“Gaan ons Eet in die Hemel?” [1]
Indien u hierdie Bybelstudie wil uitdruk – Verlig die teks in hierdie venster en kopieer en plak dit daarna in enige woordverwerkingsprogram (bv. MS Word) – druk daarna gewoon uit
1. SKRIFGEDEELTES – OPENB.19:7-9:
N.a.v. enkele teksverse (sien hiernaas) is die vraag, twee weke gelede gevra, nl. of ons in die hemel gaan eet en drink. Hiernaas ’n kortlikse kykie na hierdie verse.
Openb.19:7-9 ~ Laat ons bly wees en juig en aan Hom die eer gee, want die bruilof van die Lam het aangebreek, en sy bruid het haar daarvoor gereed gemaak. 8 God het haar dit vergun om fyn, helder blink klere aan te trek.” Hierdie fyn klere is die regverdige dade van die gelowiges. 9 Toe sê die engel vir my: “Skryf op: Geseënd is hulle wat na die bruilofsmaal van die Lam uitgenooi is.” Verder sê hy vir my: “Dit is die woorde van God, en hulle is waar.” En dan veral hierdie volgende vers: Openb.19:18 ~ Kom eet die vleis van die konings, die vleis van die opperbevelhebbers, die vleis van die magtiges en die vleis van die perde en hulle ruiters, ja, die vleis van allerhande mense: vryes en slawe, klein en groot.”
2. AGTERGROND:
T.w.v. agtergrond – die volgende t.o.v. hoofstuk 19.
Hoofstuk 19:1-6 skets vir ons ’n glansryke en goddelike visioen van vreugde en feesvieringe in die hemel oor die oordele van God oor Jerusalem. In verse 7-9 openbaar Johannes dat die Bruid van Christus haar voorberei vir die huweliksfees. Met die val van die Ou Tempel kom ons by die vestiging van die Nuwe Tempel – Ef.2:21-22 ~ In Hom sluit die hele gebou saam en verrys dit tot ’n heilige tempel vir die Here, 22 in wie julle ook saam opgebou word as ’n geestelike huis waarin God woon (sien ook: 1Kor.3:16; 2Kor.6:16).
Die verwoesting van Jerusalem en die Tempel was die laaste verlossingshandeling in die ganse proses om die Huidige Eeu in te lui. Jesus is as Koning gebore (Matt.2:2). Hy was geïdentifiseer as Koning tydens Sy doop en verheerliking (Matt.3:17; 17:5; Ps.2) en Hy was bestem om as Dawidskoning gekroon te word met Sy opstanding (Hand.2:30-31). Hy was amptelik gekroon tydens Sy hemelvaart (Dan.7:13-14) en uiteindelik was die verwoesting van Jerusalem en die Tempel, die besliste en finale teken dat Hy die beloofde Messiaanse Koning was wie se koninkryk sal groei totdat dit oor die hele aarde strek (Matt.24:30).
Openb.19:11-21 is ’n visioen van die Koning van alle konings wat oorlog verklaar teen Sy vyande (dit is ’n vervulling van Ps.110). Noudat Christus aan die regterhand van God sit as Koning van die konings, sluit Sy heerskappy Sy oorwinning van al Sy vyande in (1Kor.15:25-26). Die toneel wat hier beskryf word, kan vergelyk word met Dan.7. In Daniël se profesie word die kroning van Christus verbind met Sy oordeel van die nasies.
3. VERKLARING:
In die voorafgaande hoofstukke van Openbaring word ’n tragiese prentjie van Jerusalem geskilder – Jerusalem, op ’n tyd, die Stad van God; die Bruid van God, het die egbreekster geword en derhalwe die fokus van God se oordeel. Hoofstuk 18 klink soos ’n treurlied oor die val van Jerusalem, maar dan skielik in hoofstuk 19 verander die toneel, want hier kry ons te doen met ’n huweliksfees. Die oue lê agter die rug en die nuwe word nou omarm. In wese is hierdie Huweliksfees ’n vol inhuldiging van die Nuwe Verbond van Christus.
