.: Die Brief aan die Hebreërs – 34 (“Algemene riglyne vir ’n lewe as Gelowige

Sunday, July 20, 2014

Die Brief aan die Hebreërs – 34 (“Algemene riglyne vir ’n lewe as Gelowige – 03”)

1. INLEIDING:

In hierdie laaste hoofstuk van die Hebreërbrief, spreek die skrywer vir ons enkele riglyne vir ŉ lewe van ŉ gelowige aan. Tydens die twee vorige geleenthede het ons gesien dat hy geskryf het oor ons verhouding teenoor medegelowiges en dan spesifiek t.o.v. ons liefde vir ons broers, gasvryheid, ons optrede teenoor medegelowiges wat vir hul geloof in die tronk is, die huwelik, tevredenheid of te wel vergenoegdheid en ook volharding in die geloof.

In hierdie derde en laaste gedeelte van die skrywer se persoonlike raad aan ons as gelowiges, spreek hy ons optrede t.o.v. God aan, asook enkele ander opdragte.

2. SKRIFLESING:

Hebr.13:10-25 ~ Ons het ’n altaar waarvan dié wat nog die offerdiens volgens die ou orde verrig, nie die reg het om te eet nie. ¹¹Die bloed van die offerdiere word deur die hoëpriester in die heiligdom ingebring vir die sonde, maar hulle liggame word buitekant die laer verbrand. ¹²Daarom het Jesus ook buitekant die stadspoort gely om die volk deur sy eie bloed van hulle sonde te reinig. ¹³Laat ons dan nou uitgaan na Hom toe buitekant die laer en die smaad dra wat Hy gedra het, ¹⁴want ons het in hierdie wêreld geen vaste verblyfplek nie, ons is op soek na die toekomstige. ¹⁵Laat ons dan onophoudelik deur Jesus aan God ’n offer van lof bring, dié lof wat aan Hom gebring word deur die lippe wat sy Naam bely. ¹⁶Moenie nalaat om goed te doen en mededeelsaam te wees nie, want dít is die offers wat vir God aanneemlik is. ¹⁷Julle voorgangers hou wag oor julle lewe en moet aan God rekenskap gee. Wees gehoorsaam en onderdanig aan hulle, want dan sal hulle hulle werk met vreugde kan doen en nie kla nie; anders het dit vir julle geen nut nie. ¹⁸Hou aan om vir ons te bid, want ons is daarvan oortuig dat ons gewete skoon is, omdat ons in elke opsig probeer doen wat reg is. ¹⁹Veral dring ek by julle daarop aan om te bid dat God my gou na julle toe sal laat terugkom.

Gebed vir die lesers

²⁰God wat vrede gee, het ons Here Jesus wat deur die bloed van die ewige ver3bond die groot Herder van sy kudde is, uit die dood teruggebring. ²¹Mag dié God julle toerus met alles wat goed is, sodat julle sy wil kan doen. Mag Hy deur Jesus Christus in ons tot stand bring wat vir Hom aanneemlik is. Aan Hom behoort die heerlikheid tot in alle ewigheid! Amen.

Laaste versoek en groete

²²Broers, dit is my dringende versoek: julle moet geduldig na hierdie woorde luister waarmee ek julle bemoedig het, al het ek dit net kortliks aan julle geskrywe. ²³Julle weet seker al dat ons broer Timoteus vrygelaat is. As hy gou genoeg kom, bring ek hom saam wanneer ek julle besoek. ²⁴Groete aan al julle voorgangers en aan al die gelowiges. Dié wat van Italië afkomstig is, stuur ook vir julle groete. ²⁵Die genade van God sal by julle almal wees!

3. ONS ALTAAR (v.10-14):

Onder sekere van die Mosaïese Wette was die priesters toegelaat om van die offervleis, of graanoffers te eet (Lev.7), maar dan was daar ook ander offerandes waarvan die priesters niks mag geëet het nie. Een so ŉ offer was die sondeoffer soos omskryf in Lev.4 en Lev.16, waar die priester ŉ gebreklose bul moes slag en van die bloed sewe maal teen die voorhangsel in die Tent van Ontmoeting moes sprinkel. Die res van die bloed moes teen die fondament van die offeraltaar gegooi word; die vet om die binnegoed word op die altaar verbrand, terwyl die res van die bul (binnegoed, vleis, bene, pensmis, ens.) buite die kamp op ŉ houtvuur op die ashoop verbrand word, ens.

Dit is baie duidelik dat die Hebreërskrywer met sy skrywe hier, presies daardie ritueel van die sondeoffers in gedagte het. Ons het egter vroeër in hoofstukke 9 en 10 gesien dat die apostel die lyn deur getrek het van die seremoniële wette na die offer wat Christus gebring het op Golgota en dat hierdie Ou

Testamentiese offers hul vervulling in Christus Jesus gevind het, deurdat Jesus die volmaakte en finale offer gebring het en weer opgestaan het uit die dood en opgevaar het na die hemel, ten einde die weg te open na die ewige heerlikheid vir almal wat in Hom glo en in Hom uitverkies is.

