U kan ook na 'n oudio opname van hierdie boodskap
luister deur op die volgende skakel te kliek:
http://kobus.podomatic.com/entry/2014-02-18T23_37_06-08_001. SKIRFLESING:
Hebr.11: 30-40 ~ Omdat
die Israeliete geglo het, het die mure van Jerigo geval nadat hulle sewe dae
daaromheen getrek het. 31Omdat Ragab, die prostituut, geglo het, het
sy die verkenners vriendelik ontvang en het sy nie omgekom saam met dié wat aan
God ongehoorsaam was nie. 32En wat moet ek nog meer sê? Die tyd
ontbreek my om te vertel van Gideon, Barak, Simson en Jefta, van Dawid, Samuel
en die profete. 33Deur die geloof het hulle koninkryke verower, die
reg van God gehandhaaf en verkry wat God beloof het; hulle het leeus se bekke
toegestop, 34gloeiende vuur geblus en aan die swaard ontkom; hulle
het in swakheid krag ontvang, was sterk in oorlog en het die leërs van vreemdes
op die vlug gejaag. 35Vroue het hulle dooies teruggekry, opgewek uit
die dood. Ander gelowiges wou nie die prys vir hulle eie vrylating betaal nie
en is doodgemartel; hulle wou die opstanding tot ’n beter lewe deelagtig word. 36Ander
weer het bespotting en lyfstraf verduur, selfs boeie en gevangenskap. 37Gelowiges
is met klippe doodgegooi, in stukke gesaag, met die swaard vermoor. Hulle het
rondgeswerf in skaapvelle en in bokvelle. Hulle het gebrek gely, is verdruk en
mishandel. 38Die wêreld was hulle nie werd nie; hulle het
rondgeswerf in woestyne en op berge en het in grotte en in gate in die grond
gelewe. 39En hoewel daar oor hulle almal vanweë hulle geloof met
soveel lof getuig is, het hulle nie verkry wat beloof is nie, 40omdat
God vir ons iets beters beoog het, sodat hulle nie sonder ons die voleinding
sou bereik nie.
2. INLEIDING:
Nadat
die Israeliete deur God by die Rooi See gered is van die naderende Egiptiese
weermag, het daar veertig lang en moeilike jare op die volk gewag – jare van
oorwinning; jare van wonderweke en bonatuurlike voorsiening (wolkkolom,
manna, ens.); die
ontvangs van die Wet, die bou van die Tabernakel en die Verbondsark.
Ongelukkig
was daar egter ook tye van swaarkry, ongeloof en vertwyfeling; rebellie en
growwe sonde en selfs afgodsaanbidding, soveel so dat almal wat Egipte verlaat
het, in die woestyn omgekom het (Hebr.3:18-19), behalwe Joshua en Kaleb (Num.14:28-30)
– selfs Moses het
in die woestyn gesterf – waarom? In Num.20:8 het God die volgende vir Moses
gesê ~ Vat Aäron se
kierie en roep jy en jou broer Aäron die volk bymekaar. Julle moet dan in hulle
teenwoordigheid met die rots praat, en daar sal water uitkom. Jy moet vir hulle
water uit die rots laat kom, sodat die volk en hulle vee kan drink. Wat was Moses se reaksie?
Num.20:9-11 ~ Moses het toe die kierie wat in die tabernakel was,
gevat soos die Here hom beveel het 10en hy en Aäron het die volk by
die rots laat bymekaarkom. Moses het vir hulle gesê: “Luister, julle wat julle
teen die Here verset! Luister! Moet ons vir julle water uit hierdie rots laat
kom?” 11Toe lig Moses sy hand op en hy slaan die rots twee keer met
die kierie. Daar het baie water uitgekom, en die volk en hulle vee het gedrink. God was ontevrede (die
ou argaïese Afrikaanse woord stel dit dalk nog duideliker “– God was
mishaag...”) met
Moses se optrede en ongehoorsaamheid en hoor wat sê Hy toe vir Moses én Aäron
in v.12 ~ Omdat
julle My nie erken het en My, die Heilige, nie voor die Israeliete gehoorsaam
was nie, sal julle hierdie volk nie inlei in die land wat Ek aan hulle gee nie. Wat het Moses verkeerd
gedoen om so erg deur God gestraf te word?
