.: Boodskap deur Kobus van der Walt (12 Julie 2009)

Sunday, July 12, 2009

Boodskap deur Kobus van der Walt (12 Julie 2009)

“Die Brief aan die Efesiërs - 01” (Inleiding, Geadresseerdes en Groetewoord) [1]

Indien u hierdie boodskap wil uitdruk – Verlig die teks in hierdie venster en kopieer en plak dit daarna in enige woordverwerkingsprogram (bv. MS Word) – druk daarna gewoon uit.

1. INLEIDING:
Ons gaan vanoggend begin met ’n “reis” deur die brief aan die Efesiërs. ’n Brief wat deur baie beskou word as die mees praktiese brief in die Nuwe Testament. Andere weer sê dat hierdie brief die hoogtepunt is van al Paulus se geskrifte en dat dit die kroon span op sy teologie – dat dit die finale uiteensetting van Paulus se teologie is.

Baie mense het deur hierdie brief tot Christus gekom en ’n menigte gelowige is deur hierdie brief aangespoor tot goeie werke. John Mackay (’n voormalige president van die Princeton Theological Seminary) was so ’n persoon en hy het op ’n keer gesê: Never ... was the reality of Revelation more obvious and the reflective powers of the Apostle’s mind more transfigured than in the great book which is known by the title, The Epistle to the Ephesians. Hierdie was ook Calvyn se gunsteling brief.

Wanneer ’n mens sulke opmerkings oor ’n Bybelboek of ’n brief uit die Nuwe Testament hoor, kan jy nie anders as om opgewonde te wees en uit te sien daarna om deur dit werk nie. My gebed en vertroue is dat ons as gemeente saam, net so opgewonde oor hierdie brief sal raak en saam net so erns met hierdie brief sal maak as soveel duisende ander broers en susters in die geskiedenis van die kerk.

Die groot en oorheersende tema van hierdie brief is aan die eenkant Christus en aan die anderkant, die Kerk – as Bruid van Christus.

In hierdie brief kry ons te doen met ’n ryk teologie of leerstellinge t.o.v. die kerk en sal ons weldra sien dat die kerk nie ’n organisasie of instituut is nie, maar ’n lewende organisme wat saamgestel is uit baie afhanklike dele wat in noue verhouding tot mekaar staan. Christus is die Hoof van hierdie liggaam en die Heilige Gees is (in groot piëteit gesê), die lewensbloed van hierdie liggaam.

Die Nuwe Testament gebruik baie metafore om die Kerk te beskryf, metafore wat in die Ou Testament gebruik is vir die volk Israel. Beide word bv. Sy Bruid genoem (Hos.1:2; Jer.3:20; Openb.21:2). Die kerk (en Israel) word ook genoem, die familie of gesin van God (Ps.107:41; Jer.31:1; Ef.2); en ’n kudde (Jes.40:11; Ps.23; Luk.12:32; Hand.20:28-29). Daar word van die gemeente (en van Israel) gepraat as die druiwetakke, of die -lote (Jes.5:1-7; Joh15:5). Dit is egter belangrik om daarop te let dat die Ou Testament nooit na Israel verwys as God se liggaam nie. Daarteenoor praat die Nuwe Testament gereeld van die gemeente (die gelowiges) as Sy Liggaam (bv.1Kor.10:17 of 12:12).

Hierdie Liggaam van Christus (die Kerk) funksioneer deur die gebruikmaking van geestelike gawes en deur die verantwoordelikheid wat elke lidmaat het t.o.v. gemeensaamheid en gesamentlike aanbidding.

Daar bestaan geweldige wanopvattings oor wat die kerk van ons dag behoort te wees, en beslis ook onder ons eie Evangeliese Christene. Die probleem lê nie op die vlak van Bybelse terminologie en beskrywings nie, maar eerder op die vlak van wie is die Hoof van die Kerk? Hoe moet die kerk funksioneer? Kan ons die kerk bestuur soos ons wil? Waarvoor is daar iets soos die Kerk? Of, is dit om soos in Ef.3:10-11 gestel, dat die Kerk ...aan die owerhede en magte in die hemele die menigvuldige wysheid van God bekend (te kan maak)?

Wat die antwoord of antwoorde ook al mag wees, een ding wat soos ’n paal bo die
water uitstaan, is dat die kerk van ons dag oor die algemeen, té mensgesentreerd is en dat daar bitter min aandag aan God se eer geskenk word.

Dit is dan ook presies by hierdie punt waar die Brief aan die Efesiërs begin, nl. by die werk van die Goddelike Drie-Eenheid – Die Vader, Seun en die Heilige Gees.

Voor ons kortliks kyk na wie die skrywer van hierdie brief is en wanneer die brief geskryf is, net nog die volgende: Dit is baie interessant om te weet dat die vroegste manuskripte van hierdie brief, nie die naam Efese in die eerste paar verse gehad het nie. Dit is waarskynlik omdat hierdie brief ’n algemene omsendbrief was aan die al die gemeentes in Klein-Asië en het dieselfde brief waarskynlik die name van elkeen van hierdie gemeentes gedra – bv.: die gemeente in Pergamum; die gemeente in Smirna; die gemeente in Efese ens. (Kommentators soos R. Kent Hughes en James Montgomery Boice deel hierdie standpunt).

