Openbaring Ontsluit - 24 [1]

(“Meet die Tempel”)

1. INLEIDING:

Ons beleef al vir baie jare (trouens vir eeue al) hoedat “geestelikes” na vore tree en die einde van die wêreld voorspel, om maar net weer stil-stil te verdwyn nadat daar van hul “profesie” dadels gekom het – Goeie voorbeelde is bv. dié van Charles Taze Russel, wat die vader van die Jehova-getuies is wat die einde op 1844 gestel het en toe ná hierdie datum, dit aangepas het na 1874/75 en weer ’n keer na 1914. Die skokkende is dat daar steeds aanhangers van sulke “profete” is en nie kan insien dat hul vals profete was nie, want wat het geword van die datums wat hulle voorspel het? Ons vind talle soortgelyke voorbeelde, veral onder die charismatiese groepe, wat oor jare heen ook sulke voorspellings gemaak het – voorbeelde is dié van Hal Lindsay, Kevin R. Swift en talle ander. Die jongste datum wat die wêreld se aandag getrek het, is dié van 2012!

In teenstelling hiermee sê ’n Post-Millennialis by name David Chilton, die volgende: Die vroeë Christene wat eerste die boek van Openbaring gelees het, veral die van Joodse afkoms, het die verwoesting van Jerusalem verstaan, want hulle het gesê dat die val van die ou Israel nié “die begin van die einde” was nie. Inteendeel, dit was eerder ’n teken dat Christus se wêreldwye Koninkryk waarlik ’n aanvang geneem het en dat die Here Jesus, die nasies van die wêreld, vanaf Sy troon in die hemel regeer en dat die gevolglike oorwinning van al die nasies, deur die hemelse mag van Christus, ’n sekerheid is. Vir hierdie nederige, lydende gelowiges, het die beloofde era van die Messias se heerskappy aangebreek. En wat hulle binnekort sou ervaar met die val van Israel, was die einde van die Begin.

Chilton heeltemal reg met wat hy sê. Die val van Jerusalem soos voorspel deur Openbaring, was nie “die begin van die einde nie”, maar die “einde van die begin”. Net soos wat die einde van die 40 jaar swerftog en beproewing in die wildernis, die binnekoms van die Israeliete in die Beloofde Land en ’n nuwe begin beteken het, net so het die einde van die groot onderdrukking deur Nero, die begin van die era van die kerk onder ’n Nuwe Verbond geïmpliseer.

Soos wat ons reeds die afgelope tyd by meer as een geleentheid gesien het, is dit duidelik dat die Groot Verdrukking waarvan die Woord o.a. in Matt.24:21 en Openb.2:22 en 7:14 praat, ’n tyd is waartydens die kerk van die eerste eeu getoets is. Net soos wat een geslag (40 jaar) ’n tydperk ervaar het waartydens hulle in die woesteny getoets is, voor hulle die Beloofde Land kon binnegaan, net so het een geslag (40 jaar) die toets van die Groot Verdrukking ervaar, voor hulle die seën van die Nuwe Verbond kon ervaar en binnegaan.

Die val en vernietiging van Jerusalem het dus die begin van die Nuwe Era (die een waarin ons steeds leef) binnegelei: die era waarin Christus vanuit die hemel regeer.

Daar is waarskynlik geen belangriker les wat ons as gelowiges kan leer as dat Jesus Christus tans, vanaf die regterhand van God die Vader, oor die ganse heelal regeer. Vir baie jare is gelowiges geleer dat die kerk alleenlik ín oorwinning kan wees, indien Christus fisies hier op aarde teenwoordig is en hier regeer (en dit word vandag nog steeds geleer – daarom dat soveel mense tans Hebreeus leer omdat hul Christus se wederkoms binnekort verwag en dan gaan Hy fisies vanuit Jerusalem, die ganse aarde regeer). Dit is so ironies dat hierdie selfde mense leer dat Satan nie hier op aarde, fisies teenwoordig hoef te wees om die oorwinning te behaal nie, maar deur hul e.g. oortuiging, moet Christus fisies hier teenwoordig wees om die oorwinning te behaal – hoe ’n stuk Godslastering is dit nie, want daar word meer mag aan Satan gegee as waaroor Christus beskik!

Daar bestaan talle bewyse vanuit die Skrif dat Jesus vanaf die regterhand van die Vader, reeds oor die aarde regeer (sonder dat Hy fisies hier teenwoordig is). Dink o.a. hier aan Petrus se wonderbaarlike ontsetting uit die gevangenis – in antwoord op gebed van die kerk en dit ten spyte van die feit dat Christus nie fisies hier teenwoordig was nie (Hand.12). Die Bybelse waarheid, is dat Jesus Christus, nou Koning is en daarom kan die kerk oorwinning in hierdie huidige wêreld ervaar.

Hierdie heerskappy van Christus oor alles en almal, is die oorheersende tema van Openbaring 11. Ons hoor ook die sewende trompet in hierdie hoofstuk, waarop Johannes hierdie wonderlike woorde hoor ~ Toe het die sewende engel op sy trompet geblaas. Daar was stemme in die hemel wat hard uitgeroep het: “Die koningskap oor die wêreld behoort aan ons Here en sy Gesalfde, en Hy sal as koning heers tot in alle ewigheid” (Openb.11:15). Hierdie woorde het ’n realiteit geword met die verwoesting van Jerusalem en die Joodse Tempel.

Die verwoesting van die Tempel was en is steeds ’n wonderlike gebeurtenis vir die Christen gelowige, want dit het die formele begin van die ewige heerskappy van Christus ingelui.

Ongelukkig is dit so dat talle gelowiges ’n uitgesproke en onbybelse gesindheid t.o.v. die val van die tempel handhaaf. Twee gesindhede is teenwoordig. Eerstens, sommige betreur die val van die Tempel, asof dit ’n geweldige en jammerlike geestelike tragedie was. Tweedens, is daar diegene wat die herbou van die Tempel iewers in die toekoms, voorsien.