·
Moses het die direkte opdrag van
God verontagsaam om met die rots “te praat” – Moses slaan die rots met sy
kierie.
·
Moses het die eer vir homself
geneem en nie God die eer gegee vir die wonderwerk nie.
·
Moses as leier, het hierdie sonde
in die openbaar begaan en dit kon nie ongestraf bly nie.
·
As ons na 1 Kor.10:4 kyk, dan wil
dit lyk asof God hierdie wonderwerk in die Sinwoestyn by Kades, van ’n
watergewende rots, wou gebruik as simbool van Christus ~ ...en almal het dieselfde geestelike drank
gedrink: hulle het gedrink uit ’n geestelike rots wat met hulle saamgegaan het.
Die rots was Christus.
Dit is hoe ernstig God oor sonde voel.
3. JOSUA SE GELOOF (v.30):
Aan die einde van die veertig jaar van
rondswerf deur die woestyn was Josua die nuwe leier van ’n nuwe geslag Israeliete
en hy lei die “nuwe volk” van God die beloofde land binne ~ Na die dood van Moses, die dienaar van die Here, het die Here vir
Josua, seun van Nun en assistent van Moses, gesê: 2“Moses my dienaar
is dood. Maak jy nou gereed en trek deur die Jordaanrivier, jy en hierdie hele
volk. Gaan na die land toe wat Ek aan hulle, die Israeliete, gee (Jos.1:1-2).
Al
word Josua nie in die openingsverse van ons Skriflesing van vandag genoem nie,
is dit duidelik uit die konteks, dat hý die geloofsreus was wat die Israeliete
geïnspireer het en het God se woorde aan hom, waarskynlik voortdurend in sy ore
weerklink ~ ...Wees sterk, wees vasberade. Moenie skrik
nie, moenie bang wees nie, want Ek, die Here jou God, is by jou oral waar jy
gaan (Jos.1:9).
Nadat
Josua dan die volk deur die Jordaanrivier, die Beloofde Land binnelei, kom
hulle gou agter dat die binnegaan van die land wat God aan hulle belowe het en
wat hulle nou uiteindelik bereik het, nie sommer net “plain sailing” is nie,
dit sou nog gepaard gaan met heelparty “geloofstoetse”.
Wanneer ons dan v.30 van ons Skriflesing in konteks lees en
Skrif, met Skrif vergelyk, sien ons die volledige verhaal rondom Jerigo
opgeteken in Jos.6:1-20. Hierdie stad het vierkantig in die pad van die
Israeliete gestaan voor hulle hulself in die Beloofde Land kon vestig, maar
Jerigo was geweldig versterk en menslik gesproke ondeurdringbaar en dit het
dieselfde geloof geverg wat Noag nodig gehad het om die Ark, te midde van ’n
400 jaar lange gespot en gehoon te bou en binne te gaan. Josua het egter God se
opdrag en belofte aan hom onthou en hy het die menslik gesproke, onmoontlike in
geloof aangepak en sy volksgenote gemotiveer om saam met hom te glo en die stad
se mure het geval! Geen wonder dat Dawid, duidelik onder die indruk van sy
voorouer Josua se geloof, die volgende in Ps.18:30 geskryf het nie ~ Met u
hulp loop ek ’n oormag storm, met my God by my is geen stadsmuur vir my te hoog
nie.
God het vir Josua en die volk gesê om nie die wapen teen
Jerigo op te neem nie, maar net om, om die stad te loop, terwyl die priesters
op hul trompette blaas – as dit nie ’n resep vir ongeloof WAS nie, dan weet ek
nie wat is nie, maar dit was nie vir Josua en sy volksgenote nie. Nee, hulle
het so onwrikbaar in God geglo dat hulle selfs hierdie menslik absurde opdrag,
tot in die fynste besonderheid na gevolg het – en die stad is sonder slag of
stoot geannekseer!
Die Here het deur hierdie gebeure vir die Israeliete gewys dat
die menslik onmoontlike nie vir hulle God te veel of te moeilik is nie en dat
hulle in elke omstandigheid op Hom kon vertrou en dat Hy die gevegte vir hulle
sou wen indien hulle in Hom glo en op Hom vertrou – die wêreldse wapens is nie
die wapens wat God gebruik in die onsigbare geestelike oorlog wat rondom ons
woed en waardeur Hy ons dra en beskerm nie.
