.: Habakuk, ŉ Profeet met ŉ boodskap vir ons – 01 (“Sy eerste Beswaarskrif aan God”)

Sunday, July 27, 2014

Habakuk, ŉ Profeet met ŉ boodskap vir ons – 01 (“Sy eerste Beswaarskrif aan God”)

1. INLEIDING:

Twee dekades gelede het die Blankes in Suid-Afrika (nee, dit is polities- en Bybels nie korrek om so te praat nie) – het die wittes in Suid-Afrika uit die Ou-Suid-Afrika geemigreer. Of ons nou “ja” of “nee”, of glad nie gestem het nie, ons is almal deur politici aan beide kante van die politieke spektrum tot ŉ mindere of meerdere mate mislei. Dalk het hulle dit ter goedertrou gedoen, omdat hulle ook maar nie regtig geweet het wat die uiteinde sou wees nie – feit is egter dat die witte in Suid-Afrika homself vandag eensaam en geïsoleerd voel; afgestomp; vreemdelinge in ŉ vreemde land en ŉ “bedreigde spesie”. Hulle (ons) voel soos mense op ŉ skip iewers op die groot wye oseaan. Die probleem is egter dat ons al lankal nie meer op die wye oop oseaan is nie, maar stewig vasgeanker in ŉ nuwe land – ŉ land waarheen ons moet immigreer, indien ons dit nog nie gedoen het nie. Hierdie nuwe land moet ons nuwe vaderland word en dit word die Nuwe Suid-Afrika genoem. Indien ons nie immigreer nie gaan ons vergaan net soos mense wat op ŉ reddingsbootjie vir ŉ baie lang tyd op die oseaan sonder brandstof of seile ronddopper. Ter wille van oorlewing het ons derhalwe geen keuse nie as om óf te emigreer na ŉ ánder land (en bitter min van ons wittes wat nog hier in die Nuwe-Suid-Afrika aan wal gegaan het, kan dit bekostig, of sal toegelaat word in ŉ ander land), óf om van die skip af te klim, aan wal te gaan en volle burgers van hierdie nuwe vaderland te word.

Nou is dit ook so dat ons nie baie tuis voel in hierdie nuwe vaderland nie, omdat hier dinge rondom ons gebeur waarvan ons nie hou nie; omdat hier dinge gebeur waarvan ons die rampspoedige einde reeds kan sien en ook is hier dinge aan die gang waarmee die Here nie tevrede kan wees nie. Wat meer is, dit voel baie dikwels asof die Here tjoepstil is oor wat besig is om met ons te gebeur, of is Hy juis betrokke en besig met die geskiedenis van hierdie land van ons?

Wat staan ons egter te doen? Habakuk het nagenoeg 2600 jaar gelede vir ons ŉ boodskap geskryf waarna ons móét kyk en wat ons kan help.

2. AGTERGROND:

Behalwe vir Habakuk se naam, wat uit die Hebreeus stam en wat “om vas te gryp”, of “om te omhels” beteken, beskik ons nie oor veel meer inligting t.o.v. hierdie man nie. Ons weet wel dat hy een van die Klein Profete is, maar verder weet ons nie uit watter stam hy kom nie; oor wie sy familie was nie en wat sy verdere agtergrond was nie.

In v.1 verwys hy na homself as “die profeet” en was hy waarskynlik ŉ voltydse profeet en die feit dat hierdie boek van hom opgeneem is in die kanon van die Woord impliseer dit dus dat sy boodskap, Goddelik geïnspireer was. Ons weet wel dat hy in Juda gebly het en waarskynlik in Jerusalem en dat hy ŉ tydgenoot van die profeet Jeremia was. Habakuk tree dus nagenoeg tussen die jare 612 tot 587 v.C. op as profeet en ons weet dit n.a.v. die situasie wat hy in hierdie kort boek beskryf, want hy het dit geskryf na die val van Nineve aan die hand van die Babiloniërs in 612 v.C. (soos deur Nahum geprofeteer) en voor die val van Jerusalem, ook deur die Babiloniërs in 587 v.C.

Habakuk was deel van ŉ volk wat in die verlede ŉ geestelike herlewing beleef het – waar dit geestelik baie goed gegaan het, maar wat nou op hierdie stadium van sy optrede geestelik geweldig veragter het. Wat hom egter die meeste gepla het, was nie sy volk se geestelike verval nie, maar God se stilswye oor die situasie.

Wat uniek t.o.v. Habakuk se profesie is, is dat hy, in teenstelling met ander profete, geen direkte boodskap van God aan die Judeërs of ons bring nie. Trouens, dit vertel vir ons wat Habakuk en God vir mekaar gesê het en dan uiteindelik wat die profeet se reaksie op hierdie tweegesprek was. Wat dit egter nog meer merkwaardig maak, is die oënskynlike klagte van die profeet se kant teenoor God se apatie terwyl Sy volk deur die meule gaan.

Die boek kan basies verdeel word in twee klagtes of beswaarskrifte van Habakuk teenoor God (1:1-4 en 1:12-2:1); twee antwoorde van God (1:5-11 en 2:2-20) en laastens ŉ loflied van Habakuk teenoor God (3:1-19). Baie teoloë beskou hierdie laaste loflied as waarskynlik die mooiste geloofsverklaring van enige iemand in die ganse Ou Testament.