Dit is interessant om te sien dat die Jode tot vandag toe nog, jaarliks die val van die Tempel gedenk (Tisha B’Av, the fast of the Ninth of Av). Hierdie herdenkingsvas word gehou, omdat die Jode geen hoop het sonder die fisiese struktuur van die Tempel nie. Net so is daar talle gelowiges wat die verwoesting van die Tempel betreur, terwyl dit eintlik iets is waaroor ons fees moet vier, omdat dit ’n “verlossende verwoesting” vir alle Christene was, want dit het eens en vir altyd, al die hindernisse wat in die pad van die eerste eeuse kerk gestaan het, uit die weg geruim en daarmee saam ’n baie duidelike onderskeid getref tussen Judaïsme en die Christendom.

Hoofstuk 11 is waarskynlik een van die moeilikste hoofstukke in Openbaring om te verklaar. Die grootste probleem lê in die verklaring van die twee getuies in verse 3-14. Die openingsverse (vv.1-2) is egter nie so moeilik om te verklaar nie.

Hoofstuk 7 van Openbaring het vir ons ’n tussenpouse aangekondig tussen die breek van die sesde en die sewende seëls. Hierdie tussenpouse, het ons gesien, was om tyd daar te stel vir God om Sy kinders te bewaar voor Hy Sy volle wraak sou uitstort. Die openingsverse van hoofstuk 11 dui ’n soortgelyke tussenpouse vir ons aan. Voor ons egter hierdie vers ontleed, moet ons eers enkele vooraf opmerkings maak. Eerstens: Wat Johannes ook al bedoel wanneer hy skryf van die tempel, moet ons besef dat beide Jerusalem en die Tempel nog nie verwoes was toe hy hier geskryf het. Hierdie is terloops nog ’n bewys dat Johannes die brief voor 70 n.C. geskryf het en nie na 90 n.C. nie, want waarom sou hy oor die Tempel skryf as die Tempel al verwoes was (wat wel die geval na 90 n.C.). ONTHOU: Die korrekte datering van Openbaring is van die uiterste belang ten einde die “eksegetiese bril waardeur ons na Openbaring kyk” te bepaal – as jy nié ’n vroeë (<70>datum huldig nie, kan jy nie Post-Millennialisties wees nie en natuurlik is teenoorgestelde ook baie waar! Aan die anderkant, indien die Tempel reeds verwoes was en Johannes >90 n.C. geskryf het, sou hy tog sekerlik oor die verwoesting geskryf het – en hy doen dit nie! Hoofstuk 11 dan, is waarskynlik een van die sterkste getuienisse van ’n vroeë datering van Openbaring.

Baie mense (bv. Charles Ryrie en Robert L. Thomas) beweer dat die Tempel weer herbou sal word, wat impliseer dat die Joodse volk se nasionale lewe soos vantevore weer heringestel sal word, asook die herbou van die Tempel en hulle grond hulle standpunt op vv.1-2. Hoe moet ons hierop reageer? Ek (en talle ander) glo dat die herbou van die Tempel in hierdie twee verse wel gesien kan word op een van twee voorwaardes. Eerstens: ’n Blatante ignorering van dit wat hier in hierdie twee teksverse staan. Die teks praat bloot van die Tempel van God en daar word hoegenaamd geen aanduiding gegee van die herbou van die Tempel nie, maar dat die Tempel steeds daar staan terwyl Johannes geskryf het. Tweedens. ’n Vooronderstelling wat op die teks afgedwing word. Daar is nêrens anders in die ganse Skrif enige aanduiding dat die Tempel herbou gaan word nie en daarom word so ’n voorveronderstelling af geforseer op hierdie verse. Waarom sou ’n verenigde nasionalistiese Joodse nasie met ’n herboude Tempel nodig wees vir die bekering van die Jode? Die vraag is of ’n bekeerde Joodse volk dan nie sal insien dat Christus die vervulling van die Ou Verbond en die begin van die Nuwe Verbond is nie? En indien hulle dit wel sien, waarom is die Tempel weer nodig? Net om weer te verval in allerlei offerandes en rituele – dit is tog waarvoor Christus gekom het – om die volmaakte en finale offer te wees! Die skrywer van Hebreërs het juis die Jode tereggewys op hul verwerping van die Messias en hul volgehoue Tempel offers? Sal ’n bekeerde Joodse volk nie juis hul geweeklaag en treur oor die Tempel voor God bely as sonde nie? Sal hulle nie juis die vervulling van die Ou Verbond in Christus verkies ver bo die instandhouding van die Ou Verbond nie?

Om alles nog meer deurmekaar te maak, sien hierdie voorstanders van die herbou van die Tempel (hulle staan bekend as dispensasionalistiese premillennialiste) inderwaarheid die herbou van twee tempels in die toekoms. Die eerste herboude Tempel is veronderstel om dié Tempel te wees wat sg. deur die Antichris ontheilig en verwoes sal word tydens die Groot Verdrukking. Die tweede Tempel sal gedurende die Millennium herbou word, want ’n Millennium Tempel word benodig vir die Hoë Priester om toesig te hou oor die offerandes. Hierdie Hoë Priester (volgens die Dispensasionaliste) is natuurlik Jesus Christus wat fisies hier op aarde gaan wees om oor die ganse aarde te regeer vir ’n 1 000 jaar (in werklikheid gaan Hy fisies, volgens die Dispensasionalistiese Premiullennialiste, vanuit Jerusalem regeer) en daarom moet die Tempel vir Hom herbou word. Gary deMar sê hieroor die volgende: Such a Millennial Temple would require Jesus to officiate over the very animal sacrifices that He shed His blood to replace. Sulke teologie maak tog hoegenaamd nie sin nie!

Kom ons plaas onsself vir ’n oomblik in Johannes se skoene. Met die ontvangs van hierdie visioen en dan spesifiek die boodskap oor die verwoesting van die Tempel, moes hy onwillekeurig terug gedink het aan Jesus se Olyfberg gesprek – Matt.24:1-2 ~ Toe Jesus van die tempel af weggaan, het sy dissipels nader gekom en sy aandag op die tempelgeboue gevestig. ^2 Maar Hy antwoord hulle: “Julle sien al hierdie dinge? Dit verseker Ek julle: Hier sal nie een klip op die ander bly nie; alles sal afgebreek word.” Verder het ons ook al gesien dat Jesus gesê het dat hierdie gebeure nog in “hierdie geslag” sou plaasvind, m.a.w. die geslag wat op daardie stadium in Jesus se tyd geleef het (Matt.24:33-35). Terwyl Johannes aan Openbaring skryf, het die 40 jaar tydperk waarvan Jesus gepraat het (’n Bybelse geslag was bereken op 40 jaar), vinnig sy einde genader. Johannes, wat met “Tempel” (“naos”) verseker die Here Jesus se woorde geglo het, sou dus die spoedige val van die Tempel verwag het en daarom sou dit ook dít gewees het wat hy in gedagte gehad het toe hy hier geskryf het.