Wat wil die apostel dus sê as hy in v.10, 11 sê dat ons ŉ altaar het? Die vroeë Christene aan wie hierdie brief gerig was, het waarskynlik gevoel dat die Christelike geloof afsteek by die Judaïsme omdat die Judaïste ŉ altaar gehad het, maar die gelowiges nie en daarom sê die skrywer vir hulle dat hulle wel ŉ altaar het, nl. die kruis waaraan Jesus Sy finale en volmaakte offer gebring het, trouens hy gaan verder en sê dat die priesters nie deel mag hê aan die sondeoffer en daarvan eet nie, maar óns mag wel, want ons het deel aan Christus se offer ~ Laat julle as lewende stene opbou tot ’n geestelike huis, om ’n heilige priesterdom te wees en geestelike offers te bring wat deur Jesus Christus vir God welgevallig is (1 Pet.2:5).

Die apostel wil dus ook vir sy lesers sê dat hulle nie so moet fokus op die rituele nie, maar op die feit dat God in hul harte werk. Ons moet dus nie allerlei uiterlike gebruike en tradisies aanhang nie, maar ons moet let op ons hartsgesindheid en ingesteldheid. Wat gaan ten diepste aan in ons geestelike lewe; groei ons in ons heiligmaking en in ons liefde vir Christus en ons naaste; neem ons kennis van die Woord toe en weerstaan ons versoeking al beter en beter – dít is die dinge waaroor ons besorg moet wees en nie allerlei uiterlike dinge nie.

Wat verder opmerklik is, is die feit dat die Hebreërskrywer die feit in v.12 vermeld, dat Jesus buite Jerusalem gekruisig is – waarom is dit so belangrik om dit te noem? Behalwe vir die feit dat alle misdadigers in die oë van die Jode buite die stad gekruisig moes word, het dit besondere waarde vir ons as gelowiges, want eerstens is dit gedoen om daardeur die breuk tussen die Judaïsme en die Christelike geloof op tasbare wyse te illustreer – Christus distansieer Hom van al die dooie Levitiese rituele wat binne in daardie stad aan die gang was. Net so moet ons nooit ooit weer betrokke raak by dooie onbybelse rituele nie en terselfdertyd moet ons, wanneer ons verwerping ervaar a.g.v. ons navolging van Christus, weet dat ons identifiseer met Christus wat as uitgeworpene buite die stadsmure “geoffer” was. Paulus het baie oor hierdie afskeiding van ons as gelowiges te sê gehad ~ Moenie met ongelowiges in dieselfde juk trek nie. Hoe kan daar vennootskap wees tussen reg en onreg? Hoe kan daar gemeenskap wees tussen lig en duisternis? ¹⁵Hoe kan daar eenstemmigheid wees tussen Christus en Belial? Hoe kan ’n gelowige dieselfde belange hê as ’n ongelowige? (2 Kor.6:14-15).

Behalwe dat die Hebreërskrywer ons in v.13 waarsku dat ons ook “na buite” moet gaan en die smaad saam met Christus dra, waarsku Paulus ons ook terselfdertyd in 2 Tim.3:12 van dieselfde ding ~ Almal wat in Christus Jesus toegewy aan God wil lewe, sal ook vervolg word. Dit moet ons derhalwe nie verbaas as ons vervolging ervaar wanneer ons, onsself afskei van die wêreld nie.

Wanneer ons egter verwerping en vervolging ervaar moet ons altyd onthou, dat dit maar net vir ŉ kort tydjie sal aanhou, want soos die apostel in v.14 sê ~ ...want ons het in hierdie wêreld geen vaste verblyfplek nie, ons is op soek na die toekomstige – ons oë moet gevestig wees op die hiernamaals – ons moet ŉ ewigheidsperspektief ontwikkel.

Ek móét egter onmiddellik ook byvoeg en sê dat hierdie afskeiding net te doen het met die sonde van hierdie wêreld en dat dit nie impliseer dat ons, ons ook moet afskei van die mense van die wêreld nie, want ons moet tog immers steeds betrokke by hulle wees, want hoe anders sal hulle dan die Evangelie hoor en dit is tog immers ook die opdrag wat ons van die Here Jesus self ontvang het in Matt.28:19-20?

4. ŉ LOFOFFER (v.15-16):

Dit is derhalwe baie duidelik dat die gelowige niks meer uit te waai moet hê met die Joodse offersisteem nie en dit is wat die skrywer vir sy lesers wil sê – waarom? Omdat die offers wat ons bring van totaal en al ŉ ander aard is, want slegs en alleen deur die bemiddeling en tussenkoms van Christus – en Christus alleen, kan en mag ons offers aan God die Vader bring. Hierdie offerandes wat ons deur Christus bring is ook nie bloedoffers soos onder die Mosaïese wette nie, maar lofoffers tot God Drie-Enig en wat in ons harte ontspring en deur ons lippe voortgebring word.

Vers 16 herinner ons egter verder daaraan dat daar nog ŉ faset van lofoffer is wat ons moet bring, nl. om goed te doen en mededeelsaam te wees, want sê die Hebreërskrywer, dít is offers wat vir God aanneemlik is.

