die fynste besonderhede
in beheer wees en die detail in volmaakte besonderhede in plek laat val - ook
in my en jou lewe. Hou net jou oë gefikseer op die Here en vertrou Hom
vir die hier en die nou, maar vertrou ook jou toekoms aan Hom toe - Hy wás en ís en sál tot in ewigheid
in volkome beheer van die ganse skepping wees - ook van jou lewe. Dit is vir
ons baie maklik om God vir die groot dinge te vertrou (bv. dat Hy die
sterre in hul bane hou), waarom nie ook vir die kleine nie -
vir jou?
Terug by die dissipels se
vraag: Gaan
U nou weer Israel se koninkryk oprig? Die fout wat die
dissipels gemaak het, was dat hulle beide die aard van die Koninkryk en die
verband tussen die Koninkryk en die Heilige Gees verkeerd verstaan het. Hierdie
vraag van die dissipels het Jesus waarskynlik ontstel, want hoe kon die
dissipels na so ’n intensiewe paar
jaar onder Sy lering, nogsteeds nie oor die nodige insig beskik nie.
Die werkwoord, die naamwoord
en die bywoord in hul vraag het hul leerstellige en gebrekkige insig en
verwarring blootgelê, want die
werkwoord “oprig” of in die ESV, “restore” (v.6) dui daarop dat
hulle ’n politieke en
territoriale koninkryk verwag het. Die naamwoord “Israel” dui daarop dat
hulle ’n baie spesifieke
nasionale koninkryk verwag het en die bywoordelike sin, “is dit nou die tyd”, dui weer daarop
dat hulle dit baie binnekort verwag het, of dalk eerder, soos in onmiddellik.
In Jesus se reaksie op
hierdie vraag, spreek Hy vyf sake aan:
• God se Koninkryk is
geestelik van aard: Ons ken almal ’n koninkryk in terme
van ’n territoriale
gebied wat deur ’n aardse monarg
regeer word - soos bv. die Britse koninkryk, of die Hindu koninkryk van Nepal,
ens. Die Koninkryk van God is egter nie ’n bepaalde
grondgebied nie - dit kan m.a.w. nie gekarteer word nie, want dit is ’n geestelike
koninkryk. Die dissipels, was net soos Josef van die Joodse dorpie Arimatea (Luk.23:51), of die
Emmausgangers (Luk.24:21), wat ’n fisiese; aardse
en gekarteerde koninkryk verwag het.
Die groot probleem met die
meeste Israeliete wat Jesus as aardse koning begin volg het, is dat hulle
geweldig verward en ontnugterd geraak het na Jesus se kruisdood. Toe die
dissipels Jesus weer lewend sien en ervaar, het hulle meer hoop as ooit tevore
gehad dat dit nie anders kan as dat Jesus die Israelitiese koninkryk totstand
gaan bring nie, maar die vraag is: Wanneer? Dit is wat hulle Hom nou gevra het.
In Sy antwoord gaan Hy terug
na die onderwerp oor die Heilige Gees wat Hy in vv.1-5 aangehaal het, nl. dat
hulle krag sal ontvang wanneer hulle gedoop sal word met die Heilige Gees.
Hierdie verband tussen die Heilige Gees en die dissipels se vraag oor die
koninkryk, is belangrik om in gedagte te hou, want die “bemagtiging met
krag van Bo” is inherent deel
daarvan om “burgers van God se
Koninkryk” te wees (m.a.w. dit is
slegs wedergeborenes wat die Heilige Gees ontvang) en hierdie krag
waarvan Jesus praat is totaal en al anders as die krag wat gesetel is in aardse
koninkryke en hul burgers, want die uitbreiding van die koninkryk waaraan die
dissipels dink, gaan gepaard met menslike krag en mag, terwyl die uitbreiding
van die Koninkryk wat Jesus in gedagte het - die Koninkryk van God, geskied
o.l.v. die krag van die Heilige Gees en gaan gepaard met gehoorsame en
gewillige soldate (gelowiges) wat gedrewe deur die Heilige Gees,
die Evangelie van vrede en vergfnis en genade uitdra en daarom sonder mag en
geweld.
