Openbaring Ontsluit – 15 (God se Volk en die Oordeelsdag) [1]
Indien u hierdie Boodskap wil uitdruk – Verlig die teks in hierdie venster en kopieer en plak dit daarna in enige woordverwerkingsprogram (bv. MS Word) – druk daarna gewoon uit.
1. INLEIDING:
Ons het in Openb.6:17 te doen gekry met die volgende vraag ~ Die groot dag waarop Hulle die oordeel sal voltrek, het aangebreek, en wie sal staande kan bly? Wie sal op daardie verskriklike Dag van die Here, staande kan bly? Ons het ook die vorige keer ’n paar keer verwys na o.a. Joël se profesie en as ons Joël 2:32 lees, vind ons genadiglik ’n antwoord op die vraag wat in Openb.6:17 gevra word ~ Elkeen wat die Naam van die Here aanroep, sal gered word. Op Sionsberg en in Jerusalem sal daar uitkoms wees. So het die Here beloof. Dié wat deur die Here geroep is, is by dié wat gered is. Let op wat hier presies staan – Elkeen wat die Naam van die Here aanroep... en reg teenoor dit – Dié wat deur die Here geroep is.... In lyn met dit, asook die vraag wat in 6:7 gevra is, vind ons ’n verduideliking en antwoord.
Wat verder interessant is, is dat ons hier in hoofstuk 7 ’n “mini”- of aparte-, of tussengesig vind, wat tussen die sesde en sewende seëls geskied.
Hierdie hoofstuk kan voorts in twee dele verdeel word, nl. verse 1 tot 8 en dan 9 tot en met 17. Ons gaan vanaand net eers kyk na die eerste deel, nl. verse 1-8.
2. VERS VIR VERS ONTLEDING:
· Openb.7:1-8 ~ Daarna (na die visioen van die sesde seël) het ek vier engele by die vier hoeke van die aarde sien staan. Hulle het die vier winde van die aarde vasgehou, sodat daar geen wind op die land en op die see en teen enige boom sou waai nie. 2 Ek het ook ’n ander engel van die ooste af sien kom met die seël van die lewende God. Hy het met ’n harde stem geroep na die vier engele aan wie mag gegee is om die land en die see te tref, 3 en het vir hulle gesê: “Moenie die land en die see en die bome tref nie. Ons moet eers die dienaars van ons God op hulle voorkoppe merk met die seël.” 4 Ek het die getal gehoor van dié wat gemerk is: daar was honderd vier en veertig duisend. Hulle was uit elke stam van die volk Israel: 5 uit die stam van Juda is daar twaalf duisend gemerk, uit die stam Ruben twaalf duisend, uit die stam Gad twaalf duisend, 6 uit die stam Aser twaalf duisend, uit die stam Naftali twaalf duisend, uit die stam Manasse twaalf duisend, 7 uit die stam Simeon twaalf duisend, uit die stam Levi twaalf duisend, uit die stam Issaskar twaalf duisend, 8 uit die stam Sebulon twaalf duisend, uit die stam Josef twaalf duisend, en uit die stam Benjamin is daar twaalf duisend gemerk.
Wie dan, is die mense wat bewaar gaan bly van die verskriklike Dag van die Here? Ons vind die antwoord in verse 2-3, 4, 9 en 14.
- Verse 2-3 ~ ...die dienaars van ons God.
- Vers 4 ~ ...honderd vier en veertig duisend. Hulle was uit elke stam van die volk Israel.
- Vers 9 – Wat ons ’n bietjie later, meer volledig sal hanteer ~ ...’n groot menigte gesien wat niemand kon tel nie. Hulle was van elke nasie, stam, volk en taal en het voor die troon en voor die Lam gestaan. Hulle het wit klere aangehad, en daar was palmtakke in hulle hande.
- Vers 14 – Waarna ons ook later sal kyk ~ ...(Dié) wat uit die groot verdrukking kom.
Ons sien dan in vers 1, dat vier engele op die toneel verskyn; éérs vier wat op die vier hoeke van die aarde (staan). Hulle hou die winde vas sodat géén wind op die aarde of op die see of teen enige boom sal waai nie. Daar sal dus ’n pynlike stilte heers – stilte voor die groot Dag van die Here.
In die boek van Openbaring word daar van twee stiltes gepraat. Eers kry ons die stilte as die stormwinde vasgehou word voor dit weer losgelaat word, net voor die opening van die sesde seël. Hierdie windlose stilte is op die aarde. Die tweede stilte vind in die hemel plaas vóór die oopbreek van die sewende seël. Ons lees daarvan in Openb.8:1, toe daar stilte in die hemel gekom het. Die stilte vóór die storm van die oordeelsdag het die betekenis dat dit die tyd is wanneer die getal van God se diensknegte verseël word.
Terwyl die vier engele van die vier windstreke nog die winde vashou, tree ’n vyfde engel op die toneel. Met sonsopkoms kom hierdie engel met die seël van die lewende God. Dieselfde son wat nog sy helder strale oor die aarde laat val het, word weldra donker soos ’n “harige sak”. Terwyl die son nog skyn beveel die vyfde engel egter sy makkers om eers te wag voor hulle toelaat dat die aarde of die see of die bome beskadig word deur stormwinde, want die verseëling of seël as teken van die 144 000 moet eers op hul voorhoofde geplaas word.
Wat is hierdie seël?
Die seël in die Bybel is die merk van God se eienaarskap en God se bewaring. Dit is nie ’n letterlike merk wat op die voorkop aangebring gaan word nie, maar ’n herinnering dat, in die woorde van 2Tim.2:19 ~ Die Here dié (ken) wat aan Hom behoort.... God se kinders is gemerkte mense en hulle is gesertifiseer as behorende aan God. Hierdie seël is ook teken van God se beskerming teen dít wat voorlê tydens Die Dag van die Here.
Dit is interessant om te sien dat die volgelinge van die Antichris ook ’n seël gaan ontvang, nl. die seël van die Antichris – bv. Openb.13:16-17 ~ Hy verplig al die mense, klein en groot, ryk en arm, vryes en slawe, om ’n merk op hulle regterhand of op hulle voorkop te dra 17 en laat niemand toe om te koop of te verkoop nie, behalwe die mense wat die merk het. Die merk is die naam van die dier of die getal van sy naam, maar genadiglik, soos ons so pas gesien het, gaan die volgelinge van God ook Sy seël ontvang – Openb.14:1 ~ Toe het ek die Lam op Sionsberg sien staan en by Hom honderd vier en veertig duisend mense met sy Naam en sy Vader se Naam op hulle voorkoppe geskrywe.
Ons sien dan ook dat hierdie verseëling geskets word teen die agtergrond van die twaalf stamme van Israel, waarvan 12 000 uit elke stam verseël word – 144 000 dus. Wie presies is hierdie 144 000 egter? Wys dit heen na Israel as volk – ’n etniese Israel dus, of verwys dit na ’n geestelike Israel?
In die kerkgeskiedenis is daar veral drie standpunte:
- Hulle wat sê dat dit alleen die uitverkorenes van die Joodse volk is en dat dit ons wat uit ’n heidense agtergrond kom, dus nie raak nie. M.a.w., hierdie verseëling is slegs van toepassing op die Ou Testamentiese gelowiges (bv. Abraham en Moses, ens.). Hierdie standpunt laat ons egter met ’n probleem, want ons het met ’n histories realiteit te doen, deurdat ons weet dat bv. tien van die twaalf stamme in Assirië, bykans heeltemal verdwyn het, terwyl die stamme van Benjamin en Juda, met die val van Jerusalem in 70n.C, hul nasionale bestaan verloor het.
As ons na die geskiedenis van die stamme van Israel kyk moet ons besef dat daar allerweë aanvaar word dat Israel uit 13 stamme bestaan het. Ook moet ons weet dat Manasse en Efraim deel was van die stam van Josef. Verder was die stam van Levi afgesonder vir die Tempeldiens en het hulle dus nie ’n woongebied ontvang nie. Met hierdie agtergrond uit die lys van stamme in ons Skrifgedeelte in ag genome, laat dit ons dus met 10 stamme. Verder was daar die stam van Dan wat nie hier in ons teksgedeelte genoem word as een van die “uitverkore” stamme nie, want die waarskynlikheid is groot dat niemand in die stam van Dan gered is nie, omdat hulle voortdurend in goddeloosheid en eiewillige godsdiens verval het. Dit lees ons o.a. in Rigters 18 en 1Kon.12.
In Dan se optrede skuil daar dus ’n duiwelse gees. Dan se vader Jakob sê dan ook op sy sterfbed die volgende ~ Dan is ’n slang op die pad, ’n horingslang op die grootpad.... (Gen.49:17). Dieselfde geld vir Efraim wat nie in ons lys genoem word nie. Indien ons dan aanvaar dat almal uit die stam van Dan verlore was, laat dit ons met net 10 stamme en indien daar slegs 10 stamme was, weet ons tog dat 1 000 maal 10 beslis nie vir ons 144 000 gee nie. Dit kan dus nie die etniese Israel wees waarna hier verwys word nie.
Net interessantheidshalwe: Die stam van Juda word eerste in ons lys genoem, omdat die Messias uit hierdie stam gekom het.
- Tweedens is daar diegene wat sê dat hierdie 144 000 die “spesiale deel” van die kerk is, nl. die “frontsoldate”, of die martelare van die kerk. Ook hiervoor kan daar geen getuienis in die Woord voor gevind word nie en berus hierdie standpunt bloot op emosies en ongegronde aannames.
- Die derde standpunt is die mees aanneemlikste en in die konteks van Openbaring en die ganse Woord, kan ons nie anders as om hierdie standpunt heelhartig te ondersteun nie. Hierdie standpunt sê dat die 144 000 verwys na al die uitverkorenes op aarde en deur die eeue heen (wat natuurlik al die martelare insluit). Hoe kom ons dan by die getal 144 000 uit? Ons moet besef dat hierdie profesie in hoofstuk 7, ’n profesie van die volledigheid van die ware kerk is. 1 000 word saamgestel uit 10 x 10 x 10 en dit is die getal van volkomenheid. 3 is die getal van God en 4 is die getal van die wêreld (daarom die vier windstreke). 3 x 4 is gelyk aan 12. En dan kry ons laastens die 12 stamme wat die kerk van die Here Jesus Christus verteenwoordig. Hieruit volg die volgende dan: 10 x 10 x 10 x 12 x 12 en dit is gelyk aan 144 000. Dit is dus ’n volkome harmonie, ’n komplete totaliteit. Dit is die volledige kerk te midde van die oordeel. Die 12 stamme verteenwoordig dan m.a.w. die volledige, verloste Israel (Ou- en Nuwe Testament) met elke stam se 12 000 verseëldes. In die lig van hierdie verduideliking is dit dus ook duidelik, dat die uitverkorenes nie nét uit 144 000 gelowiges sal bestaan nie, maar veel-veel meer as dit, want al is daar ook 200 of 2 biljoen gelowiges, dit sou en sal steeds as 144 000 uitgedruk word. Die taal van hierdie gesig is dus figuurlik en nie letterlik nie.
Ons moet altyd in gedagte hou, dat die Nuwe Testament voortdurend verwys na die Kerk van die Here Jesus Christus, as die ware Israel, waarvan die Ou Testamentiese Israel, ’n argetipe was (’n oertipe of -beeld, of prototipe). Rom.2:28-29 bv. ~ Nie hy is ’n Jood wat dit uiterlik is nie, en nie dit is besnedenheid wat uiterlik aan die liggaam gedoen is nie. 29 Nee, hy is ’n Jood wat dit innerlik is, en dit is besnedenheid wat in die hart gedoen is deur die Gees, nie volgens die wetsvoorskrifte nie. So iemand ontvang lof, nie van mense nie, maar van God (sien ook Rom.9:6), of Gal.3:29 ~ En as julle aan Christus behoort, is julle ook nakomelinge van Abraham en erfgename kragtens die belofte van God (sien ook Gal.6:15-16 en Openb.2:9). En dan sien ons ook in Kol.3:11, dat ...dit nie van belang (is) of iemand Griek of Jood is nie, besny of nie besny nie, andertalig, onbeskaaf, slaaf of vry nie. Hier is Christus alles en in almal.
Omdat hier met ’n baie spesifieke getal (144 000) gewerk word, is daar enkele dinge wat ons ook vanuit hierdie feite vir mekaar moet sê:
- Die getal van die ware lidmate van Christus se Kerk is vasgestel – God weet presies hoeveel dit op Die Dag van die Here gaan wees..
- Die mense wat hierdie vasgestelde getal van Christus se kerk uitmaak, is soewerein deur God gekies en daarom is hulle uitverkies en gekies om Hom te dien, reeds lankal aan God bekend, omdat Hy hulle gekies (uitverkies) het om Hom te verheerlik (wat ’n voorreg! – EK van alle mense Here?!).
- God se kinders sál tot die einde volhard. Selfs gedurende vervolging en allerlei beproewing word hulle in stand gehou en bewaar deur Sy genade.
- Die oordele wat oor die wêreld gaan losbars word nie gerig op en tot die gelowiges nie, maar op en teen die goddeloses, as straf op hul sonde. Dit is hartseer dat die res van die skepping ongelukkig ook gebuk sal gaan onder hierdie oordele van God (v.2-3) – geen wonder dat Paulus die volgende oor die skepping skryf nie ~ Die skepping sien met gespanne verwagting daarna uit dat God bekend sal maak wie sy kinders is. 20 Die skepping is immers nog aan verydeling onderworpe, nie uit eie keuse nie, maar omdat God dit daaraan onderwerp het. Daarby het Hy die belofte van hoop gegee: 21 die skepping sal self ook bevry word van sy verslawing aan die verganklikheid, om so tot die vryheid te kom van die heerlikheid waaraan die kinders van God deel sal hê. 22 Ons weet dat die hele skepping tot nou toe sug in die pyne van verwagting. 23 En nie net die skepping nie, maar ook ons wat die Gees ontvang het as die eerste gawe van God, ons sug ook. Ons sien daarna uit dat God sal bekend maak dat Hy ons as sy kinders aangeneem het: Hy sal ons van die verganklikheid bevry (Rom.8:19-23).
- Wanneer die finale vernietiging van die wêreld gaan plaasvind, sal God se kinders – dié wat verseël is, weggeneem wees na ’n plek van ewige veiligheid, nl. die hemel.
Die betekenis vir die kerk vandag is baie duidelik. Die gesigseinders van die wêreld word donker. Die horisonne van die politiek raak beneweld. Die mensdom kom al hoe meer onder die greep van die Antichris. Maar die wêreldstorm van God se toorn kom ook nader, Die tekens van die oordeelsdag word baie duidelik. Jesus se eie woorde word in Openb.7 vervul ~ Die groot trompet sal weerklink, en Hy sal sy engele uitstuur om sy uitverkorenes bymekaar te maak uit die vier windstreke, van elke uithoek van die aarde af (Matt.24:31). Hulle word voor die storm van die oordeelsdag verseël. Onder die grootste gevare; onder die totale verwoesting van alles, as die son swart word en die maan soos bloed en die sterre val – sal God se kinders bewaar word, want hulle het God se seël ontvang op hul voorhoofde.
Die Here het dit nog altyd gedoen en Hy sal dit weer doen. Tydens die oordeelsdag van die sondvloed het Hy Noag en sy mense bewaar. Hy het dit met Israel in die donker nag van die plae oor Egipte gedoen. In die bitter swaar tyd van koning Agab en die goddelose Isébel het God Sy kinders nie vergeet nie. In die oordeel van Israel met die ballingskap van Babel het Hy Sy oorblyfsel bewaar. Die Here ken Sy eiendom – Sy uitverkorenes soos wat Jesus hulle noem. Dit is ons heerlike troos as die duisternis van die toekoms oor ons toesak – dit sal ons nie raak nie, want ons het God se seël ontvang wat ons bewaring verseker!
[1] Bybelstudiereeks aangebied deur Kobus van der Walt te ANTIPAS Gemeente (Vereeniging)Sondagaand 18 Oktober 2009
Monday, October 19, 2009
Boodskap deur Kobus van der Walt (18 Oktober 2009)
Die Brief aan die Efesiërs - 07 (Uit Genade Is Julle Gered) [1]
Indien u hierdie Boodskap wil uitdruk – Verlig die teks in hierdie venster en kopieer en plak dit daarna in enige woordverwerkingsprogram (bv. MS Word) – druk daarna gewoon uit.
