.: Die Handelinge van die Apostels - 05 (“Die Woord, Gebed en God se Wil”)

Monday, September 21, 2015

Die Handelinge van die Apostels - 05 (“Die Woord, Gebed en God se Wil”)

1. INLEIDING:

Nadat die dissipels Jesus se hemelvaart beleef het en die twee mans in wit klere vir hulle gesê het dat hulle Jesus weer so sal sien terugkeer, het hulle terug gegaan na Jerusalem en ons het die vorige keer gesien dat hulle nie maar net ledig rondgelê het nie maar dat hulle eendragtig in gebed verkeer het. Ons sal ook vanoggend sien dat hulle ’n byeenkoms gehou het waar ’n klomp mense teenwoordig was en hierdie was die begin van die Nuwe Testamentiese Kerk.

2. SKRIFLESING:

Hand.1:15-26 ~ ¹⁵In daardie tyd was daar ’n byeenkoms van die sowat honderd en twintig gelowiges. Petrus het die leiding geneem en gesê: ¹⁶^–¹⁷“Broers,die Skrifwoord wat die Heilige Gees tevore by monde van Dawid oor Judas uitgespreek het, moes vervul word. Hy is as een van ons gereken en is ook gekies om ’n aandeel in ons werk te hê, maar hy het die gids geword van dié wat vir Jesus gevange geneem het. ¹⁸“Met die geld wat Judas vir sy misdaad gekry het, het hy ’n stuk grond gekoop. Daar het hy vooroor geval en oopgebars, en al sy ingewande het uitgepeul. ¹⁹Dit het bekend geword onder al die inwoners van Jerusalem. Daarom word die plek in hulle taal Akeldama genoem. Dit beteken Bloedgrond. ²⁰“In die boek van die Psalms staan daar: Laat sy woonplek leeg word; laat niemand daarin woon nie, en: laat ’n ander sy amp oorneem. ²¹^–²²“Daar moet dus nog ’n getuie van Jesus se opstanding by ons gevoeg word. Dit moet een van die manne wees wat saam met ons rondgegaan het die hele tyd toe die Here Jesus in die openbaar opgetree het, vandat Hy deur Johannes gedoop is totdat Hy van ons af in die hemel opgeneem is.” ²³Hulle stel toe twee voor: Josef, wat ook Barsabbas of Justus genoem word, en Mattias. ²⁴En die gelowiges het gebid: “Here, U wat die harte van almal ken, wys die een aan wat U uit hierdie twee verkies het ²⁵om as apostel te dien in die plek wat Judas leeg gelaat het toe hy gegaan het na waar hy hoort.” ²⁶Hulle het geloot, en die loting het vir Mattias aangewys. So is hy gekies as die twaalfde apostel.

3. PPROFESIE VERVUL (vv.15-17):

Ons lees in Ps.41:10 (v.9 ESV) van ’n profesie wat Dawid uitgespreek het ~ Selfs my boesemvriend op wie ek vertrou het, wat altyd by my geëet het, het my in die rug gesteek. Hierdie profetiese woord van Dawid het ook verwys na Judas se verloëning van Jesus. In Joh.13:18 het Jesus die dissipels vooraf gewaarsku dat Hy verloën sou word ~ Ek praat nie van julle almal nie; Ek weet wie Ek uitgekies het. Maar die Skrif moet vervul word: Hy wat van my brood eet, het My in die rug gesteek - ’n duidelike verwysing na Dawid se profetiese woord en ons sien dan ook die vervulling van hierdie profetiese woorde in Judas se verloëning wat o.a. vir ons in Matt.26 beskryf word.

Hierdie profesië van Dawid en Jesus is vir ons ’n baie duidelike voorbeeld van die inspirasie van die Woord van God met die skryf van die Woord ~ …want geen profesie is ooit deur die wil van 'n mens voortgebring nie. Nee, deur die Heilige Gees meegevoer, het mense die woord wat van God kom, verkondig (2 Pet.1:21).

Petrus gebruik hierdie profesie as inleiding tot sy toespraak wat hy lewer tydens die vergadering waar sowat honderd en sestig gelowiges saam met die elf apostels byeen was. Petrus gaan voort tydens sy toespraak en sê vir die mense dat dit Christus se wil is dat daar twaalf apostels moes wees en daarom was die doel met die vergadering of byeenkoms o.a. dat ’n twaalfde apostel aangewys moes word. Petrus het hierdie standpunt van hom gegrond op Jesus se woorde in Matt.19:28 ~ Jesus antwoord hulle:"Dit verseker Ek julle:Wanneer alles nuut gemaak word, as die Seun van die mens op sy koninklike troon sit, sal ook julle wat My gevolg het, op twaalf trone sit en oor die twaalf stamme van Israel regeer.

Ons weet natuurlik dat die twaalfde apostel, Judas was en dat hy nooit gered was nie, want Jesus self het hierop gesinspeel toe Hy in Joh.6:64 gesê het ~ Maar daar is party van julle wat nie in My glo nie. Jesus het immers van die begin af geweet wie dit is wat nie glo nie, en wie dit is wat Hom sou verraai. Nie lank hierna nie het Judas vir Jesus verraai en het hy kort daarna, selfmoord gepleeg.

Met Petrus se kennis van die Woord; as aangewese leier van die apostels en na ’n tydperk van intense gebed, neem hy die inisiatief om ’n nuwe apostel aan te wys.