Iets wat ons ook in gedagte moet hou, is die feit dat die
Israeliete sewe dae moes wag voor die stad se mure geval het – hulle was nie
haastig nie – hulle het op God gewag en tussen die moontlike vrees en
beproewing en afwagting, in geloof vasgehou aan sy belofte ~ ...Ek, die Here jou God, is by jou oral waar jy gaan.
4. RAGAB SE GELOOF (v.31):
Ons kan nog tot ’n groot
mate Josua en die Israeliete se geloof verstaan toe hulle te staan gekom het
voor Jerigo se mure, maar Ragab wat nie ’n Israeliet was nie en boweal nog in
wêreldse oë, ’n ongure karakter was, is totaal ’n ander saak. Ons lees in v.31
~ Omdat Ragab, die prostituut, geglo het, het sy die verkenners
vriendelik ontvang en het sy nie omgekom saam met dié wat aan God ongehoorsaam
was nie.
Hier is ’n paar baie interessante dinge
rondom Ragab waarvan ons kennis moet neem:
·
V.31 sê dat sy die verkenners
vriendelik ontvang het, omdat sy geglo het – sy het dus al geglo nog voor sy
kennis gemaak het met die gelowige volk van God!
·
Sy was ’n prostituut!
·
Sy maak deel uit van die heilige
lyn wat na Christus lei ~ Salmon was die vader van
Boas by Ragab, Boas van Obed by Rut, Obed van Isai; 6Isai was die
vader van koning Dawid (Matt.1:5-6)! As ek reg tel was Dawid dus die vierde geslag uit Ragab – Ragab was
Dawid se groot-oumagrootjie – en ons weet dat Jesus, uit die nageslag van Dawid
gebore is – wat ’n merkwaardige verhaal!
Kom ons kyk dan eerstens na die feit dat
Ragab gered was nog voor die spioene by haar aangekom het. Waar sou sy die Evangelie
gehoor het?
Wat vir ons belangrik is, is om in
gedagte te hou dat Ragab verlore was voor haar wedergeboorte – sy was ’n
sondaar en die feit dat sy voorheen ’n “vrou van die nag” (’n prostituut – die Grieks
vir prostituut is ’n interessante woord – πόρνη = pornē – ons pornografie) is veelseggend, omdat
dit vir ons die feit beklemtoon dat geen sondaar té sondig kan wees om gered te
word nie – selfs prostitute kan gered word!
Hoe het sy tot redding gekom? Ons weet
nie regtig nie, want die Woord spreek hom nie direk daaroor uit nie, maar ek
glo die antwoord lê vir ons opgeteken in Jos.2:8-11 ~ Voor
die verkenners aan die slaap geraak het, is die vrou na hulle toe op die dak 9en
het sy vir hulle gesê: “Ek weet die Here gee vir julle die land; ons is
skrikbevange vir julle, al die inwoners van die land bewe van vrees vir julle. 10Ons
het gehoor hoe die Here die water van die Rietsee voor julle laat wegdroog het
met julle trek uit Egipte, en ook wat julle met die twee konings van die
Amoriete oorkant die Jordaan, met Sihon en Og, gedoen het, hoe julle hulle voor
die voet uitgeroei het. 11Ons het dit gehoor en ons harte het van
angs verstyf. Niemand het nog moed teen julle nie, want julle God, die Here, is
God, bo in die hemel en onder op die aarde. Hier
spreek Ragab eerstens haar geloof in God openlik uit – weereens waar kom
hierdie geloof vandaan? Die antwoord lê in v.10 ~ ...
10Ons het gehoor hoe die Here die
water van die Rietsee voor julle laat wegdroog het....
God se wonderwerkende genade in die lewe van die Israeliete het haar geestes oë
oopgemaak. ’n Storie wat waarskynlik deur ’n spul afgodsdienaars uit vrees in
die strate van Jerigo versprei is, nl. dat die nadertrekkende Israeliete se God
wonderweke doen soos wat hulle gode nie kan doen nie, het hierdie verlore siel
met die naam Ragab aangespreek en.... en dit is belangrik en dit is wat ek glo
waar haar redding vandaan gekom het – God het haar soewerein gered – God red
haar deur die negatiewe en vreesbevange getuienis van ’n spul afgodsdienaars.