Hierdie feit het onmiddellik tot gevolg dat hierdie brief ’n algemene omsendbrief is en daarom kan ons vandag ook óns naam hier in vers 1 inskryf – Aan die Gemeente van Antipas in Vereeniging, en ons kan elke vers hierna op ons van toepassing maak – hierdie is dus ’n hoogs persoonlike brief wat ook aan ons wat deel is van hierdie besondere liggaam van Jesus Christus, geskryf is! As ons dít besef en ons, ons naam (Antipas) elke keer inskryf wanneer ons Efese sien, sal ons die werk van God ín ons én ons gemeente soveel beter verstaan en sal ons persoonlik ook bemoedig en versterk word.

Hierdie brief is dus ’n mini-kursus in die teologie wat aan óns as gemeente gerig word. John Stott het hierdie pragtige woorde as samevatting vir Efesiërs geskryf ~ The whole letter is thus a magnificant combination of Christian doctrine and Christian duty, Christian faith and Christian life, what God has done through Christ and what we must do in consequence.

Kom ons kyk dan nou na die eerste twee verse van hierdie wonderlike brief.

2. SKRIFLESING:
Ef.1:1-2 ~ Van Paulus, ’n apostel van Christus Jesus deur die wil van God. Aan almal in Efese wat aan God behoort en in Christus Jesus glo. 2 Genade en vrede vir julle van God ons Vader en die Here Jesus Christus!

3. DIE OUTEUR:
Ons sien dus dat vers 1 begin met die woorde ~ Van Paulus, ’n apostel van Christus Jesus deur die wil van God. Kom ons kyk net kortliks na wie die outeur van hierdie brief dan is. Die skrywer stel homself aan ons bekend as Paulus. Hierdie Paulus se oorspronklike naam was Saulus en hy was van die stam van Benjamin en hy was waarskynlik vernoem na die eerste koning. Saulus was goed geskoold in wat ons vandag die sosiale wetenskappe sal noem, maar sy mees uitstaande skoling het hy in die Rabbynse studies onder die beroemde Gamaliël deurloop (Hand.22:3). Hy het ’n hoogaangeskrewe Rabbi geword en was lid van die Joodse Sanhedrin (die regerende Joodseraad in Jerusalem). Wanneer ons na Handelinge 22:4-5 kyk, was hy waarskynlik ook die mees geharde antichristelike leier in Jerusalem. Hy het die volgelinge van Jesus Christus met toegewyde passie vervolg. Hy was juis oppad om sommige van die gelowiges in Damaskus te gaan arresteer, toe hy op wonderbaarlike en dramatiese wyse in sy spore gestuit is en terselfdertyd, soewerein wederbaar is (Hand.9:1-8).

Nadat Saulus drie jaar in die woestyn in Arabië deurgebring het, word hy herder en leraar saam met Barnabas, Simeon, Lucius en Manaen in die gemeente in Antiogië. Gedurende sy eerste jare in die bediening, het Saulus bekend geraak as Paulus (Hand.13:9) – Die onbekeerde Saulus word wederbaar en hy neem terselfdertyd ’n nuwe naam aan, nl. Paulus.

Van Antiogië af, het die Heilige Gees hom saam met Barnabas uitgestuur op sekerlik die grootste sendingpoging in die geskiedenis van die kerk. Paulus word dus op hierdie stadium, God se unieke apostel na die heidene (Hand.9:15; Rom.11:13).

4. DIE GEADRESSEERDES:
Ons vind in vers 1b die naam van die geadresseerdes van hierdie brief ~ Aan almal in Efese wat aan God behoort en in Christus Jesus glo. Soos reeds gesê, was die geadresseerdes van hierdie brief waarskynlik nie net eksklusief dié van die Efesiërs nie, omdat die woorde in Efese nie in die drie oudste manuskripte voorkom nie.

Sonder om in detail op die argumente in te gaan waarom die naam Efese uiteindelik ingesluit is in die finale teks van die Bybel, kan ons net sê dat die mees algemene redenasie dié een is dat die brief ’n algemene omsendbrief was aan die sewe gemeentes in Klein-Asië wat onder Paulus se bediening tot stand gekom het en dat Efese beskou is as die hoofstad van die sewe en dat die brief waarskynlik eerste na Efese gestuur was.

Hoe het Efese daaruit gesien? Soos ons ’n paar Sondagaande gelede gesien het in ons studie van Openbaring, was hierdie gemeente in ongeveer 60-63 n.C. deur Paulus gestig en “gevoed” (Hand.18:19-21; 19:1; 20:16-38). Hierdie brief word dan ook gedurende hierdie eerste jaar of twee na die stigting van die gemeente aan hulle gestuur.

Hierdie was ’n gemeente wat in ’n uiters bevoorregte posisie verkeer het – die “grootte Apostel Paulus” het hierdie gemeente begin en die eerste groep gemeentelede het aan Paulus se voete gesit! Voorgangers van statuur het daar bedien en gedien en gehelp om die fondasie van hierdie gemeente te lê – o.a. ook mense soos Akwila (Hand.18:19,26), Apollos (18:24-28) en Timoteus (1Tim.1:3) – Dink jou in: Jy sit aan hierdie formidabele manne se voete om van die Woord te leer! En asof dit nie genoeg is nie, ontvang hierdie gemeente ook nog Paulus se eerste brief wat hy vanuit die tronk (waarksynlik in Rome – Ef.3:1) geskryf het (ongeveer 60 n.C. - Ef.1:1).