Die implikasie hiervan is derhalwe dat gelowiges geen altare oprig nie en geen bloedoffers bring nie en nooit priesters aanstel nie. Ons hoop is nie gevestig op, of hang nie af van enige iets of iemand anders as net Jesus Christus nie. Al wat saak maak is ŉ persoonlike verhouding met Hom en daarom het ons nie nodig om enige iets anders te doen nie, want Hy het alles reeds vir ons vermag wat nodig was om ŉ aanneemlike offer vir God die Vader te wees en daarom is die Christelike godsdiens nie ŉ godsdiens van rituele, van vorm en seremonies; van altare en kerse; van togas en mantels en wierook, of hooftooisels nie. Ook is dit nie ŉ godsdiens van heiliges en klokkies en kruise en ikone nie – ook is dit nie ŉ godsdiens van offerandes en allerlei moets en moenies nie. Enige godsdiens wat aandag aan hierdie dinge gee, is nie die ware godsdiens en Christendom nie, want diesulkes verstaan van God se vrye genade geen snars nie. Ons vertroue is gesetel in die genadige en voltooide werk van Jesus Christus en ons geloof in Hom en Hom alleen en dit het tot gevolg dat ons ŉ ewigheidsperspektief ontwikkel; met God, deur Christus Jesus praat; gevul is met dankbaarheid en lofprysing en t.w.v. Sy eer ander hoër ag as onsself, hulle lief het en goed doen aan andere. In woord en daad dien ons dus die lewende God.

5. VOORGANGERS (v.17):

Die volgende riglyn vir die lewe van gelowiges, is dié van onderwerping. In v.7 het die apostel die gemeente terug verwys na vorige leiers en wie se geloofpad hulle moet navolg, maar nou druk hy dit op hul harte om hul huidige leiers te gehoorsaam. Waarom skryf hy dit vir hulle? Enersyds omdat hy oortuig is van die opregtheid en gawes van die leiers, maar ook omdat hy waarskynlik besef dat al die gemeentelede nie die nodige respek betoon teenoor die leiers wat vereis word nie, omdat hulle leiers deur God self geroep en aangewys is.

Die punt wat die Hebreërskrywer wil maak, is dat dit tot die voordeel van die gemeente is, om gehoorsaam te wees aan die leierskap en hulle aan die voorgangers te onderwerp. Hierdie oproep is in lyn met dit wat Paulus in 1 Tes.5:12-13 sê ~ Broers, ons vra julle: Erken die mense wat so hard onder julle werk en julle in opdrag van die Here lei en teregwys. ¹³Betoon in liefde die hoogste agting aan hulle ter wille van hulle werk. Leef in vrede met mekaar.

Waarom is dit nodig om te onderwerp aan die leierskap? V.17a verskaf die antwoord ~ Julle voorgangers hou wag oor julle lewe en moet aan God rekenskap gee. Dit dan is die anderkant van die muntstuk en dit laat my sidder, want daar rus derhalwe ŉ geweldige verantwoordelikheid op die skouers van die voorganger van ŉ gemeente/leierskap. Verder is die Nuwe Testament vol opdragte aan voorgangers waaraan hulle moet voldoen en ek noem slegs enkeles – bv. ~ Dit is die dinge waaroor jy moet praat. Gebruik jou volle gesag om aan te moedig en tereg te wys. Gee aan niemand aanleiding om op jou neer te sien nie (Titus 2:15); Pas die kudde van God wat aan julle toevertrou is, goed op. Hou toesig oor hulle, nie uit dwang nie, maar gewillig soos God dit verwag; nie om eie gewin nie, maar uit toegewydheid; ³ook nie deur baas te speel oor dié wat God aan julle sorg toevertrou het nie, maar deur ’n voorbeeld vir die kudde te wees (1 Pet.5:2-3). Jakobus waarsku ook in Jak.3:1 wanneer hy sê ~ My broers, julle moenie almal leermeesters wil wees nie, want julle moet weet dat ons wat leermeesters is, strenger as ander beoordeel sal word.

Hoor egter terselfdertyd die belofte aan die gemeente wanneer hulle gehoor gee aan hierdie opdrag ~ En dan, wanneer die Opperherder kom, sal julle die heerlikheid as onverganklike kroon ontvang (v.4).

Behalwe vir die geweldige verantwoordelikheid wat daar op die skouers van voorgangers rus, bring die gemeente se onderwerping, lojaliteit, gehoorsaamheid en navolging ook vir die voorganger groot vreugde en daarom het die gemeente ook ŉ verantwoordelikheid om dit vir hom/hulle aangenaam te maak, daarom dat die skrywer in die tweede gedeelte van v.17 sê ~ Wees gehoorsaam en onderdanig aan hulle, want dan sal hulle hulle werk met vreugde kan doen en nie kla nie; anders het dit vir julle geen nut nie. Hoor wat sê Johannes ~ Niks verskaf my groter vreugde nie as om te hoor dat my kinders in die waarheid lewe (3 Joh.4). Wanneer die gemeente gehoor gee aan hierdie oproep, dan kan die voorganger saam met die apostel Paulus uitroep ~ Julle is my blydskap en my kroon (Fil.4:4c).

6. GEBED (vv.18-21):

Nog ŉ riglyn en opdrag is om voorbidding te doen. Wanneer die gemeente vir hul voorganger bid, verskaf dit plesier aan die Here en is dit nog ŉ wyse om Hom te dien.

