.: 2012

Tuesday, December 25, 2012

OM KERSFEES TE VIER OF NIE

1. INLEIDING:

Vir baie jare het ek persoonlik gewonder oor Kersfees – moet en/of mag gelowiges dit vier of nie. Ek het in die Gereformeerde kerk groot geword en ek was altyd as kind verward oor hierdie saak. Ons as familie het elke Kersfees by my oupa-hulle op Middelburg Kaap byeen gekom en dit was altyd ’n heerlike tyd van saam kuier en veral saam eet. Die etenstafel het Kersmiddag en-aand gekruin onder die kos en ek kan veral die koue, gerookte ham en koue pienk en groen sagopoedings met die handevol okkerneute daarin onthou – maar, Kersoggend is die hele familie eers na die plaaslike Gereformeerde gemeente toe – ons het almal in Joubertstraat af gestap, met ouma Kitty soos altyd, kiertsregop en met ’n spoed, aan die voorpunt. In die kerk het sy voor geloop en by die heel voorste bank gaan staan en ons het een na die ander ingeskuif – die voorste ry of drie in die kerk was oom Niklaas Stahl (my oupa se bynaam) en tannie Kitty se familie se rye – al 30 tot 36 van ons (my pa-hulle was 4 seuns en 4 dogters en almal was nie altyd daar nie)!

Na die diens is ons huis toe vir die feesmaal, maar van geskenke en ek praat nie eens van ’n kersboom nie, was daar geen teken in die van der Walt familie se huis nie, want die Gereformeerde kerk het geleer dat dit verkeerd was. Die uitdeel van geskenke het egter gewoonlik op Oukersaand plaasgevind, máár by die huis van een van my aangetroude ooms, wat lidmaat van die N.G. Kerk was en wie se dorpshuis net om die draai van my oupa-hulle se huis was. Solank hierdie gebeurtenis net nie in die huis van ’n Gereformeerde ouderling was nie. Ek kan ook onthou hoe ek as klein seuntjie my verkyk het aan die reuse denneboom in my oom se agtertuin met sy dosyne gekleurde gloeilampe. By die een huis: Geen Kersboom. By die volgende huis: ’n Kersboom. Ek was ’n verwarde seuntjie en dit was vir baie jare die geval – tot ek getroud is met ’n lidmaat uit die N.G. Kerk en wat groot geword het met ’n Kersboom en die uitdeel van geskenke en sy het my stadig maar seker "ingebreek" en het ons ook ’n Kersboom in die huis begin kry en geskenkies uitgedeel op Oukersaand (waarom op Oukersaand sal ek ook nie weet nie).

Intussen het my en my gesin se paaie gekruis met die Amerikaanse kultuur, toe ons middelste seun (Tommie) in die huwelik getree het met ’n Amerikaanse meisie (Allison – haar pa is ’n Gereformeerde Baptistepredikant nes ek) en ons het ook verskeie ander Amerikaanse vriende en kennisse. Met ons kennismaking met die Amerikaanse kultuur, het ons agter gekom dat Kersfees, ’n nóg groter saak vir die Amerikaners is en dan spesifiek ook vir die Amerikaanse gelowiges.

Ons hoor egter steeds talle stemme wat gedurig opgaan oor die viering van Kersfees en alles wat daarmee gepaardgaan – veral deesdae vanuit charismatiese kringe hoor ’n mens dit baie en word verskeie praktyke ongeverifieer toegeskryf aan die songod, Konstantyn en allerlei ander onbybelse praktyke en tradisies.

Die vraag is dus: Om Kersfees te vier of nie? Is dit verkeerd, of mag ons maar? Weet ons wat die geboortedatum van Jesus is? Wat van geskenkies en ’n kersboom? Wat is reg en wat is verkeerd as dit kom by ons? Wat moet ons standpunt wees?

Die Kersverhaal het mense deur die eeue heen so aangegryp, dat daar allerlei onbybelse verhale en gebruike ontstaan het en hoor ons liedjies in hierdie tyd in winkelsentra soos bv. "Little Drummer Boy" wat absoluut niks met die geboorte van Jesus te doen het nie. Ons sien oral ’n Kersvader met ’n lang wit baard en ’n bababedjie in ’n stal wat bykans toegesneeu is. Kerskaartjies is die eerste keer in 1846 gebruik en die sakewêreld het Kersfees uitgebuit vir ekonomiese doeleindes. Bitter min van hierdie dinge wat ons vandag in die wêreld sien t.o.v. Kersfees, het enige iets te doen met die Bybelse verhaal van Jesus se geboorte en het Kersfees werklik ’n mengelmoes van Bybelse waarhede, heidense idees, volksmitologie, en ekonomiese voordeel vir handelaars en vervaardigers geword. Kom ons kyk egter wat sê die Woord hieroor, want dit moet tog ons enigste vertrekpunt wees.

Die Brief aan die Hebreërs - 16 ("Jesus Christus ons Ewige Hoë Priester – 01")

Indien u hierdie preek wil uitdruk – Verlig die teks in hierdie venster en kopieer en plak dit daarna in enige Woordverwerkingsprogram (bv. MS Word of Word Perfect) – druk daarna gewoon uit.

1. INLEIDING:
In die vorige hoofstukke van die apostel se brief aan die gelowiges van Hebreërs, het hy dit baie duidelik gemaak dat indien ons vordering wil maak op ons pad van heiligmaking, moet ons verstaan wat dit beteken wanneer hy praat van die Here Jesus Christus wat ons Hoë Priester is. Die skrywer het tot nou toe, dit baie duidelik vir ons uiteengesit dat Christus genadig is; dat Hy getrou is, en dat Hy toeganklik is, maar hy het ook reeds ’n paar keer vir ons gesê dat Christus, ’n Hoë Priester volgens die Orde van Melgisedek is. Wat presies beteken dit? Hoofstuk 7, waarna ons van vanoggend af gaan kyk, verskaf aan ons die antwoord.

MANS & VROUENS – EENDERS EN TOG VERSKILLEND –04 (Die Vrou en die Bediening van die Woord)

1. INLEIDING:

Daar bestaan uiteenlopende menings as dit kom by die vrou en die bediening van die Woord – ook die afgelope tyd in ons gemeente – ja, ons (as gemeente) is eenstemmig as dit kom by die vrou en ouderlingskap en daarom ook die vrou as herder en leraar van ’n gemeente, nl. dat dit op grond van o.a. 1Tim.2:11-15; 1Kor. 11:2-16 en 1Kor. 14:34-36, nie toelaatbaar is nie. Ook het ons die afgelope paar weke gesien, dat die verhouding tussen man en vrou, een van leierskap (die man) en onderwerping (die vrou) moet wees.

Dit is voorts nodig dat ons saam na die Woord sal gaan kyk om te sien wat ons gemeente se standpunt behoort te wees en waaraan ons, onsself moet onderwerp.

2. SKRIFLESING:

1Tim.2:1-20 ~ Ek dring daarop aan dat daar in die eerste plek met smeking, voorbidding en danksegging gebid moet word vir alle mense, ²vir dié wat regeer en vir almal wat gesag uitoefen, sodat ons ’n rustige en stil lewe kan lei in volkome toewyding aan God en in alle eerbaarheid. ³So is dit goed en aanneemlik vir God, ons Verlosser, ⁴wat wil hê dat alle mense gered word en tot kennis van die waarheid kom. ⁵Daar is immers net een God, en daar is net een Middelaar tussen God en die mense, die mens Christus Jesus ⁶wat Homself as ’n losprys vir almal gegee het. Dit was op die bestemde tyd die bewys van die bedoeling van God. ⁷Met die oog hierop is ek aangestel as prediker en apostel, as ’n leraar om die heidennasies te onderrig in die boodskap van die geloof en die waarheid. Ek praat die waarheid, ek lieg nie. ⁸Ek wil dus hê dat die mans by elke plek van samekoms met ’n skoon gewete hande in gebed tot God moet ophef, vry van onmin en twis. ⁹Van die vroue wil ek hê dat hulle ook in hulle kleredrag waardig, beskeie en ingetoë moet wees. Hulle versiering moenie haarkapsels en goud of pêrels of duur klere wees nie, ¹⁰maar goeie werke, soos dit vroue betaam wat openlik bely dat hulle God dien. ¹¹’n Vrou moet in die erediens stil en onderdanig wees en haar laat leer. ¹²Ek laat haar nie toe om daar onderrig te gee of oor die man gesag uit te oefen nie; sy moet stil wees. ¹³Adam is immers eerste gemaak, Eva daarna. ¹⁴Dit is ook nie Adam wat verlei is nie, dit is die vrou wat haar laat verlei het en die gebod oortree het. ¹⁵Maar sy sal haar redding vind in moederskap, as sy maar volhard in geloof, liefde en ’n heilige lewe, en daarby beskeie bly.

