Boodskap deur Kobus van der Walt (25 Julie 2010)

Die Sentraliteit van God se Woord in ’n Volk se Restourasie [1]

Indien u hierdie boodskap wil uitdruk – Verlig die teks in hierdie venster en kopieer en plak dit daarna in enige woordverwerkingsprogram (bv. MS Word) – druk daarna gewoon uit

1. INLEIDING:

Elke land in die wêreld waar die Evangelie op een of ander stadium ’n inpak gemaak het, het die Here baie dikwels ’n bepaalde man of groep mense gebruik in die vestiging van die Evangelie in daardie land. So weet ons bv. dat die Franse Hugenote ’n geweldige rol gespeel het in die vestiging van die Evangelie van Jesus Christus in Suid-Afrika. Wanneer jy vir die Evangeliese Christene in Zambië vra wie die grootste invloed gehad het op die geweldige uitbreiding van die Evangelie in Zambië, sal hulle vir jou sê dat dit ongetwyfeld David Livingstone was. So was daar ook mense soos Hudson Taylor (Sjina), of Adoniram Judson (Burma), of Christian David (Groenland) en vele ander wat God kragtig gebruik het in die lewe van individue, maar ook in die lewe van volke en lande.

Die Franse Hugenote het egter nie alleen na die suidpunt van Afrika gekom om die Evangelie te verkondig nie, maar hulle het ook hulle merk kom maak wat bv. die landbou betref – dink maar net aan die druiwe en wynproduksie van ons land.

Baie jare voor die Hugenote of Livingstone of Taylor, was daar egter ’n ander man wat ’n geweldige inpak op die geestelike welsyn van ’n volk gehad het. Om die waarheid te sê, hierdie man het reeds in die jaar 445 v.C. en ’n klompie jare daarna opgetree en nie alleen ’n stad se fisiese mure opgebou nie, maar ook die geestelike mure van die volk Israel gerestoureer.

2. SKRIFLESING:

Neh.8:1-11 ~ Toe die sewende maand aanbreek, was die Israeliete dus oral in die stede. ^2 Die hele volk het soos een man bymekaargekom op die plein voor die Waterpoort en vir Esra die skrifgeleerde gevra om die wetboek van Moses waarin die bevele van die Here aan Israel opgeteken is, te bring. ^3 Die priester Esra het toe die wet voor die gemeente gebring, man en vrou, elkeen wat kon verstaan. Dit was op die eerste dag van die sewende maand. ^4 Hy het daaruit voorgelees op die plein voor die Waterpoort van ligdag af tot die middel van die dag ten aanhore van mans, vrouens en elkeen wat kon verstaan. Die aandag van die hele gemeente was by die wetboek. ^5 Esra die skrifgeleerde het op ’n houtverhoog gestaan wat vir dié doel gemaak was; regs langs hom het Mattitja, Sema, Anaja, Urija, Gilkija en Maäseja gestaan, en links van hom Pedaja, Misael, Malkija, Gasum, Gasbaddana, Sagaria en Mesullam. ^6 Esra het hoër gestaan as die hele gemeente en het die boek voor almal se oë oopgemaak. Toe hy dit oopmaak, het die hele gemeente opgestaan. ^7 Esra het die Here, die grote God, geprys en die hele gemeente het met die hande omhoog geantwoord: “Amen, amen.” Toe kniel hulle en buig diep voor die Here. ^8 Die Leviete Jesua, Bani, Serebja, Jamin, Akkub, Sabbetai, Hodija, Maäseja, Kelita, Asarja, Josabad, Ganan en Pelaja het die wet aan die gemeente verduidelik terwyl die volk daar staan. ^9 Die Leviete het uit die boek, uit die wet van God, voorgelees en dit uitgelê. Hulle het die betekenis weergegee sodat die mense kon verstaan wat gelees word. ^10 Nehemia die goewerneur, die skrifgeleerde priester Esra en die Leviete wat die gemeente onderrig het, het vir die hele gemeente gesê: “Hierdie dag word gewy aan die Here julle God. Moenie treurig wees nie, moenie huil nie.” Dit was omdat die hele gemeente gehuil het by die aanhoor van die wet. ^11 Nehemia het verder gesê: “Gaan vier fees, eet en drink, en deel uit aan dié wat niks voorberei het nie. Hierdie dag word gewy aan ons Here. Moenie bedroef wees nie; as julle die Here met blydskap dien, sal Hy julle beskerm.

3. AGTERGROND:

Soos die geval met ’n Livingstone, of die Franse Hugenote wat ’n spesifieke roeping van God ontvang het, het ook Nehemia ’n bepaalde opdrag van God ontvang, nl. om die verwoeste stadsmure van Jerusalem te gaan herbou.

T.w.v. agtergrond, moet ons net vlugtig gaan kyk waarom die stadsmure herbou moes word. Nadat koning Nebukadneser van Babilon, Jerusalem vir 70 jaar beset het, het hulle die stad in 586 n.C. verlaat, maar hulle het ’n verlate en verwoeste stad agtergelaat. Die indrukwekkende tempel van Salomo wat ongeveer 400 jaar vantevore gebou is, was geheel en al verwoes, maar so ook die stadspoorte en die muur rondom die stad. Net die armste inwoners het agtergebly in die stad, terwyl die res weggevoer is deur die Babiloniërs. Van die bekendste onder hierdie bannelinge was Daniël (van leeukuil-faam) en sy drie vriende. Vyftig jaar later gee Kores toestemming dat die bannelinge mag terugkeer na hul vaderland. In die boek Esra kan gelees word van hoe die Israeliete terug gekeer het na hul vaderland en ook hoe dat Jesua en Serubbabel en hul helpers, die tempel weer opgebou het (Esra 3). Ook in Esra 4 sien ons dat die Judeërs die stadsmure begin herbou het. Eers het die priesters begin en daarna het elke stam ’n gedeelte van die muur herbou. Een van die leiers, wat dan ook gesagvoerder oor Bet-Sur was, was Nehemia en sy stamlede het ook hul deel herbou.

4. NEHEMIA SE GODSBESKOUING:

Ons lees dan in Neh.8:1-2 van ’n baie interessante gebeurtenis ~ Toe die sewende maand aanbreek, was die Israeliete dus oral in die stede. ^2 Die hele volk het soos een man bymekaargekom op die plein voor die Waterpoort en vir Esra die skrifgeleerde gevra om die wetboek van Moses waarin die bevele van die Here aan Israel opgeteken is, te bring.

Die stadsmuur se herstel was voltooi en nou kom die Israeliete van oral byeen op die stadsplein om na die Woord van God te kom luister. Dit was die eerste keer in baie jare dat die volk weer so byeen kom. Waarom het hulle bymekaar gekom?” Waarom het hulle nie al vroeër byeen gekom nie? Die antwoord vind ons in die eerste gedeelte van v.1 ~ Toe die sewende maand aanbreek. Wat gebeur gedurende die sewende maand? Ons vind die verklaring hiervoor in Lev.23:1-2 ~ Die Here het vir Moses gesê: ^2 “Sê vir die Israeliete: Die feeste wat julle tot my eer moet vier, moet gewyde byeenkomste wees. Die volgende is my feeste... En dan gaan Hy voort om te sê watter feeste gehou moet word en dan vanaf vv.24-44 gee God opdrag dat die laaste drie van die sewe jaarlikse feeste gedurende die sewende maand van die jaar gevier moes word en dit was die Fees van die Trompette, die Groot Versoendag en die Loofhuttefees. Dit was die rede waarom die volk in Jerusalem byeen gekom het. Gedurende hierdie samekoms word Esra gevra om voor te lees uit die Skrif, nl. die Wet van Moses.

Alhoewel Esra op ’n verhoog gestaan en voorgelees het, het die Leviete ’n baie belangrike rol vervul, deurdat hulle die Woord verder verklaar en van toepassing gemaak het – hulle was dus die eintlike leraars van die Woord, sodat die volk in staat kon wees om die Woord te kon verstaan (8:12). Dit is ook noemenswaardig én merkwaardig om te sien dat, alhoewel Nehemia nie ’n priester of Leviet was nie, hy saam met die priester en Leviete, die volk geleer het ~ Nehemia die goewerneur, die skrifgeleerde priester Esra en die Leviete wat die gemeente onderrig het, het vir die hele gemeente gesê: “Hierdie dag word gewy aan die Here julle God. Moenie treurig wees nie, moenie huil nie” (Neh.8:10).

Nehemia het ’n baie prominente geestelike rol in die volk se herstel ná die ballingskap gespeel (8:9-12; 9:38-10:1; 12:38). Nehemia se Godsbeskouing wat hy gegrond het op die Woord van God en die feit dat hy onwrikbaar vasgehou het aan God se beloftes in die Woord, het daartoe bygedra dat hy nie toegelaat het dat omstandighede sy vertoue en geloof in die heilige en almagtige God ondermyn het nie. Hierdie standpunt en geloof in God se Woord, was een van die uitstaande kenmerke van Nehemia se bediening en dit het die volk gehelp om op ’n pad van herstel te kom ná dekades se beproewing:

· Die volk het hul vertroue in God verloor nadat hulle, hul politieke vryheid verloor het, maar om geestelik te herstel, was dit nodig dat Nehemia die volk aan God se onveranderlikheid herinner. Neh.9:32 ~ En nou, ons God, grote God, magtig en ontsagwekkend, U wat die verbond en die troue liefde in stand hou, moet tog nie al dié ellende gering ag nie, die ellende wat ons, ons konings, ons amptenare, ons priesters, ons profete, ons voorvaders, u hele volk, getref het van die tyd van die Assiriese konings af tot vandag toe. ^33 In alles wat oor ons gekom het, was U regverdig; U het reg gedoen, ons verkeerd.

· In 9:6 sê Nehemia ~ Dit is U! U alleen is Here! U het die hemel gemaak, die hoogste hemel en sy hele leërmag, die aarde en alles daarop, die oseane en alles daarin. U laat hulle almal lewe; die hemelse leërmag buig voor U. Hy getuig dus van God se soewereiniteit. En hy getuig dan ook daarvan, dat slegs God die vloek wat oor die volk gehang het, kan verander in ’n onmeetlike seën ~ Dit was omdat hulle nie brood en water aan die Israeliete wou gee nie en vir Bileam gehuur het om ’n vloek oor Israel uit te spreek. Ons God het die vloek in seën laat verander (Neh.13:2).

· In Neh.1:5 sê Nehemia ~ Ag, Here, God van die hemel, groot en ontsagwekkende God wat u verbond en u troue liefde handhaaf teenoor dié wat vir U liefhet en u gebooie gehoorsaam. Hy getuig dus van God se betroubaarheid en getrouheid.

· Die begin van herstel – van restourasie vir enige persoon of volk, is nie in die eerste plek om van die oorsaak van die beproewing verlos te word nie, maar om ewige vergifnis van sonde te ontvang. Die kruks is dus om te besef dat God heilig is en dat Hy geen sonde duld nie. Nehemia het dit ook besef, daarom dat hy in Neh.1:3-7, belydenis doen namens die volk.

