.: Die Handelinge van die Apostels - 04 (“Wag en Bid”)

Sunday, July 5, 2015

Die Handelinge van die Apostels - 04 (“Wag en Bid”)

1. INLEIDING:

Voor ons na vanoggend se Skrifgedeelte kyk, wil ek eers die vraag wat Liesl vier Sondae terug gevra het, aanspreek, nl. wat is die verksil tussen ’n dissipel en ’n apostel? Die vraag spruit voort uit die feit dat die Nuwe Testament op die oog af, nie baie duidelik hieroor is nie, want in die Evangelies word daar na manne soos Johannes en Petrus en Jakobus, ens. verwys as deel van Jesus se twaalf dissipels en later word daar skielik van hulle gepraat as apostels en om die “verwaring” nog verder te voer word daar ook na dosyne ander mense verwys as dissipels.

Wanneer ons kyk na die voorwaardes vir apostelskap (soos reeds twee weke gelede aangespreek) wat o.a. vereis dat ’n apostel, saam met Jesus moes beweeg het en ook getuie moes wees van Sy opstanding, dan kan ’n mens nog verder verward raak as jy lees van die APOSTEL Paulus, wat nié aan al hierdie vereistes voldoen het nie - hoe moet ons dit alles verstaan?

• Dissipels: Eerstens moet ons kyk na wat die woord “dissipel” beteken. Hierdie woord is in die Grieks, μαθητής (mathētēs), wat letterlik ’n leerder beteken. Wanneer ons egter na die Woord kyk, sien ons dat hierdie woord ook impliseer dat die leerder saamstem met wat die leermeester vir hom leer en hy aanvaar die leermeester as die leier in die situasie - hy onderwerp en aanvaar dus die onderwyser as die een met die meerdere kennis en as gesagsfiguur.

Die Nuwe Testament verwys hoofsaaklik na Jesus se dissipels, maar ons moet ook kennis neem van ander dissipels in die Woord. So het Johannes die Doper bv. dissipels gehad wat hom gevolg het (Matt.9:14). Ook die Fariseërs het dissipels gehad (Matt.22:16). Verder was die volgelinge van Jesus aanvanklik ook dissipels genoem en het hulle eers vanaf Hand.11:26 bekend gestaan as Chirstene ~ Toe hy hom kry, het hy hom na Antiogië toe gebring, en hulle twee het 'n hele jaar lank saam in die gemeente gewerk en baie mense onderrig. In Antiogië is die gelowiges die eerste keer Christene genoem [Grieks: Χριστιανός (Christianos)].

Wat belangrik is om hier in gedagte te hou, is dat die apostels “begin het” as dissipels (Matt.10:1). Ons kan dus sê dat alle apostels, dissipels was, maar dat alle dissipels nie apostels was nie.

• Apostels: Die woord vir apostel in die Grieks is ἀπόστολος(apostolos) wat letterlik vertaal kan word met, ’n spesiale boodskapper en ambassadeur vir die Evangelie van Jesus Christus, wie met bonatuurlike magte begenadig was. Die twaalf apostels, ingesluit Mattias wat die verraaier Judas vervang het, het die simboliese sleutels tot die Koninkryk ontvang (Matt.16:19 ~ Ek sal aan jou die sleutels van die koninkryk van die hemel gee, en wat jy op die aarde toesluit, sal in die hemel toegesluit bly; en wat jy op die aarde oopsluit, sal in die hemel oopgesluit bly). Wat was hierdie sleutels? Die apostels sou die leiers wees van die Nuwe Testamentiese Kerk waarvan Christus die fondasie gelê het en met die oorhandiging van die simboliese sleutels, gee Jesus aan die apostels die gesag om die deure van die hemel oop te sluit en mense te nooi om deur die deur te gaan en dit geskied natuurlik, net deur wedergeboorte.

Ons sal later in Handelinge 1 sien wat die voorwaardes vir apostelskap was, maar wanneer ons daarna gaan kyk, sal ons onmiddelik vra, maar hoe kon o.a. Paulus dan ’n apostel genoem word? Ons moet verstaan dat Jesus aanvanklik twaalf dissipels “opgelei” het om die eerste apostels te wees (met die uitsondering van Judas natuurlik) en hulle aanvanklike primêre roeping was om die Evangelie aan die Jode te verkondig, maar later was o.a. Paulus aangewys om die Evangelie aan die heidene te verkondig ~ Met die oog hierop is ek aangestel as prediker en apostel, as 'n leraar om die heidennasies te onderrig in die boodskap van die geloof en die waarheid. Ek praat die waarheid, ek lieg nie (1 Tim.2:7). Paulus het nooit gesê dat hy deel was van die aanvanklike “twaalf” nie (en ons weet ook dat hy nie was nie), maar hy maak dit baie duidelik dat hy wel deur die Here Jesus aangestel is as apostel - so sê hy bv. in Gal.1:1 ~ Van Paulus, 'n apostel, en van al die broers wat by my is. Dat ek' n apostel is, dank ek nie aan mense nie. Ek is ook nie deur 'n mens aangestel nie, maar deur Jesus Christus en deur God die Vader wat Hom uit die dood opgewek het. In 1 Kor.9:1a spreek hy ook die kwalifikasie aan, nl. dat ’n apostel die Here Jesus moes gesien het ~ Is ek nie vry nie? Is ek nie 'n apostel nie? Het ek nie vir Jesus, ons Here, gesien nie? Hier sê Paulus o,a, dat hy nie net deur Christus aangestel is as. So ook Hand.26:16 ~ Maar staan op, staan regop. Ek het aan jou verskyn om jou as my dienaar aan te stel. Jy moet getuie wees van wat jy van My gesien het en van wat Ek jou nog sal laat sien.