3. SKRIFLESING:

Hab.1:1-11 ~ ’n Uitspraak van die Here wat Hy aan die profeet Habakuk geopenbaar het. ²Hoe lank moet ek om hulp roep voordat U hoor, Here, moet ek by U bly kla oor geweld voordat U red? ³Waarom laat u my die onreg sien wat gedoen word, waarom kyk U toe as daar soveel ellende is? Oral rondom my is daar onderdrukking en geweld, en word daar getwis en gebaklei. ⁴Die wet het nie meer krag nie, en daar geskied nie meer reg nie. Slegte mense het die oorhand oor die goeies, en so word die reg verkrag. ⁵Die Here het geantwoord: Kyk na die ander nasies: julle sal verstom staan oor wat julle sien. Ek gaan nog tydens julle lewe iets doen wat julle nie sal glo as dit vir julle vertel word nie. ⁶Ek gaan die Galdeërs laat kom, die wrede, woeste nasie wat dwarsoor die aarde rondtrek om lande te verower wat nie hulle s’n is nie. ⁷Hulle is ’n nasie wat vrees en ontsag inboesem, hulle ken net een wet, een trots, hulle eie. ⁸Hulle perde is vinniger as luiperds, vuriger as honger wolwe. Hulle ruiters kom aan op ’n galop, hulle kom van ver af, hulle vlieg soos arende wat op hulle prooi neerskiet. ⁹Hulle hele leërmag kom om verwoesting te saai, hulle kom aangestorm soos die oostewind en maak krygsgevangenes bymekaar soos sand. ¹⁰Die Galdeërs dryf die spot met konings en lag maghebbers uit. Hulle lag oor al die vestingstede: hulle gooi grondwalle teen die stede op en neem hulle in. ¹¹Dan jaag hulle verder, hulle trek verby soos die wind. Vir hierdie sondige nasie is sy eie mag sy god.

4. DIE TITEL (v.1):

V.1 word oor die algemeen beskou as die titel van die boek ~ ’n Uitspraak van die Here wat Hy aan die profeet Habakuk geopenbaar het. Die woord “uitspraak” wat hier in die NAV gebruik word, word in Engels vertaal met “oracle” en in die Hebreeus is dit מַשָּׂא [massaʾ /mas·saw/] en dit dui op ŉ swaar las wat op iemand gelê word. Habakuk wil dus deur hierdie opskrif vir ons sê, dat God, in Sy antwoorde op sy klagtes, ŉ baie swaar las op hom wat Habakuk is, se skouers gelê het.

5. HABAKUK SE EERSTE BESWAARSKRIF (vv.2-4):

In vv.2-4 lê Habakuk sy eerste klagte voor God en trek hy God se regverdigheid in twyfel. Wat baie interessant is, is dat Habakuk nie bang is om God te bevraagteken nie. Sulke optrede is egter nie ongewoon in die Ou Testament nie. Ons sien in Ps.22 dat Dawid dieselfde doen, wanneer hy uitroep ~ My God, my God, waarom het U my verlaat en bly U ver as ek om hulp roep? (v.1). Habakuk se kennis van God, nl. dat Hy ŉ regverdige God is, klop nie nou met sy ervaring nie, want Hy tree dan nie op nie. Daar heers anargie en geweld in sy land; misdaad vier hoogty, wreedheid is aan die orde van die dag; seksuele sondes was niks snaaks nie; onderdrukking vind plaas en soos hy dit stel, die reg word verkrag. Die Hebreeuse woord vir “reg” in hierdie geval is תֹּורָה [towrah, torah /to·raw/] – Habakuk verwys dus hier na die “wet en die profete” – na God se Woord en Sy Wet. Die feit dat God se volk nie meer Sy Wet gehoorsaam nie, is een van Habakuk se grootste worstelinge.

· Hoe lank nog Here? (v.2):

Habakuk roep uit tot God om hulp en verligting en hy vra in v.2: Hoe lank nog Here; hoe lank moet ek nog roep na U en vra vir hulp, sodat hier bekering en vrede kan kom, sodat die volk U weer sal dien? God is egter stil en die anargie en ongeregtigheid duur onverpoosd voort. Klink dit bekend? Dit laat ŉ mens dink aan die uitroepe van die gelowiges wat gesterf het vir hul geloof en wat in Openb.6:10 vermeld word – toe die Lam die vyfde seël oopmaak, het hulle uitgeroep ~ Hoe lank nog, heilige en getroue Heerser? Wanneer voltrek U die oordeel en wreek U ons dood op die bewoners van die aarde?

Nog ŉ interessante woord waarmee ons te doen kry in v.2, is “geweld” – die Hebreeuse woord hiervoor is חָמָס [chamac /khaw·mawce/] (“Hamas”), wat dui op voortdurende onderdrukking van die bose, asook die brutaliteit en aanvalle met die oog daarop om jou naaste te beseer of te dood. In meer algemene terme dui dit op ŉ ernstige oortreding van die morele wet en daarom is dit eties onaanvaarbaar.

· Waarom Here? (v.3):

Habakuk se uitroep gaan dus oor hierdie wetteloosheid en ongeregtigheid wat God oënskynlik net toelaat, sonder dat Hy iets daaromtrent wil doen, trouens hy is amper reeds op ŉ plek waar hy begin twyfel of God enigsins oor die vermoë beskik om iets omtrent die situasie te kan doen! Hy vra aan God waarom Hy oënskynlik afwesig is en dit klink asof Habakuk wil sê: Wat help dit tog om te bid, want God hoor nie, trouens ek begin dink Hy kan niks aan die situasie doen nie – is Hy werklik soewerein?

