1. SKRIFLESING:
Sagaria
2:1-13 ~ Ek het weer ’n gesig gesien. Daar was
’n man met ’n maatlyn in die hand, 2en ek het gevra: “Waar gaan u
heen?” Hy het
vir my gesê: “Ek gaan Jerusalem uitmeet om te sien hoe breed en hoe lank hy
moet wees.” 3Die engel wat vir my die gesig moes uitlê, gaan toe
vorentoe en kry ’n ander engel wat na hom toe kom. 4Hy het vir dié
engel gesê: “Hardloop en sê vir daardie jongman: Jerusalem gaan ’n stad sonder
mure word, so baie mense en diere gaan daar in hom wees. 5Die Here
sê: Ek sal ’n muur van vuur rondom die stad wees, my magtige teenwoordigheid
sal binne-in hom wees.” 6Kom, kom, vlug uit die noordland! sê die
Here. Ek het julle na die vier windstreke toe verstrooi, sê die Here. 7Kom,
Sion, jy wat in Babel woon, kom weg daar! 8So sê die Here die
Almagtige wat my met volmag gestuur het na die nasies toe wat oorlogsbuit van
julle gemaak het: Wie aan julle vat, vat aan my oogappel. 9Met een
waai van my hand teen hulle gaan Ek hulle die gevangenes van hulle eie slawe
maak. Wanneer dit gebeur, sal julle weet dat die Here die Almagtige my gestuur
het. 10Juig, Sion, wees bly! Ek kom, Ek gaan binne-in jou woon, sê
die Here. 11Daardie dag sal baie nasies hulle aan die Here verbind:
hulle sal my volk wees, en Ek sal in jou woon, Sion. Wanneer dit gebeur, sal jy
weet dat die Here die Almagtige my na jou toe gestuur het. 12Daar,
op die heilige grond, sal die Here weer vir Juda in besit neem as die volk wat
Hom toekom, sal Hy Jerusalem weer sy woonplek maak. 13Wees stil voor
die Here, al wat leef! Hy kom uit sy heilige woning te voorskyn!
2. INLEIDING:
Net
soos met die tweede Naggesig, verskaf hierdie derde gesig wat Sagaria ontvang,
ook meer besonderhede t.o.v. die toekoms van die herstelde volk van God – hulle
wat weggevoer was in ballingskap en wat nou begin terugkeer na Jerusalem en wie
nog in groter massas gaan terugkeer.
Waar die vorige gesig egter die fokus geplaas het op die straf
wat wag op die heidennasies wat in ongeregtigheid optree teen God se volk,
fokus hierdie derde gesig meer op die Here self en Sy genadige terugkeer na
Jerusalem, asook die herbou van die tempel en die inwoners van Juda. Dan het
ons ook in Sag.1:16-17 gehoor dat die stede oorstroom sal word deur voorspoed
en Jerusalem sal bo-natuurlik beskerm word deur ʼn ondeurdringbare muur van vuur.
3. DIE
DERDE NAGGESIG:
Ons
sien in die OAV (2:1) dat
hierdie derde gesig van Sagaria, net soos die tweede een, begin met Sagaria wat
sy oë hemelwaarts rig en ʼn volgende gesig sien.
·
Jerusalem word uitgemeet (vv.1-3):
In
hierdie gesig sien hy ʼn man met ʼn maatlyn in die hand (l.w.
hy is nie die engel; van hoofstuk 1 nie).
Ons vind hierdie selfde beeld van ʼn man met ʼn maatlyn in Eseg.40:3, asook
hoofstukke 41 en 42, maar kom ons kyk net na 40:3 ~ Hy het my
daarnatoe gebring en daar sien ek toe ’n man wat gelyk het of hy van brons is.
Daar was ’n linnetou en ’n meetstok in sy hand, en hy het by ’n poort gestaan.
Gewoonlik word ʼn maatlyn in die
Woord, geassosieer met die bou van ʼn struktuur, soos in die geval van die
herbou van die tempel in Eseg.40:3 waarna ons nou net gekyk het, of die nuwe
stad in Jer.31:38-39. In Job 38:5 word daar selfs na ʼn maatlyn verwys wanneer
God vir Job sê dat Hy die aarde geformeer het – Hy vra vir Job ~ Wie het die
aarde afgemeet? Weet jy dit? Wie het ’n maatlyn oor hom gespan?