Dit laat ’n mens dink aan Jesus se woorde aan die Fariseërs toe dié vir Jesus
gevra het om Sy dissipels stil te maak en Hy hulle geantwoord het ~ Ek
sê vir julle: As hulle stilbly, sal die klippe uitroep
(Luk.19:40). Die tragiek van hierdie getuienis van Ragab se redding is dat niemand
anders in daardie ganse stad gered is nie, behalwe waarskynlik haar familie wat
saam met haar deur die Israeliete gespaar is (Jos.6:23).
Hoe is sy gered? God het haar soewerein
gered – Hy die Gewer van redding; Hy die Gewer van geloof!
Ragab het soos Abraham en Noag en Moses
voor haar, die Onsienlike God gesien en erken en geglo en dit het haar ganse
lewe verander, soveel so dat sy, soos reeds gemeld, ingesluit word in Christus
se heilige lyn (Matt.1:5) – God is nie skaam om haar deel van
Christus se voorgeslag te maak nie. Geloof is nie uitsluitlik vir sekere mense
gereserveer nie – dit word ook aan sondaars geskenk, trouens nét aan sondaars –
laat Ragab derhalwe altyd vir ons ’n voorbeeld daarvan wees dat God ook mense red
wat dalk “groter sondaars” as ek en jy is.
Aan die anderkant moet dit ook vir ons ’n
motivering wees om die Evangelie tydig en ontydig (ongeag die sg. moeilike tye
waarin ons leef – en dalk juis nou!) aan almal te
verkondig – hoe onmoontlik dit dalk ook al mag lyk dat ’n kroeguitsmyter; of
skatryk maatskappy direkteur; of tiener; of tradisievaste kerkganger – ongeag
iemand se status of velkleur of taal, of ouderdom –gered kan word – as ek en jy
en Ragab gered kon word – ook hulle! Jesus het nie verniet in die tempel vir
die priesters en familiehoofde gesê
~ Dit verseker Ek julle:
Tollenaars en prostitute gaan eerder as julle in die koninkryk van God in. 32Johannes
het gekom om julle die regte pad te wys, en julle het hom nie geglo nie, maar
tollenaars en prostitute het hom geglo. Maar selfs toe julle dit sien, het
julle nie agterna berou gekry en hom geglo nie (Matt.21:31-32).
5. Die Rigters, Profete en Konings (vv.32-34):
Die Hebreërskrywer vermeld nou ses ander
uitstaande geloofshelde – sommige bekend en ander minder bekend – sommige
Rigters en die ander Profete. Die skrywer brei nie veel uit oor elkeen nie, behalwe
dat hulle koninkryke verower het; die reg van God gehandhaaf het; God se
beloftes in besit geneem het; leeus se bekke toegestop, ens. – wie was hierdie manne egter? Kom ons kyk
net kortliks na elkeen:
·
Gideon word eerste genoem (lw. hier is geen rede
vir die volgorde van die name nie en dit is ook nie in chronologiese volgorde
vermeld nie). Gideon was ’n Rigter (Rigters was die eerste
regeerders nadat Josua die volk in die Beloofde Land ingelei het en daar was 12
Rigters in totaal - http://www.agapebiblestudy.com/charts/Chart%20of%20Judges%20of%20Israel.htm) en militêre leier. Dit was hy wat 32,000 weerbare manne byeen gebring
het om teen die Mideaniete en Amalekiete
te veg, maar in opdrag van God het hy eers sy manskappe verminder tot 10,000 en
toe tot 300 en hierdie 300 was gekies op grond van hoe hulle water gedrink het (Rigt.7:2-7). Ons lees ook dat die vyand so baie soos sprinkane was (7:12). Gideon se manskappe was net gewapen met ’n ramshoring en ’n leë
erdekruik met ’n fakkel daarbinne (7:16)!
Ek dink almal sal saamstem dat net ’n gek
duisende van die vyand met net 300 man sou aanval, maar Gideon het ’n belofte
van God gehad, want in 7:7 het God vir hom gesê ~ Ek sal
julle red met die drie honderd man wat die water opgeskep het. Ek sal vir
Midian in jou mag oorgee. Wat is die les wat ons
hieruit moet leer? Net dit: Rom.10:17 ~ Die geloof
kom dus deur die prediking wat ’n mens hoor, en die prediking wat ons hoor, is
die verkondiging van Christus. Geloof kom dus deur te
luister na die Woord én dit te doen.