· Wetteloosheid (v.4):

Habakuk sê in v.4, dat die wet wat veronderstel is om die krag te wees wat mense sal weerhou van wetteloosheid, “sy tande” verloor het. Hy het waarskynlik hier verwys na wat Moses in Eks.18:16 gesê het ~ As hulle in sake betrokke raak, kom hulle na my toe. Ek lewer dan uitspraak oor die geskille tussen hulle en maak terselfdertyd God se voorskrifte en wette aan hulle bekend. Hierdie voorskrifte en wette was God se verbondsreëls wat Hy deur Moses aan Israel gegee het, wat as basis vir orde gedien het – dit is in die besonder in Deuteronomium uiteengesit en het die morele, seremoniële en regterlike wette ingesluit.

6. GOD SE ANTWOORD (vv.5-11):

In vv.5-11 reageer God “uiteindelik” op Habakuk se uitroepe en verwyte en die antwoord wat Hy gee is nie wat Habakuk of selfs ons sou verwag nie – Hy vertel nié vir die profeet hoe Hy die onderdrukkers gaan verwoes nie en die regverdiges gaan red nie, inteendeel!

In die Here se antwoord sê Hy in v.5, vier dinge aan Habakuk:

- Eerstens sê Hy aan hom dat Hy wel betrokke is en dat daar binnekort ŉ antwoord op Habakuk se gebede sal kom.

- Tweedens sê Hy aan Habakuk dat Hy nog in sy (Habakuk) se lewe ŉ antwoord sal verskaf op sy pleidooie.

- Derdens sê God dat Sy optrede só ingrypend sal wees, dat hy wat Habakuk is, nie sy oë sal kan glo nie.

- Vierdens sê God iets wat Habakuk dalk nie sou wou hoor nie – Hy sê vir hom dat die Galdeërs (ook genoem die Babiloniërs) opgerig word as ŉ magtige nasie – ŉ nasie wat die ganse wêreldgeskiedenis ingrypend sou verander (v.6). Hy sê o.a. dus vir Habakuk, dat hy hom nie self moet blindstaar teen net sy eie klein kolletjie op die wêreldkaart nie, maar dat daar ŉ groter prentjie is waar God besig is, alhoewel dit uiteindelik ook ŉ impak op Habakuk en sy volk sou hê – trouens nie baie lank hierna nie en ook ingrypend en met tragiese gevolge – nog erger as wat Habakuk en die Judeërs nou ervaar!

Hierdie was niks nuuts nie, want reeds in Jes.29:13-14 het God die volgende deur Sy profeet gesê ~ Die Here het gesê: Hierdie volk is naby My met die mond, hulle eer My met wat hulle sê, maar hulle hart is ver van My af, hulle dien My soos mense dit wil hê, nie soos Ek wil nie. ¹⁴Daarom gaan Ek nog ongehoorder dinge doen met hierdie volk: die een ongehoorde ding na die ander, sodat die wysheid van sy wyse manne sal verdwyn, die verstand van sy verstandige mense tot niet sal gaan.

Die Galdeërs was op pad na Israel en ons weet dat hulle nie lank na Habakuk se worsteling met God, Juda binnegeval en Jerusalem beset het nie en in die proses is duisende Judeërs weggevoer na Babilon as slawe.

Die Here gaan voort en beskryf in vv.7-11 wie en wat hierdie verskriklike nasie – die Galdeërs, werklik is. Hy sê o.a. dat hulle geen respek het vir ander nasies en hul wette nie, want net hul wet geld. Hy beskryf o.a. ook hul weermag deur te sê dat hul perde vinniger as luiperds is en hul ruiters se akkuraatheid in hul gevegte is soos dié van ŉ arend wanneer hy sy klein prooi op ŉ hoë hoogte sien en steeds kan neerskiet op hom en hom in sy kloue gryp, nog voor die prooi onder die gras kan wegkruip.

Meer nog, die Here sê vir Habakuk – Hy waarsku hom en sê vir hom, dat die Galdeërs op pad is om die Judeërs te verwoes en weg te voer as krygsgevangenes (v.9). Dit is asof die Here vir Habakuk sê: Habakuk, jy verkwalik My dat dit sleg gaan met jou ou volkie en dat ek nie na jou luister nie – daar wag egter nog groter ellende op hulle – kyk maar, dit gaan binnekort gebeur!

Al was die Galdeërs ŉ goddelose nasie, trouens hulle was hulle eie god en daarom skuldig voor God – nie net omdat hulle hulself oorgegee het aan wetteloosheid en wreedaardigheid nie, maar omdat hulle hulself boonop gekroon het as hul eie god (v.11) en al was hulle dan in hul eie oë die “aller alles” het God juis hierdie sondige volk gebruik om die Judeërs te straf.

Hierdie nuus moes vir Habakuk verwarrend gewees het. Dit was verstaanbaar dat die Judeërs gestraf moes word vir hul eie gruwelike sonde en skaamtelose rebellie, maar wat vir Habakuk onverstaanbaar was, was dat God ŉ nog boser volk sou gebruik om die Judeërs te straf – dit het net nie sin gemaak nie – was hulle straf nie te erg nie?

7. TOEPASSING:

Die boek Habakuk is nie ŉ maklike boek om te interpreteer nie. Waarom sou God vir ons ŉ boek gee waar Habakuk se volk se ondergang en straf die fokus van hierdie verhaal is? Ons weet ook nie eens hoe Habakuk aan die einde van sy lewe gekom het nie en of hy die ballingskap oorleef het nie – ja, al was hy ŉ profeet van God, het hy saam met sy volksgenote die volle geweld van die Galdeërs ervaar!

Wat moet ons met hierdie gedeelte doen? Hoe is dit van toepassing op ons situasie vandag in Suid-Afrika? Is dit enigsins op ons van toepassing?