Die feit dat God se Koninkryk
nie gerig word deur enige menslike stelsels en wette nie, hou dit steeds vir
ons as gelowiges, geweldige implikasies in t.o.v. ons politieke en sosiale lewe
en optrede. Ons as gelowiges moet derhalwe versigtig wees om nie die aardse
regeringstelsel te minag en in opstand kom daarteen nie, net omdat ons glo en
vashou aan en optree namens en in die lig van die geestelike- of hemelse
Koninkryk nie. Ons moet altyd ’n gesonde- en Bybelse balans handhaadf
en o.a. Jesus se lering oor “die keiser” (Matt.22:19-21) in gedagte hou en
soos goeie burgers van God se Koninkryk ons ook hou by die landswette en ons
onderwerp aan die gesag wat oor ons gestel is - natuurlik net tot so ’n mate dat God se
wil en eer nie aangetas word nie.
• God se Koninkryk is
’n kragtige
Koninkryk: Ons lees in v.8 dat Jesus sê dat die dissipels
krag sal ontvang. Die Griekse woord wat hier gebruik word is δύναμις (dynamis) en dui op ’n kragtige
ontploffing, m.a.w. wat Jesus hier gesê het, is dat die
Heilige Gees wat ná Sy hemelvaart sou
kom, ’n lewens
veranderende krag sal wees, wat deur die verkondiging van die Evangelie mense
vir altyd sal verander - ’n krag wat eens verlore mense op ’n punt sal bring
waar hulle, hul sonde sal bely en God se geretigheid vir hul lewens sal soek en
wat daarna hulle daarvoor sal beywer om Jesus Christus te dien en na te volg - “’n kragtige
ontploffing in ’n nuwe lewe in!”
•
God se Koninkryk is ’n Koninkryk van
Waarheid: Ons lees in Joh.18 dat Jesus
daarvan beskuldig is dat Hy Homself voorgedoen het as koning van die Jode en Hy
uiteindelik deur Pilatus verhoor is. Pilatus het Hom gevra of Hy die koning van
die Jode is, waarop Jesus geantwoord het ~ My Koninkryk is nie van hierdie wêreld nie. As my koninkryk van hierdie wêreld was, sou my onderdane geveg het sodat Ek nie aan die
Jode uitgelewer sou word nie. Maar nou is my koninkryk nie van hier nie (v.36). Hierop het
Pilatus gesê ~ Dan is jy tog wel 'n koning? (v.37), waarop Jesus toe
antwoord ~ Dit is soos u sê:
Ek is' n koning. Ek moet oor die waarheid getuienis aflê. Hiervoor is Ek
gebore, en hiervoor het Ek na die wêreld toe gekom. Elkeen wat aan die waarheid behoort, luister na wat Ek sê (v.38).
Presies dit wat Jesus vir
Pilatus gesê het, is wat Hy hier
in Handelinge vir Sy dissipels gesê het en steeds vir
ons sê.
Jesus praat ook hier van die
Waarheid, maar dan impliseer Hy dat ons getuies moet wees - hoe kom ons daarby
uit? Die Engelse woord vir getuie, is “witness” en die voorvoegsel “wit” kom uit die antieke
Engels wat “om te weet” (“to know”) beteken. Daarmee
saam beteken “a wit” dus iemand wat oor
kennis beskik en daarom is ’n “witness” of ’n getuie dan iemand
wat oor kennis van die Waarheid beskik en hy mag nie stilbly daaroor nie - nee,
hy móét daaroor getuig.
Ons moet derhalwe in opdrag van Jesus getuig oor en van die Waarheid wat Hy aan
ons gegee het en waaroor ons beskik.
In die verlede - en ek sê, “in die verlede” omdat dit
grootliks, tot gladnie meer ’n realiteit is nie, kon ons die
Evangelie m.b.v. wetgewing bv. met die inwoners van ons land deel, maar daardie
dae is verby en ons moet uit ons gemaksones beweeg, waar ons dink en aanvaar
dat ons ’n Christelike land
is en dat die staat en skole en Radio Suid-Afrika (nou RSG) en koerante, ens.
die Evangelie openlik of subtiel met die landsburgers deel - nee, ons moet
wakker skrik en ons roeping begin vervul - ons roeping soos deur Jesus net voor
Sy henelvaart aan ons opgedra.