· Nehemia het ook onwrikbaar geglo dat God ’n genadige God is, wat ook begrip het vir ons tekortkominge. Nehemia herinner God aan hierdie faset in Neh.1:8-9, toe hy gebid en gesê het ~ Dink tog aan die belofte wat U aan u dienaar Moses gemaak het: ‘As julle ontrou is, sal Ek julle onder die volke verstrooi, ^9 maar as julle julle tot My bekeer en my gebooie gehoorsaam en nakom, sal Ek julle weer bymekaarmaak, al is julle oor die hele aarde versprei. Ek sal julle terugbring na die plek toe wat Ek gekies het om my Naam daar te laat woon. Die Israeliete het God keer op keer teleurgestel, maar telkens het God genade aan hulle betoon. God is dus letterlik ’n God van vergifnis ~ Hulle het geweier om te luister, hulle het nie die wonderdade onthou wat U vir hulle gedoen het nie. Hulle koppe was hard, hulle het in verset gekom en wou in hulle koppigheid terug na hulle slawerny. Maar U is ’n God wat vergewe, genadig, barmhartig, lankmoedig, vol liefde. U het hulle nie verlaat nie (Neh.9:17).

· Nehemia het nie ’n oomblik daaraan getwyfel dat God sy volk uit ballingskap kon red nie, want die Skrif het hom daaraan herinner dat God die heelal geskape het; dat God aan ’n kinderlose en bejaarde Abraham en Sara, ’n kind kon skenk en ’n verbond met sy nageslag gesluit het. Nehemia het onwrikbaar geglo dat God almagtig is. Hoor wat sê hy in Neh.9:6-7 ~ Dit is U! U alleen is Here! U het die hemel gemaak, die hoogste hemel en sy hele leërmag, die aarde en alles daarop, die oseane en alles daarin. U laat hulle almal lewe; die hemelse leërmag buig voor U. ^7 U is die Here, die God wat vir Abram gekies het, hom uit Ur van die Galdeërs gebring het en sy naam Abraham gemaak het.

· God is ’n alomteenwoordige God wat by al Sy kinders oral teenwoordig is (2:8).

· Nehemia en sy medevolksgenote is oor eeue heen te na gekom, maar hy het geweet en geglo dat God ’n regverdige God is en dat God se oordele op een of ander stadium sal losbars oor sy vyande (9:33).

5. DIE VOLK SE GESINDHEID T.O.V. DIE WOORD:

Hierdie Woordgefundeerde oortuigings van Nehemia en die feit dat God se Woord sentraal gestaan het in sy lewe, het hy prakties in sy lewe gedemonstreer en dit het dan ook bygedra tot die volk se gesindheid t.o.v. die prediking van die Woord op die stadsplein gedurende die sewende maand.

Die volk sou beswaarlik gerestoureer kon word na hul dekade lange beproewing, as hul nie die regte gesindheid t.o.v. die Woord en die prediking van die Woord geopenbaar het nie en daarom moet ons ook kyk na hulle reaksie:

· Eerstens was die volk eensgesind. Ons sien in 8:2 dat die hele volk soos een man bymekaargekom (het) op die plein. Al was hulle persoonlikhede en hul sosiale stand en hul werk, uiteenlopend van aard, was hulle eensgesind in hul ywer en entoesiasme om na die Woord te luister.

· Waarskynlik die mees uitstaande kenmerk van die volk se samekoms op die plein was hulle entoesiasme. Dit was op hulle aandrang dat die byeenkoms plaasgevind het ~ Die hele volk......het vir Esra die skrifgeleerde gevra om die wetboek van Moses waarin die bevele van die Here aan Israel opgeteken is, te bring (8:2). Die volk het verwag en geglo dat God met hulle sou praat deur die Woord en hulle kon nie wag om na Hom te luister soos wat Hy Homself deur die Woord aan hulle openbaar.

· Die volk het aandagtig na die Woord geluister. ^ Hy het daaruit voorgelees......(en)......die aandag van die hele gemeente was by die wetboek (8:4). Dit was duidelik – die volk het verwag dat God met hulle sou praat, net soos wat God eeue tevore met Moses gepraat het.

· Ons lees in 8:6 ~ Toe (Esra die boek) oopmaak, het die hele gemeente opgestaan. Die Israeliete was gevul met eerbied en ontsag by die aanhoor van God se Woord.

· Die volk het nie net opgestaan uit eerbied vir die Woord nie, maar ons sien ook in 8:7 dat hulle gekniel en diep gebuig het voor die Here, toe Esra die Here geprys het. Deur hierdie gebaar van onderdanigheid, het die volk getoon dat hulle nie die Woord aanbid en verheerlik nie, máár die God van die Woord.

· Die volk het geweet dat die Woord wat God aan Moses gegee het, nie net van toepassing was op die volk van destyds nie, maar dat dit steeds toepaslik was op hulle – dat die Woord steeds relevant is vir hulle en dat God steeds met hulle deur die Woord spreek. Die Woord het dus nie verouderd en irrelevant geraak vir ’n nuwe geslag nie. Die volk wat uit ballingskap teruggekeer het, het dus ’n leerbare gees openbaar, omdat hulle gewillig was om te leer en te luister – 8:8 ~ Die Leviete... het die wet aan die gemeente verduidelik terwyl die volk daar staan.

6. STAPPE TOT RESTOURASIE:

Hierdie byeenkoms van die volk op die plein voor die Waterpoort dien as pragtige voorbeeld vir ons wanneer ons herlewing en restourasie in ons persoonlike lewe, of in die lewe van ons gemeente, of herlewing in ons land begeer.

Die Woord van God en die prediking van God het sentraal gestaan in hierdie restourasie proses van die volk, maar kom ons kyk net kortliks na die voorbeeld wat die Israeliete vir ons hier in Nehemia 8 gestel het:

· Esra het die byeenkoms begin met gebed. Ons lees in 8:7 ~ Esra het die Here, die grote God, geprys en die hele gemeente het met die hande omhoog geantwoord: “Amen, amen.” Toe kniel hulle en buig diep voor die Here. Geen geestelike samekoms waar mense die Here God wil hoor praat met hulle, maar ook geen restourasie proses, kan plaasvind sonder gebed nie. Esra se gebed het twee dinge bereik:

- Die lees van die Woord en die gepaardgaande prediking was nie maar net iets meganies (gewoonte of tradisie) nie – die volk was intens bewus van die feit dat die voorlesing van God se Woord met die nodige respek en eerbied gepaard moet gaan, want dit was God wat tot hulle gespreek het.

- Ons sien ook dat Esra se gebed die volk se afwagting op wat God vir hulle gaan sê, aangewakker het.

· Die tweede stap in die volk se restourasieproses vind ons in 8:3a ~ Die priester Esra het toe die wet voor die gemeente gebring, man en vrou, elkeen wat kon verstaan. Baie is gedoen om die Woord van God uit te lig en prominensie te gee in die helingsproses van die volk of gemeente. Gebed soos wat ons gesien het, was deel daarvan, maar ons sien ook ’n verdere beklemtoning van die sentraliteit van God se Woord in 8:5-6 ~ Esra die skrifgeleerde het op ’n houtverhoog gestaan wat vir dié doel gemaak was....... ^6 Esra het hoër gestaan as die hele gemeente en het die boek voor almal se oë oopgemaak. Die volk het die lees van die Woord van God gerespekteer en dit met ontsag bejeën – so veel so, dat hulle opgestaan het terwyl Esra daaruit gelees het (iets wat vandag nog in sommige Skotse kerke gedoen word). Ons moet daarop let dat hierdie gebaar nie dui op ’n verering vir die Boek self nie, maar dit was eerbied wat getoon was teenoor wat die Woord van God werklik is, nl. dat dit die woorde van God is. Dit was respek wat getoon was teenoor die spreke van die heilige God en ’n voorbereiding van hul harte op wat die Here vir hulle gaan sê.

· Die derde stap in die herstelproses van die volk was die verklaring en verduideliking van die Woord van God (8:8). Tydens die byeenkoms op die plein, het die Leviete en Nehemia deel geneem aan die verduideliking en verklaring van die gelese Woord (of eintlik moet ons sê: die Gesproke Woord van God).

Hierdie optrede is maar net weer bewys van die belangrikheid en sentraliteit van die gepredikte Woord van God tydens die erediens, maar ook in die herstelproses, of restourasieproses van ’n individu; ’n gemeente, of ’n volk. Ons kan nooit restourasie verwag sonder dat die Woord van God sentraal staan in die hele proses nie. Natuurlik moet ons besef dat die prediking nie die primêre rol speel in herstel nie, maar wel die werk van God in elke individu – herlewing is God se werk, maar God werk middellik en daarom staan Sy Woord sentraal in die proses.

· Ons sien dus dat gebed, die lees van God se Woord en derdens, die verklaring van God se Woord, noodsaaklike elemente in die helingsproses van individue. Daar is egter ’n vierde aspek wat dien as bevestiging dat God herlewing gebring het en dit is berou oor sonde. Ons lees die volgende in Neh.8:10 ~ Nehemia die goewerneur, die skrifgeleerde priester Esra en die Leviete wat die gemeente onderrig het, het vir die hele gemeente gesê: “Hierdie dag word gewy aan die Here julle God. Moenie treurig wees nie, moenie huil nie.” Dit was omdat die hele gemeente gehuil het by die aanhoor van die wet. Die volk het onder intense sondebesef gekom by die aanhoor van God se Woord.

7. AFSLUITING:

Die uiteinde van die byeenkoms op die plein voor die Waterpoort, was dat die volk fees gaan vier het, want hulle was verlos en bevry – hulle was herstel en gerestoureer. Hulle sou nooit weer dieselfde gewees het nie.

As ons herstel in ons lewe nodig het, moet ons ook doen wat die Israeliete gedoen het – ons moet God se Woord met entoesiasme, met toewyding en met aandag lees en bestudeer en daaruit leer en ons oë op Jesus Christus gevestig hou vir vergifnis van ons sonde en as ons in die woorde van Nehemia aan die volk in 8:10, die Here met blydskap dien, ...... sal Hy (ons) beskerm!