1. SKRIFLESING:
Ef.2:8-22 ~ Julle is inderdaad uit genade gered, deur geloof. Hierdie redding kom nie uit julleself nie; dit is ’n gawe van God. 9 Dit kom nie deur julle eie verdienste nie, en daarom het niemand enige rede om op homself trots te wees nie. 10 Nee, God het ons gemaak wat ons nou is: in Christus Jesus het Hy ons geskep om ons lewe te wy aan die goeie dade waarvoor Hy ons bestem het. 11 Hou dan in gedagte wat julle vroeër was. Van geboorte was julle heidene, en julle is “onbesnedenes” genoem deur dié wat hulleself “die besnedenes” noem, al is die besnydenis net mensewerk aan die liggaam. 12 In dié tyd was julle sonder Christus, uitgesluit uit die burgerskap van Israel, ver van God af sonder deel aan die verbonde en die beloftes wat daarmee saamhang, sonder hoop en sonder God in die wêreld. 13 Maar nou is julle een met Christus Jesus. Julle wat vroeër ver van God gelewe het, het nou naby gekom deur die bloed van Christus. 14 Christus is ons vrede, Hy wat dié twee, Jode en nie-Jode, een gemaak het. Deur sy liggaam te gee, het Hy die vyandskap afgebreek wat vroeër soos ’n muur skeiding gemaak het. 15 Die wet van Moses met al sy gebooie en bepalings het Hy opgehef, en deur vrede te maak, het Hy in Homself dié twee, Jode en nie-Jode, tot een nuwe mensheid verenig. 16 Deur sy dood aan die kruis het Hy ’n einde gemaak aan die vyandskap en dié twee met God versoen en tot een liggaam verenig. 17 Toe Hy gekom het, het Hy die goeie boodskap van vrede gebring: vrede vir julle wat ver van God was, vrede ook vir dié wat naby was. 18 Deur Hom het ons almal, Jode en nie-Jode, deur die een Gees vrye toegang tot die Vader. 19 Julle is dus nie meer ver van God af nie, nie bywoners nie, maar medeburgers van die gelowiges en lede van die huisgesin van God. 20 Julle is ’n gebou wat opgerig is op die fondament van die apostels en die profete, ’n gebou waarvan Christus Jesus self die hoeksteen is. 21 In Hom sluit die hele gebou saam en verrys dit tot ’n heilige tempel vir die Here, 22 in wie julle ook saam opgebou word as ’n geestelike huis waarin God woon.
2. TEKSVERS:
Ef.2:8-9 ~ Julle is inderdaad uit genade gered, deur geloof. Hierdie redding kom nie uit julleself nie; dit is ’n gawe van God. 9 Dit kom nie deur julle eie verdienste nie, en daarom het niemand enige rede om op homself trots te wees nie.
3. INLEIDING:
Ons teksvers vir vandag, is waarskynlik een van die bekendste teksverse onder gelowiges, indien nie dié bekendste nie. ’n Ander teksvers wat baie nou saamhang met hierdie een, is natuurlik Joh.3:16 wat basies dieselfde vir ons sê, nl. ~ God het die wêreld so lief gehad dat Hy sy enigste Seun gegee het, sodat dié wat in Hom glo, nie verlore sal gaan nie maar die ewige lewe sal hê.
Ons teksvers bestaan basies uit drie dele en ek wil dít graag vanoggend met u deel:
· Die eerste gedeelte verduidelik aan ons, hoe ons gered is – Dit is deur genade alleen dat ons gered is.
· Tweedens handel hierdie teks oor die kanaal waardeur hierdie genade van God na ons kom – Dit is deur geloof alleen
· Laastens hanteer hierdie teksgedeelte die hele kwessie van hoe God ons nié red nie en dit verduidelik terselfdertyd waarom dit so is – Dit is nie deur ons eie verdienste (of werke) nie, sodat nie een van ons kan spog of trots wees op onsself nie.
4. HOE GERED:
Eerstens dan: Hoe word ons gered? Paulus sê vir ons in geen onduidelike taal nie, dat ons uit genade alleen gered is. Wat beteken die uitdrukking “uit genade”? Of miskien moet ons eerder vra, “Wat beteken genade?” Ons kan genade in ’n baie kort definisie saamvat en dit dan as volg definieer: Genade is onverdiende guns. Of anders gestel, genade is God se liefde wat uitgestort word op persone wat dit glad nie verdien nie. Hierdie genade word dan ook baie nou verbind met die hele gedagte van vergifnis van sonde en redding en die ryke seën wat God aan onverdiende ontvangers van die genade, skenk.
Wanneer ons die openingswoorde van vers 9, nl. Julle is inderdaad uit genade gered, saam met die laaste woorde van vers 9 lees, nl. Dit kom nie deur julle eie verdienste nie, dan is dit baie duidelik dat Paulus die klem in hierdie teksvers op die gedagte van GRATIS genade plaas – ons betaal nie daarvoor nie – Hy skenk dit met ander woorde aan ons. Wanneer God in verhouding tree met die mens, doen Hy dit nie op grond van die mens se waardigheid, of wat die mens verdien nie, nee, Hy doen dit op grond van Sy goedheid en vrygewigheid.
Nog ’n eienskap wat saamgevat word in die uitdrukking, God se genade, is die hele gedagte van oordadigheid.
Genade word vir ons o.a. beskryf in Eks.34:6 ~ Terwyl Hy by Moses verbygaan, roep die Here: “Ek, die Here, is die barmhartige en genadige God, lankmoedig, vol liefde en trou. Genade is dus een van God se karaktereienskappe en spruit voort uit Sy liefde.
Nog ’n pragtige beskrywing van God se genade vind ons in Titus 3:3-5 ~ Vroeër was ons ook onverstandig, ongehoorsaam, op die verkeerde pad, verslaaf aan allerlei begeertes en singenot; ons het ons lewe in kwaadwilligheid en jaloesie deurgebring; ons was haatlik en het mekaar gehaat. 4 Maar toe het die goedheid van God ons Verlosser en sy liefde vir die mens verskyn. 5 Hy het ons verlos, nie op grond van iets wat ons vir ons vryspraak gedoen het nie, maar op grond van sy eie ontferming. Dit het Hy gedoen deur die wedergeboorte wat die sonde afwas, en deur die Heilige Gees wat nuwe lewe gee.
Ons kan dus ook sê dat God se “werksetiek” gekenmerk word deur genade en hierdie genade behoort altyd dankbaarheid en liefde by die onverdiende ontvanger van hierdie genade tot gevolg hê – bv. 1Kor.15:57 ~ Maar ons dank God dat Hy aan ons die oorwinning gee deur ons Here Jesus Christus.
’n Verdere belangrike aspek van God se genade is dat dit dinamies is, m.a.w. dit red nie alleen nie, maar dit transformeer, of verander en dit blaas nuwe lewe in die ontvanger van God se genade. Waarskynlik die mees dramatiese illustrasie in die Woord van hierdie transformerende en lewe-gewende genade van God, is die voorbeeld van ’n man wat eens Saulus genoem was en uiteindelik Paulus geword het – die skrywer van hierdie brief aan die Efesiërs. Hoor wat het hy in 1Kor.15:10 gesê ~ Maar deur die genade van God is ek wat ek is. Sy genade aan my was nie tevergeefs nie; inteendeel, ek het harder gewerk as hulle almal; eintlik was dit nie ek nie, maar die genade van God wat by my is. Ons sien dus hier dat Paulus nie net God se genade beperk tot sy redding nie, maar hy gee ook erkenning aan God, vir genade uitgestort op hom deur die loop van sy hele lewe, asook in sy bediening.
Ter wille van volledigheid moet ons ook net vlugtig kyk na al die vorme van God se genade. Genade word hoofsaaklik in twee groepe verdeel:
· Eerstens kry ons algemene genade. In kort, is God se algemene genade, daardie genade wat Hy oor gelowige en ongelowige uitstort. ’n Bekende teksverwysing in hierdie verband is Matt.5:45 ~ ... Hy laat immers sy son opkom oor slegtes en goeies, en Hy laat reën oor dié wat reg doen en oor dié wat verkeerd doen.
· Tweedens kry ons toegespitste- of spesiale genade. Toegespitste genade is daardie genade wat God skenk t.o.v. ons redding, heiligmaking en verheerliking. Hierdie toegespitste genade kan egter weer verder onderverdeel word en wel as volg:
o Eerstens vind ons effektiewe- of doeltreffende genade. Alles wat God beplan en doen word doeltreffend en volkome en volmaak volvoer of deurgevoer, dit is waarom Jesus in Joh.6:37 gesê het ~ Elkeen wat die Vader vir My gee, sal na My toe kom.... En vers 39 ~ En dit is die wil van Hom wat My gestuur het: dat Ek van almal wat Hy My gegee het, nie een verlore sal laat gaan nie, maar hulle almal op die laaste dag uit die dood sal laat opstaan....
o Tweedens, genoegsame genade. Dit is van hierdie genoegsame genade waarvan Paulus hier in Ef.2 skryf. God se genade is genoeg of voldoende om ons volkome te vergewe, te red en aanvaarbaar te maak vir God. Dit is waarom die Hebreërsskrywer in Hebr.7:25 sê dat God volkome red.
Ons sien dus dat God ons uit genade red.
5. DIE KANAAL VIR GENADE:
Paulus spreek egter hier in ons teksvers, ’n tweede saak aan, nl. die wyse waarop, of die kanaal waarlangs hierdie genade, van God na ons kom – vers 8 ~ Julle is inderdaad uit genade gered en dan hierdie woorde ~ deur geloof. God se genade kom dus na ons, deur geloof. Indien daar dus geen geloof is nie, is daar geen genade en geen redding nie. Hand.16:31 sê ~ ... Glo in die Here Jesus, en jy sal gered word.... En Joh.1:12 ~ Maar aan almal wat Hom aangeneem het, dié wat in Hom glo, het Hy die reg gegee om kinders van God te word. En Hand.13:38-39 ~ ...die vergewing van sondes (is) deur Hóm (dit is Christus), en elkeen wat glo, (word) deur Hom vrygespreek van alle sondes.
Wat dan is geloof? Wanneer ons hierdie vraag wil beantwoord moet ons eers vir mekaar sê wat geloof nié is nie.
Geloof is nié subjektiewe gevoelens nie. Daar is baie mense wat bv. nie glo in Christus se opstanding nie. Of, hulle glo nie dat Christus, die Seun van God is nie. Of, hulle glo nie dat Hy uit die maagd Maria gebore is nie, ens. en wanneer jy hulle daarmee konfronteer dat dit nie Christenskap is nie, dan sal so ’n persoon steeds vir jou onomwonde sê dat hy ’n Christen is, maar sy oortuiging dat hy ’n Christen is, berus op subjektiewe gevoelens en nie op wat die Woord vir ons leer nie. Sulke persone se geloof is dus niks anders as ’n diep “gut feeling” nie (maaggevoel), maar dit is nie gegrond op die stewige fondasie van God se Woord nie.
Verder is geloof nié goedgelowigheid nie (“credulity”). M.a.w. dit is mense wat iets sal glo al kan dit nie bewys word nie, bloot net omdat hy opreg wens en hoop dat dit waar is. Dit is ook nie die geloof waarvan die Woord praat nie.
Optimisme is ook nie Bybelse geloof nie. Optimisme is ’n lewenshouding wat alles van die ligte kant beskou en wanneer dit by geloof kom, is ’n optimis hoopvol dat hy gered sal word.
Geloof is ook nié positiewe denke nie. Baie mense het ’n positiewe gesindheid t.o.v. iets wat tot gevolg het dat so ’n persoon so sterk daaraan glo dat hy dit geloof noem – “positive confession” van die “Charismate” is deel hiervan. Ja, ’n positiewe gesindheid oor die algemeen is goed en reg – bv. ’n positiewe gesindheid jeens jou werk, maar dít is nié Bybelse geloof nie.
Ware geloof word dus nie gebaseer op die mens se individuele gevoelens en gesindhede nie. Nee, Bybelse geloof is betroubaar en daarom vas en seker, want dit is ’n geloof in ’n betroubare God wat Homself keer op keer as betroubaar aan ons openbaar.
Bybelse geloof, waaroor dit dan hier in Efesiërs gaan, het drie elemente, nl.: Kennis; ’n Hartsreaksie- of gesindheid en toewyding.
· Eerstens dan kennis. Hierdie element van geloof moet uiteraard altyd, eerste teenwoordig wees, want geen mens kan in enige iets glo as hy dit nie ken nie – ons moet dus weet wát ons glo. Hierdie kennis van dít wat ons moet glo, is kennis oor die Evangelie. Dit is daardie dinge waaroor Paulus in Efesiërs 2 geskryf het en waaroor ons o.a. verlede week met mekaar gedeel het, nl. dat ons geestelik almal morsdood was en ter helle verdoen was a.g.v. die erfsonde, MAAR God het uit genade na ons uitgereik en ons uitverkies en Christus Jesus as Offerlam vir ons geskenk, sodat ons regverdig verklaar kon word deur God.
· Tweedens behels geloof, ’n hartsreaksie. Geloof is nie bloot net intellektuele instemming tot en goedkeuring van bepaalde waarhede nie. Dit gaan ook oor die een wat glo, se reaksie – sy hartsreaksie op hierdie kennis waarvan ons so pas gepraat het. Dit impliseer dus dat die kennis, waarvan ons so pas gepraat het, nou uitgestort sal word in ons harte – ons kan amper ook sê dat die kennis in ons harte “ingespuit” moet word. Die Woord van God word nie deur geloof ingeneem as dit net in die verstand bly en nie ook wortelskiet in die dieptes van ons harte nie. Daar is en moet dus emosie ook by geloof betrokke wees, maar emosie wat geordend en onder beheer staan van die eise van die Woord. Ons wil en ons motivering om God in gehoorsaamheid te wil dien en om die vyand teen te staan, spruit nié net voort uit die verstand nie, maar dit kom ook uit die hart uit, want as ons harte nie daarin is nie, sal ons nie volhard nie.
· Die laaste element van Bybelse geloof, is toewyding, of as u wil, vertroue. Dit sê wat Tomas gesê het in Joh.20:28 ~ My Here en my God! Dit beteken dus dat jy jouself aan Christus sal gee – sal oorgee. En dit beteken dat jy op Sy beloftes sal steun en Sy afgehandelde werk aan die kruis vir jou sal aanvaar.
Die huwelik as Goddelike instelling is iets wat die afgelope tyd en weer hierdie afgelope naweek baie sterk na vore getree het in ons gesinsopset en ek dink dat die huwelik vir ons ’n baie goeie illustrasie is van wat geloof werklik is, want die huwelik is die kulminasie of hoogtepunt van ’n uitgebreide proses daarvan om iemand beter te leer ken; om te reageer op die ander persoon en om dan uiteindelik ’n permanente verbintenis (“commitment”) met daardie persoon aan te gaan.
Die “saamwees” (“sleep”) gedeelte van die verhouding kan vergelyk word met die “kennis” element van geloof. Gedurende hierdie tydperk leer jy die ander persoon beter ken en kom jy agter of die ander persoon oor al die eienskappe beskik wat jy voel reg sal wees om ’n goeie huwelik te maak – is die ander persoon dus “troumateriaal” of nie. Hierdie is ’n baie belangrike fase, want indien die ander persoon nie oor die nodige eienskappe beskik nie, kan dit later tydens ’n huwelik, groot probleme tot gevolg hê.
Dan kom die volgende fase in ’n verhouding tussen ’n jongman en –meisie en dit kan vergelyk word met die tweede element van geloof. Die hart kom nou onder die vergrootglas, want nou begin die jongman en –meisie verlief raak op mekaar en word hulle lief vir mekaar en dit is ’n baie belangrike fase, veral met die oog op selfs nog meer en dieper kennis van mekaar.
Laastens kom daar ’n punt waar die jongman en die jong dame tydens die huwelik ’n verbond voor God met mekaar sluit om trou aan mekaar te bly ten spyte van wat ook al. Net so wy ons ook ons lewens toe aan Christus en beloof ons om Hom vir tyd en ewigheid te dien en na te volg.
6. HOE GOD ONS NIE RED NIE:
Ten slotte wil ek net vlugtig kyk na hoe God ons nié red nie. As ons na ons teksvers kyk, staan daar ~ Julle is inderdaad uit genade gered... (en dan vers 9) ...Dit kom nie deur julle eie verdienste nie, en daarom het niemand enige rede om op homself trots te wees nie. Die O.A.V. vertaal die woorde in vers 9 ~ nie deur julle eie verdienste nie, met ~ nie uit die werke nie.
Hierdie uitdrukking “ nie uit die werke nie”, maak geloof dan totaal anders as ’n werk. Geloof is wel die kanaal waardeur God se reddingsgenade na ons vloei, maar dit is nie ’n gebeurtenis wat enige aksie of gesindheid van ons vereis nie. As ons net weer na vers 8 kyk, sien ons dat selfs die geloof wat oënskynlik van ons kant moet kom ten einde gered te word, ’n geskenk van God is en dus nie uit onsself kom nie ~ Julle is inderdaad uit genade gered, deur geloof. Hierdie redding kom nie uit julleself nie; dit is ’n gawe van God.
