Sunday, January 26, 2014

Die Brief aan die Hebreërs – 26 (“Gunsgenote van God”)

1.     SKIRFLESING:
       Hebr.11:20-22 ~ Omdat Isak geglo het, het hy Jakob en Esau geseën met die oog op die toekoms. 21Omdat Jakob geglo het, het hy op sy sterfbed albei die seuns van Josef geseën en tot God gebid terwyl hy op die knop van sy kierie leun. 22Omdat Josef geglo het, het hy kort voor sy dood melding gemaak van die uittog van die Israeliete en opdrag gegee in verband met sy liggaam.

2.     INLEIDING:
       Johannes de Koning (my voorganger) het op ’n keer in sy Blog gesê: ”’Ag, as my geloof maar net sterk was, dan sou dit darem wonderlik gewees het...as ek hoofpyn kry, dan bid ek net gou en voila...die hoofpyn is weg, as ek bang is vir môre se wiskunde toets , dan glo ek net, en ek kry tagtig persent, as ek reën wil hê dan bestel ek sommer by God presies soveel millimeter ek dink nodig is... Geloof gaan my beskerm teen alle gevare...’ Dis hoe baie mense dink oor geloof. Geloof is ’n towerstaffie om my lewe gemakliker en geriefliker te maak.” (http://skattegemynuitgodsewoordintsumeb.blogspot.com/)

       Ons moet egter verstaan en daarmee stem Johannes de Koning ook saam, dat indien dit ons uitgangspunt is, mis ons die punt baie ver, trouens as dit ons uitgangspunt en omgaan met geloof is, is ons besig met ’n mensgesentreerde godsdiens en is ons nie besig met ’n Godgesentreerde teologie nie. Johannes gaan voort en sê dan o.a. ook dat God natuurlik ons gebede verhoor as dit gaan oor “onbelangrike” dinge soos bv. ’n hoofpyn, maar dit is nie die hoofsaak van geloof nie.

3.     DIE PATRIARGALE SEËN:
Ons het in ons Skriflesing gelees van Isak wat sy seuns geseën het, ens. en ons sal nou verder daarna kyk, maar ek wil net eers vlugtig enkele gedagtes t.w.v. agtergrond met julle deel oor die “Patriargale Seën” wat so belangrik in die Ou Testamentiese era was, daarom dat Rebekka en Jakob so angstig was dat Jakob sy pa se seën eerste moes ervaar. 

As ons na Gen.27:26-29 en 39-40 kyk, kry ons ’n beter prentjie van die belangrikheid van hierdie Patriargale seën ~ Isak het vir hom gesê: “Kom nader en soen my, my seun!” 27Hy het nader gekom en hom gesoen, en toe hy die reuk kry van die klere wat Jakob aanhet, het Isak hom geseën en gesê: “Kyk, die reuk van my seun is soos die veld se reuk, die veld wat deur die Here geseën is. 28God gee aan jou dou uit die hemel, die rykdom van die aarde: koring en wyn in oorvloed. 29Volke sal jou dien, nasies sal voor jou buig; oor jou familie sal jy heers, jou broers sal voor jou buig. Wie ’n vervloeking oor jou uitspreek, sal self vervloek wees, wie jou seën, sal geseën wees” (Gen.27:26-29). Hiermee saam dan ook vv.39-40 ~ ...Toe Esau daarna begin huil, 39sê sy pa Isak vir hom: “Jou woonplek sal ver van die aarde se rykdom af wees, en ook ver van die dou uit die hemel af. 40Jy sal van oorlog leef en jy sal jou broer dien, maar as jy jou kans afwag, sal jy sy juk van jou nek afgooi.”

’n Patriargale seën was nie bloot maar net ’n gebed wat die ou vader gebid het, waarna hy geglo het dat dit so sou wees nie. Ook was dit nie bloot maar net ’n wens wat die ou vader uitgespreek het nie – deur die loop van die Ou Testamentiese geskiedenis sien ons dat hierdie seën wat uitgespreek was, altyd net so vervul is. In die geval van Isak se seën hét Juda bv. later vir Israel regeer (Gen.49:9-10) en Jakob hét Isak se opvolger in die lyn van Abraham geword, al was die seën vir Esau bedoel. Isak se nageslag was die nageslag van Abraham wat gedeel het in God se belofte dat Abraham se nageslag in die Beloofde Land te ruste sou kom – en dit was so – hulle het die vettigheid van die land gesmaak – nié Esau se nageslag nie, ens. (Gen.15 en 27).

          Al het Jakob en sy seuns nie altyd daarin geslaag om dankbaar te wees vir God se guns nie, was God se liefde groot genoeg vir hulle, om Sy belofte van die Messias wat uit hul nageslag gebore sou word, gestand te doen en die Patriargale seën van hul voorgeslagte kan derhalwe nie té gering geag word nie.

          Die Woord is baie duidelik daaroor dat die Patriargale seën uiteindelik sy vervulling in Christus, die ware Seun van Abraham bereik het en in God se groot genade, het Hy hierdie seën uitgebrei, sodat ons as gelowiges vandag nog steeds daarby ingesluit is ~ En as julle aan Christus behoort, is julle ook nakomelinge van Abraham en erfgename kragtens die belofte van God (Gal.3:29)..

4.     ISAK SE GELOOF:
       Die Hebreërskrywer help ons om juis te verstaan waaroor hierdie Patriargale seën, maar dan veral ook waaroor geloof werklik gaan en hy doen dit aan die hand van voorbeelde van geloofshelde, soos Isak en Jakob en Josef.

       ’n Verdere interessantheid wat ons in ons Skriflesing vandag sien, is die feit dat die skrywer van hierdie brief fokus op hierdie afstammelinge van die geloofsreus Abraham, se geloof aan die einde van hul lewe en dan spesifiek om seker te wees van die dinge waarop hulle hoop en om oortuig te wees van die dinge wat hulle nie kon sien nie (Hebr.11:1). Hulle het almal geglo dat die dood nie hulle geloof sal teleurstel nie en dat al God se beloftes in vervulling sál gaan.

