Ons
Skriflesing handel vanoggend oor opsetlike sonde wat iemand begaan. Só opsetlik
en só erg, dat géén offer, versoening tussen God en daardie mens kan
bewerkstellig nie – daardie veelbesproke "onvergeeflike sonde".
Hebr.10:26-39 ~ Wanneer ons opsetlik bly sondig nadat ons
die kennis van die waarheid ontvang het, is daar geen offer meer wat ons sondes
kan wegneem nie. 27Daar bly alleen ’n verskriklike verwagting oor van
oordeel en ’n gloeiende vuur wat die teenstanders van God sal verteer. 28As
iemand die wet van Moses oortree, en twee of drie getuies bevestig dit, word hy
nie begenadig nie, hy word doodgemaak. 29Hoeveel swaarder straf,
dink julle, sal hy kry wat die Seun van God verag het, die bloed van die
verbond waardeur hy geheilig is, geminag het en die Gees van genade beledig
het? 30Ons weet tog wie Hy is wat gesê het: “Dit is mý reg om te
straf; Ek sal vergeld;” en verder: “Die Here sal oor sy volk oordeel.” 31Dit
is verskriklik om in die hande van die lewende God te val. 32Dink
terug aan vroeër dae toe God julle tot die lig gebring het, hoe julle in die
stryd staande gebly het toe julle baie moes ly. 33Deels is julle
deur beledigings en vervolging openlik tot bespotting gemaak en deels het julle
gely omdat julle julle vereenselwig het met ander wat hierdie dinge oorgekom
het. 34Julle het met die gevangenes meegevoel gehad, en toe op
julle besittings beslag gelê is, het julle dit met blymoedigheid aanvaar omdat
julle geweet het dat julle ’n besitting het wat beter en blywend is. 35Julle
geloofsvertroue moet julle dus nie prysgee nie: dit hou groot beloning in. 36Volharding
is wat julle nodig het om die wil van God te doen en te ontvang wat Hy beloof
het. 37Nog net “’n kort, kort tydjie, en Hy wat kom, sal kom en
nie talm nie. 38En wie deur My vrygespreek is omdat hy glo, sal
lewe; maar as hy terugdeins, het Ek aan hom niks meer nie.” 39Maar
ons is nie van dié wat terugdeins en verlore gaan nie; nee, ons glo en ons sal
lewe.
2. INLEIDING:
Dit
is belangrik dat ons vanuit die staanspoor sal besef van wie die Apostel hier
praat – hy praat van mense wat bely dat hulle gelowiges is, maar wat dan hul
rug keer op hul geloof, Hy praat derhalwe nié hier van sonde en tekortkominge
wat alle ware en opregte gelowiges beleef nie – hy het tog immers al in 4:14-16
gesê dat gelowiges, genade sal ontvang om weer met vrymoedigheid na God se
genadetroon te kan terugkeer ~ Terwyl
ons dan nou ’n groot Hoëpriester het wat reeds deur die hemele gegaan het,
Jesus, die Seun van God, laat ons vashou aan die geloof wat ons bely. 15Die
Hoëpriester wat ons het, is nie Een wat geen medelye met ons swakhede kan hê
nie; Hy was immers in elke opsig net soos ons aan versoeking onderwerp, maar Hy
het nie gesondig nie. 16Kom ons gaan dan met vrymoedigheid na die
genadetroon, sodat ons barmhartigheid en genade ontvang en so op die regte tyd
gered kan word. Die
Evangelie van Jesus Christus is dus ’n boodskap van genade en liefde en
barmhartigheid – máár die Evangelie van Jesus, is egter óók ’n boodskap van
veroordeling en verdoemenis vir diegene wat nié daarop reageer nie, of hul rug
daarop draai.
3. GELOOFSVERSAKING:
In
hierdie gedeelte gaan dit vanoggend dan spesifiek oor geloofsversaking en dan
moet ons vir onsself dadelik uitmaak wat presies is geloofsversaking? Dit is
nie die eerste keer dat die Hebreërskrywer waarsku teen geloofsversaking nie.
Hy het die eerste keer in 2:1 daarna verwys, toe hy gesê het ~ Om hierdie rede moet ons soveel kragtiger
vasgryp aan wat ons gehoor het, sodat ons nie dalk wegdrywe nie. Hy praat vir ’n tweede keer hieroor
in 3:12 ~ Broers, julle moet
toesien dat daar nooit by een van julle ’n verkeerde gesindheid van ongeloof
ontstaan en hy van die lewende God afvallig word nie. In 4:1 verwys hy weer daarna ~ Terwyl die belofte om in sy rus in te gaan
nog van krag is, moet ons oppas dat dit nie miskien later blyk dat een van
julle agtergebly het nie.