In hierdie hoofstuk word daar melding gemaak van twee etes of noenmale: die Huweliksfees van die Lam (19:1-10) en dan die noenmaal van die Grote God (19:12-21). Die tweede maaltyd is ’n bloedige maaltyd waartydnes die roofvoëls, wat hoog in die lug vlieg (19:17), die liggame opvreet, van diegene wat in Jerusalem uitgedelg is, waarop Christus in verse 1-6, die gelowiges oproep om eer aan God te bring vir wat Hy aan Jerusalem gedoen het en daarom vind ons vier uitroepe van Prys die Here in hierdie gedeelte (v.1; v.3; v.4; v.6) en al vier uitroepe volg op ’n oproep wat Christus tot Sy Bruid rig om eer aan God te bring vir Sy geregtigheid en die feit dat God Jerusalem verwoes het, sodat Christus ten volle gevestig kan word in Sy Koninkryk en waar Hy sal regeer, totdat Hy die Koninkryk aan Sy Vader sal oorhandig (1Kor.15:24-28). Die lofprysinge wat Christus hier inisieer is om eer aan God te bring vir die vestiging van die Nuwe Verbond en die Kerk word opgeroep om saam te sing in hierdie koor, want die vestiging van die Nuwe Verbond het die Kerk in staat gestel om die Bruid van Christus te word. Die vernietiging van Jerusalem en daarmee saam die Tempel, het die huwelik tussen Christus en Sy Bruid (die Kerk) voltooi en daarom volg daar nou die huweliksonthaal van die Lam – en dit was iets om oor fees te vier. Daarom dat ons in verse 7-8 ’n beskrywing kry van die Bruid wat haar voorberei vir die huwelik. Dit is interessant om te sien dat hierdie vier uitroepe van Prys die Here (of hallelujas), ’n pragtige herhaling is van die hallel-liedere wat uit die Psalms gesing was tydens die Paasmaaltyd. En ons moet ook in gedagte hou dat die Nagmaal, die Nuwe Testamentiese vervulling is van die Paasmaaltyd
Gedurende die Apostoliese tydperk, het die Apostels die kerk voorberei vir hierdie huweliksfees. Paulus het dit bv. as volg gestel: Nou wil ek hê julle moet ’n bietjie dwaasheid van my kant verdra! Ja, verdra my maar! 2 Ek waak oor julle met ’n ywer wat van God kom, want julle is soos ’n jongmeisie wat ek aan een man toegesê het as sy bruid en wat ek vlekkeloos na hom toe wil bring. Die man is Christus (2Kor.11:1-2 – sien ook Ef.5:25-27). Paulus wou die kerk voorberei en leer, sodat sy heilig en onbesmet gereed kon wees vir haar Bruidegom, Jesus Christus.
Nou vind die huweliksmaaltyd plaas. Ons moet verstaan, dat hierdie maaltyd ’n metafoor is, m.a.w. nie ’n letterlike maaltyd nie en hierdie maaltyd is ’n fees wat gevier word oor die val van die “Hoer van Babilon” en die straf van haar geliefdes met wie sy owerspel gepleeg het, nl. die konings van die land.
Aan die anderkant egter, vind ons die bekendstelling van die Bruid. Hierdie huweliksmaal, is ’n verbondsmaaltyd wat die nuwe verhouding (die Nuwe Verbond) verseël.
Dispensasionaliste leer dat hierdie maaltyd gedurende die sewe jaar wat die kerk weggevoer is (wegraping) na die hemel, saam met Christus, hierdie maaltyd sal geniet. En daarom, volgens die “Pre-Mil-groep”, word die kerk geseën, omdat hulle die straf en oordele wat gedurende die Groot Verdrukking op aarde geskied, vrygespring het.
Die ware betekenis van hierdie maaltyd is egter veel minder van ’n skouspel, maar beskik oor veel dieper betekenis as bloot net ’n fees van dankbaarheid en seën oor die oordele wat vrygespring is. Hierdie huweliksmaal, is die gemeenskap tussen Christus en Sy Kerk wat in 70 n.C. ten volle daargestel is en wat tot vandag toe nog voortduur. En ons geniet hierdie maaltyd op ’n sigbare wyse, elke keer as ons Nagmaal gebruik. Wanneer die Kerk van die Here Jesus om die Nagmaaltafel byeenkom, is ons besig om die Huweliksmaal van die Lam te geniet. Deur geloof het ons dus deel aan die Liggaam van Christus. Die huweliksmaal van die Lam is dus nie iets wat eendag in die hemel geniet gaan word nie – nee, dit is ’n maaltyd wat weekliks reg rondom die aarde plaasvind wanneer gelowiges deelneem aan die Nagmaal.