Ons het dus hier te doen met ’n gemeente waarvan die fondasies baie deeglik in die Woord gelê is. Dit is verder ’n gemeente wat in ’n ryk, bekende en vooruitstrewende stad geleë was – ’n stad wat bekend was vir sy handel, maar ook vir die Tempel van Diana – een van die sg. Sewe wonders van die wêreld (Hand.19:23-27). ’n Reuse opelug stadion wat nagenoeg 25 000 toeskouers kon neem, was ook hier geleë en gereelde strydwa wedrenne en gevegte met diere is hier gehou.

Met soveel weelde en oorvloed is korrupsie en sonde, natuurlik ook dikwels die natuurlike gevolg en te midde hiervan het die gelowiges in Efese gelewe en dit is aan hulle wie Paulus sy brief rig.

5. DIE HEILIGES IN EFESE:
Wanneer ons na vers 1b in meer besonderheid wil kyk, moet ons ongelukkig weer na die O.A.V. gaan kyk, omdat die N.A.V. baie gebrekkig vertaal is. Die O.A.V. lees ~ ...aan die heiliges wat in Éfese is, en die gelowiges in Christus Jesus. Beide die E.S.V. en die N.K.J.V. lees ~ To the saints who are in Ephesus, and are faithful in Christ Jesus. Ons sien dus dat die klem hier op die woord “heiliges” val. Wat sê die Grieks? Die Grieks praat nie hier, soos wat die N.A.V. dit vertaal, van “almal” in Efese nie, maar óók van die “heiliges”, of te wel hagios.

Die boodskap van die Bybel is van die begin tot die einde geskryf ten einde ons as mense terug te bring na God en onsself te help om ons voor God te verootmoedig en om ons te help om onsself te sien vir wie ons werklik in Christus Jesus is. Dit is dan ook die groot deurlopende tema van hierdie brief aan die Efesiërs en daarom begin Paulus ook die brief in vers een om hierdie saak aan te spreek, wanneer hy sê dat hy sy brief skryf aan die heiliges wat in Éfese is, en die gelowiges in Christus Jesus. Die heiliges! Die gelowiges! Diegene wie in Christus Jesus is! Ons vind dus hier, drie kenmerke van ’n gelowige – kom ons kyk daarna.

· Gelowiges is Heiliges:
Die Bybelse betekenis van die woord “heilige” is totaal anders as wat die wêreld daarvan maak. In die Rooms Katolieke Kerk bv. word daar verwys na ’n heilige, as iemand wat verantwoordelik was vir bepaalde “wonderwerke” of verskeie goeie dade – bv. Moeder Theresa, of Saint Christopher, ens. Die wêreld weer verwys dikwels na ’n “goeie persoon” as ’n heilige. Dit is egter ver verwyder van die Bybelse betekenis van ’n heilige. Bybels beteken die woord “heilige” om opsy gesit te wees, maar nie opsy gesit deur mense nie – nee, opsygesit deur God self – dit is iets wat geen mens dus kan doen nie – slégs God kan dit doen.

Moses moes bv. in Eksodus, in opdrag van die Here, die waskom en die altaar in die Tabernakel, heilig. Dit beteken nié dat Moses een of ander towerkuns beoefen het, deurdat die materiaal waaruit hierdie waskom en altaar gemaak was, nou skielik verander het in iets anders nie. Dit het ook nie heiliger geword nie. Dit beteken net dat hierdie artikels opsy gesit is – afgesonder is, vir die heilige tempeldiens. Dieselfde gebeur wanneer Jesus in Joh.17:17 bid ~ Heilig hulle in u waarheid; u woord is die waarheid (O.A.V.) en die N.A.V. sê ~ Laat hulle aan U toegewy wees deur die waarheid. Jesus het met hierdie gebed gebid dat ons opsygesit sal word, omdat Hy versoening vir ons sonde aan die kruis bewerkstellig het. ’n Gelowige word dus opsy gesit, of geheilig, wanneer God uitreik na die mens deur die krag van die Heilige
Gees; Hy hom wederbaar en so ’n wedergeborene dan in die Liggaam van Christus (die kerk) ingeplant word.

In die lig hiervan is elke gelowige dus ’n geheiligde en elke heilige is ’n gelowige. In ’n sekere opsig is elke gelowige dus ook afgeskei van die wêreld. Dit beteken natuurlik nie dat ons uit hierdie wêreld geneem is nie – dit beteken dat ons nie aan hierdie wêreld en sy magte behoort nie. Indien ons waarlik aan Christus behoort, beteken dit dat ons ’n nuwe geaardheid het; dat ons nuwe prioriteite het; dat ons nuwe doelwitte het. Ons behoort dus aan ’n totaal ander koninkryk as die koninkryk van hierdie wêreld.

Ons moet egter ook besef dat indien ons heilig verklaar is, impliseer dit nié dat ons nou sonder sonde is nie, maar dat ons beter af is as wat ons voor ons wedergeboorte was. Ons sal in hoofstuk 2 sien dat ons gered word uit genade en deur geloof alleen en nie op grond van goeie werke nie. Ons sal egter ook sien dat diegene wie gered is, deur God se genade werking, vooruit bestem is om goeie werke te doen. Anders gestel, ons word gered deur geloof alleen, maar ons word nie gered deur geloof wat alleen staan nie. Alle gelowiges is heiliges, maar alle gelowiges moet meer en meer heilig word.