       Ons sien in v.20 vir Isak – Isak ’n ou man wat aan die einde van sy lewe gekom het. Gewoonlik wanneer mense in hulle ou dag kom, dink hulle en tob hulle en praat hulle baie oor hulle vroeëre lewe – oor hulle kinderdae; oor hulle jongmensdae; oor die vroeë dae van hul huwelik met klein kindertjies ens., want daar is vir hulle geen vooruitsig op iets anders; iets beters na hul dood nie. Hulle klou aan hierdie lewe vas met alles wat hulle het en daarom beleef hulle hul lewens weer oor en oor in hul gedagtes en gesprekke met andere.

       Hierteenoor sê die bekende Matthew Henry, “Though the grace of faith is of universal use throughout the Christian’s life, yet it is especially so when we come to die. Faith has its great work to do at the very last, to help believers to finish well, to die to the Lord so as to honour Him, by patience, hope and joy so as to leave a witness behind them of the truth of God’s Word and the excellency of His ways.

       Isak stel vir ons as gelowiges presies hierdie voorbeeld waarvan Matthew Henry praat – ’n ander voorbeeld as dié van die wêreld – wat doen hy? Hy kyk vooruit en hy glo dat daar ’n toekoms is. Hoor net wat sê die Psalmis in Ps.116:15 (OAV) ~ Kosbaar is in die oë van die Here die dood van sy gunsgenote

       As ons net weer ons gedagtes kan verfris, sal ons onthou dat Isak, in sy ouderdom, mislei was deur sy vrou (Rebekka), deur Jakob te laat optree asof hy Esau was, sodat hy sy vader Isak se seën kon ontvang wat die oudste seun Esau moes ontvang het (Gen.27). Al het Rebekka hom mislei en al het Jakob gelieg, het Isak nie sy seën terug getrek nie, omdat hy aanvaar het dat die seën wat hy afgebid het op sy jonger seun, wel die wil van God was en daarom was sy seën bindend (Gen.27:33; Gen.28:1-4) en al het hy Esau ook later geseën, is die hoofsaak dat Isak geglo het in ’n toekoms en dat sy seën in die toekoms vervul sou word al sou dit nie deur sy eersgeborene wees nie.

       Die kultuurgebruik van destyds was dat die pa die eersgeborene sou seën en dat hy die primêre erfgenaam sou wees, maar God laat Hom nie in die spreekwoordelike en met groot piëteit gesê, menslike blik indruk nie – Hy het reeds die heilige lyn waaruit Christus gebore sou word, van Abraham af bepaal en dit sou deur Jakob loop en nié deur Isak se eersgebore Esau nie – net so sien ons ook heelwat later in die boek Rut, hoe dat God die eerste heiden (die Moabitiese vrou Rut) insluit in die heilige lyn wat na die Verlosser lei – daardeur het Hy natuurlik reeds die “deur oopgemaak” vir heidene (wat ons insluit) om gered te kan word. Al wou Isak dus sy oudste seun seën soos dit die gebruik was, laat God dit nie toe nie en deur Sy soewereine ingrepe wil Hy dit só, dat Jakob geseën word, want dit is die bloedlyn wat God gekies het.

       Philip Hughes stel dit soos volg: “The line of the promise is not the line of the flesh but the line of faith; the true heir is not the outward heir but the inward heir.” Paulus sê in Rom.2:28-29 ~ Nie hy is ’n Jood wat dit uiterlik is nie, en nie dit is besnedenheid wat uiterlik aan die liggaam gedoen is nie. 29Nee, hy is ’n Jood wat dit innerlik is, en dit is besnedenheid wat in die hart gedoen is deur die Gees, nie volgens die wetsvoorskrifte nie. So iemand ontvang lof, nie van mense nie, maar van God. Hierdie verse het ook ’n verdere implikasie, want indien ons “geestelike Jode” is op grond van wat Paulus hier in Romeine sê, dan is die woorde in Gal.3:29 net so van toepassing op ons en is ons ook deel van Abraham se geestelike nageslag (ons het netnou ook na die teksvers gekyk) ~ En as julle aan Christus behoort, is julle ook nakomelinge van Abraham en erfgename kragtens die belofte van God. As ons deel is van Abraham se geestelike nageslag, dan is al God se beloftes aan Abraham ook waar van ons en is, o.a. die Beloofde Land ons erfenis.

       Om hierdie feit verder te motiveer, kan ons ook kyk na die verhaal van Saggeus (die hooftollenaar) wat tot bekering gekom het, nadat Jesus hom in die boom raak gesien het en by hom tuisgegaan het. Nadat Saggeus homself oorgegee het aan Jesus, het Jesus hierdie woorde gespreek ~ Vandag het daar redding vir hierdie huis gekom; ook hierdie man is ’n kind van Abraham (Luk.19:9). Waarom sou Jesus vir Saggeus sê dat hy van daardie dag af ’n kind van Abraham is, want Saggeus was tog immers ’n Jood? Dit is omdat Saggeus as gelowige, van daardie dag af deel geword het van Abraham se geestelike nageslag.

       Terug na Isak. Wat was die kruks van hierdie seën en geloof van Isak? Sy vader Abraham het bepaalde beloftes van God ontvang, waaronder die belofte van ’n Verlosser – die Messias wat uit Abraham se nageslag gebore sou word, nl. Jesus Christus en Isak het onwrikbaar geglo dat hierdie beloftes van God deur die nageslag van Jakob vervul sou word – deur die bloedlyn van die “eersgeborene” – in hierdie geval die “eersgeseënde”.