Wat interessant is, is dat ons nie moet
dink dat manne wat in geloof en onder sulke omstandighede optree, noodwendig
sonder vrees uitstap nie, want ons lees in v.10 dat God vir Gideon gesê het ~
... Maar as jy bang is om hulle aan te val, moet jy en
jou slaaf Pura eers in hulle kamp ingaan... en Gideon
hét vooraf, saam met sy slaaf in die kamp ingegaan – ten spyte van sy geloof,
was daar tog ook ’n mate van vrees by hom teenwoordig – hy was bang, maar hy
het nogtans vas geglo en opgetree.
·
Barak word tweede genoem, hoewel
hy voor Gideon regeer het. Wie was hy? Hy is een van die minder bekende
Bybelfigure en ons kry net met hom in Rigters 4-5 te doen en natuurlik hier in
Hebr.12:32. Vier dinge staan uit in sy lewe – hy kry opdrag deur die profetes
Debora, om die Kanaäniete wat o.a. 900
yster strydwaens gehad het, met net 10,000 man aan te val en hierdie manne was
net uit twee stamme geneem – dié van Naftali en
Sebulon. Die rede hiervoor – sodat God die eer aan die einde van die
geveg kan kry en geen mens nie.
Tweedens, God het vooraf vir Barak in
Rigters 4:7 gesê ~ Ek sal vir Sisera, die hoof van
Jabin se leër, met sy strydwaens en sy leër na jou toe laat optrek tot by
Kisonspruit en Ek sal hulle in jou mag oorgee.
Derdens was hy net so skrikkerig soos
Gideon en het hy iemand se ondersteuning nodig gehad in hierdie geloofstap van
hom, want in v.8 sê hy vir Debora ~ As u saamgaan, sal ek
optrek, maar as u nie saamgaan nie, gaan ek nie.
Laastens, Barak behaal die oorwinning,
soos God hom belowe het, maar hoor wat gebeur in v.21 – Sisera die hoof van die
leer het gevlug en vind skuiling in die tent van Jael die vrou van Geber en dan
lees ons ~ ...Jael die
vrou van Geber het toe ’n tentpen gevat en met ’n hamer in haar hand is sy
suutjies na Sisera toe. Hy was moeg en het vas geslaap. Toe slaan sy die
tentpen deur die slaap van sy kop, sodat sy hom in die grond vasslaan, en so is
hy dood. Die aanvoerder van die vyand val aan die hand
van ’n vrou – waarom? Gewoonlik het die aanvoerder van die kant wat die geveg
wen, die verloorders se aanvoerder met die swaard dood gemaak, maar nie hier
nie – waarom? Sodat Barak nie die eer van die oorwinning kon kry nie, maar God
en God alleen.
·
Na Barak vind ons Simson. Ons ken
almal Simson se verhaal. Simson het oor geweldige krag beskik en hy het elke
keer op God vertrou vir sy krag wanneer hy dit nodig gehad het – ons sien dit
bv. in Rigters16 toe Simson se sewe haarlokke afgesny is en sy oë uitgesteek is
en hy as gevangene van die Filistyne na die tempel van die afgod Dagon gebring
is om hulle te vermaak, maar nog voor dit trek hy die tempelpilare om, sodat
almal in die tempel (hy natuurlik ook), in die proses sterf. Net voor
hy die pilare egter omtrek, bid hy tot die Here en maak hy sy afhanklikheid van
God bekend, deur te sê ~ Here my God, dink tog aan
my! Maak my tog net hierdie een keer sterk, o God, dat ek my met een daad op
die Filistyne kan wreek oor my twee oë! (Rigters 16:28).