Toe Jesus saam met Sy dissipels om die Nagmaaltafel gesit het, het Hy gesê ~ Ek sê vir julle: Van nou af sal Ek nie weer van hierdie wyn drink nie tot op die dag wanneer Ek saam met julle die nuwe wyn in die koninkryk van my Vader sal drink” (Matt.26:29). Wanneer is hierdie maal genuttig? Voor Sy hemelvaart en daarna tot en met Sy hemelvaart het Hy nie weer Nagmaal saam met Sy dissipels geniet nie en toe vaar Hy op na die hemel en tree Hy Sy Koninkryk binne (Dan.7:13-14 ~ My nagtelike visioen het voortgeduur: daar het in die wolke iemand aangekom, iemand soos ’n menslike wese. Hy het na Hom toe gegaan wat ewig lewe en is voor Hom gebring. 14 Aan dié menslike wese is die heerskappy en eer en koningskap gegee sodat al die volke, nasies en taalgroepe hom sou dien. Sy heerskappy is ’n ewige heerskappy, dit sal nie tot niet gaan nie; sy koningskap sal nie ophou nie) en sedertdien vier Hy weer die Nagmaal saam met Sy kinders, wanneer ons die Nagmaal vier – soos wat Hy in Matt.26:29 belowe het. Ons moet besef dat die Nagmaal, baie meer betekenisvol is as wat ons baie keer dink dit is – Jesus die Christus is saam met ons aan tafel en vier Hy die bruilofsmaal saam met ons – en dit sal so aangaan, tot op die dag wat Hy sigbaar na die aard sal terugkeer (1Kor.11:24-26 ~ ...en, nadat Hy God daarvoor gedank het, het Hy dit gebreek en gesê: “Dit is my liggaam; dit is vir júlle. Gebruik dit tot my gedagtenis.” 25 Net so ook het Hy ná die maaltyd die beker geneem en gesê: “Hierdie beker is die nuwe verbond, wat deur my bloed beseël is. Gebruik dit, elke keer as julle daaruit drink, tot my gedagtenis.” 26 Elke keer as julle van hierdie brood eet en uit die beker drink, verkondig julle die dood van die Here totdat Hy kom).
In Openb.19:17-21 kry ons te doen met ’n tweede maaltyd en hier is drie dinge van belang, nl. Die uitnodiging na die maaltyd; Die voorbereidings vir die maaltyd en Die nuttiging van die maaltyd, maar t.w.v. die verduideliking van vers 18, gaan ons net na die eerste kyk en op ’n ander keer na die res:
· Die uitnodiging na die maaltyd: Christus se vyande is oorwin en nou word roofvoëls, wat hoog in die lug vlieg (19:17) genooi na die maaltyd. Die mees neerhalende ding wat met iemand destyds kon gebeur het, was dat sy liggaam na sy dood nie begrawe word nie, maar vir die roofvoëls gelaat is – dit is presies wat in Jerusalem gebeur het met die nagenoeg 1.1 miljoen Jode wat in die stad gesterf het (sien ook 2Kon.9:30-37 t.o.v. Isebel se lyk). Esegiël het ook in Eseg.39:17-20 van Israel gepraat ~ “Mens, so sê die Here jou God, sê vir al die voëls en vir al die roofdiere: Kom bymekaar, kom, versamel van alle kante af rondom die offermaaltyd wat Ek vir julle aanbied, die groot slagting op die berge van Israel; kom eet vleis en drink bloed. 18 Julle sal vooraanstaande mense se vleis eet en die bloed drink van regeerders van die aarde, almal in so ’n goeie kondisie soos die vet ramme en bulle van Basan. 19 Julle sal vet vleis eet tot versadigens toe en bloed drink tot julle dronk is, dié van my offermaaltyd wat Ek vir julle aanbied. 20 Julle kan julle aan my tafel versadig eet aan perde en strydwabemannings, aan dapper vegters en allerlei soldate,” sê die Here my God.