Ons weet ook dat daar enkele ander apostels was, alhoewel ons nie veel van hulle weet nie, behalwe dat hulle aangestel, bemagtig en utgestuur was deur gemeentes met ’n spesifieke missie - bv. Barbabas (Hand.14:14); Andronikus en Junias (Rom.16:7).

Laastens moet ons besef dat ons nêrens in die Woord lees (en daarom kan ons nie die aanname maak dat dit wel die geval was nie) - nêrens lees ons in die Woord dat die apostels ná hul dood, vervang is deur ander apostels nie. Jesus het die apostels aangestel om die Kerk van stapel te stuur en stewige fondasies vir Sy Bruid te lê - dit was nie nodig om die fondasies oor en oor te lê nie en, in teenstelling met sovele wat in ons dag op die titel van “apostel”, aanspraak maak en dit dan gepaard gaan met “wonderwerke”, was die apostels se primêre taak ook nie om wonderwerke te verrig nie, maar om die Evangelie te verkondig en ja, dit hét gepaard gegaan met…tekens en wonders en kragtige dade (2 Kor.12:12), maar soos gesê, hulle primêre roeping was om die fondaseis vir die Kerk te lê - daarom dat ons dan ook regdeur die Nuwe Testament lees van hoe die Kerk moet funksioneer en daaruit sien - een maal die fondasies gelê - klaar gelê; eemaal die “handleiding” geskryf - klaar geskryf.

Net ’n laaste opmerking: Dit was net Apostels wat die Nuwe Testament geskryf het, maar nie al die Apostels was Nuwe Testamentiese Bybelboekskrywers nie. Eenmaal Apostels; nie weer Apostels nie.

2. SKRIFLESING:

Hand.1:12-14 ~ 12) Daarna het hulle na Jerusalem toe teruggegaan van die berg af. Dit is die Olyfberg, vlak by die stad, 'n sabbatsreis ver. 13) In die stad aangekom, is hulle na die bovertrek toe waar hulle gewoonlik vertoef het. Dit was Petrus en Johannes, Jakobus en Andreas, Filippus en Tomas, Bartolomeus en Matteus, Jakobus seun van Alfeus, Simon die Seloot en Judas seun van Jakobus. 14) Hulle het almal eensgesind volhard in die gebed saam met 'n aantal vroue, onder wie ook Maria die moeder van Jesus. Sy broers was ook by.

3. DIE DISSIPELS WAG IN JERUSALEM:

In opdrag en in gehoorsaamheid aan Jesus, keer die dissipels na die hemelvaart, terug

na Jerusalem. V.12 sê spesifiek dat hulle van die Olyfberg af terug gekeer het na Jerusalem. Die stad was slegs ’n Sabbatsreis ver van die plek vanwaar Jesus opgevaar het na die hemel (Sabbatsreis - net onder ’n kilometer - Jos.3:4).

Dit is hier in Jerusalem waar hulle vir die volgende tien dae sou wag op die belofte van die Here (die Gawe van die Heilige Gees). Hulle het in die bovertrek gewag. Bykans al die huise het destyds ’n bovertrek gehad en dit was bloot maar net die vertrek waar die inwoners gebly het. Ons kan nie met sekerheid sê nie, maar dit was moontlik deselfde huis se bovetrek waar Jesus aan Sy dissipels verskyn het na Sy opstanding en waar Hy ook die Nagmaal ingestel het. Hierdie huis moes ook ná aan die oostelike hek van die stad gewees het, want ons weet dat die Olyfberg oos van die stad geleë is en as die dissipels nie verder as ’n Sabbatsreis terug geloop het na Jesus se hemelvaart nie, moes die huis aan die kant van die Olyfberg gewees het.

Dit is in hierdie huis waar die dissipels gaan wag het op die belofte waarvan Jesus gepraat het. Was die dissipels alleen hier byeen, of was daar ook ander mense by hulle? Ons sien in v.15 dat daar nagenoeg honderd-en-twintig mense in die huis byeen was (v.15). DIt was dus ’n groot vertrek in ’n groot huis. Dit versterk die vermoede dat dit die huis was van Maria die Ma van Johannes Markus waar groot getalle gelowiges later byeen sou kom om te bid (Hand.12:12).