· Gelowiges is Getrou:
In Ef.1:1b groet Paulus die gelowiges in Efese en noem hy hulle ook gelowiges . Die woord in die oorspronklike teks wat saam met gelowiges gebruik word is pistos. Wat daar dus eintlik in die Grieks staan is, ...aan die heiliges wat in Éfese is, en die getroue gelowiges in Christus Jesus. Ons sien dus in die tweede plek dat Paulus sê dat gelowiges, getrou is. En wanneer Paulus sê dat gelowiges getrou is, het hy twee dinge in gedagte: Die eerste en dit is ook die belangrikste, is dat gelowiges getrou in die uitlewing van hulle geloof sal wees. Dit impliseer dus dat ’n persoon wat die Evangelie van God se genade in Jesus Christus hoor, nou geloof in daardie Evangelie plaas, of te wel, daardie Evangelie glo.

Hierdie geloof bestaan uit drie elemente:
- Eerstens is daar ’n intellektuele element. Geloof impliseer dat dit uit inhoud sal bestaan. Vir geloof om te bestaan, moet daar inhoud wees wat verkondig word en wat verstaan en aanvaar moet word.
- Tweedens het geloof ’n emosionele element. Indien die inhoud van die geloof reg verstaan word, is dit nie iets wat maar sommer net van kennis geneem word en dan eenkant geplaas word en afgemaak word as interessant nie. Nee, geloof behels die dood van God se Seun, Jesus Christus vir my en jou. Wanneer ons dit verstaan en toe-eien, kan dit nie anders as om ons emosioneel te raak en het dit ’n diep en opregte liefde vir God tot gevolg.
- Die derde element van geloof is wilskrag. Wanneer iemand die evangelie hoor; daardeur aangeraak word en wedergeboorte plaasvind, sal die ware gelowige ’n persoonlike verbintenis (“commitment”) aangaan met Christus wat vir hom gesterf het en dit vra wilskrag en deursettingsvermoë van so ’n gelowige.

Tweedens moet gelowiges volhard in die geloof – volhard tot die einde toe. Jesus sê in Matt.10:22 ~ Julle sal ter wille van my Naam deur almal gehaat word (en dan hierdie woorde): Maar wie tot die einde toe volhard, sal gered word. Dit is so dat ons as Gereformeerde Baptiste glo in die uitverkiesing wat impliseer dat God nie een van ons verlore sal laat gaan nie en dat God m.a.w. “met ons sal volhard” en dit is alles goed en wel, máár dit impliseer ook dat ons sal volhard – sal volhard in getrouheid aan Hom.

· Gelowiges is in Jesus Christus:
Laastens groet Paulus die gelowiges in Efese met die woorde, ... wat aan God behoort en in Christus Jesus glo. Weereens is die N.A.V. nie ’n goeie vertaling hier nie en is die O.A.V. ’n meer letterlike vertaling van die oorspronklike teks, want daar staan, ...en die gelowiges in Christus Jesus. Hierdie is ’n baie belangrike gedagte, maar ons sal later in die brief in meer detail hierop ingaan, aangesien hierdie gedagte, die hart van hierdie brief is. Hierdie uitdrukking kom nege keer in Ef.1:3-23 voor en dit kom 164 keer voor in al die geskrifte van Paulus.

Hierdie uitdrukking beteken veel meer as net om in Christus te glo, of om gered te wees deur Sy soendood. Dit beteken in kort, om verenig te wees met Christus in een geestelike liggaam, sodat wat waar is van Hom, ook waar kan wees van gelowiges. In hierdie lig gaan Paulus so ver as om bv. in Ef.2:6 te sê ~ ...Ja, in Christus Jesus het Hy ons saam met Hom opgewek uit die dood en ons saam met Hom ’n plek in die hemel gegee. Hierdie is ’n baie moeilike begrip en die Woord gebruik verskeie beelde om dit aan ons te verduidelik – o.a. met die beeld van eenwording van man en vrou in die huwelik (Ef.5:22-33); die eenheid van die wingerdstok en die takke (Joh.15:1-17); die eenheid van die geestelike tempel waar die Christus die hoeksteen is en elke gelowige ’n steen (Ef.2:20-22); die eenheid van die Hoof, Christus en die ander ledemate van die liggaam in een organisme (1Kor.12:12-27), ens.

Of ons dit op hierdie stadium verstaan of nie, eenwording met Christus is in ’n sekere sin, die wese van ons redding, want sonder eenwording met Christus verkeer ons in ’n hopelose toestand, maar in Hom is ons toestand en ons hele wese een van heerlike oorwinning en vrede. Maar later meer hieroor.

6. SEËNBEDE:
Nadat Paulus die gemeente gegroet het, kom hy nou in vers 2 en hy spreek ’n seënbede uit oor die gemeente ~ Genade en vrede vir julle van God ons Vader en die Here Jesus Christus! Hierdie was ’n algemene manier van groet in die vroeë kerk. Genade (in Grieks = charis) beskryf God se liefde en goedheid jeens diegene wat God se guns, onverdiend ontvang het, en wie hulle geloof in Christus Jesus geplaas het. Eers kom die genade van verlossing en dan volg die vrede wat tussen ons en God deur Christus aan die kruis bewerkstellig is.

Om ’n broer of suster in die geloof op hierdie wyse te groet, is veel swaarder gelaai as om hom/haar bloot net op ’n algemene welwillendheidswyse te groet. Dit is terselfdertyd ’n erkenning van die feit dat die een wat groet en die een wat gegroet word, gesamentlike lede is van die Liggaam van Christus.