Dit is dus baie duidelik, dat ons geen – hoegenaamd geen bydrae lewer in ons redding nie. God red ons dus nié op grond van hoe ons glo en of ons enigsins glo nie – nee, Hy red ons soewerein – op Sy eie – eensydig!
As ons dink dat daar nog iets is (hoe klein ook al) wat ons kan doen of bydra om ons redding te verseker, slaan ons die bal ver mis en vertrou ons nog steeds meer op onsself as op Christus. Redding geskied deur genade alleen!
Die Woord het baie te sê oor “werke”. So praat dit van “werke van die wet” wat goed is, maar wat ’n mens nie kan red nie (Gal.2:16). Dit praat oor “dooie werke” (Hebr.6:1) en ook van “werke van die duisternis” (Rom.13:12; Gal.5:19-21; Ef.5:11). Al hierdie werke word in die mens se eie krag verrig en het absoluut niks met ons redding te doen nie.
Die goue reël wat ons in hierdie verband kan onthou, is: Voor ons enige goeie werk vir die Here kan doen, moet Hy eers ’n goeie werk in ons doen. Deur God se genade word ons deur Christus herskep tot werktuie vir goeie werke. God red ons dus in en deur Christus Jesus sodat ons lewens van goeie werke kan leef, maar ook dít is werke wat uitgevoer word deur Sy krag en genade vir en tot Sy eer.
[1] Boodskap gelewer deur Kobus van der Walt te ANTIPAS Gemeente (Vereeniging) op 18 Oktober 2009
Indien u hierdie Boodskap wil uitdruk – Verlig die teks in hierdie venster en kopieer en plak dit daarna in enige woordverwerkingsprogram (bv. MS Word) – druk daarna gewoon uit.
1. SKRIFLESING:
Ef.2:8-22 ~ Julle is inderdaad uit genade gered, deur geloof. Hierdie redding kom nie uit julleself nie; dit is ’n gawe van God. 9 Dit kom nie deur julle eie verdienste nie, en daarom het niemand enige rede om op homself trots te wees nie. 10 Nee, God het ons gemaak wat ons nou is: in Christus Jesus het Hy ons geskep om ons lewe te wy aan die goeie dade waarvoor Hy ons bestem het. 11 Hou dan in gedagte wat julle vroeër was. Van geboorte was julle heidene, en julle is “onbesnedenes” genoem deur dié wat hulleself “die besnedenes” noem, al is die besnydenis net mensewerk aan die liggaam. 12 In dié tyd was julle sonder Christus, uitgesluit uit die burgerskap van Israel, ver van God af sonder deel aan die verbonde en die beloftes wat daarmee saamhang, sonder hoop en sonder God in die wêreld. 13 Maar nou is julle een met Christus Jesus. Julle wat vroeër ver van God gelewe het, het nou naby gekom deur die bloed van Christus. 14 Christus is ons vrede, Hy wat dié twee, Jode en nie-Jode, een gemaak het. Deur sy liggaam te gee, het Hy die vyandskap afgebreek wat vroeër soos ’n muur skeiding gemaak het. 15 Die wet van Moses met al sy gebooie en bepalings het Hy opgehef, en deur vrede te maak, het Hy in Homself dié twee, Jode en nie-Jode, tot een nuwe mensheid verenig. 16 Deur sy dood aan die kruis het Hy ’n einde gemaak aan die vyandskap en dié twee met God versoen en tot een liggaam verenig. 17 Toe Hy gekom het, het Hy die goeie boodskap van vrede gebring: vrede vir julle wat ver van God was, vrede ook vir dié wat naby was. 18 Deur Hom het ons almal, Jode en nie-Jode, deur die een Gees vrye toegang tot die Vader. 19 Julle is dus nie meer ver van God af nie, nie bywoners nie, maar medeburgers van die gelowiges en lede van die huisgesin van God. 20 Julle is ’n gebou wat opgerig is op die fondament van die apostels en die profete, ’n gebou waarvan Christus Jesus self die hoeksteen is. 21 In Hom sluit die hele gebou saam en verrys dit tot ’n heilige tempel vir die Here, 22 in wie julle ook saam opgebou word as ’n geestelike huis waarin God woon.
2. TEKSVERS:
Ef.2:8-9 ~ Julle is inderdaad uit genade gered, deur geloof. Hierdie redding kom nie uit julleself nie; dit is ’n gawe van God. 9 Dit kom nie deur julle eie verdienste nie, en daarom het niemand enige rede om op homself trots te wees nie.
3. INLEIDING:
Ons teksvers vir vandag, is waarskynlik een van die bekendste teksverse onder gelowiges, indien nie dié bekendste nie. ’n Ander teksvers wat baie nou saamhang met hierdie een, is natuurlik Joh.3:16 wat basies dieselfde vir ons sê, nl. ~ God het die wêreld so lief gehad dat Hy sy enigste Seun gegee het, sodat dié wat in Hom glo, nie verlore sal gaan nie maar die ewige lewe sal hê.
Ons teksvers bestaan basies uit drie dele en ek wil dít graag vanoggend met u deel:
· Die eerste gedeelte verduidelik aan ons, hoe ons gered is – Dit is deur genade alleen dat ons gered is.
· Tweedens handel hierdie teks oor die kanaal waardeur hierdie genade van God na ons kom – Dit is deur geloof alleen
· Laastens hanteer hierdie teksgedeelte die hele kwessie van hoe God ons nié red nie en dit verduidelik terselfdertyd waarom dit so is – Dit is nie deur ons eie verdienste (of werke) nie, sodat nie een van ons kan spog of trots wees op onsself nie.
4. HOE GERED:
Eerstens dan: Hoe word ons gered? Paulus sê vir ons in geen onduidelike taal nie, dat ons uit genade alleen gered is. Wat beteken die uitdrukking “uit genade”? Of miskien moet ons eerder vra, “Wat beteken genade?” Ons kan genade in ’n baie kort definisie saamvat en dit dan as volg definieer: Genade is onverdiende guns. Of anders gestel, genade is God se liefde wat uitgestort word op persone wat dit glad nie verdien nie. Hierdie genade word dan ook baie nou verbind met die hele gedagte van vergifnis van sonde en redding en die ryke seën wat God aan onverdiende ontvangers van die genade, skenk.
Wanneer ons die openingswoorde van vers 9, nl. Julle is inderdaad uit genade gered, saam met die laaste woorde van vers 9 lees, nl. Dit kom nie deur julle eie verdienste nie, dan is dit baie duidelik dat Paulus die klem in hierdie teksvers op die gedagte van GRATIS genade plaas – ons betaal nie daarvoor nie – Hy skenk dit met ander woorde aan ons. Wanneer God in verhouding tree met die mens, doen Hy dit nie op grond van die mens se waardigheid, of wat die mens verdien nie, nee, Hy doen dit op grond van Sy goedheid en vrygewigheid.
Nog ’n eienskap wat saamgevat word in die uitdrukking, God se genade, is die hele gedagte van oordadigheid.
Genade word vir ons o.a. beskryf in Eks.34:6 ~ Terwyl Hy by Moses verbygaan, roep die Here: “Ek, die Here, is die barmhartige en genadige God, lankmoedig, vol liefde en trou. Genade is dus een van God se karaktereienskappe en spruit voort uit Sy liefde.
Nog ’n pragtige beskrywing van God se genade vind ons in Titus 3:3-5 ~ Vroeër was ons ook onverstandig, ongehoorsaam, op die verkeerde pad, verslaaf aan allerlei begeertes en singenot; ons het ons lewe in kwaadwilligheid en jaloesie deurgebring; ons was haatlik en het mekaar gehaat. 4 Maar toe het die goedheid van God ons Verlosser en sy liefde vir die mens verskyn. 5 Hy het ons verlos, nie op grond van iets wat ons vir ons vryspraak gedoen het nie, maar op grond van sy eie ontferming. Dit het Hy gedoen deur die wedergeboorte wat die sonde afwas, en deur die Heilige Gees wat nuwe lewe gee.
Ons kan dus ook sê dat God se “werksetiek” gekenmerk word deur genade en hierdie genade behoort altyd dankbaarheid en liefde by die onverdiende ontvanger van hierdie genade tot gevolg hê – bv. 1Kor.15:57 ~ Maar ons dank God dat Hy aan ons die oorwinning gee deur ons Here Jesus Christus.
’n Verdere belangrike aspek van God se genade is dat dit dinamies is, m.a.w. dit red nie alleen nie, maar dit transformeer, of verander en dit blaas nuwe lewe in die ontvanger van God se genade. Waarskynlik die mees dramatiese illustrasie in die Woord van hierdie transformerende en lewe-gewende genade van God, is die voorbeeld van ’n man wat eens Saulus genoem was en uiteindelik Paulus geword het – die skrywer van hierdie brief aan die Efesiërs. Hoor wat het hy in 1Kor.15:10 gesê ~ Maar deur die genade van God is ek wat ek is. Sy genade aan my was nie tevergeefs nie; inteendeel, ek het harder gewerk as hulle almal; eintlik was dit nie ek nie, maar die genade van God wat by my is. Ons sien dus hier dat Paulus nie net God se genade beperk tot sy redding nie, maar hy gee ook erkenning aan God, vir genade uitgestort op hom deur die loop van sy hele lewe, asook in sy bediening.
Ter wille van volledigheid moet ons ook net vlugtig kyk na al die vorme van God se genade. Genade word hoofsaaklik in twee groepe verdeel:
· Eerstens kry ons algemene genade. In kort, is God se algemene genade, daardie genade wat Hy oor gelowige en ongelowige uitstort. ’n Bekende teksverwysing in hierdie verband is Matt.5:45 ~ ... Hy laat immers sy son opkom oor slegtes en goeies, en Hy laat reën oor dié wat reg doen en oor dié wat verkeerd doen.
· Tweedens kry ons toegespitste- of spesiale genade. Toegespitste genade is daardie genade wat God skenk t.o.v. ons redding, heiligmaking en verheerliking. Hierdie toegespitste genade kan egter weer verder onderverdeel word en wel as volg:
o Eerstens vind ons effektiewe- of doeltreffende genade. Alles wat God beplan en doen word doeltreffend en volkome en volmaak volvoer of deurgevoer, dit is waarom Jesus in Joh.6:37 gesê het ~ Elkeen wat die Vader vir My gee, sal na My toe kom.... En vers 39 ~ En dit is die wil van Hom wat My gestuur het: dat Ek van almal wat Hy My gegee het, nie een verlore sal laat gaan nie, maar hulle almal op die laaste dag uit die dood sal laat opstaan....
o Tweedens, genoegsame genade. Dit is van hierdie genoegsame genade waarvan Paulus hier in Ef.2 skryf. God se genade is genoeg of voldoende om ons volkome te vergewe, te red en aanvaarbaar te maak vir God. Dit is waarom die Hebreërsskrywer in Hebr.7:25 sê dat God volkome red.
Ons sien dus dat God ons uit genade red.
5. DIE KANAAL VIR GENADE:
Paulus spreek egter hier in ons teksvers, ’n tweede saak aan, nl. die wyse waarop, of die kanaal waarlangs hierdie genade, van God na ons kom – vers 8 ~ Julle is inderdaad uit genade gered en dan hierdie woorde ~ deur geloof. God se genade kom dus na ons, deur geloof. Indien daar dus geen geloof is nie, is daar geen genade en geen redding nie. Hand.16:31 sê ~ ... Glo in die Here Jesus, en jy sal gered word.... En Joh.1:12 ~ Maar aan almal wat Hom aangeneem het, dié wat in Hom glo, het Hy die reg gegee om kinders van God te word. En Hand.13:38-39 ~ ...die vergewing van sondes (is) deur Hóm (dit is Christus), en elkeen wat glo, (word) deur Hom vrygespreek van alle sondes.
Wat dan is geloof? Wanneer ons hierdie vraag wil beantwoord moet ons eers vir mekaar sê wat geloof nié is nie.
Geloof is nié subjektiewe gevoelens nie. Daar is baie mense wat bv. nie glo in Christus se opstanding nie. Of, hulle glo nie dat Christus, die Seun van God is nie. Of, hulle glo nie dat Hy uit die maagd Maria gebore is nie, ens. en wanneer jy hulle daarmee konfronteer dat dit nie Christenskap is nie, dan sal so ’n persoon steeds vir jou onomwonde sê dat hy ’n Christen is, maar sy oortuiging dat hy ’n Christen is, berus op subjektiewe gevoelens en nie op wat die Woord vir ons leer nie. Sulke persone se geloof is dus niks anders as ’n diep “gut feeling” nie (maaggevoel), maar dit is nie gegrond op die stewige fondasie van God se Woord nie.
Verder is geloof nié goedgelowigheid nie (“credulity”). M.a.w. dit is mense wat iets sal glo al kan dit nie bewys word nie, bloot net omdat hy opreg wens en hoop dat dit waar is. Dit is ook nie die geloof waarvan die Woord praat nie.
Optimisme is ook nie Bybelse geloof nie. Optimisme is ’n lewenshouding wat alles van die ligte kant beskou en wanneer dit by geloof kom, is ’n optimis hoopvol dat hy gered sal word.
Geloof is ook nié positiewe denke nie. Baie mense het ’n positiewe gesindheid t.o.v. iets wat tot gevolg het dat so ’n persoon so sterk daaraan glo dat hy dit geloof noem – “positive confession” van die “Charismate” is deel hiervan. Ja, ’n positiewe gesindheid oor die algemeen is goed en reg – bv. ’n positiewe gesindheid jeens jou werk, maar dít is nié Bybelse geloof nie.
Ware geloof word dus nie gebaseer op die mens se individuele gevoelens en gesindhede nie. Nee, Bybelse geloof is betroubaar en daarom vas en seker, want dit is ’n geloof in ’n betroubare God wat Homself keer op keer as betroubaar aan ons openbaar.
Bybelse geloof, waaroor dit dan hier in Efesiërs gaan, het drie elemente, nl.: Kennis; ’n Hartsreaksie- of gesindheid en toewyding.
· Eerstens dan kennis. Hierdie element van geloof moet uiteraard altyd, eerste teenwoordig wees, want geen mens kan in enige iets glo as hy dit nie ken nie – ons moet dus weet wát ons glo. Hierdie kennis van dít wat ons moet glo, is kennis oor die Evangelie. Dit is daardie dinge waaroor Paulus in Efesiërs 2 geskryf het en waaroor ons o.a. verlede week met mekaar gedeel het, nl. dat ons geestelik almal morsdood was en ter helle verdoen was a.g.v. die erfsonde, MAAR God het uit genade na ons uitgereik en ons uitverkies en Christus Jesus as Offerlam vir ons geskenk, sodat ons regverdig verklaar kon word deur God.
· Tweedens behels geloof, ’n hartsreaksie. Geloof is nie bloot net intellektuele instemming tot en goedkeuring van bepaalde waarhede nie. Dit gaan ook oor die een wat glo, se reaksie – sy hartsreaksie op hierdie kennis waarvan ons so pas gepraat het. Dit impliseer dus dat die kennis, waarvan ons so pas gepraat het, nou uitgestort sal word in ons harte – ons kan amper ook sê dat die kennis in ons harte “ingespuit” moet word. Die Woord van God word nie deur geloof ingeneem as dit net in die verstand bly en nie ook wortelskiet in die dieptes van ons harte nie. Daar is en moet dus emosie ook by geloof betrokke wees, maar emosie wat geordend en onder beheer staan van die eise van die Woord. Ons wil en ons motivering om God in gehoorsaamheid te wil dien en om die vyand teen te staan, spruit nié net voort uit die verstand nie, maar dit kom ook uit die hart uit, want as ons harte nie daarin is nie, sal ons nie volhard nie.
· Die laaste element van Bybelse geloof, is toewyding, of as u wil, vertroue. Dit sê wat Tomas gesê het in Joh.20:28 ~ My Here en my God! Dit beteken dus dat jy jouself aan Christus sal gee – sal oorgee. En dit beteken dat jy op Sy beloftes sal steun en Sy afgehandelde werk aan die kruis vir jou sal aanvaar.
Die huwelik as Goddelike instelling is iets wat die afgelope tyd en weer hierdie afgelope naweek baie sterk na vore getree het in ons gesinsopset en ek dink dat die huwelik vir ons ’n baie goeie illustrasie is van wat geloof werklik is, want die huwelik is die kulminasie of hoogtepunt van ’n uitgebreide proses daarvan om iemand beter te leer ken; om te reageer op die ander persoon en om dan uiteindelik ’n permanente verbintenis (“commitment”) met daardie persoon aan te gaan.