Onder die nagenoeg honderd-en-twintig mense wat daar byeen was (v.15), was die elf dissipels (v.13) wat oor was na Judas, die verloëner, se selfmoord (hy het homself gehang - Matt.27:5). Met die vermelding van die elf dissipels se name wil Lukas die toneel voorberei vir die verkiesing van ’n twaalfde dissipel. Wat egter ook baie interessant is van Lukas se vermelding van die dissipels se name, is die volgorde waarin hy hulle noem. Hier in v.13 groepeer hy die dissipels anders as wat hy in Luk.6:14-16 gedoen het, toe Jesus die twaalf dissipels aangewys het - die volgorde was toe eerste die pare broers, nl. Simon en Andreas, gevolg deur Jakobus en Johannes ens. Nou verander Lukas die volgorde, deur die apostels wat ’n leidende rol gaan speel in die verstiging van die Kerk en die Evangelie, eerste te noem. Hy verbreek ook die afparing van broers, deur hulle deurmekaar te noem, ten einde daardeur ’n nuwe band van broederskap aan te dui. Hy begn dus met Petrus, dan Johannes, dan Jakobus en dan Andreas. Die res van die apostels word in pare genoem, maar geen verduideliking word gegee vir hierdie “afparing” nie.

Ons sien in v.14 dat daar ook ’n klompie vroue, waaronder Jesus se moeder Maria, saam met die dissipels byeen was, asook Jesus se broers. Die res van die mense waaruit die honderd-en-twintig bestaan het, word nie gespesifiseer nie.

Ons moet besef dat hierdie mense nie hier in die huis vir tien dae ledig rond gesit het nie, hulle was aktief besig en hulle het o.a. baie tyd spandeer aan gebed. Lukas beskryf hierdie gebede van die dissipels as gebede wat uit twee hoofelemente bestaan het en Calvyn het gesê dat hierdie twee elemente, noodsaaklike elemente vir ware en opregte korporatiewe gebed is:

• Hul was eensgesind in gebed (v.14.): Wat die eerste element aan betref, sien ons in v.14 dat die mense wat in die huis byeen was, eensgesind was in gebed. Hierdie uitdrukking “eensgesind” [ὁμοθυμαδόν (homothymadon)] is ’n gunsteling uitdrukking wat Lukas nie minder nie as tien keer in Handelinge gebruik, terwyl dieselfde woord net eenkeer in die res van die Nuwe Testament gebruik word. As die uitdrukking vertaal word, kan dit óf beteken dat die dissipels by dieselfde plek byeen was, wat ons weet die geval was, óf dit kan beteken dat die dissipels dieselfde ding gedoen het, nl. om saam te bid (wat ons weet, ook gebeur het).

Later sal ons sien dat die woord in Hand.4:24 gebruik word om eensgesindheid van gebed te beskryf en nog later, om ’n eenparige besluit te neem (Hand.15:25). Wanneer ons hierdie twee betekenisse en beide gebruike in ag neem, is dit derhalwe duidelk dat Lukas met die gebruik van hierdie uitdrukking in v.14, vir ons wil sê dat die dissipels nie bloot maar net bymekaar was in dieselfde plek en/of dat hulle saam gestem het oor wat hulle bid nie, máár dat die dissipels een van hart was en met een verstand gebid het en met een doel voor oë (hulle was dus eensgesind, sonder enige verskille onderling).

Net so terloops: Daar is mense wat reken dat die 120 gebid het vir die uitstorting van, of die vervulling met die Heilige Gees en wat sommige teologiese strominge dan ook ongegrond navolg, nl. om te bid vir die doping met die Heilige Gees en dan baseer hulle dit op hierdie Skrifgedeelte. Daar is egter nooit gesê dat die dissipels, of enige iemand anders moet bid vir die vervulling met die Heilige Gees nie - die vervulling met die Gees is ’n belofte wat die Here Jesus gegee het en ons hoef dus nie daarom te vra nie en Sy koms is ook nie afhanklik van ons gebede, of selfs eendragtige gebede nie.

Wat die doel presies met die “120-gelowiges” se gebede was, word nie vir ons gesê nie, maar wat ons hieruit moet neem, is dat hulle eensgesind was - daar was nie onderlinge tweespalt nie; daar was nie onderlinge wedywering nie; daar was nie onderlinge “verhoudingskrake”, of - probleme nie; niemand was uitgeskuif, of het uitgeskuif gevoel nie; daar was op niemand neergesien nie; niemand het minderwaardig gevoel nie. As ons as gemeente daarna verlang dat ons gebede verhoor sal word, moet ons dieselfde gesindheid hê - moet ons op dieselfde wyse bid - in eensgesindheid - hartseenheid.

Daar het ’n wonderlike eenheid tussen die broers en susters bestaan en dít was ’n uitstaande kenmerk van die vroeë Kerk - ’n hegte eenheid - dit is die enigste manier waarop die Kerk van Chirstus kan oorwin - deur eensgesind te wees; deur ’n gesamentlike front te vorm teen die vyand en die aanslae wat die vyand deur sy pionne in hierdie wêreld loods - ons het gesien wat die afgelope week of wat in die VSA gebeur het met die wettiging van “Gay-huwelike”. Derduisende gays en simpatiseerders met die Gay-agenda, verander hul Facebook Profielfotos, sodat die gayvlag ’n watermerk vorm oor hul foto’s. Optogte word wêreldwyd gehou waar gays openlik die spot dryf met Chirstus en die Christelike godsdiens (ek wil natuurlik onmiddellik sê dat alle Gays nie hierdie ekstreme optrede en uitsprake ondersteun nie) - een plakaat het bv. gelees: “I bet hell is fabulous.” En wat gebeur hier in Suid-Afrika, kort op die hakke na die Amerikaanse besluit? Die hoofopskrifte in die Afrikaanse pers die afgelope week lees as volg: “Nelus Niemandt (NGK Moderator) se pleidooi: ‘Gooi NG Kerk óóp vir gays’”. Niemandt het o.a. gesê: “Dit het tyd geword dat gay NG predikante nie meer gedwing word om selibaat te wees nie en dat gay paartjies se huwelike met die volle seën van die kerk voltrek word: My hoop is dat die lesbiese, gay, biseksuele en transseksuele (oriëntasie) genormaliseer sal word (binne die kerk).” En die kersie op die koek: Stefan Joubert “befaamde” skrywer van godsdienstige boeke loof Nelus Niemandt vir sy waagmoed!