Ons kan geweldig baie uit hierdie gebeurtenis leer. Die apostels het geweet dat ’n twaalfde apostel aangewys moes word, maar hulle spring nie sommer net weg en wys een aan nie - nee, ons kan aanvaar dat hierdie saak ook “deurgebid” was tydens die voorafgaande tydpek wat hulle in die Bo-vertrek byeen was en gebid het. Hulle het ernstig oor hierdie saak gebid en die Skrifte ondersoek en probeer onderskei wat God se wil was in die verband - eers daarna het hulle opgetree. Die apostels was God se kinders; dit was Sy werk waarmee hulle besig was en daarom moes Hy die spreekwoordelike besluit geneem het - hulle moes net hoor en uitvoer. Dit is presies wat ons ook moet doen alvorens ons belangrike besluite moet neem, trouens alles wat ons doen behoort tog deel van God se werk te wees, want ons tree namens Hom in hierdie wêreld op.

4. JUDAS SE VERRAAD (vv.18-19):

Voor Lukas aangaan om te skryf oor Petrus se toespraak waarin hy o.a. bewys dat die Woord van God vervul is t.o.v. Judas, verwys hy net eers weer kortliks na Judas se verraad.

Lukas skryf dat Judas ’n stuk grond gekoop het met sy omkoopgeld, of te wel “bloedgeld” en dit is in oreenstemming met wat in Matt.27:3-10 geskryf staan oor hierdie gebeure. Judas se gewete het hom oënskynlik gepla nadat hy gesien het dat Jesus gekruisig is en uit spyt (l.w. nie berou nie nie) wou hy die omkoopgeld teruggee vir die owerpriesters, wat op hulle beurt nie die geld wou terugneem nie - Judas gooi die geld neer op die grond in die tempel en gaan hang homself op. Die Owerpriesters het die geld opgetel en ’n stuk grond daarmee gekoop wat voortaan sou dien as ’n begraafplaas vir vreemdelinge en hulle noem dit “Bloedgrond” - weereens is hierdie gebeure ook ’n vervulling van ’n profesie van Jeremia in Sag.11:13 ~ Die Here het vir my gesê: Gooi dit vir die pottebakker! En dit was nogal die kosbare loon wat hulle gemeen het ek werd is! Maar ek het die dertig stukke gevat en dit in die huis van die Here vir die pottebakker gegooi.

Wat opmerklik is in hierdie beskrywing van die einde van Judas in Matteus, is dat Lukas niks meld van die feit dat hy vooroor geval het en oopgebars het nie en Matteus weer meld niks van die feit dat Judas homself opgehang het nie - hoe verklaar ons dit? Dit is nie baie duidelik waarom ons twee verhale hier vind nie, maar ons kan wel na die mees logiese verklarings hiervoor kyk. Eerstens moet ons in gedagte hou dat Matteus sy Evangelie spesifiek gerig het aan die Jode, terwyl Lukas (skrywer van Handelinge) sy skrywe primêr rig aan die heidene (“gentiles”) en dit is dus asof die twee skrywers, soos twee verslaggewers dieselfde saak vanuit verskillende hoeke bekyk en beskryf.

’n Moontlike verklaring dan vir hierdie oënskynlike teenstrydigheid, is dat Judas hom wel self gehang het en moontlik in die proses, óf iets skerps getref het met die val en dit het sy ingewande oopgeruk, óf toe sy lyk van die boom (of waaraan hy hom ookal self gehang het) afgehaal is, het sy oorskot geval en a.g.v. ontbinding (of watter rede ookal), oopgebars toe dit op die grond val. Of in die proses dat hy homself gehang het, het die tou gebreek en het hy op die grond geval en opgebars. Wat ons egter moet onthou, is nie die detail van wat hier gebeur het nie, maar wel dat Juas aan sy eie hand gesterf het en wat die motief daarvoor was - die verloëning van Jesus Christus.

Dit is ook baie duidelik waarom die stuk grond wat met Judas se omkoopgeld gekoop is, bekend staan as “Bloedgrond”, want dit dui op die feit dat Jesus se bloed gestort is a.g.v. die dertig sikkels silwer waarmee die grond gekoop is en waardeur Jesus verloën is.

5. DIE VERKIESING (vv.20-25):

In v.20 keer Lukas terug na Petrus se toespraak en sê Petrus dat daar ’n leemte in die leierskap is en dat iemand in Judas se plek gekies moet word, trouens hy verwys weer na ’n Ou Testamentiese profesie in die verband - Ps.109:8 ~ Laat sy lewe kort wees en laat 'n ander sy amp oorneem. Met hierdie aanhaling uit Psalm 109 wil Petrus vir die vergadering sê dat dit God se wil (en opdrag) is dat hulle die “Groep van Twaalf” moet herstel en daarom tree hulle nie uit eie vrye wil en op grond van emosies of wat ookal op nie, maar in opdrag van die Skrif. Jesus het aanvanklik net twaalf “naby-dissipels” geroep en dit was verteenwoordigend van die twaalf stamme van Israel en daarom moes hierdie motief van Jesus in ere herstel word.

Indien dit die geval is, nl. dat die “Groep van Twaalf” herstel moes word, waarom is daar nie weer ’n apostel na die dood van Jakobus bv. aangewys nie, of na die dood van enige van die ander apostels nie? Die antwoord is baie eenvoudig, omdat die Kerk van die Here Jesus Christus teen daardie tyd klaar gevestig was, terwyl dit nog nie die geval was met die verkiesing van ’n apostel in Hand.1 nie.