Iemand het eenkeer gesê dat genade die fontein is waaruit vrede vloei – vrede is dus die stroom. Omdat ons genade van God ontvang het, het ons vrede met God, daardie vrede wat alle verstand te bowe gaan (Ef.4:7). Die Nuwe Testamentiese “vrede” is die ekwivalent van die Ou Testamentiese “shãlôm” wat in sy volste sin, geestelike welstand en volledigheid impliseer. Wanneer ons mekaar dus groet en die een vir die ander sê ~ Genade en vrede vir jou, sê ons dus eintlik vir mekaar: My broer, ek erken jou as ’n medegelowige in Christus Jesus en mag dit geestelik met jou baie goed gaan – mag jy geestelik groei en mag jy die vrede wat daar in Christus Jesus is, elke dag in jou lewe ervaar – daardie vrede wat alle verstand te bowe gaan. En hierdie seënbede kom van God die Vader en van Jesus Christus, Wie een is met die Vader.

Dit is dus asof Paulus wil sê: Ek Paulus groet julle (aan die begin van vers 1) en dan gee hy ’n kort boodskappie (die res van vers 1 en die eerste twee woorde van vers 2) en dan sluit hy af deur al die eer aan die Here te gee, omdat die ganse boodskap van die brief; Sy Apostelskap en die feit dat die geadresseerdes in Christus gered is, alles van God die Vader en Jesus Christus kom!

Genade en vrede (ook) vir julle van God ons Vader en die Here Jesus Christus!

[1] Boodskap gelewer deur Kobus van der Walt te ANTIPAS Gemeente (Vereeniging) op 12 Julie 2009

Ons Geloofshoekpenne

1. SOLI DEO GLORIA - DIE EER VAN GOD ALLEEN Alles wat God beplan het en in die geskiedenis uitvoer (niks wat is of gebeur, is uitgeslote nie), het een finale doelwit, nl. om Homself te verheerlik. Die najaging van hierdie doel is dan ook elke mens se hoogste en onontkombare roeping. Om vir jouself te leef, is die wese van sonde

2. SOLUS CHRISTUS - CHRISTUS ALEEN Hierdie genade wat God aan miljoene sondaars deur alle eeue betoon het, was nog altyd volledig gebaseer op die volmaakte middelaarswerk van Sy Seun, Jesus Christus, en daarop alleen.

3. SOLA SCRIPTURA - DIE HELE SKRIF EN NET DIE SKRIF Die hele Bybel, en net die Bybel, is God se besondere en geïnspireerde openbaring aan die mens. Daarom is dit algeheel betroubaar en die universeel gesagvolle norm vir leer en lewe.

4. SOLA GRATIA - GENADE ALLEEN As 'n sondaar gered word, dan is dit geheel-en-al te danke aan God se vrye genade, en daaraan alleen.

5. SOLA FIDE - GELOOF ALLEEN God verklaar enige en elke sondaar regverdig wanneer die vanuit sy of haar geestelike en morele bankrotskap volledig op die middelaarskap van Jesus Christus staat maak ten einde vir God aanvaarbaar te wees. Daar is geen ander manier om met God versoen te word nie. Geen menslike verdienste, van watter aard ook al, kan Christus se verdienste aanvul nie; trouens, die Woord waarsku uitdruklik dat enige poging daartoe diskwalifiserend is.

Wat Glo ons?

DIE WAARHEID MAAK VRY!

Watter waarheid maak vry?
1. Daar is maar net een waarheid en dit is die waarheid soos opgeteken in die onfeilbare Woord van die Drie-Enige God (“Die hele Skrif is deur God geïnspireer en het groot waarde om in die waarheid te onderrig, dwaling te bestry, verkeerdhede reg te stel en ŉ regte lewenswyse te kweek” - 2 Tim 3:16).

2. Ons glo voorts dat die geskrifte van die Ou- en Nuwe Testament, God se besondere openbaring aan die mens is; dat dit, soos oorspronklik neergeskryf, ten volle deur God geïnspireer is; dat hierdie openbaring (die kanon) afgesluit en genoegsaam is; dat dit volkome betroubaar is m.b.t. leer en inhoud; en dat dit die hoogste en finale gesag is vir geloof en lewe (2Tim.3:15-17; Jes.8:20; Luk.16:29-31; Ef.2:20; Rom.1:19-21; Rom.2:14-15; Ps.19:1-3; Hebr.1:1; Spr.22:19-21; Rom.15:4; 2Pet.1:19-20).

3. Ons glo in die enigste en ewige Drie-enige God: Vader, Seun en Heilige Gees – soos Hy Homself in al Sy verhewe heerlikheid in die Heilige Skrif aan ons openbaar (Deut.6:4; Jer.10:10; 1Kor.8:4-6; 1Tes.1:9; Matt.28:19; 2Kor.13:14).