Sagaria
sien hierdie man met die maatlyn, maar die man staan nie stil nie – hy is aan
die beweeg, daarom dat Sagaria vir hom vra waarheen hy op pad is en die man
antwoord hom en sê in v.2b dat hy Jerusalem gaan opmeet.
Buiten
die NAV vertaal die meeste vertalings v.2b soos volg ~ And he said unto me, To measure Jerusalem,
to see what is the breadth thereof, and what is the length thereof (ASV) – m.a.w. hy gaan meet, ten einde te
sien hoe breed en lank Jerusalem is, terwyl die NAV dit vertaal met,
om te sien hoe lank en breed dit moet wees – “is” teenoor “moet wees”
dus. Die NAV is nie verkeerd vertaal nie, dit is egter reeds ʼn verklaring van
dit wat “die man” oorspronklik vir Sagaria gesê het.
Wanneer
ons hierdie vers lees klink dit redelik dubbelsinnig, want óf hy sê dat hy wil
vasstel hoe breed en hoe lank die stad reeds is, of hy sê dat hy wil vasstel
hoe lank en breed dit behoort te wees. Hier “ontbreek” ʼn Hebreeuse werkwoord
wat dit vir die vertalers moeilik maak om vas te stel wat hierdie regtig staan.
Die vraag is verder, of die man met die maatlyn, die reeds herboude Jerusalem
opmeet en of hy opmetings maak ter voorbereiding van die herbou van die nuwe
stad? As ons Skrif-met-Skrif vergelyk en ons kyk na vv.4-5, sien ons dat dit
daar gaan oor ʼn toekomsblik van hoe die stad in die toekoms daar gaan uitsien
en daarom kan ons aanvaar dat v.2b ook verwys na opmetings wat gemaak gaan word
ter voorbereiding van die herbou van die stad.
In
v.3 gebeur daar iets baie interessant – in plaas daarvan dat die engel ook hierdie
gesig verklaar, doen hy dit nie, maar loop hy vorentoe en gee opdrag aan ʼn ander
engel om die verklaring van die gesig aan Sagaria oor te dra. Hierdie ander engel
wat op pad na hom was, moes ʼn engel van ʼn laer orde gewees het, omdat die engel
wat die vorige twee gesigte verklaar het, ʼn opdrag gee aan hierdie naderende
engel en dit is net ʼn engel van ʼn hoër orde wat dit kan doen.
·
Die Belofte (vv.4-13):
Nog
iets interessants kom na vore in v.4 – die engel verwys hier na ʼn jongman, maar
hierdie is nie noodwendig ʼn aanduiding daarvan dat Sagaria op daardie stadium
jonk in ouderdom was nie – dit kan dít ook beteken ja, maar dit kan ook bloot
net verwys na die feit dat Sagaria ʼn dienskneg in diens van die Here is, omdat
die uitdrukking “jongman” in die Hebreeus, ook kan verwys na ʼn dienskneg, of
dissipel.
Die
tweede engel ontvang opdrag om na die man met die maatlyn te hardloop en hom te
keer om die stad op te meet, want daar is geen manier hoe hy dit sal kan doen
nie, omdat die Here heeltemal iets anders in gedagte het met die stad en die
tempel.
Die
engel is opgewonde oor die feit dat die stad sonder mure gaan wees. Dit was in
antieke tye ongehoord dat ʼn stad sonder mure was, want hierdie vestingmure het
beskerming aan die inwoners gebied, maar dit het aan die anderkant ook
beperkinge gehad – o.a. kon so ʼn stad net ʼn beperkte hoeveelheid inwoners
huisves en in Sagaria se naggesig, sê die engel vir hom dat Jerusalem gaan oorloop
van mense en diere, sodat daar nie plek gaan wees vir ʼn “beperkende stadsmuur”
nie – hierdie oorvloed van mense dui uiteraard ook op voorspoed.