Die skrywer van die Hebreërbrief was waarskynlik ŉ leier van ŉ gemeente of selfs gemeentes en hier vra hy dat hulle vir hom sal bid. Elke dienskneg van God het die gebede van gelowiges nodig ten einde hulle te kan bedien. Voorgangers van gemeente is net so blootgestel aan versoeking en sonde soos die gemeente self; hulle het ook hulle blindekolle en swakhede en as hulle nie staande kan bly nie, kan hulle nie met vrug arbei in die gemeente nie en ly die gemeente geestelik skade, trouens gemeenteleiers word baie dikwels baie meer en feller geteister deur die vyand, omdat hy weet dat indien die leraar van die gemeente nie sy kudde behoorlik kan lei en leer nie, die hele gemeente daaronder ly.

As ons krag en lewe in ons eie lewe, maar ook in die gemeente wil ervaar, moet ons bid. Ek wil dus vandag (weer soos in die verlede) onbeskaamd vra dat julle vir my op gereelde basis sal bid asb. – bid dat ek bewaar sal bly van aanvalle deur die vyand; bid dat ek weerhou sal word om te sondig en dan veral ook die woorde van Ef.6:19 ~ Bid ook vir my dat wanneer ek preek, God my die woorde gee dat ek die geheimenis van die evangelie met vrymoedigheid kan bekend maak.

In v.19 vra die skrywer veral dat die gemeente sal bid dat hy spoedig met hulle verenig sal word – ons weet nie waarom hy nie by hulle is nie en ook nie waar hy is nie, maar deur hierdie versoek openbaar hy enersyds sy geloof in en afhanklikheid van gebed en andersyds dat hy lief is vir sy broers en dat hy daarom daarna verlang om by hulle te wees.

In vv.20-21 bid die skrywer nou vir sy lesers en erken hy dat God dié Een is wat vrede aan hom en sy lesers geskenk het deur Sy Seun Jesus Christus se soendood en bid hy verder dat hierdie genadige en versoenende God, sy lesers sal toerus en geestelik sal opbou, sodat hulle Hom as Here sal navolg en dien en sodoende Sy wil vir hul lewens sal uitleef. Hieruit is dit derhalwe duidelik, dat ons nie alleen God se wil sal ken nie (deur die kennis van die Woord), maar dat ons ook die nodige krag sal ontvang om Sy wil te kan uitleef en dit is wat die skrywer hier ook voor vra en daarom sê hy dan ook by implikasie, dat ons nie God se wil kan uitleef uit eie krag nie – slegs God kan dit aan ons verskaf en daarom moet ons gereeld daarom vra ~ Uit onsself is ons nie in staat om iets te bedink asof dit uit onsself kom nie. Ons bekwaamheid kom van God... (2 Kor.3:5). Wat ons te doen staan, is om gewillig te wees om God se wil te doen en daarom te vra en Hy sál dit gee, want 2 Kor.9-10 leer ons dat ~ God wat saad verskaf om te saai en brood om te eet, sal ook aan julle saad gee en dit laat groei en julle vrygewigheid ’n ryk oes laat oplewer. Ons God is ŉ God wat die beloftes van Sy Woord gestand doen en daarom kán elkeen van ons geestelik groei en volhard tot die einde toe en v.21 is dan presies ook die gebed wat ons elke dag hiervoor kan bid en die Here sal vra dat Hy ons vandag en elke dag sal toerus met alles wat goed is, sodat ons Sy wil sal kan doen en dat Hy deur Jesus Christus in ons dít tot stand sal bring wat vir Hom aanneemlik is.

7. GROETEWOORDE (vv.22-25):

In die laaste vier verse van hierdie brief aan die Hebreërs, vra hy sy lesers om hierdie brief geduldig te lees, iets wat hy sekerlik heel aan die begin van sy brief moes geskryf het, maar hy wil hierdeur vir al sy lesers (daarom ons ook) aanmoedig om sy brief weer en weer te lees, juis omdat hy soveel dinge net kortliks aangespreek het en daarom hoef ŉ mens nie hierdie brief in een sitting deur te lees nie, maar kan en behoort ons dit tema vir tema te lees en te oordink en toe te pas en hierdie temas is nie lang temas nie, daarom dat die Hebreërskrywer sê dat hy Hierdie woorde net kortliks geskrywe het.

Wanneer die skrywer dit sê, moet ons onsself afvra hoe ernstig neem ons sy boodskap op en dan veral die ses pastorale waarskuwings wat primêr handel oor die terugdraai van mense – selfs mense wat hulself op ŉ stadium Christene genoem het en wat nie volhard in die geloof tot die einde toe nie – Nico van der Walt sê die volgende van hierdie pastorale waarskuwings: Die ses pastorale waarskuwings in die boek vul enige Christen met die vrese van die Here (2:1-4; 3:7-4:13; 5:11-6:12; 10:26-39; 12:14-17; 12:25-29). So 'n terugdraai, word onmiskenbaar duidelik gesê, kom neer op 'n miskenning van wat God finaal en volmaak in Christus gedoen het. Dit word in skokkende sterk taal gesê. Dis so goed soos om die Seun van God weer te kruisig en te verag; om Hom openlik te bespot; om die bloed van die verbond te minag (Hebr.6:6: 10:29). Só ŉ ernstige saak is dit, dat diegene wat hulle daaraan skuldig maak, net een uiteinde het - die verskriklike toorn van God.