Wat is volgende? ’n Akademiese konferensie by die Universiteit van Cambridge het onlangs verklaar dat pedofelie ’n aanvaarbaar en natuurlike optrede in baie mans is en dat seksoortreders op hierdie gebied nie vervolg moet word nie, omdat dit natuurlik is. Waarom nie? Omdat dit natuurlik is!

Die aanslag teen die Kerk van die Here Jesus - teen ons, word al hoe feller en ons moet nie verbaas wees as erge vervolging vir ons om die draai lê nie en as ons wil staande bly, sal ons te alle tye eensgesind moet wees. Hoe het die vroeë Kerk dit regkry om eensgesind te wees? Hulle was Christus-gefokus en nie “Sannie-gefokus” en “myself-gefokus” en “Andries-gefokus” nie. Dit is waar ons fokus moet wees in gemeente-verband; in ons persoonlike lewe en in ons gebedslewe - Christus-gefokus!

• Volhard in Gebed: Die tweede element t.o.v. die “120-gelowiges” se gebedstyd en dan uiteraard van die apostels, was dat hulle volhard het in gebed. Hulle het tien dae geduldig gewag vir Jesus se belofte om in vervulling te gaan, maar hulle het deurentyd volhard in gebed - hulle het die woorde van Dawid in Ps.27:14 in praktyk uitgeleef ~ Vertrou op die Here! Wees sterk en hou goeie moed! Ja, vertrou op die Here.

Ons moet van die apostels leer in hierdie verband en dit is dat ons nie maar net ’n gebed kan aframmel en verwag dat die Here ons gebed altyd, of dadelik moet beantwoord nie.

James Montgomery Boice stel dit baie eenvoudig en mooi wanneer hy sê dat ons baie dikwels volgens die akroniem “ACTS” bid, nl. “Adoration; Confession; Thanksgiving en Supplication” en dan gaan hy voort en sê dat hy homself maar net kan indink in die dissipels se “10-dae wagtyd” en dat hulle in wese moontlik ook volgens hierdie akroniem gebid het. Hy sê dat hulle beslis baie sou gebid het - onder die “A” van die akroniem (“Adoration”) - hoe kon dit ook anders gewees het, want hulle het so pas die onbesryflike en wonderlike ervaring gehad waar Jesus opgeneem is in die hemel; hulle het nie net die teenwoordigheid van die Here “gevoel” nie, maar hulle het dit gesien en saam met dit en net voor dit, ontvang hulle twee Goddelike beloftes: In Hand.1:4-5 ontvang hulle die belofte van “die gawe wat die Vader belowe het” en dit is in ooreenstemming met die belofte wat hulle in v.8 ontvang het ~ Maar julle sal krag ontvang wanneer die Heilige Gees oor julle kom, en julle sal my getuies wees in Jerusalem sowel as in die hele Judea en in Samaria en tot in die uithoeke van die wêreld (Hand.1:8). Hiermee saam het hulle ’n tweede belofte in v.11 ontvang ~ Hierdie Jesus wat van julle af na die hemel toe opgeneem is, sal net so terugkom soos julle Hom na die hemel toe sien opgaan het. Hierdie twee beloftes het genoeg rede aan hulle veskaf om God te verheerlik en te loof en te prys. En raai wat? Hierdie twee beloftes is ook vir ons gegee en is steeds van krag vir ons - genoeg rede vir ons dus om ook die Here te loof en te prys.

In die lig van die opdrag wat Jesus aan die dissipels gegee het om die Blye Boodskap met die wêreld te gaan deel, moes hulle ook pynlik bewus gewees het van hul tekortkominge en sonde alvorens hulle gehoor kon gee aan Jesus se oproep en daarom sou hulle onder die “C” van die akroniem (“confession”) baie gebid het oor hul sonde. As ons maar net ons eie lewe in oënskou neem, sal ons ook besef hoe skuldig ons voor die Here staan en behoort ons baie tyd in ons gebedstyd aan sondebelydenis te spandeer.

Terselfdertyd moes die dissipels vol dankbaarheid gewees het (die “T” in die akroniem) oor God se genade en oorvloedige liefde in hul lewens. Dink maar net aan hoe hulle aan Jesus se voete gesit en leer het - wat ’n voorreg! Bowe al moes hulle onuitspruiklike dankbaarheid gehad het oor die feit dat Jesus ’n soenoffer vir hulle (en elke gelowige daarna) gebring het. Ons het ook die voorreg om daagliks “aan Jesus se voete te sit en te leer”, want Hy het Sy Woord vir ons gegee en almal van ons besit Sy Woord en daarom kan ons elke dag ook van Hom leer - wat ’n voorreg!