Ons sien dus ondubbelsinnig hier dat dit gaan oor die verwoesting van ’n fisiese Tempel en die vestiging van ’n ware geestelike Tempel, of te wel die Kerk van die Here Jesus Christus (sien bv. 1Kor.3:16 ~ Weet julle nie dat julle die tempel van God is en dat die Gees van God in julle woon nie?; 2Kor.2:16 ~ Vir dié wat verlore gaan, is dit ’n doodsreuk wat dood bring; vir dié wat gered word, is dit ’n lewensgeur wat lewe wek. En wie is tot sulke dinge in staat?; Ef.2:19-20 ~ Julle is dus nie meer ver van God af nie, nie bywoners nie, maar medeburgers van die gelowiges en lede van die huisgesin van God. ^20 Julle is ’n gebou wat opgerig is op die fondament van die apostels en die profete, ’n gebou waarvan Christus Jesus self die hoeksteen is; 1Pet.2:5-7 ~ Laat julle as lewende stene opbou tot ’n geestelike huis, om ’n heilige priesterdom te wees en geestelike offers te bring wat deur Jesus Christus vir God welgevallig is. ^6 Daarom staan daar in die Skrif: “Kyk, Ek lê in Sion ’n hoekklip, uitverkies vir die ereplek. Wie in Hom glo, word nooit teleurgestel nie.” ^7 Julle wat glo, deel in hierdie eer, maar vir dié wat nie glo nie, geld die woorde: “Die klip wat deur die bouers afgekeur is, juis hy het die belangrikste klip in die gebou geword”).

2. VERS-VIR-VERS ONTLEDING:

Openb.11:1-2 ~ Toe is daar vir my ’n meetstok gegee wat soos ’n septer lyk, en daar is vir my gesê: “Staan op en meet die tempel van God en die altaar en die mense wat God daar aanbid. ^2 Maar die voorhof, wat buitekant die tempel is, moet jy heeltemal uitlaat en dit nie meet nie, omdat dit aan die heidene oorgegee is, en hulle sal die heilige stad twee en veertig maande lank vertrap.

Johannes kry opdrag om die Tempel te meet. In die Woord van God word die woord “meet” gebruik om grense vas te stel en dit word primêr gedoen om eiendom te beskerm. Dit kan beskryf word as ’n simboliese optrede in die Woord om die heilige en die onheilige van mekaar te skei en sodoende Goddelike beskerming te bied teen verwoesting. Hierdie beskrywing stem ooreen met die Ou Testamentiese visioen wat Sagaria ontvang het ~ Ek het weer ’n gesig gesien. Daar was ’n man met ’n maatlyn in die hand, ^2 en ek het gevra: “Waar gaan u heen?” Hy het vir my gesê: “Ek gaan Jerusalem uitmeet om te sien hoe breed en hoe lank hy moet wees.” ^3 Die engel wat vir my die gesig moes uitlê, gaan toe vorentoe en kry ’n ander engel wat na hom toe kom. ^4 Hy het vir dié engel gesê: “Hardloop en sê vir daardie jongman: Jerusalem gaan ’n stad sonder mure word, so baie mense en diere gaan daar in hom wees. ^5 Die Here sê: Ek sal ’n muur van vuur rondom die stad wees, my magtige teenwoordigheid sal binne-in hom wees.” (Sag.2:1-5). Hier in Sagaria is dit duidelik dat die meting, op God se beskerming dui. Juda het teruggekeer vanuit hul ballingskap in Babilon en die stad word herbou en God belowe dat Hy ’n muur van vuur rondom die stad (sal) wees. Sy volk sal geen leed aangedoen word nie, want Hy sal hulle beskerm.

In Num.35:5-8 het die Leviete afmetings ontvang waarvolgens hulle sekere stede sou besit. Om te meet was dus in die Ou Testament ’n simbool van beskerming en eienaarskap. En die meting in Openb.11 het besliste Ou Testamentiese ooreenkomste ~ ...die tempel van God en die altaar en die mense wat God daar aanbid (v.1) word dus Goddelik beskerm.

Dit mag dalk paradoksaal (teenstrydig) klink, want hoe kan die Tempel beskerm word, terwyl dit verwoes gaan word? Ons moet egter die simboliek van hierdie visioen verstaan. Die Griekse woord vir Tempel is naoõ (naos). In die Nuwe Testament word twee woorde vir Tempel gebruik: naoõ (naos) en ieron (hieron). “Hieron” verwys na die Tempel as struktuur, insluitende die buitehof en die mure (bv. Matt.21:14 ~ Blindes en kreupeles het daar in die tempel na Hom toe gekom, en Hy het hulle gesond gemaak), maar “Naos” soos gebruik hier in Openb.11 verwys egter na die “Allerheiligste” (bv. 1Kor.6:19a ~ Of besef julle nie dat julle liggaam ’n tempel van die Heilige Gees is nie). Ons kan dus ook sê dat die “Tempel” waarna verwys word in 11:1, verwys na die Ware Tempel soos o.a. beskryf in Hand.17:24 (God, wat die wêreld met alles wat daarin is, gemaak het, Hy is die Here van hemel en aarde, en Hy woon nie in tempels wat deur mense gemaak is nie). Hieruit kan ons dus reeds aflei dat die Nuwe Testamentiese skrywers hierdie term “Naos” ook gebruik het wanneer hulle na gelowiges verwys het (bv. 1Kor.3:16 ~ Weet julle nie dat julle die tempel van God is en dat die Gees van God in julle woon nie?). Alhoewel die fisiese tempel deur die Romeine verwoes gaan word, word die ware tempel van God, nl. al sy gelowige kinders in Jerusalem, beskerm en bewaar deur God.