Ons moet dus luister na wat die Woord vir ons leer en dit in en deur ons lewe toepas, anders kan ons terugval en diegene wie die Evangelie gehoor het en nie volhard tot die einde toe nie, sal erger gestraf word as diegene wie nog nooit die Evangelie gehoor het nie.

In vv.23-25 sluit die Hebreërskrywer sy brief af deur groete aan ŉ paar mense oor te dra en wat meer is, hy bring ŉ bekende Nuwe Testamentiese broer saam met hom wanneer hy na hulle kom, nl. Timoteus wat vrygelaat is nadat hy uit die gevangenis was vir sy geloof – inderdaad goeie nuus, want ŉ geliefde broer is vrygelaat en dan in v.25 spreek hy ŉ seënwoord oor hulle uit en hierdie woorde is dieselfde as dié wat ons in Hebr.13:9, asook 2 Kor.12:9 vind, nl. ~ Die genade van God sal by julle almal wees!

Amen.

Boodskap deur Kobus van der Walt – Vaaldriehoek Gereformeerde Baptistegemeente (Drie Riviere) – Sondag 20 Julie 2014

Ons Geloofshoekpenne

1. SOLI DEO GLORIA - DIE EER VAN GOD ALLEEN Alles wat God beplan het en in die geskiedenis uitvoer (niks wat is of gebeur, is uitgeslote nie), het een finale doelwit, nl. om Homself te verheerlik. Die najaging van hierdie doel is dan ook elke mens se hoogste en onontkombare roeping. Om vir jouself te leef, is die wese van sonde

2. SOLUS CHRISTUS - CHRISTUS ALEEN Hierdie genade wat God aan miljoene sondaars deur alle eeue betoon het, was nog altyd volledig gebaseer op die volmaakte middelaarswerk van Sy Seun, Jesus Christus, en daarop alleen.

3. SOLA SCRIPTURA - DIE HELE SKRIF EN NET DIE SKRIF Die hele Bybel, en net die Bybel, is God se besondere en geïnspireerde openbaring aan die mens. Daarom is dit algeheel betroubaar en die universeel gesagvolle norm vir leer en lewe.

4. SOLA GRATIA - GENADE ALLEEN As 'n sondaar gered word, dan is dit geheel-en-al te danke aan God se vrye genade, en daaraan alleen.

5. SOLA FIDE - GELOOF ALLEEN God verklaar enige en elke sondaar regverdig wanneer die vanuit sy of haar geestelike en morele bankrotskap volledig op die middelaarskap van Jesus Christus staat maak ten einde vir God aanvaarbaar te wees. Daar is geen ander manier om met God versoen te word nie. Geen menslike verdienste, van watter aard ook al, kan Christus se verdienste aanvul nie; trouens, die Woord waarsku uitdruklik dat enige poging daartoe diskwalifiserend is.

Wat Glo ons?

DIE WAARHEID MAAK VRY!

Watter waarheid maak vry?
1. Daar is maar net een waarheid en dit is die waarheid soos opgeteken in die onfeilbare Woord van die Drie-Enige God (“Die hele Skrif is deur God geïnspireer en het groot waarde om in die waarheid te onderrig, dwaling te bestry, verkeerdhede reg te stel en ŉ regte lewenswyse te kweek” - 2 Tim 3:16).

2. Ons glo voorts dat die geskrifte van die Ou- en Nuwe Testament, God se besondere openbaring aan die mens is; dat dit, soos oorspronklik neergeskryf, ten volle deur God geïnspireer is; dat hierdie openbaring (die kanon) afgesluit en genoegsaam is; dat dit volkome betroubaar is m.b.t. leer en inhoud; en dat dit die hoogste en finale gesag is vir geloof en lewe (2Tim.3:15-17; Jes.8:20; Luk.16:29-31; Ef.2:20; Rom.1:19-21; Rom.2:14-15; Ps.19:1-3; Hebr.1:1; Spr.22:19-21; Rom.15:4; 2Pet.1:19-20).

3. Ons glo in die enigste en ewige Drie-enige God: Vader, Seun en Heilige Gees – soos Hy Homself in al Sy verhewe heerlikheid in die Heilige Skrif aan ons openbaar (Deut.6:4; Jer.10:10; 1Kor.8:4-6; 1Tes.1:9; Matt.28:19; 2Kor.13:14).

4. Ons glo dat God alle dinge geskape het, met die mens as kroon en rentmeester van Sy skepping. Die eerste mens, Adam, het in sonde geval en so sy oorspronklike geregtigheid verloor. So het hy homself en die hele skepping in ellende gedompel. Dit geld besonderlik sy nageslag (die ganse mensheid), wat sedertdien in verlore toestand onder God se toorn verkeer. Gevolglik het alle mense, reeds vanaf ontvangenis en geboorte, deel aan die erfsonde, wat enersyds die erfskuld (juridies skuldige toestand onder die oordeel van God) en andersyds die erfsmet (moreel verdorwe toestand van sondegeneigdheid) behels. Die gevalle mens is dus geestelik dood en sonder die lewendmakende herskeppingswerk van die Heilige Gees is dit totaal buite sy vermoë om die Evangelie te verstaan, in Christus te vertrou, van sonde te bekeer, God lief te hê en Hom te gehoorsaam (Gen.1:31; Kol.1:16; Rom.3:23; 5:12; Titus 1:15; Gen.6:5; Jer.17:9; Rom.3:10-19; 5:12-19; 1Kor.15:21, 22, 45, 49; Ps.51:7; Job 14:4; Ef.2:3; Rom.6:20; 5:12; Hebr.2:14-15; 1Tes.1:10).