4. Ons glo dat God alle dinge geskape het, met die mens as kroon en rentmeester van Sy skepping. Die eerste mens, Adam, het in sonde geval en so sy oorspronklike geregtigheid verloor. So het hy homself en die hele skepping in ellende gedompel. Dit geld besonderlik sy nageslag (die ganse mensheid), wat sedertdien in verlore toestand onder God se toorn verkeer. Gevolglik het alle mense, reeds vanaf ontvangenis en geboorte, deel aan die erfsonde, wat enersyds die erfskuld (juridies skuldige toestand onder die oordeel van God) en andersyds die erfsmet (moreel verdorwe toestand van sondegeneigdheid) behels. Die gevalle mens is dus geestelik dood en sonder die lewendmakende herskeppingswerk van die Heilige Gees is dit totaal buite sy vermoë om die Evangelie te verstaan, in Christus te vertrou, van sonde te bekeer, God lief te hê en Hom te gehoorsaam (Gen.1:31; Kol.1:16; Rom.3:23; 5:12; Titus 1:15; Gen.6:5; Jer.17:9; Rom.3:10-19; 5:12-19; 1Kor.15:21, 22, 45, 49; Ps.51:7; Job 14:4; Ef.2:3; Rom.6:20; 5:12; Hebr.2:14-15; 1Tes.1:10).

5. Ons glo in Jesus Christus, God se Seun, wat ontvang is van die Heilige Gees en uit die maagd Maria gebore is as volkome God en volkome mens vir ewig. Hy het as God se Groot Profeet, Priester en Koning na hierdie wêreld gekom. Hy is Hoof van die uitverkore mensheid en God se hoogste en finale openbaring aan die mens (Matt.1:22-23; Luk.1:27, 31, 35; Rom.1:3-4; Fil.2:6-11; Kol.2:9).

6. Ons glo in Jesus Christus as enigste Middelaar tussen God en sondaars. Hy is gekruisig en het gesterf ten einde hulle van die heerskappy en gevolge van hul sonde te verlos. Hy het in volmaakte gehoorsaamheid onder die Wet gelewe sodat Sy geregtigheid aan hulle toegereken kan word. Hulle kry nie deel aan hierdie dubbele verlossingsgenade van God op grond van enige eie verdienste nie, maar dit word aan hulle toegereken deur geloof alleen. Hierdie geloof is nie bloot regsinnige opinie nie, maar is, vanuit diep bewussyn van eie onwaardigheid, lewenslange en uitsluitende vertroue in Jesus Christus wat as Versoeningsoffer die Vader se heilige geregtigheid volkome bevredig het. Geloof is enersyds soewereine gawe van God, gewerk deur Sy Gees; dit is andersyds verantwoordelikheid en werklike handeling van die mens self. Tussen hierdie twee kante van geloof is daar ten diepste geen teenstrydigheid nie (Joh.5:39; 14:6; Hand.4:12; Rom.5:12-19; 1:2-4, 16-17; 11:33-36; Ef.2:8-9; 3:1-14; Openb.5:9-10; 7:10; Rom.4:16, 23-25; Ps.110:3; Joh.6:37, 44; Hand.13:48; 16:14).

7. Ons glo in Jesus Christus se persoonlike, liggaamlike en historiese opstanding uit die dood; in Sy hemelvaart; en in Sy huidige heerskappy ter wille van Sy mense en om alles aan Hom te onderwerp (Hand.1:3; 2:33; 13:38-39; 1Kor.15:3-6; Gal.3:16-22; Ef.1:10; Kol.1:20).

8. Ons glo in die persoonlike wederkoms van Jesus Christus (Hand.10:42; Rom.14:9-10; 1:11; 2Pet.2:4).

9. Ons glo dat Jesus Christus deur die werk van die Heilige Gees vir Hom ewige volk uit die ganse mensdom versamel, ongeag ras, geslag of stand. Elkeen wat hieraan deel het, toon die egtheid daarvan deur volhardende gehoorsaamheid aan Hom (Joh.17:2-5; 2Kor.5:18-19; 1Pet.1:3-4; Joh.1:12-13; 1Kor.2:6-16; 1Joh.5:1).

10. Ons glo in die Heilige Gees. Hy het op die Pinksterdag as Parakleet (Trooster / Voorspraak / Helper) vanaf die Vader en die Seun na die Nuwe Testamentiese gemeente gekom. Sedertdien woon Hy in alle ware gelowiges om die Seun se Middelaarswerk en regering in hulle te verwerklik. Sodoende verheerlik Hy Jesus Christus in en deur gelowiges en is Hy die waarborg dat hulle hul volle erfenis as God se kinders uiteindelik sal ontvang. Hy lei elkeen van hulle, sonder opheffing van hul verantwoordelikheid of gehoorsaamheidsvolharding, na die finale afronding van hul verlossing d.m.v. die Woord en die genademiddele wat daarmee saamhang. Sonder Sy wederbarende verligtende, versekerende, heiligmakende en toerustende werk is ware Christenskap en kerkwees totaal onmoontlik (Hand.2:39; Rom.8:9, 14, 17, 23, 26; Luk.11:13; Ef.1:13-14; 4:30; 5:18-21; 1Kor.12:4-11; 12-13; 2Kor.3:18; Kol.3:10; Joh.14:16-18, 26; Gal.5:16-26; 1Tes.5:19).

11. Ons glo in die liggaamlike opstanding uit die dood van alle mense – diegene wat in Christus gesterf het om deel te hê aan die ewige saligheid en die res om deel te hê aan die ewige verdoemenis (Rom.1:4; 4:25; 6:5; 1Pet.1:3; 1Kor.15:12-21, 20-21; Matt.27:53; Hand.1:21; 2:31; 3:21).