Die
probleem is egter dat so ʼn stad sonder mure nie ʼn veilige plek is nie en
derhalwe ʼn plek is waar die inwoners voortdurend bekommerd en selfs in vrees
lewe en dit is dan ook Sagaria se begeerte, nl. dat die mure weer herbou sal
word van die eens verwoeste Jerusalem, trouens een van sy voorganger-profete,
nl. Daniël het sowat 10 jaar vantevore die belofte van die Here ontvang dat
Jerusalem se mure weer herbou sou word ~ Jy moet nou goed verstaan, vandat
die opdrag gegee is dat Jerusalem herstel en herbou moet word, totdat ’n
regeerder kom wat deur God uitverkies is, sal sewe tydperke wees. Twee en
sestig tydperke lank sal Jerusalem opgebou bly, met strate en verdedigingslote,
maar dit sal moeilike tye wees (Dan.9:25). Dit wat die engel nou vir hom sê
klop m.a.w. nie met dit wat Daniël geprofeteer het en wat eintlik logies is nie
– ʼn stad sonder stadsmure is ondenkbaar.
Wat
die engel egter vir Sagaria sê, is dat hierdie naggesig van hom, eskatologiese
betekenis het en dat hierdie profesie slegs sy vervulling, uiteindelik in ʼn
geestelike Jerusalem kan vind – ʼn Jerusalem wat nie met bakstene gebou sal word nie, omdat
God self die inwoners van die stad sal beskerm – Hy sal ʼn muur van vuur om die
stad vorm.
Die
engel wil deur hierdie deel van die gesig, van ʼn Jerusalem sonder mure dus vir
Sagaria sê dat die volk Israel se vertroue nie gevestig moet wees op mure nie,
maar in die onsigbare teenwoordigheid van die Here God; in die beloofde
teenwoordigheid van die Here. Jesaja het reeds nagenoeg 200 jaar tevore in
Jes.26:1 gesê ~ Daar kom ’n dag wanneer hierdie
lied in Juda gesing sal word: Ons het ’n sterk stad, God beskerm ons met
mure, met ’n vesting. Esegiël het ook hieroor geprofeteer toe hy in
Eseg.43:3-5 gesê het ~ Die
gesig wat ek gesien het, het ooreengekom met die gesig wat ek gesien het toe ek
die verwoesting van die stad moes aankondig, en ook met die gesig wat ek aan
die Kebarriver gesien het. Ek het platgeval. 4Die magtige
teenwoordigheid van die Here het deur die oospoort na die tempel toe beweeg. 5Toe
het die Gees my opgetel en my na die binneste voorhof toe gebring. Die tempel
was vol van die magtige teenwoordigheid van die Here.
Die
volk se oë moet met ander woorde op die Here gevestig wees – Hy wat weer Sy
regmatige plek in die hart van die volk sal inneem en daarom moet die volk vir
eers vergeet van die herbou van die stadsmure – hulle fokus moet nou eers
toegespits wees op die herbou van die tempel, sodat Sy magtige teenwoordigheid (v.5b) weer binne-in die hart van die stad en die volk kan wees, want die Here het die aand voor
die vorige verwoesting van die stad en tempel, Homself onttrek van die volk ~ Die
magtige teenwoordigheid van die Here het van die tempel se drumpel af beweeg en
bokant die gerubs gaan staan. 19Die gerubs het hulle vlerke gespan
en voor my oë van die grond af opgestyg. Toe hulle beweeg, is die wiele saam
met hulle. Die gerubs het by die ingang van die oostelike poort van die huis
van die Here gaan staan, en die magtige teenwoordigheid van die God van Israel
was bokant hulle (Eseg.10:18-19).
Die
engel sê derhalwe nou vir Sagaria in v.5 dat die dag aangebreek het, dat die
Here Hom ontferm het oor die volk en dat Hy nou gaan terugkeer en omdat Hy gaan
terugkeer, gee Hy opdrag aan die volk in vv.6-10 om terug te keer uit
ballingskap en in vv.11-13 gee Hy ʼn belofte aan hulle t.o.v. die nasies en
beide hierdie opdrag en belofte word gegrond op die teenwoordigheid van die
Here in die midde van die volk.