Hebr.6:4-6 is veral ’n ernstige waarskuwing ~ Wanneer mense een keer deur God verlig is, die hemelse gawe ontvang en
deel gekry het aan die Heilige Gees, 5die goeie woord van God leer
ken het en die kragte van die toekomstige wêreld ondervind het 6en
dan nogtans afvallig geword het, is dit onmoontlik om hulle weer tot bekering
te bring. In hulleself kruisig hulle immers weer die Seun van God en maak hulle
Hom in die openbaar tot ’n bespotting.
Wat
gebeur as iemand afvallig raak, of dan sy geloof versaak? Van wie word hier
gepraat? Hier word gepraat van mense wat eens verklaar het dat hul gelowiges
is, en hulle die kennis van die
Waarheid ontvang het en dan op
’n stadium, willens en wetens (doelbewus en moedswillig) sondig en hul rug op God draai en Hom
verwerp en die Evangelie afmaak as ’n leuen. V.29 beskryf hierdie sonde aan die
hand van drie grafiese beelde:
·
Om
Jesus en alles wat Hy ons geleer het, te verag en te verwerp. Die OAV beskryf
dit nog meer grafies, wanneer dit so ’n persoon beskryf as iemand wat die Seun
van God vertrap, soos wat ’n soldaat op sy neergevelde vyand se dooie liggaam
sal trap (die ESV en NASB praat van "trampled
under foot").
·
Tweedens
sê die skrywer dat geloofsversaking gelykstaande daaraan is om die bloed van
die verbond te minag, asof dit sommer maar net alledaagse en gewone bloed is –
dit is iemand wat op ’n keer in sy lewe gesê het dat Jesus se bloed, sy sonde
afgewas het en hom geregverdig het, maar beskou nou daardie bloed as van nul en
gener waarde. So ’n persoon verwerp dus Jesus se versoeningswerk aan die kruis.
·
Derdens
sien ons in v.29, dat iemand wat afvallig raak, ’n belediging vir die Heilige
Gees is en daarom sonde teen die Heilige Gees pleeg.
Hierdie selfde sonde waaroor die Hebreërskrywer hier skryf,
word ook deur Jesus in Luk.9:62 beskryf, as iemand wat die hand aan die ploeg
slaan, maar aanhoudend omkyk na wat agter is en dan gaan die Here Jesus voort
en Hy sê dat so iemand, nie geskik
is vir die Koninkryk nie!
4. DIE
GEVOLGE VAN GELOOFSVERSAKING:
Kom
ons keer egter terug na v.27. Wat is die gevolge vir iemand wat die rug op
Jesus Christus keer? Die Apostel noem aan ons twee dinge wat met so ’n persoon
gebeur:
·
Eerstens
is daar geen versoening vir so ʼn persoon nie; geen offer meer wat so ’n persoon
se sonde kan wegneem nie (v.26b). Die enigste offer wat enige persoon kan regverdig, is
die offer wat Jesus Christus gebring het. Indien Christus se offer verwerp
word, word enige hoop op redding verbeur – die geleentheid tot redding is vir
ewig verby; die ewige lewe is vir ewig verbeur – niks, absoluut niks kan dit
ongedaan maak nie – geen offer nie en Jesus se offer het Hy eenkeer gebring –
Hy gaan dit nooit weer herhaal nie, want Sy offer was voldoende ~ Want die dood wat Hy gesterf het, het Hy vir
die sonde eens en vir altyd gesterwe
(OAV - Rom.6:10).
·
Tweedens
wag daar vir so ’n persoon, maar net een uitkoms – nog ’n groter oordeel as vir
ander verlorenes – v.27 ~ Daar bly
alleen ’n verskriklike verwagting oor van oordeel en ’n gloeiende vuur wat die
teenstanders van God sal verteer
– God se oordeel! So ’n persoon val in die hande van die heilige God. Hoor wat
sê Petrus in 2 Pet.2:20-21 ~ Mense
wat van die besmettinge van die wêreld vrygekom het deurdat hulle ons Here en
Verlosser, Jesus Christus, leer ken het, en wat weer daarin vasgevang en
daardeur oorweldig word, is aan die einde slegter daaraan toe as aan die begin.