3. VROUE MOET STIL WEES IN DIE EREDIENS:

Wanneer ons hierdie gedeelte uit Timoteus se brief lees, is daar heelwat dinge wat van belang is, maar t.w.v. ons bespreking t.o.v. die vrou en die bediening van die Woord, gaan ons nie na alles kyk nie (stof vir latere ondersoek en prediking!). Wat vir ons hier van belang is, is veral verse 11-15 en dan spesifiek vers 11, nl. ~ ’n Vrou moet in die erediens stil en onderdanig wees en haar laat leer. Wat beteken hierdie vers? Ons stem saam dat dit beslis beteken dat ’n vrou nie in die gemeente lering mag gee nie, maar mag sy buite die gemeente lering gee? En indien nie, wat van al die sendelinge en wat van vroue soos Miriam (Eks.15:20), Debora (Rigters 4:4; 5:7), Gulda (2Kon.22:14-20) en Anna die profetes (Luk.2:36-37), of vrouens soos Febe (Rom.16:1-16), of Priscilla (Hand.18:26), of Maria (Rom.16:6)? En so is daar nog talle ander.

Mag vrouens onder geen omstandighede mans leer nie?

Kom ons kyk eerstens na wat dit beteken as daar gesê word, dat vroue stil moet wees in die erediens.

Ons weet dat die Woord vol daarvan is, dat vrouens, net soos mans, geestelike gawes ontvang ~ Aan elkeen afsonderlik word ’n werking van die Gees gegee tot voordeel van almal... (1Kor.12:7-11). Vroue moet ook hierdie gawes aanwend tot opbou van die liggaam van Jesus Christus ~ Namate elkeen ’n genadegawe ontvang het, moet julle mekaar daarmee dien soos goeie bedienaars van die veelvuldige genade van God (1Pet.4:10). Wanneer hierdie gawes egter in die gemeente aangewend word, moet dit altyd in ooreenstemming met 1Kor.11:5-11 geskied ~ Maar elke vrou wat bid of profeteer sonder iets op haar kop, doen haar hoof, haar man, oneer aan, want dan is sy net soos ’n vrou wie se hare afgeskeer is. ⁶As ’n vrou nie iets op haar kop wil sit nie, kan sy ewe goed haar hare laat afsny. Maar aangesien dit ’n skande is vir ’n vrou om haar hare te laat afsny of afskeer, moet sy iets op haar kop sit. ⁷’n Man behoort nie iets op sy kop te sit nie. Hy is die beeld en sieraad van God, maar die vrou is die sieraad van die man. ⁸Die man is nie uit die vrou geneem nie, maar die vrou uit die man. ⁹Die man is ook nie ter wille van die vrou geskep nie, maar die vrou ter wille van die man. ¹⁰Daarom behoort die vrou ’n teken van die man se gesag oor haar op haar kop te hê ter wille van die engele. ¹¹Tog het die Here bepaal dat die vrou nie sonder die man sal bestaan nie, en die man nie sonder die vrou nie.

In kort beteken dit (nié dat vroue nou hoede moet begin dra in hierdie gemeente nie), dat wanneer vrouens (ook ongetroudes) in die gemeente bv. bid, dit te alle tye in onderwerping en eerbied aan die mans en die leierskap in die gemeente sal geskied (ook hierop kan ons baie sê - stof vir latere ondersoek en prediking!). Hierdie beginsel kan en moet terug gevoer word na die skeppingsordinansies in Gen.1-2, waaroor ons reeds gepraat het. Hierdie gedeelte uit 1Kor.11 wat ons pas gelees het, is dan ook ’n “kommentaar” wat Paulus oor Gen.1-2 geskryf het.

Hierdie “iets” wat elke vrou dus op haar kop moet sit, dui op ’n simboliese onderwerping aan die man. Dit dui egter nié daarop dat vrouens minderwaardig is nie, want beide is na die beeld van God geskape – onthou dit gaan nie oor posisie nie, maar oor rolle.

4. DIE VROU EN DIE BEDIENING VAN DIE WOORD:

Ons sien dus dat die vrou wel haar gawes in die gemeente kan en moet toepas, maar dat dit in onderwerping aan die man moet geskied.

Hier ontstaan egter nou ’n vraag, nl.: Impliseer hierdie voorwaarde van “onderwerping” dat daar beperkings op ’n vrou se bediening geplaas word? As ons na ons Skriflesing uit 1Timoteus kyk en dan spesifiek vers 12, dan blyk dit duidelik dat dit wel die geval is ~ Ek laat haar nie toe om daar onderrig te gee of oor die man gesag uit te oefen nie; sy moet stil wees. In kort kom dit daarop neer, dat vrouens nie aan mans lering mag gee nie en ook nie gesag oor mans mag uitoefen nie. Die rede hiervoor spruit uit die Skeppingsordinansie, waar die man voor die vrou geskape is en hoe die man en vrou in sonde geval het – iets waarna ons reeds van tevore gekyk het.

Wat beteken die woord “lering” hier? Hierdie woord “is saamgestel uit twee Griekse selfstandige naamwoorde, nl. “leer” (didaskalia) en leraar (“didaskalos”) en dit word gedoen aan die hand van 1Tim.4:11 ~ Hierdie dinge moet jy die mense beveel en leer en dan ook 2Tim.2:2 ~ Wat jy my voor baie getuies hoor verkondig het, moet jy toevertrou aan betroubare manne wat bekwaam sal wees om dit ook aan ander te leer (sien ook 2Tim.4:2; Hand.2:24 en Rom.12:7).

Wie mag hierdie dinge “leer”? Manne wat die gawe ontvang het, om te leer. Paulus verbied vroue dus om vir mans te preek, maar hulle mag wel lering gee aan vrouens en kinders.

Wat moet “geleer” word? Die gesagvolle wil van God soos geopenbaar in die Woord van God.

In die lig van Titus 2:3-4, mag vrouens, ander vrouens leer ~ Net so moet jy ook vir die ouer vroue sê hulle gedrag moet dié wees van mense wat ’n heilige lewe lei. Hulle moenie kwaadpraat of aan drank verslaaf wees nie. Hulle moet goeie raad kan gee, ⁴sodat hulle die jonger vrouens kan leer om liefdevol teenoor hulle mans en kinders te wees. En in die lig van 2Tim.1:5 en 3:14-15a kan vrouens, kinders leer ~ Ek dink ook aan jou opregte geloof, dieselfde geloof wat al in jou ouma Loïs en in jou ma Eunice was, en wat, daarvan is ek oortuig, ook in jou is......Maar jy, bly by wat jy geleer het en wat jy vas glo. Jy weet tog wie jou leermeesters was ¹⁵en jy ken van kleins af die heilige Skrif.

In John Piper en Wayne Grudem se boek, “Recovering Biblical Manhood and Womanhood”, sê Douglas Moo die volgende oor hierdie saak: In light of these considerations, we argue that the teaching prohibited to women here includes what we would call preaching and the teaching of bible and doctrine in the church, in colleges, and seminars. Other activities – leading Bible studies, for instance – may be included, depending on how they are done. Still others – evangelistic witnessing, counseling, teaching subjects other than Bible or doctrine – are not, in our opinion, teaching in the sense Paul intends here.

Wat ons as leierskap egter hierby wil voeg, is dat daar selfs ook wat hierdie lys van toelaatbare terreine betref, “gevaargebiede” bestaan en waar ons, saam met talle ander leiers van gemeentes en ander gesaghebbendes, voel dat dit onvanpas en/of gevaarlik vir vrouens is om te bedien, omdat nie een van ons verhewe is bo misleiding en verleiding nie en daarom voel ons dat dit bv. onvanpas en/of gevaarlik kan wees vir ’n vrou, om in, bv. ’n beradingsituasie te wees waar sy ’n man alleen bedien en net so ook vir ’n man om ’n vrou bv. alleen te “beraad” of te bedien. En daarom is dit na ons mening, die ouderlinge se verantwoordelikheid om susters van ons gemeente te beskerm teen blootgestelde situasies bv. by Groenpunt Maksimum Gevangenis, maar nie nét daar nie. Hierdie waarskuwing geld ook aan persone (mans en vrouens) wat persone van die teenoorgestelde geslag bedien in ’n bepaalde beroepsituasie – wys wakker en versigtig, want jy moet besef dat jy blootgestel is en die vyand is ’n dief , ’n rower en ’n mense moordenaar!

Iemand het twee weke gelede gevra of hierdie optrede van die leierskap, “teologies of romanties” van aardgemotiveerd is – ons antwoord daarop is dat beslis teologies van aard is en dat dit baie maklik ook romanties kan raak en daarom moet die ouderlinge as herders, hul kudde op hierdie terrein beskerm.