Daar
is egter ʼn verdere rede waarom die Here opdrag gee dat die volk moet terugkeer
uit ballingskap en dit is omdat Hy, soos reeds in die tweede naggesig belowe,
Hom gaan wreek op die Persiërs en Babiloniërs (vv.8-9). Die Here sê in v.9 dat Hy ~ ...met een waai van (Sy) hand, hulle
die gevangenis van hulle eie slawe gaan maak. Hierdie beeld van ʼn hand wat
gewaai word, word meer dikwels in die Woord gebruik, trouens meer as 1600 keer
in die Ou Testament en dit dui vir ons op mag. In Jes.11:15 lees ons van een so
ʼn voorbeeld waar hierdie beeld gebruik word ~ En die Here sal die seetong van Egipte met die
banvloek tref en deur sy gloeiende wind sy hand oor die Eufraat swaai en dit
uitmekaar slaan in sewe strome, sodat ’n mens met skoene daardeur kan loop (OAV), of Jes.19:16 ~ In
dié dag sal die Egiptenaars wees soos die vroue: hulle sal bewe en vrees vir
die handgeswaai van die Here van
die leërskare wat Hy teen hulle swaai. Wanneer die Here dus Sy hand teen
ʼn volk waai of met Sy hand oor hulle vee, is dit inderdaad iets om te vrees en
dit is wat met die volke gaan gebeur wat God se volk weggevoer het in
ballingskap en buitensporig laat swaar kry het.
Die
Here waarsku Sy volk deur Sagaria se naggesig om pad te gee uit hierdie lande,
voor HY hulle met Sy hand gaan tref – hulle moet terugkeer na Jerusalem waar
hulle beskerming, vreugde en God se teenwoordigheid sal ervaar.
In
v.10 sien ons dat daar groot vreugde in Jerusalem moet heers ~ Juig, Sion,
wees bly! Ek kom, Ek gaan binne-in jou woon, sê die Here.
Die hartsbegeerte van die volk van God moet altyd wees om in die
teenwoordigheid van die Here te wandel ~ Waarlik, één dag in u tempel is
beter as duisend daarbuite. Ek staan liewer by die drumpel van die huis van my
God as om te woon in huise sonder God. 12Die Here God is ons krag en
ons beskerming, die Here gee genade en eer, Hy weerhou die goeie nie van dié
wat reg lewe nie. 13Here, Almagtige, dit gaan goed met die mens wat
op U vertrou! (Ps.84:11-13).
Soos
in vv.5 en 10 word die belofte dat die Here in die midde van Sy volk gaan woon,
vir ʼn derde keer in vv.11-12 aan die volk gegee. Die land gaan nogeens geheilig
word; die volk gaan weer vergewe word; die verbond gaan weer hernu word. Die
land gaan weer “heilige grond” wees, soos die grond waarop Moses destyds
gestaan het toe hy God by die brandende doringbos ontmoet het (Eks.3:5). Daar sal weer ʼn sondeoffer aan
die Here gebring word soos in Lev.10:17 ~ Dit is die wet van
die sondoffer: Op die plek waar die brandoffer geslag word, moet die sondoffer
voor die aangesig van die Here
geslag word. Dit is hoogheilig.
In
v.13 word opdrag gegee dat die volk stil moet wees voor die Here. Hierdie
opdrag is dieselfde as wat ons in Hab.2:20 aantref ~ Die Here is
in sy heilige tempel: almal op aarde moet in sy teenwoordigheid stil wees! Die
Here is in sy heilige tempel: almal op aarde moet in sy teenwoordigheid stil
wees! Daar is drie redes waarom die volk stil moet wees:
·
Hulle is maar net vlees, swak en onbelangrik;
·
God is die alwyse en almagtige;
·
Omdat God heilig is, kan geen mens voor Hom
staande bly nie ~ Die Here is in sy heilige tempel: almal op
aarde moet in sy teenwoordigheid stil wees! (Ps.76:8).
4. TOEPASSING:
Wat beteken
hierdie naggesig vir ons? Ek het vroeër gesê dat hierdie derde naggesig van
Sagaria eskatologiese betekenis inhou vir die destydse Israel, maar dit hou ook
baie besliste waarde vir die Kerk van die Here Jesus Christus in en daarom wil
ek hê dat ons na vier fasette van hierdie gesig
kyk en dit toepas op die Kerk – op ons
vandag en dit is:
·
Die
Maatlyn (vv.1-5);
·
Ontvlug
uit die “Noordland” (vv.6-7);
·
Jubel
en wees bly (vv.8-11);
·
Eerbied
voor die Here (vv.12-13).