5. Ons glo in Jesus Christus, God se Seun, wat ontvang is van die Heilige Gees en uit die maagd Maria gebore is as volkome God en volkome mens vir ewig. Hy het as God se Groot Profeet, Priester en Koning na hierdie wêreld gekom. Hy is Hoof van die uitverkore mensheid en God se hoogste en finale openbaring aan die mens (Matt.1:22-23; Luk.1:27, 31, 35; Rom.1:3-4; Fil.2:6-11; Kol.2:9).

6. Ons glo in Jesus Christus as enigste Middelaar tussen God en sondaars. Hy is gekruisig en het gesterf ten einde hulle van die heerskappy en gevolge van hul sonde te verlos. Hy het in volmaakte gehoorsaamheid onder die Wet gelewe sodat Sy geregtigheid aan hulle toegereken kan word. Hulle kry nie deel aan hierdie dubbele verlossingsgenade van God op grond van enige eie verdienste nie, maar dit word aan hulle toegereken deur geloof alleen. Hierdie geloof is nie bloot regsinnige opinie nie, maar is, vanuit diep bewussyn van eie onwaardigheid, lewenslange en uitsluitende vertroue in Jesus Christus wat as Versoeningsoffer die Vader se heilige geregtigheid volkome bevredig het. Geloof is enersyds soewereine gawe van God, gewerk deur Sy Gees; dit is andersyds verantwoordelikheid en werklike handeling van die mens self. Tussen hierdie twee kante van geloof is daar ten diepste geen teenstrydigheid nie (Joh.5:39; 14:6; Hand.4:12; Rom.5:12-19; 1:2-4, 16-17; 11:33-36; Ef.2:8-9; 3:1-14; Openb.5:9-10; 7:10; Rom.4:16, 23-25; Ps.110:3; Joh.6:37, 44; Hand.13:48; 16:14).

7. Ons glo in Jesus Christus se persoonlike, liggaamlike en historiese opstanding uit die dood; in Sy hemelvaart; en in Sy huidige heerskappy ter wille van Sy mense en om alles aan Hom te onderwerp (Hand.1:3; 2:33; 13:38-39; 1Kor.15:3-6; Gal.3:16-22; Ef.1:10; Kol.1:20).

8. Ons glo in die persoonlike wederkoms van Jesus Christus (Hand.10:42; Rom.14:9-10; 1:11; 2Pet.2:4).

9. Ons glo dat Jesus Christus deur die werk van die Heilige Gees vir Hom ewige volk uit die ganse mensdom versamel, ongeag ras, geslag of stand. Elkeen wat hieraan deel het, toon die egtheid daarvan deur volhardende gehoorsaamheid aan Hom (Joh.17:2-5; 2Kor.5:18-19; 1Pet.1:3-4; Joh.1:12-13; 1Kor.2:6-16; 1Joh.5:1).

10. Ons glo in die Heilige Gees. Hy het op die Pinksterdag as Parakleet (Trooster / Voorspraak / Helper) vanaf die Vader en die Seun na die Nuwe Testamentiese gemeente gekom. Sedertdien woon Hy in alle ware gelowiges om die Seun se Middelaarswerk en regering in hulle te verwerklik. Sodoende verheerlik Hy Jesus Christus in en deur gelowiges en is Hy die waarborg dat hulle hul volle erfenis as God se kinders uiteindelik sal ontvang. Hy lei elkeen van hulle, sonder opheffing van hul verantwoordelikheid of gehoorsaamheidsvolharding, na die finale afronding van hul verlossing d.m.v. die Woord en die genademiddele wat daarmee saamhang. Sonder Sy wederbarende verligtende, versekerende, heiligmakende en toerustende werk is ware Christenskap en kerkwees totaal onmoontlik (Hand.2:39; Rom.8:9, 14, 17, 23, 26; Luk.11:13; Ef.1:13-14; 4:30; 5:18-21; 1Kor.12:4-11; 12-13; 2Kor.3:18; Kol.3:10; Joh.14:16-18, 26; Gal.5:16-26; 1Tes.5:19).

11. Ons glo in die liggaamlike opstanding uit die dood van alle mense – diegene wat in Christus gesterf het om deel te hê aan die ewige saligheid en die res om deel te hê aan die ewige verdoemenis (Rom.1:4; 4:25; 6:5; 1Pet.1:3; 1Kor.15:12-21, 20-21; Matt.27:53; Hand.1:21; 2:31; 3:21).