5. WAT VAN PRISCILLA EN ANDERE?:

Kom ons kyk net baie kortliks na enkele van die voorbeelde van vroue wat oënskynlik geleer het in die Woord.

In Rom.16:3 verwys Paulus na Priscilla as ’n medewerker. Beteken dit dat sy ook geleer en gepreek het? Nee, sy word “medewerker” genoem, soos talle ander mans en vrouens (bv.: Euodia en Sintige in Fil.4:2) wie Paulus geken het en wie saam met hom gewerk het om die evangelieboodskap te versprei.

Verantwoordelike eksegese moet rondom elkeen van hierdie gevalle en andere ook gedoen word en wanneer ons die korrekte eksegetiese metodes toepas op Priscilla bv., moet ons eerstens vra: Verbied Paulus, vrouens om enigsins deel te hê aan die bediening van die Evangelie? En die antwoord is onomwonde, nee. Daar is honderde bedieningsgeleenthede vir vrouens, maar ons kan nie uit Rom.16:3 aflei dat Priscilla, net omdat sy ’n medewerker genoem word, noodwendig lering aan mans gegee het nie. Dieselfde geld vir Euodia en Sintige en ook met hulle is daar geen bewyse dat hulle gepreek het nie. Net so kan ons dieselfde sê van bv. Febe. Sy was ’n besondere vrou en het ’n baie belangrike rol in die bediening gespeel. Maar om enige iets anders uit hierdie feit af te lei, wat strydig is met 1Tim.2:12, is nie net foutief nie, maar berus ook op ernstige, ongegronde en foutiewe eksegese en ’n afleiding.

Wat het hierdie vrouens en andere dan gedoen om as medewerkers bestempel te word? Ons weet nie, want die Woord gee nie vir ons duidelike leiding hieroor nie, maar hulle kon net so wel saam met Paulus (of ander apostels) beweeg het en vrouens in gemeentes bedien het, waar Paulus gepreek het. Of hulle kon op die apostel se tog, kos gemaak en bedien het, wanneer hulle nie in gemeentes was nie. Ons weet egter nie en daarom kan ons nie ’n teologie bou rondom sulke aannames nie.

6. BUITE-KERKLIKE/PARA-KERKLIKE ORGANI-SASIES:

’n Laaste vraag waaraan ons aandag moet skenk, is of vrouens dan buite die gemeente, mans mag leer (onder die vaandel van bv. ’n parakerklike organisasie soos SIM of Operasie Mobilisasie, of Geopende Deure ens., of as u dan wil, onder die vaandel van ons gemeente by Groenpunt Maksimum Gevangenis vir mans)?

’n Argument wat dikwels geopper word is, dat die kerk nie betrokke is by die wêreld daarbuite nie en dan nog verder, dat daar nie mans beskikbaar is om die werk te doen nie en daarom word parakerklike organisasies en/of vrouens in hierdie bedieninge geregverdig. Verder argumenteer diesulkes, dat so ’n organisasie, of so ’n bediening nie ’n kerk is nie en/of so ’n vrou, nie ín die gemeente bedien nie en daarom word so ’n bediening toegelaat en geld Nuwe Testamentiese opdragte aan die kerk nié in sulke situasies nie.

So ’n redenasie is niks anders as ’n liberale neiging wat die gesag van die Woord afwater en selfs ondermyn.

Ons kan redeneer dat ’n parakerklike organisasie of ’n vrou dan (kom ons verwys hierna slegs na parakerklike organisasie – P.K.O. en dan sluit dit ’n individuele vrou in), nie alles hoef te doen wat die Nuwe Testament van kerke vereis nie (bv. om nuwe gelowiges te doop, of om die Nagmaal op gereelde basis te bedien), máár wanneer ’n P.K.O. die dinge doen wat ’n kerk doen, dan geld al die Nuwe Testamentiese opdragte in daardie geval soos vir ’n kerk.

Ons het verwys na die Nagmaal – kom ons kyk daarna as verdere voorbeeld: Indien ’n gelowige bv. in ’n Bank werk en daar is vier ander gelowiges wat saam met hom daar werk, word daar nie van hulle verwag om die Nagmaal te gedenk nie, maar die oomblik as hulle sou besluit om dit gedurende een van hulle middagete pouses te doen, geld

die Bybelse “reëls” t.o.v. die viering van die Nagmaal nét so tydens daardie geleentheid, as wat dit van toepassing is in die gemeente.

Ons moet onthou, dat daar net een kerk is, en dit is die wêreldwye liggaam van Christus en alle P.K.O.’s is deel daarvan. Hulle is soms net nie deel van ’n bepaalde plaaslike uitdrukking van die kerk van die Here Jesus Christus nie. Die meeste P.K.O.’s onderwerp hulle aan die Woord en onderhou baie opdragte vanuit die Woord – ook sommige wat van toepassing is op gemeentes (bv.: die toepassing van Matt.18:15-17 op lede wat sondig), maar hulle kan nie sê dat 1 Korintiërs net aan ’n gemeente geskryf is en omdat hulle nie ’n kerk is nie, is dit nie op hulle van toepassing nie.

Dit is tog ’n belaglike redenasie, want sou dit waar wees, moet hulle al die Sendbriewe verwerp en sê dit is nie op hulle van toepassing nie, omdat al die Sendbriewe, óf uitsluitlik aan gemeentes, óf aan spesifieke individue geskryf is. Om dus te sê dat hulle nie kerk is nie, of dat hulle, buite die gemeente optree, is nie ’n argument nie en word so ’n redenasie aangevoer om hulle eie bedieninge (wat in baie gevalle, té na aan hulle gekom het, of belangriker vir hulle geword het as die waarheid van die Woord) te regverdig.

Ons en P.K.O.’s moet dus te alle tye en oral, ál die opdragte van die Woord gehoorsaam, wanneer (in die konteks van dit waaroor ons praat) ons die werk van die kerk doen en nié selektief wees nie.

Wayne Grudem sê: Teaching the Bible to a mixed group of both men and women in a college or seminary classroom (en ek voeg by Groenpunt- of Leeuwhof Gevangenis) is sufficiently similar to teaching the Bible to men and women in a local church setting, and thus the same restrictions apply. Another reason is that teaching Bible (l.w. hy sê nie preek, of evangeliseer nie – hy sê “teaching Bible”) in a college or seminar carries a responsibilty that is very similar to the Bible teaching role of elders in the New Testament, or even to the role of a mature, senior elder training younger elders.

Die opdragte in die Nuwe Testament sê nié, dat gelowiges hierdie opdragte slegs in ’n gemeentelike opset

moet uitleef nie, maar oral.

6. TEN SLOTTE:

Dit is dus baie duidelik dat geen vrou, lering van watter aard ook al, aan mans mag gee nie en sál dit dus ook nie in ons gemeente gebeur nie – ook nie buite die gemeente nie – bv. by Groenpunt- of Leeuwhof Gevangenis nie – selfs ook nie as daar geen man beskikbaar is om dit te doen nie – dan sal ons liewer glad nie betrokke wees by ’n bediening daar nie en ons as leierskap sál en hét ook nie enige vrou vanuit die gemeente tydelike toestemming verleen om voort te gaan met ’n bediening daar of op enige ander plek, as daar nie ’n man beskikbaar is om dit te doen nie.

*John Piper en Wayne Grudem se volledige en uitstekende 566 bladsye boek, “Recovering Biblical Manhood and Womanhood” kan gratis en redelik vinnig van Piper se Webtuiste afgelaai word:

http://www.desiringgod.org/ResourceLibrary/OnlineBooks/ByTitle/1599_Recovering_Biblical_Manhood_and_Womanhood/

[1] Boodskap gelewer deur Kobus van der Walt te ANTIPAS Gemeente (Vereeniging) op 20 April 2008

Monday, November 5, 2012

Die Brief aan die Hebreërs - 15 ("God se belofte kan vertrou word")

1. SKRIFLESING:

Hebr.6:13-20 ~ Toe God aan Abraham die belofte gemaak het, het Hy niemand groter as Hyself gehad by wie Hy dit met ’n eed kon bevestig nie. Daarom het Hy dit met ’n eed by Homself bevestig ¹⁴en gesê: “Ek sal jou beslis ryklik seën en jou ’n baie groot nageslag gee.” ¹⁵En so het Abraham dan, nadat hy geduldig gewag het, gekry wat aan hom beloof is. ¹⁶Mense lê ’n eed af by iemand groter as hulleself. Vir hulle is dit die bevestiging van ’n saak, en dit sluit alle teëspraak uit. ¹⁷En omdat God aan die erfgename van die belofte bo alle twyfel wou verseker dat sy besluit onveranderlik is, het Hy dit met ’n eed gewaarborg. ¹⁸Die twee onveranderlike dinge, die belofte en die eed, waarborg dat God sy woord gestand sal doen, en is vir ons wat ons toevlug tot Hom geneem het, ’n kragtige aansporing om vas te hou aan die hoop op wat vir ons weggelê is. ¹⁹Hierdie hoop besit ons as ’n veilige en onbeweeglike lewensanker, wat agter die voorhangsel vas is. ²⁰Daar het Jesus, ons Voorloper, ter wille van ons ingegaan, en Hy is vir ewig Hoëpriester volgens die orde van Melgisedek.