12. Ons glo dat Jesus Christus alle ware gelowiges (en net hulle) beveel om Hom van plek tot plek gesamentlik in gemeenteverband te dien volgens die riglyne wat Hy daarvoor in die Skrif neerlê, Elke gelowige is dus verantwoordelik om hom, indien enigsins moontlik, by ’n gemeente te voeg waar die Here in gees en waarheid gedien word; om hom aan die broers en susters toe te wy; en om hom aan die gepaardgaande dissipline te onderwerp. So ’n plaaslike gemeente staan slegs onder die gesag van Jesus Christus, maar benodig tog vir sy welsyn gemeenskap met ander gemeentes waar die Here ook in gees en waarheid gedien word (Hand.2:42-47; 20:7; Ps.119:148; Matt.6:6; 18:15-20; 1Kor.12:12-27; Ps.84; Hebr.10:25; Rom.1:7; Ef.1:20-22).

13. Ons glo dat Jesus Christus die Doop en die Nagmaal ingestel het en dat dit deur alle ware gelowiges (en net hulle) in gehoorsaamheid en as belydenis onderhou moet word as heenwysing na die mees basiese aspekte van hulle geloof en verlossing. Die Doop is die onderdompeling van die gelowige in water as belydenis van sy identifisering met Jesus Christus in Sy dood, begrafnis en opstanding. Die Nagmaal is die deelname aan die brood en die beker wat wys op Jesus Christus se versoeningsoffer, naamlik Sy gebroke liggaam en gestorte bloed (Hand.2:37-41; 8:12-13, 36-38; 9:18; 10:47-48; 11:16; 15:9; 16:14-15, 31-34; 18:8; 19:3-5; 22:16; 1Pet.3:21; Rom.6:3-4; Gal.3:27; Kol.2:12; 1Pet.3:21; Hebr.9:25, 26, 28; 10:22; Matt.7:6; 15:9; 26:26-28; 28:19-20; Joh.3:23; 6:29, 35,47-58; 1Kor.10:1-2, 16, 17, 21; 11:23-29; 2Kor.6:14-15; Eks.20:4-5; ).

OPE BRIEF AAN DIE N.G. KERK

(Meer as 3000 kopiee van hierdie brief is uitgestuur na alle beskikbare E-Posadresse in die N.G. Kerk)

2012-05-04

Geagte Broeder

Na baie gebed en besinning rig ek hierdie brief aan u en ’n klompie ander broeders in die N.G. Kerk en vra dat u hierdie brief biddend sal lees en met ’n oop gemoed daarna sal kyk.

Ek is tans ’n predikant in die Vaaldriehoek Gereformeerde Baptistegemeente en het teologie studeer aan die Potchefstroomse Universiteit vir C.H.O. Voor ek voltyds in die bediening betrokke geraak het, was ek baie lank ’n onderwyser waarvan 12 jaar as skoolhoof. Ek en my vrou was ook baie jare lidmaat van die N.G. Kerk, maar is in 1984, toe die N.G. Kerk nog gestaan het op hul belydenisskrifte, onder sensuur geplaas en afgesny van ’n N.G.-gemeente in Ermelo omdat ons, nadat ons waarlik tot wedergeboorte gekom het, oortuig geraak het van die doop van gelowiges (die kredodoop) en ons laat doop het. Ons het deur die jare heen hegte vriendskapsbande met N.G.-lidmate gehad (en het nog steeds) – lidmate wat waarlik die Here Jesus Christus as Saligmaker navolg (beide "kredo- en paedodopers").

Ek glo met 'n gebroke hart dat 'n skokkende groot deel van die institusionele kerk van ons dag grootliks koers verloor het, in sekere gevalle selfs reddende geloof versaak het, en dringend nodig het om onverwyld en met hartstog terug te keer na die fundamentele geloofsvertrekpunte van die Reformasie: die Skrif alleen, genade alleen, Christus alleen, geloof alleen, die eer van God alleen. Ek onderskryf die histories-gerespekteerde en internasionaal-erkende 1689 Baptiste Belydenis - soos meeste reformatoriese (gereformeerde) Baptiste oor die wêreld heen, asook die Belydenisskrif en Kernwaardes van Sola 5, 'n assosiasie van Godgesentreerde evangeliese gemeentes en gelowiges in (tans) agt lande in Suider-Afrika

Waarom rig ek hierdie brief aan u? Die afgelope jaar of drie, maar veral die afgelope jaar het ek intens bewus geraak van ernstige dwaalleer wat posgevat het in die N.G. Kerk en ek is intens besorg oor broers en susters in die Here Jesus Christus wat in die N.G. Kerk is. Ek kry van tyd tot tyd te doen met predikante in u denominasie en ek ervaar intense bekommernis en selfs verwarring by van hulle (veral jongeres).

Ek het ook bevriend geraak met heelwat N.G.-lidmate en ’n paar predikante op "Facebook" en kon ek sommige van die debatte wat gevoer word tussen regsinnige lidmate en –predikante aan die eenkant en "nuwe hervormers"/"verligtes"/"liberales"/"vrydenkers" aan die anderkant. My simpatie met die "behoudendes" aan die eenkant en my skok en ontnugtering in predikante wat in my oë bykans niks meer van die Woord van God glo nie, het a.g.v. hierdie debatte, net nog verder verdiep.