4. SKRIFGEDEELTE – OPENB.22:1-2:
Nog ’n Skrifgedeelte in Openbaring waarna verwys is, is Openb.22:1-2 ~ Toe het die engel my die rivier met die water van die lewe gewys. Dit is helder soos kristal en dit stroom uit die troon van God en van die Lam uit. 2 Tussen die hoofstraat van die stad aan die een kant en die rivier aan die ander kant staan die boom van die lewe. Hy dra twaalf keer per jaar vrugte: elke maand lewer hy sy vrugte. Die blare van die boom bring genesing vir die nasies.
5. AGTERGROND:
Openb.21:2-22:5 beskryf die Nuwe Jerusalem wat neerdaal vanuit die hemel en word die oorspronklike verbond sodoende vervul. Die beskrywing van die Nuwe Jerusalem in hierdie hoofstukke, dui vir ons aan dat dit ’n simboliese verteenwoordiging van die kinders van God is – die kerk van die Ou- en die Nuwe Testament. Die stad word die Bruid van die Lam genoem, wat net nog ’n benaming vir die Kerk is (Openb.21:2,9; Joh.3:29; Rom.7:4; 2Kor.11:2; Ef.5:25-33; Openb.19:7-8).
In Openb.21 is die fokus gevestig op die Kerk as die Nuwe Hemel en die Nuwe Aarde en nou word hierdie tema voortgesit in hoofstuk 22. Ons moet daarop let, dat hierdie hoofstukke nié ’n nuwe kosmos of heelal beskryf nie. Nee, dit beskryf God se Nuwe Verbondskinders in skeppingstaal of skeppingsbeelde. So ’n beskrywing van die kerk vind sy beslag in die Ou Testament en is Openb.21:1, ’n direkte aanhaling van Jes.65:17. Die konteks van hierdie vers maak dit baie duidelik, dat ’n nuwe kosmos nie hier in gedagte is nie. Kom ons luister na Jesaja se woorde ~ Ek gaan ’n nuwe hemel en ’n nuwe aarde skep; aan dié wat daar nou is, sal daar nie meer gedink word nie, hulle sal nie onthou word nie. 18 Wees bly, en jubel sonder ophou oor wat Ek gaan skep: Ek gaan ’n Jerusalem skep wat vol blydskap is, sy inwoners sal vreugde hê. 19 Ek sal jubel oor Jerusalem, Ek sal bly wees oor my volk. Daar sal in Jerusalem nie meer iemand gehoor word wat huil of om hulp roep nie. 20 Daar sal geen kind sterf wat maar ’n paar dae oud is nie en geen grysaard wat nie sy jare uitgeleef het nie. As iemand op honderdjarige leeftyd sterf, sal dit beskou word asof hy jonk gesterf het; as hy nie honderd word nie, sal hy beskou word as iemand wat vervloek is. 21 Dan sal mense huise bou en self daarin woon, hulle sal wingerde plant en self die druiwe eet. 22 Hulle sal nie huise bou waarin ander sal woon nie, hulle sal nie wingerde plant waarvan ander die druiwe sal eet nie. My volk sal so oud word soos ’n boom. Dié wat Ek uitverkies het, sal self die vrug van hulle handewerk geniet. 23 Hulle sal hulle nie tevergeefs vermoei nie, hulle sal nie kinders hê vir wie daar rampe wag nie, want hulle sal ’n volk wees wat deur die Here geseën word, hulle en hulle afstammelinge. 24 Voor hulle nog roep, sal Ek antwoord, terwyl hulle nog praat, sal Ek hulle gebed verhoor. 25 Die wolf en die lam sal saam wei, die leeu sal strooi vreet soos ’n bees, en stof sal die kos van die slang wees. Op my heilige berg sal niks verkeerds gedoen word nie, niks vernietig word nie, sê die Here (Jes.65:17-25).