2. INLEIDING:

Die Hebreërskrywer het die voorafgaande paragraaf waarna ons die vorige keer gekyk het, afgesluit met ’n vurige wens dat sy lesers end-uit dieselfde ywer in hul geestelike- of geloofpad, aan die dag sal lê, as wat hulle gehad het toe hulle tot geloof in Jesus Christus gekom het – dat hulle met ywer in heiligmaking sal bly groei totdat die dinge waarop hulle, hul hoop gevestig het en wat aan hulle belowe is, in vervulling gekom het.

Wat was hierdie hoop wat hulle gehad het? Waarna het hulle gestreef? Wat was hierdie belofte? Wat wou die Hebreërskrywer hê, moes hul dryfveer in die lewe wees, wat dan terselfdertyd tot gevolg sou hê dat hulle sou groei in heiligmaking? Ons as gelowiges kyk vooruit met ’n vaste hoop om eendag in die volmaakte en ewige teenwoordigheid van Christus Jesus te wees en om ook die volmaakte vreugde en heerlikheid van die ewige lewe te ervaar – dít is ons hoop en dít is die belofte wat God aan ons in en deur Jesus Christus gegee het – Jesus Christus is dus ons hoop, soos wat Paulus dan ook in 1 Tim.1:1 sê.

Die Hebreërskrywer kom nou in ons gelese gedeelte en hy verduidelik en motiveer waarom hierdie belofte, m.a.w. God se belofte van redding, in vervulling sal kom vir elke individuele gelowige en hy gebruik twee voorbeelde om dit te verduidelik en te motiveer – eerstens gebruik hy ’n voorbeeld vanuit die Woord van God en dan spesifiek vanuit die Ou Testament, nl. God se belofte aan Abraham en tweedens gebruik hy ’n voorbeeld vanuit die alledaagse lewe, waar hy God se belofte van redding vergelyk met dié van ’n skip wat ’n hawe binnevaar.

Die Brief aan die Hebreërs - 14 ("Bewaar Jou Kosbare Pand")

1. SKRIFLESING:

Hebr.6:4-12 ~ Wanneer mense een keer deur God verlig is, die hemelse gawe ontvang en deel gekry het aan die Heilige Gees, ⁵die goeie woord van God leer ken het en die kragte van die toekomstige wêreld ondervind het ⁶en dan nogtans afvallig geword het, is dit onmoontlik om hulle weer tot bekering te bring. In hulleself kruisig hulle immers weer die Seun van God en maak hulle Hom in die openbaar tot ’n bespotting. ⁷Dit is soos met grond wat die reën indrink wat dikwels daarop val. As dit bruikbare gewasse voortbring vir dié wat dit bewerk, word dit deur God geseën. ⁸Maar as dit doringstruike en dissels oplewer, is dit waardeloos en is die tyd naby dat God dit vervloek. Die uiteinde daarvan is die vuur. ⁹Maar, geliefdes, al praat ons in hierdie trant, is ons oor julle oortuig van beter: dat julle gered sal word. ¹⁰God is nie onregverdig nie: Hy sal julle werk nie vergeet nie en ook nie die liefde wat julle vir sy Naam betoon het deurdat julle julle medegelowiges gedien het en nog dien nie. ¹¹Dit is ons vurige wens dat elkeen van julle end-uit dieselfde ywer as vroeër aan die dag sal lê totdat die dinge waarop julle hoop, vervul is. ¹²Julle moet dus nie traag word nie, maar die voorbeeld navolg van dié wat deur geloof en geduld deel gekry het aan die dinge wat God beloof het.

2. INLEIDING:

Ons het verlede week gesien dat die Hebreërskrywer sy lesers gekonfronteer het en vir hulle gesê het dat hulle geestelik onvolwasse is (5:11-6:3). In vandag se gedeelte sal ons sien dat hy sy lesers waarsku en vir hulle sê dat hulle in gevaar verkeer (6:4-8), maar hy volg die waarskuwing op, deur vir hulle te sê dat hy vertroue in hulle het dat hulle nie uit die geloof sal val nie (6:9-12) en ons sien dit o.a. in die manier waarop hy sy lesers aanspreek as "geliefdes" (v.9). Hy praat dus nie hier met vreemdelinge, of met ’n groot groep mense waaronder daar ’n klomp minder bekendes, of selfs vreemdelinge is nie. Nee, hy praat met individue; met vriende en hy praat individueel met hulle, net soos wat Jesus individueel by elkeen van ons betrokke is.

Ek wil vanoggend se boodskap n.a.v. Hebr.6:4-12, die volgende titel gee: "Bewaar Jou Kosbare Pand". Ons ken almal ’n pandjieswinkel – dit is ’n besigheid waar jy van jou besittings kan gaan ingee en die eienaar ken dan ’n waarde daaraan toe en jy ontvang dan daardie waarde in kontant. Die voorwaarde waarop hierdie besighede egter onder die wet bedryf moet word, is dat jy ’n waarborg (of pand) in geskrewe vorm ontvang, wat waarborg dat jy binne ’n sekere tydperk jou besittings wat jy verpand het, kan terug kry, met die voorwaarde natuurlik, dat jy die kontantbedrag wat jy daarvoor ontvang het, sal terug gee aan die eienaar van die pandjieswinkel. Die Afrikaanse Verklarende Woordeboek beskyf die woord "pand" o.a. soos volg: Dit is ’n gewaardeerde besitting wat in pand, as waarborg gegee word.

Die kruks met so ’n transaksie is dus dat jy jou "pand" baie deeglik moet bewaar, anders kan jy nie jou besittings terugkry as jy dit weer wil hê nie.

3. DIE GELYKENIS VAN DIE SAAIER:

Omdat hierdie gedeelte in Hebreërs moeilik is om te verstaan, wil ek dit graag aan die hand van die "Gelykenis van die Saaier" verklaar[1] (Matt.13:1-23; Mark.4:1-20 en Luk.8:1-15). Ons gaan egter nie hierdie volledige gelykenis nou saam lees nie, omdat ons dit goed ken en ek gaan dus net vlugtig daarna verwys – in hierdie geval sal ons weer sien dat Skrif, Skrif verklaar.

Die "Gelykenis van die Saaier" leer ons dat wanneer God se Woord gedeel en verklaar word, daar altyd verskillende reaksies daarop sal wees:

· Eerstens is daar diegene wat die Woord hoor, maar op wie die gepredikte Woord, geen effek het nie - Mark.4:14-15 ~ Die saaier saai die woord. ¹⁵Daar is mense by wie daar soos op ’n pad gesaai word: sodra hulle die woord hoor, kom die Satan en vat die woord weg wat in hulle gesaai is.

· Dan is daar tweedens, die mense wat die Woord aanhoor en selfs entoesiasties daarop reageer, net om kort daarna koud en kil daarteenoor te staan en hul rug daarop te draai – een van die redes is dat hulle besef dat die prys wat betaal moet word vir dié pad, nét té groot is en hulle sien nie daarvoor kans nie – hoeveel keer het ons dit nie maar ook in ons eie gemeente gesien nie – besoekers wat kom en na ’n rukkie maar net weer verdwyn en wanneer jou pad later weer met hulle s’n kruis, sien jy maar net dat daar geen vrug in hul lewe is nie, trouens in baie gevalle is die verval maar net nóg groter. Mark.4:16-17 ~ Daar is mense by wie daar soos op klipbanke gesaai word: sodra hulle die woord hoor, neem hulle dit met blydskap aan. ¹⁷Hulle laat dit egter nie in hulle wortel skiet nie en hou nie lank uit nie. As hulle daarna ter wille van die woord verdruk of vervolg word, word hulle gou afvallig.