In vv.21-22 stel hy die vereistes waaraan so ’n kandidaat moet voldoen, ten einde die suiwere voortgang en verkondigng van die Evangelie te verseker.

Daar word dus nie maar net op ’n “gemeentelys” afgegaan en gekyk wie sal vergaderings bywoon en huisbesoek doen nie, of wie sal kans sien om gereeld die lidmate se aalmoese te gaan insamel, soos wat daar nog gereeld in sommige kerklike-kringe gedoen word nie - dít terwyl daar baie duidelike riglyne in die Skrif uiteengesit is waaraan ouderlinge en diakens moet voldoen, alvorens hulle verkies mag word (o.a. Hand.14:23; 16:4; 20:17; 21:18; Titus 1:5; Jak.5:14).

Petrus spel op dieselfde wyse die voorwaardes uit vir die verkiesing van ’n nuwe apostel - hy moes ’n getuie van Jesus se opstanding wees het en hy moes een van Jesus se dissipels gewees het wat saam met Jesus rond beweeg het. So ’n nuwe apostel moes dus Jesus fisies na Sy opstanding gesien het, aangesien dit die sentrale boodskap van die apostels aan die vroeë Kerk was en ons sien dit kort-kort in Handelinge, bv. Hand.13:30-37 - ek lees net enkele verse uit hierdie gedeelte ~ ³⁰Maar God het Hom uit die dood opgewek…. ³³vir ons, hulle nageslag, vervul het deur Jesus uit die dood te laat opstaan. So staan daar dan ook in die tweede psalm geskrywe: Jy is my Seun, vandag het Ek aan jou die lewe gegee. ³⁴God het Hom uit die dood laat opstaan, en daarom sal Hy nooit vergaan nie. Dit het God met die volgende woorde gesê: Ek sal vir julle die heilige en betroubare beloftes vervul wat Ek aan Dawid toegesê het… ³⁷Maar Jesus se liggaam het nie vergaan nie; God het Hom uit die dood opgewek. Paulus het nie aan hierdie vereiste voldoen nie.

Onder al die manne wat dissipels (navolgers) van Jesus was, was daar net twee wat aan hierdie vereistes wat Petrus gestel het, voldoen het en hulle was Josef, wat ook Barsabbas of Justus genoem word, en Mattias (v.23). Josef se Latynse naam beteken Sabbat, tewyl Mattias se naam, “’n geskenk van Yahweh” beteken. Niks word verder oor hierdie twee manne gesê nie en ons lees ook nêrens verder in die Woord van hulle nie.

Die gelowiges wat teenwoordig was by die vergadering kon nie tussen hierdie twee manne besluit nie, maar hulle het geweet dat net een gekies kon word en daarom bid hulle tot die Here en laat hulle die keuse oor aan die Here self.

Na wie verwys die naam “Here” in hierdie geval? Die Engelse vertalings praat van “Lord”. Hier kan verwys word na die Vader, of na Christus, maar as ons na v.21 kyk (konteks) dan word hier na

Christus verwys en in v.2 is Christus ook self die onderwerp.

Wat verder ook interessant is van die gelowiges wat hier byeen was se gebed, is dat hulle dit afsluit met die woorde, …in die plek wat Judas leeg gelaat het toe hy gegaan het na waar hy hoort. Hiermee het hulle gesê dat Judas sy voorreg om as apostel te kon dien, verruil het om in diens van die satan te staan. Met hierdie sinnetjie in hul gebed, bevestig hulle ook die feit dat die behoefte om ’n nuwe apostel aan te wys, nie gesetel is in die feit dat Judas gesterf het nie, maar omdat hy Sy rug gekeer het op die Here.

6. DIE LOT WORD GEWERP (v.26):

Wat nou gedoen word, nadat die gelowiges gebid het, is iets wat baie mense misbruik om te sê dat hulle dit ook in Casinos kan doen, of om die Lotto bv. te mag speel, want die apostels het die lot gewerp.

Hierdie gebeure was nie iets nuuts nie, want om die lot te werp was iets wat alreeds in die Ou Testamentiese tye gedoen was - sover terug as Levitikus bv. ~ En Aäron moet oor die twee bokke die lot werp, een lot vir die Here en een lot vir Asásel. Dan moet Aäron die bok aanbring waar die lot vir die Here op gekom het en hom as sondoffer berei; maar die bok waar die lot vir Asásel op gekom het, moet lewendig voor die aangesig van die Here gestel word, om oor hom versoening te bewerk deur hom vir Asásel in die woestyn te stuur (Lev.16:8-10). Die twaalf stamme is volgens die loot verdeel (Num.26:55). In Jos.7:14 sien ons weer dat die lot gewerp was om te bepaal wie gevolg sou word - Saul of Jonatan. In 1 Sam.10:20-21 is die lot gewerp voor Saul as koning van Israel aangewys is.

Die lot was dus gereeld in Ou Testamentiese tye gewerp om bepaalde besluite te neem, máár (en dit is belangrik) dit is elke keer gedoen wanneer die mense God se wil gesoek het in bepaalde besluite wat geneem moes word en hulle nie geweet het wat om te doen nie en tweedens moet ons weet dat daar altyd, voor die lot gewerp was, gebid was, want soos Salomo in Spr.16:33 gesê het ~ Mense kan loot, maar die Here bepaal hoe dit uitkom. Die enigste motivering vir die werp van die lot, was dus altyd om God se wil te bepaal voor ’n belangrike besluit geneem moes word en dit is altyd vooraf gegaan met gebed.