       Ons moet onthou dat Isak in Hebreërs vermeld word as ’n geloofsheld en daarom kan ons aanvaar dat hy ook deur die Here beskou word as ’n  “gunsgenoot”, soos Ps.116 dit uitdruk. Waarom sê ek dat ons dit moet onthou? Omdat Isak, net soos ons, nie altyd ’n onbesproke lewe gelei het nie (ons het ’n vorige keer al gekyk hoe hy o.a. in Gerar oor sy vrou gelieg het en gesê het dat sy, sy suster is – Gen.26:6), net soos sy pa Abraham wat twee keer oor Sara gelieg het (Gen.12:13; 20:2). Hierdie geloofshelde was nie sonder sonde nie (dit gee natuurlik nie vir ons die vrypas om maar te sondig soos ons wil nie, inteendeel!) en net soos Abraham en na hom Isak en ook Jakob en Dawid en vele ander, gebuk gegaan het onder sonde, word ons ook voortdurend besoedel deur sonde en “onvolmaakte” lewens, maar soos ons so dikwels die Engelse uitdrukking gebruik het, “...but for the grace of God!”, het Isak ook genade in die oë van die Here gevind, omdat hy vooruit gekyk het na die komende Messias en die vrede wat Hy sou bring tussen Isak en sy God. Netso kyk ons terug na die Messias, Jesus Christus en omdat ons Jesus se woorde in Matt.20:28 (en ook talle ander Skrifgedeeltes) van harte glo, sal ons en is ons ook gunsgenote in die oë van die Vader ~  So is dit ook met die Seun van die mens: Hy het nie gekom om gedien te word nie maar om te dien en sy lewe te gee as losprys vir baie mense.

       Christus hét Sy lewe as losprys gegee vir alle sondaars en verloregaandes en dié wie in Hom glo word gunsgenote van God genoem. God laat steeds toe, ten spyte van Isak se beperkinge en onvolmaakte lewe, dat die Messias uit sy nageslag gebore sou word. Isak het geglo – onwrikbaar geglo en daarom het sy geloof as geregtigheid vir hom gedien.

5.     JAKOB SE GELOOF:
       Dieselfde beginsel wat gegeld het met Isak se seën, sien ons by Jakob se seën. Terwyl Jakob op sy sterfbed lê, bring Josef sy twee seuns, Efraim en Manasse na hul oupa, om die Patriargale seën in ooreenstemming met tradisie te ontvang.

       Manasse was die oudste van die twee, maar dit is opmerklik dat Gen.48:13, sy naam tweede noem, maar daar is ’n baie goeie rede daarvoor. Toe Josef se seuns by Jakob kom, is Manasse (die oudste) volgens gbruik, aan Jakob se regterhand geplaas – daardie hand waardeur die “hoofseën” aan die eersgeborene oorgedra is, terwyl die jonger Efraim aan die linkerkant van Jakob stelling ingeneem het. Iets baie interessants gebeur egter tydens hierdie geleentheid en weer kan ons God se soewereine ingrepe hier sien – Jakob kruis se hande, sodat sy regterhand op die kop van Efraim rus en sy linker op die oudste en seën hy m.a.w. eerste vir die tweede oudste, Efraim (Gen.48:14). Dan gaan Gen.48:20 voort ~ ...So het Jakob vir Efraim bo Manasse gestel.
      
       Waarom word Efraim bo Manasse gestel? Net soos in die geval van Isak, wat die tweede seun Jakob geseën het, het Jakob in sy oudag ook onwrikbaar geglo en geweet dat die Messias deur die bloedlyn van die “eersgeborene” – in hierdie geval die eerste geseënde, gebore sou word en gelei deur die Heilige Gees het hy geweet dat die eersgeborene in hierdie geval, nie deel is van die “heilige bloedlyn” waaruit die Messias gebore sou word nie en daarom in weerwil van die tradisie en o.l.v. die soewereine ingrepe van God, kruis hy sy hande en seën hy die tweede oudste, Efraim uit wie se nageslag Jesus Christus later gebore sou word.

       Jakob het nie alleen die “regte seun” geseën nie, maar hy het voortgegaan en presies vertel hoe elkeen van sy kleinseuns se lewe vorentoe sou verloop en hoe God se doel in en deur hul lewens verwerklik sou word (Gen.49). Jakob het nie meer lank oor gehad om te lewe nie, maar steeds kyk hy vooruit en was God vir hom ’n realiteit en God se beloftes het vir hom vas en seker gestaan – Jakob was ’n man van onwrikbare geloof, net soos sy pa Isak en sy oupa Abraham en soos wat die geval met sy seun Josef, die eerste geseënde die geval sou wees.

6.     JOSEF SE GELOOF:
       In v.22 van ons Skriflesing sien ons dat ook Josef aan die einde van sy lewe is en hy maak melding van die uittog van sy volksgenote uit Egipte en hy rig ’n bepaalde versoek tot hulle t.o.v. sy beendere na sy dood. Ons sien in v.22 dat hy so oortuig was dat die Israeliete sou terugkeer na die Beloofde Land, dat hy opdrag gee dat sy beendere saam met hulle terug sal gaan sodra hulle Egipte verlaat. Waarom rig hy hierdie versoek en op grond waarvan het hy geglo dat die Israeliete uiteindelik sou terugkeer na die Beloofde Land? Josef is as jong seun deur sy broers verkoop en het hy in Egipte groot geword; hy was ’n baie ryk en invloedryke man. Hy kon ’n grafkelder gekry het wat gelykstaande, of baie na aan die Farao s’n was. Hy was met ’n Egiptiese vrou getroud – hy het m.a.w. eintlik geen saak met die Beloofde Land meer gehad nie (my een skoondogter is ’n Amerikaanse burger, sy het hier in RSA groot geword; sy’s getroud met ’n Boerklong en sy het geen s’n om terug te keer VSA toe nie – en dit is ook presies wat ’n mens van Josef sou verwag).