· Derdens is daar diegene wat die Woord hoor, dit aanvaar en dit het werklik ’n langtermyn effek op hul lewens – Mark.4:18-19 ~ Daar is mense by wie daar soos tussen die onkruid gesaai word. Dit is hulle wat die woord hoor, ¹⁹maar die sorge van die lewe en die verleiding van rykdom en die begeertes na allerhande ander dinge kom op en verstik die woord, en dit bly sonder vrug. In hierdie geval ontkiem die saad en daar vind groei plaas en alles lyk oënskynlik reg en goed, maar uiteindelik raak dit duidelik dat die persoon besig is om al hoe kouer en kouer te word – iets is verkeerd. Dit wat aanvanklik so belowend gelyk het, raak uiteindelik verstrengel deur die onkruid van hierdie wêreld en word daar al meer en meer kompromie met die wêreld en al sy versoekings gemaak – uiteindelik "verlep en sterf hierdie plantjie."

· Laastens kry ons diegene wat die Woord hoor; dit met blydskap en opgewondenheid ontvang en wat die Evangelie van Jesus Christus, koester en laat groei – Die Woord van God het ’n lewenslange impak op hul lewens. Die saad ontkiem; die plant groei en dra uiteindelik vrug – en die volgende seisoen en die seisoene daarna dra dit weer en weer vrug – Mark.4:20 ~ Dan is daar die mense by wie daar soos op goeie grond gesaai is, wat die woord hoor en aanvaar en vrug voortbring, party dertig-, party sestig- en party honderdvoudig.

Ons moet hierdie gelykenis in gedagte hou wanneer ons na ons Skrifgedeelte van vanoggend uit Hebreërs kyk en dan veral vv.4-8 en in die besonder vv.7-8, want dit beskryf vir ons die derde persoon in Jesus se gelykenis – kom ons lees net weer vv.7-8 ~ Dit is soos met grond wat die reën indrink wat dikwels daarop val. As dit bruikbare gewasse voortbring vir dié wat dit bewerk, word dit deur God geseën. ⁸Maar as dit doringstruike en dissels oplewer, is dit waardeloos en is die tyd naby dat God dit vervloek. Die uiteinde daarvan is die vuur.

In die eerste twee gevalle van Jesus se gelykenis, sien ons dat die saad, óf deur die voëls opgevreet is; óf die plante het kort en swak worteltjies gehad; óf die plantjies het te vinnig gegroei; óf die son het die plantjies verskroei en is uiteindelik dood. In lg. twee gevalle, is dit egter nie van toepassing nie, trouens in beide gevalle het die plantjies ontkiem en wortel begin skiet en beide het sterk begin groei – maar ongelukkig, tot op hierdie stadium was dit dieselfde, totdat die plantjie weer en weer saad moes vorm en vrug moes dra.

Met dit in gedagte, kom ons kyk nou weer na Hebr.6:4-5 ~ Wanneer mense een keer deur God verlig is, die hemelse gawe ontvang en deel gekry het aan die Heilige Gees, ⁵die goeie woord van God leer ken het en die kragte van die toekomstige wêreld ondervind het. U sal met my saamstem dat hierdie ’n baie mooi beskrywing is van die vierde persoon in Jesus se gelykenis – die een op wie die Evangelie ’n lewenslange en lewensveranderende impak gehad het – hy is verlig; hy ontvang die gawe van die Heilige Gees (wedergeboorte); hy geniet dit om na die Woord te luister en dit bou hom geestelik op en rig sy lewe; hy ontwikkel ’n ewigheidsperspektief, ens. In kort, hierdie man is waarlik wedergebore – ’n opregte gelowige.

Verse 4-5 beskryf ook vir ons die derde persoon in Jesus se gelykenis. Hy het "verligte oë" ontvang; hy het ’n baie definitiewe geestelike ervaring gehad wat hom in staat gestel het om die waarheid van die Evangelie raak te sien. Hy het kennis gemaak met die werkinge van die Heilige Gees en hy het selfs die Woord gelees, Bybelstudies bygewoon en die gepredikte Woord geniet en ja, hy het selfs die ...kragte van die toekomstige wêreld ondervind – maar helaas, net vir ’n tyd lank, want dit is hier waar die ooreenkoms van die twee wat in vv.4-5 beskryf word, eindig! Onsigbare kloue het hierdie derde man terug getrek na die wêreld toe.

Die verskil tussen hierdie twee het mettertyd duidelik geword – die derde man se grond waarop sy saad geval het, was uiteindelik oortrek van die onkruid en niks anders kon daar groei nie – dit was goed vir niks – dit wat moontlik nog kon vrug dra, het uiteindelik ook gesterf.

Ons vierde man bly groei in die Woord, soveel so dat die Hebreërskrywer se woorde in Hebr.5:12-14 nie meer op hom van toepassing is nie – daar waar die apostel vir sy lesers sê dat hulle al op daardie stadium in hul geestelike lewe al onderrig behoort te gee, maar dat hulle steeds gevoed moet word op melk – hierdie vierde man kán al onderrig gee. Wanneer hy gly op die pad, keer hy elke keer terug na Jesus, wat Hom optel en weer stewig, terug op die pad plaas.

Dit is in so 'n skrille kontras met die derde man – toe hy begin "gly", het hy homself nie na Jesus gewend nie, en het hy buite beheer terug in die wêreld ingegly, trouens hy het op die ou einde gekies om te val – om sy rug op Jesus Christus te keer! Wat in werklikheid gebeur, word vir ons in vv.5-6 van Hebr.6 beskryf ~ Vi hierdie man wat ...die goeie woord van God leer ken het en die kragte van die toekomstige wêreld ondervind het ⁶en dan nogtans afvallig geword het, is dit onmoontlik om hulle weer tot bekering te bring. In hulleself kruisig hulle immers weer die Seun van God en maak hulle Hom in die openbaar tot ’n bespotting. Hierdie man het sy hart verhard en hy span saam met die vyand en kruisig Jesus opnuut! Hy word ’n skandvlek op die naam van Christenskap en mense in die wêreld sal sê: Hy was mos ’n Christen en kyk nou – Jesus het niks vir hom beteken nie en waarom sal Jesus vir ons iets beteken!

Vir "nommer vier" is die belofte in v.7 waar, nl. ~ Dit is soos met grond wat die reën indrink wat dikwels daarop val. As dit bruikbare gewasse voortbring vir dié wat dit bewerk, word dit deur God geseën, maar v.8 is tegelykertyd waar van die derde man wat vir ’n tyd lank "die pad geloop" het en toe terug geval het ~ Maar as dit doringstruike en dissels oplewer, is dit waardeloos en is die tyd naby dat God dit vervloek. Die uiteinde daarvan is die vuur – hoor u, ... Die uiteinde daarvan is die vuur!

4. SONDE TEEN DIE HEILIGE GEES:

Uit hierdie gelykenis van Jesus blyk dit dus duidelik dat die laaste twee persone oënskynlik beide na verlostes in Jesus Christus lyk, maar dit is baie duidelik dat die bewys vir kindskap nié lê daarin, of jy alles reg doen nie; of jy die Woord goed ken nie; of jy allerlei "geestelike belewinge" ervaar nie – nee, die bewys vir enige iemand wat daarvan getuig dat hy wederbaar is, lê in die vrug wat hy in sy lewe dra en of hy geestelik volhard tot die einde toe.

Wat leer ons uit hierdie gelykenis en uit hierdie gedeelte van Hebreërs vanoggend?

· Vv.4a, 6a en 8b ~ Wanneer mense een keer deur God verlig is, (v.4a) ...en dan nogtans afvallig geword het, is dit onmoontlik om hulle weer tot bekering te bring (v.6a)... Die uiteinde daarvan is die vuur (v.8b). Waarom is dit hulle uiteinde? Omdat hulle gesondig het teen die Heilige Gees – Jesus is baie duidelik hieroor, wanneer Hy in Mark.3:28-29 sê ~ Dit verseker Ek julle: Alles sal die mense vergewe kan word, al die sondige lastertaal wat hulle praat. ²⁹Wie egter teen die Heilige Gees laster, word tot in ewigheid nie vergewe nie maar bly ewig skuldig aan die sonde. Sonde teen die Heilige Gees kan en sal nooit vergewe word nie. Jesus het hierdie woorde gespreek nadat die skrifgeleerdes, wat sy wonderwerke aanskou het, nogtans gesê het dat Hy van Beëlsebul (die duiwel) was – hulle het gesondig teen die Heilige Gees, want Jesus het in die krag van die Heilige Gees daar opgetree, toe Hy die demone verdryf het en nogtans maak hulle ’n bespotting van Jesus.

Ons moet besef dat geloofsversaking ("apostasy"), nie afvalligheid ("backsliding") is nie – Sonde kan en sal vergewe word wanneer gelowiges dit bely, maar sonde teen die Heilige Gees kan en sal nooit vergewe word nie.