Hoor wat skryf Johannes in
Openb.12:11 waar dit gaan oor die gelowiges wat die oorwinning oor die satan
behaal het ~ En hulle het hom oorwin deur die bloed van die Lam en
deur die woord van hulle getuienis, en hulle het tot die dood toe hulle lewe
nie liefgehad nie. Hulle het oorwin deur die Bloed van
Jesus EN deur hulle getuienis teenoor die wêreld. As ons
staande wil bly teen die aanslae van die bose, móét ons ook getuig!
In die boek van Handelinge
word die uitdrukking “vervul met die Heilige Gees”, veertien keer
gebruik, waarvan tien verwys na die huidige era waarin ons leef en in elke
geval waar ’n persoon of
persone vervul is met die Heilige Gees, het dit onmiddellik gepaard gegaan met ’n kragtige
getuielewering van Jesus Christus as Verlosser en Saligmaker - ’n absolute
merkteken van wedergeboorte! Getuig ek en jy teenoor die wêreld van Jesus
Christus die Verlosser en Saligmaker?
Ons moet - nee, kan ek eerder
sê, ons “moet wil” getuig en ons kan
watter verskoning onder die son ookal aanbied - dit sal nie “afgaan” nie, want dit is
nie ons wat getuig nie, maar die Heilige Gees in en deur ons - ons moet net die
gewillige en gehoorsame instrumente in Sy hand wees en Hom volkome vertrou, dat
Hy die werk sal doen.
• God se Koninkryk
beskik oor ’n veelvuldige burgerskap:
Die dissipels het net een nasie en een volk in gedagte
gehad met hul vraag aan Jesus, maar Jesus verbreed hul horisonne en Hy belowe
hulle dat hulle onder leiding van die Heilige Gees, getuies vir Hom sal wees
vanaf Jerusalem tot aan die uiteindes van die wêreld. Sy Koninkryk
sou ver oor aardse landsgrense strek en burgers van Sy Koninkryk sal saamgestel
wees uit God se uitverkorenes onder elke ras, volk en taal oor die wêreld heen. God se
Koninkryk is nié eksklusief
gereserveer vir witmense nie en nog minder net vir die Afrikaner - die
Koninkryk van God is ’n Koninkryk van veelvuldige
burgerskap.
Die dissipels het uiteindelik na Sy
hemelvaart, hierdie feit verstaan en hulle het die Evangelie verkondig aan alle
mense en rasse en so moet ons dit ook doen en as ons nie na verre plekke kan
gaan nie, moet ons op een of ander wyse ook by mense betrokke raak wat wel daar
op die “voorpunt” is (ek sal dit later
verder toelig).
• God se Koninkryk
brei geleidelik uit: Die dissipels se vraag het spesifiek ’n tydskedule
daaraan gekoppel gehad ~ Here, is dit nou
die tyd (v.6)? In Luk.19:11 lees
ons ~ Terwyl die mense na Jesus geluister het, het Hy nog 'n
gelykenis vertel, aangesien Hy naby Jerusalem was en hulle gedink het die
koninkryk van God sou nou enige oomblik kom. Waarom vertel Hy
hier in Lukas, csnog ’n gelykenis? Omdat die mense steeds
gedink het, dat Hy die volgende koning van Israel gaan wees en Hy vir hulle
daarop wys dat hulle growwe aannames maak en dat hulle net na hulle eie
vleeslike begeertes en ideale luister en nie met geestelike ore na Hom luister
nie.
Met dieselfde gesindheid en
vooropgestelde idees dink die dissipels steeds dieselfde as die res van die
mense - die aardse koninkryk gaan gevestig word, maar Jesus gee vir hulle ’n tweevoudige
antwoord:
- V.7 ~ Dit is nie vir julle om die tyd en omstandigheid te weet wat die Vader in
sy eie mag bepaal het nie. Jesus maak dit duidelik aan hulle
dat beide tyd [χρόνος (chronos)] en die
geleentheid of omstandighede [καιρός (kairos)], deel uitmaak van
God se plan en dat net Hy weet wanneer en onder watter omstandighede dit sal
plaasvind en daarom moet die dissipels hulle nuuskierigheid onderdruk en
tevrede daarmee wees dat hulle nie insae in God se geheimenis wat hierdie saak
aan betref, sal hê nie, trouens Jesus
het dit alreeds vantevore vir hulle in Mark.13:32 gesê ~ Maar niemand weet wanneer daardie dag en uur kom nie,
selfs nie die engele in die hemel nie en ook nie die Seun nie. Net die Vader
weet dit.