Die “saamwees” (“sleep”) gedeelte van die verhouding kan vergelyk word met die “kennis” element van geloof. Gedurende hierdie tydperk leer jy die ander persoon beter ken en kom jy agter of die ander persoon oor al die eienskappe beskik wat jy voel reg sal wees om ’n goeie huwelik te maak – is die ander persoon dus “troumateriaal” of nie. Hierdie is ’n baie belangrike fase, want indien die ander persoon nie oor die nodige eienskappe beskik nie, kan dit later tydens ’n huwelik, groot probleme tot gevolg hê.
Dan kom die volgende fase in ’n verhouding tussen ’n jongman en –meisie en dit kan vergelyk word met die tweede element van geloof. Die hart kom nou onder die vergrootglas, want nou begin die jongman en –meisie verlief raak op mekaar en word hulle lief vir mekaar en dit is ’n baie belangrike fase, veral met die oog op selfs nog meer en dieper kennis van mekaar.
Laastens kom daar ’n punt waar die jongman en die jong dame tydens die huwelik ’n verbond voor God met mekaar sluit om trou aan mekaar te bly ten spyte van wat ook al. Net so wy ons ook ons lewens toe aan Christus en beloof ons om Hom vir tyd en ewigheid te dien en na te volg.
6. HOE GOD ONS NIE RED NIE:
Ten slotte wil ek net vlugtig kyk na hoe God ons nié red nie. As ons na ons teksvers kyk, staan daar ~ Julle is inderdaad uit genade gered... (en dan vers 9) ...Dit kom nie deur julle eie verdienste nie, en daarom het niemand enige rede om op homself trots te wees nie. Die O.A.V. vertaal die woorde in vers 9 ~ nie deur julle eie verdienste nie, met ~ nie uit die werke nie.
Hierdie uitdrukking “ nie uit die werke nie”, maak geloof dan totaal anders as ’n werk. Geloof is wel die kanaal waardeur God se reddingsgenade na ons vloei, maar dit is nie ’n gebeurtenis wat enige aksie of gesindheid van ons vereis nie. As ons net weer na vers 8 kyk, sien ons dat selfs die geloof wat oënskynlik van ons kant moet kom ten einde gered te word, ’n geskenk van God is en dus nie uit onsself kom nie ~ Julle is inderdaad uit genade gered, deur geloof. Hierdie redding kom nie uit julleself nie; dit is ’n gawe van God.
Dit is dus baie duidelik, dat ons geen – hoegenaamd geen bydrae lewer in ons redding nie. God red ons dus nié op grond van hoe ons glo en of ons enigsins glo nie – nee, Hy red ons soewerein – op Sy eie – eensydig!
As ons dink dat daar nog iets is (hoe klein ook al) wat ons kan doen of bydra om ons redding te verseker, slaan ons die bal ver mis en vertrou ons nog steeds meer op onsself as op Christus. Redding geskied deur genade alleen!
Die Woord het baie te sê oor “werke”. So praat dit van “werke van die wet” wat goed is, maar wat ’n mens nie kan red nie (Gal.2:16). Dit praat oor “dooie werke” (Hebr.6:1) en ook van “werke van die duisternis” (Rom.13:12; Gal.5:19-21; Ef.5:11). Al hierdie werke word in die mens se eie krag verrig en het absoluut niks met ons redding te doen nie.
Die goue reël wat ons in hierdie verband kan onthou, is: Voor ons enige goeie werk vir die Here kan doen, moet Hy eers ’n goeie werk in ons doen. Deur God se genade word ons deur Christus herskep tot werktuie vir goeie werke. God red ons dus in en deur Christus Jesus sodat ons lewens van goeie werke kan leef, maar ook dít is werke wat uitgevoer word deur Sy krag en genade vir en tot Sy eer.
[1] Boodskap gelewer deur Kobus van der Walt te ANTIPAS Gemeente (Vereeniging) op 18 Oktober 2009
Thursday, October 15, 2009
Openbaring Ontsluit - 14 (Die Lam Open die Seëls - vervolg) [1]
Indien u hierdie Bybdelstudie wil uitdruk – Verlig die teks in hierdie venster en kopieer en plak dit daarna in enige woordverwerkingsprogram (bv. MS Word) – druk daarna gewoon uit.
1. INLEIDING:
Ons het die vorige keer na die eerste vyf seëls gekyk wat die Lam van God geopen het – vanaand gaan ons na die sesde seël kyk.
2. VERS VIR VERS ONTLEDING:
· Openb.6:12-17 ~ Ek het gesien toe die Lam die sesde seël oopmaak: daar het ’n groot aardbewing gekom. Die son het swart geword soos rouklere, en die maan het heeltemal soos bloed geword. 13 Die sterre aan die hemel het op die aarde geval soos die navye van ’n vyeboom afval as dit deur ’n sterk wind geruk word. 14 Die hemel self het verdwyn soos ’n boekrol wat opgerol word, en al die berge en eilande is uit hulle plekke geskud. 15 Die konings van die aarde, die hoofamptenare en die opperbevelhebbers, die rykes en die magtiges, ja, al die mense, slawe en vryes, het in die grotte en onder die kranse van die berge weggekruip. 16 Hulle het vir die berge en die kranse gesê: “Val op ons en bedek ons vir die oë van Hom wat op die troon sit, en vir die toorn van die Lam. 17 Die groot dag waarop Hulle die oordeel sal voltrek, het aangebreek, en wie sal staande kan bly?”
Ons sien hier, hoe dat Johannes iets van ’n kosmiese chaos beleef wanneer die Lam die sesde seël oopmaak. ’n Ontsaglike aardbewing tref die aarde – so erg dat die aarde wankel in sy baan. Meteens staan die geskiedenis van die aarde stil – doodstil voor God! Op een sekere dag van die tyd gryp God in Sy skepping in. Die son word swart, die maan rooi, die sterre val soos “laatvye” in ’n stormwind.
Mense kan dalk vra hoe dit moontlik is? Punt is net, dat as die mens met die hulp van die wetenskap ’n atoombom kan maak en met die druk van ’n knoppie (in enkele sekondes dus) ’n groot stad met ’n paar miljoen inwoners kan uitwis, hoe moontlik is dit tog nie vir die almagtige God, om hierdie verskriklike natuurverskynsels wat Johannes nou sien, te kan bewerkstellig nie – Hy wat met die enkele spreek van ’n woord, die heelal tot stand gebring het, kan tog immers die heelal weer vernietig ook.
Nie alleen vind hierdie geweldige aardbewing plaas nie – daar vind ook ’n “hemelbewing” plaas – die ganse heelal word dus geruk en geskud. Soos wat ’n mens ’n koerant sou oprol, so gebeur dit met die blou koepel om die aarde – berge en eilande verskuif. Berg Everest is nie meer op sy plek nie en die Drakensberge word verskuif.
Wat het hier gebeur? Wat is die betekenis van hierdie verskriklike visioen wat Johannes sien? Ons vind die antwoord in vers 17a ~ Die groot dag waarop Hulle die oordeel sal voltrek, het aangebreek. Al die profesieë van die Ou Testament wat nog nie tot vervulling gekom het nie, word op hierdie dag vervul. Jesus se eie profetiese rede word ook op hierdie dag bevestig. Dit wat die apostel Petrus op Pinksterdag in sy preek gesê het, word op hierdie dag finaal deur God uitgevoer.
Dit gaan dus hier oor God se toorn. Joël die profeet kondig dit aan en op die laaste bladsy van die Ou Testament vertel Maleagi dit aan ons – Die dag van die Here het aangebreek – Die dag kom en hy brand soos ’n oond. Dié wat teen God in opstand is, almal wat verkeerd doen, sal die kaf wees, en hulle sal verbrand word deur die dag wat kom, sê die Here die Almagtige. Daar sal van hulle nie ’n wortel, nie ’n tak oorbly nie (Mal.4:1a).
Wat is hierdie Dag van die Here? In kort, dit is die dag waarop Christus weer op die wolke gaan verskyn en waarop Hy die aarde gaan verwoes en ’n einde maak aan die menslike geskiedenis. So erg gaan alles wees, dat groot en klein, skuiling gaan soek in die grotte en onder die kranse van die berge (v.15).
Daar is geen rede om te glo dat al hierdie dinge wat Johannes gesien het, figuurlik gesproke is nie, inteendeel, alles dui daarop dat hierdie, letterlike gebeure gaan wees op die dag dat Christus gaan kom. Dit is die gesamentlike getuienis en profesie van die Woord van God. Ons lees op verskeie plekke daarvan en ons vind veral vier “padaanwysers” in die Woord wat na hierdie gebeure, soos in Openbaring beskryf, lei en onomwonde dus daarop dui dat hierdie Dag van die Here ’n letterlike gebeurtenis gaan wees:
· Eerstens vind ons dit in die aankondiging van Joël. Sy hele profesie draai om hierdie laaste dag van die geskiedenis van die wêreld. Hierdie gebeure rondom die laaste dag, is deel van die belofte oor die Pinksterdag, nl. dat die Heilige Gees uitgestort sou word ná Jesus se hemelvaart. Alreeds eeue voor Jesus se geboorte verkondig God deur Sy profeet aan die kerk, dat Hy Sy Gees sal uitgiet op alle vlees (Joël 2:28), maar saam met hierdie belofte van die Heilige Gees profeteer Joël ook oor die laaste dag – die dag van oordeel. Kom ons lees dit in Joël 2:28-31 ~ Wanneer dit alles gebeur het, sal Ek my Gees laat kom op al die mense, julle seuns en julle dogters sal as profete optree, julle oumense sal drome droom, julle jong mans sal visioene sien. 29 In daardie tyd sal Ek my Gees laat kom selfs op dié wat nie in aansien is nie. 30 Ek sal tekens gee, in die hemel en op die aarde: bloed, vuur en rookwolke. 31 Die son sal donker word, die maan bloedrooi en dan sal die groot, die vreeslike dag van die Here kom. Ses eeue voor die koms van Christus weet Israel alreeds van die tekens in die skepping, van die donker son en die rooi maan van God se oordeel – en ons? Ses-en-twintig eeue gelede is dit reeds vir ons aangekondig.
· Tweedens kom Jesus en Hy profeteer van hierdie dag. Hy preek dit in Sy profetiese rede in Matt.24:29 ~ Kort na die verdrukking van daardie tyd (m.a.w. die martelaarskap aan die einde van die tyd) sal die son verduister word, en die maan sal nie skyn nie; die sterre sal uit die ruimte val, en die kragte van die hemelruim sal ontwrig word.
· Die derde padwyser vind ons in Petrus se prediking op Pinksterdag. In Handelinge 2 lees ons van daardie geweldige, onbeskryflike ding wat gaan plaasvind: Die Heilige Gees word aan Christus se kerk gegee. Die volke van die wêreld word betrek en dinamiese magte word ontketen en die Evangelie van die kruis word op aarde verkondig. Die Messias het gekom om God se kinders uit alle volke te verlos. Die apostel Petrus preek op hierdie dag en sy teks kom uit die profesie van Joël. Weereens is dit die belofte van die Heilige Gees, maar die oordeelsdag word direk aan Pinksterdag verbind: Wonders bo in die hemel, tekens onder op die aarde, bloed en vuur en rookdamp. Die son word donker en die maan word bloed voordat daardie vreeslike Dag van die Here kom!
· Maar Simon Petrus is nog nie klaar met hierdie dag van God se toorn nie en kom hy met die vierde padwyser. Petrus skryf sy brief aan die kerk en hy vermaan ons – so staan dit in 2Pet.3:1 en 10 ~ Geliefdes, dit is al die tweede brief wat ek aan julle skrywe. In albei het ek geprobeer om julle weer helder te laat dink deur julle te herinner aan 2 die woorde wat vroeër deur die heilige profete verkondig is, asook aan die gebod van die Here en Verlosser wat deur julle apostels aan julle oorgedra is. En dan gaan hy verder en sê hy in vers 10 ~ Maar die dag van die Here sal so onverwags soos ’n dief kom. En op dié dag sal die hemel met ’n groot gedruis verdwyn, die hemelliggame brand en tot niet gaan, en die aarde met alles wat daarop is, vergaan.
Al hierdie profesieë – dié van Joël en van Jesus en van Petrus, kom almal bymekaar uit in die oopbreek van die sesde seël hier in Openb.6 – selfs ook dié van Haggai in Hag.2:6 ~ So sê die Here die Almagtige: Nog een keer, binnekort, sal Ek hemel en aarde, see en land laat bewe.
Presies hoe alles gaan plaasvind – in watter volgorde; wanneer, ens. is nie aan ons geopenbaar nie, maar wat ons wel weet is dat Die Dag van die Here gaan aanbreek, met geweldige gevolge.
Wanneer ons van al hierdie verskriklike dinge lees is die logiese vraag: Moet ons hierdie “tekens” en gebeure as letterlike “tekens” en gebeure interpreteer. Dit is wel so dat talle beskrywings en gebeure in Openbaring figuurlik geneem moet word, maar daar is egter geen ander uitweg as om hierdie spesifieke gebeure wat gepaard gaan met die sesde seël, as letterlik te interpreteer nie. Die getuienis van verskeie ander Skrifgedeeltes bevestig dit.
Ou Testamentiese Getuienis:
· Joël 2:10-11 ~ Die aarde skrik vir hulle, die hemel bewe; die son en die maan word donker, die sterre verloor hulle glans. 11 Die Here laat sy stem weerklink voor sy leërmag uit. Sy leër is ontsaglik groot, dié wat die Here se bevel uitvoer, is sterk. Die dag van die Here is ’n groot dag, ’n verskriklike dag; wie is daarteen bestand?
· Joël 2:30-31 ~ Ek sal tekens gee, in die hemel en op die aarde: bloed, vuur en rookwolke. 31 Die son sal donker word, die maan bloedrooi en dan sal die groot, die vreeslike dag van die Here kom. 32 Elkeen wat die Naam van die Here aanroep, sal gered word. Op Sionsberg en in Jerusalem sal daar uitkoms wees. So het die Here beloof. Dié wat deur die Here geroep is, is by dié wat gered is.
· Sef.1:14-18 ~ Die groot dag van die Here is naby, baie naby, dit kom gou. Luister hoe bitter, hoe skril klink die geskreeu van die soldate dié dag! 15 Dié dag is ’n dag van toorn, ’n dag van nood en benoudheid, ’n dag van storms en verwoesting, ’n dag van donkerte, van duisternis, ’n dag van wolke, van swaar onweer, 16 ’n dag waarop die ramshoring sal blaas en die krygsgeskreeu sal klink teen die vestingstede, teen die hoë hoektorings. 17 Ek laat angs die mense pak sodat hulle soos blindes loop, want hulle het teen My gesondig. Hulle bloed sal vergiet word asof dit so min werd is as stof, asof hulle liggame niks meer as uitwerpsel is nie. 18 Nóg hulle silwer nóg hulle goud sal hulle kan red op die dag wanneer die toorn van die Here losbreek, wanneer die hele land verteer word deur die vuur van sy woede. Hy bring vernietiging en skrik oor al die inwoners van die land.
· Hag.2:6-7 ~ So sê die Here die Almagtige: Nog een keer, binnekort, sal Ek hemel en aarde, see en land laat bewe. 7 Dan sal Ek al die nasies laat wakker skrik en hulle sal met hulle skatte kom en so sal Ek hierdie huis met rykdom vul, sê die Here die Almagtige.
Nuwe Testamentiese Getuienis:
· Matt.24:29-31 ~ Kort na die verdrukking van daardie tyd sal die son verduister word, en die maan sal nie skyn nie; die sterre sal uit die ruimte val, en die kragte van die hemelruim sal ontwrig word. 30 Dan sal die teken van die Seun van die mens in die hemelruim verskyn, en al die volke van die aarde sal verslae wees. Hulle sal die Seun van die mens op die wolke van die hemel sien kom met groot krag en majesteit. 31 Die groot trompet sal weerklink, en Hy sal sy engele uitstuur om sy uitverkorenes bymekaar te maak uit die vier windstreke, van elke uithoek van die aarde af.
· 2Pet.3:7 ~ Maar die teenswoordige hemele en die aarde is deur dieselfde woord as ’n skat weggelê en word vir die vuur bewaar teen die dag van die oordeel en die verderf van die goddelose mense.