Ons sien toenemend hoe die situasie rondom ons in chaos en bykans onregeerbaarheid verval – dink maar net aan die dreigende (nuwe) “Rooi gevaar” – die EFF se ongedissiplineerde wetlose jongelinge en hul revolusionêre uitsprake – hoor net wat het Malema gister op die EFF se eerste verjaarsdagvieringe gesê: “the party is an international organisation and that more parties would emerge in other countries. “Children of Africa, freedom is coming. We have not tasted freedom. Freedom will come with the coming revolution...we will liberate the world” (The Mail & Guardian). Die EFF kan soos wat in baie ander lande gebeur het, ook hierdie land in ŉ burgeroorlog dompel. In hoeveel Europese en Oos-Europese lande het die juig nie juis net dit bewerkstellig nie? Sommer net nou die dag het dit in Egipte en omliggende Noord-Afrikaanse lande gebeur.

Die situasie in ons land (en die res van die wêreld) is niks anders as ongeveer 2600 jaar gelede in Habakuk se tyd nie en daarom is en moet hier lesse te leer wees vir ons in ons dag. As ons maar net na Habakuk self kyk kan ons een of twee dinge leer en wat ons in ons situasie nie moet vergeet nie:

- Habakuk was eerlik teenoor God – hy het nie doekies omgedraai nie (net soos Job – Job 30, 31). Die Psalmskrywers het dit gedoen en so ook Jesus – en hulle het dit almal gedoen sonder om skuldig na die tyd te voel. Ons moet ook die vrymoedigheid neem, om ons harte oop te maak teenoor die Here, maar ons moet egter onthou dat ons, net soos Habakuk e.a., dit steeds met die grootste agting en respek doen, maar dóén dit net.

- Habakuk het geleer dat God sonde nie ongestraf laat bly nie en dat ons nie God se oordeel of besluite oor hoe en wanneer en wie Hy straf in twyfel moet trek nie.

- Al was Habakuk ŉ profeet van God, het hy saam met sy volksgenote die volle geweld van die Galdeërs ervaar (en so ook al die ander “Torah-gehoorsame” Judeërs) en is hulle nie uitgered en gespaar van die ellende soos die vroeë Christene rondom 70 n.C. wat uit Jerusalem weggeneem is na Pela toe, toe die Romeine Jerusalem en die Tempel verwoes het nie, maar God sou Habakuk en die ander gelowiges deur hierdie beproewing dra – net soos vir Daniël en sy vriende en hierin lê daar geweldige troos en bemoediging vir ons as gelowiges – ten spyte van wat die toekoms ook al inhou en te midde van ŉ geweldgeteisterde land, sal die Here ons ook dra!

Wanneer ons na die groter prentjie kyk – na die profesie self, sien nog ŉ paar dinge wat ons kan leer:

- Ons moet besef dat die wêreld se geskiedenis (al lyk dit hoe duister), steeds onder God se beheer is. Ons sien dit in Sy reaksie teenoor Habakuk wanneer Hy in vv.5-6 sê ~ Ek gaan nog tydens julle lewe iets doen...Ek gaan die Galdeërs laat kom. God is in beheer – Hy is altyd in beheer, al lyk dit nie altyd vir ons so nie. Dink maar net terug aan nét 25 jaar gelede – na 72 jaar se kommunisme en lande wat gebuk gegaan het onder Russiese en Kommunistiese onderdrukking; gelowiges wat gesterf het vir hulle geloof, ens. val die Berlynmuur op 9 November 1989 en verander die wêreld oornag – God is inderdaad in beheer!

- Nog iets wat belangrik is om te besef, is dat die wêreld se geskiedenis nie “per ongeluk” plaasvind nie, al mag dit vir ons so voorkom. Ons moet nooit vergeet dat die Kerk van die Here Jesus Christus, altyd sentraal staan in God se plan en daarom kan en mag ons nooit agteroor sit met ŉ gesindheid van “laat gods water maar oor godsakker loop” nie – ons moet aktief bid – bid soos Habakuk, dat God verandering en vrede sal bring, maar dat ons dit ook sal aanvaar wanneer God die Kerk tugtig, ten einde die Kerk te suiwer – is dit nie juis wat op die oomblik in ons land aan die gang is nie en dalk nog erger gaan word?

- Geskiedenis volg derdens ŉ Goddelike tydskedule. Ons sal hierdie feit regdeur Habakuk sien ontplooi – God sê vir Habakuk in vv.5-6 dat Hy nog in hulle leeftyd iets gaan doen omtrent die situasie – nie dalk, of Hy weet nie – Hy weet presies wanneer en daarom moet ons ontspan en rus in God se soewereiniteit en weet dat gebeure in ons land en in die wêreld gekoppel is aan ŉ Goddelike tydskedule.

- Laastens moet ons besef dat die sleutel tot die wêreld se geskiedenis, die Koninkryk van God is. Met enige gebeure in die wêreld, moet ons onsself afvra wat die relevansie of betekenis daarvan vir die Koninkryk van God is en moet ons nie angsbevange raak nie, want God is in beheer – selfs al moet ons dalk in die proses, die “hoogste prys” betaal. Indien ons hierdie vraag nie altyd kan beantwoord nie, moet ons aanvaar – nee, weet dat God wel ŉ plan daarmee het en dat ons daarin kan rus dat ons (die van ons wie Sy kinders is) steeds deur Hom gedra sal word – ons moet net steeds saam met Dawid glo en sê ~ Die Here is my lig en my redder, vir wie sou ek bang wees? Die Here is my toevlug, vir wie sou ek vrees? (gaan lees gerus die volledige Psalm).