12. Ons glo dat Jesus Christus alle ware gelowiges (en net hulle) beveel om Hom van plek tot plek gesamentlik in gemeenteverband te dien volgens die riglyne wat Hy daarvoor in die Skrif neerlê, Elke gelowige is dus verantwoordelik om hom, indien enigsins moontlik, by ’n gemeente te voeg waar die Here in gees en waarheid gedien word; om hom aan die broers en susters toe te wy; en om hom aan die gepaardgaande dissipline te onderwerp. So ’n plaaslike gemeente staan slegs onder die gesag van Jesus Christus, maar benodig tog vir sy welsyn gemeenskap met ander gemeentes waar die Here ook in gees en waarheid gedien word (Hand.2:42-47; 20:7; Ps.119:148; Matt.6:6; 18:15-20; 1Kor.12:12-27; Ps.84; Hebr.10:25; Rom.1:7; Ef.1:20-22).

13. Ons glo dat Jesus Christus die Doop en die Nagmaal ingestel het en dat dit deur alle ware gelowiges (en net hulle) in gehoorsaamheid en as belydenis onderhou moet word as heenwysing na die mees basiese aspekte van hulle geloof en verlossing. Die Doop is die onderdompeling van die gelowige in water as belydenis van sy identifisering met Jesus Christus in Sy dood, begrafnis en opstanding. Die Nagmaal is die deelname aan die brood en die beker wat wys op Jesus Christus se versoeningsoffer, naamlik Sy gebroke liggaam en gestorte bloed (Hand.2:37-41; 8:12-13, 36-38; 9:18; 10:47-48; 11:16; 15:9; 16:14-15, 31-34; 18:8; 19:3-5; 22:16; 1Pet.3:21; Rom.6:3-4; Gal.3:27; Kol.2:12; 1Pet.3:21; Hebr.9:25, 26, 28; 10:22; Matt.7:6; 15:9; 26:26-28; 28:19-20; Joh.3:23; 6:29, 35,47-58; 1Kor.10:1-2, 16, 17, 21; 11:23-29; 2Kor.6:14-15; Eks.20:4-5; ).

OPE BRIEF AAN DIE N.G. KERK

(Meer as 3000 kopiee van hierdie brief is uitgestuur na alle beskikbare E-Posadresse in die N.G. Kerk)

2012-05-04

Geagte Broeder

Na baie gebed en besinning rig ek hierdie brief aan u en ’n klompie ander broeders in die N.G. Kerk en vra dat u hierdie brief biddend sal lees en met ’n oop gemoed daarna sal kyk.

Ek is tans ’n predikant in die Vaaldriehoek Gereformeerde Baptistegemeente en het teologie studeer aan die Potchefstroomse Universiteit vir C.H.O. Voor ek voltyds in die bediening betrokke geraak het, was ek baie lank ’n onderwyser waarvan 12 jaar as skoolhoof. Ek en my vrou was ook baie jare lidmaat van die N.G. Kerk, maar is in 1984, toe die N.G. Kerk nog gestaan het op hul belydenisskrifte, onder sensuur geplaas en afgesny van ’n N.G.-gemeente in Ermelo omdat ons, nadat ons waarlik tot wedergeboorte gekom het, oortuig geraak het van die doop van gelowiges (die kredodoop) en ons laat doop het. Ons het deur die jare heen hegte vriendskapsbande met N.G.-lidmate gehad (en het nog steeds) – lidmate wat waarlik die Here Jesus Christus as Saligmaker navolg (beide "kredo- en paedodopers").

Ek glo met 'n gebroke hart dat 'n skokkende groot deel van die institusionele kerk van ons dag grootliks koers verloor het, in sekere gevalle selfs reddende geloof versaak het, en dringend nodig het om onverwyld en met hartstog terug te keer na die fundamentele geloofsvertrekpunte van die Reformasie: die Skrif alleen, genade alleen, Christus alleen, geloof alleen, die eer van God alleen. Ek onderskryf die histories-gerespekteerde en internasionaal-erkende 1689 Baptiste Belydenis - soos meeste reformatoriese (gereformeerde) Baptiste oor die wêreld heen, asook die Belydenisskrif en Kernwaardes van Sola 5, 'n assosiasie van Godgesentreerde evangeliese gemeentes en gelowiges in (tans) agt lande in Suider-Afrika

Waarom rig ek hierdie brief aan u? Die afgelope jaar of drie, maar veral die afgelope jaar het ek intens bewus geraak van ernstige dwaalleer wat posgevat het in die N.G. Kerk en ek is intens besorg oor broers en susters in die Here Jesus Christus wat in die N.G. Kerk is. Ek kry van tyd tot tyd te doen met predikante in u denominasie en ek ervaar intense bekommernis en selfs verwarring by van hulle (veral jongeres).

Ek het ook bevriend geraak met heelwat N.G.-lidmate en ’n paar predikante op "Facebook" en kon ek sommige van die debatte wat gevoer word tussen regsinnige lidmate en –predikante aan die eenkant en "nuwe hervormers"/"verligtes"/"liberales"/"vrydenkers" aan die anderkant. My simpatie met die "behoudendes" aan die eenkant en my skok en ontnugtering in predikante wat in my oë bykans niks meer van die Woord van God glo nie, het a.g.v. hierdie debatte, net nog verder verdiep.