· 2Pet.3:10-13 ~ Maar die dag van die Here sal so onverwags soos ’n dief kom. En op dié dag sal die hemel met ’n groot gedruis verdwyn, die hemelliggame brand en tot niet gaan, en die aarde met alles wat daarop is, vergaan. 11 Aangesien al hierdie dinge so aan hulle einde gaan kom, moet julle des te meer vroom en aan God toegewy lewe. 12 Leef in verwagting dat die dag van God kom en beywer julle daarvoor, die dag waarop die hemel in vlamme sal vergaan en die hemelliggame sal brand en wegsmelt. 13 Maar ons leef in die verwagting van ’n nuwe hemel en ’n nuwe aarde wat God belowe het en waar die wil van God sal heers.
Ons kan dus duidelik hieruit sien dat die gebeure wat gepaard gaan met die sesde seël, letterlike gebeure is.
Ons kan onmiddellik ook vra: Nou wat van die aardbewings ens. wat nou in ons tyd (en vroeër reeds) plaasvind? Wat van natuurrampe soos Tsunami’s, tifone, ens? Ons lees reeds in die Nuwe Testament van allerlei onnatuurlike natuurverskynsels. So lees ons bv. in Matt.27:50-53a van ’n aardbewing en allerlei ander “onnatuurlike verskynsels” ~ Jesus het weer hard uitgeroep en die laaste asem uitgeblaas. 51 Op daardie oomblik het die voorhangsel van die tempel van bo tot onder middeldeur geskeur. Die aarde het geskud, en die rotse het uitmekaar gebars. 52 Grafte het oopgegaan, en baie gelowiges wat dood was, is opgewek, 53 en hulle het uit hulle grafte uitgegaan. Ook in die geval van Paulus en Silas lees ons iets soortgelyks in Hand.16:26 ~ Skielik kom daar ’n groot aardbewing wat die fondamente van die tronk geskud het. Al die deure van die tronk het onmiddellik oopgegaan, en al die gevangenes se boeie het losgeraak.
Sonsverduisterings was ook nie iets vreemds in die Nuwe Testamentiese tyd nie. En later in 1872 het sterrekundiges bv. binne twee ure meer as 10 000 verskietende sterre (meteore) getel. Dit is ook nie snaaks om van tyd tot tyd, berge te sien ontplof en heeltemal verdwyn nie – selfs eilande verdwyn vandag nog onder die see.
Wat is die punt egter van al hierdie verskynsels wat nou reeds plaasvind, maar waarvan die sesde seël ook praat en wat op ’n baie spesifieke en gegewe tyd gaan plaasvind? Dit wat nou en ook in die verlede, van tyd tot tyd voorgekom het, is tydige en vroeë waarskuwings deur God aan die mensdom van Sy komende oordeel. Dit word nou reeds deur God gewil om mense tot bekering te bring en dit vind plaas, sodat ons maar net elke keer opnuut kan besef dat daar geen sekuriteit in die sg. mensgemaakte sekuriteite hier op aarde is nie. Die wêreld met alles daarop is bestem om vernietig te word. Ons moet net besef dat hierdie “mini-oordele” (as ons dit so in groot piëteit mag noem) hoegenaamd nie vergelyk kan word met Die Dag van die Here nie.
Vers 15 sê vir ons dat alle mense blootgestel gaan word aan Die Dag van die Here. Hierdie “alle mense” verteenwoordig alle goddelose mense – van ryk tot arm; van gesiene tot onaansienlike; van belangrik tot onbelangrik; helde tot onbekendes. Hulle almal sal bymekaar gemaak word. En die rede? Omdat hulle Jesus Christus verwerp het.
Hierdie drie verse (15-17) is waarskynlik die drie verskriklikste verse in die ganse Bybel. Al die mense in vers 15 probeer God se oordele ontkom – so erg is dit dat hulle sal verkies dat ’n berg met al sy rotse hulle eerder moet toeval en vergruis, eerder as wat hulle blootgestel word aan die oordele van God.
Die effekte van die sesde seël se oordele wat losbars oor die mensdom, het presies dieselfde effek op die aarde en die hemele. Die wêreld – ja die ganse heelal, het meteens te doen met die toorn van die Lam.
Die toorn van die Lam is natuurlik die toorn van die gekruisigde Christus. Nou is Hy nie meer die magtelose aan die kruis op Golgota nie. Nou bid Hy nie meer “Vader vergeef hulle, want hulle weet nie wat hulle doen nie.” Dieselfde Evangelie wat letterlik die Blye Boodskap beteken, word nou ’n verskriklike verskrikking. Dieselfde Jesus, die Lam van liefde en barmhartigheid, word nou vir hulle wat Hom verwerp het, die Regter wat Sy vonnis van straf voltrek.
Alles wat op die oordeelsdag (Die Dag van die Here) gebeur, is reeds voorspel in die beeldspraak van die Ou Testamentiese profesie. Die “bloed” en “duisternis” kry ons alreeds by die eerste- en negende plae in Egipte (Eks.10). Dit is die straf van God op die ongelowige mensdom. Dit is een van die tekens van Sy toorn wanneer Hy die eksodus vir Sy volk uit die heidendom na die Beloofde Land voorberei. Diegene wat God verwerp word gestraf deur God. Diegene in Egipte wat die bloed van die Paaslam aan die hout van hul deurkosyne geverf het, word gered en beleef nie die duisternis en doodslag nie – inteendeel, hulle word bevry; hulle word uitgelei – weggelei van hierdie verskriklike duisternis en doodslag en oordele wat oor Egipte losbrand, na die Beloofde Land – die Land van Melk en Heuning, nl. die aardse Kanaän. Net so word diegene wat Christus verwerp, op Die Dag van die Here in duisternis gedompel en word hulle getref deur die oordele van God. Diegene wie skoongewas is deur die Bloed van die volmaakte Paaslam, Jesus Christus wat aan die kruishout gestort is, sal net so op Die Dag van die Here, bevry word en weggelei word met ’n volgende eksodus na die Beloofde Hemelse Kanaän.
Die boodskap van die sesde seël vir ons mense vandag is baie duidelik: Glo in die Here Jesus Christus en jy sál gered word. Maar as jy volhard om nie te glo nie, gaan jou son ook meteens pikswart word en die maan soos bloed raak en sal jy ook op Die Dag van die Here, ...in die grotte en onder die kranse van die berge weggekruip, en sal jy ook vir die berge en die kranse uitskreeu: Val op (my) en bedek (my) vir die oë van Hom wat op die troon sit, en vir die toorn van die Lam.
[1] Bybelstudiereeks aangebied deur Kobus van der Walt te ANTIPAS Gemeente (Vereeniging) Sondagaand 11 Oktober 2009
Indien u hierdie Bybdelstudie wil uitdruk – Verlig die teks in hierdie venster en kopieer en plak dit daarna in enige woordverwerkingsprogram (bv. MS Word) – druk daarna gewoon uit.
1. INLEIDING:
Ons het die vorige keer na die eerste vyf seëls gekyk wat die Lam van God geopen het – vanaand gaan ons na die sesde seël kyk.
2. VERS VIR VERS ONTLEDING:
· Openb.6:12-17 ~ Ek het gesien toe die Lam die sesde seël oopmaak: daar het ’n groot aardbewing gekom. Die son het swart geword soos rouklere, en die maan het heeltemal soos bloed geword. 13 Die sterre aan die hemel het op die aarde geval soos die navye van ’n vyeboom afval as dit deur ’n sterk wind geruk word. 14 Die hemel self het verdwyn soos ’n boekrol wat opgerol word, en al die berge en eilande is uit hulle plekke geskud. 15 Die konings van die aarde, die hoofamptenare en die opperbevelhebbers, die rykes en die magtiges, ja, al die mense, slawe en vryes, het in die grotte en onder die kranse van die berge weggekruip. 16 Hulle het vir die berge en die kranse gesê: “Val op ons en bedek ons vir die oë van Hom wat op die troon sit, en vir die toorn van die Lam. 17 Die groot dag waarop Hulle die oordeel sal voltrek, het aangebreek, en wie sal staande kan bly?”
Ons sien hier, hoe dat Johannes iets van ’n kosmiese chaos beleef wanneer die Lam die sesde seël oopmaak. ’n Ontsaglike aardbewing tref die aarde – so erg dat die aarde wankel in sy baan. Meteens staan die geskiedenis van die aarde stil – doodstil voor God! Op een sekere dag van die tyd gryp God in Sy skepping in. Die son word swart, die maan rooi, die sterre val soos “laatvye” in ’n stormwind.
Mense kan dalk vra hoe dit moontlik is? Punt is net, dat as die mens met die hulp van die wetenskap ’n atoombom kan maak en met die druk van ’n knoppie (in enkele sekondes dus) ’n groot stad met ’n paar miljoen inwoners kan uitwis, hoe moontlik is dit tog nie vir die almagtige God, om hierdie verskriklike natuurverskynsels wat Johannes nou sien, te kan bewerkstellig nie – Hy wat met die enkele spreek van ’n woord, die heelal tot stand gebring het, kan tog immers die heelal weer vernietig ook.
Nie alleen vind hierdie geweldige aardbewing plaas nie – daar vind ook ’n “hemelbewing” plaas – die ganse heelal word dus geruk en geskud. Soos wat ’n mens ’n koerant sou oprol, so gebeur dit met die blou koepel om die aarde – berge en eilande verskuif. Berg Everest is nie meer op sy plek nie en die Drakensberge word verskuif.
Wat het hier gebeur? Wat is die betekenis van hierdie verskriklike visioen wat Johannes sien? Ons vind die antwoord in vers 17a ~ Die groot dag waarop Hulle die oordeel sal voltrek, het aangebreek. Al die profesieë van die Ou Testament wat nog nie tot vervulling gekom het nie, word op hierdie dag vervul. Jesus se eie profetiese rede word ook op hierdie dag bevestig. Dit wat die apostel Petrus op Pinksterdag in sy preek gesê het, word op hierdie dag finaal deur God uitgevoer.
Dit gaan dus hier oor God se toorn. Joël die profeet kondig dit aan en op die laaste bladsy van die Ou Testament vertel Maleagi dit aan ons – Die dag van die Here het aangebreek – Die dag kom en hy brand soos ’n oond. Dié wat teen God in opstand is, almal wat verkeerd doen, sal die kaf wees, en hulle sal verbrand word deur die dag wat kom, sê die Here die Almagtige. Daar sal van hulle nie ’n wortel, nie ’n tak oorbly nie (Mal.4:1a).
Wat is hierdie Dag van die Here? In kort, dit is die dag waarop Christus weer op die wolke gaan verskyn en waarop Hy die aarde gaan verwoes en ’n einde maak aan die menslike geskiedenis. So erg gaan alles wees, dat groot en klein, skuiling gaan soek in die grotte en onder die kranse van die berge (v.15).
Daar is geen rede om te glo dat al hierdie dinge wat Johannes gesien het, figuurlik gesproke is nie, inteendeel, alles dui daarop dat hierdie, letterlike gebeure gaan wees op die dag dat Christus gaan kom. Dit is die gesamentlike getuienis en profesie van die Woord van God. Ons lees op verskeie plekke daarvan en ons vind veral vier “padaanwysers” in die Woord wat na hierdie gebeure, soos in Openbaring beskryf, lei en onomwonde dus daarop dui dat hierdie Dag van die Here ’n letterlike gebeurtenis gaan wees:
· Eerstens vind ons dit in die aankondiging van Joël. Sy hele profesie draai om hierdie laaste dag van die geskiedenis van die wêreld. Hierdie gebeure rondom die laaste dag, is deel van die belofte oor die Pinksterdag, nl. dat die Heilige Gees uitgestort sou word ná Jesus se hemelvaart. Alreeds eeue voor Jesus se geboorte verkondig God deur Sy profeet aan die kerk, dat Hy Sy Gees sal uitgiet op alle vlees (Joël 2:28), maar saam met hierdie belofte van die Heilige Gees profeteer Joël ook oor die laaste dag – die dag van oordeel. Kom ons lees dit in Joël 2:28-31 ~ Wanneer dit alles gebeur het, sal Ek my Gees laat kom op al die mense, julle seuns en julle dogters sal as profete optree, julle oumense sal drome droom, julle jong mans sal visioene sien. 29 In daardie tyd sal Ek my Gees laat kom selfs op dié wat nie in aansien is nie. 30 Ek sal tekens gee, in die hemel en op die aarde: bloed, vuur en rookwolke. 31 Die son sal donker word, die maan bloedrooi en dan sal die groot, die vreeslike dag van die Here kom. Ses eeue voor die koms van Christus weet Israel alreeds van die tekens in die skepping, van die donker son en die rooi maan van God se oordeel – en ons? Ses-en-twintig eeue gelede is dit reeds vir ons aangekondig.
· Tweedens kom Jesus en Hy profeteer van hierdie dag. Hy preek dit in Sy profetiese rede in Matt.24:29 ~ Kort na die verdrukking van daardie tyd (m.a.w. die martelaarskap aan die einde van die tyd) sal die son verduister word, en die maan sal nie skyn nie; die sterre sal uit die ruimte val, en die kragte van die hemelruim sal ontwrig word.
· Die derde padwyser vind ons in Petrus se prediking op Pinksterdag. In Handelinge 2 lees ons van daardie geweldige, onbeskryflike ding wat gaan plaasvind: Die Heilige Gees word aan Christus se kerk gegee. Die volke van die wêreld word betrek en dinamiese magte word ontketen en die Evangelie van die kruis word op aarde verkondig. Die Messias het gekom om God se kinders uit alle volke te verlos. Die apostel Petrus preek op hierdie dag en sy teks kom uit die profesie van Joël. Weereens is dit die belofte van die Heilige Gees, maar die oordeelsdag word direk aan Pinksterdag verbind: Wonders bo in die hemel, tekens onder op die aarde, bloed en vuur en rookdamp. Die son word donker en die maan word bloed voordat daardie vreeslike Dag van die Here kom!
· Maar Simon Petrus is nog nie klaar met hierdie dag van God se toorn nie en kom hy met die vierde padwyser. Petrus skryf sy brief aan die kerk en hy vermaan ons – so staan dit in 2Pet.3:1 en 10 ~ Geliefdes, dit is al die tweede brief wat ek aan julle skrywe. In albei het ek geprobeer om julle weer helder te laat dink deur julle te herinner aan 2 die woorde wat vroeër deur die heilige profete verkondig is, asook aan die gebod van die Here en Verlosser wat deur julle apostels aan julle oorgedra is. En dan gaan hy verder en sê hy in vers 10 ~ Maar die dag van die Here sal so onverwags soos ’n dief kom. En op dié dag sal die hemel met ’n groot gedruis verdwyn, die hemelliggame brand en tot niet gaan, en die aarde met alles wat daarop is, vergaan.
Al hierdie profesieë – dié van Joël en van Jesus en van Petrus, kom almal bymekaar uit in die oopbreek van die sesde seël hier in Openb.6 – selfs ook dié van Haggai in Hag.2:6 ~ So sê die Here die Almagtige: Nog een keer, binnekort, sal Ek hemel en aarde, see en land laat bewe.
Presies hoe alles gaan plaasvind – in watter volgorde; wanneer, ens. is nie aan ons geopenbaar nie, maar wat ons wel weet is dat Die Dag van die Here gaan aanbreek, met geweldige gevolge.
Wanneer ons van al hierdie verskriklike dinge lees is die logiese vraag: Moet ons hierdie “tekens” en gebeure as letterlike “tekens” en gebeure interpreteer. Dit is wel so dat talle beskrywings en gebeure in Openbaring figuurlik geneem moet word, maar daar is egter geen ander uitweg as om hierdie spesifieke gebeure wat gepaard gaan met die sesde seël, as letterlik te interpreteer nie. Die getuienis van verskeie ander Skrifgedeeltes bevestig dit.
Ou Testamentiese Getuienis:
· Joël 2:10-11 ~ Die aarde skrik vir hulle, die hemel bewe; die son en die maan word donker, die sterre verloor hulle glans. 11 Die Here laat sy stem weerklink voor sy leërmag uit. Sy leër is ontsaglik groot, dié wat die Here se bevel uitvoer, is sterk. Die dag van die Here is ’n groot dag, ’n verskriklike dag; wie is daarteen bestand?
· Joël 2:30-31 ~ Ek sal tekens gee, in die hemel en op die aarde: bloed, vuur en rookwolke. 31 Die son sal donker word, die maan bloedrooi en dan sal die groot, die vreeslike dag van die Here kom. 32 Elkeen wat die Naam van die Here aanroep, sal gered word. Op Sionsberg en in Jerusalem sal daar uitkoms wees. So het die Here beloof. Dié wat deur die Here geroep is, is by dié wat gered is.