· Tweedens moet ons besef dat almal wat "Here, Here" roep, of wat God in Sy almag sien optree en selfs daarvan getuig, nie noodwendig gered is nie. Dink aan die Israeliete wat God male sonder tal sien optree het, maar steeds God versaak het en nie hul oë gevestig het op die komende Messias vir hul redding nie. Dink aan koning Saul van Israel, of Judas Iskariot – dít is sonde teen die Heilige Gees.

· Ons moet ook nie dink dat hierdie woorde van die Hebreërskrywer té erg is om vir mense in en van die wêreld te sê nie – die wêreld moet hierdie boodskap hoor! Die Woord van God is vol voorbeelde waar sulke mense by die naam genoem word en waar hulle ook gewaarsku word – ons het pas gesien dat Jesus dit met die Skrifgeleerdes gedoen het. Dit is ons as gelowiges se verantwoordelikheid om dit vir mense in en van die wêreld te sê – ons moet hulle waarsku, voor dit te laat is. Ons weet nie hoe ver iemand nog kan val voor dit te laat is nie en daarom moet ons uitgangspunt een wees van, dit is nooit te laat om iemand te waarsku nie. Behalwe natuurlik wanneer mense God die Heilige Gees openlik belaster (sien bv.: https://www.facebook.com/groups/13902175611547), maar teenoor sulkes behoort ons steeds nie te swyg nie en moet ons hulle waarsku en stilmaak.

· Laastens is hierdie verkriklike gedagte en feite tog geweldig vertroostend vir elke gelowige, want indien jy bang sou wees dat jy dalk op ’n stadium teen die Heilige Gees gelaster/gesondig het, maar jy aangespreek voel daaroor en/of jy voortdurend ná sonde en belydenis, jou verootmoedig en God se genade en vergifnis soek en jy met nuwe ywer terugkeer na die Here, is dit bewys dat jy nié teen die Heilige Gees gelaster het nie. Godloënaars wil nie bely en vergifnis vra nie; Godloënaars wil God nie met ywer dien nie!

Die feit van laster teen die Heilige Gees en dat diesulkes nie gered sal word nie, hou egter verdere vertroosting vir ons as gelowiges in, want wanneer ons die innerlike getuienis van die Heilige Gees ervaar en weet dat ons weet dat ons in en deur Jesus Christus gered is, kan ons met vreugde en opgewondenheid en afwagting en sekuriteit, uitsien na die ewigheid, want soos wat Paulus in Rom.8:35-37 tereg vra, kan ons ook bevestigend daarop antwoord ~ Wie kan ons van die liefde van Christus skei? Lyding of benoudheid of vervolging, honger of naaktheid, gevaar of swaard? ³⁶Daar staan immers geskrywe: “Dit is oor U dat die dood ons dag vir dag bedreig, dat ons soos slagskape behandel word.” ³⁷Maar in al hierdie dinge is ons meer as oorwinnaars deur Hom wat vir ons liefhet.

5. KOMMER:

Vers 9-12 van Hebr.6 sluit af met wonderlike en bemoedigende woorde. Die skrywer sê in v.9 dat hy wel hierdie donker prentjie aan sy lesers (en aan ons) geskets het, maar sê hy ~ ... oor julle (is ons) oortuig van beter: (nl.) dat julle gered sal word. Hoe weet die skrywer dat sy lesers wel gered is? Ons vind die antwoord in v.10 ~ Hy sal julle werk nie vergeet nie en ook nie die liefde wat julle vir sy Naam betoon het deurdat julle julle medegelowiges gedien het en nog dien nie.

Hulle dra vrug in hulle lewe – dít is waarom die skrywer weet dat hulle wel gered is. Ja, die jong gelowiges en bekeerlinge uit die Jodedom was geestelik baie onvolwasse en baie het selfs daaraan gedink om terug te keer na die Judaïsme en daarom was dit nodig dat die apostel hierdie waarskuwings tot hulle rig, maar aan die anderkant het hulle lewens dermate verander dat hy geweet het dat hy sy waarskuwings rig tot ware gelowiges (Kol.1:8).

Daar is egter tog nog steeds ’n mate van kommer by die apostel, nl. dat daar wel gemeentelede mag wees wat die skyn van heiligheid om hulle het – mense wat deel uitmaak van daardie groep, maar wie se saad tussen die onkruid gesaai is – as u wil – mense wie se huise op die sand gebou is en wat presies dieselfde lyk as diegene wie wederbaar is, maar wie se huise ineenstort wanneer die storms opsteek – wie se lewens nie stewig op die Rots, Jesus Christus gevestig is nie. Nie een van ons weet regtig wie in ons midde sit wat nie waarlik gered is nie – net die Here weet dit – daarvoor is 2 Tim.2:19 té duidelik ~ Nogtans, die hegte fondament wat God gelê het, staan vas met dié woorde daarop gegraveer: “Die Here ken dié wat aan Hom behoort,” en: “Elkeen wat sê dat hy aan die Here behoort, moet wegbreek van die ongeregtigheid.

6. AFSLUITING:

In die lig van hierdie moontlikheid wat tog bestaan, skryf die apostel in vv.11-12 en sê hy ~ Dit is ons vurige wens dat elkeen van julle end-uit dieselfde ywer as vroeër aan die dag sal lê totdat die dinge waarop julle hoop, vervul is. ¹²Julle moet dus nie traag word nie, maar die voorbeeld navolg van dié wat deur geloof en geduld deel gekry het aan die dinge wat God beloof het.

Wat sê die apostel hier? Hy sê vir hulle: "Ek het julle gewaarsku dat indien julle omdraai en terugkeer na die Judaïsme (of die heidendom) julle moet weet dat julle verlore is, maar op grond van die werke en vrug in julle lewe, is ek egter oortuig daarvan dat julle wel gered is, maar tóg – tóg, van tyd tot tyd wonder ek en bekommer ek my oor sommige van julle se redding en daarom pleit ek by julle – lê elke dag vir die res van julle lewe dieselfde ywer aan die dag as vroeër en moenie traag raak nie, maar werk julle eie heil, met vrees en bewing uit" (Fil.2:12).

Dit wat ek hier geparafraseer het, is die punt van hierdie gedeelte waarna ons vanoggend gekyk het, maar in baie opsigte is dit ook die sentrale boodskap van die hele Hebreërbrief – dit is ook wat ek vanoggend vir elkeen van julle wil sê en wat elkeen van ons vir mekaar behoort te sê. "Bewaar Jou Kosbare Pand!"

[2] LET ASB. DAAROP dat ek in hierdie boodskap, BAIE swaar gesteun het op Stuart Olyott se verklaring van hierdie Skrifgedeelte uit Hebreërs!

Ons Geloofshoekpenne

1. SOLI DEO GLORIA - DIE EER VAN GOD ALLEEN Alles wat God beplan het en in die geskiedenis uitvoer (niks wat is of gebeur, is uitgeslote nie), het een finale doelwit, nl. om Homself te verheerlik. Die najaging van hierdie doel is dan ook elke mens se hoogste en onontkombare roeping. Om vir jouself te leef, is die wese van sonde

2. SOLUS CHRISTUS - CHRISTUS ALEEN Hierdie genade wat God aan miljoene sondaars deur alle eeue betoon het, was nog altyd volledig gebaseer op die volmaakte middelaarswerk van Sy Seun, Jesus Christus, en daarop alleen.

3. SOLA SCRIPTURA - DIE HELE SKRIF EN NET DIE SKRIF Die hele Bybel, en net die Bybel, is God se besondere en geïnspireerde openbaring aan die mens. Daarom is dit algeheel betroubaar en die universeel gesagvolle norm vir leer en lewe.

4. SOLA GRATIA - GENADE ALLEEN As 'n sondaar gered word, dan is dit geheel-en-al te danke aan God se vrye genade, en daaraan alleen.

5. SOLA FIDE - GELOOF ALLEEN God verklaar enige en elke sondaar regverdig wanneer die vanuit sy of haar geestelike en morele bankrotskap volledig op die middelaarskap van Jesus Christus staat maak ten einde vir God aanvaarbaar te wees. Daar is geen ander manier om met God versoen te word nie. Geen menslike verdienste, van watter aard ook al, kan Christus se verdienste aanvul nie; trouens, die Woord waarsku uitdruklik dat enige poging daartoe diskwalifiserend is.

Wat Glo ons?

DIE WAARHEID MAAK VRY!

Watter waarheid maak vry?
1. Daar is maar net een waarheid en dit is die waarheid soos opgeteken in die onfeilbare Woord van die Drie-Enige God (“Die hele Skrif is deur God geïnspireer en het groot waarde om in die waarheid te onderrig, dwaling te bestry, verkeerdhede reg te stel en ŉ regte lewenswyse te kweek” - 2 Tim 3:16).