Ons het reeds vantevore gesien dat daar ’n pouse was tussen die breek van die sesde (6:12-17) en sewende seëls (8:1-6). Die tussenpouse soos gevind in Openb.7 was daar gestel om geleentheid te gee sodat die gelowiges in Jerusalem beskerming kon ontvang. In Openb.7 sien ons dan die verseëling van God se getroue oorblyfsel (die 144 000) sodat hulle beskerm kan word teen die oordeel wat gaan losbars teen Jerusalem. Openb.11:1 is ’n verdere bevestiging van hierdie waarheid. God hou dus Sy oordele terug ten einde Sy kinders te beskerm teen die komende oordeel. In Openb.7 word hierdie feit gekenmerk deur die seël wat die gelowiges ontvang en hier in Openb.11 word dit gekenmerk deur die meting van die Tempel.

In wese is Openbaring ’n weerspieëling van God se “egskeiding” van die Ou Testamentiese verbondsvolk, omdat hulle nie daarin kon slaag om die Ou Verbond in stand te kon hou nie. Openbaring is egter ook terselfdertyd ’n weerspieëling van die “huwelik” tussen God en Sy nuwe bruid – die Nuwe Testamentiese kerk. Hierdie huwelik is moontlik gemaak omdat Jesus Christus die voorwaardes van die Ou Verbond volkome kon nakom en daarmee die Nuwe Verbond ingelui het. Die Ou Verbond sou nou ten einde loop en die Nuwe Verbond gaan ingelui word. Dit is belangrik dat ons daarop sal let dat God nie die Ou Verbond gekanselleer het nie, maar dat dit Israel was wat die Ou Verbond verbreek het (sien Lev.26 en Deut.28).

Openb.11:1 vertel dus vir ons van die afvallige Israel en die groot verdrukking en die verwoesting van die fisiese tempel in Jerusalem. Die ware “naos” van die Ou Verbond word dus verwoes en dit is wat in 11:2 vir ons beskryf ~ Maar die voorhof, wat buitekant die tempel is, moet jy heeltemal uitlaat en dit nie meet nie, omdat dit aan die heidene oorgegee is, en hulle sal die heilige stad twee en veertig maande lank vertrap, terwyl die “hieron” verseël en bewaar word en dit is presies wat in 11:1 vir ons gesê word ~ Toe is daar vir my ’n meetstok gegee wat soos ’n septer lyk, en daar is vir my gesê: “Staan op en meet die tempel van God en die altaar en die mense wat God daar aanbid. Die verwoesting van die fisiese Tempel word vir ons ook in Matt.24:1-2 beskryf word ~ Toe Jesus van die tempel af weggaan, het sy dissipels nader gekom en sy aandag op die tempelgeboue gevestig. ^2 Maar Hy antwoord hulle: “Julle sien al hierdie dinge? Dit verseker Ek julle: Hier sal nie een klip op die ander bly nie; alles sal afgebreek word.

Die woord “uitlaat” in v.2 is ’n baie interessante woord. Die Grieks hiervoor is ekballw (ek-bal'-lo) en word op verskeie plekke in die Nuwe Testament gebruik – bv. waar Jesus demone uit mense gedryf het (Matt.7:5, 22, ens.). Dieselfde woord word gebruik waar Jesus in Joh.9:34 uit die Tempel uitgeban is. Ook in Hand.7:58 word Stefanus uit die stad gedryf, voor hy gestenig is. In Joh.12:31 word die satan uitgedryf tydens die kruisiging van Jesus. Hierdie selfde woord (ek-bal’-lo) is dieselfde woord dan wat hier in v.2 gebruik word en wanneer Johannes dan opdrag ontvang om die buitekant van die Tempel heeltemal uit te laat, is dit ’n profesie oor die pendulum wat wegswaai van die Ou Verbond na die Nuwe Verbond – die beëindiging van Tempel en die Ou Verbond dus en die aanvang van die Nuwe Verbond.

Die fisiese Tempel het ’n area gehad wat bekend gestaan het as die “Hof vir die heidene”. Die heidene was toegelaat om in hierdie binnehof of binneplaas te kom, maar hulle was nie toegelaat om nader te kom aan die heiligdom nie. Inderwaarheid het God dus aan die Jode van daardie geslag gesê: Julle is niks beter as die heidene wie julle so lank uitgesluit het nie. God sou dus nie toelaat dat die Jode meer in Sy teenwoordigheid sou kom nie en daarom sou hulle sonder ’n heiligdom gelaat word. Hy sou hulle dus op dieselfde wyse hanteer as wat hulle die heidene hanteer het – Hy gaan hulle uit die Tempel uitdryf en die Tempel verwoes.

Daar word ook aan Johannes gesê dat die heidene die stad Jerusalem vir 42 maande sou “vertrap” (v.2). Hierdie is natuurlik ’n herhaling van Jesus se profesie tydens die Olyfberggesprek in Luk.21:19-24 ~ Deur julle volharding moet julle julleself red.” ^20 “Wanneer julle sien dat Jerusalem deur leërs omsingel word, moet julle weet dat sy verwoesting naby is. ^21 Dan moet dié wat in Judea is, die berge in vlug, en dié wat in die stad is, daaruit padgee, en dié wat op die plase is, nie na die stad toe gaan nie, ^22 want in daardie dae voltrek God sy straf. Alles wat geskrywe staan, word dan bewaarheid. ^23 “Dit sal bitter swaar gaan met die vrouens wat in daardie tyd swanger is en met dié wat nog klein kindertjies het, want daar sal groot nood in die land heers, en God sal hierdie volk straf. ^24 “Sommige sal deur die swaard val en ander as krygsgevangenes na al die nasies toe weggevoer word. Jerusalem sal deur die heidennasies vertrap word totdat ook hulle tyd verby is.

Beide Lukas en Johannes vertel dus van Jerusalem wat deur die heidene vertrap gaan word (Luk.21:24; Openb.11:2). Lukas verwys weliswaar na “daardie dae” of “daardie tyd”, terwyl Johannes spesifiek sê hoe lank hierdie tyd gaan wees, nl. 42 maande (3½ jaar). Volgens Josefus (die geskiedskrywer) se verslag, het hierdie veldtog teen Jerusalem deur die Romeine begin nadat die gelowiges die stad verlaat en na Pela gevlug het. Die “vertrapping” het presies 42 maande geduur. God het Sy kinders bewaar, presies soos wat die Here Jesus belowe het.