· Sef.1:14-18 ~ Die groot dag van die Here is naby, baie naby, dit kom gou. Luister hoe bitter, hoe skril klink die geskreeu van die soldate dié dag! 15 Dié dag is ’n dag van toorn, ’n dag van nood en benoudheid, ’n dag van storms en verwoesting, ’n dag van donkerte, van duisternis, ’n dag van wolke, van swaar onweer, 16 ’n dag waarop die ramshoring sal blaas en die krygsgeskreeu sal klink teen die vestingstede, teen die hoë hoektorings. 17 Ek laat angs die mense pak sodat hulle soos blindes loop, want hulle het teen My gesondig. Hulle bloed sal vergiet word asof dit so min werd is as stof, asof hulle liggame niks meer as uitwerpsel is nie. 18 Nóg hulle silwer nóg hulle goud sal hulle kan red op die dag wanneer die toorn van die Here losbreek, wanneer die hele land verteer word deur die vuur van sy woede. Hy bring vernietiging en skrik oor al die inwoners van die land.
· Hag.2:6-7 ~ So sê die Here die Almagtige: Nog een keer, binnekort, sal Ek hemel en aarde, see en land laat bewe. 7 Dan sal Ek al die nasies laat wakker skrik en hulle sal met hulle skatte kom en so sal Ek hierdie huis met rykdom vul, sê die Here die Almagtige.
Nuwe Testamentiese Getuienis:
· Matt.24:29-31 ~ Kort na die verdrukking van daardie tyd sal die son verduister word, en die maan sal nie skyn nie; die sterre sal uit die ruimte val, en die kragte van die hemelruim sal ontwrig word. 30 Dan sal die teken van die Seun van die mens in die hemelruim verskyn, en al die volke van die aarde sal verslae wees. Hulle sal die Seun van die mens op die wolke van die hemel sien kom met groot krag en majesteit. 31 Die groot trompet sal weerklink, en Hy sal sy engele uitstuur om sy uitverkorenes bymekaar te maak uit die vier windstreke, van elke uithoek van die aarde af.
· 2Pet.3:7 ~ Maar die teenswoordige hemele en die aarde is deur dieselfde woord as ’n skat weggelê en word vir die vuur bewaar teen die dag van die oordeel en die verderf van die goddelose mense.
· 2Pet.3:10-13 ~ Maar die dag van die Here sal so onverwags soos ’n dief kom. En op dié dag sal die hemel met ’n groot gedruis verdwyn, die hemelliggame brand en tot niet gaan, en die aarde met alles wat daarop is, vergaan. 11 Aangesien al hierdie dinge so aan hulle einde gaan kom, moet julle des te meer vroom en aan God toegewy lewe. 12 Leef in verwagting dat die dag van God kom en beywer julle daarvoor, die dag waarop die hemel in vlamme sal vergaan en die hemelliggame sal brand en wegsmelt. 13 Maar ons leef in die verwagting van ’n nuwe hemel en ’n nuwe aarde wat God belowe het en waar die wil van God sal heers.
Ons kan dus duidelik hieruit sien dat die gebeure wat gepaard gaan met die sesde seël, letterlike gebeure is.
Ons kan onmiddellik ook vra: Nou wat van die aardbewings ens. wat nou in ons tyd (en vroeër reeds) plaasvind? Wat van natuurrampe soos Tsunami’s, tifone, ens? Ons lees reeds in die Nuwe Testament van allerlei onnatuurlike natuurverskynsels. So lees ons bv. in Matt.27:50-53a van ’n aardbewing en allerlei ander “onnatuurlike verskynsels” ~ Jesus het weer hard uitgeroep en die laaste asem uitgeblaas. 51 Op daardie oomblik het die voorhangsel van die tempel van bo tot onder middeldeur geskeur. Die aarde het geskud, en die rotse het uitmekaar gebars. 52 Grafte het oopgegaan, en baie gelowiges wat dood was, is opgewek, 53 en hulle het uit hulle grafte uitgegaan. Ook in die geval van Paulus en Silas lees ons iets soortgelyks in Hand.16:26 ~ Skielik kom daar ’n groot aardbewing wat die fondamente van die tronk geskud het. Al die deure van die tronk het onmiddellik oopgegaan, en al die gevangenes se boeie het losgeraak.
Sonsverduisterings was ook nie iets vreemds in die Nuwe Testamentiese tyd nie. En later in 1872 het sterrekundiges bv. binne twee ure meer as 10 000 verskietende sterre (meteore) getel. Dit is ook nie snaaks om van tyd tot tyd, berge te sien ontplof en heeltemal verdwyn nie – selfs eilande verdwyn vandag nog onder die see.
Wat is die punt egter van al hierdie verskynsels wat nou reeds plaasvind, maar waarvan die sesde seël ook praat en wat op ’n baie spesifieke en gegewe tyd gaan plaasvind? Dit wat nou en ook in die verlede, van tyd tot tyd voorgekom het, is tydige en vroeë waarskuwings deur God aan die mensdom van Sy komende oordeel. Dit word nou reeds deur God gewil om mense tot bekering te bring en dit vind plaas, sodat ons maar net elke keer opnuut kan besef dat daar geen sekuriteit in die sg. mensgemaakte sekuriteite hier op aarde is nie. Die wêreld met alles daarop is bestem om vernietig te word. Ons moet net besef dat hierdie “mini-oordele” (as ons dit so in groot piëteit mag noem) hoegenaamd nie vergelyk kan word met Die Dag van die Here nie.
Vers 15 sê vir ons dat alle mense blootgestel gaan word aan Die Dag van die Here. Hierdie “alle mense” verteenwoordig alle goddelose mense – van ryk tot arm; van gesiene tot onaansienlike; van belangrik tot onbelangrik; helde tot onbekendes. Hulle almal sal bymekaar gemaak word. En die rede? Omdat hulle Jesus Christus verwerp het.
Hierdie drie verse (15-17) is waarskynlik die drie verskriklikste verse in die ganse Bybel. Al die mense in vers 15 probeer God se oordele ontkom – so erg is dit dat hulle sal verkies dat ’n berg met al sy rotse hulle eerder moet toeval en vergruis, eerder as wat hulle blootgestel word aan die oordele van God.
Die effekte van die sesde seël se oordele wat losbars oor die mensdom, het presies dieselfde effek op die aarde en die hemele. Die wêreld – ja die ganse heelal, het meteens te doen met die toorn van die Lam.
Die toorn van die Lam is natuurlik die toorn van die gekruisigde Christus. Nou is Hy nie meer die magtelose aan die kruis op Golgota nie. Nou bid Hy nie meer “Vader vergeef hulle, want hulle weet nie wat hulle doen nie.” Dieselfde Evangelie wat letterlik die Blye Boodskap beteken, word nou ’n verskriklike verskrikking. Dieselfde Jesus, die Lam van liefde en barmhartigheid, word nou vir hulle wat Hom verwerp het, die Regter wat Sy vonnis van straf voltrek.
Alles wat op die oordeelsdag (Die Dag van die Here) gebeur, is reeds voorspel in die beeldspraak van die Ou Testamentiese profesie. Die “bloed” en “duisternis” kry ons alreeds by die eerste- en negende plae in Egipte (Eks.10). Dit is die straf van God op die ongelowige mensdom. Dit is een van die tekens van Sy toorn wanneer Hy die eksodus vir Sy volk uit die heidendom na die Beloofde Land voorberei. Diegene wat God verwerp word gestraf deur God. Diegene in Egipte wat die bloed van die Paaslam aan die hout van hul deurkosyne geverf het, word gered en beleef nie die duisternis en doodslag nie – inteendeel, hulle word bevry; hulle word uitgelei – weggelei van hierdie verskriklike duisternis en doodslag en oordele wat oor Egipte losbrand, na die Beloofde Land – die Land van Melk en Heuning, nl. die aardse Kanaän. Net so word diegene wat Christus verwerp, op Die Dag van die Here in duisternis gedompel en word hulle getref deur die oordele van God. Diegene wie skoongewas is deur die Bloed van die volmaakte Paaslam, Jesus Christus wat aan die kruishout gestort is, sal net so op Die Dag van die Here, bevry word en weggelei word met ’n volgende eksodus na die Beloofde Hemelse Kanaän.
Die boodskap van die sesde seël vir ons mense vandag is baie duidelik: Glo in die Here Jesus Christus en jy sál gered word. Maar as jy volhard om nie te glo nie, gaan jou son ook meteens pikswart word en die maan soos bloed raak en sal jy ook op Die Dag van die Here, ...in die grotte en onder die kranse van die berge weggekruip, en sal jy ook vir die berge en die kranse uitskreeu: Val op (my) en bedek (my) vir die oë van Hom wat op die troon sit, en vir die toorn van die Lam.
[1] Bybelstudiereeks aangebied deur Kobus van der Walt te ANTIPAS Gemeente (Vereeniging) Sondagaand 11 Oktober 2009
Boodskap deur Kobus van der Walt (11 Oktober 2009)
Die Brief aan die Efesiërs - 06 (Van Gramskap tot Genade) [1]
Indien u hierdie Boodskap wil uitdruk – Verlig die teks in hierdie venster en kopieer en plak dit daarna in enige woordverwerkingsprogram (bv. MS Word) – druk daarna gewoon uit.
1. SKRIFLESING:
Ef.2:1-7 ~ Julle was dood as gevolg van julle oortredings en sondes 2 wat voorheen julle lewenswyse gekenmerk het. Julle het gelewe soos hierdie sondige wêreld en julle laat lei deur die vors van die onsigbare magte, die gees wat daar nou aan die werk is in die mense wat aan God ongehoorsaam is. 3 So het ons trouens vroeër ook almal gelewe. Ons is deur ons sondige begeertes oorheers en het gedoen net waartoe ons luste ons gelei het en wat in ons gedagtes opgekom het. Vanweë ons sondige natuur sou ons net soos die ander mense deur God gestraf moes word. 4 Maar God is ryk in barmhartigheid en het ons innig lief. 5 Deur sy groot liefde het Hy ons wat dood was as gevolg van ons oortredings, saam met Christus lewend gemaak. Uit genade is julle gered! 6 Ja, in Christus Jesus het Hy ons saam met Hom opgewek uit die dood en ons saam met Hom ’n plek in die hemel gegee, 7 sodat God ook in die tye wat kom, sou laat sien hoe geweldig groot sy genade is deur die goedheid wat Hy in Christus Jesus aan ons bewys het.
2. INLEIDING:
In hierdie paar verse skets Paulus die toestand waarin alle gelowiges verkeer het vóór hul wedergeboorte en hy doen dit juis om aan ons, die kragtige en wonderbare genadewerking van die Here God, wat Hy in ons lewens bewerkstellig het, te illustreer en Paulus sit dit dan ook vir mooi uiteen in die tweede gedeelte van ons Skriflesing.
3. GOD SE GRAMSKAP:
Paulus raak drie geweldige stellings kwyt in hierdie eerste drie teksverse. In vers 1 sê hy, dat die Efesiërs, dood was. Tweedens sê hy in vers 2, dat hulle slawe was van die “vors van die onsigbare magte” (dit is die satan). En derdens sê hy in vers 3, dat hulle die fokus van God se straf en toorn was.
Natuurlik moet ons ook besef dat hierdie selfde etiket om die nekke geplaas kan word van alle mense wat nie in Jesus Christus ingeplant is nie – en dat óns ook eens daar was.
Kom ons kyk dan na Paulus se eerste stelling, nl. dat ons “dood was”.
Paulus begin die Efesiërs se toestand ontleed, deur vir hulle daaraan te herinner, dat hulle op ’n stadium lewend was vir die verlokking van die sonde, maar dat hulle morsdood was vir God. Die gedagte waarmee Paulus hier speel, is dat die Efesiërs, as gevolg van hulle doodsheid, vervreemd was van God. Die Efesiërs en daarom ook ons, was nie dood omdat ons sonde gepleeg het nie, maar omdat ons in sonde was – omdat ons deel was van hierdie bose wêreld rondom ons. Die satan het ons denke en ons emosies, ons begeertes, ons wil, ens. onder sy beheer gehad Ons het gedoen wat hy vir ons gesê het om te doen. Ons was soos marionette wat aan toue verbind is.
Die toestand van die wêreld en sy inwoners kan vergelyk word met ’n begraafplaas en elke graf se grafsteen het presies dieselfde inskripsie, nl.: “Dood weens sonde”. Die uitkomste van hierdie dood, sien ons daagliks rondom ons, in die vorm van die morele verval van die samelewing; misdaad; geestelike blindheid en ’n onverskilligheid teenoor die dinge van die Here – inteendeel, lg. raak al meer en meer ’n openlike en uitdagende en selfs militante weerstand en weersin teen die dinge van die Here – ons sien dit bv. die afgelope tyd waar ene Prof. George Claassen, voorsitter van “Skepties Suid-Afrika”, formeel begin het om skole te monitor, om diegene wat Bybellees en gebed in klastye toelaat, strafregtelik te laat vervolg!
As die Woord dan praat van die mens wat dood is in sy sonde, dan word dit in ’n letterlike sin bedoel, want almal wat ongered is, is voorwaar dood – geestelik morsdood en is daar geen lewe in hulle nie. Hulle sien nie die heerlikheid van Christus raak nie en hulle is doof vir die influistering van die Heilige Gees. Hulle het geen liefde vir God nie en hulle verlang glad nie na gemeenskap met gelowiges nie.
Paulus sê in verse 1 tot 3 dat diegene wat dood is onder die heerskappy van hierdie wêreld, in die satan en die vlees verkeer. Ons was dus slawe van hierdie wêreld; die satan en die vlees.
· Paulus sê dat ons gelewe het soos hierdie wêreld. Ons was slawe van hierdie wêreld. Die woord “wêreld” wat hier gebruik word, is "kosmos" en dit word meer as 180 keer in die Nuwe Testament gebruik en bykans elke keer het dit ’n bose konnotasie en wanneer dit, soos hier in Ef.2:2 saam met die woorde, “die loop” (in Grieks is dit "aion") gebruik word, dui dit op “hierdie huidige bose tyd”, of hierdie goddelose wêreld waarvan Gal.1:4 ook praat.
Diegene wat dus sonder Christus in hierdie lewe verkeer, is deel van hierdie goddelose wêreld en is derhalwe gevangenis van die sosiale- en waardesisteme van hierdie huidige bose tyd waarin ons lewe. En hierdie huidige bose tyd, soos ons reeds gesê het, is vyandiggesind jeens Christus. Almal wat sonder Christus is, is dus vyande van Christus en derhalwe verlore.
· Paulus sê tweedens dat ons slawe van die vors van die onsigbare magte is (of te wel die satan). Hierdie onsigbare magte waarvan Paulus praat, is die demone of gevalle engele wat saam met die satan uit die hemel neergewerp is.
Matt.9:34 verwys dan ook na hierdie vors van die demone, wanneer dit sê ~ Dit is met die hulp van die aanvoerder van die bose geeste dat hy die bose geeste uitdryf. Om dus, soos Paulus dit stel, gelei te word deur die vors van die onsigbare magte, is om te dink en te lewe volgens die vooronderstellings; die ideologieë, en die standaarde waaroor die satan en sy demone, beheer uitoefen – in kort, hulle is ongehoorsaam aan God en Sy Woord (v.3). Calvyn het dit as volg gestel: The devil rules our thoughts, all our affections, and all our desires, that possesses us, and that we are all wholly his bondslaves. In a word, we cannot stir one finger, we cannot once move, we cannot think one thought, but the devil is at our elbow and draws us in such a way that we utterly become deadly enemies to God.
Ons moet onthou dat die satan se doel met die sondaars, nie altyd net is om hulle die ooglopende en bose dinge te laat doen soos in Gal.5:19-21 beskryf word nie, nl.: onsedelikheid, onreinheid, losbandigheid, afgodsdiens, towery, vyandskap, haat, naywer, woede, rusies, verdeeldheid, skeuring, afguns, dronkenskap, uitspattigheid en al dergelike dinge. Nee, die satan is uitgeslape genoeg om diegene wat geestelik dood is, te laat dink en ook daardie dinge te laat doen, wat oënskynlik goed en reg lyk, maar wat steeds teen die wil van God is en wat God nie behaag nie. Geen wonder dat 2Kor.11:14 praat van die satan wat homself voordoen as ’n engel van die lig nie!
Paulus herinner die Efesiërs dan daaraan, dat hulle soos hierdie wêreld gelewe het en dat hulle slawe was van die satan en deur hom en sy demone gedomineer is.