2. Ons glo voorts dat die geskrifte van die Ou- en Nuwe Testament, God se besondere openbaring aan die mens is; dat dit, soos oorspronklik neergeskryf, ten volle deur God geïnspireer is; dat hierdie openbaring (die kanon) afgesluit en genoegsaam is; dat dit volkome betroubaar is m.b.t. leer en inhoud; en dat dit die hoogste en finale gesag is vir geloof en lewe (2Tim.3:15-17; Jes.8:20; Luk.16:29-31; Ef.2:20; Rom.1:19-21; Rom.2:14-15; Ps.19:1-3; Hebr.1:1; Spr.22:19-21; Rom.15:4; 2Pet.1:19-20).

3. Ons glo in die enigste en ewige Drie-enige God: Vader, Seun en Heilige Gees – soos Hy Homself in al Sy verhewe heerlikheid in die Heilige Skrif aan ons openbaar (Deut.6:4; Jer.10:10; 1Kor.8:4-6; 1Tes.1:9; Matt.28:19; 2Kor.13:14).

4. Ons glo dat God alle dinge geskape het, met die mens as kroon en rentmeester van Sy skepping. Die eerste mens, Adam, het in sonde geval en so sy oorspronklike geregtigheid verloor. So het hy homself en die hele skepping in ellende gedompel. Dit geld besonderlik sy nageslag (die ganse mensheid), wat sedertdien in verlore toestand onder God se toorn verkeer. Gevolglik het alle mense, reeds vanaf ontvangenis en geboorte, deel aan die erfsonde, wat enersyds die erfskuld (juridies skuldige toestand onder die oordeel van God) en andersyds die erfsmet (moreel verdorwe toestand van sondegeneigdheid) behels. Die gevalle mens is dus geestelik dood en sonder die lewendmakende herskeppingswerk van die Heilige Gees is dit totaal buite sy vermoë om die Evangelie te verstaan, in Christus te vertrou, van sonde te bekeer, God lief te hê en Hom te gehoorsaam (Gen.1:31; Kol.1:16; Rom.3:23; 5:12; Titus 1:15; Gen.6:5; Jer.17:9; Rom.3:10-19; 5:12-19; 1Kor.15:21, 22, 45, 49; Ps.51:7; Job 14:4; Ef.2:3; Rom.6:20; 5:12; Hebr.2:14-15; 1Tes.1:10).

5. Ons glo in Jesus Christus, God se Seun, wat ontvang is van die Heilige Gees en uit die maagd Maria gebore is as volkome God en volkome mens vir ewig. Hy het as God se Groot Profeet, Priester en Koning na hierdie wêreld gekom. Hy is Hoof van die uitverkore mensheid en God se hoogste en finale openbaring aan die mens (Matt.1:22-23; Luk.1:27, 31, 35; Rom.1:3-4; Fil.2:6-11; Kol.2:9).

6. Ons glo in Jesus Christus as enigste Middelaar tussen God en sondaars. Hy is gekruisig en het gesterf ten einde hulle van die heerskappy en gevolge van hul sonde te verlos. Hy het in volmaakte gehoorsaamheid onder die Wet gelewe sodat Sy geregtigheid aan hulle toegereken kan word. Hulle kry nie deel aan hierdie dubbele verlossingsgenade van God op grond van enige eie verdienste nie, maar dit word aan hulle toegereken deur geloof alleen. Hierdie geloof is nie bloot regsinnige opinie nie, maar is, vanuit diep bewussyn van eie onwaardigheid, lewenslange en uitsluitende vertroue in Jesus Christus wat as Versoeningsoffer die Vader se heilige geregtigheid volkome bevredig het. Geloof is enersyds soewereine gawe van God, gewerk deur Sy Gees; dit is andersyds verantwoordelikheid en werklike handeling van die mens self. Tussen hierdie twee kante van geloof is daar ten diepste geen teenstrydigheid nie (Joh.5:39; 14:6; Hand.4:12; Rom.5:12-19; 1:2-4, 16-17; 11:33-36; Ef.2:8-9; 3:1-14; Openb.5:9-10; 7:10; Rom.4:16, 23-25; Ps.110:3; Joh.6:37, 44; Hand.13:48; 16:14).

7. Ons glo in Jesus Christus se persoonlike, liggaamlike en historiese opstanding uit die dood; in Sy hemelvaart; en in Sy huidige heerskappy ter wille van Sy mense en om alles aan Hom te onderwerp (Hand.1:3; 2:33; 13:38-39; 1Kor.15:3-6; Gal.3:16-22; Ef.1:10; Kol.1:20).

8. Ons glo in die persoonlike wederkoms van Jesus Christus (Hand.10:42; Rom.14:9-10; 1:11; 2Pet.2:4).

9. Ons glo dat Jesus Christus deur die werk van die Heilige Gees vir Hom ewige volk uit die ganse mensdom versamel, ongeag ras, geslag of stand. Elkeen wat hieraan deel het, toon die egtheid daarvan deur volhardende gehoorsaamheid aan Hom (Joh.17:2-5; 2Kor.5:18-19; 1Pet.1:3-4; Joh.1:12-13; 1Kor.2:6-16; 1Joh.5:1).

10. Ons glo in die Heilige Gees. Hy het op die Pinksterdag as Parakleet (Trooster / Voorspraak / Helper) vanaf die Vader en die Seun na die Nuwe Testamentiese gemeente gekom. Sedertdien woon Hy in alle ware gelowiges om die Seun se Middelaarswerk en regering in hulle te verwerklik. Sodoende verheerlik Hy Jesus Christus in en deur gelowiges en is Hy die waarborg dat hulle hul volle erfenis as God se kinders uiteindelik sal ontvang. Hy lei elkeen van hulle, sonder opheffing van hul verantwoordelikheid of gehoorsaamheidsvolharding, na die finale afronding van hul verlossing d.m.v. die Woord en die genademiddele wat daarmee saamhang. Sonder Sy wederbarende verligtende, versekerende, heiligmakende en toerustende werk is ware Christenskap en kerkwees totaal onmoontlik (Hand.2:39; Rom.8:9, 14, 17, 23, 26; Luk.11:13; Ef.1:13-14; 4:30; 5:18-21; 1Kor.12:4-11; 12-13; 2Kor.3:18; Kol.3:10; Joh.14:16-18, 26; Gal.5:16-26; 1Tes.5:19).

11. Ons glo in die liggaamlike opstanding uit die dood van alle mense – diegene wat in Christus gesterf het om deel te hê aan die ewige saligheid en die res om deel te hê aan die ewige verdoemenis (Rom.1:4; 4:25; 6:5; 1Pet.1:3; 1Kor.15:12-21, 20-21; Matt.27:53; Hand.1:21; 2:31; 3:21).

12. Ons glo dat Jesus Christus alle ware gelowiges (en net hulle) beveel om Hom van plek tot plek gesamentlik in gemeenteverband te dien volgens die riglyne wat Hy daarvoor in die Skrif neerlê, Elke gelowige is dus verantwoordelik om hom, indien enigsins moontlik, by ’n gemeente te voeg waar die Here in gees en waarheid gedien word; om hom aan die broers en susters toe te wy; en om hom aan die gepaardgaande dissipline te onderwerp. So ’n plaaslike gemeente staan slegs onder die gesag van Jesus Christus, maar benodig tog vir sy welsyn gemeenskap met ander gemeentes waar die Here ook in gees en waarheid gedien word (Hand.2:42-47; 20:7; Ps.119:148; Matt.6:6; 18:15-20; 1Kor.12:12-27; Ps.84; Hebr.10:25; Rom.1:7; Ef.1:20-22).

13. Ons glo dat Jesus Christus die Doop en die Nagmaal ingestel het en dat dit deur alle ware gelowiges (en net hulle) in gehoorsaamheid en as belydenis onderhou moet word as heenwysing na die mees basiese aspekte van hulle geloof en verlossing. Die Doop is die onderdompeling van die gelowige in water as belydenis van sy identifisering met Jesus Christus in Sy dood, begrafnis en opstanding. Die Nagmaal is die deelname aan die brood en die beker wat wys op Jesus Christus se versoeningsoffer, naamlik Sy gebroke liggaam en gestorte bloed (Hand.2:37-41; 8:12-13, 36-38; 9:18; 10:47-48; 11:16; 15:9; 16:14-15, 31-34; 18:8; 19:3-5; 22:16; 1Pet.3:21; Rom.6:3-4; Gal.3:27; Kol.2:12; 1Pet.3:21; Hebr.9:25, 26, 28; 10:22; Matt.7:6; 15:9; 26:26-28; 28:19-20; Joh.3:23; 6:29, 35,47-58; 1Kor.10:1-2, 16, 17, 21; 11:23-29; 2Kor.6:14-15; Eks.20:4-5; ).