21Dit sou vir hulle beter gewees het as hulle die wil van God nie
leer ken het nie as dat hulle dit wel leer ken het en daarna afgewyk het van
die heilige gebod wat aan hulle oorgedra is.
Hierdie
persoon sny homself van God se genade af – hy word ’n vyand van die kruis en daar
wag ...’n verskriklike oordeel en
’n gloeiende vuur vir hom – en
dit alles op grond van sy eie keuse! Dit is waarom daar in v.31 staan ~ Dit is verskriklik om in die hande van die
lewende God te val. Ons sal
in 12:29 sien dat onse God, ’n verterende vuur is. Hierdie is ook in
ooreenstemming met die profetiese woorde van Sefanja in Sef.1:18 ~ Nòg hulle silwer nòg hulle goud sal hulle
kan red op die dag wanneer die toorn van die Here losbreek, wanneer die hele
land verteer word deur die vuur van sy woede. Hy bring vernietiging en skrik
oor al die inwoners van die land.
Baie
mense dink dat die God van die ou verbond en die God van die nuwe verbond nie
dieselfde God is nie – volgens hulle is God van die ou verbond, ’n onwrikbare,
gevoellose en genadelose God, terwyl die nuwe, ’n liefdevolle, barmhartige en
genadige God is. Ons moet egter verstaan dat God se liefde en genade aan die
eenkant en Sy wraak en oordeel oor sonde aan die anderkant, in beide Testamente
geleer word – ja, dit is so dat ons ’n meer gedetailleerde prentjie geskilder
kry van God se liefde en genade in die Nuwe Testament as in die Ou Testament,
maar ons kry terselfdertyd ’n baie meer intense beskrywing van Sy oordeel in
die Nuwe Testament – dink maar net aan bv. Openbaring.
Anders
gestel, God is nie minder verdraagsaam t.o.v. sonde in die Nuwe Testament, as
in die Ou Testament nie, trouens Hy straf sonde in die Nuwe Testament, juis meer
intens as in die Ou Testamentiese tydperk, omdat ons wat in die Nuwe
Testamentiese tydperk leef, veel meer lig ontvang het ~ God het die tye van onkunde oorgesien, maar
nou roep Hy al die mense oral op om hulle te bekeer, 31want Hy het
’n dag bepaal waarop Hy regverdig oor die wêreld gaan oordeel deur ’n Man wat
Hy uitgekies het. As bewys daarvan vir almal, het Hy Hom uit die dood laat
opstaan (Hand.17:30-31).
Ons
hoor baie keer dat mense sê dat daar nie "groot sondes" en
"klein sondes" is nie, maar hier in Hebr.10:28-29 sien ons tog iets
daarvan ~ As iemand die wet van Moses oortree, en twee of drie
getuies bevestig dit, word hy nie begenadig nie, hy word doodgemaak. 29Hoeveel
swaarder straf, dink julle, sal hy kry wat die Seun van God verag het, die
bloed van die verbond waardeur hy geheilig is, geminag het en die Gees van
genade beledig het? Wat ons
dus hier sien, is dat daar geen groter sonde is, as die sonde van
geloofsversaking nie en wat meer is, die oordeel daarop is ook die heel grootste
van alle oordele.
’n
Voorbeeld van groter sonde as ander, is bv. dié waar Jesus vir Pilatus gesê het
dat Judas se sonde groter was as dié van Pilatus ~ U sou geen gesag oor My gehad het as dit nie van Bo aan u gegee was
nie. Daarom het hy wat My aan u uitgelewer het, groter skuld (Joh.19:11). Jesus het dit ook in Luk.12:47-48
duidelik gemaak, dat oordeel en straf in ooreenstemming met die oortreding of
sonde is ~ Die slaaf wat geweet
het wat sy eienaar wil hê maar wat nie gereed gemaak of volgens die wil van sy
eienaar gehandel het nie, sal ’n swaar straf kry. 48Maar hy wat nie
geweet het nie en dinge gedoen het wat straf verdien, sal ’n ligte straf kry.
Van elkeen aan wie baie gegee is, sal baie geëis word; en van hom aan wie baie
toevertrou is, sal meer gevra word
(Luk.12:47-48).
Dit
is dus duidelik, dat diegene wie die geloof in die Here versaak, ’n groter
sonde begaan as ander en dat so ’n persoon swaarder straf te wagte kan wees as
ander verloregaande mense.