---

[1] Boodskap gebring deur Kobus van der Walt te ANTIPAS Gemeente (Vereeniging) Sondagaand 25 Julie 2010

Boodskap gelewer deur Kobus van der Walt op 18 Julie 2010

Die Brief aan die Efesiërs – 29 (Ons Geestelike Geveg - 09) [1]

Indien u hierdie Boodskap wil uitdruk – Verlig die teks in hierdie venster en kopieer en plak dit daarna in enige woordverwerkingsprogram (bv. MS Word) – druk daarna gewoon uit

1. SKRIFLESING:
Ef.6:10-18 ~ Verder nog dit: Soek julle krag in die Here en in sy groot mag. 11 Trek die volle wapenrusting aan wat God julle gee, sodat julle op julle pos kan bly ondanks die listige aanslae van die duiwel. 12 Ons stryd is nie teen vlees en bloed nie, maar teen elke mag en gesag, teen elke gees wat heers oor hierdie sondige wêreld, teen elke bose gees in die lug. 13 Trek daarom die volle wapenrusting aan wat God julle gee, sodat julle weerstand kan bied in die dag van onheil en, nadat julle die stryd tot die einde toe gevoer het, nog op julle pos kan bly staan. 14 Bly dan op julle pos, toegerus met die waarheid as gordel om julle heupe, die vryspraak deur God as borsharnas, 15 en die bereidheid om die evangelie van vrede te verkondig as skoene aan die voete. 16 Daarby moet julle altyd geloof as skild in die hand hê, want daarmee sal julle al die brandpyle van die Bose kan afweer. 17 Sit verlossing as helm op en vat die swaard van die Gees, dit is die woord van God. 18 Doen dit alles biddend en smeek God by elke geleentheid deur die Gees. Wees waaksaam en bid gedurig vir al die gelowiges. 19Bid ook vir my dat wanneer ek preek, God my die woorde gee dat ek die geheimenis van die evangelie met vrymoedigheid kan bekend maak. 20 Ter wille van hierdie evangelie is ek ’n gesant in boeie. Bid dat ek dit met vrymoedigheid kan verkondig soos dit my opgelê is. 21 Tigikus, die medegelowige wat ek baie lief het, die getroue dienaar in diens van die Here, sal julle alles vertel, sodat julle ook kan weet hoe dit met my gaan en wat ek doen. 22 Ek stuur hom juis hiervoor na julle toe, sodat julle kan hoor hoe dit hier by ons gaan en, sodat hy die kommer in julle gemoed kan wegneem. 23 Vrede vir die broers, en liefde en geloof, van God die Vader en die Here Jesus Christus! 24 Die genade sal by almal wees wat vir ons Here Jesus Christus met onverganklike liefde liefhet.

2. INLEIDING:
Die swaard waarna Paulus hier in v.17b verwys is ’n "machaira" –swaard wat so tussen 15 cm. en 46 cm. in lengte was – ’n kort swaard dus. Hierdie was ’n algemene swaard wat deur die Romeinse voetsoldate gebruik is en was uiters geskik vir hand-tot-hand gevegte. Hierdie swaard was in ’n skede aan die gordel van die soldaat gedra en was altyd byderhand en gereed vir gebruik. Dit was dieselfde swaard wat die soldate gedra het toe hulle Jesus in Matt.26 in hegtenis kom neem het en wat Petrus gedra het toe hy die Hoë Priester se slaaf se oor afgekap het. Jakobus is ook deur Herodes se laksmanne met hierdie tipe swaard tereggestel (Hand.12:2).

Wanneer Paulus verwys na die swaard van die Gees, verwys hy eerder na die Bron van hierdie wapen, as na die aard van die swaard. Uit die konteks weet ons dan ook dat dit ’n geestelike wapen is wat gebruik word in ons stryd teen die bose. Wat sê ek dus? As Paulus praat van die swaard van die Gees, sê hy, dat die Gees, of te wel die Heilige Gees, die Bron en Oorsprong van die swaard is. Volgens Joh.14:17, is Hy die Gees van die waarheid. En sien ons in v.26, dat ~ Hy (ons) alles leer en (ons) herinner aan alles wat (Jesus) vir (ons) gesê het.

Die kern van Paulus se opmerking dus in v.17 van Ef.6, is dat ons as gelowiges sal weet hoe om hierdie swaard van die Gees te gebruik. Dit is nie ’n fisiese wapen wat deur mensehande gemaak is nie, maar ’n geestelike wapen wat sy oorsprong by God self het. Net soos wat ons te alle tye die helm van verlossing en die skild van geloof in gereedheid moet hê, moet ons ook die swaard van die Gees gereed en byderhand hê.

Dit is ook interessant om te besef dat die swaard, wat die laaste stuk van die gelowige se gevegsmondering is, die enigste offensiewe stuk mondering is. Die ander stukke was defensief van aard, maar nie die swaard nie. Ons sien in Joh.8:44 dat die satan, ’n leuenaar en die vader van die leuen is en dat daar geen waarheid in hom is nie. Wat is dan die mees effektiewe wapen wat ons moet gebruik teen die vader van die leuen? Daar is maar net een wapen wat ons teen die leuen kan gebruik en dit is die waarheid

3. DIE SWAARD:
Daar bestaan geen onduidelikheid oor wat die swaard van God is nie. Paulus gee onmiddellik, nadat hy praat van die swaard, vir ons ’n verduideliking van wat dit is – v.17 ~ ...dit is die woord van God – die Heilige Gees geïnspireerde woord (die Bybel) dus.

Wanneer ons na die Grieks kyk, sien ons dat daar meer as een woord is wat vir die woord van God gebruik word. Die een is "logos" wat bv. in Joh.1:1 gebruik word ~ In die begin was die Woord daar, en die Woord was by God, en die Woord was self God. Hierdie woord verwys dus na Jesus Christus self – Hy ís die Woord.

Die ander Griekse woord wat gebruik word, is "rhema". Hierdie woord, nl. "rhema" is die woord wat Paulus hier in Ef.6:17 gebruik. “Rhema” verwys egter na ’n gedeelte van God se geskrewe openbaring. So is Joh.3:16 bv. ’n “rhema”- woord ~ God het die wêreld so lief gehad dat Hy sy enigste Seun gegee het, sodat dié wat in Hom glo, nie verlore sal gaan nie maar die ewige lewe sal hê. Ook is Rom.3:23 ’n goeie voorbeeld van God se “rhema”- woord ~ Almal het gesondig, en het nie deel aan die heerlikheid van God nie. So is elkeen van die ander Skrifgedeeltes dus “rhema”-woorde. Anders gestel: Die Bybel (“rhema”) is Jesus Christus (“logos”) se Woord (“rhema”).

4. CHRISTUS ONS VOORBEELD:
Paulus sê dus vir ons in ons gelese gedeelte, dat ons God se Woord (die Bybel) moet opneem in ons geveg teen die bose. Wanneer ons die Woord van God gebruik as gevegsmiddel, of as swaard in ons geveg teen die satan, moet ons besef dat ons die kragtigste wapen van alle wapens in die hand het in ons stryd teen die magtigste vyand wat daar nog ooit was. Wat meer is, hierdie “Swaard” van ons, is nie net geskik vir ’n defensiewe geveg nie, maar ook vir ’n offensiewe geveg.

Gedurende die stryd tussen Christus en die satan in die wildernis, soos opgeteken in Matt.4, het Satan vir Jesus drie keer versoek (of aangeval) en Christus het elkeen van hierdie aanvalle afgeweer met aanhalings uit die Woord van God – daarom dat Hy elke keer gesê het ~ ...daar staan geskrywe en dan het Hy aangehaal uit die Ou Testament (Deut.8:3; 6:16; 6:13). Christus Jesus is die Meester Swaardvegter en Sy offensiewe optrede teen die satan, het die satan bedroë daarvan laat afkom, want die Woord is duidelik daaroor – Matt.4:11 ~ Daarna het die duiwel Hom met rus gelaat, en daar het engele gekom en Hom versorg. Net so het Jesus ook die vyand finaal aan die kruis oorwin, toe Hy gesê het ~ ...dit is volbring (Joh.19:30).

Mag hierdie les wat Jesus in die wildernis vir ons geleer het, nie by ons verbygaan nie, want indien Jesus, die volmaakte mens, in Sy geveg met die bose, die Woord as swaard gebruik het, hoeveel te meer moet ons as onvolmaakte mense, nie hierdie volmaakte swaard gebruik nie! In hierdie verband is dit uiters betekenisvol dat Moses in Deut.32:46-47 (dieselfde boek as wat Jesus gebruik het om die satan in die wildernis teen te staan), die volgende aan die volk gesê het ~ Neem al die woorde waarmee ek julle vandag vermaan het, ter harte. Julle moet julle kinders beveel om dit te gehoorsaam en te lewe volgens hierdie hele wet (dit is de Woord van God). 47 Dit is nie ’n geringe saak vir julle nie, dit is die lewe vir julle, en deur hierdie gebod te onderhou, sal julle julle verblyf verleng in die land wat julle in besit sal neem wanneer julle die Jordaan deurtrek.

Ons moet die voorbeeld van die Psalmdigter ter harte neem wanneer hy in Ps.119:11sê (en ek lees uit die E.S.V.) ~ I have stored up your word in my heart, that I might not sin against you.

Hoe werk dit om God se Woord as wapen – as swaard, teen die satan te gebruik? Ons moet besef dat God se Woord, Sy gedagtes openbaar en God se gedagtes kan nie onderwerp word aan sonde nie, omdat God heilig en volmaak is. Daarom, indien ons God se Woord in ons harte bewaar, kán sonde en versoekings nie ons lewe oorheers nie – dit kan net eenvoudig nie, want 1Joh.2:14b bevestig dit ook, wanneer dit sê ~ ... omdat julle sterk is en die woord van God in julle bly en julle die Bose oorwin het.

Die Woord van God is ’n dodelike wapen teen die vyand. Hoor net hoe beskryf Hebr.4:12 die “Swaard” ~ Die woord van God is lewend en kragtig. Dit is skerper as enige swaard met twee snykante en dring deur selfs tot die skeiding van siel en gees en van gewrigte en murg. Dit beoordeel die bedoelings en gedagtes van die hart. Hoe kan “die vader van die leuen” (die satan) enige iemand wie hierdie swaard in die hand het, mislei en versoek, want met hierdie wapen in die hand ontbloot jy die vyand oombliklik.

Niks in die wêreld is meer kragtig as die Woord van God nie.

5. VAT DIE SWAARD:
Paulus sê in v.17 ~ ... vat die swaard van die Gees, dit is die woord van God. Hy sê nie: As jy wil, neem die swaard nie. Hy sê ook nie: As jy daaraan dink om dit te gebruik nie. Nee, hy sê: Vat dit, m.a.w. gebruik dit; dit moet byderhand wees; dit moet altyd in die hand wees. Dit is m.a.w. ’n opdrag. En as dit ’n opdrag is, moet ons weet hóé om dit te gebruik.
· In die eerste plek moet ons die Woord lees ten einde hierdie wapen doeltreffend te gebruik. Dit is ondenkbaar dat enige persoon wat homself ’n Christen noem, nie die Bybel gereeld lees nie. Die mens se verstand is nou maar net een maal so dat ons nie iets wat ons een keer lees, vir altyd kan onthou nie en daarom moet ons dit gereeld lees.
· Tweedens moet ons die Woord gereeld oordink. Dit was die geheim van “groot manne” in die kerkgeskiedenis – manne soos Hudson Taylor, John Bunyan en talle ander. Ps.1:1-3 sê ~ Dit gaan goed met die mens wat nie die raad van goddeloses volg nie, nie met sondaars omgaan en met ligsinniges saamspan nie, 2 maar wat in die woord van die Here sy vreugde vind, dit dag en nag oordink.
· Derdens word die swaard die gouste gegryp en vir aksie gereed gekry, deur die Woord te memoriseer.
· Vierdens word ons kragtige swaardvegters as ons die Woord bestudeer. 2Tim.2:15 (O.A.V.) ~ Lê jou daarop toe om jou beproef voor God te stel as ’n werker wat hom nie hoef te skaam nie, wat die woord van die waarheid reg sny.