Wat presies het gedurende hierdie 42 maande gebeur? In 586 v.C. het koning Nebukadneser van Babilon, beheer oor Juda geneem en het hy, soos Titus baie jare later, Jerusalem en die Tempel verwoes. In Dan.2 het koning Nebukadneser ’n droom gehad wat Daniël vir hom uitgelê het. Die droom het gegaan oor die groot beeld met ’n ... kop van suiwer goud, sy bors en sy arms van silwer, sy maag en sy heupe van brons. ^33 Sy bene was van yster en sy voete deels van yster en deels van klei (Dan.2:32-33). In Daniël se verklaring, het elkeen van hierdie dele ’n wêreldmag verteenwoordig. Babilon was die kop. Die Mede en Perse was die bors en arms. Griekeland was die maag en heupe en Rome was die bene en voete. Hierdie koninkryk sal die een na die ander deur die mindere koninkryk verower word. So sou Babilon deur die Mede en Perse verower word. Die Mede en Perse deur die Grieke en die Grieke deur die Romeine. En, op daardie stadium, sou Israel (op daardie stadium, die volk van God) onder beheer gestaan het van die owerheid of koninkryk van die dag en in 70 n.C. was dit natuurlik die laaste owerheid van Nebukadneser se gesig, nl die Romeine (die bene en voete).

Nebukadneser het egter ook ’n klip gesien (v.34) wat die totale beeld sou verwoes. Hierdie klip het Christus se bediening verteenwoordig. Die klip sou uiteindelik ’n groot rots word wat die hele aarde sou bedek (v.35) en dit verteenwoordig die kerk van die Nuwe Verbond.

Die tyd van die heidene (Openb.11:2) was dan die tyd wat heidennasies die volk van God beheer het. Maar, nadat Jerusalem deur die Griekse generaal, Titus verwoes is, is hierdie beheer van die heidene oor God se kinders beëindig. Nadat Judaïsme beëindig is, het die Christendom begin “blom” en slegs ’n paar eeue daarna, het Nebukadneser se beeld se voete ook verkrummel. In 410 N.C. het die paganistiese (heidense) Romeinse Ryk geval – grootliks a.g.v. die invloed van die Christendom. Stadig maar seker het die kerk en is die kerk van die Here Jesus Christus besig om te groei en vandag is die kerk voorwaar ’n groot rots wat die wêreld oordek en die kerk is die koninkryk wat nooit verwoes sal word nie – Dan.2:44 ~ In die tyd van daardie konings sal die God van die hemel ’n koninkryk oprig wat nooit vernietig sal word nie. Hierdie koninkryk sal nie deur ’n ander vervang word nie. Dit sal die ander koninkryk plat trap en vernietig, maar self sal dit vir altyd bestaan.

Die tydperk van die heidene het dan in 70 n.C. ten einde geloop met die vernietiging van die Tempel en ons leef nou in die era van die Messias en Sy Koninkryk.

---

[1] Bybelstudiereeks aangebied deur Kobus van der Walt te ANTIPAS Gemeente (Vereeniging) Sondagaand 15 & 22 Augustus, asook 12 September 2010

Die Eerste Brief van Petrus - 12 [1]

(Ons Troos in Christus Jesus)

1. SKRIFLESING:

1Pet.3:13-22 ~ Wie sal julle kwaad aandoen as julle julle beywer vir wat goed is? ^14 Maar selfs as julle sou ly omdat julle doen wat reg is, moet julle dit as ’n voorreg beskou. Moenie vir mense bang wees of julle laat afskrik nie. ^15 In julle harte moet daar net heilige eerbied wees vir Christus die Here. Wees altyd gereed om ’n antwoord te gee aan elkeen wat van julle ’n verduideliking eis oor die hoop wat in julle lewe. ^16 Maar doen dit met beskeidenheid en met eerbied vir God. Sorg dat julle gewete skoon bly, sodat dié wat julle oor julle goeie lewenswandel in Christus belaster, daaroor skaam kan kry dat hulle kwaad van julle gepraat het. ^17 As dit die wil van God mag wees dat julle moet ly wanneer julle goed doen, is dit beter só as om te ly wanneer julle kwaad doen. ^18 Ook Christus het een maal vir die sondes gely, die onskuldige vir die skuldiges, om julle na God te bring, Christus wat as mens doodgemaak is, maar deur die Gees lewend gemaak is. ^19 En so het Hy na die geeste in die gevangenis gegaan en daar sy oorwinning aangekondig. ^20 Dit is hulle wat aan God ongehoorsaam gebly het toe Hy groot geduld met hulle aan die dag gelê het in die tyd toe Noag die ark gebou het. Net ’n klein klompie in die ark, ag in getal, is deur die water gered. ^21 Dit dui op die doop, waardeur julle ook nou gered word. Die doop is nie ’n afwassing van die vuilheid van die liggaam nie, maar ’n bede tot God om ’n skoon gewete, en dit red julle op grond van die opstanding van Jesus Christus. ^22 Hy is nou aan die regterhand van God nadat Hy die engele en magte en kragte aan Hom onderwerp het en die hemel ingegaan het.

2. INLEIDING:

In hierdie gedeelte beweeg Petrus na ’n sentrale tema wat sal geld vir die res van sy brief, nl. die hele kwessie van gelowiges se lyding en vervolging.

Petrus sê in v.13 iets wat baie maklik as vreemd kan oorkom, nl.: Wie sal julle kwaad aandoen as julle julle beywer vir wat goed is? Hoe is dit moontlik dat Petrus dít aan mense kan skryf wat reeds op daardie stadium gebuk gegaan het onder erge vervolging? Die ontvangers van hierdie brief het o.a. in Pontus, Galasië, Kappadosië, Asië en Bitinië gewoon (die grootste gedeelte van die huidige Turkye het hierdie gebiede ingesluit) en hulle ervaring was dat daar van owerheidskant vervolging was, maar ook talle ander mense het hulle leed aangedoen.

Die boodskap wat Petrus egter aan hierdie gelowiges wil deurgee, is dat al poog mense en selfs die satan, ook hoe hard om hulle as gelowiges leed aan te doen, hulle net soos Christus, nie permanente leed aangedoen kan word nie.