Wanneer ons gebeure rondom ons op hierdie wyse hanteer, volg ons Jesus se raad wat Hy aan Sy dissipels gegee het in Matt.24:4-6 ~ Jesus antwoord hulle: “Pas op dat niemand julle mislei nie. ⁵Baie sal onder my Naam kom en sê: ‘Ek is die Christus,’ en hulle sal baie mense mislei. ⁶Julle sal die rumoer van oorloë en gerugte van oorloë hoor. Pas op, moenie verskrik word nie. Dit moet kom, maar dit is nog nie die einde nie.

In hierdie eerste elf verse van Habakuk, sien ons ook die Evangelie van Jesus Christus baie duidelik, want hier is kort-kort verwysings na geregtigheid en genade, van wysheid en Goddelike voorsiening. Waar dit vir baie eeue voorgekom het asof God afwesig was in die geskiedenis van die Judeërs, het Hyself uiteindelik in die volheid van die tyd, deur die Persoon en werk van Sy Seun, Jesus Christus wat vlees geword het, geregtigheid en genade gebring vir almal wat in Hom glo, want aan die kruis het Jesus die volmaakte offer gebring sodat ons regverdigmaking kon ontvang – elkeen wat in Hom glo en Hom navolg as Verlosser en Saligmaker en elkeen wat onvoorwaardelik in Hom glo, se sonde sal vergewe word en sal hy gered word ~ Maar nou het die vryspraak deur God waarvan die wet en die profete getuig, in werking getree. Dit is die vryspraak wat nie verkry word deur die wet te onderhou nie, ²²maar deur in Jesus Christus te glo. God gee dit sonder onderskeid aan almal wat glo. ²³Almal het gesondig, en het nie deel aan die heerlikheid van God nie, ²⁴maar hulle word, sonder dat hulle dit verdien, op grond van sy genade vrygespreek vanweë die verlossing deur Jesus Christus. ^25–26Hom het God gegee as offer wat deur sy bloed versoening bewerk het vir dié wat glo. Hierdeur het God getoon wat sy vryspraak behels: Hy het die sondes wat Hy voorheen in sy verdraagsaamheid tydelik ongestraf laat bly het, vergewe. Maar Hy het ook getoon wat sy vryspraak in die teenswoordige tyd behels: Hy oordeel regverdig deurdat Hy elkeen vryspreek wat in Jesus glo (Rom.3:21-26).

Boodskap deur Kobus van der Walt – Vaaldriehoek Gereformeerde Baptistegemeente (Drie Riviere) – Sondag 27 Julie 2014

Ons Geloofshoekpenne

1. SOLI DEO GLORIA - DIE EER VAN GOD ALLEEN Alles wat God beplan het en in die geskiedenis uitvoer (niks wat is of gebeur, is uitgeslote nie), het een finale doelwit, nl. om Homself te verheerlik. Die najaging van hierdie doel is dan ook elke mens se hoogste en onontkombare roeping. Om vir jouself te leef, is die wese van sonde

2. SOLUS CHRISTUS - CHRISTUS ALEEN Hierdie genade wat God aan miljoene sondaars deur alle eeue betoon het, was nog altyd volledig gebaseer op die volmaakte middelaarswerk van Sy Seun, Jesus Christus, en daarop alleen.

3. SOLA SCRIPTURA - DIE HELE SKRIF EN NET DIE SKRIF Die hele Bybel, en net die Bybel, is God se besondere en geïnspireerde openbaring aan die mens. Daarom is dit algeheel betroubaar en die universeel gesagvolle norm vir leer en lewe.

4. SOLA GRATIA - GENADE ALLEEN As 'n sondaar gered word, dan is dit geheel-en-al te danke aan God se vrye genade, en daaraan alleen.

5. SOLA FIDE - GELOOF ALLEEN God verklaar enige en elke sondaar regverdig wanneer die vanuit sy of haar geestelike en morele bankrotskap volledig op die middelaarskap van Jesus Christus staat maak ten einde vir God aanvaarbaar te wees. Daar is geen ander manier om met God versoen te word nie. Geen menslike verdienste, van watter aard ook al, kan Christus se verdienste aanvul nie; trouens, die Woord waarsku uitdruklik dat enige poging daartoe diskwalifiserend is.

Wat Glo ons?

DIE WAARHEID MAAK VRY!

Watter waarheid maak vry?
1. Daar is maar net een waarheid en dit is die waarheid soos opgeteken in die onfeilbare Woord van die Drie-Enige God (“Die hele Skrif is deur God geïnspireer en het groot waarde om in die waarheid te onderrig, dwaling te bestry, verkeerdhede reg te stel en ŉ regte lewenswyse te kweek” - 2 Tim 3:16).

2. Ons glo voorts dat die geskrifte van die Ou- en Nuwe Testament, God se besondere openbaring aan die mens is; dat dit, soos oorspronklik neergeskryf, ten volle deur God geïnspireer is; dat hierdie openbaring (die kanon) afgesluit en genoegsaam is; dat dit volkome betroubaar is m.b.t. leer en inhoud; en dat dit die hoogste en finale gesag is vir geloof en lewe (2Tim.3:15-17; Jes.8:20; Luk.16:29-31; Ef.2:20; Rom.1:19-21; Rom.2:14-15; Ps.19:1-3; Hebr.1:1; Spr.22:19-21; Rom.15:4; 2Pet.1:19-20).

3. Ons glo in die enigste en ewige Drie-enige God: Vader, Seun en Heilige Gees – soos Hy Homself in al Sy verhewe heerlikheid in die Heilige Skrif aan ons openbaar (Deut.6:4; Jer.10:10; 1Kor.8:4-6; 1Tes.1:9; Matt.28:19; 2Kor.13:14).