       Waarom wou Josef ten minste net sy beendere in die Beloofde Land laat herbegrawe? Primêr op grond van sy geloof in God, wat met sy oupagrootjie Abraham ’n verbond aangegaan het, nl. dat Abraham se nageslag in die Beloofde Land sou bly en hy het vas geglo dat sy nageslag sou terug gaan en hy wou net in hierdie vervulling van God se belofte deel – al was dit dan ook net sy beendere wat daar begrawe sou word en eeue later – let wel, eeue later, ís sy beendere wel in die Beloofde Land herbegrawe (Eks.13:19; Jos.24:32).

       Hierdie gebeure toon aan ons dat Josef onwrikbaar geglo het in God se belofte, nl. dat die Messias uit sy nageslag gebore sou word en daarom die versoek aan Jakob, om ook sy seuns te seën.

7.     AFSLUITING:
       Soos die geval met Josef se voorgeslag, het ook Josef geleef en gesterf sonder om die vervulling van God se beloftes aan Abraham te kon sien, maar dit het hom nie sinies, of gevul
met allerlei vertwyfeling, of aarseling gelaat nie. Nee, Josef se geloof het ver vooruit gekyk – ver verby sy dood – wat God belowe het sál gebeur. Al hierdie ou patriarge het geleer om God te vertrou en Hom op Sy Woord te neem, wat meer is, hierdie manne se geloof het juis vooropgestaan, terwyl hulle op die rand van die graf gestaan het .

            Al drie hierdie geloofshelde het hul onwrikbare geloof in die aangesig van die dood gedemonstreer – ja, hul geloof was soms deur hul lewe wankelrig, maar dit was sterk en onwrikbaar voor hul dood, daarom dat mense sê dat die dood die lakmoestoets vir jou geloof is en daarom word dinge wat op iemand se sterfbed gesê word, ernstig opgeneem, omdat ’n sterwende nie sommer sal lieg nie, want in die skadu van die dood is daar nie meer tyd vir valsheid en voorgee nie, want so ’n sterwende weet dat hy op die drumpel van die ewigheid staan.

       Wat behels hierdie “Hebreërs 11-geloof” van ’n Abraham en Isak, Jakob en Josef?
·           Ons sien deur hierdie geloofshelde se lewe dat geloof, optrede uit oortuiging behels, m.a.w. dit wat ons glo wat in die Woord staan, word die norm vir ons lewe – ons leef daarvolgens.
·           Geloof is om in vertroue op te tree – vertroue dat indien my optrede in ooreenstemming met die Woord geskied, dit reg sal wees en dat God mét my in my optrede sal wees.
·           Geloof behels dat ons God se wil in ag sal neem en ons daarby sal berus.
·           Geloof hou bepaalde beloftes vir ons in, waaronder die ewige lewe – glo jy dit – glo jy dit regtig? Glo jy regtig dat ’n ewige lewe na hierdie aardse lewe op jou wag?
·           Geloof impliseer dat ons deel is van Abraham se “geestelike nageslag” en daarom het ons ook deel aan die beloftes wat God aan Abraham gemaak het t.o.v. die Beloofde Land (in ons geval, ’n geestelike Beloofde Land), asook God se belofte aan Abraham en sy nageslag van die komende Messias (in ons geval, die reeds gekome en opgestane Messias, Jesus Christus) – glo jy dít régtig?

       Abraham en Isak en Jakob en Josef het nie die koms van die Messias beleef nie, maar hulle het steeds onwrikbaar vasgehou aan God se beloftes – sal ons steeds vashou daaraan dat Christus waarlik gaan terugkom, al is dit nie in ons tyd nie?
·           Die ou aartsvaders het God se Woord geglo – geloof impliseer dat ons God op Sy Woord sal neem – doen jy dit? Doen jy dit altyd?

       Geliefdes, glo jy en ek ook onvoorwaardelik in God en op Sy Woord? Waar gaan ons staan t.o.v. ons geloof as ons op die rand van die dood staan? Glo jy dat jy ook ’n gunsgenoot van God is soos Abraham en sy nageslag?
·           Laastens moet ons verstaan en dit is baie belangrik, nl. dat God soewerein is en in beheer van ons lewe is, maar ook van ons geloof – ons kan nie ons geloof bloot net opklits nie – dink daaroor. As ons dink aan Abraham – hy het uit ’n totaal heidense omgewing gekom en hyself was ook ’n heiden, maar God het hom soewerein uitgekies en met hom gepraat en geloof aan hom geskenk ten einde in God te kon glo.

       Verskeie Skrifgedeeltes is duidelik daaroor, nl. dat geloof ’n geskenk van God is en nie iets wat onsself kan bewerkstellig nie – o.a. Rom.12:3 ~ Kragtens die genade wat aan my gegee is, sê ek vir elkeen van julle: Moenie van jouself meer dink as wat jy behoort te dink nie. Nee, lê jou liewer daarop toe om beskeie te wees in ooreenstemming (en dan hierdie woorde) met die maat van geloof wat God aan elkeen toebedeel het. Hebr.12:2a ~ ...die oog gevestig op Jesus, die Begin en Voleinder van die geloof; 1 Tim.1:13-14 ~ ...al het ek Hom voorheen belaster, vervolg en beledig. Maar God was genadig teenoor my omdat ek in my ongeloof nie geweet het wat ek doen nie. 14Ons Here het my oorlaai met sy genade en met geloof en liefde wat ons deel is in Christus Jesus.


       Laat ons daarom die Here dank vir die gawe van geloof, maar Hom terselfdertyd vra om ons geloof in stand te hou en ons in geloof te laat groei.