Laastens sou die dissipels waarskynlik ook bang en minderwaardig gevoel het om die

“Groot Opdrag” ten uitvoer te bring en daarom sou hulle baie tyd spandeer het aan smeking (“S - “supplication”) - smeking om behoorlik toegerus te word vir hierdie grootse taak en so moet ons ook bid vir die nodige toerusting om die Evangelie met ’n verloregaande wêreld te deel.

Ons sal egter ook D.V. ’n volgende keer sien dat daar ook iets anders was waaroor hulle daar in die bovertrek gebid het

4. Afsluiting:

Ons moet net soos die dissipels gehoorsaam wees aan die Here - aan Sy Woord; eensgesind volhard in gebed en wag op Sy leiding en mag Joh.16:23-24 steeds ’n realiteit wees wanneer ons bid ~ Dít verseker Ek julle:Wat julle die Vader ook al in my Naam sal bid, sal Hy vir julle gee. Tot nou toe het julle nog nie in my Naam gebid nie. Bid, en julle sal ontvang, sodat julle blydskap volkome kan wees.

Boodskap gelewer deur Kobus van der Walt te VAALDRIEHOEK Gereformeerde Baptistegemeente - Sondagoggend 05 Julie 2015

Ons Geloofshoekpenne

1. SOLI DEO GLORIA - DIE EER VAN GOD ALLEEN Alles wat God beplan het en in die geskiedenis uitvoer (niks wat is of gebeur, is uitgeslote nie), het een finale doelwit, nl. om Homself te verheerlik. Die najaging van hierdie doel is dan ook elke mens se hoogste en onontkombare roeping. Om vir jouself te leef, is die wese van sonde

2. SOLUS CHRISTUS - CHRISTUS ALEEN Hierdie genade wat God aan miljoene sondaars deur alle eeue betoon het, was nog altyd volledig gebaseer op die volmaakte middelaarswerk van Sy Seun, Jesus Christus, en daarop alleen.

3. SOLA SCRIPTURA - DIE HELE SKRIF EN NET DIE SKRIF Die hele Bybel, en net die Bybel, is God se besondere en geïnspireerde openbaring aan die mens. Daarom is dit algeheel betroubaar en die universeel gesagvolle norm vir leer en lewe.

4. SOLA GRATIA - GENADE ALLEEN As 'n sondaar gered word, dan is dit geheel-en-al te danke aan God se vrye genade, en daaraan alleen.

5. SOLA FIDE - GELOOF ALLEEN God verklaar enige en elke sondaar regverdig wanneer die vanuit sy of haar geestelike en morele bankrotskap volledig op die middelaarskap van Jesus Christus staat maak ten einde vir God aanvaarbaar te wees. Daar is geen ander manier om met God versoen te word nie. Geen menslike verdienste, van watter aard ook al, kan Christus se verdienste aanvul nie; trouens, die Woord waarsku uitdruklik dat enige poging daartoe diskwalifiserend is.

Wat Glo ons?

DIE WAARHEID MAAK VRY!

Watter waarheid maak vry?
1. Daar is maar net een waarheid en dit is die waarheid soos opgeteken in die onfeilbare Woord van die Drie-Enige God (“Die hele Skrif is deur God geïnspireer en het groot waarde om in die waarheid te onderrig, dwaling te bestry, verkeerdhede reg te stel en ŉ regte lewenswyse te kweek” - 2 Tim 3:16).

2. Ons glo voorts dat die geskrifte van die Ou- en Nuwe Testament, God se besondere openbaring aan die mens is; dat dit, soos oorspronklik neergeskryf, ten volle deur God geïnspireer is; dat hierdie openbaring (die kanon) afgesluit en genoegsaam is; dat dit volkome betroubaar is m.b.t. leer en inhoud; en dat dit die hoogste en finale gesag is vir geloof en lewe (2Tim.3:15-17; Jes.8:20; Luk.16:29-31; Ef.2:20; Rom.1:19-21; Rom.2:14-15; Ps.19:1-3; Hebr.1:1; Spr.22:19-21; Rom.15:4; 2Pet.1:19-20).

3. Ons glo in die enigste en ewige Drie-enige God: Vader, Seun en Heilige Gees – soos Hy Homself in al Sy verhewe heerlikheid in die Heilige Skrif aan ons openbaar (Deut.6:4; Jer.10:10; 1Kor.8:4-6; 1Tes.1:9; Matt.28:19; 2Kor.13:14).

4. Ons glo dat God alle dinge geskape het, met die mens as kroon en rentmeester van Sy skepping. Die eerste mens, Adam, het in sonde geval en so sy oorspronklike geregtigheid verloor. So het hy homself en die hele skepping in ellende gedompel. Dit geld besonderlik sy nageslag (die ganse mensheid), wat sedertdien in verlore toestand onder God se toorn verkeer. Gevolglik het alle mense, reeds vanaf ontvangenis en geboorte, deel aan die erfsonde, wat enersyds die erfskuld (juridies skuldige toestand onder die oordeel van God) en andersyds die erfsmet (moreel verdorwe toestand van sondegeneigdheid) behels. Die gevalle mens is dus geestelik dood en sonder die lewendmakende herskeppingswerk van die Heilige Gees is dit totaal buite sy vermoë om die Evangelie te verstaan, in Christus te vertrou, van sonde te bekeer, God lief te hê en Hom te gehoorsaam (Gen.1:31; Kol.1:16; Rom.3:23; 5:12; Titus 1:15; Gen.6:5; Jer.17:9; Rom.3:10-19; 5:12-19; 1Kor.15:21, 22, 45, 49; Ps.51:7; Job 14:4; Ef.2:3; Rom.6:20; 5:12; Hebr.2:14-15; 1Tes.1:10).