6. GEBED:
Laat ons die swaard stewig vasgryp in die hand deur die Woord doelgerig en met toewyding te bestudeer en te memoriseer, want ons is in ’n hewige en lewenslange oorlog gewikkel. Ons moet die volle wapenrusting aantrek en dit permanent aan hou.

Paulus sluit egter nie sy beskrywing van die wapenrusting af met die swaard van die Gees nie. Nee, hy gaan voort deur ’n uiters belangrike faset van ons oorlogvoering in vv.18-20 te beskryf – so ’n belangrike faset, dat ons daarsonder met al die gevegsmondering op hul plek, nie staande sal kan bly nie en dit is gebed.

Hoe belangrik Paulus gebed sien, word vir ons pragtig beklemtoon in v.18 ~ Doen dit alles biddend en smeek God by elke geleentheid deur die Gees. Wees waaksaam en bid gedurig vir al die gelowiges. Wanneer ons na die Engelse vertaling van hierdie vers kyk, word dit nog mooier uitgelig ~ ...praying at all times in the Spirit, with all prayer and supplication. To that end keep alert with all perseverance, making supplication for all the saints (E.S.V.). Vier keer gebruik Paulus die woord “all”. In Grieks is die woord wat Paulus hier gebruik, paõ (pas) en dit beteken o.a. altyd; elke keer; daagliks; so veel as moontlik. Wat Paulus dus hier t.o.v. gebed sê, is dat ons te alle tye moet bid; dat ons met allerlei soorte gebede moet bid; dat ons volhardend moet bid en laastens, dat ons vir alle gelowiges moet bid.
· Eerstens dan: Bid te alle tye. Wat bedoel Paulus hiermee? Presies dit wat hy sê – te alle tye; oral; enige tyd; enige plek; onder alle omstandighede. M.a.w. ons moet in alle situasies en onder alle omstandighede bid.

Wanneer ons gelukkig en opgewonde is moet ons, ons geluk en opwinding uitdruk teenoor God en Hom dank daarvoor. Wanneer ons terneergedruk en hartseer is, moet ons bid en ons hart deel met God. Ons moet by die werk bid en oppad en ook wanneer ons met vakansie is – te alle tye! Daar moet en mag geen situasie in die lewe wees waar en wanneer God nie deel is van ons gebedslewe nie.

Ons moet egter gebed, soos wat Paulus dit hier beskryf, in verband bring met die konteks waarbinne Paulus dit sê, nl. die wapenrusting en ons stryd teen die bose. Hoe kan ons die gordel van waarheid om ons heupe aansit en in plek hou sonder gebed? Hoe kan ons die borsharnas van vryspraak aansit sonder gebed? Wat sal die skild van geloof in ons hand hou, as dit nie vir gebed is nie? Of ons verlossing? Net God kan en sal dit alles uit genade vir ons doen, maar dan moet ons Hom deur gebed daarom vra, want uit eie krag kan en sal ons nooit as te nimmer daarin slaag om dit self reg te kry nie.

Ons sal nooit ons geloof kan laat seëvier tydens vervolging en beproewing as ons dit nie in geloof van God die Vader vra nie. Nee, ons moet te alle tye bid.
· Tweedens sê Paulus: Bid allerlei soorte gebede. Nou wat beteken dit? Ons moet daarop fokus dat ons gebedslewe nie net uit een soort gebed moet bestaan nie.

So baie gelowiges se gebede is deurspek met versoek op versoek. Ek dink dat die Engelse akroniem, wat ek al van tevore met julle gedeel het, ’n pragtige en maklike manier is om na gebed te kyk en dit te gebruik wanneer ons bid, nl.: ACTS wat staan vir “Adoration” (aanbidding en verering), “Confession” (belydenis), “Thanksgiving” (danksegging) en “Supplications” (smeking en voorbidding).
- Aanbidding is die eerste faset waarmee ons altyd ons gebede mee moet begin. Ons sal nooit werklik bewus wees van met Wie ons te doen het en wat se hulpbronne God tot ons beskikking stel, indien ons nie ons gedagtes laat wentel om wie en wat God waarlik is nie. Alle lof en eer kom Hom te alle tye toe en daarom is dit reg dat ons gebede altyd sal begin met aanbidding – aanbidding van ’n genadige, liefdevolle, almagtige, maar ook heilige God.
- Die tweede woord in ons akroniem is “confession”, of te wel, belydenis. Hierdie is ’n baie belangrike tipe van gebed, want om in die teenwoordigheid van die heilige God neer te buig en Hom te aanbid as ’n almagtige en soewereine God, sal en behoort ons noodwendig intens bewus te maak van ons sondige verlede (in gedagtes, dade en woorde) en dit behoort ons te dryf tot sondebelydenis. Jes.59:1-2 sê ~ Die arm van die Here is nie te kort om te help nie en sy oor is nie te doof om te hoor nie. 2 Dit is julle oortredinge wat skeiding gebring het tussen julle en julle God, dit is julle sondes wat maak dat Hy Hom nie aan julle steur nie en nie na julle wil luister nie.
- Die derde soort gebed of die derde faset van ons gebed moet bestaan uit danksegging (“thanksgiving”). Ons is altyd maar té haastig om dinge van ons Hemelse Vader te vra en ons vergeet so maklik om dankie te sê vir dit wat ons reeds in die verlede van Hom ontvang het en selfs vir daardie dinge wat ons as vanselfsprekend aanvaar. Wanneer ons God dank is daar veral een ding waarvoor ons Hom moet dank en dit is vir redding en vergifnis wat ons reeds ontvang het.
- Laastens is smeking (“supplication”). Die laaste faset en laaste tipe van gebed, is dié van smeking, waar ons, ons behoeftes aan God bekend maak. Jesus het ons immers self geleer dat ons van Hom mag vra, toe Hy in Matt.6:11 gesê het dat ons vir ons daaglikse brood moet vra. Indien ons in gebed na God gaan en van Hom vra wat volgens Sy wil is, kan ons die versekering hê dat Hy dit aan ons sál skenk (1Joh.3:21-22).
· In die derde plek sê Paulus: Bid volhardend. In die Engelse vertalings staan daar – “Pray always”. Daarmee wil Paulus nié sê dat ons permanent in gebed moet verkeer nie. Nee, wat hy sê, is dat ons te alle tye van die dag of nag, die vrymoedigheid moet en mag neem om te bid én ons moet gebruik maak van die geleentheid om dit te doen (dank Hom bv. kort-kort vir allerlei dinge deur die dag wat rondom jou gebeur of waaraan jy dink, ens.). Gebed moet dus ’n natuurlike deel van ons lewe word. Ons moet dus die vrymoedigheid neem om selfs tydens ’n gesprek vir iemand te sê dat jy nou eers wil bid; of terwyl jy bestuur; of in jou bed; of by die werk, ens. Gebed word dus nie afgesonder net vir spesiale gebedsgeleenthede, of sekere tye van die dag nie.

Ons moet onthou, dat die duiwel alles in sy vermoë doen om te keer dat ons bid (ook in ’n groep, of in die gemeente) – hy sê so maklik vir ons dat ons nie kan bid nie, want “so en so” is ’n gebedsreus en wie is ek om voor hom te bid – en ons “val” telkens vir sy leuen. Kan ek dit maar sê? Wanneer ons in ’n groep bid en ek nie saam bid nie, moet ek myself gaan ondersoek en vra waarom ek dit nie doen nie – wie vrees ek die meeste: My boers en susters? Die satan? Of vrees ek God die meeste? Indien my antwoord God is (en dit behoort die geval te wees as ek wedergebore is), dan mag ek nie stilbly nie – dan móét ek by elke geleentheid bid! Dan móét ek volhardend bid!
· Laastens sê Paulus: Bid vir alle gelowiges. Hoe is dit moontlik om vir alle gelowiges te bid – ons ken nie eens almal nie? Die gedagte wat Paulus hier het, is dat ons in die algemeen vir onbekende gelowiges moet bid en dan spesifiek ook vir bekende gelowiges. Dit impliseer “huiswerk” of navorsing, want as ons bv. vir die Kazakhstanse gelowiges wil bid, moet ons iets van hulle weet. Ten einde dit te kan doen kan jy bv. na ons gemeente Blog gaan (http://www.diewaarheidmaakvry.blogspot.com/) – daar verskyn elke dag ’n foto van ’n inwoner van ’n bepaalde volksgroep met besonderhede waaroor gebid kan word. Of skryf in vir ’n Sendingorganisasie se nuusblad, want daarin sal jy ook inligting t.o.v. gebedsversoeke vir volksgroepe en gelowiges in daardie land ens. vind. ’n Ander handige boek is "Operation World" van Patrick Johnstone (of hulle Webtuiste: http://www.operationworld.org/) en ’n uitstekende Webtuiste waar talle inligting verkry kan word is: http://www.joshuaproject.net/. Ek wil jou uitdaag om voortaan, weekliks saam met my te bid vir gelowiges in vreemde lande (ek sal ook voortaan ’n blaadjie oor die groep waarvoor ons gedurende die week kan bid, in ons Bulletin plaas).

Ek het gesê dat ons gebede egter ook spesifiek moet wees. Paulus gee vir ons ’n voorbeeld hier, deurdat hy in v.19 sê, ...Bid ook vir my. Dit impliseer twee dinge: Eerstens moet ons as broers en susters by mekaar betrokke raak, sodat ons kan weet en die vrymoedigheid kan neem om vir ’n broer of suster te vra waarvoor ons kan bid, MAAR, dit impliseer ook dat ek as gelowige soos Paulus moet maak en die vrymoedigheid moet neem om my broers en susters te vra om vir bepaalde behoeftes te bid.

7. VREDE VIR ALMAL:
Paulus se gedagtes was waarskynlik nog steeds besig met gebed, toe hy sy brief aan die Efesiërs afgesluit het. En hy skryf in sy slotparagraaf aan hulle en sê dat die draer van die brief, nl. Tigikus vir hulle sal vertel hoe dit met hom gaan, sodat hulle vir hom en sy medewerkers kan bid. Hy gaan egter voort en hy bid vrede en liefde en geloof op hulle af. Dit is interessant dat hierdie drie onderwerpe dan ook die hoekstene was waarop Paulus hierdie bepaalde brief gebou het en daarom bid hy dit ook vir sy lesers toe en mag elkeen van ons ook hierdie drie hoekstene vir mekaar bid, maar ook ervaar ~ Vrede en liefde en geloof, van God die Vader en die Here Jesus Christus (vir julle)! 24 Die genade sal by (julle) almal wees wat vir ons Here Jesus Christus met onverganklike liefde liefhet. Amen.