Eerstens het ons dan gesien,
het Jesus in reaksie op Sy dissipels se vraag t.o.v. die vestiging van ’n nuwe aardse
koninkryk vir die volk, gesê dat hulle nie so ’n vraag moet vra
nie, want niemand weet wat die Vader se besluit hieroor is nie. Jesus laat hulle
egter nie met ontnugterde harte oor hul onbeantwoorde vraag gelaat nie, want Hy
gee…
- …in die tweede plek
vir hulle iets om oor opgewonde te wees en na uit te sien ~ …julle sal krag ontvang wanneer die Heilige Gees oor julle kom (v.8a). Wat is die doel
in hierdie konteks met die belofte van die Heilige Gees? Sodat Sy dissipels -
alle gelowiges dus, van die uitstorting van die Heilige Gees, tot en met Sy
terugkeer na die aarde, bemagtig en bekragtig sal wees om Sy getuies te wees;
om die Evangelie uit te dra ~ …in Jerusalem sowel as in die hele Judea en in Samaria en tot in die
uithoeke van die wêreld.
5. DIE OPDRAG (v.8b):
Toe Jesus in v.8b gesê het ~ …en julle sal my getuies wees - het Hy geprofeteer, of het Hy ’n opdrag gegee? Het
Hy gesê, julle sál my getuies wees, of het Hy gesê, julle moet my
getuies wees? Die antwoord is beide. Jesus het in Sy soewereiniteit dit so
verodineer dat Sy dissipels om Sy getuies sou wees (profesie dus), want hulle sou (tot vandag toe) die Blye Boodskap
oor die lengte en die breedte van die aardbol uitdra, maar terselfdertyd het Hy
dit ook as opdrag aan Sy dissipels gegee - julle móét dit doen!
Indien hierdie belofte en
opdrag ook op ons as 21ste eeuse gelowiges van toepassing is (en dit is), dan moet ons
besef dat “húlle Jerusalem”, ons onmiddellike
omgewing is waar ons Christus dien - ons bure; ons kollegas; ons ongeredde
vriende en familie. “Ons Samaria” sal die groter
Vaaldriehoek wees en verder - vreemdelinge in ons omgewing en buite ons
dorpsgrense dus. “Ons uiteindes van
die wêreld” sal die res van die
wêreld wees, waarheen
van ons geroep kan word, of waarheen ons as gemeente iemand kan uitstuur, of
iemand wat vanuit ’n ander gemeente na
’n ander wêrelddeel uitgestuur
is en by wie ons finansieel en/of materieel betrokke kan raak, asook d.m.v.
korrspeondensie ten einde sulke sendelinge te bemoedig, asook voortdurende
voorbidding vir hulle en hul bediening.
Wat “ons Jerusalem” aan betref, is daar
iets waarop ons baie spesifiek moet let en dit is dat ons motief nooit mag wees
om in die eerste plek lidmate vir die gemeente te werf nie, maar om die Blye
Boodskap van genade, vergifnis, verlossing en redding aan ’n verloregaande wêreld te verkondig -
indien e.g. ons motief is, sal ons nooit menslik gesproke, “sukses” ervaar nie -
uiteindelike lidmaatsakp is sekondêr. Kom ek maak dit
bietjie meer duidelik. Ons móét die Evangelie verkondig en wanneer
iemand tot wedergeboorte kom, móét so iemand deel word van ’n lewende Kerk, of
-gemeente ten einde dissipelskap en lering te kan ontvang en gemeenskap met
ander gelowiges te kan geniet en dan kan en moet so ’n persoon genooi
word na ons gemeente, maar lg. mag nooit ons primêre uitgangspunt
wees nie (l.w.
ek praat nie van gelowiges wat in kerke sit waar die Waarheid nie verkondig
word nie - hulle kan en moet genooi word).