5. Ons glo in Jesus Christus, God se Seun, wat ontvang is van die Heilige Gees en uit die maagd Maria gebore is as volkome God en volkome mens vir ewig. Hy het as God se Groot Profeet, Priester en Koning na hierdie wêreld gekom. Hy is Hoof van die uitverkore mensheid en God se hoogste en finale openbaring aan die mens (Matt.1:22-23; Luk.1:27, 31, 35; Rom.1:3-4; Fil.2:6-11; Kol.2:9).

6. Ons glo in Jesus Christus as enigste Middelaar tussen God en sondaars. Hy is gekruisig en het gesterf ten einde hulle van die heerskappy en gevolge van hul sonde te verlos. Hy het in volmaakte gehoorsaamheid onder die Wet gelewe sodat Sy geregtigheid aan hulle toegereken kan word. Hulle kry nie deel aan hierdie dubbele verlossingsgenade van God op grond van enige eie verdienste nie, maar dit word aan hulle toegereken deur geloof alleen. Hierdie geloof is nie bloot regsinnige opinie nie, maar is, vanuit diep bewussyn van eie onwaardigheid, lewenslange en uitsluitende vertroue in Jesus Christus wat as Versoeningsoffer die Vader se heilige geregtigheid volkome bevredig het. Geloof is enersyds soewereine gawe van God, gewerk deur Sy Gees; dit is andersyds verantwoordelikheid en werklike handeling van die mens self. Tussen hierdie twee kante van geloof is daar ten diepste geen teenstrydigheid nie (Joh.5:39; 14:6; Hand.4:12; Rom.5:12-19; 1:2-4, 16-17; 11:33-36; Ef.2:8-9; 3:1-14; Openb.5:9-10; 7:10; Rom.4:16, 23-25; Ps.110:3; Joh.6:37, 44; Hand.13:48; 16:14).

7. Ons glo in Jesus Christus se persoonlike, liggaamlike en historiese opstanding uit die dood; in Sy hemelvaart; en in Sy huidige heerskappy ter wille van Sy mense en om alles aan Hom te onderwerp (Hand.1:3; 2:33; 13:38-39; 1Kor.15:3-6; Gal.3:16-22; Ef.1:10; Kol.1:20).

8. Ons glo in die persoonlike wederkoms van Jesus Christus (Hand.10:42; Rom.14:9-10; 1:11; 2Pet.2:4).

9. Ons glo dat Jesus Christus deur die werk van die Heilige Gees vir Hom ewige volk uit die ganse mensdom versamel, ongeag ras, geslag of stand. Elkeen wat hieraan deel het, toon die egtheid daarvan deur volhardende gehoorsaamheid aan Hom (Joh.17:2-5; 2Kor.5:18-19; 1Pet.1:3-4; Joh.1:12-13; 1Kor.2:6-16; 1Joh.5:1).

10. Ons glo in die Heilige Gees. Hy het op die Pinksterdag as Parakleet (Trooster / Voorspraak / Helper) vanaf die Vader en die Seun na die Nuwe Testamentiese gemeente gekom. Sedertdien woon Hy in alle ware gelowiges om die Seun se Middelaarswerk en regering in hulle te verwerklik. Sodoende verheerlik Hy Jesus Christus in en deur gelowiges en is Hy die waarborg dat hulle hul volle erfenis as God se kinders uiteindelik sal ontvang. Hy lei elkeen van hulle, sonder opheffing van hul verantwoordelikheid of gehoorsaamheidsvolharding, na die finale afronding van hul verlossing d.m.v. die Woord en die genademiddele wat daarmee saamhang. Sonder Sy wederbarende verligtende, versekerende, heiligmakende en toerustende werk is ware Christenskap en kerkwees totaal onmoontlik (Hand.2:39; Rom.8:9, 14, 17, 23, 26; Luk.11:13; Ef.1:13-14; 4:30; 5:18-21; 1Kor.12:4-11; 12-13; 2Kor.3:18; Kol.3:10; Joh.14:16-18, 26; Gal.5:16-26; 1Tes.5:19).

11. Ons glo in die liggaamlike opstanding uit die dood van alle mense – diegene wat in Christus gesterf het om deel te hê aan die ewige saligheid en die res om deel te hê aan die ewige verdoemenis (Rom.1:4; 4:25; 6:5; 1Pet.1:3; 1Kor.15:12-21, 20-21; Matt.27:53; Hand.1:21; 2:31; 3:21).