[1] Boodskap gebring deur Kobus van der Walt te ANTIPAS Gemeente (Vereeniging) – Sondagoggend 18 Julie 2010

Boodskap gelewer deur Kobus van der Walt op 11 Julie 2010

Die Brief aan die Efesiërs – 28 (Ons Geestelike Geveg - 08) [1]

Indien u hierdie Boodskap wil uitdruk – Verlig die teks in hierdie venster en kopieer en plak dit daarna in enige woordverwerkingsprogram (bv. MS Word) – druk daarna gewoon uit

1. SKRIFLESING:
Ef.6:10-18 ~ Verder nog dit: Soek julle krag in die Here en in sy groot mag. 11 Trek die volle wapenrusting aan wat God julle gee, sodat julle op julle pos kan bly ondanks die listige aanslae van die duiwel. 12 Ons stryd is nie teen vlees en bloed nie, maar teen elke mag en gesag, teen elke gees wat heers oor hierdie sondige wêreld, teen elke bose gees in die lug. 13 Trek daarom die volle wapenrusting aan wat God julle gee, sodat julle weerstand kan bied in die dag van onheil en, nadat julle die stryd tot die einde toe gevoer het, nog op julle pos kan bly staan. 14 Bly dan op julle pos, toegerus met die waarheid as gordel om julle heupe, die vryspraak deur God as borsharnas, 15 en die bereidheid om die evangelie van vrede te verkondig as skoene aan die voete. 16 Daarby moet julle altyd geloof as skild in die hand hê, want daarmee sal julle al die brandpyle van die Bose kan afweer. 17 Sit verlossing as helm op en vat die swaard van die Gees, dit is die woord van God. 18 Doen dit alles biddend en smeek God by elke geleentheid deur die Gees. Wees waaksaam en bid gedurig vir al die gelowiges.

2. INLEIDING:
Die vyfde stuk van God se wapenrusting word verteenwoordig deur die Romeinse soldaat se helm – ’n item waarsonder geen soldaat ooit in ’n gevegsituasie betrokke sou raak nie. Hierdie helms was gewoonlik van, óf dik leer, óf swaar gegote, of uitgeklopte metaal gemaak en dit het gewoonlik ook oor wangstukke beskik, ten einde die gesig behoorlik te beskerm.

Die doel met hierdie helm was natuurlik om die kop en gesig teen beserings te beskerm en spesifiek teen die gevaarlike breë en lang swaarde wat veral deur die perderuiters gebruik was. Hierdie perderuiters het hierdie lang swaarde, wat nagenoeg 1.3 m lank was, gebruik om hul opponente se koppe af te kap, of hul skedels oop te kloof.

Die feit dat die helm in verband staan met geloof, kan maklik geïnterpreteer word dat ons gered is of nie – ja, dit is dit ook, maar 1Tes.5:8 gee egter vir ons meer inligting oor hierdie saak ~ Maar ons wat van die dag is, moet nugter wees; ons moet geloof en liefde as borsharnas dra en die hoop op verlossing as helm. Hier praat Paulus van die hoop wat opgesluit lê in ons verlossing en saligheid. Paulus praat dus hier in Ef.6:17 van die gelowige se uiteindelike bestemming, eerder as ons onmiddellike situasie. Hy sê dus m.a.w. dat ons vooruitsig op ons uiteindelike bestemming (die ewigheid), ons sal beskerm en sal deurdra in die hitte en verwarring van die stryd teen die bose.

Daar word vertel dat die troepe wat onder Lord Cromwell, “die Beskermer” geveg het, nooit ’n geveg verloor het nie, omdat hulle as Calviniste geweet het dat hulle uiteindelike bestemming vas en seker was en dat hulle geveg het omdat God hulle gelei het om daardie vaste vertroue in hul uiteindelike bestemming te kan hê. In ’n sekere sin moet dit ook waar wees van ons ten spyte van die feit dat ons dikwels terugslae beleef. Genadiglik kan ons ook weet dat Paulus self, terugslae beleef het gedurende sy aardse stryd – daarom dat hy in 2Kor.4:8-9 sê ~ In alles word ons verdruk, maar ons is nie terneergedruk nie; ons is oor raad verleë, maar nie radeloos nie; 9 ons word vervolg, maar nie deur God verlaat nie, op die grond neergegooi, maar nie vernietig nie. Hy sê dus dat hy soms verdruk word; dat hy soms terneergedruk is; dat hy soms sonder raad is; dat hy soms vervolg word en dat hy soms op die “grond neergegooi word”. MAAR, hierdie tydelike terugslae is nie die einde nie en ook is dit nie doodskote nie, want Paulus sê, dat ons nie terneergedruk is nie; ook is ons nie radeloos nie; of deur God verlaat nie; of vernietig nie... en daarom verloor ons nie moed nie. Al vergaan ons uiterlik, innerlik word ons dag vir dag vernuwe, want sê Paulus in 2Kor.4:17-18 ~ Ons swaarkry in hierdie lewe is maar gering en gaan verby, maar dit loop vir ons uit op ’n heerlikheid wat alles verreweg oortref en wat ewig bly. 18 Ons oog is nie op die sigbare dinge gerig nie, maar op die onsigbare; want die sigbare dinge is tydelik, maar die onsigbare ewig. Ons moet dus te alle tye en veral tydens aanslae van die bose, ons oë gerig hou op Jesus Christus wat hierdie ewige sekuriteit waarvan Paulus praat, vir ons bewerkstellig het.

Hoor net wat sê die Hebreërskrywer in Hebr.2:5 ~ Dit is nie aan engele dat Hy die toekomstige wêreld, waarvan ons praat, onderwerp het nie. Die hiernamaals is nie voorberei vir die engele nie, maar dit word voorberei vir ons (Hebr.4)! Ook Petrus in 1Pet.5:10 bevestig dit wanneer hy sê ~ God wat alle genade gee en wat julle geroep het om in Christus Jesus deel te hê aan sy ewige heerlikheid, sal julle, nadat julle ’n kort tydjie gely het, self weer oprig en julle moedig, sterk en standvastig maak. Wat ’n wonderlike en onbeskryflike vooruitsig!

Die helm van verlossing is dus ons hoop op die uiteindelike en finale redding wat bemoediging aan ons verskaf, nl. om te weet dat ons stryd hier op aarde net tydelik van aard is. Ons is dus nie in ’n wedloop gewikkel waar ons kan verloor nie, want ons weet dat die woorde in Rom.8:30 ook waar is van ons ~ Dié wat Hy daartoe bestem het, het Hy ook geroep. En dié wat Hy geroep het, het Hy ook vrygespreek. En dié wat Hy vrygespreek het, het Hy ook verheerlik. Nie ’n enkele siel wat uitverkies is, sal dus verlore gaan nie.

3. ONS ANTWOORD:
Om dus die helm van verlossing op te sit, beteken dat wanneer ons deur die bose aangeval word; wanneer ons versoek word; wanneer ons beproef word, en wanneer hy vir ons sê dat daar geen waarde in ons Christenskap steek nie en dat die Bybel vol leë en vals beloftes is en dat ons net sowel kan opgee, kan ons hom antwoord deur vir hom te sê dat ons nie sal toelaat dat hy ons mislei met sulke valshede nie en dat ons weet dat daar verskillende stadia op ons geloofspad is. Ons kan verder vir hom sê, dat ons weet dat ons uit genade en deur ons geloof in Jesus Christus gered is en dat ons oppad is na ons ewige en hemelse tuiste, daardie oomblik wanneer ons redding volkome sal wees – afgehandel sal wees. Soos wat Paulus reeds in Ef.5:27 vir die Efesiërs gesê het ~ ...sodat Hy die kerk (dit is ons as gelowiges) in volle heerlikheid by Hom kan neem, sonder vlek of rimpel of iets dergeliks, heilig en onberispelik. Ons kan dit verder sê, omdat Jesus dit reeds in Joh.10:28-29 aan ons belowe het ~ Ek gee hulle die ewige lewe, en hulle sal in alle ewigheid nooit verlore gaan nie. Niemand sal hulle uit my hand ruk nie. 29 Dié wat my Vader vir My gegee het, is die belangrikste van almal, en niemand kan hulle uit die hand van die Vader ruk nie.

4. DIE KWALITEIT VAN MY HELM:
Wanneer ’n mens oor naweke op die paaie ry, sien jy dikwels groepe motorfietsryers van verskillende klubs wat op sg. “breakfast runs” gaan. Een so ’n klub is die Harley Davidson-klub. Mense met eksklusiewe en baie duur motorfietse met ’n kenmerkende gedreun – so eksklusief is dit, dat daardie besondere klank van die H.D. blykbaar gepatenteer is. Hoe dit ook al sy – jy sal nie sommer ’n H.D. ryer met ’n helm op sy kop sien wat lyk soos die ander motorfietsryers se helms nie. Ander motorfietsers se helms is hoë kwaliteit helms wat die hele kop en selfs die kakebeen beskerm, maar nie H.D.- ryers se helms nie – hulle gebruik meestal ’n kadotjie wat die ore; die hele gesig en selfs die kakebeen blootstel – ’n uiters gevaarlike en “effense” helm dus, wat ek glo, nie aan SABS standaarde voldoen nie.