Wat baie interessant is, is
dat Jesus se laaste twee opdragte en Sy laaste belofte aan Sy dissipels, alles
te doen het met die uitdra van die Evangelie - so asof Hy wou hê dat Sy laaste
woorde vir die res van Sy dissipels se lewens in hul ore moes weerklink. As jy
vandag afskeid moet neem van ’n geliefde wat jy weet, jy nooit weer
gaan sien nie - dalk lê hy of sy in jou arms en is besig om te
sterf - wat dink jy sal sy of haar laaste woorde aan jou wees - hoogs
waarskynlik die heel belangrikste woorde wat daardie persoon wil hê jy vir die res van
jou lewe moet onthou? Miskien, nee hoogs waarskynlik sal jy ook vir die res van
jou lewe daardie woorde in jou ore hoor weerklink en daarom wil ek dit waag
deur te sê, dat Jesus Sy heel
belangrikste opdrag aan Sy dissipels gehou het vir laaste.
Kan ek dit nog verder waag
deur te sê dat ons dalk ons
eie geestelike toestand kan meet aan ons gehoorsaamheid (of
ongehoorsaamheid) aan hierdie heel laaste opdrag van Jesus en as dit waar
is, kan ons dit verseker ook meet aan die stand van ons gemeente se geestelike
lewe - Geliefdes, waar staan jy - waar staan ons? Waar staan ons régtig?
6. AFSLUITING:
Die probleem met baie
gelowiges - en ons moet ons hieraan toets om vas te
stel of ons nie op presies deselfde plek is nie, is dat hulle vir hulleself sê dat hulle gered is;
dat hulle in ’n “goeie” of “lekker en gawe” kerk is - alles is
aangenaam, in plek en geroganiseerd en daarom fokus ek nou op my eie
heiligmaking; my geestelike groei; my gemeenskap met my broers en susters en ek
wag met groot opgewondenheid op die koms van Christus. Of hulle sal sê dat die Here hulle
nie geroep het nie - nie spesifiek geroep om ’n evangelis of
sendeling te wees nie. Baie dikwels is
dit ’n hele gemeente se
gesindheid - ’n totale
afwesigheid en apatie as dit kom by Jesus se “Groot Opdrag”.
Jesus
Christus moet ons primêre fokus in leer en lewe wees en dan
moet ons in afhanklikheid van die Heilige Gees, utreik en die
Evangelie met verloregaande mense deel. Ons moet bid en vra dat Hy ons meer en
meer met die Gees sal bemagtig en dan moet ons in vertroue en geloof uitstap en
begin doen. Is dit werke - goeie werke? Nee en ja. Christus het vir ons die
opdrag gegee om dit te doen en daarom moet ons dit doen - dit is werke ja -
gehoorsaamheidswerke, maar ook dankbaarheidswerke - dankbaarheid dat Hy Homself
aan my geopenbaar het en my verlos het en my persoonlike verlossing moet soveel
dankbaarheid in my lewe tot gevolg hê dat ek die
Evangelie met andere moet en wil deel. Hoe dankbaar is jy en ek oor ons
verlossing?
Ek wil aflsuit deur twee
verse aan te haal: Hos 4:6 ~ My volk gaan te
gronde weens gebrek aan kennis.…,
asook
Rom.10:14-15 ~ Maar hoe kan 'n mens Hom aanroep as jy
nie in Hom glo nie? En hoe kan jy in Hom glo as jy nie van Hom gehoor het nie?
En hoe kan jy van Hom hoor sonder iemand wat preek? En hoe kan iemand preek as
hy nie gestuur is nie? Ons het Hom gehoor en ons het Hom
aangeroep. Ons is almal geroep om te “preek” en ons is almal “gestuur”, daarom mag ons
nie die Blye Boodskap weerhou van hulle wat Hom nog moet en wil aanroep nie;
daarom mag ons nie toelaat dat mense rondom ons ten gronde gaan weens ’n gebrek aan kennis
nie - kom ons maak Christus Jesus weer opnuut die middelpunt van ons lewe en wees gehoorsaam aan Hom, sodat daar dan
ook van ons gesê kan word ~ Hoe wonderlik klink die voetstappe van dié wat die goeie boodskap bring.
Boodskap gelewer deur Kobus van der Walt te VAALDRIEHOEK Gereformeerde Baptistegemeente - Sondagoggend 21 Junie Mei 2015