3. VREES GOD MEER:

Die N.A.V. het ongelukkig die woordjie “en” aan die begin van v.13 weggelaat en dit is baie belangrik dat dit wel daar geskryf staan, want dit skakel v.13 aaneen met die vorige gedeelte. Petrus sluit die voorafgaande gedeelte af met ’n aanhaling uit Ps.34:13-17. Ten einde v.13 beter te verstaan moet ons na hierdie Psalm kyk ~ Die Here sorg vir die opregtes en luister na hulle hulpgeroep, maar Hy tree op teen dié wat kwaad doen. Wat sê die Psalmdigter hier? Vroeër in die Psalm vind ons Dawid in ’n benarde situasie, waar sy lewe in gevaar is en hy hom na die Here wend in gebed. God spaar Dawid se lewe en sy omstandighede het drasties begin verander en daarom kon hy hierdie woorde in Ps.34 uitspreek.

Dit impliseer natuurlik nie dat God noodwendig altyd ons uit moeilike omstandighede sal red nie, maar solank dit binne Sy soewereine wil is, sál Hy ons lewe spaar en sál Hy ons omstandighede verander – en as Hy dit nie doen nie? ...Moet nogtans nie doen soos Ek wil nie, maar soos U wil... (Matt.26:39). Ons leer egter uit hierdie Psalm, dat God se oë en ore gerig is op die regverdiges – hulle wat hulle beywer vir dit wat goed is. Hy sien ons nood raak en Hy hoor ons hulpgeroep.

Hierdie Psalm praat egter ook van die lewe na die dood en dat, indien ons nie in hierdie lewe uitkoms en verligting ervaar nie, die ewigheid vir ons voorlê, waar ons onuitspreeklike vrede en verligting sal ervaar. Hierdie is dan ook ’n beklemtoning van die uiteindelike vervulling van die beloftes van die Evangelieboodskap. Verligting en verlossing van ons vervolgers in die hier en die nou is goed, maar wat belangrik is en hierop moet ons as gelowiges fokus, is dat ons verlos word van die ewige straf wat ons verdien op ons sonde. Vir hierdie uiteindelike verlossing, moet ons oë gerig wees op Jesus Christus. Die eerste gedeelte van v.23 van Ps.34 sê ~ Die Here maak sy dienaars vry. Hoe maak Hy sondaars vry? Deur die dood en opstanding van Jesus Christus. Die tweede gedeelte van v.23 sê ~ Wie by Hom skuil, sal nie as skuldige behandel word nie. Waarom sal diegene wat by Hom skuil, nie as skuldige behandel word nie? Omdat Jesus Christus ons straf op Hom geneem het! Dít is genade en daarvoor kan en mag ons God nooit genoeg dank nie!

Petrus wil dan nou n.a.v. hierdie Psalm vir ons sê, dat ons, ons moet beywer vir wat goed is en wanneer ons dit doen, sien God ons omstandighede raak en hoor Hy ons hulpgeroep.

Hierdie feit laat ’n mens dadelik dink aan die woorde van Paulus in Rom.8:31 ~ As God vír ons is, wie kan teen ons wees? (O.A.V.). Die Hebreërskrywer stel dit nog mooier ~ Ek sal jou nooit verlaat nie, jou nooit in die steek laat nie.” ^6 Daarom kan ons met vertroue sê: “Die Here is my helper, ek ken geen vrees nie: wat kan ’n mens aan my doen? (Hebr.13:5-6). En Rom.8:38-39 sê ~ Hiervan is ek oortuig: geen dood of lewe of engele of magte of teenswoordige of toekomstige dinge of kragte ^39 of hoogte of diepte of enigiets anders in die skepping kan ons van die liefde van God skei nie, die liefde wat daar is in Christus Jesus ons Here.

Behalwe dat Petrus sy lesers daarvan wil verseker dat niks en niemand hulle regtig leed kan aandoen nie, wil hy sekerlik meer as net trooswoorde hier in v.13 tot hulle rig, want waarom sê hy ~ ... as julle julle beywer vir wat goed is? Hy stel dus ’n voorwaarde hier en dan ook ’n bepaalde voordeel wat ons kan put uit die nakoming van hierdie voorwaarde. Petrus sê dat hulle navolgers van die goeie moet wees. Die Griekse woord vir navolger is “mimetai”. Ons kan dit ook vertaal met “nabootsers”. Petrus sê dus dat dit goed is as ons nabootsers is van dit wat goed is. Wie is daar beter en meer volmaak om na te volg as Jesus Christus self! Wanneer ons dan vol van Sy genade is, is ons die naaste aan wat dit beteken om ’n navolger van Christus te wees.

Om hierdie genade van Christus in en deur ons lewe te sien, het ons maar net een bron om ons daarin te leer en te begelei en dit is die Woord van God. Wanneer ons die Woord van God bestudeer en navolg – wanneer ons, ons lewe laat rig deur die Woord van God, volg ons na wat goed is.

Petrus praat egter van mense wat hulle beywer om goed te doen. Hierdie woord “beywer” is ’n swaar gelaaide woord en is dus meer as net om goed te doen. Iemand wat hom beywer om goed te doen; jaag dit na; doen alles in sy vermoë om dit te doen. Pythagoras het gesê: The end of man is to become like God. Dit moet dus ons begeerte; ons motief; ons strewe; ons droom wees, om soos Christus te word. En soos netnou gesê – om ons te beywer om goed te doen en dus te groei in heiligmaking is om Christus se voorbeeld na te volg – Paulus som dit pragtig op in Ef.5:1-2 ~ Omdat julle kinders van God is en Hy julle liefhet, moet julle sy voorbeeld volg. ^2 Lewe in liefde, soos Christus ons ook liefgehad en om ons ontwil sy lewe as ’n offergawe gegee het, ja, ’n offer wat vir God aanneemlik was.

Wat het ons dan nou tot hier gesien?

· God sien ons swaarkry raak en Hy hoor ons hulpgeroep.

· God sal ons uit ons swaarkry verlos as ons, ons beywer vir wat goed is.

· Ons moet nie swaarkry sien as die teenoorgestelde van seën nie, trouens Jesus het self gesê dat diegene wat ly t.w.v. geregtigheid, geseën sal word ~ Salig is julle wanneer die mense julle beledig en vervolg en valslik allerhande kwaad teen julle spreek om My ontwil (Matt.5:11).

· Iemand wat hom beywer om goed te doen, jaag dit na; doen alles in sy vermoë om dit te doen.

Petrus wil dus deur sy skrywe, die vervolgde gelowiges bemoedig en vertroos, om nie alleen die vervolging te verduur nie, maar ook om deur hul vervolging, die geleentheid aan te gryp om te getuig van God se genade en goedheid. Ons as gelowiges moet dus ons vrees vir mense neerlê en God eerder vrees.