Baie gelowiges is ook tevrede met ’n “goedkoop” helm, of ’n helm wat nie ordentlike beskerming bied nie en daarom is dit noodsaaklik dat ons sal vasstel of ons ’n helm op ons kop het wat duursaam is en voldoen aan al die vereistes en of dit ook maar net ’n kadotjie is, want ons wil tog sekerlik nie hê dat daar dieselfde van ons gesê word as van Job se vriende nie ~ ... hulle hoop word beskaam, hulle kom by die spruit, en daar is niks (Job 6:20). Ons moet dus hand in eie boesem steek en vir onsself, eerlike vrae vra t.o.v. ons verhouding met Christus Jesus en dan onsself baie eerlik antwoord. Indien ons besef dat ons ’n helm op die kop het wat nie behoorlike geestelike beskerming bied nie, moet ons ernstig en spoedig werk maak daarvan ten einde dit reg te stel. Jy het twee verantwoordelikhede ten einde die helm stewig te hou. Vra jouself die volgende om vas te stel of jy hoop het op die ewige saligheid:
· Dankbaar vir redding: Is ek werklik dankbaar vir my redding? Leef ek ’n dankbaarheidslewe? Indien my dankbaarheid onder verdenking is, moet ek bekommerd wees oor my lewende hoop en is my helm nie van goeie kwaliteit nie en dus nie stewig op my kop nie en is ek ’n oop skyf vir die vyand. Hoe gereeld dank jy God die Vader vir verlossing deur Jesus Christus aan jou geskenk? Hoe gereeld bid jy 1Pet.1:3-4 ~ Aan God, die Vader van ons Here Jesus Christus, kom al die lof toe! In sy groot ontferming het Hy ons die nuwe lewe geskenk deur die opstanding van Jesus Christus uit die dood. Nou het ons ’n lewende hoop 4 op die onverganklike, onbesmette en onverwelklike erfenis wat in die hemel ook vir julle in bewaring gehou word? As ek en jy God gereeld dank vir “kos en klere”, hoeveel te meer moet ons Hom nie dank vir redding verkry nie!
· Lewe ’n dankbaarheidslewe: Daar moet te alle tye ’n korrelasie wees tussen jou beginsels en oortuigings en jou praktiese lewe – jou hoop op ’n ewige lewe en jou daaglikse lewe hier en nou op aarde. Kan mense sien dat jy iemand is wat oor ’n lewende hoop beskik? As ons nie ooreenkomstig ons roeping leef nie, is ons besig om Jesus Christus te verraai en die Woord is baie duidelik daaroor dat ons lewenswandel te alle tye Christusgesentreerd moet wees – Fil.1:27a ~ Hoofsaak is dat julle lewenswandel in ooreenstemming met die evangelie van Christus moet wees. Ons moet te alle tye met die woorde van 2Pet.3:11-12 in ons gedagtes leef, nl. ~ Aangesien al hierdie dinge so aan hulle einde gaan kom, moet julle des te meer vroom en aan God toegewy lewe. 12 Leef in verwagting dat die dag van God kom en beywer julle daarvoor, die dag waarop die hemel in vlamme sal vergaan en die hemelliggame sal brand en wegsmelt.
· My verhoudinge: As ons dan praat van ons lewenswandel wat in ooreenstemming moet wees met ons roeping waartoe ons geroep is as gelowiges, wat behels dit? Die mens is geskape om in verhoudinge met andere te staan. Eerstens moet ons onsself afvra, met wie moet ons in verhouding staan? Uiteraard net diegene wat dieselfde hoop as ons koester. Toe Petrus en Johannes die tronk verlaat het, is hulle heel eerste na hul broers en susters in die geloof (Hand.4:23). Dit impliseer egter nié dat ek geen kontak met ongelowiges mag of moet hê nie, máár, wanneer ek kontak met hulle het, moet ek bepaal wie kompromie maak – word ek soos hy, of wil hy word soos ek? Bepaal ek die atmosfeer en die inhoud van die gesprekke, of bepaal hy dit? Leef ek my sending opdrag teenoor hom uit, of nie?
· Vreesloos vir die dood: Soos reeds verlede week gesê, behoort ons geen vrees vir die dood te hê nie, omdat ons as gelowiges weet dat die dood maar slegs die begin van die ewige heerlikheid is. William Gurnall het in sy boek oor die wapenrusting wat in 1655 verskyn het, die volgende hieroor gesê: Why should you be afraid to die when you hope to live by dying? Is the runner afraid of coming to his goal too soon? Does the betrothed virgin grieve when her wedding day approaches? Death is all this and more. When it comes, your jubilee comes. You are free. Your race is run and the crown won – God will place it on your head as soon as the soul goes out of your body!
· Vreugde: Iemand wat depressief en terneergedruk voel, sal dit moeilik vind om ’n lewende hoop te koester. Christus het Goeie Nuus aan ons gebring – nuus wat ons opgewonde en vol blydskap moet maak. Ons moet waak daarteen om ons nie blind te staar teen die sorge van die lewe nie, want as ons terneergedruk is, is ons helm van verlossing nie behoorlik op sy plek nie – ons moet ’n ewigheidsperspektief ontwikkel en ons ganse lewe – swaar kry en goeie tye, teen die agtergrond van die ewigheid sien.
· Vrees God: Ps.147:11 leer ons dat ~ ...die HERE ’n welgevalle (het) in die wat Hom vrees, wat op sy goedertierenheid hoop. Te midde van ons vreugde en vreesloosheid vir die dood, moet ek steeds onthou dat ek God as heilige en volmaakte God, moet vrees en eer. Baie mense wat tot redding kom, is baie dankbaar en waarskynlik opgewonde oor hul redding, maar in die proses verloor hulle ook baie dikwels perspektief en word God (en ek sê dit met groot piëteit) hulle “pêl” en klap hulle hul vingers en God moet net voorsien. Hulle sal ook sonder respek van Hom praat, deur bv. te praat van die "Ou Kêrel daarbo", of hulle sal sê: Ek het vir die Here gesê, Here JY moet.... Nee, ons moet God altyd vrees en eerbied hê vir Hom, want Hy ís God en ons is maar net skepsele, wat onverdiend en uit genade gered is.

5. VERSTERK JOU HOOP:
Ons het verlede week gekyk na swak en sterk geloof – net so vind ons wankelende hoop en daarom is dit noodsaaklik dat ons, ons hoop sal versterk. Hebr.6:11-12 is baie duidelik hieroor ~ Dit is ons vurige wens dat elkeen van julle end-uit dieselfde ywer as vroeër aan die dag sal lê totdat die dinge waarop julle hoop, vervul is. 12 Julle moet dus nie traag word nie, maar die voorbeeld navolg van dié wat deur geloof en geduld deel gekry het aan die dinge wat God beloof het.
· Hieruit blyk dit dus duidelik dat ons ’n plig het om ons hoop te versterk. En let op wat die Hebreërskrywer in v.12 sê ~ Julle moet dus nie traag word nie. Die implikasie met hierdie opmerking is dus dat daar ’n sterk moontlikheid bestaan dat ons slap in die knieë kan raak en ons moet bedag wees daarop.
· Tweedens, is ’n weiering, of traagheid om ons hoop te versterk, ’n mosie van wantroue en ’n aanduiding van disrespek teenoor Christus en Sy versoeningswerk. Dit is dus niks anders as minagtende optrede van ons kant, want hoe kosbaarder iets is, des te harder sal ’n mens tog werk om dit in besit te neem en as ons dus nie hard werk daaraan om ons hoop te versterk nie, is ons besig om Christus se soendood aan die kruis te minag.
· Hebr.3:6 ~ ...as ons maar net met moed en oortuiging bly vashou aan wat ons hoop. ’n Derde rede dus waarom dit noodsaaklik is dat ons, ons hoop sal versterk, is omdat ons ernstig getoets mag word. Ons weet nie hoeveel beproewing oor ons lewenspad gaan kom nie, maar wanneer dit kom, moet ons vashou aan ons hoop en nie moed opgee nie. Natuurlik wil die satan hê dat ons hoop sal opgee, want dan wen hy die stryd, maar indien ons te midde van beproewing, steeds vashou aan ons lewende hoop, sal ons sterk in die geloof bly staan.

6. HOE OM JOU HOOP TE VERSTERK:
Hoe moet ons, ons hoop dan versterk?
· Ons moet God se Woord toegewyd bestudeer. Paulus bevestig hierdie feit in Rom.15:4 wanneer hy sê ~ Alles wat vooraf in die Skrif opgeteken is, is tog opgeteken om ons te leer sodat ons deur die standvastigheid en bemoediging wat die Skrif ons gee, vol hoop kan wees. Die satan weet dat wanneer ons nie God se Woord toegewyd bestudeer nie, ons ’n oop skyf vir hom is. Wanneer ons die Woord bestudeer, moet ons drie doelwitte najaag:
- Ons moet die Woord verstaan.
- Ons moet die voorwaardes vir redding verstaan – m.a.w., ons moet verstaan wat die verskil is tussen die Ou Verbond en die Nuwe Verbond – die wet en genade. Ons totale hoop hang tog af van sondebesef en bekering en geloof. Ons moet dus verstaan wat dit beteken wanneer Jes.53:4-5 sê ~ Tog het hy óns lyding op hom geneem, óns siektes het hy gedra. Maar ons het hom beskou as een wat gestraf word, wat deur God geslaan en gepynig word. 5 Oor óns oortredings is hy deurboor, oor óns sondes is hy verbrysel; die straf wat vir ons vrede moes bring, was op hom, deur sy wonde het daar vir ons genesing gekom.
- Maak seker dat jy ’n berouvolle en gelowige sondaar is.
· ’n Tweede wyse om ons hoop te versterk is ’n heilige lewenswandel. Volgens Tit.2:12-13 gaan ’n heilige lewe en ’n strewe na ’n lewende hoop, hand aan hand ~ Dit voed ons op om die goddelose leefwyse en wêreldse begeerlikhede te laat vaar en met selfbeheersing, opregtheid en godsvrug in die teenswoordige wêreld te lewe, 13 terwyl ons uitsien na die gelukkige dag wat ons verwag. Op daardie dag sal die heerlikheid van ons grote God en Verlosser, Jesus Christus, verskyn. Wanneer ons afgestomp raak t.o.v. sonde, sal ons vind dat ons hoop op die hiernamaals ook afneem.
· Derdens moet ons voortdurend vir God vra dat Hy hierdie hoop in ons gees sal aanwakker – soos wat die Psalmdigter dit stel ~ Die leeus brul op soek na prooi: hulle vra hulle kos van God (Ps.104:21). Ons moet altyd onthou, dat God presies weet wat ons behoeftes is, maar Hy wag vir ons om daarvoor te vra.
· Liefde het ’n geweldige inpak op ons hoop. Hoe meer ons aandag skenk aan ons liefde vir Christus, hoe sterker sal ons hoop groei en sal ons geduldig op Hom wag. Judas 21 som dit pragtig op ~ Bly in die liefde van God. Vestig steeds julle verwagting op die barmhartigheid van ons Here Jesus Christus wat die ewige lewe aan julle sal gee. In die vierde plek, moet ons dus, ons liefde laat toeneem.
· Wanneer ons hoop op ’n ewige lewe vervaag, moet ons, onsself herinner aan genadegawes uit die verlede. Wanneer ons dit doen word ons hoop weer versterk. Dawid het hierdie gewoonte vir homself aangeleer en dit het hom versterk, veral in tye van beproewing en swaarkry ~ Ek wil dink aan die dade van die Here, ja, ek wil dink aan u wonderdade van vroeër. 13 Ek wil nadink oor al u werk en oor al u dade peins. 14 Alles wat U doen, is heilig, o God. Waar is ’n god so groot soos God? (Ps.77:12-14).

7. AFSLUITING:
Kom ons som net op wat ons tot nou gesê het:
· Eerstens moet ons kyk na die kwaliteit van ons helm – en ek doen dit deur vas te stel of ek:
- Dankbaar is;
- ’n Heilige lewe lei;
- In die regte verhoudinge staan;
- Of ek vreugde het;
- Of ek gereed is vir die dood;
- Of ek God waarlik vrees.
· Tweedens kan ek my hoop versterk, deur:
- Die Woord te bestudeer;
- ’n Heilige lewe te leef;
- God te vra vir hoop;
- My liefde vir Christus te verinnig;
- Myself te herinner aan al die genade wat ek reeds van God ontvang het.

Ons as gelowiges het ’n wonderlike lewende hoop waaraan ons kan vashou in tye van beproewing en swaarkry en in tye wanneer die satan jag op ons maak. Vertroetel jy hierdie hoop in jou lewe? Kom jy dalk hierdie hoop kort. Jesus Christus het vir ons aan die kruis gesterf om hierdie helm van geloof en hoop aan ons te skenk – wy jou lewe aan Hom en jy sál oor hierdie lewende hoop beskik.