·
Jefta is die laaste Rigter wat vermeld
word. Hy maak ’n dwaas belofte in Rigters 11:30-31 ~ As
U die Ammoniete vandag heeltemal oorgee in my mag, 31sal dié een wat
my uit my huis uit tegemoet kom wanneer ek behoue terugkom van die Ammoniete
af, aan die Here behoort: ek sal hom as brandoffer offer – hy wen en wie kom eerste na hom toe ná die oorwinning? Sy enigste
kind en dogter! Hy hou egter deurentyd aan God vas en vertrou Hom in alles en
glo dat sy krag van die Here kom (Rigters 11:29,32). Wat kan ons
o.a. leer uit Jefta se lewe? Selfs geloofsreuse maak foute en kan onsinnige
goed, selfs teenoor die Here, kwytraak – O, ons dien ’n genadige God!
·
Van die 20 konings wat Juda gehad
het en die 20 wat Israel gehad het, word Dawid hier in Hebreërs uitgesonder as
geloofsheld (http://www.gotquestions.org/kings-Israel-Judah.html en
http://ldolphin.org/kings.html). Ons weet dat Dawid ’n uitstaande
man was, soveel so dat die Here van hom gesê het dat hy ’n man na God se hart
is (Hand.13:22). Ten spyte van sy sonde (owerspel; moord) het hy van ’n
jong ouderdom af, God vertrou toe hy bv. as skaapherder, leeus dood gemaak het
en vir Goliat. Die konfrontasie met Goliat staan waarskynlik uit as dié
geleentheid waar Dawid sy geloof in Sy God die beste gedemonstreer het, want
nie een van sy volksgenote – nie eers tesame nie, het kans gesien vir Goliat
nie, maar hierdie klein “snuiter” het in geloof uitgestap en Goliat
“seun-alleen” dood gemaak. Net voor hy Goliat doodmaak, sê Dawid vir hom – en
daarmee verklaar hy sy vaste vertroue en geloof in God ~ Vandag
sal die Here jou in my mag oorgee sodat ek jou kan verslaan en jou kop van jou
lyf afkap. Dan sal ek vandag nog die lyke van die Filistynse laer vir die
roofvoëls en vir die wilde diere gee, sodat die hele wêreld kan besef dat
Israel ’n God het (1 Sam.17:46).
·
Samuel en die ander profete word
laastens vir ons in v.32 genoem. Samuel het God gedien vandat hy ’n jong seun
was (1
Sam.2:18), tot aan die einde van sy dae. Hy het oor genoeg
geloof beskik om te midde van ’n goddelose volk wat hulself oorgegee het aan
afgodery en immoraliteit, op te staan en vreesloos die Woord van God te spreek.
Sy felste vyande en teenstanders was nie die Filistyne, of die Amoriete, of
Ammoniete nie, maar sy eie mense en ons moet verstaan dat teenstand van jou eie
mense meestal erger is as teenstand van jou vyande! Bevind ons onsself nie in
presies dieselfde moreel-vervalle omgewing vandag nie – met “ons eie mense” wat
deel uitmaak daarvan nie? Die vraag is egter of ons oor dieselfde geloof beskik
as waaroor Samuel beskik het, nl. om steeds “teen die volk te profeteer”?
Net soos die Hebreërskrywer sê dat hy nie
tyd het om in te gaan op die ander 54 profete se geloof nie, is ons ook in die
moeilikheid wat ons tyd aan betref, en wil ek net sê, dat hulle onwrikbaar
geglo het en hulle nie laat stuit het deur enige iets of enige persoon nie (48 manlike- en 7
vroulike profete in totaal - http://www.thebookwurm.com/kingchrt.htm).
6. VROUE EN ANDER GELOWIGES (vv.35-38):
Ons lees in vv.35-38 van ons Skriflesing,
van verskeie geloofshelde en –heldinne en wát het hulle gedoen? Hulle het met
groot dapperheid; met moed en onverskrokkenheid opgetree, maar ook met
volharding en die oog altyd gevestig op die Here. Wanneer hulle vervolging,
bespotting en straf ervaar het en selfs gedood is vir hul geloof, het hulle
steeds hul pyn en marteling en hartseer in geloof en in oorwinning weerstaan.
In vv.33-28 som die skrywer in ’n paar sinnetjies, vir ons die wel en weë op van
Israel se geloofshelde deur die eeue heen.