Boodskap deur Kobus van der Walt – Vaaldriehoek Gereformeerde Baptistegemeente (Drie Riviere) – Sondag 26 Januarie 2014

Sunday, January 19, 2014

Die Boodskap van Daniël - 12 (“Daar ís Lig na die Donker”)

1.     SKRIFLESING:
       Ons weet dat talle en talle profesieë (trouens die meeste) reeds vervul is - baie mense daarenteen, glo nie dat daar enige “toekoms-voorspelling” in die Bybel is nie. Jesaja sê egter vir ons dat God wel dinge oor die toekoms vir ons as mense gesê het, wat wel so gebeur het en daarom kan ons vas en seker weet dat die ander wat nog nie vervul is nie, wel een of ander tyd so sal gebeur, soos die Bybel dit “voorspel” ~ Dink hieraan en luister, neem dit ter harte, julle oortreders. 9Dink aan wat vroeër gebeur het, lank gelede; Ek is God, daar is geen ander nie; Ek is God, daar is niemand soos Ek nie. 10Ek kondig vantevore aan wat later sal kom, lank tevore al wat nog nie gebeur het nie. Ek sê wat Ek besluit het en dit gebeur, wat Ek wil, doen Ek (Jes.46:8-10).

Ons gaan vandag van so ’n profesie lees – een wat reeds vervul is en ek gaan ons Skriflesing vanoggend so bietjie anders as gewoonlik benader – ek gaan Dan.8 stukkie vir stukkie lees en behandel en verder gaan ek met dit, parallelle gedeeltes behandel – kom ek verduidelik:
·           Tyd en Plek van die Profesie (vv.1-2).
·           ’n Ram en Bok (vv.3-8 en daarmee saam vv.15-22).
·           Die Klein Horinkie (vv.9-14 en daarmee saam, vv.23-27).

2.     TYD EN PLEK VAN PROFESIE:
Dan.8:1-2 ~ Nadat ek, Daniël, hierdie visioen gesien het, het ek in die derde regeringsjaar van koning Belsasar nog ’n visioen gesien. 2In dié visioen het ek my in die vestingstad Susan bevind, in die provinsie Elam. Ek sien toe dat ek by die Ulairivier is.

Ons sien hier in Daniël 8 dat God beide profesie, asook interpretasie aan Daniël verskaf en met dit verskaf die Here geweldige bemoediging aan Sy volk, want ons moet in gedagte hou dat Daniël hierdie profesie in ongeveer 550 v.C. van die Here ontvang het en dat geweldig baie van sy volksgenote in ballingskap in Babilon geleef het en nou gee die Here hoop aan hulle – die gehate Babiloniërs gaan vernietig word en hulle sal kan terugkeer na hulle vaderland – of gaan hulle?

Die Hebreërs se reaksie op hierdie profesie en sy uitleg is so tipies van so baie mense in ons dag ook – hulle lees Daniël (én Openbaring, e.a.) en hulle onmiddellike reaksie, is dat die einde op hande is – die terugkeer van die Messias gaan baie binnekort plaasvind. Allerlei wêreldleiers word geïdentifiseer as die Antichris – van Hitler tot die huidige Pous, ens., of nog erger – dit gaan alles op hierdie en daardie dag en datum gebeur!

       Wat ons egter verseker weet, is dat die einde wel op een of ander stadium gaan aanbreek en Jesus gáán op die wolke terugkeer, soos wat Hy bykans 2000 jaar gelede weggeneem is (Hand.1:11).

       Wat het die Hebreërs te doen gestaan toe hulle agter kom dat die profesie nie in vervulling gaan in hulle tyd nie? Presies dieselfde wat ons moet doen toe ons tien jaar terug en een jaar terug en gisteraand en dalk ook nie vir die volgende tien jaar, Jesus se wederkoms ervaar nie – hoe moet ons volhard in geloof en gehoorsaamheid aan die Here te midde van swaarkry; vervolging, onsekerheid en allerlei druk waaronder ons verkeer en meer nog – Jesus kom dan nie? Presies dít is wat die Here vir ons in hierdie profesie wil leer – hoe om dit te hanteer.

3.     ’N SKAAPRAM EN ’N BOKRAM:
       Dan.8:3-8 ~ ...3en toe ek kyk, sien ek ’n skaapram met horings by die rivier staan. Sy horings was lank; die een was langer as die ander en het later as die ander een uitgekom. 4Ek het die ram na die westekant, die noordekant en die suidekant sien stoot, en geen dier was teen hom opgewasse nie. Niemand was in staat om iemand uit sy mag te red nie. Hy het gemaak wat hy wil en het baie magtig geword. 5Terwyl ek nog hieraan aandag gee, kom daar uit die weste ’n bokram aan wat so vinnig oor die aarde beweeg dat hy nie grond raak nie. Dié bokram het ’n opvallende horing tussen sy oë gehad. 6Hy het aangekom na die skaapram met die twee horings, wat ek by die rivier sien staan het, en hom met alle mag stormgeloop. 7Ek het gesien hoe hy tot by die skaapram kom, hom briesend stamp en sy twee horings afbreek. Die skaapram was nie opgewasse teen hom nie en hy het die skaapram teen die grond geslinger en hom vermorsel. Daar was niemand wat die skaapram uit sy mag kon red nie. 8Die bokram het baie magtig geword, maar op die hoogtepunt van sy mag is sy groot horing afgebreek. In dié se plek het daar vier opvallende horings uitgekom; hulle het na die vier windstreke toe gewys.