Nadat die behoefte en vereiste om nog ’n apostel aan te wys en Petrus die voorwaardes vir apostelskap uitgespel het, is twee manne voorgestel, maar die gelowiges kon nie tussen hulle besluit nie, waarop hulle ernsitig daaroor gebid het en hulle besluit het om die lot te werp, maar met die duidelike wete dat Christus die val van die lot sal bepaal. Nadat hulle dit alles gedoen het, is Mattias aangewys as die twaalfde apostel. Op hierdie wyse is die grond finaal voorberei vir die geboorte van die Nuwe Testamentiese Kerk op Pinksterdag.

Ek wil ook net kortliks aan julle uitlig dat daar mense is wat beweer dat Petrus se optrede om Mattias aan te wys, in die vlees was en nie volgens God se plan nie, omdat ’n mens nooit weer van Mattias hoor, of enige briewe sien wat hy geskryf het nie en dat Petrus en die ander apostels vir Paulus moes wag, wat later eers apostel geword het. Hiermee saam kan ’n mens sekerlik ook tereg vra, op grond waarvan het Paulus ’n apostel geword as hy nie aan al die vereistes soos deur Petrus uitgespel, voldoen het nie?

Eerstens moet ons onthou dat die Here nie sou toelaat dat so ’n “verkeerde besluit” geneem sou word met die aanstelling van iemand in so ’n belangrike posisie en veral ook nie tydens so ’n kritieke fase van die vormring van die Kerk nie.

Tweedens was daar nooit in die Ou Testament ’n fout begaan nadat die lot gewerp was nie en derdens was dit Jesus wat Sy dissipels self geroep het en daarom het Hy ook die nuwe apostel aangewys en die apostels het dit vas geglo.

Op grond waarvan het Paulus ’n apostel geword as hy nie aan die vereistes soos deur Petrus uitgespel, voldoen het nie? Die antwoord vind ons in 1 Kor.15:8 ~ Heel laaste het Hy ook aan my, die ontydig geborene, verskyn. Paulus sê o.a. hierdeur, dat Chirstus hom persoonlik geroep het om ’n apostel te word - die apostel na die heidene (Hand.22:21), terwyl die ander apostels primêr geroep was om die Nuwe Testamentiese Kerk te vestig.

7. AFSLUITING:

Daar is drie dinge wat ek reeds aangeraak het, waarop ek net ten slotte weer die aandag wil vestig. in die eerste plek:

• Die werp van die lot? Kan ons vandag nog die lot werp ten einde God se wil te bepaal? Ons moet ons o.a. laat lei deur die res van die Nuwe Testament. Nooit weer na hierdie Handelinge 1 gebeure, sien ons dat die lot weer deur die apostels of die Kerk gewerp is nie. Daarom moet ons hulle voorbeeld navolg. Verder het ons vandag God se Woord waardeur ons Sy wil kan vind, maar ook belangrik om te onthou is dat, nadat die lot deur die apostels in Hand.1 gewerp was, die Heilige Gees uitgestort is en daarom moet ons onder die leiding van die Heilige Gees, ernstig bid oor ’n saak en God se Woord navolg om God se wil vir ons lewe vas te stel.

• Apostels: Die hele kwessie van apostelskap. Ons moet altyd in gedagte hou wanneer ons gekonfronteer word deur mense wat glo dat daar nog apostels in die hededaagse kerklike lewe bestaan, dat die apostelsap ingestel was om die Kerk van die Here Jesus Christus te vestig en nadat dit gevestig was, het die apostels verdwyn, trouens, met die uitsondering van Johannes het hulle almal ’n marteldood gesterf.

Ek het genoem dat, na die afserwe van Jakobus, daar nie weer ’n apostel aangewys was nie - dit is ’n duidelike bewys dat die era van die Kerk aangebreek het en dat die fondasie reeds gelê was vir die Nuwe Testamentiese Kerk, of baie na aan klaar gelê was. Net soos tale en van die ander buitengewone wonders en gawes, was die amp van apostels aanvanklik nodig om die Kerk te vestig maar hier rondom 90 n.C. was die Kerk gevestig en het die funksie en behoefte aan apostels en bepaalde buitengewone gawes en wonders, stadig maar seker verdwyn.

• God se wil: Die laaste ding wat ek net weer wil beklemtoon, is die hele kwessie van God se wil en hoe om dit te onderskei. Kan ek maar net weer die voorbeeld van die apostels ophaal? Ek het gesê dat hulle eerstens die saak “deur gebid’ het. Nou wat beteken dit? Meestal wanneer ons na die Here in gebed gaan oor ’n bepaalde saak, kom ons na Sy genadetroon met redelike vooropgestelde gedagtes, of met bepaalde vooropgestelde motiewe en -voorkeure. Wanneer ons die saak aan die Here opdra en daaroor bid en weereens daaroor bid en bid en ons kom uiteindelik op ’n punt waar ons nie meer ons wil voorop stel nie, maar ons geheel en al onderwerp aan God se wil - of dit op daardie stadium aan ons bekend is wat God se wil is al dan nie, maak nie saak nie, maar ons moet op ’n punt kom waar ons in alle opregtheid kan sê, “nie my wil nie Here, maar laat U wil geskied”.