·
Die Maatlyn (vv.1-5):
Ons
het in v.2 gesien dat die jongman gekeer word om die stad te meet, want die
engel weet dat die jongman nie ʼn idee het van wat in die hart van die Here aan
die gang is nie – net so kan nie hy of enige een van ons enige iets t.o.v. die
Here “meet” of bepaal nie – ons kan nie die diepte van Sy genade peil nie, ook
nie die omvang van Sy liefde nie. Geen mens kan die stand van die Christelike
godsdiens meet nie – ons kan nie sê hoeveel wedergebore siele op aarde was, is
en nog sal wees nie. Pogings van organisasies soos “Operation World” om te bepaal
hoeveel Evangeliese gelowiges in elke land is, is bloot net bespiegeling, want
niemand weet wat presies in elkeen van ons se harte aangaan nie – net God weet.
Nie een van ons kan eers ons eie vordering op die pad van heiligmaking meet
nie.
Die
engel sê uitdruklik vir die jongman dat ~ ...Jerusalem ’n stad sonder mure gaan word, so
baie mense en diere gaan daar in hom wees (4b). Hierdie is natuurlik ook
eskatologiese taal en het die engel, die Kerk van die Here Jesus Christus hier
in gedagte. Die fokus t.o.v. die betekenis van hierdie gesig lê nie op die
herbou van die fisiese tempel nie, maar dit gaan hier oor die fokus wat
gevestig word op die geestelike tempel van Jesus Christus en ook hierdie tempel
word nie gemeet en gepas deur mense nie en nog minder word hierdie tempel gebou
met goud wat die koning van Persië terug gestuur het uit Babel; ook nie ʼn
tempel met torings en loodglasvensters en orrels en flitsende ligte en 10-man
sterk “bands” nie – dit is ʼn tempel wat op die fondasie, Jesus Christus gebou
word o.l.v. die Heilige Gees en uit genade alleen.
Die
engel sê vir die jongman dat die “nuwe tempel”, nl. die kerk, deur Christus
self beskerm en bewaar sal word ~ En Ek sê vir jou: Jy is Petrus, en
op hierdie rots sal Ek my kerk bou, en die magte van die doderyk sal dit nie
oorweldig nie (Matt.16:18).
Die
stad en “nuwe tempel” gaan nie herbou word nie en daarom moet die jongman dit
nie eers opmeet nie, want dit gaan groei en mure kan en sal dit nie keer nie,
want die Koninkryk van God gaan voortstu en meer en meer gelowiges gaan inkom
en die universele Kerk van Christus gaan net groei en groei.
·
Vlug (vv.6-7):
Daar
is egter ʼn voorwaarde en dit is dat die volk moet vlug uit die “Noordland”. Die
uitverkorenes moet hulle bekeer en wegdraai van sonde en God se aangesig soek
en Hom en Hom alleen dien. Die Here gaan Sy vyande oordeel en vernietig en die
gelowiges moet nie in sonde, tussen die sondaars, vasgevang sit nie – nee,
hulle moet na die nuwe Jerusalem vlug, daar waar die Tempel en die stad sonder
mure is en daar sal hulle beskerming geniet, want die Here sal ’n muur van
vuur rondom die stad vorm en
geen vyand sal hulle daarbinne kan aanraak nie – ons is veilig binne die
Koninkryk van God!
Hierdie
gesig van Sagaria borrel oor van die verlossing wat die Here vir Sy volk bewerk
en net soos wat die Here opnuut weer Sy verbondsvolk vergewe het, net so
haastig is Hy om ons te vergewe – ons moet ook net bereid wees om “spoedig uit
die Noordland” pad te gee. Die Israeliete het die geleentheid gehad om pad te
gee uit ballingskap en terug te keer na hul geliefde Vaderland, maar tog was
hulle teensinnig – waarom? Was dit gemaksug? Het hulle dit te veel geniet om
daar te bly? Was dit liefde vir die weelde en voorspoed van die “Noordland”?
Ons
ontvang ʼn soortgelyke waarskuwing en opdrag om te vlug van sonde, wanneer ons
na Openb.18:4 kyk ~ Toe het ek ’n ander stem uit die hemel hoor
sê: “Gaan uit haar uit, my volk, sodat julle nie aan haar sondes deel kry en
die plae wat oor haar kom, julle ook tref nie. Die vraag is, of ons die weelde
en gemaksug van die “Noordland” gaan agterlaat of nie.