Wanneer die lewe vir hierdie manne en
vroue moeilik en selfs menslik gesproke, onmoontlik geraak het, het hulle
steeds getrou gebly aan die Here en dit is in skrille kontras met die
ontvangers van hierdie Hebreërbrief. Wat was hierdie mense se geheim? Hulle het
oor geloof beskik. God was ’n realiteit vir hulle. Hulle was oortuig daarvan
dat God se Woord die Waarheid is en daarom het hulle vas geglo dat Hy sal doen
wat Hy belowe het. Hulle het dus nooit, ooit opgegee nie. Hulle het nooit terug
geskarrel na waar hul vantevore was nie. Hulle het altyd anders geleef as
andere. Hulle het God nooit versaak nie!
7.
IETS BETERS (v.39-40):
In die laaste twee verse van hoofstuk 11
vermeld die skrywer iets baie belangriks, nl. dat elkeen van hierdie
geloofshelde waardig genoeg geag was sodat daar oor hul geloof gepraat kan word,
maar nogtans het hulle nié die voorreg gesmaak om die vervulling van die
beloftes wat sou volg op hul geloof in vervulling sien kom nie – nie een van
hulle het ontvang en ervaar wat aan hulle belowe was nie – sommige het nie die
Beloofde Land ervaar nie en nie een van hulle het die koms van die Messias
beleef nie – wat hulle egter vas en seker geweet het, was dat God vir hulle
iets beters in die oog gehad het – en wat Hy belowe, dié doen en gee Hy.
Hierdie “iets beters” is egter aan ons
geskenk met die koms; die kruisiging; die opstanding en die hemelvaart van
Jesus Christus en hierdie Ou Testamentiese geloofshelde se redding kon eers
afgehandel en vervolmaak word, met die koms van Christus en Sy soendood. Hulle
geloof was dus gebaseer op wat Christus nog sou doen, terwyl ons redding
gebaseer word op wat Christus reeds gedoen het – ons verkeer voorwaar in ’n
baie meer bevoorregte posisie as die Ou Testamentiese gelowiges, maar hulle was
geseën vir hul vasstaan in die geloof sonder om hulle Messias te kon ervaar - net
soos ons geseën geloof geseën word vir ons geloof in die “reeds-gekome” Messias
en daarom dat Johannes in Joh.20:29b sê ~ ...salig is
die wat nie gesien het nie en tog geglo het.
8. AFSLUITING:
In teenstelling met Josua en Kaleb,
het die ander Israeliete God se roeping om Egipte te verlaat nagevolg, maar nié
die Beloofde Land binne gegaan nie. Baie Christene begaan hierdie selfde fout
vandag nog. Hulle het Christus gevolg nadat Hy hulle uit die duisternis van
verlorenheid en geestelike dood gelei het – hulle is uit “hulle Egipte”. Hulle
het vergifnis vir hul sonde ontvang. Hulle beskik oor ’n nuwe lewe in Christus,
maar hulle volg nie hul Meester die Beloofde Land binne nie – hulle ervaar
m.a.w. nie deur geloof ’n oorvloedslewe nie (en
ek praat nié hier van materiële oorvloed nie!). Hulle volg Christus nie in nederige
afhanklikheid t.w.v. geestelike groei en ’n lewe van vrug nie – vir ’n lewe van
geestelike oorwinning nie.
Die lewe vir ons as gelowiges sal altyd
gekenmerk word deur stryd en worsteling en selfs ’n gesukkel (natuurlik is en sal daar ook opwindende en
wonderlike tye wees), maar ons
moet altyd in gedagte hou dat God se weë, nie altyd ons weë is nie en solank as
wat ons in hierdie lewe is, sal ons ook blootgestel word aan beproewing en
swaarkry en allerlei soorte konflik, máár daarmee saam moet ons altyd onthou dat
die enigste effektiewe wapen wat ons in hierdie stryd het, dieselfde wapen is waaroor
die geloofshelde beskik het, nl. geloof – daar is geen ander wapen nie.
Ons het ook
“Jerigo’s” in ons opmars na die ewige rus in ons Beloofde Land – ons moet dít
ook soos Josua en die nuwe geslag Israeliete tegemoet gaan – sterk, vasberade,
sonder om te skrik, of om bang te wees en in geloof, ...want Ek, die Here jou God, is by jou oral waar jy gaan (Jos.1:9).
Boodskap deur Kobus van der Walt – Vaaldriehoek Gereformeerde Baptistegemeente (Drie Riviere) – Sondag 16 Februarie 2014