Tweedens moet ek God se wil soek in Sy Woord en ons sál Sy wil vir enige saak, in Sy Woord vind. Ek het die voorbeeld van o.a. ouderlingskap genoem - kom ons neem ’n praktiese voorbeeld: Ons dink bv. daaraan of ons ’n ouderling moet aanstel en ons het gebid daaroor en het Broer X in gedagte, dan moet ons na die Woord kyk en bv. vasstel wat die vereistes vir Ouderlingskap onder andere is n.a.v. byvoorbeeld Titus 1:7-9 ~ Want ’n opsiener moet as ’n rentmeester van God onberispelik wees, nie eiesinnig, nie oplopend, geen drinker, geen vegter, geen vuilgewinsoeker nie; maar gasvry, een wat die goeie liefhet, ingetoë, regverdig, heilig, een wat homself beheers; een wat vashou aan die betroubare woord wat volgens die leer is, sodat hy in staat kan wees om met die gesonde leer te vermaan sowel as om die teësprekers te weerlê. As daar een of meer van hierdie eienskappe is waaroor broeder X nié beskik nie, kan hy nie ouderling word nie en dit is die wil van die Here.

Derdens het ek gesê dat die wil van die Here tot gevolg gehad het dat die apostels se besluit die fondasie vir die uitbreiding van die Koninkryk hier op aarde (d.m.v. die Kerk) sou meehelp. Hulle besluit moes dus ’n invloed of impak op, of getuienis teenoor die wêreld gehad het en die vraag wat ek myself moet afvra wanneer ek die Here se wil in my lewe soek, is of my uiteindelike besluit of optrede, ’n invloed of impak op die wêreld sal hê en wat daardie invloed of impak sal wees. Sal dit my getuienis as gelowige skade berokken; sal my besluit en optrede tot oneer van God en Sy Koninklryk strek - het dit en gaan dit ’n positiewe of negatiewe impak op die wêrld rondom my hê of nie? Dít is die vraag.

Ek vertrou dat elkeen van ons te alle tye en onder alle omstandighede, God se wil op hierdie wyse sal soek - of dit nou geld vir groot en ingrypende besluite of nie.

Boodskap deur Kobus van der Walt te Drie Riviere Baptiste Kerk - Sondagoggend 28 Junie Mei 2015

Ons Geloofshoekpenne

1. SOLI DEO GLORIA - DIE EER VAN GOD ALLEEN Alles wat God beplan het en in die geskiedenis uitvoer (niks wat is of gebeur, is uitgeslote nie), het een finale doelwit, nl. om Homself te verheerlik. Die najaging van hierdie doel is dan ook elke mens se hoogste en onontkombare roeping. Om vir jouself te leef, is die wese van sonde

2. SOLUS CHRISTUS - CHRISTUS ALEEN Hierdie genade wat God aan miljoene sondaars deur alle eeue betoon het, was nog altyd volledig gebaseer op die volmaakte middelaarswerk van Sy Seun, Jesus Christus, en daarop alleen.

3. SOLA SCRIPTURA - DIE HELE SKRIF EN NET DIE SKRIF Die hele Bybel, en net die Bybel, is God se besondere en geïnspireerde openbaring aan die mens. Daarom is dit algeheel betroubaar en die universeel gesagvolle norm vir leer en lewe.

4. SOLA GRATIA - GENADE ALLEEN As 'n sondaar gered word, dan is dit geheel-en-al te danke aan God se vrye genade, en daaraan alleen.

5. SOLA FIDE - GELOOF ALLEEN God verklaar enige en elke sondaar regverdig wanneer die vanuit sy of haar geestelike en morele bankrotskap volledig op die middelaarskap van Jesus Christus staat maak ten einde vir God aanvaarbaar te wees. Daar is geen ander manier om met God versoen te word nie. Geen menslike verdienste, van watter aard ook al, kan Christus se verdienste aanvul nie; trouens, die Woord waarsku uitdruklik dat enige poging daartoe diskwalifiserend is.

Wat Glo ons?

DIE WAARHEID MAAK VRY!

Watter waarheid maak vry?
1. Daar is maar net een waarheid en dit is die waarheid soos opgeteken in die onfeilbare Woord van die Drie-Enige God (“Die hele Skrif is deur God geïnspireer en het groot waarde om in die waarheid te onderrig, dwaling te bestry, verkeerdhede reg te stel en ŉ regte lewenswyse te kweek” - 2 Tim 3:16).

2. Ons glo voorts dat die geskrifte van die Ou- en Nuwe Testament, God se besondere openbaring aan die mens is; dat dit, soos oorspronklik neergeskryf, ten volle deur God geïnspireer is; dat hierdie openbaring (die kanon) afgesluit en genoegsaam is; dat dit volkome betroubaar is m.b.t. leer en inhoud; en dat dit die hoogste en finale gesag is vir geloof en lewe (2Tim.3:15-17; Jes.8:20; Luk.16:29-31; Ef.2:20; Rom.1:19-21; Rom.2:14-15; Ps.19:1-3; Hebr.1:1; Spr.22:19-21; Rom.15:4; 2Pet.1:19-20).

3. Ons glo in die enigste en ewige Drie-enige God: Vader, Seun en Heilige Gees – soos Hy Homself in al Sy verhewe heerlikheid in die Heilige Skrif aan ons openbaar (Deut.6:4; Jer.10:10; 1Kor.8:4-6; 1Tes.1:9; Matt.28:19; 2Kor.13:14).