Wat ek nie kan verstaan nie, is dat die N.G. Kerk oënskynlik die wil en vermoë verloor het om op te tree teen teoloë, ampsdraers en predikante wat nie meer volgens die Belydenisskrifte en die Woord van God optree nie en derhalwe in my oë dwaalleraars geword het (Openb.2:14-15; 1 Tes.5:14; 2 Tim.4:2-5; Deut.13:5; 1 Kor.5:11, 13; Titus 1:9; e.a.). In die lig van Ferdie Mulder se boek, asook dit wat ek in die pers, persoonlike Blogs en "Facebook" lees, kan ek nie anders as om te dink dat die gesagstrukture van die N.G. Kerk reeds deur die "nuwe hervormers" gekaap is en daarom dat niks gedoen word aan persone/lidmate wat die Kerk van die Here Jesus Christus intens skade berokken nie.

Ek kan bv. nie verstaan hoe ’n persoon soos Jean Oosthuizen steeds maar net toegelaat word in sy posisie by die Kerkbode, terwyl hy blatant voortgaan om mense (insluitende myself) te belaster, te beledig, te verkleineer en geen standpunt inneem teen dwaalleer nie – hy maak ’n openlike bespotting van God Drie-Enig, ens. (Titus 1:16; e.a.). Hy gebruik baie dikwels kru taal teenoor mense wat opgevoede heidene nie eens sal gebruik nie (’n voorbeeld van een van die "Facebook" drade wat hierdie feite bevestig kan op versoek verskaf word) en dan praat ek nie eens van sy persoonlike "Facebook-muur" nie! Christene wat sterk van hom op Facebook verskil, word summier geblok, maar ateïste word ‘n vry hand gegee om God te laster. Dit lyk na ‘n eensydige skending van spraakvryheid.

Ek staan verstom en geskok oor sommige predikante se uitsprake oor die hel (wat kwansuis nie bestaan nie – Matt.5:22; Mark.9:47-48; 1 Tim.1:19-20; e.a.); die feit dat Satan nie ’n werklikheid is nie (Jak.4:7; 1 Pet.5:8; e.a.); geen sondeval nie (Gen.3; 1 Joh.1:6, 8; e.a.); dat Jesus nie uit ’n maagd gebore is nie (Matt.1:18; Luk.1:34; e.a.); die feit dat Christus nie uit die dood opgestaan het nie (Luk.24:36; Joh.20:27; e.a.); dat Jesus Christus nie aan die regterhand van God die Vader sit nie (Mark.16:19; e.a.); die skepping; Jona en Noag wat mitologiese verhale is; uitsprake wat positief is oor die "emergent church", panenteïsme, homoseksualitiet, ens. ens. My vraag is, hoe die N.G. Kerk steeds kan toelaat dat die gewone lidmaat (geredde en soekendes) wat op soek is na ’n ware en intieme verhouding met Jesus Christus en groei in heiligmaking, blootgestel kan word aan sulke predikante en selfs ’n moderator? Manne soos Nelus Niemandt; ’n Albert Cruywagen; Gerhard Bothma; Ben du Toit en talle teologiese professore en andere? Ek wil nie eers kommentaar lewer op sommige sinodale besluite nie.

Ek wil nie eers kommentaar lewer op sommige werklik-ontstellende Algemene Sinode- besluite nie.

Aan die begin van hierdie jaar, toe ek ook Ferdie Mulder se boek "Opgestaan" gelees het, is dit wat ek ervaar, gehoor, gelees en vermoed het, opnuut bevestig en het ek net nog meer intens bewus geraak van wat in die N.G.K. aan die gang is en wat sommige van u as predikante, studente en talle lidmate moet ervaar. My hart het al meer begin pyn vir regsinnige (gereformeerde) broers en susters in die N.G. Kerk en het ek net nog dieper bewus geraak van die nood; die paniek; die verwarring; die pyn; ens. wat besig is om pos te vat by diesulkes. Ek is veral ook intens bekommerd oor "onskuldige" kinders wat "losgelaat" word in van die teologiese fakulteite waar N.G. predikante opgelei word.

Ek en ons gemeente is tans deel van "SOLA 5", ’n assosiasie van Evangeliese Christene in Suidelike Afrika en ek dien ook tans op die hoofbestuur van "SOLA 5". Die meeste van die predikante wat deel uitmaak van "SOLA 5" is Engelssprekende broers in die Here en hulle wil gedurig van my weet wat aan die gang is in Afrikaanse kerklike geledere en hoe ek dit sien. Ek self vra my daagliks die vraag af: Wat gaan hier aan? Wat kan ons doen – wat kan ek doen? Dit gaan tog immers hier oor die eer van God en die waarheid!

Die Skrif roep ons ernstig op om te waak teen dwaalleer, omdat dit mense weglei van die geopenbaarde waarhede. Dit is nie ‘n saak wat enige Christen by hom kan laat verbygaan nie (2 Pet.2:1-2; Titus 1:7-11; 2 Tes.2:15; e.a.).

My broeder in Christus, ek is intens bekommerd oor die Kerk in Suid-Afrika in die algemeen en dan spesifiek oor wat aan die gang is in die N.G. Kerk en ek bid dat die Here sal ingryp en Sy eer sal herstel. Ek wens so dat ek hande kon vat met u in hierdie stryd op vergaderings, forums, sinodes, ens., maar omdat ek nie lidmaat van die NGK is nie, kan ek nie en kan ek u maar net verseker van my voorbidding en dat ek waar moontlik my bydrae sal lewer.

Sterkte in die stryd – ek dink aan u!

U broeder in Christus Jesus.

Kobus van der Walt