· Paulus gaan egter verder en sê vir die Efesiërs, dat hulle nie net van buite beheer was deur die wêreld en die satan nie, maar dat hulle ook van binne beheer was deur hulle vlees – hulle was salwe van hul eie vlees dus. Hy sê in vers 3 ~ So het ons trouens vroeër ook almal gelewe. Ons is deur ons sondige begeertes oorheers en het gedoen net waartoe ons luste ons gelei het en wat in ons gedagtes opgekom het. Hierdie sondige begeertes waarna Paulus verwys, is allerlei soorte sondige gedagtes en begeertes wat verbied word en is dít waarna Rom.8:7 verwys, nl. ~ Die dinge waarmee die sondige natuur van die mens hom besig hou. Dit is daardie dinge wat vyandskap teen God is – daardie dinge wat hulle daarvan weerhou om in gehoorsaamheid aan die Wet van God te leef.
Nadat Paulus dit aan die Efesiërs uitgespel het, wie en hoe hulle was, kom hy in vers 3b en sê hy aan hulle wat die gevolg is vir mense wat in daardie toestand vasgevang bly en wát met hulle sou gebeur – Hy sê ~ Vanweë ons sondige natuur sou ons net soos die ander mense deur God gestraf moes word. Die E.S.V. vertaal hierdie sinsnede (deur God gestraf) met, by nature children of wrath. Ons is dus van nature – van geboorte af, mense wat onder God se toorn, of Sy gramskap staan. Dit is ook presies wat die oorspronklike vertaling vir ons sê, met die woord "orge" wat hier gebruik word.
Omdat die mensdom onder God se toorn verkeer, impliseer dit dat alle mense verdoem is. Dit beteken dus dat alle mense op grond van hulle sondige natuur, onder God se toorn staan en derhalwe verdoem is – of gevonnis is om vir tyd en ewigheid in die hel deur te bring (die erfsonde).
4. GENADE:
Menslik gesproke kan daar dus niks aan die saak gedoen word nie, want die sondaar kan homself nie red nie. Ook kan geen ander mens wat God se reddende genade ervaar het, ander mense red nie. Die mens se toestand is dus ’n hopelose toestand.
MAAR, wat vir die mens onmoontlik is, is vir God moontlik! En dit is presies wat Paulus vir die Efesiërs in die volgende paar verse wil sê.
Vers vier begin pragtig (en ek is so dankbaar dat die N.A.V. nie hier afgewyk het van die oorspronklike teks nie) met die woorde ~ Maar God... (But God...). Hierdie twee woordjies is die twee skarniere waarop die ganse Evangelie rus - Maar God.... Hierdie twee woorde vertel aan ons presies wát God gedoen het aan die mens se hopelose toestand, maar ook hóé God
tussenbeide getree het ten einde hierdie hopelose situasie van die mens reg te stel.
· Wie is hierdie God?
Wie is hierdie God van wie Paulus hier praat? Wat het hierdie God gedoen? Waarom het Hy dit gedoen? En laastens, wat moet ons doen?
Ons moet besef dat die God van wie Paulus hier praat, nie ’n aardse of mensgemaakte god is nie. Ook is hierdie God nie die God van die Bybel, maar wat verkleinneer en afgebreek word tot ’n god wat die mens se emosies en denke en voorkeure pas nie. Nee, Hy is die almagtige God, Skepper van hemel en aarde. Hy is die God van ons Here Jesus Christus. Hy is die God wat Paulus reeds in hoofstuk een so wonderlik beskryf het. Wie is hierdie God dan?
- Eerstens is hierdie God waarvan Paulus sê, Maar God..., ’n soewereine God. Indien God nie ’n soewereine God is nie, is Hy nie God nie. Om soewerein te wees impliseer o.a. om te regeer – God regeer dus oor Sy ganse skepping. Hy het dit gemaak en Hy beheer dit. Niks gebeur sonder Sy goedkeuring nie. Niks kan Hom verras nie. Dít wat God van die begin af verordineer het (besluit/beveel), dít gebeur presies net so. Hy weet presies ook wat in die toekoms gaan gebeur en hierdie toekoms is vas en seker, omdat hierdie soewereine God dit bepaal het.
- Tweedens is hierdie God heilig. Wanneer ons na Paulus se briewe kyk sien ons gedurig hoe sterk hy die klem op God se heiligheid laat val wanneer hy praat oor God, maar ook wanneer hy praat oor God se reddingsplan vir die mensdom. In kort kom dit daarop neer: Omdat God ’n heilige God is, haat Hy sonde. Geregtigheid sal dus geskied.
- Derdens: Omdat God ’n heilige God is en Hy sonde haat, laat Hy sonde nie ongestraf nie. Dit is waarom Paulus in 2:1 sê ~ Julle (is) dood as gevolg van julle oortredings en sondes. Dit is waarom die mensdom se situasie so benard is – inteendeel, dit is ’n vreesaanjaende situasie. Ons moet altyd in gedagte hou: God is God en ons is mense. God is heilig – ons is sondaars. Ons kan dus op niks, absoluut niks, aanspraak maak nie. Dit is dus baie duidelik dat die mensdom God nodig het – net Hy kan iets aan die mensdom se situasie doen.
· Wat het God gedoen?
En volgens Paulus hét God iets aan die situasie gedoen, dít is waarom hy sê ~ Maar God.... God het nie die mensdom maar net so gelaat nie. Nee, Hy het Hom ontferm oor die mens. Hy het diegene wat Hy reeds lank voor die grondlegging van die aarde uitverkies het, gered. Hy het die Efesiërs en elkeen van ons wat in Hom uitverkies is, gered uit ’n benarde situasie – ’n situasie waaraan geen mens enige iets kon doen nie. Waarom gebruik Paulus die woord dood in vers 1? Juis om aan ons te toon dat ons niks, absoluut niks aan ons hopelose toestand kan doen nie – ’n lyk kan tog nie iets doen nie. Maar God... het uitgereik na ons ten einde ons te red – en juis dít is die wonder van die Evangelie – God het in Sy groot genade, deur Sy Seun, Christus Jesus, uitgereik na ons ten einde ons te red.
Net soos in die geval van Lasarus wat dood was en reeds ter ruste gelê was in die rotsgraf in Joh.11:43, het God ook vir elkeen van ons wat gered is, gesê, ...Lasarus, kom uit!
· Waarom het God dit gedoen?
Maar waarom het God dit alles gedoen? Daar is maar net een antwoord – Genade! Paulus gaan egter verder en hy beskryf hierdie daad van genade met vier woorde:
- Die eerste woord waarmee Paulus hierdie genade van God omskryf is liefde. Vers 4b ~ Maar God is ryk in barmhartigheid en het ons innig lief. God stort dus Sy genade oor ons uit, bloot net omdat Hy besluit het dat Hy ons liefhet.
- Tweedens beskryf Paulus God se genade met ’n woord wat uit liefde voortvloei, nl. barmhartigheid. Vers 4a ~ Maar God is ryk in barmhartigheid...(mercy). Barmhartigheid is egter ’n woord wat gebruik word om ’n daad of optrede te beskryf wat uitgeoefen word op iets of iemand wat daardie
bepaalde daad níé verdien nie – in hierdie geval dus, God se reddende genade.
- In vers 5 gebruik Paulus die kernwoord van sy beredenering, nl. genade ~ Uit genade (sê hy), is julle gered. Hy herhaal hierdie woord weer en weer in sy briewe, maar dan spesifiek ook weer hier in verse 8 en 9 ~ Julle is inderdaad uit genade gered, deur geloof. Hierdie redding kom nie uit julleself nie; dit is ’n gawe van God. 9 Dit kom nie deur julle eie verdienste nie, en daarom het niemand enige rede om op homself trots te wees nie.
- In vers 7 gebruik Paulus die woord, goedheid om genade verder te omskryf. Ons vind hierdie uitdrukking “die goedheid van God”, op verskillende plekke in die Woord, maar dit word die meeste kere gebruik wanneer daar oor die Kruisiging van Christus geskryf word en dui dus daarop, dat Christus se kruisiging, goed genoeg was om versoening tussen ons en God te bewerkstellig.
Ons was eens dood en kon onsself nie red nie: dit was slegs God se genade wat ons kon red. Ons het almal onder God se toorn verkeer – net liefde kon oor hierdie toorn triomfeer. Ons het niks anders as God se oordeel en straf verdien, maar slegs genade kon ons daarvan red. Waarom het God dit gedoen? Hy het dit enkel en alleen uit Sy onmeetbare liefde en barmhartigheid en genade en goedheid gedoen – meer nog, verse 6-7 ~ (Ons is) in Christus Jesus saam met Hom opgewek uit die dood en (Hy het) ons saam met Hom ’n plek in die hemel gegee, 7 sodat God (ons) ook in die tye wat kom, sou laat sien hoe geweldig groot sy genade is deur die goedheid wat Hy in Christus Jesus aan ons bewys het.
· Wat moet ons doen?
Laastens, wat moet óns doen? Ons is gered deur genade alleen, maar omdat ons, wat eens verlore was, nou uit genade gered is en werklik besef wat ons redding alles behels, behoort ons – nee, móét ons Hom wat Sy genade onverdiend oor ons uitgestort het, met ons hele lewe dien en aanbid – in opregtheid en met oorgawe.
5. SLOT:
My liewe vriend en vriendin, jy wat nie weet of jy deur hierdie genadige God gered is nie, vra jouself die volgende vraag n.a.v. Rom.6:16 af – Kom ek lees net eers vers 16 ~ Julle weet tog: as julle julle aan iemand onderwerp om hom as slawe te gehoorsaam, is julle die slawe van dié een aan wie julle gehoorsaam is. As dit die sonde is, beteken dit vir julle die dood; as dit gehoorsaamheid aan God is, beteken dit vryspraak en lewe. Wie dien jy? Dien jy Christus met jou hele hart? Indien nie, het jy die antwoord op jou vraag hier in vers 16 – bekeer jou dus; glo in Jesus Christus en stel jou oop vir Christus se liefde en genade en barmhartigheid en goedheid.
[1] Boodskap gelewer deur Kobus van der Walt te ANTIPAS Gemeente (Vereeniging) op 11 Oktober 2009
Indien u hierdie Boodskap wil uitdruk – Verlig die teks in hierdie venster en kopieer en plak dit daarna in enige woordverwerkingsprogram (bv. MS Word) – druk daarna gewoon uit.
1. SKRIFLESING:
Ef.2:1-7 ~ Julle was dood as gevolg van julle oortredings en sondes 2 wat voorheen julle lewenswyse gekenmerk het. Julle het gelewe soos hierdie sondige wêreld en julle laat lei deur die vors van die onsigbare magte, die gees wat daar nou aan die werk is in die mense wat aan God ongehoorsaam is. 3 So het ons trouens vroeër ook almal gelewe. Ons is deur ons sondige begeertes oorheers en het gedoen net waartoe ons luste ons gelei het en wat in ons gedagtes opgekom het. Vanweë ons sondige natuur sou ons net soos die ander mense deur God gestraf moes word. 4 Maar God is ryk in barmhartigheid en het ons innig lief. 5 Deur sy groot liefde het Hy ons wat dood was as gevolg van ons oortredings, saam met Christus lewend gemaak. Uit genade is julle gered! 6 Ja, in Christus Jesus het Hy ons saam met Hom opgewek uit die dood en ons saam met Hom ’n plek in die hemel gegee, 7 sodat God ook in die tye wat kom, sou laat sien hoe geweldig groot sy genade is deur die goedheid wat Hy in Christus Jesus aan ons bewys het.
2. INLEIDING:
In hierdie paar verse skets Paulus die toestand waarin alle gelowiges verkeer het vóór hul wedergeboorte en hy doen dit juis om aan ons, die kragtige en wonderbare genadewerking van die Here God, wat Hy in ons lewens bewerkstellig het, te illustreer en Paulus sit dit dan ook vir mooi uiteen in die tweede gedeelte van ons Skriflesing.
3. GOD SE GRAMSKAP:
Paulus raak drie geweldige stellings kwyt in hierdie eerste drie teksverse. In vers 1 sê hy, dat die Efesiërs, dood was. Tweedens sê hy in vers 2, dat hulle slawe was van die “vors van die onsigbare magte” (dit is die satan). En derdens sê hy in vers 3, dat hulle die fokus van God se straf en toorn was.
Natuurlik moet ons ook besef dat hierdie selfde etiket om die nekke geplaas kan word van alle mense wat nie in Jesus Christus ingeplant is nie – en dat óns ook eens daar was.
Kom ons kyk dan na Paulus se eerste stelling, nl. dat ons “dood was”.
Paulus begin die Efesiërs se toestand ontleed, deur vir hulle daaraan te herinner, dat hulle op ’n stadium lewend was vir die verlokking van die sonde, maar dat hulle morsdood was vir God. Die gedagte waarmee Paulus hier speel, is dat die Efesiërs, as gevolg van hulle doodsheid, vervreemd was van God. Die Efesiërs en daarom ook ons, was nie dood omdat ons sonde gepleeg het nie, maar omdat ons in sonde was – omdat ons deel was van hierdie bose wêreld rondom ons. Die satan het ons denke en ons emosies, ons begeertes, ons wil, ens. onder sy beheer gehad Ons het gedoen wat hy vir ons gesê het om te doen. Ons was soos marionette wat aan toue verbind is.
Die toestand van die wêreld en sy inwoners kan vergelyk word met ’n begraafplaas en elke graf se grafsteen het presies dieselfde inskripsie, nl.: “Dood weens sonde”. Die uitkomste van hierdie dood, sien ons daagliks rondom ons, in die vorm van die morele verval van die samelewing; misdaad; geestelike blindheid en ’n onverskilligheid teenoor die dinge van die Here – inteendeel, lg. raak al meer en meer ’n openlike en uitdagende en selfs militante weerstand en weersin teen die dinge van die Here – ons sien dit bv. die afgelope tyd waar ene Prof. George Claassen, voorsitter van “Skepties Suid-Afrika”, formeel begin het om skole te monitor, om diegene wat Bybellees en gebed in klastye toelaat, strafregtelik te laat vervolg!
As die Woord dan praat van die mens wat dood is in sy sonde, dan word dit in ’n letterlike sin bedoel, want almal wat ongered is, is voorwaar dood – geestelik morsdood en is daar geen lewe in hulle nie. Hulle sien nie die heerlikheid van Christus raak nie en hulle is doof vir die influistering van die Heilige Gees. Hulle het geen liefde vir God nie en hulle verlang glad nie na gemeenskap met gelowiges nie.
Paulus sê in verse 1 tot 3 dat diegene wat dood is onder die heerskappy van hierdie wêreld, in die satan en die vlees verkeer. Ons was dus slawe van hierdie wêreld; die satan en die vlees.
· Paulus sê dat ons gelewe het soos hierdie wêreld. Ons was slawe van hierdie wêreld. Die woord “wêreld” wat hier gebruik word, is "kosmos" en dit word meer as 180 keer in die Nuwe Testament gebruik en bykans elke keer het dit ’n bose konnotasie en wanneer dit, soos hier in Ef.2:2 saam met die woorde, “die loop” (in Grieks is dit "aion") gebruik word, dui dit op “hierdie huidige bose tyd”, of hierdie goddelose wêreld waarvan Gal.1:4 ook praat.
Diegene wat dus sonder Christus in hierdie lewe verkeer, is deel van hierdie goddelose wêreld en is derhalwe gevangenis van die sosiale- en waardesisteme van hierdie huidige bose tyd waarin ons lewe. En hierdie huidige bose tyd, soos ons reeds gesê het, is vyandiggesind jeens Christus. Almal wat sonder Christus is, is dus vyande van Christus en derhalwe verlore.
· Paulus sê tweedens dat ons slawe van die vors van die onsigbare magte is (of te wel die satan). Hierdie onsigbare magte waarvan Paulus praat, is die demone of gevalle engele wat saam met die satan uit die hemel neergewerp is.
Matt.9:34 verwys dan ook na hierdie vors van die demone, wanneer dit sê ~ Dit is met die hulp van die aanvoerder van die bose geeste dat hy die bose geeste uitdryf. Om dus, soos Paulus dit stel, gelei te word deur die vors van die onsigbare magte, is om te dink en te lewe volgens die vooronderstellings; die ideologieë, en die standaarde waaroor die satan en sy demone, beheer uitoefen – in kort, hulle is ongehoorsaam aan God en Sy Woord (v.3). Calvyn het dit as volg gestel: The devil rules our thoughts, all our affections, and all our desires, that possesses us, and that we are all wholly his bondslaves. In a word, we cannot stir one finger, we cannot once move, we cannot think one thought, but the devil is at our elbow and draws us in such a way that we utterly become deadly enemies to God.
Ons moet onthou dat die satan se doel met die sondaars, nie altyd net is om hulle die ooglopende en bose dinge te laat doen soos in Gal.5:19-21 beskryf word nie, nl.: onsedelikheid, onreinheid, losbandigheid, afgodsdiens, towery, vyandskap, haat, naywer, woede, rusies, verdeeldheid, skeuring, afguns, dronkenskap, uitspattigheid en al dergelike dinge. Nee, die satan is uitgeslape genoeg om diegene wat geestelik dood is, te laat dink en ook daardie dinge te laat doen, wat oënskynlik goed en reg lyk, maar wat steeds teen die wil van God is en wat God nie behaag nie. Geen wonder dat 2Kor.11:14 praat van die satan wat homself voordoen as ’n engel van die lig nie!