Wat ek nie kan verstaan nie, is dat die N.G. Kerk oënskynlik die wil en vermoë verloor het om op te tree teen teoloë, ampsdraers en predikante wat nie meer volgens die Belydenisskrifte en die Woord van God optree nie en derhalwe in my oë dwaalleraars geword het (Openb.2:14-15; 1 Tes.5:14; 2 Tim.4:2-5; Deut.13:5; 1 Kor.5:11, 13; Titus 1:9; e.a.). In die lig van Ferdie Mulder se boek, asook dit wat ek in die pers, persoonlike Blogs en "Facebook" lees, kan ek nie anders as om te dink dat die gesagstrukture van die N.G. Kerk reeds deur die "nuwe hervormers" gekaap is en daarom dat niks gedoen word aan persone/lidmate wat die Kerk van die Here Jesus Christus intens skade berokken nie.

Ek kan bv. nie verstaan hoe ’n persoon soos Jean Oosthuizen steeds maar net toegelaat word in sy posisie by die Kerkbode, terwyl hy blatant voortgaan om mense (insluitende myself) te belaster, te beledig, te verkleineer en geen standpunt inneem teen dwaalleer nie – hy maak ’n openlike bespotting van God Drie-Enig, ens. (Titus 1:16; e.a.). Hy gebruik baie dikwels kru taal teenoor mense wat opgevoede heidene nie eens sal gebruik nie (’n voorbeeld van een van die "Facebook" drade wat hierdie feite bevestig kan op versoek verskaf word) en dan praat ek nie eens van sy persoonlike "Facebook-muur" nie! Christene wat sterk van hom op Facebook verskil, word summier geblok, maar ateïste word ‘n vry hand gegee om God te laster. Dit lyk na ‘n eensydige skending van spraakvryheid.

Ek staan verstom en geskok oor sommige predikante se uitsprake oor die hel (wat kwansuis nie bestaan nie – Matt.5:22; Mark.9:47-48; 1 Tim.1:19-20; e.a.); die feit dat Satan nie ’n werklikheid is nie (Jak.4:7; 1 Pet.5:8; e.a.); geen sondeval nie (Gen.3; 1 Joh.1:6, 8; e.a.); dat Jesus nie uit ’n maagd gebore is nie (Matt.1:18; Luk.1:34; e.a.); die feit dat Christus nie uit die dood opgestaan het nie (Luk.24:36; Joh.20:27; e.a.); dat Jesus Christus nie aan die regterhand van God die Vader sit nie (Mark.16:19; e.a.); die skepping; Jona en Noag wat mitologiese verhale is; uitsprake wat positief is oor die "emergent church", panenteïsme, homoseksualitiet, ens. ens. My vraag is, hoe die N.G. Kerk steeds kan toelaat dat die gewone lidmaat (geredde en soekendes) wat op soek is na ’n ware en intieme verhouding met Jesus Christus en groei in heiligmaking, blootgestel kan word aan sulke predikante en selfs ’n moderator? Manne soos Nelus Niemandt; ’n Albert Cruywagen; Gerhard Bothma; Ben du Toit en talle teologiese professore en andere? Ek wil nie eers kommentaar lewer op sommige sinodale besluite nie.

Ek wil nie eers kommentaar lewer op sommige werklik-ontstellende Algemene Sinode- besluite nie.

Aan die begin van hierdie jaar, toe ek ook Ferdie Mulder se boek "Opgestaan" gelees het, is dit wat ek ervaar, gehoor, gelees en vermoed het, opnuut bevestig en het ek net nog meer intens bewus geraak van wat in die N.G.K. aan die gang is en wat sommige van u as predikante, studente en talle lidmate moet ervaar. My hart het al meer begin pyn vir regsinnige (gereformeerde) broers en susters in die N.G. Kerk en het ek net nog dieper bewus geraak van die nood; die paniek; die verwarring; die pyn; ens. wat besig is om pos te vat by diesulkes. Ek is veral ook intens bekommerd oor "onskuldige" kinders wat "losgelaat" word in van die teologiese fakulteite waar N.G. predikante opgelei word.

Ek en ons gemeente is tans deel van "SOLA 5", ’n assosiasie van Evangeliese Christene in Suidelike Afrika en ek dien ook tans op die hoofbestuur van "SOLA 5". Die meeste van die predikante wat deel uitmaak van "SOLA 5" is Engelssprekende broers in die Here en hulle wil gedurig van my weet wat aan die gang is in Afrikaanse kerklike geledere en hoe ek dit sien. Ek self vra my daagliks die vraag af: Wat gaan hier aan? Wat kan ons doen – wat kan ek doen? Dit gaan tog immers hier oor die eer van God en die waarheid!

Die Skrif roep ons ernstig op om te waak teen dwaalleer, omdat dit mense weglei van die geopenbaarde waarhede. Dit is nie ‘n saak wat enige Christen by hom kan laat verbygaan nie (2 Pet.2:1-2; Titus 1:7-11; 2 Tes.2:15; e.a.).

My broeder in Christus, ek is intens bekommerd oor die Kerk in Suid-Afrika in die algemeen en dan spesifiek oor wat aan die gang is in die N.G. Kerk en ek bid dat die Here sal ingryp en Sy eer sal herstel. Ek wens so dat ek hande kon vat met u in hierdie stryd op vergaderings, forums, sinodes, ens., maar omdat ek nie lidmaat van die NGK is nie, kan ek nie en kan ek u maar net verseker van my voorbidding en dat ek waar moontlik my bydrae sal lewer.

Sterkte in die stryd – ek dink aan u!

U broeder in Christus Jesus.

Kobus van der Walt