Jes.65 help ons dus om die konteks van Openb.21 en 22 te bepaal. Dit is baie duidelik dat Jesaja nie hier praat van ’n nuwe kosmos nie, want hy praat van dood en sondaars en vloeke en oordele. Die Woord is verder baie duidelik daaroor, dat niks hiervan in die ewige toestand gaan bestaan nie. Die teenwoordigheid van hierdie dinge maak dit dus duidelik, dat Jesaja nié hier praat van ’n nuwe kosmos nie. Die “nuwe skepping” wat hy beskryf, is dus ’n beskrywing van die “Nuwe Jerusalem” (die Kerk) wat jubel. M.a.w., God se verbondskinders word hier beskryf in kreatiewe taal. God het in soortgelyke kreatiewe taal, die gelowiges beskryf – bv. die Bruid van Christus; groot; helder; ens.
6. VERKLARING:
Hier in Openb.22:1-7 word die uitbreiding van die Kerk beskryf. Ons sal nog vorentoe sien dat die Kerk gaan aanhou om uit te brei. Ook hierdie eerste twee verse in Openb.22, is direkte aanhalings uit Eseg.47:1-12 ~ Die man met die meetstok het my teruggebring na die ingang van die tempel toe. Toe sien ek daar kom water onder die tempel se drumpel uit aan die oostekant. Die tempel het oos gekyk. Die water het regs van die tempel weggeloop, suid van die altaar verby. 2 Die man vat my toe by die noordpoort uit en om na die buitenste oospoort toe. Daar syfer die water toe regs langs die poort uit. 3 Die man het oos gestap en met die maatlyn wat hy by hom gehad het vyf honderd meter afgemeet van die oospoort af. Toe laat hy my deur die water loop. Dit was enkeldiep. 4 Hy het nog vyf honderd meter afgemeet en my deur die water laat loop. Dit was kniediep. Hy het nog vyf honderd meter afgemeet en my deur die water laat loop. Dit het tot by my heupe gekom. 5 Toe meet hy nog vyf honderd meter, maar toe was die water ’n stroom waar ek nie kon deur nie. Die water was diep, sodat ’n mens sou moes swem; dit was ’n stroom waar ’n mens nie deur kon loop nie. 6 Die man sê toe vir my: “Sien jy dit, mens?” Hy laat my toe al langs die stroom terugstap. 7 Terwyl ek so terugstap, sien ek daar staan groot, hoë bome weerskante op die stroom se wal. 8 Die man het vir my gesê: “Hierdie water loop weg na die streek oos toe en af na die Jordaanvallei toe waar dit in die Dooie See sal inloop. Wanneer dit in die Dooie See inloop, sal die water van die Dooie See vars word. 9 Waar die stroom ook kom, sal dit wemel van al die soorte diere en sal daar baie vis wees. Die water loop af na die Dooie See toe en sal die see vars maak. Waar die stroom kom, sal alles lewe. 10 Daar sal vissers langs die Dooie See staan van En-Gedi af tot by En-Eglajim. Dit sal ’n plek wees waar hulle nette droogmaak. Daar sal net soveel soorte is wees as in die Groot See, en net so baie. 11 Net die water in die moerasse en kuile langs die Dooie See sal nie vars word nie. Hulle moet sout bly. 12 Weerskante op die wal van die stroom sal allerlei vrugtebome groei. Hulle blare sal nie verlep nie en hulle vrugte sal nie opraak nie. Hulle sal elke maand dra, want die stroom se water kom uit die heiligdom. Die vrugte sal daar wees om te eet en die blare om genesing te bring.”
Esegiël sien die “Rivier van Lewe” wat vanuit die Tempel vloei en die laaste 8 hoofstukke van Esegiël beskryf die manjifiekheid van hierdie Tempel. Esegiël is hier besig om die heerlikheid van die Nuwe Tempel, die Kerk van Jesus Christus, te beskryf. Derhalwe vloei die rivier van lewe vanuit die Kerk – almal wat geraak word deur hierdie rivier, ontvang die Lewe. Soos wat mense vanuit alle nasies deur die water wat uit die Tempel vloei (sending en evangelisasie), aangeraak word, word hulle genees deur die blare van die Boom van die Lewe wat elke maand vrugte dra – voortdurend dus en so is daar voortdurend mense uit al die nasies wat genesing ontvang en herskep word (Openb.21:24 ~ Die nasies sal in die stad se lig lewe, en die konings van die aarde verleen luister daaraan).
[1] Kort Bybelstudie deur Kobus van der Walt (ANTIPAS Gemeente, Vereeniging) – Woensdagaand 24 Februarie 2010