12. Ons glo dat Jesus Christus alle ware gelowiges (en net hulle) beveel om Hom van plek tot plek gesamentlik in gemeenteverband te dien volgens die riglyne wat Hy daarvoor in die Skrif neerlê, Elke gelowige is dus verantwoordelik om hom, indien enigsins moontlik, by ’n gemeente te voeg waar die Here in gees en waarheid gedien word; om hom aan die broers en susters toe te wy; en om hom aan die gepaardgaande dissipline te onderwerp. So ’n plaaslike gemeente staan slegs onder die gesag van Jesus Christus, maar benodig tog vir sy welsyn gemeenskap met ander gemeentes waar die Here ook in gees en waarheid gedien word (Hand.2:42-47; 20:7; Ps.119:148; Matt.6:6; 18:15-20; 1Kor.12:12-27; Ps.84; Hebr.10:25; Rom.1:7; Ef.1:20-22).

13. Ons glo dat Jesus Christus die Doop en die Nagmaal ingestel het en dat dit deur alle ware gelowiges (en net hulle) in gehoorsaamheid en as belydenis onderhou moet word as heenwysing na die mees basiese aspekte van hulle geloof en verlossing. Die Doop is die onderdompeling van die gelowige in water as belydenis van sy identifisering met Jesus Christus in Sy dood, begrafnis en opstanding. Die Nagmaal is die deelname aan die brood en die beker wat wys op Jesus Christus se versoeningsoffer, naamlik Sy gebroke liggaam en gestorte bloed (Hand.2:37-41; 8:12-13, 36-38; 9:18; 10:47-48; 11:16; 15:9; 16:14-15, 31-34; 18:8; 19:3-5; 22:16; 1Pet.3:21; Rom.6:3-4; Gal.3:27; Kol.2:12; 1Pet.3:21; Hebr.9:25, 26, 28; 10:22; Matt.7:6; 15:9; 26:26-28; 28:19-20; Joh.3:23; 6:29, 35,47-58; 1Kor.10:1-2, 16, 17, 21; 11:23-29; 2Kor.6:14-15; Eks.20:4-5; ).

OPE BRIEF AAN DIE N.G. KERK

(Meer as 3000 kopiee van hierdie brief is uitgestuur na alle beskikbare E-Posadresse in die N.G. Kerk)

2012-05-04

Geagte Broeder

Na baie gebed en besinning rig ek hierdie brief aan u en ’n klompie ander broeders in die N.G. Kerk en vra dat u hierdie brief biddend sal lees en met ’n oop gemoed daarna sal kyk.

Ek is tans ’n predikant in die Vaaldriehoek Gereformeerde Baptistegemeente en het teologie studeer aan die Potchefstroomse Universiteit vir C.H.O. Voor ek voltyds in die bediening betrokke geraak het, was ek baie lank ’n onderwyser waarvan 12 jaar as skoolhoof. Ek en my vrou was ook baie jare lidmaat van die N.G. Kerk, maar is in 1984, toe die N.G. Kerk nog gestaan het op hul belydenisskrifte, onder sensuur geplaas en afgesny van ’n N.G.-gemeente in Ermelo omdat ons, nadat ons waarlik tot wedergeboorte gekom het, oortuig geraak het van die doop van gelowiges (die kredodoop) en ons laat doop het. Ons het deur die jare heen hegte vriendskapsbande met N.G.-lidmate gehad (en het nog steeds) – lidmate wat waarlik die Here Jesus Christus as Saligmaker navolg (beide "kredo- en paedodopers").

Ek glo met 'n gebroke hart dat 'n skokkende groot deel van die institusionele kerk van ons dag grootliks koers verloor het, in sekere gevalle selfs reddende geloof versaak het, en dringend nodig het om onverwyld en met hartstog terug te keer na die fundamentele geloofsvertrekpunte van die Reformasie: die Skrif alleen, genade alleen, Christus alleen, geloof alleen, die eer van God alleen. Ek onderskryf die histories-gerespekteerde en internasionaal-erkende 1689 Baptiste Belydenis - soos meeste reformatoriese (gereformeerde) Baptiste oor die wêreld heen, asook die Belydenisskrif en Kernwaardes van Sola 5, 'n assosiasie van Godgesentreerde evangeliese gemeentes en gelowiges in (tans) agt lande in Suider-Afrika

Waarom rig ek hierdie brief aan u? Die afgelope jaar of drie, maar veral die afgelope jaar het ek intens bewus geraak van ernstige dwaalleer wat posgevat het in die N.G. Kerk en ek is intens besorg oor broers en susters in die Here Jesus Christus wat in die N.G. Kerk is. Ek kry van tyd tot tyd te doen met predikante in u denominasie en ek ervaar intense bekommernis en selfs verwarring by van hulle (veral jongeres).

Ek het ook bevriend geraak met heelwat N.G.-lidmate en ’n paar predikante op "Facebook" en kon ek sommige van die debatte wat gevoer word tussen regsinnige lidmate en –predikante aan die eenkant en "nuwe hervormers"/"verligtes"/"liberales"/"vrydenkers" aan die anderkant. My simpatie met die "behoudendes" aan die eenkant en my skok en ontnugtering in predikante wat in my oë bykans niks meer van die Woord van God glo nie, het a.g.v. hierdie debatte, net nog verder verdiep.