     Hiermee saam, Dan.8:15-22 ~ 15Nadat ek, Daniël, die visioen gesien het, het ek gesoek na ’n verklaring daarvoor. Meteens staan daar toe voor my iemand wat soos ’n man lyk, 16en ek hoor ’n stem uit die Ulai roep: “Gabriël, verklaar vir Daniël die gesig!” 17Hy het nader gekom na die plek toe waar ek gestaan het, en toe hy by my kom, het ek bang geword en vooroor op die grond geval. Hy sê toe vir my: “Jy moet verstaan, mens, dié visioen slaan op die eindtyd.” 18Terwyl hy met my praat, het ek bewusteloos geraak en daar gelê met my gesig op die grond. Maar hy het my gevat en my op my voete getel 19en vir my gesê: “Ek sal jou vertel waarop die toorn van God gaan uitloop. Dit gaan oor die eindtyd. 20Die skaapram met horings wat jy gesien het, staan vir die koninkryk van Medië en Persië. 21Die harige bokram staan vir die koninkryk van Griekeland, en die groot horing tussen sy oë is die eerste koning. 22Dat dit afgebreek is en dat daar vier in sy plek gekom het, beteken dat daar vier koninkryke uit daardie nasie sal ontstaan, maar hulle sal nie so sterk soos die eerste wees nie.

            ·           Die eerste deel van die Visioen:
       Daniël se vorige visioen was een wat vol simboliek was en hy het dit in ’n onbekende plek ontvang, maar hierdie keer ontvang hy ’n visioen met duidelik identifiseerbare figure en spesifieke inligting t.o.v. geografiese ligging ~ ...in die derde regeringsjaar van koning Belsasar ... in die vestingstad Susan ... in die provinsie ... by die Ulairivier ... (vv.1-2).

       Die eerste ding wat Daniël in sy visioen sien, is ’n skaapram met twee horings, waarvan die een langer was as die ander een. Hierdie ram het suid, wes en noord gestorm en niemand kon staande bly teen hom nie. Totdat ’n bok egter vanuit die weste te voorskyn gekom het en hierdie bok het net een opvallende horing gehad. 

      Die bok het in ’n geveg met die ram betrokke geraak en die bok het die ram se horings afgebreek en die ram vermorsel. Die bok het die ram verplaas in mag en grootheid, maar op ’n stadium is sy mag ’n knou toegedien, maar i.p.v. die enkel horing wat afgebreek het, kom daar vier nuwe horings in dié se plek en die horings wys in al vier rigtings.

       Vir mense ná Daniël se tyd was dit redelik maklik om hierdie visioen te verstaan, omdat hulle (en ons) oor bepaalde historiese inligting beskik het, maar Daniël en sy tydgenote het nie op daardie stadium oor dieselfde historiese inligting beskik nie en daarom vra hy die engel om hierdie visioen vir hom uit te lê – die uitleg vind dan ook in vv.13-19 plaas.

       Die engel verduidelik aan hom, dat die ram met die twee horings, die Mede-Persiese koninkryk verteenwoordig (v.20) en die Perse was die sterker mag van die twee – daarom die een langer horing (v.3).

       Die bokram weer, was die Griekse Ryk (v.21) en die opvallende horing het Alexander die Grote verteenwoordig. Alexander het bykans die hele bekende wêreld van daardie tyd verower (dit terwyl hy maar slegs 33 jaar oud was). Na sy dood is sy koninkryk onder sy vier generaals verdeel – die latere vier horings van die bok (v.8). Ons weet vanuit die geskiedenis en soos ook in v.22 bevestig, dat hierdie vier koninkryke nie dieselfde mag gehad het as die vorige een oorkoepelende koninkryk onder Alexander se regering nie.  

·           Verklaring van die eerste deel van die Visioen:
       Net soos die visioen in hoofstuk 7 het ons hier te doen met ’n reeks van koninkryke wat deur diere verteenwoordig word en wat hulself verheerlik, maar wat deur ’n volgende vernietig word. Hierdie opkoms en val van werklike wêreldse ryke is presies deur die Here “voorspel” – aardse koninkryke kom en gaan en dit is net die hemelse koninkryk van Jesus Christus wat standhou.

       Die nuus van hierdie visioen was dus goeie nuus vir die Judeërs in Babilon, want hulle het die einde van hul onderdrukking in hul geestesoog gesien, want God self het dit vir hulle “voorspel” en wat Hy “voorspel” staan vas en seker en sal gewis realiseer. Terselfdertyd is hierdie ook goeie nuus vir enige gelowige in ons dag wat o.a. onderdrukking ervaar (ook vir ons in Suid-Afrika), want die huidige koninkryke sal nié vir altyd standhou nie – al voel dit soms so.

         Hierdie geld natuurlik nie nét landsregerings nie, maar enige iets wat ons bedreig – of dit nou finansieel van aard is; ons onaangename werksomstandighede; swak gesondheid, of wat ook al – alles wat ons hier op aarde ervaar, is tydelik van aard – ons tyd is egter net nie altyd God se tyd nie, maar laat hierdie visioen wat Daniël van God ontvang het, vir ons ’n bemoediging wees – ons “spoke en nagmerries” sál nie vir altyd voortduur nie en as dit nie in hierdie lewe gebeur nie, sal dit beslis in die hiernamaals gebeur, ons moet net aan die Here bly vashou in geloof en gehoorsaamheid en dan sal ons heelhartig saam met Paulus kan sê ~ Hiervan is ek oortuig: geen dood of lewe of engele of magte of teenswoordige of toekomstige dinge of kragte 39of hoogte of diepte of enigiets anders in die skepping kan ons van die liefde van God skei nie, die liefde wat daar is in Christus Jesus ons Here (Rom.8:38-39).

4.     DIE KLEIN HORINKIE:
       Dan.8:9-14 ~ 9Uit een van die horings het daar ’n horing uitgekom wat eers onaansienlik was, maar toe buitengewoon magtig geword het na die suidekant, na die oostekant en na die pragtige stad se kant toe. 10Hy het so magtig geword dat hy selfs die hemelse leërmag aangedurf het en party van hulle, die sterre, op die grond gegooi en vertrap het. 11Hy het selfs die Hoof van daardie leërmag aangedurf deur die daaglikse offer aan Hom te verbied en sy heilige woning af te breek. 12’n Sondige erediens is in die plek van die daaglikse offer ingestel en die ware godsdiens vertrap. Hierdie horing was voorspoedig in alles wat hy gedoen het. 13Ek het ’n hemelwese hoor praat, en ’n ander hemelwese het vir die een wat praat, gevra: “Hoe lank sal die dinge van die visioen aanhou: die ding van die daaglikse offer, die skrikwekkende sonde, die prysgawe van die heiligdom en die vertrapping van die hemelse leërmag?” 14Hy sê toe vir my: “Twee duisend drie honderd aande en oggende. Dan sal die heiligdom herstel word.”