4. Ons glo dat God alle dinge geskape het, met die mens as kroon en rentmeester van Sy skepping. Die eerste mens, Adam, het in sonde geval en so sy oorspronklike geregtigheid verloor. So het hy homself en die hele skepping in ellende gedompel. Dit geld besonderlik sy nageslag (die ganse mensheid), wat sedertdien in verlore toestand onder God se toorn verkeer. Gevolglik het alle mense, reeds vanaf ontvangenis en geboorte, deel aan die erfsonde, wat enersyds die erfskuld (juridies skuldige toestand onder die oordeel van God) en andersyds die erfsmet (moreel verdorwe toestand van sondegeneigdheid) behels. Die gevalle mens is dus geestelik dood en sonder die lewendmakende herskeppingswerk van die Heilige Gees is dit totaal buite sy vermoë om die Evangelie te verstaan, in Christus te vertrou, van sonde te bekeer, God lief te hê en Hom te gehoorsaam (Gen.1:31; Kol.1:16; Rom.3:23; 5:12; Titus 1:15; Gen.6:5; Jer.17:9; Rom.3:10-19; 5:12-19; 1Kor.15:21, 22, 45, 49; Ps.51:7; Job 14:4; Ef.2:3; Rom.6:20; 5:12; Hebr.2:14-15; 1Tes.1:10).

5. Ons glo in Jesus Christus, God se Seun, wat ontvang is van die Heilige Gees en uit die maagd Maria gebore is as volkome God en volkome mens vir ewig. Hy het as God se Groot Profeet, Priester en Koning na hierdie wêreld gekom. Hy is Hoof van die uitverkore mensheid en God se hoogste en finale openbaring aan die mens (Matt.1:22-23; Luk.1:27, 31, 35; Rom.1:3-4; Fil.2:6-11; Kol.2:9).

6. Ons glo in Jesus Christus as enigste Middelaar tussen God en sondaars. Hy is gekruisig en het gesterf ten einde hulle van die heerskappy en gevolge van hul sonde te verlos. Hy het in volmaakte gehoorsaamheid onder die Wet gelewe sodat Sy geregtigheid aan hulle toegereken kan word. Hulle kry nie deel aan hierdie dubbele verlossingsgenade van God op grond van enige eie verdienste nie, maar dit word aan hulle toegereken deur geloof alleen. Hierdie geloof is nie bloot regsinnige opinie nie, maar is, vanuit diep bewussyn van eie onwaardigheid, lewenslange en uitsluitende vertroue in Jesus Christus wat as Versoeningsoffer die Vader se heilige geregtigheid volkome bevredig het. Geloof is enersyds soewereine gawe van God, gewerk deur Sy Gees; dit is andersyds verantwoordelikheid en werklike handeling van die mens self. Tussen hierdie twee kante van geloof is daar ten diepste geen teenstrydigheid nie (Joh.5:39; 14:6; Hand.4:12; Rom.5:12-19; 1:2-4, 16-17; 11:33-36; Ef.2:8-9; 3:1-14; Openb.5:9-10; 7:10; Rom.4:16, 23-25; Ps.110:3; Joh.6:37, 44; Hand.13:48; 16:14).

7. Ons glo in Jesus Christus se persoonlike, liggaamlike en historiese opstanding uit die dood; in Sy hemelvaart; en in Sy huidige heerskappy ter wille van Sy mense en om alles aan Hom te onderwerp (Hand.1:3; 2:33; 13:38-39; 1Kor.15:3-6; Gal.3:16-22; Ef.1:10; Kol.1:20).

8. Ons glo in die persoonlike wederkoms van Jesus Christus (Hand.10:42; Rom.14:9-10; 1:11; 2Pet.2:4).

9. Ons glo dat Jesus Christus deur die werk van die Heilige Gees vir Hom ewige volk uit die ganse mensdom versamel, ongeag ras, geslag of stand. Elkeen wat hieraan deel het, toon die egtheid daarvan deur volhardende gehoorsaamheid aan Hom (Joh.17:2-5; 2Kor.5:18-19; 1Pet.1:3-4; Joh.1:12-13; 1Kor.2:6-16; 1Joh.5:1).

10. Ons glo in die Heilige Gees. Hy het op die Pinksterdag as Parakleet (Trooster / Voorspraak / Helper) vanaf die Vader en die Seun na die Nuwe Testamentiese gemeente gekom. Sedertdien woon Hy in alle ware gelowiges om die Seun se Middelaarswerk en regering in hulle te verwerklik. Sodoende verheerlik Hy Jesus Christus in en deur gelowiges en is Hy die waarborg dat hulle hul volle erfenis as God se kinders uiteindelik sal ontvang. Hy lei elkeen van hulle, sonder opheffing van hul verantwoordelikheid of gehoorsaamheidsvolharding, na die finale afronding van hul verlossing d.m.v. die Woord en die genademiddele wat daarmee saamhang. Sonder Sy wederbarende verligtende, versekerende, heiligmakende en toerustende werk is ware Christenskap en kerkwees totaal onmoontlik (Hand.2:39; Rom.8:9, 14, 17, 23, 26; Luk.11:13; Ef.1:13-14; 4:30; 5:18-21; 1Kor.12:4-11; 12-13; 2Kor.3:18; Kol.3:10; Joh.14:16-18, 26; Gal.5:16-26; 1Tes.5:19).

11. Ons glo in die liggaamlike opstanding uit die dood van alle mense – diegene wat in Christus gesterf het om deel te hê aan die ewige saligheid en die res om deel te hê aan die ewige verdoemenis (Rom.1:4; 4:25; 6:5; 1Pet.1:3; 1Kor.15:12-21, 20-21; Matt.27:53; Hand.1:21; 2:31; 3:21).