OPE BRIEF AAN DIE N.G. KERK

(Meer as 3000 kopiee van hierdie brief is uitgestuur na alle beskikbare E-Posadresse in die N.G. Kerk)

2012-05-04

Geagte Broeder

Na baie gebed en besinning rig ek hierdie brief aan u en ’n klompie ander broeders in die N.G. Kerk en vra dat u hierdie brief biddend sal lees en met ’n oop gemoed daarna sal kyk.

Ek is tans ’n predikant in die Vaaldriehoek Gereformeerde Baptistegemeente en het teologie studeer aan die Potchefstroomse Universiteit vir C.H.O. Voor ek voltyds in die bediening betrokke geraak het, was ek baie lank ’n onderwyser waarvan 12 jaar as skoolhoof. Ek en my vrou was ook baie jare lidmaat van die N.G. Kerk, maar is in 1984, toe die N.G. Kerk nog gestaan het op hul belydenisskrifte, onder sensuur geplaas en afgesny van ’n N.G.-gemeente in Ermelo omdat ons, nadat ons waarlik tot wedergeboorte gekom het, oortuig geraak het van die doop van gelowiges (die kredodoop) en ons laat doop het. Ons het deur die jare heen hegte vriendskapsbande met N.G.-lidmate gehad (en het nog steeds) – lidmate wat waarlik die Here Jesus Christus as Saligmaker navolg (beide "kredo- en paedodopers").

Ek glo met 'n gebroke hart dat 'n skokkende groot deel van die institusionele kerk van ons dag grootliks koers verloor het, in sekere gevalle selfs reddende geloof versaak het, en dringend nodig het om onverwyld en met hartstog terug te keer na die fundamentele geloofsvertrekpunte van die Reformasie: die Skrif alleen, genade alleen, Christus alleen, geloof alleen, die eer van God alleen. Ek onderskryf die histories-gerespekteerde en internasionaal-erkende 1689 Baptiste Belydenis - soos meeste reformatoriese (gereformeerde) Baptiste oor die wêreld heen, asook die Belydenisskrif en Kernwaardes van Sola 5, 'n assosiasie van Godgesentreerde evangeliese gemeentes en gelowiges in (tans) agt lande in Suider-Afrika

Waarom rig ek hierdie brief aan u? Die afgelope jaar of drie, maar veral die afgelope jaar het ek intens bewus geraak van ernstige dwaalleer wat posgevat het in die N.G. Kerk en ek is intens besorg oor broers en susters in die Here Jesus Christus wat in die N.G. Kerk is. Ek kry van tyd tot tyd te doen met predikante in u denominasie en ek ervaar intense bekommernis en selfs verwarring by van hulle (veral jongeres).

Ek het ook bevriend geraak met heelwat N.G.-lidmate en ’n paar predikante op "Facebook" en kon ek sommige van die debatte wat gevoer word tussen regsinnige lidmate en –predikante aan die eenkant en "nuwe hervormers"/"verligtes"/"liberales"/"vrydenkers" aan die anderkant. My simpatie met die "behoudendes" aan die eenkant en my skok en ontnugtering in predikante wat in my oë bykans niks meer van die Woord van God glo nie, het a.g.v. hierdie debatte, net nog verder verdiep.

Wat ek nie kan verstaan nie, is dat die N.G. Kerk oënskynlik die wil en vermoë verloor het om op te tree teen teoloë, ampsdraers en predikante wat nie meer volgens die Belydenisskrifte en die Woord van God optree nie en derhalwe in my oë dwaalleraars geword het (Openb.2:14-15; 1 Tes.5:14; 2 Tim.4:2-5; Deut.13:5; 1 Kor.5:11, 13; Titus 1:9; e.a.). In die lig van Ferdie Mulder se boek, asook dit wat ek in die pers, persoonlike Blogs en "Facebook" lees, kan ek nie anders as om te dink dat die gesagstrukture van die N.G. Kerk reeds deur die "nuwe hervormers" gekaap is en daarom dat niks gedoen word aan persone/lidmate wat die Kerk van die Here Jesus Christus intens skade berokken nie.

Ek kan bv. nie verstaan hoe ’n persoon soos Jean Oosthuizen steeds maar net toegelaat word in sy posisie by die Kerkbode, terwyl hy blatant voortgaan om mense (insluitende myself) te belaster, te beledig, te verkleineer en geen standpunt inneem teen dwaalleer nie – hy maak ’n openlike bespotting van God Drie-Enig, ens. (Titus 1:16; e.a.). Hy gebruik baie dikwels kru taal teenoor mense wat opgevoede heidene nie eens sal gebruik nie (’n voorbeeld van een van die "Facebook" drade wat hierdie feite bevestig kan op versoek verskaf word) en dan praat ek nie eens van sy persoonlike "Facebook-muur" nie! Christene wat sterk van hom op Facebook verskil, word summier geblok, maar ateïste word ‘n vry hand gegee om God te laster. Dit lyk na ‘n eensydige skending van spraakvryheid.

Ek staan verstom en geskok oor sommige predikante se uitsprake oor die hel (wat kwansuis nie bestaan nie – Matt.5:22; Mark.9:47-48; 1 Tim.1:19-20; e.a.); die feit dat Satan nie ’n werklikheid is nie (Jak.4:7; 1 Pet.5:8; e.a.); geen sondeval nie (Gen.3; 1 Joh.1:6, 8; e.a.); dat Jesus nie uit ’n maagd gebore is nie (Matt.1:18; Luk.1:34; e.a.); die feit dat Christus nie uit die dood opgestaan het nie (Luk.24:36; Joh.20:27; e.a.); dat Jesus Christus nie aan die regterhand van God die Vader sit nie (Mark.16:19; e.a.); die skepping; Jona en Noag wat mitologiese verhale is; uitsprake wat positief is oor die "emergent church", panenteïsme, homoseksualitiet, ens. ens. My vraag is, hoe die N.G. Kerk steeds kan toelaat dat die gewone lidmaat (geredde en soekendes) wat op soek is na ’n ware en intieme verhouding met Jesus Christus en groei in heiligmaking, blootgestel kan word aan sulke predikante en selfs ’n moderator? Manne soos Nelus Niemandt; ’n Albert Cruywagen; Gerhard Bothma; Ben du Toit en talle teologiese professore en andere? Ek wil nie eers kommentaar lewer op sommige sinodale besluite nie.

Ek wil nie eers kommentaar lewer op sommige werklik-ontstellende Algemene Sinode- besluite nie.

Aan die begin van hierdie jaar, toe ek ook Ferdie Mulder se boek "Opgestaan" gelees het, is dit wat ek ervaar, gehoor, gelees en vermoed het, opnuut bevestig en het ek net nog meer intens bewus geraak van wat in die N.G.K. aan die gang is en wat sommige van u as predikante, studente en talle lidmate moet ervaar. My hart het al meer begin pyn vir regsinnige (gereformeerde) broers en susters in die N.G. Kerk en het ek net nog dieper bewus geraak van die nood; die paniek; die verwarring; die pyn; ens. wat besig is om pos te vat by diesulkes. Ek is veral ook intens bekommerd oor "onskuldige" kinders wat "losgelaat" word in van die teologiese fakulteite waar N.G. predikante opgelei word.

Ek en ons gemeente is tans deel van "SOLA 5", ’n assosiasie van Evangeliese Christene in Suidelike Afrika en ek dien ook tans op die hoofbestuur van "SOLA 5". Die meeste van die predikante wat deel uitmaak van "SOLA 5" is Engelssprekende broers in die Here en hulle wil gedurig van my weet wat aan die gang is in Afrikaanse kerklike geledere en hoe ek dit sien. Ek self vra my daagliks die vraag af: Wat gaan hier aan? Wat kan ons doen – wat kan ek doen? Dit gaan tog immers hier oor die eer van God en die waarheid!

Die Skrif roep ons ernstig op om te waak teen dwaalleer, omdat dit mense weglei van die geopenbaarde waarhede. Dit is nie ‘n saak wat enige Christen by hom kan laat verbygaan nie (2 Pet.2:1-2; Titus 1:7-11; 2 Tes.2:15; e.a.).

My broeder in Christus, ek is intens bekommerd oor die Kerk in Suid-Afrika in die algemeen en dan spesifiek oor wat aan die gang is in die N.G. Kerk en ek bid dat die Here sal ingryp en Sy eer sal herstel. Ek wens so dat ek hande kon vat met u in hierdie stryd op vergaderings, forums, sinodes, ens., maar omdat ek nie lidmaat van die NGK is nie, kan ek nie en kan ek u maar net verseker van my voorbidding en dat ek waar moontlik my bydrae sal lewer.

Sterkte in die stryd – ek dink aan u!

U broeder in Christus Jesus.

Kobus van der Walt