4. Ons glo dat God alle dinge geskape het, met die mens as kroon en rentmeester van Sy skepping. Die eerste mens, Adam, het in sonde geval en so sy oorspronklike geregtigheid verloor. So het hy homself en die hele skepping in ellende gedompel. Dit geld besonderlik sy nageslag (die ganse mensheid), wat sedertdien in verlore toestand onder God se toorn verkeer. Gevolglik het alle mense, reeds vanaf ontvangenis en geboorte, deel aan die erfsonde, wat enersyds die erfskuld (juridies skuldige toestand onder die oordeel van God) en andersyds die erfsmet (moreel verdorwe toestand van sondegeneigdheid) behels. Die gevalle mens is dus geestelik dood en sonder die lewendmakende herskeppingswerk van die Heilige Gees is dit totaal buite sy vermoë om die Evangelie te verstaan, in Christus te vertrou, van sonde te bekeer, God lief te hê en Hom te gehoorsaam (Gen.1:31; Kol.1:16; Rom.3:23; 5:12; Titus 1:15; Gen.6:5; Jer.17:9; Rom.3:10-19; 5:12-19; 1Kor.15:21, 22, 45, 49; Ps.51:7; Job 14:4; Ef.2:3; Rom.6:20; 5:12; Hebr.2:14-15; 1Tes.1:10).

5. Ons glo in Jesus Christus, God se Seun, wat ontvang is van die Heilige Gees en uit die maagd Maria gebore is as volkome God en volkome mens vir ewig. Hy het as God se Groot Profeet, Priester en Koning na hierdie wêreld gekom. Hy is Hoof van die uitverkore mensheid en God se hoogste en finale openbaring aan die mens (Matt.1:22-23; Luk.1:27, 31, 35; Rom.1:3-4; Fil.2:6-11; Kol.2:9).

6. Ons glo in Jesus Christus as enigste Middelaar tussen God en sondaars. Hy is gekruisig en het gesterf ten einde hulle van die heerskappy en gevolge van hul sonde te verlos. Hy het in volmaakte gehoorsaamheid onder die Wet gelewe sodat Sy geregtigheid aan hulle toegereken kan word. Hulle kry nie deel aan hierdie dubbele verlossingsgenade van God op grond van enige eie verdienste nie, maar dit word aan hulle toegereken deur geloof alleen. Hierdie geloof is nie bloot regsinnige opinie nie, maar is, vanuit diep bewussyn van eie onwaardigheid, lewenslange en uitsluitende vertroue in Jesus Christus wat as Versoeningsoffer die Vader se heilige geregtigheid volkome bevredig het. Geloof is enersyds soewereine gawe van God, gewerk deur Sy Gees; dit is andersyds verantwoordelikheid en werklike handeling van die mens self. Tussen hierdie twee kante van geloof is daar ten diepste geen teenstrydigheid nie (Joh.5:39; 14:6; Hand.4:12; Rom.5:12-19; 1:2-4, 16-17; 11:33-36; Ef.2:8-9; 3:1-14; Openb.5:9-10; 7:10; Rom.4:16, 23-25; Ps.110:3; Joh.6:37, 44; Hand.13:48; 16:14).

7. Ons glo in Jesus Christus se persoonlike, liggaamlike en historiese opstanding uit die dood; in Sy hemelvaart; en in Sy huidige heerskappy ter wille van Sy mense en om alles aan Hom te onderwerp (Hand.1:3; 2:33; 13:38-39; 1Kor.15:3-6; Gal.3:16-22; Ef.1:10; Kol.1:20).

8. Ons glo in die persoonlike wederkoms van Jesus Christus (Hand.10:42; Rom.14:9-10; 1:11; 2Pet.2:4).

9. Ons glo dat Jesus Christus deur die werk van die Heilige Gees vir Hom ewige volk uit die ganse mensdom versamel, ongeag ras, geslag of stand. Elkeen wat hieraan deel het, toon die egtheid daarvan deur volhardende gehoorsaamheid aan Hom (Joh.17:2-5; 2Kor.5:18-19; 1Pet.1:3-4; Joh.1:12-13; 1Kor.2:6-16; 1Joh.5:1).

10. Ons glo in die Heilige Gees. Hy het op die Pinksterdag as Parakleet (Trooster / Voorspraak / Helper) vanaf die Vader en die Seun na die Nuwe Testamentiese gemeente gekom. Sedertdien woon Hy in alle ware gelowiges om die Seun se Middelaarswerk en regering in hulle te verwerklik. Sodoende verheerlik Hy Jesus Christus in en deur gelowiges en is Hy die waarborg dat hulle hul volle erfenis as God se kinders uiteindelik sal ontvang. Hy lei elkeen van hulle, sonder opheffing van hul verantwoordelikheid of gehoorsaamheidsvolharding, na die finale afronding van hul verlossing d.m.v. die Woord en die genademiddele wat daarmee saamhang. Sonder Sy wederbarende verligtende, versekerende, heiligmakende en toerustende werk is ware Christenskap en kerkwees totaal onmoontlik (Hand.2:39; Rom.8:9, 14, 17, 23, 26; Luk.11:13; Ef.1:13-14; 4:30; 5:18-21; 1Kor.12:4-11; 12-13; 2Kor.3:18; Kol.3:10; Joh.14:16-18, 26; Gal.5:16-26; 1Tes.5:19).