       Hiermee saam, Dan.8:23-27 ~ 23Teen die einde van hulle heerskappy, wanneer die sonde sy hoogtepunt bereik het, sal ’n hardvogtige en slinkse koning op die toneel verskyn. 24Hy sal baie sterk word, maar nie deur eie krag nie.  Hy sal ongelooflike verwoesting aanrig en sal voorspoedig wees in alles wat hy doen. Hy sal magtiges vernietig, ook die heilige volk. 25Deur sy vindingrykheid sal hy slaag met sy sluwe optrede. In sy verwaandheid sal hy baie mense goedsmoeds om die lewe bring. Hy sal selfs die hoogste Regeerder uitdaag, maar sal vernietig word sonder die toedoen van ’n mens. 26Wat oor die aande en oggende aan jou geopenbaar is, sal werklik gebeur. Maar jy moet die visioen geheim hou, want dit sien op die verre toekoms.” 27Ek, Daniël, was gedaan en het lank siek gelê. Daarna het ek opgestaan en weer my werk in die koning se diens gedoen. Ek was egter ontsteld oor die visioen, en niemand het geweet wat met my aangaan nie.

·           Die tweede deel van die Visioen:
       In vergelyking met die skaap- en bokramme, kry ons nou te doen met ’n mag waarmee daar rekening gehou moet word – “die klein horinkie”! Hierdie klein horinkie het gegroei en sy heerskappy na die suide en die noorde uitgebrei – selfs in die rigting van "die pragtige stad" – hierdie pragtige stad was Jerusalem.
       Wie of wat was hierdie klein horinkie? Sonder om te veel daarop in te gaan – dit word algemeen aanvaar, dat hier verwys word na Antiochus Epiphanes IV (175-164 v.C.), een van die generaals wat Alexander die Grote opgevolg het. Antiochus was ’n tiran wat alles en almal met mag onder sy beheer wou bring – hy het o.a. die Judeërs se besnydenis verbied en hierdie gebeure in Jerusalem en omgewing bevestig die vervulling van die profesie soos vervat in Dan.8. Voorts verbied hy ook in 167 v.C. die offerandes wat in die Tempel in Jerusalem gebring is, waarop hy doelbewus die tempel en die altaar onteer en ontheilig, deur ’n vark daar te offer en ’n afgod (soortgelyk aan Zeus) in die Allerheiligste van die Tempel te plaas – van hierdie afgod word daar weer in Dan.11:31 gepraat ~ Van die koning se troepe sal die heiligdom en die vesting ontheilig. Hulle sal die daaglikse offer afskaf en ’n ding oprig wat ’n gruwel is vir God en wat verwoesting aanrig. Nog erger was die feit dat hy o.a. ook die Torah – die Wetboek van God, grootliks verwoes het.

       Ons kan ons maar net indink in wat in die hemel gebeur het, na hierdie optrede van hierdie “duiwels-dienaar”, daarom dat v.10 vir ons sê dat hy selfs die hemelse leërmag aangedurf het – of hy besef het wat hy doen, blyk duidelik uit sy arrogante en doelbewuste optrede teen dit wat heilig en kosbaar vir God was, maar hy het op daardie stadium nog nie besef met Wie hy te doen het nie en hierdie moet ’n waarskuwing aan alle wêreldheersers én gewone mense wees wat die vuis bal vir God.  Uit hierdie gebeure en optrede van Antiochus, was dit dus duidelik dat hy nie alleen in konflik was met mense nie, maar ook teen die hemelse magte en het die magte van die duisternis saam met hom oorlog gevoer.

·           Verklaring van die tweede deel van die Visioen:
       Ons moet besef dat ons nie alleen in stryd is met mense en allerlei gebeure nie, want daar waar ons nie kan sien nie (in die geesteswêreld) is daar baie dikwels, indien nie permanent nie, ook magte van die Lig en magte van die duisternis in aksie en in konflik met mekaar oor ons (in die nabye toekoms wil ek graag ’n bietjie aandag aan hierdie onderwerp skenk, met ’n kort reeks oor engele en demone). Wanneer ons hierdie feit buite rekening laat, kan ons baie maklik moedeloos en depressief raak oor ons situasie, maar as ons besef dat ons nie alleen staan nie, behoort en moet dit as groot bemoediging vir ons dien, want hier in Dan.8 sien ons dat God aktief betrokke is – ook by ons stryd. Omdat ons na God se beeld geskape is en omdat ons Sy kinders is, moet ons besef dat wanneer mense bv. teen ons optree, hulle ook teen God optree en Hy die “geveg” saam met ons veg – Hy is nie afwesig nie; Hy is naby ons; Hy is teenwoordig – ook in ons stryd en swaarkry.

       In v.13-14 kry ons te doen met ’n belofte dat die heiligdom na 2300 aande en oggende herstel sal word. Enersyds dui dit op die duur van vervolging teen Israel, maar andersyds dui dit ook op uitkoms wat aan die kom is. Hierdie getal dui of op 6 jaar en 111 dae (2300, 24-uur tydperke), of 3 jaar en 55 dae (die helfte van 2300 – 2300 aand en 2300 dae = 1650 dae). Baie teorieë bestaan oor watter een van die twee moontlikhede dit is, maar dit is geen uitgemaakte saak watter een dit is nie en daarom kan ons aanvaar dat hierdie getal ’n figuurlike uitdrukking van ’n tydperk is en is daarom bloot vir ons ’n aanduiding dat daar vasgestelde tye en datums is waarop God bepaalde dinge in vervulling laat kom – Hy ken dag en datum van alles wat in die kosmos gebeur – nou en in die toekoms. 