5. ONTHOU
EN VOLHARD:
Na
hierdie verskriklike veroordeling wat mense wat hul geloof versaak het, opgelê
is, kom die Hebreërskrywer nou in vv.32-39 en wil hy mense wat reeds die Lig
gesien het – wat reeds kennis dra van die Waarheid, aanmoedig om ’n stap verder
te gaan, anders mag hierdie veroordeling van die voorafgaande klompie verse,
ook op hulle van toepassing wees.
Ons
moet verstaan dat die apostel bewus was daarvan, dat baie mense in die
gemeentes aan wie hy geskryf het en wat intens betrokke was by die kerk en wat bekend
gestaan het as Christene – hulle het selfs gedeel in die vervolging wat teen
die kerk geloods was, maar wat nog nie opregte gelowiges was nie. Hierdie
ongelowige Jode in die gemeentes was so aangetrek deur die Evangelie; deur
Christus se liefde; Sy beloftes en Sy lering, dat hulle die Judaïsme die rug
gekeer het, maar hulle het nog nie waarlik in die Evangelie geglo nie.
Hierdie
Jode was intellektueel verlig deur die Waarheid – hulle het al die basiese
beginsels van die Evangelie geken, maar hulle het nog nie waarlik geglo nie,
maar die apostel moedig hulle aan om ’n stappie verder te gaan en daarom sê hy
vir hulle in vv.32-34 ~ Dink terug
aan vroeër dae toe God julle tot die lig gebring het, hoe julle in die stryd
staande gebly het toe julle baie moes ly....
Hy sê dus vir hulle: Hoe verskriklik sal
dit nie wees as julle, nadat julle al so ver gekom het en soveel gedoen het;
soveel vervolging ervaar het en soveel ingeboet het in die lewe, op die ou
einde die lig verloor wat julle al begin sien het – nadat julle so naby was –
moenie nou tou opgooi nie – moenie nou die ewige lewe versaak nie. Byt vas en
plaas julle vertroue in Christus Jesus, sodat julle deel kan word van Sy
Koninkryk. Moenie wees soos die man waar die saad op die klipbanke gesaai is
nie, maar soos die een waar die saad in vrugbare en goeie grond gesaai is (Mark.4:16-20)!
Die
openingswoorde in v.32, nl. "dink terug" is in die OAV
"onthou" en hierdie woord "onthou" in die Grieks, is ἀναμιμνῄσκω (anamimnesko)
en beteken meer as bloot net om te onthou – dit beteken letterlik in hierdie
spesifieke verband, dat hulle die Waarheid wat hulle tot nou toe gehoor het en
dít wat hulle tot nou ervaar en gesien het, baie ernstig moet oordink en opnuut
weer moet rekonstrueer en uitpluis en verstaan, want dit sal ’n baie sterk
teenvoeter wees teen die uiteindelike terugval in ongeloof.
In
35-39 gaan die skrywer voort en moedig hy sy lesers (en
natuurlik vir ons ook) aan
om nie net te "onthou" nie, maar ook om vas te hou aan die feit dat
ware geloofsvertroue, uiteindelik uitloop op ’n groot beloning – dit beteken
dus dat as hulle hierdie vertroue sou neerlê, hulle daarmee saam hul beloning
sou verloor. Hierdie beloning is die moeite werd om voor te stry en voor te veg
en al die verwerping en vervolging wat daarmee gepaard gaan, die hoof te bied,
want in die woorde van Paulus in Rom.8:18, is hy ~ ...daarvan oortuig dat die lyding wat ons nou moet
verduur, nie opweeg teen die heerlikheid wat God vir ons in die toekoms sal
laat aanbreek nie. Hierdie
heerlikheid waarna die Hebreërskrywer verwys, is die onverganklike,
onbesmette en onverwelklike erfenis wat in die hemel vir (ons) in bewaring
gehou word, waarvan Petrus ook
in 1 Pet.1:4 van praat en elkeen wat hierdie erfenis in besit neem, sal ...die oorwinnaarskroon van 2 Tim.4:8 ontvang, nl. ’n ~ ...lewe by God en, gaan Paulus voort, hierdie oorwinnaarskroon en
gepaardgaande lewe by God, sal ...op die dag dat die Here Jesus Christus, die
regverdige Regter weer kom, vir my gegee word, en nie net vir my nie, maar ook
vir almal wat met verlange uitsien na sy koms.