11. Ons glo in die liggaamlike opstanding uit die dood van alle mense – diegene wat in Christus gesterf het om deel te hê aan die ewige saligheid en die res om deel te hê aan die ewige verdoemenis (Rom.1:4; 4:25; 6:5; 1Pet.1:3; 1Kor.15:12-21, 20-21; Matt.27:53; Hand.1:21; 2:31; 3:21).

12. Ons glo dat Jesus Christus alle ware gelowiges (en net hulle) beveel om Hom van plek tot plek gesamentlik in gemeenteverband te dien volgens die riglyne wat Hy daarvoor in die Skrif neerlê, Elke gelowige is dus verantwoordelik om hom, indien enigsins moontlik, by ’n gemeente te voeg waar die Here in gees en waarheid gedien word; om hom aan die broers en susters toe te wy; en om hom aan die gepaardgaande dissipline te onderwerp. So ’n plaaslike gemeente staan slegs onder die gesag van Jesus Christus, maar benodig tog vir sy welsyn gemeenskap met ander gemeentes waar die Here ook in gees en waarheid gedien word (Hand.2:42-47; 20:7; Ps.119:148; Matt.6:6; 18:15-20; 1Kor.12:12-27; Ps.84; Hebr.10:25; Rom.1:7; Ef.1:20-22).

13. Ons glo dat Jesus Christus die Doop en die Nagmaal ingestel het en dat dit deur alle ware gelowiges (en net hulle) in gehoorsaamheid en as belydenis onderhou moet word as heenwysing na die mees basiese aspekte van hulle geloof en verlossing. Die Doop is die onderdompeling van die gelowige in water as belydenis van sy identifisering met Jesus Christus in Sy dood, begrafnis en opstanding. Die Nagmaal is die deelname aan die brood en die beker wat wys op Jesus Christus se versoeningsoffer, naamlik Sy gebroke liggaam en gestorte bloed (Hand.2:37-41; 8:12-13, 36-38; 9:18; 10:47-48; 11:16; 15:9; 16:14-15, 31-34; 18:8; 19:3-5; 22:16; 1Pet.3:21; Rom.6:3-4; Gal.3:27; Kol.2:12; 1Pet.3:21; Hebr.9:25, 26, 28; 10:22; Matt.7:6; 15:9; 26:26-28; 28:19-20; Joh.3:23; 6:29, 35,47-58; 1Kor.10:1-2, 16, 17, 21; 11:23-29; 2Kor.6:14-15; Eks.20:4-5; ).

OPE BRIEF AAN DIE N.G. KERK

(Meer as 3000 kopiee van hierdie brief is uitgestuur na alle beskikbare E-Posadresse in die N.G. Kerk)

2012-05-04

Geagte Broeder

Na baie gebed en besinning rig ek hierdie brief aan u en ’n klompie ander broeders in die N.G. Kerk en vra dat u hierdie brief biddend sal lees en met ’n oop gemoed daarna sal kyk.

Ek is tans ’n predikant in die Vaaldriehoek Gereformeerde Baptistegemeente en het teologie studeer aan die Potchefstroomse Universiteit vir C.H.O. Voor ek voltyds in die bediening betrokke geraak het, was ek baie lank ’n onderwyser waarvan 12 jaar as skoolhoof. Ek en my vrou was ook baie jare lidmaat van die N.G. Kerk, maar is in 1984, toe die N.G. Kerk nog gestaan het op hul belydenisskrifte, onder sensuur geplaas en afgesny van ’n N.G.-gemeente in Ermelo omdat ons, nadat ons waarlik tot wedergeboorte gekom het, oortuig geraak het van die doop van gelowiges (die kredodoop) en ons laat doop het. Ons het deur die jare heen hegte vriendskapsbande met N.G.-lidmate gehad (en het nog steeds) – lidmate wat waarlik die Here Jesus Christus as Saligmaker navolg (beide "kredo- en paedodopers").

Ek glo met 'n gebroke hart dat 'n skokkende groot deel van die institusionele kerk van ons dag grootliks koers verloor het, in sekere gevalle selfs reddende geloof versaak het, en dringend nodig het om onverwyld en met hartstog terug te keer na die fundamentele geloofsvertrekpunte van die Reformasie: die Skrif alleen, genade alleen, Christus alleen, geloof alleen, die eer van God alleen. Ek onderskryf die histories-gerespekteerde en internasionaal-erkende 1689 Baptiste Belydenis - soos meeste reformatoriese (gereformeerde) Baptiste oor die wêreld heen, asook die Belydenisskrif en Kernwaardes van Sola 5, 'n assosiasie van Godgesentreerde evangeliese gemeentes en gelowiges in (tans) agt lande in Suider-Afrika

Waarom rig ek hierdie brief aan u? Die afgelope jaar of drie, maar veral die afgelope jaar het ek intens bewus geraak van ernstige dwaalleer wat posgevat het in die N.G. Kerk en ek is intens besorg oor broers en susters in die Here Jesus Christus wat in die N.G. Kerk is. Ek kry van tyd tot tyd te doen met predikante in u denominasie en ek ervaar intense bekommernis en selfs verwarring by van hulle (veral jongeres).

Ek het ook bevriend geraak met heelwat N.G.-lidmate en ’n paar predikante op "Facebook" en kon ek sommige van die debatte wat gevoer word tussen regsinnige lidmate en –predikante aan die eenkant en "nuwe hervormers"/"verligtes"/"liberales"/"vrydenkers" aan die anderkant. My simpatie met die "behoudendes" aan die eenkant en my skok en ontnugtering in predikante wat in my oë bykans niks meer van die Woord van God glo nie, het a.g.v. hierdie debatte, net nog verder verdiep.