Wat ek nie kan verstaan nie, is dat die N.G. Kerk oënskynlik die wil en vermoë verloor het om op te tree teen teoloë, ampsdraers en predikante wat nie meer volgens die Belydenisskrifte en die Woord van God optree nie en derhalwe in my oë dwaalleraars geword het (Openb.2:14-15; 1 Tes.5:14; 2 Tim.4:2-5; Deut.13:5; 1 Kor.5:11, 13; Titus 1:9; e.a.). In die lig van Ferdie Mulder se boek, asook dit wat ek in die pers, persoonlike Blogs en "Facebook" lees, kan ek nie anders as om te dink dat die gesagstrukture van die N.G. Kerk reeds deur die "nuwe hervormers" gekaap is en daarom dat niks gedoen word aan persone/lidmate wat die Kerk van die Here Jesus Christus intens skade berokken nie.

Ek kan bv. nie verstaan hoe ’n persoon soos Jean Oosthuizen steeds maar net toegelaat word in sy posisie by die Kerkbode, terwyl hy blatant voortgaan om mense (insluitende myself) te belaster, te beledig, te verkleineer en geen standpunt inneem teen dwaalleer nie – hy maak ’n openlike bespotting van God Drie-Enig, ens. (Titus 1:16; e.a.). Hy gebruik baie dikwels kru taal teenoor mense wat opgevoede heidene nie eens sal gebruik nie (’n voorbeeld van een van die "Facebook" drade wat hierdie feite bevestig kan op versoek verskaf word) en dan praat ek nie eens van sy persoonlike "Facebook-muur" nie! Christene wat sterk van hom op Facebook verskil, word summier geblok, maar ateïste word ‘n vry hand gegee om God te laster. Dit lyk na ‘n eensydige skending van spraakvryheid.

Ek staan verstom en geskok oor sommige predikante se uitsprake oor die hel (wat kwansuis nie bestaan nie – Matt.5:22; Mark.9:47-48; 1 Tim.1:19-20; e.a.); die feit dat Satan nie ’n werklikheid is nie (Jak.4:7; 1 Pet.5:8; e.a.); geen sondeval nie (Gen.3; 1 Joh.1:6, 8; e.a.); dat Jesus nie uit ’n maagd gebore is nie (Matt.1:18; Luk.1:34; e.a.); die feit dat Christus nie uit die dood opgestaan het nie (Luk.24:36; Joh.20:27; e.a.); dat Jesus Christus nie aan die regterhand van God die Vader sit nie (Mark.16:19; e.a.); die skepping; Jona en Noag wat mitologiese verhale is; uitsprake wat positief is oor die "emergent church", panenteïsme, homoseksualitiet, ens. ens. My vraag is, hoe die N.G. Kerk steeds kan toelaat dat die gewone lidmaat (geredde en soekendes) wat op soek is na ’n ware en intieme verhouding met Jesus Christus en groei in heiligmaking, blootgestel kan word aan sulke predikante en selfs ’n moderator? Manne soos Nelus Niemandt; ’n Albert Cruywagen; Gerhard Bothma; Ben du Toit en talle teologiese professore en andere? Ek wil nie eers kommentaar lewer op sommige sinodale besluite nie.

Ek wil nie eers kommentaar lewer op sommige werklik-ontstellende Algemene Sinode- besluite nie.

Aan die begin van hierdie jaar, toe ek ook Ferdie Mulder se boek "Opgestaan" gelees het, is dit wat ek ervaar, gehoor, gelees en vermoed het, opnuut bevestig en het ek net nog meer intens bewus geraak van wat in die N.G.K. aan die gang is en wat sommige van u as predikante, studente en talle lidmate moet ervaar. My hart het al meer begin pyn vir regsinnige (gereformeerde) broers en susters in die N.G. Kerk en het ek net nog dieper bewus geraak van die nood; die paniek; die verwarring; die pyn; ens. wat besig is om pos te vat by diesulkes. Ek is veral ook intens bekommerd oor "onskuldige" kinders wat "losgelaat" word in van die teologiese fakulteite waar N.G. predikante opgelei word.

Ek en ons gemeente is tans deel van "SOLA 5", ’n assosiasie van Evangeliese Christene in Suidelike Afrika en ek dien ook tans op die hoofbestuur van "SOLA 5". Die meeste van die predikante wat deel uitmaak van "SOLA 5" is Engelssprekende broers in die Here en hulle wil gedurig van my weet wat aan die gang is in Afrikaanse kerklike geledere en hoe ek dit sien. Ek self vra my daagliks die vraag af: Wat gaan hier aan? Wat kan ons doen – wat kan ek doen? Dit gaan tog immers hier oor die eer van God en die waarheid!

Die Skrif roep ons ernstig op om te waak teen dwaalleer, omdat dit mense weglei van die geopenbaarde waarhede. Dit is nie ‘n saak wat enige Christen by hom kan laat verbygaan nie (2 Pet.2:1-2; Titus 1:7-11; 2 Tes.2:15; e.a.).

My broeder in Christus, ek is intens bekommerd oor die Kerk in Suid-Afrika in die algemeen en dan spesifiek oor wat aan die gang is in die N.G. Kerk en ek bid dat die Here sal ingryp en Sy eer sal herstel. Ek wens so dat ek hande kon vat met u in hierdie stryd op vergaderings, forums, sinodes, ens., maar omdat ek nie lidmaat van die NGK is nie, kan ek nie en kan ek u maar net verseker van my voorbidding en dat ek waar moontlik my bydrae sal lewer.

Sterkte in die stryd – ek dink aan u!

U broeder in Christus Jesus.

Kobus van der Walt