Wat
het hierdie mense nodig? Wat het ons nodig? V.36 ~ Volharding is wat julle nodig het om die wil van God te doen en te
ontvang wat Hy beloof het.
Hierdie groep mense het hoop gehad, maar hulle hoop was nie sterk genoeg nie –
hulle het God se wil nie volkome uitgeleef nie, omdat hulle nie ten volle in
Christus Jesus geglo het nie en voor dit nie gebeur nie – voor hulle nie God se
wil ten volle uitleef en hul vertroue ten volle in Christus plaas en vestig nie,
sal hulle nie dit wat belowe is, in ontvangs kan neem nie. Hierdie lesers het
die beloftes van die Waarheid geken; hulle het hulle verheug daarin; hulle het
selfs daarvoor gely, maar hulle het dit nog nie volkome ontvang nie – hulle is
die mense waarvan Jesus in Matt.7:22-23 praat ~ ...Baie sal daardie
dag vir My sê: ‘Here, Here, het ons dan nie in u Naam gepreek nie, deur u Naam
bose geeste uitgedryf en deur u Naam baie wonders gedoen nie?’23Dan
sal Ek openlik vir hulle sê: Ek het julle nooit geken nie. Gaan weg van My af,
julle wat die wet van God oortree.
In
v.37 haal die skrywer aan uit Jes.26:20 wanneer hy skryf ~ ...Kruip ’n rukkie weg
totdat God klaar is met straf.
Hierdie aanhaling uit Jesaja is gegrond op Hab.2:3, waar die koms van Christus
die Messias geprofeteer is. Christus is dus die Een wat gaan kom in die Ou
Testament, maar Hy is ook die komende Verlosser in die Nuwe Testament – die
regverdige Regter, waarna o.a. Matt.3:12 dan ook verwys ~ Hy het sy skop in sy hand en Hy sal sy
dorsvloer deur en deur skoonmaak. Sy koring sal Hy na die skuur toe bring, maar
die kaf sal Hy met ’n onblusbare vuur verbrand.
Vir
ons in die huidige bedeling, voel dit asof Christus nooit gaan kom nie, maar
ons moet in gedagte hou dat die Jode presies dieselfde gevoel het en
uiteindelik hét Hy gekom (al was dit slegs nagenoeg 600 jaar na
Habakuk) en net so sál Hy
ook weer kom – die Here het dit minder as 2000 jaar gelede reeds belowe ~ Terwyl
Hy weggaan (dit is Jesus se
hemelvaart) en hulle nog stip na die hemel kyk, het daar skielik twee
mans in wit klere by hulle gestaan. 11Dié sê toe vir hulle:
“Galileërs, waarom staan julle so na die hemel en kyk? Hierdie Jesus wat van
julle af na die hemel toe opgeneem is, sal net so terugkom soos julle Hom na
die hemel toe sien opgaan het
(Hand.1:9-11).
Die
Hebreërskrywer wil derhalwe net soos die profete Jesaja en Habakuk van ouds,
vir sy lesers en vir ons sê: Hou vol;
volhard, want dit is nie meer lank nie, dan gaan julle die prys wen, want die
Vader weet reeds wanneer Christus gaan kom – die tyd is reeds bepaal – hou
moed; Hy kom; wy julleself toe aan Hom.
In
v.38 gaan die skrywer voort met sy aanhaling uit Habakuk en hy sê dat "vrygespreektes"
net vir ’n rukkie nog moet uithou en die beproewing van hierdie aardse lewe
verduur, want die heerlikheid wat hierna gaan volg, gaan ewigdurend wees. Wie
is hierdie "vrygespreektes"? Gal.2:19-20 ~ Maar wat my betref, deur die wet is ek vir
die wet dood sodat ek vir God kan lewe: ek is saam met Christus gekruisig, 20en
nou is dit nie meer ek wat lewe nie, maar Christus wat in my lewe. Die lewe wat
ek nou nog hier lewe, leef ek in die geloof in die Seun van God wat sy liefde
vir my bewys het deur sy lewe vir my af te lê.
’n Vrygespreekte persoon, is dus iemand wat deur Christus se offer, geregverdig
is en wat op grond van geloof leef, m.a.w. hy het elke greintjie van eie -verdienste
en selfstandigheid neergelê en is sy verlossing geheel en al afhanklik van
Christus se soendood. Paulus sê in Gal.3:11, dat niemand op grond van die wet
vrygespreek, of geregverdig word nie, maar op grond van sy geloof.