Rom.15:13 ~ Mag God, die bron van hoop, julle deur julle geloof met alle vreugde en vrede vervul, sodat julle hoop al hoe sterker kan word deur die krag van die Heilige Gees!

[1] Boodskap gebring deur Kobus van der Walt te ANTIPAS Gemeente (Vereeniging) – Sondagoggend 11 Julie 2010

Boodskap gelewer deur Kobus van der Walt op 04 Julie 2010

Die Brief aan die Efesiërs – 27 (Ons Geestelike Geveg - 07) [1]

Indien u hierdie Boodskap wil uitdruk – Verlig die teks in hierdie venster en kopieer en plak dit daarna in enige woordverwerkingsprogram (bv. MS Word) – druk daarna gewoon uit

1. SKRIFLESING:
Ef.6:10-18 ~ Verder nog dit: Soek julle krag in die Here en in sy groot mag. 11 Trek die volle wapenrusting aan wat God julle gee, sodat julle op julle pos kan bly ondanks die listige aanslae van die duiwel. 12 Ons stryd is nie teen vlees en bloed nie, maar teen elke mag en gesag, teen elke gees wat heers oor hierdie sondige wêreld, teen elke bose gees in die lug. 13 Trek daarom die volle wapenrusting aan wat God julle gee, sodat julle weerstand kan bied in die dag van onheil en, nadat julle die stryd tot die einde toe gevoer het, nog op julle pos kan bly staan. 14 Bly dan op julle pos, toegerus met die waarheid as gordel om julle heupe, die vryspraak deur God as borsharnas, 15 en die bereidheid om die evangelie van vrede te verkondig as skoene aan die voete. 16 Daarby moet julle altyd geloof as skild in die hand hê, want daarmee sal julle al die brandpyle van die Bose kan afweer. 17 Sit verlossing as helm op en vat die swaard van die Gees, dit is die woord van God. 18 Doen dit alles biddend en smeek God by elke geleentheid deur die Gees. Wees waaksaam en bid gedurig vir al die gelowiges.

2. INLEIDING:
Die afgelope week of drie het ons na die wapenrusting van die gelowige gekyk en tot nou toe het ons gekyk na die waarheid as gordel om ons heupe; die vryspraak deur God as harnas en die bereidheid om die evangelie te verkondig as skoene aan die voete. Vandag gaan ons na die gevegsmondering kyk wat Paulus vir ons in v.16 beskryf, nl. geloof as skild in die hand.

Paulus begin v.16 met die woord “daarby”. In teenstelling met die vorige drie stukke van die gevegsmondering van die soldaat vir Christus, nl. die gordel, borsharnas en die skoene, wat vir langtermyn voorbereiding gebruik moet word, lei Paulus met hierdie woordjie “daarby”, ons in tot
die laaste drie stukke mondering, wat vir onmiddellike gebruik in gereedheid gebring moet word, nl. die skild, die helm en die swaard.

Die Romeinse soldate van destyds, het twee verskillende soorte skilde gebruik – die een was ’n kleintjie wat in hand-tot-hand gevegte gebruik was, terwyl die ander ’n lang skild was wat bykans die hele liggaam beskerm het. Hierdie skild was ongeveer 1,3 tot 1,5m lank en ongeveer ’n half meter tot 700 cm breed. Hierdie skilde is gewoonlik gebruik wanneer soldate in lang rye langs mekaar gestaan het en, asof ingehak bymekaar, in gelid vorentoe beweeg het en die voorste ry soldate is opgevolg met nog ry op ry soldate wat kort op mekaar se hakke gevolg het. Die soldate in die tweede ry, het hul skilde bokant hul eie, asook die soldate voor hulle, se koppe gehou, sodat pyle wat op hulle afgeskiet is, geen skade kon verrig nie. En so het elkeen van die opeenvolgende rye gedoen – hierdie aanvalsmetode van die Romeine was ’n gevreesde en uiters gedugte aanvalsmetode. Hierdie skild is in die Grieks, die “thureos” genoem en ons kry dit vandag nog steeds – ons sien dit veral wanneer polisie dit gebruik wanneer hulle te staan kom teen oproerige skares – deesdae is dit net van deursigtige materiaal gemaak (ons sien dit gereeld in aksie op TV tydens die G8-berade).

3. SATAN SE BRANDPYLE:
Voor enige soldaat in ’n geveg betrokke raak, moet hy weet teen wat se wapens hy gaan veg – m.a.w. watter tipe wapens gebruik sy vyand, want hy kan tog nie met ’n kettie optrek teen ’n tenk nie, of met ’n bomwerper teen ’n Mig-straler nie. Ons moet dus vir onsself uitmaak watter tipe wapen die brandpyle van die Bose is.

Die punte van die pyle wat destyds in gevegte gebruik was, was gedoop in teer wat aan die brand gesteek is, net voor die pyl afgevuur is. Hierdie brandende teer was dus soos ’n vlieënde missiel en daar waar die pyl getref het, het die teer uit mekaar gespat en stukkies brandende teer het dus in alle rigtings gespat en orals vuur veroorsaak. Bo en behalwe die feit dat die pyl ’n opponent kon binnedring, het hierdie brandende stukke teer die veld rondom die vyand aan die brand gesteek en ook die soldaat se klere. Die mees betroubare beskutting teen hierdie vlammende teer was dan die “thureos” skild.

Die brandpyle wat teen ons as gelowiges gebruik word en waarteen ons beskerming benodig, kom in die vorm van versoekings. Satan bombardeer God se kinders voordurend met allerlei vorme van versoekings – versoekings van immoraliteit, haat, jaloesie, begeerte, trots, vertwyfeling, vrees, wanhoop, wantroue en ongeloof.

Die eerste brandpyl wat Satan op Adam en Eva afgevuur het, was een van vertwyfeling (Gen.3). Dit was die eerste brandpyl wat die satan afgevuur het en elke daaropvolgende pyl, deur die eeue, is by hierdie eerste pyl se vlam aangesteek, want elke versoeking, direk of indirek, spruit voort uit ’n vertwyfeling en wantroue in God. Die doel met elkeen van Satan se brandpyle is dus om ons vertroue in God te ondermyn – om ’n wig dus tussen Christus die Verlosser en ons as Verlostes in te dryf. Hy het selfs God se eie Seun probeer verlei om Sy Vader te wantrou (Matt.4:3-9).

Die enigste manier om hierdie brandpyle wat die satan op ons afskiet en wat wantroue in ons gemoed saai, is om dit te blus met geloof – deur die skild van geloof dus op te neem. Dit is waarom die Spreukeskrywer in Spr.30:5-6 sê ~ Elke belofte (of Woord – O.A.V.) van God is betroubaar; Hy beskerm dié wat by Hom skuil. 6 Moet niks byvoeg by wat Hy gesê het nie; Hy sal jou bestraf, en jy sal daar staan as ’n leuenaar. En Dawid sê in Ps.18:30 (O.A.V.) ~ Die weg van God is volmaak; die woord van die HERE is gelouter; Hy is ’n skild vir almal wat by Hom skuil. En Johannes sê in 1Joh.5:4 ~ ... want enigeen wat ’n kind van God is, kan die sondige wêreld oorwin. En die oorwinning wat ons oor die wêreld behaal het, is deur ons geloof.

Hierdie brandpyle van die satan is net soos werklike pyle:
· Dit is dodelik vinnig. Satan se brandpyle beweeg so vinnig soos weerlig. Dawid het na Batseba gekyk en nog voor hy sy oë kon knip het die satan se brandpyl van begeerte reeds sy teiken in Dawid se hart getref. Wat is vinniger as ’n gedagte? Dit vra net een sondige en begeerlike gedagte en ons harte word so vinnig soos ’n oogknip, op sleeptou geneem. Indien die een begeerte of versoeking nie ons hart tref nie, stuur die vyand onmiddellik ’n ander een en hy het ’n vol pylkoker met pyle wat gereed is om gespan te word en op ons afgeskiet te word.

· Pyle uit ’n boog is bykans onsigbaar. Omdat pyle so vinnig deur die lug klief, sien ’n mens dit bykans nie en daarom is dit in ’n oorlogsituasie ook nie altyd moontlik om te sien wie die pyl lanseer het nie. Dieselfde geld vir versoekings. So dikwels word die pyle van versoekings so onsigbaar op ons gemik, dat ons nie eens weet waar dit vandaan kom nie. Die N.K.J.V. sê in Ps.64:4 ~ they shoot in secret at the blameless. Die vyand kom onsigbaar in die gedaante van ’n vrou wat skinder, of ’n man wat sy vriend “in die rug steek”. Iemand het eenkeer gesê dat die duiwel so skelm is, dat hy soms God se boog leen om pyle af te vuur op gelowiges, sodat hulle kan dink dat dit van God self kom – dink hier aan Job 6:4 ~ Die pyle van die Almagtige deurboor my, ek word geleidelik deur hulle vergiftig. Verskrikkinge van God bedreig my. Intussen was dit egter die satan wat Job aangeval het – met God se toestemming natuurlik.

· Pyle vlieg geruisloos deur die lug. Versoeking kom stil-stil na ons toe en as ons, ons oë uitvee, tref die pyl ons. Ons moet dus bedag wees daarop dat versoekings hulself nie aan ons gaan aankondig nie.

· Pyle is dodelik wanneer dit die teiken tref. Hierdie is veral waar as dit kom by iemand wat sterk genoeg is om ’n kragtige boog te span. En dit is waar van Satan, want hy is kragtig en hy korrel dodelik akkuraat en daarom het hy daarin geslaag om nog elke denkbare menslike siel wat op aarde was en is, te verlei. Indien God nie goeie en kragtige wapens tot ons beskikking gestel het nie, sou ons hoegenaamd nie teen die duiwel staande kon bly nie.

Die Here Jesus wil hê dat ons bewus moet wees daarvan dat die satan se brandpyle dodelik is, daarom dat Hy, kort nadat Hy die satan se versoekings ervaar het en suksesvol teengestaan het, vir ons leer om as volg te bid ~ ...  en laat ons nie in versoeking kom nie maar verlos ons van die Bose (Matt.6:13).

4. GELOOF:
Paulus sê dat ons geloof soos die “thureos” skilde en aanvalsmetode moet wees, want dit het drie dinge tot gevolg:
· Dit beskerm en bedek ons tot so ’n mate dat geen deel van ons menswees, ontbloot is nie;

· Dit skakel aaneen met die geloof van medegelowiges, sodat die kerk ’n eenheidsfront kan vorm. (hierdie is dan ook o.a. een rede, waarom lidmaatskap en nou verhoudinge in gemeenteverband, nie net Bybels is nie, maar ook noodsaaklik is);

· Omdat dit die hele liggaam beskerm en aaneenskakel met “medesoldate”, sal dit enige brandende pyl afweer, wat deur die vyand afgevuur word.

Dit is ook belangrik om daarop te let dat Paulus nie hier praat van DIE geloof as skild nie, maar van GELOOF as skild. Dit gaan dus nie hier oor bepaalde leerstellighede van die Christelike geloof nie, want dit het hy reeds aangespreek toe hy gepraat het oor die waarheid as gordel om ons heupe. Nee, hy praat hier van ons vaste geloof in God – ons vertroue in God met ander woorde.