Wat ek nie kan verstaan nie, is dat die N.G. Kerk oënskynlik die wil en vermoë verloor het om op te tree teen teoloë, ampsdraers en predikante wat nie meer volgens die Belydenisskrifte en die Woord van God optree nie en derhalwe in my oë dwaalleraars geword het (Openb.2:14-15; 1 Tes.5:14; 2 Tim.4:2-5; Deut.13:5; 1 Kor.5:11, 13; Titus 1:9; e.a.). In die lig van Ferdie Mulder se boek, asook dit wat ek in die pers, persoonlike Blogs en "Facebook" lees, kan ek nie anders as om te dink dat die gesagstrukture van die N.G. Kerk reeds deur die "nuwe hervormers" gekaap is en daarom dat niks gedoen word aan persone/lidmate wat die Kerk van die Here Jesus Christus intens skade berokken nie.

Ek kan bv. nie verstaan hoe ’n persoon soos Jean Oosthuizen steeds maar net toegelaat word in sy posisie by die Kerkbode, terwyl hy blatant voortgaan om mense (insluitende myself) te belaster, te beledig, te verkleineer en geen standpunt inneem teen dwaalleer nie – hy maak ’n openlike bespotting van God Drie-Enig, ens. (Titus 1:16; e.a.). Hy gebruik baie dikwels kru taal teenoor mense wat opgevoede heidene nie eens sal gebruik nie (’n voorbeeld van een van die "Facebook" drade wat hierdie feite bevestig kan op versoek verskaf word) en dan praat ek nie eens van sy persoonlike "Facebook-muur" nie! Christene wat sterk van hom op Facebook verskil, word summier geblok, maar ateïste word ‘n vry hand gegee om God te laster. Dit lyk na ‘n eensydige skending van spraakvryheid.

Ek staan verstom en geskok oor sommige predikante se uitsprake oor die hel (wat kwansuis nie bestaan nie – Matt.5:22; Mark.9:47-48; 1 Tim.1:19-20; e.a.); die feit dat Satan nie ’n werklikheid is nie (Jak.4:7; 1 Pet.5:8; e.a.); geen sondeval nie (Gen.3; 1 Joh.1:6, 8; e.a.); dat Jesus nie uit ’n maagd gebore is nie (Matt.1:18; Luk.1:34; e.a.); die feit dat Christus nie uit die dood opgestaan het nie (Luk.24:36; Joh.20:27; e.a.); dat Jesus Christus nie aan die regterhand van God die Vader sit nie (Mark.16:19; e.a.); die skepping; Jona en Noag wat mitologiese verhale is; uitsprake wat positief is oor die "emergent church", panenteïsme, homoseksualitiet, ens. ens. My vraag is, hoe die N.G. Kerk steeds kan toelaat dat die gewone lidmaat (geredde en soekendes) wat op soek is na ’n ware en intieme verhouding met Jesus Christus en groei in heiligmaking, blootgestel kan word aan sulke predikante en selfs ’n moderator? Manne soos Nelus Niemandt; ’n Albert Cruywagen; Gerhard Bothma; Ben du Toit en talle teologiese professore en andere? Ek wil nie eers kommentaar lewer op sommige sinodale besluite nie.

Ek wil nie eers kommentaar lewer op sommige werklik-ontstellende Algemene Sinode- besluite nie.

Aan die begin van hierdie jaar, toe ek ook Ferdie Mulder se boek "Opgestaan" gelees het, is dit wat ek ervaar, gehoor, gelees en vermoed het, opnuut bevestig en het ek net nog meer intens bewus geraak van wat in die N.G.K. aan die gang is en wat sommige van u as predikante, studente en talle lidmate moet ervaar. My hart het al meer begin pyn vir regsinnige (gereformeerde) broers en susters in die N.G. Kerk en het ek net nog dieper bewus geraak van die nood; die paniek; die verwarring; die pyn; ens. wat besig is om pos te vat by diesulkes. Ek is veral ook intens bekommerd oor "onskuldige" kinders wat "losgelaat" word in van die teologiese fakulteite waar N.G. predikante opgelei word.

Ek en ons gemeente is tans deel van "SOLA 5", ’n assosiasie van Evangeliese Christene in Suidelike Afrika en ek dien ook tans op die hoofbestuur van "SOLA 5". Die meeste van die predikante wat deel uitmaak van "SOLA 5" is Engelssprekende broers in die Here en hulle wil gedurig van my weet wat aan die gang is in Afrikaanse kerklike geledere en hoe ek dit sien. Ek self vra my daagliks die vraag af: Wat gaan hier aan? Wat kan ons doen – wat kan ek doen? Dit gaan tog immers hier oor die eer van God en die waarheid!

Die Skrif roep ons ernstig op om te waak teen dwaalleer, omdat dit mense weglei van die geopenbaarde waarhede. Dit is nie ‘n saak wat enige Christen by hom kan laat verbygaan nie (2 Pet.2:1-2; Titus 1:7-11; 2 Tes.2:15; e.a.).

My broeder in Christus, ek is intens bekommerd oor die Kerk in Suid-Afrika in die algemeen en dan spesifiek oor wat aan die gang is in die N.G. Kerk en ek bid dat die Here sal ingryp en Sy eer sal herstel. Ek wens so dat ek hande kon vat met u in hierdie stryd op vergaderings, forums, sinodes, ens., maar omdat ek nie lidmaat van die NGK is nie, kan ek nie en kan ek u maar net verseker van my voorbidding en dat ek waar moontlik my bydrae sal lewer.

Sterkte in die stryd – ek dink aan u!

U broeder in Christus Jesus.

Kobus van der Walt