12. Ons glo dat Jesus Christus alle ware gelowiges (en net hulle) beveel om Hom van plek tot plek gesamentlik in gemeenteverband te dien volgens die riglyne wat Hy daarvoor in die Skrif neerlê, Elke gelowige is dus verantwoordelik om hom, indien enigsins moontlik, by ’n gemeente te voeg waar die Here in gees en waarheid gedien word; om hom aan die broers en susters toe te wy; en om hom aan die gepaardgaande dissipline te onderwerp. So ’n plaaslike gemeente staan slegs onder die gesag van Jesus Christus, maar benodig tog vir sy welsyn gemeenskap met ander gemeentes waar die Here ook in gees en waarheid gedien word (Hand.2:42-47; 20:7; Ps.119:148; Matt.6:6; 18:15-20; 1Kor.12:12-27; Ps.84; Hebr.10:25; Rom.1:7; Ef.1:20-22).

13. Ons glo dat Jesus Christus die Doop en die Nagmaal ingestel het en dat dit deur alle ware gelowiges (en net hulle) in gehoorsaamheid en as belydenis onderhou moet word as heenwysing na die mees basiese aspekte van hulle geloof en verlossing. Die Doop is die onderdompeling van die gelowige in water as belydenis van sy identifisering met Jesus Christus in Sy dood, begrafnis en opstanding. Die Nagmaal is die deelname aan die brood en die beker wat wys op Jesus Christus se versoeningsoffer, naamlik Sy gebroke liggaam en gestorte bloed (Hand.2:37-41; 8:12-13, 36-38; 9:18; 10:47-48; 11:16; 15:9; 16:14-15, 31-34; 18:8; 19:3-5; 22:16; 1Pet.3:21; Rom.6:3-4; Gal.3:27; Kol.2:12; 1Pet.3:21; Hebr.9:25, 26, 28; 10:22; Matt.7:6; 15:9; 26:26-28; 28:19-20; Joh.3:23; 6:29, 35,47-58; 1Kor.10:1-2, 16, 17, 21; 11:23-29; 2Kor.6:14-15; Eks.20:4-5; ).

OPE BRIEF AAN DIE N.G. KERK

(Meer as 3000 kopiee van hierdie brief is uitgestuur na alle beskikbare E-Posadresse in die N.G. Kerk)

2012-05-04

Geagte Broeder

Na baie gebed en besinning rig ek hierdie brief aan u en ’n klompie ander broeders in die N.G. Kerk en vra dat u hierdie brief biddend sal lees en met ’n oop gemoed daarna sal kyk.

Ek is tans ’n predikant in die Vaaldriehoek Gereformeerde Baptistegemeente en het teologie studeer aan die Potchefstroomse Universiteit vir C.H.O. Voor ek voltyds in die bediening betrokke geraak het, was ek baie lank ’n onderwyser waarvan 12 jaar as skoolhoof. Ek en my vrou was ook baie jare lidmaat van die N.G. Kerk, maar is in 1984, toe die N.G. Kerk nog gestaan het op hul belydenisskrifte, onder sensuur geplaas en afgesny van ’n N.G.-gemeente in Ermelo omdat ons, nadat ons waarlik tot wedergeboorte gekom het, oortuig geraak het van die doop van gelowiges (die kredodoop) en ons laat doop het. Ons het deur die jare heen hegte vriendskapsbande met N.G.-lidmate gehad (en het nog steeds) – lidmate wat waarlik die Here Jesus Christus as Saligmaker navolg (beide "kredo- en paedodopers").

Ek glo met 'n gebroke hart dat 'n skokkende groot deel van die institusionele kerk van ons dag grootliks koers verloor het, in sekere gevalle selfs reddende geloof versaak het, en dringend nodig het om onverwyld en met hartstog terug te keer na die fundamentele geloofsvertrekpunte van die Reformasie: die Skrif alleen, genade alleen, Christus alleen, geloof alleen, die eer van God alleen. Ek onderskryf die histories-gerespekteerde en internasionaal-erkende 1689 Baptiste Belydenis - soos meeste reformatoriese (gereformeerde) Baptiste oor die wêreld heen, asook die Belydenisskrif en Kernwaardes van Sola 5, 'n assosiasie van Godgesentreerde evangeliese gemeentes en gelowiges in (tans) agt lande in Suider-Afrika

Waarom rig ek hierdie brief aan u? Die afgelope jaar of drie, maar veral die afgelope jaar het ek intens bewus geraak van ernstige dwaalleer wat posgevat het in die N.G. Kerk en ek is intens besorg oor broers en susters in die Here Jesus Christus wat in die N.G. Kerk is. Ek kry van tyd tot tyd te doen met predikante in u denominasie en ek ervaar intense bekommernis en selfs verwarring by van hulle (veral jongeres).

Ek het ook bevriend geraak met heelwat N.G.-lidmate en ’n paar predikante op "Facebook" en kon ek sommige van die debatte wat gevoer word tussen regsinnige lidmate en –predikante aan die eenkant en "nuwe hervormers"/"verligtes"/"liberales"/"vrydenkers" aan die anderkant. My simpatie met die "behoudendes" aan die eenkant en my skok en ontnugtering in predikante wat in my oë bykans niks meer van die Woord van God glo nie, het a.g.v. hierdie debatte, net nog verder verdiep.