Dit
is interessant, dat ’n Joodse Rabbi, gedurende die derde eeu, by name Rabbi
Simla gesê het dat Moses 365 verbiedende en 248 positiewe bevele gegee het.
Dawid sê die Rabbi, het dit gereduseer tot 11 bevele in Ps.15; Jesaja het dit
in Jes.33:14-15 verder afgeskaal tot 6 bevele; Miga tot 3 in Miga 6:8, terwyl
Habakuk dit alles in een saamgevat het, nl. ~ Maar die regverdige, deur sy geloof sal hy lewe (Hab.2:4b – die
woorde wat dan ook hier in Hebr.10:38 aangehaal word).
Wat
beteken hierdie woordjie geloof? In die Grieks is dit πιστεύω (pisteõs) en beteken dit letterlik om in iets
of iemand te glo; om jou vertroue volkome in iets of iemand te plaas. Waarin
glo gelowiges dus? In wie of wat plaas gelowiges hul vertroue? In kort wat glo
gelowiges, ten einde gered te word? Ef.2:8-9 ~ Julle is inderdaad uit genade gered, deur geloof. Hierdie redding kom
nie uit julleself nie; dit is ’n gawe van God. 9Dit kom nie deur
julle eie verdienste nie, en daarom het niemand enige rede om op homself trots
te wees nie. Gelowiges lewe deur geloof en nie deur sien nie (2 Kor.5:7). Johannes vat dit alles baie mooi
saam in Joh.3:36 ~ Wie in die Seun
glo, het die ewige lewe; wie egter aan die Seun ongehoorsaam is, sal die lewe
nie sien nie, maar die straf van God bly op hom. Ons vind ’n pragtige voorbeeld hiervan, reeds so vroeg
as Gen.15:6 ~ En hy (dit
is Abraham) het in die Here
geglo; en Hy het hom dit tot geregtigheid gereken.
Om
dan terug te keer na Hebr.10:38 – ’n "Vrygespreekte" is dus iemand
wat in Christus Jesus glo en aan Jesus Christus vashou vir sy redding en op
niks anders staatmaak as net Christus se soendood aan die kruis nie – so iemand
sien ons in v.38, sal lewe, maar indien hy terugdeins van hierdie waarheid, sal
hy uitgespoeg word deur die Here (in die woorde van
Openb.3:16) – v.38 sê ~ ...het ek
(die Here) niks
meer aan hom nie.
Die
Hebreërskrywer sluit hierdie gedeelte af deur sy lesers te bemoedig en te
motiveer, deur vir hulle te sê ~ Maar
ons is nie van dié wat terugdeins en verlore gaan nie; nee, ons glo en ons sal
lewe.
6. AFSLUITING:
Een
van die karakters in C.S. Lewis se klassieke verhaal, "The Narnia
Chronicles", is Aslan wat ’n uitbeelding is van Christus en Lewis sê die
volgende van Aslan: He is not a tame lion.
Elke keer dat Aslan in die verhaal praat, bestaan daar geen twyfel oor wie in
beheer is nie – Aslan! Dit is wie en wat ons Here Jesus Christus is ~ ...kyk, die Leeu wat uit die stam van Juda is, die wortel van Dawid, het
oorwin om die boek oop te maak en sy sewe seëls te breek (Openb.5:5). Jesus, die Leeu uit die stam van Juda
is in beheer en Hy is nie Iemand om mee te speel nie en daarom behoort elke
mens erns te maak met sy geloof en toewyding aan Jesus Christus.
Waar
laat hierdie Skrifgedeelte van vanoggend ons? Die ewige lewe (die
hemel) is die ewige
bestemming van elke gelowige en niks, absoluut niks kan enige gelowige uit die
hemel hou nie, behalwe wanneer ons daarin misluk om te volhard tot die einde
toe. Ons het vroeër in Hebreërs reeds gesien dat die geheim om te kan volhard
tot die einde toe, daarin geleë is dat ons, onsself voortdurend aan die Woord
in al sy vorms sal blootstel (prediking; onderlinge byeenkomste;
persoonlike Woordstudie en gebed)
en om voortdurend ons oë gefokus te hou op Jesus Christus as ons groot Hoë
Priester.
[1] Boodskap deur
Kobus van der Walt – Vaaldriehoek
Gereformeerde Baptistegemeente (Drie Riviere) – Sondag 01 September2013.