4. ONS HOOP IN CHRISTUS:

Hierdie selfde Petrus het ’n paar jaar van tevore sy beskuldigers gevrees en Jesus verloën toe hy tydens Jesus se verhoor, aan die diensmeisie in die binnehof gesê het dat hy Jesus nie ken nie (Matt.26:69-75). Maar noudat Petrus saam met die ander gelowiges, vervolging in die oë staar, vrees hy God meer as sy vervolgers. Petrus het sekerlik hier die woorde van Jesus in herinnering geroep, toe Hy gesê het ~ Moenie bang wees vir dié wat die liggaam doodmaak, maar die siel nie kan doodmaak nie. Nee, vrees Hom eerder wat sowel die liggaam as die siel in die hel kan laat vergaan (Matt.10:28). Dit is presies wat hy dan ook nou aan sy lesers in v.15 sê ~ In julle harte moet daar net heilige eerbied wees vir Christus die Here. Wees altyd gereed om ’n antwoord te gee aan elkeen wat van julle ’n verduideliking eis oor die hoop wat in julle lewe.

Vir ons as gelowiges is alle vrees uit die weg geruim, omdat ons die dood van die fisiese liggaam nie meer hoef te vrees nie – want Jesus die Christus, het die dood oorwin toe Hy uit die dood opgestaan het en daarom hoef ons nie meer oorlog, of vervolging of kanker, te vrees nie. En as ons dit nie meer hoef te vrees nie, waarom moet ons tydelike veragting van mense wat in die duisternis wandel, vrees? Dit is van verbygaande aard – dit is net tydelik. Ons beskik dus oor ’n lewende hoop – hoop in Christus Jesus.

5. PERSOONLIKE GETUIENIS:

Petrus gaan egter verder en hy sê in v.15b, dat die gelowiges ...altyd gereed (moet wees) om ’n antwoord te gee aan elkeen wat van (hulle) ’n verduideliking eis oor die hoop wat in (hulle) lewe. Ons as gelowiges moet dus nie skroom om van Jesus Christus te getuig en Sy Naam te bely voor ongelowiges nie en ons moet altyd gereed wees om dit te doen, máár ons moet ook die woorde van Matt.7:6 in gedagte hou, nl. ~ Moenie wat heilig is, vir die honde gooi nie: hulle sal omspring en julle verskeur; en moenie julle pêrels voor die varke gooi nie: hulle sal dit met hulle pote vertrap. Wanneer ’n bepaalde groep mense (bv. kollegas) dus daarop uit is om ’n bespotting te maak van jou getuienis – hou op daarmee en leef maar net jou getuienis as gelowige uit in spreke en gedrag en bid maar net vir hulle. Wees egter gereed om te getuig teenoor enige persoon wat dit nodig het en wat daaroor navraag doen.

Daar is egter ’n ander faset betrokke by die hele gedagte daarvan om jou getuienis uit te leef en dit is dat ons moet besef dat ons woorde nie die Here sal eer as ons woorde nie ondersteun word deur ons dade nie. Verse 16-17 is baie duidelik hieroor. Ons lewens moet die boodskap van die Evangelie te alle tye reflekteer. Ons getuienis en ons optrede moet so in harmonie wees, dat die Heilige Gees nooit ons gewete sal aankla nie – ons gewetens moet dus te alle tye onbesproke wees. Paulus onderskryf hierdie feit wanneer hy in Hand.24:16 sê ~ Daarom doen ek ook my uiterste bes om altyd ’n skoon gewete voor God en die mense te hê. Wanneer ons ’n skoon gewete het oor ons oortuigings en ons getuienis en ons lewe, kan mense maar spot en terg en beskuldig soos hulle wil – my gewete is skoon en ek weet dat ek weet dat my getuienis en optrede gegrond is op die Woord van God en my geloof wat deur die Heilige Gees in my gewek is. En wanneer ons teëstanders voortgaan om die spot met ons te dryf, of ons die rug te keer, of soos v.16 sê, wanneer hulle kwaad van my praat en ons ly, dan moet ons die Here eer daarvoor (al is dit hóé moeilik), want Christus Jesus ons Verlosser, het nog erger gely toe Hy gekruisig is en let op wat v.18 sê: Christus is onskuldig gekruisig vir skuldiges.

Ek het verlede week in Harare, o.a. gesê dat die Jode verantwoordelik was vir Jesus se kruisiging, maar wat ons moet besef, is dat ons nog meer skuld het aan Sy kruisiging, want die Jode was nie deel van God se uitverkorenes nie en het Hy derhalwe nie vir hulle sonde gesterf nie – hulle was bloot net instrumente. Ons is egter die uitverkorenes en daarom was ons die oorsaak van en rede vir Christus se verskriklike kruisdood. Ek het ook die woorde aangehaal uit ’n lied wat Horatius Bonar geskryf het – woorde wat hierdie feit pragtig illustreer (ek vertaal dit vry):

Dit was ek wat Sy kosbare bloed vergiet het;

Ek het Hom teen die kruis vasgespyker;

Ek het die Christus van God gekruisig;

Ek het gedeel in die gespot....

As ek so daaraan dink, tesame met die feit dat ek deur Sy bloed skoon gewas is, het ek geen rede om te kla oor ’n gespot en belastering nie, trouens dit behoort my inderwaarheid te vul met diepe dankbaarheid dat ek op so ’n wyse kan identifiseer met my Verlosser! Christus was verneder, maar Hy was ook verhoog en verheerlik. Christus se lyding behoort ons dus met nederigheid te vervul, maar Sy verheerliking, behoort terselfdertyd ook aan ons durf en moed te verskaf ten tyde van vervolging. Christus se kruisiging het dus nederigheid, maar terselfdertyd durf en moed in ons lewe tot gevolg.

6. GEESTE, NOAG EN DIE DOOP:

In vers 19 lees ons van geeste in die gevangenis. Daar bestaan uiteenlopende menings oor wie of wat hierdie geeste is. As ons na 2Pet.2:4-5 kyk, wil dit voorkom asof hierdie geeste, die gevalle engele is ~ God het selfs die engele wat gesondig het, nie gespaar nie. Hy het hulle in die hel gestort en hulle laat boei om in die duisternis gevange gehou te word vir die oordeel. ^5 Hy het ook die wêreld van die outyd nie gespaar nie, maar die sondvloed oor die wêreld van goddelose mense gebring. Net vir Noag wat die wil van God verkondig het, en sewe ander mense het Hy gered.