Wat ek nie kan verstaan nie, is dat die N.G. Kerk oënskynlik die wil en vermoë verloor het om op te tree teen teoloë, ampsdraers en predikante wat nie meer volgens die Belydenisskrifte en die Woord van God optree nie en derhalwe in my oë dwaalleraars geword het (Openb.2:14-15; 1 Tes.5:14; 2 Tim.4:2-5; Deut.13:5; 1 Kor.5:11, 13; Titus 1:9; e.a.). In die lig van Ferdie Mulder se boek, asook dit wat ek in die pers, persoonlike Blogs en "Facebook" lees, kan ek nie anders as om te dink dat die gesagstrukture van die N.G. Kerk reeds deur die "nuwe hervormers" gekaap is en daarom dat niks gedoen word aan persone/lidmate wat die Kerk van die Here Jesus Christus intens skade berokken nie.

Ek kan bv. nie verstaan hoe ’n persoon soos Jean Oosthuizen steeds maar net toegelaat word in sy posisie by die Kerkbode, terwyl hy blatant voortgaan om mense (insluitende myself) te belaster, te beledig, te verkleineer en geen standpunt inneem teen dwaalleer nie – hy maak ’n openlike bespotting van God Drie-Enig, ens. (Titus 1:16; e.a.). Hy gebruik baie dikwels kru taal teenoor mense wat opgevoede heidene nie eens sal gebruik nie (’n voorbeeld van een van die "Facebook" drade wat hierdie feite bevestig kan op versoek verskaf word) en dan praat ek nie eens van sy persoonlike "Facebook-muur" nie! Christene wat sterk van hom op Facebook verskil, word summier geblok, maar ateïste word ‘n vry hand gegee om God te laster. Dit lyk na ‘n eensydige skending van spraakvryheid.

Ek staan verstom en geskok oor sommige predikante se uitsprake oor die hel (wat kwansuis nie bestaan nie – Matt.5:22; Mark.9:47-48; 1 Tim.1:19-20; e.a.); die feit dat Satan nie ’n werklikheid is nie (Jak.4:7; 1 Pet.5:8; e.a.); geen sondeval nie (Gen.3; 1 Joh.1:6, 8; e.a.); dat Jesus nie uit ’n maagd gebore is nie (Matt.1:18; Luk.1:34; e.a.); die feit dat Christus nie uit die dood opgestaan het nie (Luk.24:36; Joh.20:27; e.a.); dat Jesus Christus nie aan die regterhand van God die Vader sit nie (Mark.16:19; e.a.); die skepping; Jona en Noag wat mitologiese verhale is; uitsprake wat positief is oor die "emergent church", panenteïsme, homoseksualitiet, ens. ens. My vraag is, hoe die N.G. Kerk steeds kan toelaat dat die gewone lidmaat (geredde en soekendes) wat op soek is na ’n ware en intieme verhouding met Jesus Christus en groei in heiligmaking, blootgestel kan word aan sulke predikante en selfs ’n moderator? Manne soos Nelus Niemandt; ’n Albert Cruywagen; Gerhard Bothma; Ben du Toit en talle teologiese professore en andere? Ek wil nie eers kommentaar lewer op sommige sinodale besluite nie.

Ek wil nie eers kommentaar lewer op sommige werklik-ontstellende Algemene Sinode- besluite nie.

Aan die begin van hierdie jaar, toe ek ook Ferdie Mulder se boek "Opgestaan" gelees het, is dit wat ek ervaar, gehoor, gelees en vermoed het, opnuut bevestig en het ek net nog meer intens bewus geraak van wat in die N.G.K. aan die gang is en wat sommige van u as predikante, studente en talle lidmate moet ervaar. My hart het al meer begin pyn vir regsinnige (gereformeerde) broers en susters in die N.G. Kerk en het ek net nog dieper bewus geraak van die nood; die paniek; die verwarring; die pyn; ens. wat besig is om pos te vat by diesulkes. Ek is veral ook intens bekommerd oor "onskuldige" kinders wat "losgelaat" word in van die teologiese fakulteite waar N.G. predikante opgelei word.

Ek en ons gemeente is tans deel van "SOLA 5", ’n assosiasie van Evangeliese Christene in Suidelike Afrika en ek dien ook tans op die hoofbestuur van "SOLA 5". Die meeste van die predikante wat deel uitmaak van "SOLA 5" is Engelssprekende broers in die Here en hulle wil gedurig van my weet wat aan die gang is in Afrikaanse kerklike geledere en hoe ek dit sien. Ek self vra my daagliks die vraag af: Wat gaan hier aan? Wat kan ons doen – wat kan ek doen? Dit gaan tog immers hier oor die eer van God en die waarheid!

Die Skrif roep ons ernstig op om te waak teen dwaalleer, omdat dit mense weglei van die geopenbaarde waarhede. Dit is nie ‘n saak wat enige Christen by hom kan laat verbygaan nie (2 Pet.2:1-2; Titus 1:7-11; 2 Tes.2:15; e.a.).

My broeder in Christus, ek is intens bekommerd oor die Kerk in Suid-Afrika in die algemeen en dan spesifiek oor wat aan die gang is in die N.G. Kerk en ek bid dat die Here sal ingryp en Sy eer sal herstel. Ek wens so dat ek hande kon vat met u in hierdie stryd op vergaderings, forums, sinodes, ens., maar omdat ek nie lidmaat van die NGK is nie, kan ek nie en kan ek u maar net verseker van my voorbidding en dat ek waar moontlik my bydrae sal lewer.

Sterkte in die stryd – ek dink aan u!

U broeder in Christus Jesus.

Kobus van der Walt