5.     TOEPASSING:
       As al hierdie dinge waar is van God en die feit dat ons hoop in Hom kan hê, waarom ervaar ons “donker nagte” in ons lewe; waarom is daar steeds swaarkry en siekte, ens.? Ons voel baie dikwels soos Paulus in 2 Kor.1:8-9 ~ Ons wil hê, broers, dat julle moet weet van die moeilikhede wat ons in die provinsie Asië ondervind het. Die swaar wat ons moes verduur, het ver bo ons kragte gegaan, sodat ons selfs die hoop om te bly lewe, laat vaar het. 9Trouens, dit het vir ons gevoel asof die doodvonnis klaar oor ons uitgespreek is. Maar dit het gebeur, sodat ons nie op onsself sou vertrou nie, maar op God wat die dooies opwek tot die lewe. Wel, ons vinnige antwoord as gelowiges, is omdat die wêreld nog vol sonde is; omdat ons nie van hierdie wêreld is nie, maar omdat ons steeds ín hierdie wêreld is – en dit is alles waar en reg so, maar wat is die geheim om deur te druk; om aan die anderkant van hierdie swaarkry te kom; om soos ek aan die begin gevra het, hoe moet ons volhard in geloof en gehoorsaamheid aan die Here te midde van swaarkry; vervolging en allerlei druk waaronder ons verkeer?

       Die antwoord lê vir ons opgesluit in die wyse waarop Daniël, God se uiteindelike oorwinning gesien en beskryf het, te midde van steeds donkerwordende wolke wat op die horison saampak. Daar kom ’n dag dat die vyand en al sy meelopers oorwin gaan word en daardie oorwinning het reeds op Golgota begin en sal afgehandel wees met die wederkoms van Christus!

       Daniël wil ons leer om vooruit te kyk, verby hierdie donker wat ons nou in ons lewe mag ervaar. Jesus leer ons in Matt.16:24, dat ons, onsself moet verloën, ons kruis opneem en Hom volg. Nie net moet dit ons daaglikse strewe en motivering wees nie, maar dit moet ook ons manier wees waarop ons die donker in ons lewe verwerk.

       Let ook daarop, dat die klem nie in hierdie teksvers (Matt.16:24) op die kruisdra-gedeelte val nie, maar op die selfverloëning en die navolging van Christus Jesus. Dit is baie dikwels, baie maklik om net in te gee en op te gee en uit ’n bepaalde (vir ons) onaanvaarbare situasie te klim en ons rug daarop te draai, maar dan is ons nie besig om onsself te verloën en Christus noodwendig na te volg nie. Wat gaan ons doen as ons skielik in ’n rolstoel vasgekluister raak – uit die situasie vlug? Of gaan ons geen ander keuse hê, as om ons omstandighede te aanvaar – ons m.a.w. self te verloën en Christus na te volg.

       Ons moet soos Daniël ons leer, vooruitkyk en in daardie hoop en vaste wete begin leef, dat God leef en dat Sy beloftes van uiteindelike oorwinning; van ’n beter hoop, gaan en sal gebeur, want God se beloftes hou stand en dit is vir ewig.

       Weet en glo dat daar ’n einde is wanneer alles gaan verander, al is dit ook eers wanneer Jesus weer kom, of wanneer ons sterf – daar ís ’n beter hoop; ’n vaste hoop wat op ons wag ~ Laat ons styf vashou aan die hoop wat ons bely, want God is getrou: Hy doen wat Hy beloof het (Hebr. 10:23). Donker en moeilike tye in ons lewe is tye wanneer ons geloof getoets word en ons moet ons gedurig afvra of ons die toets slaag al dan nie – net ’n bietjie verder in Hebreërs sê die Hebreërskrywer dit so mooi ~ Om te glo, is om seker te wees van die dinge wat ons hoop, om oortuig te wees van die dinge wat ons nie sien nie (Hebr.11:1). Hou ons geloof stand in tye van swaarkry?

       Geliefdes, daar ís lig na die donker! Christus is reeds en steeds besig om die finale oorwinning te behaal – die vraag is, soos ons verlede week ook vanuit Ps.110 gesien het, of ons gewillige medewerkers in hierdie stryd is, ja ook daardie stryde in ons eie lewe ~ U volk is gereed vir die dag waarop u u magte monster. U jongmanne is u krag as hulle teen dagbreek aantree, geklee vir die heilige stryd. 4Die Here het ’n eed afgelê en Hy sal dit nie herroep nie: “Jy sal altyd priester wees in die priesterorde van Melgisedek.” 5Die Here gee u die oorwinning, Hy verdelg konings die dag as Hy sy toorn laat losbreek. 6Hy straf die nasies, Hy verdelg hulle leiers, Hy laat die wêreld vol lê van hulle lyke (Ps.110:3-6). Hoor u ook watter belofte gee God die Vader vir ons in v.4b ~ 4Die Here het ’n eed afgelê en Hy sal dit nie herroep nie: “Jy sal altyd priester wees in die priesterorde van Melgisedek. Jesus Christus is ons Hoë Priester wat voortdurend vir ons intree by die Vader – begin dit glo en begin daarvolgens leef.

       Die Kruis van Jesus Christus is ons waarborg dat God se wil uiteindelik sal seëvier. Omdat die oorwinning aan die Kruis behaal is, is ons geanker in Christus en sal ...die poorte van die doderyk (ons) nie oorweldig nie (Matt.16:18).

       Daar ís lig na die donker – Jesus Christus is daardie Lig!

Boodskap deur Kobus van der Walt – Vaaldriehoek Gereformeerde Baptistegemeente (Drie Riviere) – Sondag 19 Januarie 2014