Ons skild teen die satan se brandpyle, is dus ons algehele vertroue in God, dat Hy ons sal beskerm. Ons hoef dus geen vrees te koester nie, want God is met ons en Hy sal aan ons die oorwinning skenk.

Wanneer ons egter twyfel of God ons kan help om die oorwinning te behaal, is dit so goed as om te sê dat ons nie in God glo nie en dat Hy ’n leuenaar is (1Joh.5:10). Om egter te glo in God en God te vertrou – dít is geloof en dít is die skild wat God aan ons skenk om die vyand se brandpyle af te weer.

Ons moet begin om die Woord te glo. Ons moet glo dat wanneer die Spreukeskrywer in Spr.8:34 sê ~ Dit sal goed gaan met die mens wat na my luister, die mens wat elke dag na my huis toe kom en op my drumpel staan en wag, dat dit só sál wees. Ons moet begin glo dat die Here Jesus in ons behoeftes sál voorsien, wanneer hy in Matt.7:9-10 sê ~ Watter mens onder julle sal vir sy seun ’n klip gee as hy brood vra, 10 of ’n slang as hy vis vra? Ons moet begin glo dat die woorde van Mal.3:10 nie maar net leë woorde is nie ~ Bring die volle tiende na die voorraadkamer toe sodat daar iets te ete in my huis kan wees, en toets My hierin, sê die Here die Almagtige. Toets My of Ek nie die vensters van die hemel vir julle sal oopmaak en vir julle reën sal uitgiet, meer as wat julle kan gebruik nie.

Ons moet glo dat die Here ons sál beskerm teen die brandpyle van die bose, want dit is presies wat in Spr.30:5 belowe word ~ Elke belofte van God is betroubaar; Hy beskerm dié wat by Hom skuil. Ps.18:30 sê ~ Met u hulp loop ek ’n oormag storm, met my God by my is geen stadsmuur vir my te hoog nie. Glo ons dit werklik? Dít is die geloof wat nodig is as skild om die satan se brandpyle af te keer – 1Joh.5:4 ~ ...want enigeen wat ’n kind van God is, kan die sondige wêreld oorwin. En die oorwinning wat ons oor die wêreld behaal het, is deur ons geloof.

Ons moet elkeen vir ons self uitmaak of ons geloof sterk of swak is, want as ons dit nie doen nie, sal ons nie weet of ons in hierdie stryd staande kan bly al dan nie. Hoe kan ek dan weet of my geloof sterk of swak is?
· Soos wat ek netnou gesê het, moet ons as gelowiges besef dat hoe meer ons volkome op God se beloftes vertrou, des te sterker is ons geloof.

Die vraag is of ons God onvoorwaardelik vertrou, of het ons “krukke” nodig – “krukke” soos ons sintuie en ons emosies – m.a.w., kan ek God vertrou sonder dat ek Hom kan sien; sonder dat ek Sy stem hoorbaar soos ’n mens se stem kan hoor; sonder dat allerlei emosies in my gemoed “opgeklits” hoef te word? Kan ek God vertrou en in Hom glo, bloot op grond van dit wat Hy in Sy Woord (die Bybel) aan my openbaar?

Kan ek ook steeds in God glo en op Hom vertrou wanneer alle redelikheid en oënskynlike menslike logika kortkom? Kan ons in sulke gevalle, soos Josafat in 2Kron.20:12 sê ~ ...ons weet nie wat ons moet doen nie, maar ons oë is op U (O.A.V.).

Swak geloof wat rondtas vir iets konkreets – iets wat beredeneer kan word; iets wat ervaar kan word, is nie geloof nie.

Swak geloof vra ook baie vrae. Toe Christus vir Sy dissipels gesê het om vir die skare mense iets te gee om te eet, het hulle in ongeloof vir Jesus gevra ~ Moet ons met twee honderd mense se dagloon brood gaan koop om vir hulle iets te ete te gee? (Mark.6:37). Hul rede het vir hulle gesê dat dit onmoontlik is, want genoeg geld om genoeg kos te koop vir al die mense, het hulle nie gehad nie – hulle het Christus nie onvoorwaardelik vertrou en geglo nie.

Net so ontvang Sagaria ’n boodskap van ’n hemelse wese – gestuur deur God en hoor net wat was sy reaksie ~ Waaraan sal ek dit weet? Ek is ’n ou man, en my vrou is al op ver gevorderde leeftyd (Luk.1:18).

· Hoe meer tevrede en sterker ons as gelowiges staan ten spyte van die oënskynlike negatiewe gevolge van God se soewereine plan met ons lewe, des te sterker is ons geloof.

Wanneer God siekte of swaarky oor ons pad bring, hoe praat ons met God daaroor? Praat ons enigsins met Hom daaroor? Hoe reageer ek teenoor ander mense daaroor? Is ons verbitterd? Is ons kwaad? Is ons opstandig? Skreeu ons dit uit teenoor God? Of is ons tevrede en aanvaar ons God se soewereine plan met ons lewe? “Werk ons saam met God” ten einde die doel met ons beproewing vas te stel en ons te bekeer indien dit dalk nodig is?

Mag ons ten spyte van watter omstandighede ook al, saam met Paulus sê ~ Nie dat ek dit uit gebrek sê nie, want ek het geleer om vergenoeg te wees met die omstandighede waarin ek is (Fil.4:11 – O.A.V.), want wanneer ons gewilliglik en met dankbaarheid buig onder God se gesag en ons in Sy soewereiniteit vertrou, en tevrede is met ons “lot”, is dit teken daarvan, dat ons geloof sterk is. Dawid sê in Ps.39:9 ~ Ek kla nie, ek maak my mond nie oop nie, want U het dit oor my gebring. Dawid gaan egter verder en hy bid die volgende tot God ~ Neem tog weg die smart waarmee U my getref het. Die las wat U my opgelê het, laat my krag ingee. 12 As U ’n mens die straf oplê wat sy sonde verdien, verteer U hom soos ’n mot ’n kleed. Ag, alle mense is verganklik. Sela 13 Hoor tog my gebed, Here, luister na my hulpgeroep; moet tog nie koud staan teenoor my trane nie, want ek is net op u beskerming aangewese; U alleen sorg vir my, soos vir al my voorvaders. 14 Neem tog u straf van my weg, dat ek weer bly kan wees voordat ek heengaan en nie meer daar is nie (Ps.39:10-11). Deur hierdie gebed is dit dus duidelik dat hy God se soewereine plan met sy lewe aanvaar en daarom kan hy in vertroue en in geloof na God gaan en vra dat die Here hom genade sal betoon. So ’n gesindheid van vertoue en geloof, vertrou God se genade en goedheid dus, ten spyte van die omstandighede.

· In die lig van hierdie voorbeeld wat Dawid vir ons gestel het, kan ons dus ook sê dat geduld nog ’n teken van ’n sterk geloof is. Hoe langer ons, geduldig kan wag op die Here om antwoorde aan ons te verskaf, des te sterker is ons geloof. Jesaja sê in Jes.28:16 (O.A.V.) ~ ...hy wat glo, sal nie haastig wees nie.

· Die wyse waarop ons as gelowiges swig voor, of weerstand bied teen versoekings, bepaal hoe swak of hoe sterk ons geloof is. Word ons steeds maklik op sleeptou geneem deur sonde en allerlei versoekings, of weerstaan ons die brandpyle van die vyand? Hoe vergelyk dit met ’n paar maande terug – gaan dit ál makliker, of swig ons nog steeds voor die versoekings?

· My liefde vir en gehoorsaamheid aan Christus bepaal die sterkte van my geloof. Met ander woorde, indien my liefde vir Christus tot gevolg het dat ek gehoorsaam is aan Hom en Sy Woord, is my geloof sterk. Ons moet besef dat ons liefde in gelyke maat toeneem as wat ons geloof toeneem en natuurlik andersom ook.

· Een ding wat die mensdom vrees, is die dood. Indien ’n gelowige se geloof egter stewig gevestig is in Christus Jesus en God se Woord, het ons geen vrees vir die dood nie, want as gelowiges behoort ons te weet dat die dood nie die einde is nie, maar in der waarheid die begin – die begin van ’n heerlike ewigheid saam met Christus. Dit is dan juis een van die redes waarom Christus uit die dood opgestaan en na die hemel opgevaar het. Dit is waarom Paulus met oortuiging kon sê ~ ...want om te lewe, is vir my Christus, en om te sterwe, is vir my wins (Fil.1:21). ’n Swak geloof sal egter die dood vrees.

5. AFSLUITING:
Ons as gelowiges moet besef dat daar ’n fel stryd gevoer word in die geesteswêreld en daardie stryd gaan gepaard met ’n ontelbaar hoeveelheid pyle wat op ons afgevuur word, maar ons as gelowiges kan en moet ons skild van die geloof optel, want dan sal die brandpyle van Satan niks aan ons kan doen nie.

Toe Dawid teen Goliat te staan gekom het, het hy die oorwinning behaal, omdat hy menslike wysheid en die konvensionele metodes en wapens opsy gestoot en die mees gepaste wapens denkbaar gekies het om die oorwinning te behaal. Die wêreld se wysheid sê dat ons geweld met geweld moet beveg (’n oog vir ’n oog en ’n tand vir ’n tand – Eks.21:24 & Matt.5:38), maar wysheid van Bo, sê dat ons geweld met vrede en geloof moet beveg.

Ons moet die brandpyle van die bose afweer met die skild van geloof en vir die vyand dieselfde sê as wat Dawid vir sy vyand (Goliat) gesê het ~ Jy kom na my toe met ’n dolk en ’n spies en ’n swaard, maar ék kom na jou toe in die Naam van die Here die Almagtige, die God van die linies van Israel, wat jy verkleineer het. 46 Vandag sal die Here jou in my mag oorgee sodat ek jou kan verslaan en jou kop van jou lyf afkap. Dan sal ek vandag nog die lyke van die Filistynse laer vir die roofvoëls en vir die wilde diere gee, sodat die hele wêreld kan besef dat Israel ’n God het. 47 Dan sal hierdie hele skare besef dat die Here nie deur swaard of spies verlos nie, maar dat die oorlog aan die Here behoort en dat Hy julle in ons mag oorgee (1Sam.17:45-47). En net na hierdie woorde het Dawid in die Naam van die Here die Almagtige, die vyand oorwin! Op dieselfde wyse moet ons besef, dat ons stryd nie teen vlees en bloed (is) nie, maar teen elke mag en gesag, teen elke gees wat heers oor hierdie sondige wêreld, teen elke bose gees in die lug. 13 (en daarom moet ons) die volle wapenrusting wat God (aan ons) gee, (aantrek) en ons moet dit doen met die skild van die geloof.

[1] Boodskap gebring deur Kobus van der Walt te ANTIPAS Gemeente (Vereeniging) – Sondagoggend 04 Julie 2010