·
Jubel (vv.8-11):
In
v.10 sê die Here dat Sion moet juig en bly wees – waarom? Omdat Hyself binne-in
hulle kom woon. Hierdie belofte wat aan die jongman gemaak is, het die Here
gehou en het in vervulling gekom met die vleeswording van Jesus. In en deur
Jesus Christus het God waarlik in die midde van Sy volk kom bly – geen wonder
dat die engel aan Maria gesê het dat die Kind wat deur die Heilige Gees in haar
verwek is, se naam Emmanuel gaan wees nie – “God met ons” (Matt1:23). Deur Jesus het Sy heerlikheid die
wêreld binne gekom ~ Die Woord het mens geword en onder
ons kom woon. Ons het sy heerlikheid gesien, die heerlikheid wat Hy as die
enigste Seun van die Vader het, vol genade en waarheid (Joh.14).
Deur
die eeue heen het ons gesien hoe dat die Christelike geloof groei en spesifiek
tydens tye van vervolging. Kort na Jesus se koms het koning Herodes die koms
van die Christendom probeer dooddruk deur Jesus om die lewe te probeer bring,
maar Jesus is nie gedood nie en Sy dissipels het kort voor lank net meer en
meer geword. Nié die Romeine of die Joodse leiers, of Kajafas kon verhoed dat
die inwoners van die “heilige stad” so baie word dat die stadsmure oorstroom is
nie, want al is Jesus gekruisig en al het Hy gesterf, Hy het weer opgestaan en
dit het ʼn nuwe vlaag van nuwe dissipels tot gevolg gehad, want nie lank daarna
nie, het die “Handeling-gebeure” plaasgevind toe die Heilige Gees uitgestort is
en omtrent drieduisend by die Kerk van die Here Jesus bygevoeg is (Hand.1:41) en net ʼn rukkie later – in
Hand.2:47b lees ons ~ En
die Here het elke dag mense wat gered word, by die gemeente gevoeg. God,
Emmanuel is inderdaad met ons!
Christus sê in Joh.2:19-22 dat Hý
die ware Tempel is –die woonplek van God op aarde en dit is deur Hom dat God se
Koninkryk na die aarde gekom het en elkeen wat in Hom glo en Hom bekeer en vlug
uit die “Noordland”, word gered en vind nie alleen skuiling in Hom die ware
Tempel nie, maar ervaar ook Sy beskerming soos ʼn vuur rondom die stad en Sy
voortdurende teenwoordigheid is ʼn belofte wat ons vir onsself kan toe eien,
trouens Hy gaan verder en sê in Sag.2:10-11 dat Hy ín ons gaan bly! Is dit
nie genoeg rede om gehoor te gee aan Sy oproep aan ons om te juig en bly te
wees in Hom nie?
·
Eerbied (vv.12-13):
Ons
lees in vv.12-13 van ons Skriflesing ~ Daar, op die heilige grond, sal die
Here weer vir Juda in besit neem as die volk wat Hom toekom, sal Hy Jerusalem
weer sy woonplek maak. 13Wees stil voor die Here, al wat leef! Hy
kom uit sy heilige woning te voorskyn! Iemand het eenkeer gesê: The
profoundest emotions of the soul are always mate. Superficial feelings are
noisy and chattering. The shallow stream babbles amongst the hills. The deep
river rolls by unheard. Ja, dit is so dat daar allerlei emosies
is wat gelowiges ervaar wanneer hulle in die teenwoordigheid van God verkeer en
hierdie emosies kan oorloop in ʼn vreugdevolle, of selfs ʼn sentimentele lied (en dit is nie noodwendig verkeerd nie),
maar diep en opregte vreugde en verwondering is meestal stil soos die sterre –
dit is vreugde wat nie geuiter kan word in ʼn lied of ʼn gelag nie, nee dit is
stil van verwondering en dankbaarheid; van eerbied en ontsag, omdat ons besef
dat ons in die heilige teenwoordigheid van ʼn heilige en almagtige en soewereine
God in aanbidding en stilte neerkniel, omdat ons op heilige grond verkeer.
Boodskap deur Kobus van der Walt – Vaaldriehoek Gereformeerde Baptistegemeente (Drie Riviere) – Sondag 23 November 2014