Volgens hierdie verklaring het Christus dus ná Sy kruisiging aan die gevalle engele en die magte en owerhede en kragte, Sy opstandingsoorwinning aangekondig, maar terselfdertyd ook hul finale oordeel.

Indien ons dit so verklaar, word ons egter gekonfronteer met die woorde in v.20, nl. ~ Dit is hulle wat aan God ongehoorsaam gebly het toe Hy groot geduld met hulle aan die dag gelê het in die tyd toe Noag die ark gebou het. Ons lees nêrens in die Woord dat daar ná die skepping en so laat as in Noag se tyd, nog steeds engele was wat in opstand gekom het teen God en wat deur God neergewerp is nie. Wie dan is hierdie geeste?

Noag het met groot geduld, God se geregtigheid aan die sondaars rondom hom verkondig, maar ons weet en sien ook hier dat niemand behalwe sewe andere saam met Noag gered is nie (2Pet.2:5). Wanneer ons dan na die konteks kyk, sien ons dat hierdie geeste die sondaars is wat in Noag se tyd, hul rug gedraai het op die wekroep van God en deur die vloed verswelg is. Hierdie geeste is dus nie gevalle engele nie. ’n Beter vertaling vir vv.19-20, sou dus iets soos volg gewees het: Hy het na die gebonde geeste van die afgestorwe en verlorenes wat in Noag se tyd hul rug op God gedraai het, gegaan en Sy opstandingsoorwinning aangekondig, maar terselfdertyd ook hul finale oordeel.

Petrus wil dus deur hierdie hele gedeelte vir ons as gelowiges die versekering gee, dat al ervaar ons die spot en hoon en vervolging van die wêreld, Christus reeds die oorwinning behaal het en dat ons wat in Jesus Christus glo, die ewige lewe sál beërwe. Die satan en sy gesante mag miskien nog steeds soos ’n brullende leeu hier op aarde rondloop (5:8), maar hy kan diegene wie hul skuiling by God vind, nie vernietig nie en daarom sê Petrus ook in 5:7 ~ Werp al julle bekommernisse op Hom, want Hy sorg vir julle.

Petrus wil gelowiges wat swaarkry, herinner aan die tydperk voor die Sondvloed, toe God Sy oordele uitgestel het en Sy lankmoedige genade betoon het. Hy het egter uiteindelik Sy oordele uitgestort oor die sondige wêreld. Noag en sy gesin is gered van die bose tyd waarin hy geleef het, omdat hy ’n regverdige man was en omdat God Sy genade oor Noag uitgestort het (Gen.6:9; Hebr.11:7). En tog was die oordeel wat met die vloed gekom het, net voorlopig en Noag se redding was ook net ’n heenwysing na die uiteindelike en permanente en ewige verlossing in Jesus Christus wat later sou plaasvind. Die verskriklikheid wat gepaard gegaan het met die sondvloed is ’n heenwysing na die verskriklike dood wat Christus vir ons sou sterf. Hy het vleeslik gesterf, maar Hy is lewend gemaak en Hy het opgestaan in die krag van die Gees. Dit is met hierdie selfde krag waarmee Hy ons nou red.

Diegene wat die Evangelieboodskap verwerp en bespot, plaas hulleself onder die oordeel van God wat uitgestort gaan word met die wederkoms van Christus. Maar diegene wat verenig word met Christus word gered deur dieselfde beloftes wat Noag en sy gesin gered het.

As ons dan ’n laaste woord aan die “swyne” wat ons bespot en verag, wil rig voor ons eerder stilbly, is dit dat ons vir hulle kan waarsku dat hulle God se ewige oordele oor hulself bring met hul gespot en hul verwerping van die Evangelie, anders moet hulle, hul bekeer.

Vers 21 wys vir ons daarop, dat net soos die ark Noag gered het van ’n water dood, net so word ons gered deur water in die vorm van die doop. Nou, onmiddellik moet ek kwalifiseer wat ek so pas gesê het en wat Petrus hier skryf. Petrus self verduidelik ook baie vinnig wat hy met hierdie uitdrukking ~ ...die doop, waardeur julle ook nou gered word, bedoel. Hy sê dat die water slegs die vuil van die liggaam kan afwas en dat die doop derhalwe slegs ’n simbool is van berou en sondebelydenis teenoor God en ons geloof in Jesus Christus. Die doop is dus ’n baie ernstige stap, wat simbool is van die dood en begrafnis en opstanding in ’n nuwe lewe van die gelowige – dit is nie alleen ’n weerspieëling van wat met Christus gebeur het nie, maar dit is ook getuienis van die lewegewende en reddende werk van die Heilige Gees in elke gelowige se lewe. Die doop is dus veel, veel meer as bloot net ’n seremonie waartydens die gedoopte toelating tot die kerk ontvang.

7. AFSLUITING:

Petrus sluit hierdie perikoop en hoofstuk af met v.22, waarin hy verwys na Christus se plek en posisie in die hemel op hierdie oomblik, nl. dat Hy nou aan die regterhand van God (is ) nadat Hy die engele en magte en kragte aan Hom onderwerp het en die hemel ingegaan het. Let op die feit dat hierdie vers in die teenwoordige tyd geskryf is. Christus is dus die Een wat steeds volkome in oorwinning is, m.a.w. Hy is die ewige Onoorwinlike en alles en almal is aan Hom onderworpe. En die goeie nuus wat hieruit voortspruit vir elkeen van ons wat in Christus Jesus is, is dat wanneer ons vervolging en bespotting ervaar, ons aan Christus se kruisiging kan dink en ons troos in die feit dat ons kan identifiseer met die smaad wat Hy ervaar het en dat ons swaarkry nie ’n “druppel in die emmer” is vergeleke met Sy lyding nie. En tweedens, wanneer ons gespot en vervolg word en selfs wanneer die naderende dood ons bedreig, kan ons onsself herinner aan Sy opstanding en hierdie feit behoort aan ons geweldige hoop ten spyte van vervolging te verskaf.

---

[1] Boodskap gebring deur Kobus van der Walt te ANTIPAS Gemeente (Vereeniging) – Sondagaand 12 September 2010