Paulus herinner die Efesiërs dan daaraan, dat hulle soos hierdie wêreld gelewe het en dat hulle slawe was van die satan en deur hom en sy demone gedomineer is.
· Paulus gaan egter verder en sê vir die Efesiërs, dat hulle nie net van buite beheer was deur die wêreld en die satan nie, maar dat hulle ook van binne beheer was deur hulle vlees – hulle was salwe van hul eie vlees dus. Hy sê in vers 3 ~ So het ons trouens vroeër ook almal gelewe. Ons is deur ons sondige begeertes oorheers en het gedoen net waartoe ons luste ons gelei het en wat in ons gedagtes opgekom het. Hierdie sondige begeertes waarna Paulus verwys, is allerlei soorte sondige gedagtes en begeertes wat verbied word en is dít waarna Rom.8:7 verwys, nl. ~ Die dinge waarmee die sondige natuur van die mens hom besig hou. Dit is daardie dinge wat vyandskap teen God is – daardie dinge wat hulle daarvan weerhou om in gehoorsaamheid aan die Wet van God te leef.
Nadat Paulus dit aan die Efesiërs uitgespel het, wie en hoe hulle was, kom hy in vers 3b en sê hy aan hulle wat die gevolg is vir mense wat in daardie toestand vasgevang bly en wát met hulle sou gebeur – Hy sê ~ Vanweë ons sondige natuur sou ons net soos die ander mense deur God gestraf moes word. Die E.S.V. vertaal hierdie sinsnede (deur God gestraf) met, by nature children of wrath. Ons is dus van nature – van geboorte af, mense wat onder God se toorn, of Sy gramskap staan. Dit is ook presies wat die oorspronklike vertaling vir ons sê, met die woord "orge" wat hier gebruik word.
Omdat die mensdom onder God se toorn verkeer, impliseer dit dat alle mense verdoem is. Dit beteken dus dat alle mense op grond van hulle sondige natuur, onder God se toorn staan en derhalwe verdoem is – of gevonnis is om vir tyd en ewigheid in die hel deur te bring (die erfsonde).
4. GENADE:
Menslik gesproke kan daar dus niks aan die saak gedoen word nie, want die sondaar kan homself nie red nie. Ook kan geen ander mens wat God se reddende genade ervaar het, ander mense red nie. Die mens se toestand is dus ’n hopelose toestand.
MAAR, wat vir die mens onmoontlik is, is vir God moontlik! En dit is presies wat Paulus vir die Efesiërs in die volgende paar verse wil sê.
Vers vier begin pragtig (en ek is so dankbaar dat die N.A.V. nie hier afgewyk het van die oorspronklike teks nie) met die woorde ~ Maar God... (But God...). Hierdie twee woordjies is die twee skarniere waarop die ganse Evangelie rus - Maar God.... Hierdie twee woorde vertel aan ons presies wát God gedoen het aan die mens se hopelose toestand, maar ook hóé God
tussenbeide getree het ten einde hierdie hopelose situasie van die mens reg te stel.
· Wie is hierdie God?
Wie is hierdie God van wie Paulus hier praat? Wat het hierdie God gedoen? Waarom het Hy dit gedoen? En laastens, wat moet ons doen?
Ons moet besef dat die God van wie Paulus hier praat, nie ’n aardse of mensgemaakte god is nie. Ook is hierdie God nie die God van die Bybel, maar wat verkleinneer en afgebreek word tot ’n god wat die mens se emosies en denke en voorkeure pas nie. Nee, Hy is die almagtige God, Skepper van hemel en aarde. Hy is die God van ons Here Jesus Christus. Hy is die God wat Paulus reeds in hoofstuk een so wonderlik beskryf het. Wie is hierdie God dan?
- Eerstens is hierdie God waarvan Paulus sê, Maar God..., ’n soewereine God. Indien God nie ’n soewereine God is nie, is Hy nie God nie. Om soewerein te wees impliseer o.a. om te regeer – God regeer dus oor Sy ganse skepping. Hy het dit gemaak en Hy beheer dit. Niks gebeur sonder Sy goedkeuring nie. Niks kan Hom verras nie. Dít wat God van die begin af verordineer het (besluit/beveel), dít gebeur presies net so. Hy weet presies ook wat in die toekoms gaan gebeur en hierdie toekoms is vas en seker, omdat hierdie soewereine God dit bepaal het.
- Tweedens is hierdie God heilig. Wanneer ons na Paulus se briewe kyk sien ons gedurig hoe sterk hy die klem op God se heiligheid laat val wanneer hy praat oor God, maar ook wanneer hy praat oor God se reddingsplan vir die mensdom. In kort kom dit daarop neer: Omdat God ’n heilige God is, haat Hy sonde. Geregtigheid sal dus geskied.
- Derdens: Omdat God ’n heilige God is en Hy sonde haat, laat Hy sonde nie ongestraf nie. Dit is waarom Paulus in 2:1 sê ~ Julle (is) dood as gevolg van julle oortredings en sondes. Dit is waarom die mensdom se situasie so benard is – inteendeel, dit is ’n vreesaanjaende situasie. Ons moet altyd in gedagte hou: God is God en ons is mense. God is heilig – ons is sondaars. Ons kan dus op niks, absoluut niks, aanspraak maak nie. Dit is dus baie duidelik dat die mensdom God nodig het – net Hy kan iets aan die mensdom se situasie doen.
· Wat het God gedoen?
En volgens Paulus hét God iets aan die situasie gedoen, dít is waarom hy sê ~ Maar God.... God het nie die mensdom maar net so gelaat nie. Nee, Hy het Hom ontferm oor die mens. Hy het diegene wat Hy reeds lank voor die grondlegging van die aarde uitverkies het, gered. Hy het die Efesiërs en elkeen van ons wat in Hom uitverkies is, gered uit ’n benarde situasie – ’n situasie waaraan geen mens enige iets kon doen nie. Waarom gebruik Paulus die woord dood in vers 1? Juis om aan ons te toon dat ons niks, absoluut niks aan ons hopelose toestand kan doen nie – ’n lyk kan tog nie iets doen nie. Maar God... het uitgereik na ons ten einde ons te red – en juis dít is die wonder van die Evangelie – God het in Sy groot genade, deur Sy Seun, Christus Jesus, uitgereik na ons ten einde ons te red.
Net soos in die geval van Lasarus wat dood was en reeds ter ruste gelê was in die rotsgraf in Joh.11:43, het God ook vir elkeen van ons wat gered is, gesê, ...Lasarus, kom uit!
· Waarom het God dit gedoen?
Maar waarom het God dit alles gedoen? Daar is maar net een antwoord – Genade! Paulus gaan egter verder en hy beskryf hierdie daad van genade met vier woorde:
- Die eerste woord waarmee Paulus hierdie genade van God omskryf is liefde. Vers 4b ~ Maar God is ryk in barmhartigheid en het ons innig lief. God stort dus Sy genade oor ons uit, bloot net omdat Hy besluit het dat Hy ons liefhet.
- Tweedens beskryf Paulus God se genade met ’n woord wat uit liefde voortvloei, nl. barmhartigheid. Vers 4a ~ Maar God is ryk in barmhartigheid...(mercy). Barmhartigheid is egter ’n woord wat gebruik word om ’n daad of optrede te beskryf wat uitgeoefen word op iets of iemand wat daardie
bepaalde daad níé verdien nie – in hierdie geval dus, God se reddende genade.
- In vers 5 gebruik Paulus die kernwoord van sy beredenering, nl. genade ~ Uit genade (sê hy), is julle gered. Hy herhaal hierdie woord weer en weer in sy briewe, maar dan spesifiek ook weer hier in verse 8 en 9 ~ Julle is inderdaad uit genade gered, deur geloof. Hierdie redding kom nie uit julleself nie; dit is ’n gawe van God. 9 Dit kom nie deur julle eie verdienste nie, en daarom het niemand enige rede om op homself trots te wees nie.
- In vers 7 gebruik Paulus die woord, goedheid om genade verder te omskryf. Ons vind hierdie uitdrukking “die goedheid van God”, op verskillende plekke in die Woord, maar dit word die meeste kere gebruik wanneer daar oor die Kruisiging van Christus geskryf word en dui dus daarop, dat Christus se kruisiging, goed genoeg was om versoening tussen ons en God te bewerkstellig.
Ons was eens dood en kon onsself nie red nie: dit was slegs God se genade wat ons kon red. Ons het almal onder God se toorn verkeer – net liefde kon oor hierdie toorn triomfeer. Ons het niks anders as God se oordeel en straf verdien, maar slegs genade kon ons daarvan red. Waarom het God dit gedoen? Hy het dit enkel en alleen uit Sy onmeetbare liefde en barmhartigheid en genade en goedheid gedoen – meer nog, verse 6-7 ~ (Ons is) in Christus Jesus saam met Hom opgewek uit die dood en (Hy het) ons saam met Hom ’n plek in die hemel gegee, 7 sodat God (ons) ook in die tye wat kom, sou laat sien hoe geweldig groot sy genade is deur die goedheid wat Hy in Christus Jesus aan ons bewys het.
· Wat moet ons doen?
Laastens, wat moet óns doen? Ons is gered deur genade alleen, maar omdat ons, wat eens verlore was, nou uit genade gered is en werklik besef wat ons redding alles behels, behoort ons – nee, móét ons Hom wat Sy genade onverdiend oor ons uitgestort het, met ons hele lewe dien en aanbid – in opregtheid en met oorgawe.
5. SLOT:
My liewe vriend en vriendin, jy wat nie weet of jy deur hierdie genadige God gered is nie, vra jouself die volgende vraag n.a.v. Rom.6:16 af – Kom ek lees net eers vers 16 ~ Julle weet tog: as julle julle aan iemand onderwerp om hom as slawe te gehoorsaam, is julle die slawe van dié een aan wie julle gehoorsaam is. As dit die sonde is, beteken dit vir julle die dood; as dit gehoorsaamheid aan God is, beteken dit vryspraak en lewe. Wie dien jy? Dien jy Christus met jou hele hart? Indien nie, het jy die antwoord op jou vraag hier in vers 16 – bekeer jou dus; glo in Jesus Christus en stel jou oop vir Christus se liefde en genade en barmhartigheid en goedheid.
[1] Boodskap gelewer deur Kobus van der Walt te ANTIPAS Gemeente (Vereeniging) op 11 Oktober 2009
Monday, October 5, 2009
Boodskap deur Kobus van der Walt (04 Oktober 2009)
Die Brief aan die Efesiërs – 05 (Paulus se Gebed vir die Efesiërs) [1]
Indien u hierdie Boodskap wil uitdruk – Verlig die teks in hierdie venster en kopieer en plak dit daarna in enige woordverwerkingsprogram (bv. MS Word) – druk daarna gewoon uit.
1. INLEIDING:
Die eerste hoofstuk van Paulus se brief aan die Efesiërs kan in twee dele verdeel word, nl.:
· Die eerste gedeelte wat ons ’n seënbede kan noem en ons vind dit in verse 3-14 waar Paulus God loof en prys vir genade en redding en vergifnis;
· Die tweede gedeelte vind ons in verse 15-23 waar hy in gebed intree vir die gemeente in Efese. Dit is dan na hierdie voorbidding van Paulus waarna ons vanoggend gaan kyk.
Wat opvallend is van beide hierdie twee gedeeltes, is dat beide Trinitaries van aard is, m.a.w. al drie Persone van die Goddelike Drie-eenheid word hier aangespreek.
2. SKRIFLESING:
Ef.1:15-23 ~ Daarom, vandat ek gehoor het van julle geloof in die Here Jesus en van julle liefde vir al die gelowiges, 16 hou ek ook nie op om God vir julle te dank nie. Wanneer ek in my gebede aan julle dink, 17 bid ek dat die God van ons Here Jesus Christus, die Vader aan wie die heerlikheid behoort, deur sy Gees aan julle wysheid gee en Hom so aan julle openbaar dat julle Hom werklik kan ken. 18 Ek bid dat Hy julle geestesoë so verhelder dat julle kan weet watter hoop sy roeping inhou, en watter rykdom daar is in die heerlike erfenis wat Hy vir die gelowiges bestem het, 19 en hoe geweldig groot sy krag is wat Hy uitoefen in ons wat glo. Dit is dieselfde kragtige werking van sy mag 20 wat Hy uitgeoefen het toe Hy Christus uit die dood opgewek en Hom in die hemel aan sy regterhand laat sit het: 21 hoog bo elke mag en gesag, elke krag en heerskappy, en wat daar ook al sprake van mag wees, nie net in hierdie bedeling nie, maar ook in die bedeling wat kom. 22 Ja, aan Hom het God alles onderwerp, Hom bo alles verhef en Hom aangestel as hoof van die kerk. 23 Die kerk is sy liggaam, die volheid van Hom wat alles in almal vervul.
3. PAULUS SE GEBED:
Paulus bid vir die gemeente in Efese en in hierdie wonderlike gebed van hom sien ons drie elemente waarvoor hy voorbidding doen:
· Eerstens bid hy in vers 17a, dat ons Here Jesus Christus, die Vader aan wie die heerlikheid behoort, deur sy Gees aan (hulle) wysheid (sal) gee. Hy bid dus vir wysheid.
· Waarom bid hy vir wysheid? Waarom vra hy vir wysheid? Sodat, in die tweede plek en volgens vers 17b, die Efesiërs, Christus werklik kan leer ken. En hierdie kennis behels drie aspekte, nl.
- Kennis oor die verlede (18a);
- Kennis oor die toekoms (18b);
- Kennis oor die hede (19-23).
4. WYSHEID:
Eerstens sien ons dan dat Paulus bid dat die Efesiërs geseën sal word met wysheid om bepaalde kennis te kan bekom. Hierdie is ’n gebed wat hy ook vir die gemeente in Kolosse gebid het, toe hy in Kol.1:9b gevra het, dat ...God deur al die wysheid en insig wat die Gees gee, (hulle) Sy wil duidelik sal laat ken.
Ons moet verstaan dat geen kennis groter of hoër of dieper kan wees as kennis van God nie en ons kan nie oor hierdie kennis van God beskik, as dit nie aan ons onthul, of geopenbaar word nie. Geen boek en geen geleerde kan dit vir ons leer nie, dit kan slegs aan ons geopenbaar word deur die Heilige Gees. Hierdie feit word o.a. vir ons mooi beskryf en beklemtoon in Eks.31:3 ~ Ek het hom toegerus met my Gees sodat hy met vaardigheid, insig en verstand enige werk kan doen. En Jes.11:2 beskryf dit ook pragtig vir ons ~ Die Gees van die Here sal op hom rus: die Gees wat wysheid en insig gee, die Gees wat raad en sterkte gee, die Gees wat kennis verleen en eerbied vir die Here.
Indien ons dus kennis van God wil bekom, moet ons saam met die Psalmdigter sê ~ Open my oë, dat ek kan sien die wonders uit u wet (Ps.119:18 – O.A.V.). Indien ons God dus beter wil leer ken, moet ons bid dat die Heilige Gees ons verstandsoë sal verlig, sodat ons Hom beter kan leer ken.
Ek wil nie nou hier op ’n syspoor spring en afwyk van ons teksgedeelte nie, maar ons moet besef, dat indien ons die Gees van God wil bid om ons te bedien met kennis van God, moet ons besef dat ons eers klaar moet maak met sonde in ons lewe, want die Heilige Gees sal ons nie bedien met kennis en insig en wysheid as daar terselfdertyd sonde in ons lewe vertroetel word nie.
5. KENNIS:
Wat behels hierdie kennis waarvoor Paulus hier bid? Ons sien dat dit kennis behels wat spruit uit die verlede (18b), die toekoms (18c) en die hede (19-23), m.a.w. dit is kennis oor die verlede, waaroor ons nou hier in die hede moet beskik, ter wille van die toekoms.
· Die eerste gedeelte dan van hierdie kennis behels kennis oor die verlede. Vers 18b sê vir ons ~ Ek bid dat Hy julle geestesoë so verhelder dat julle kan weet watter hoop sy roeping inhou – watter hoop sy roeping inhou. Hierdie “roeping” neem ons terug na die begin van ons geestelike lewens en selfs nog verder terug as dit – terug tot lank voor die grondlegging van die aarde – Rom.8:30 praat daarvan ~ Dié wat Hy daartoe bestem het, het Hy ook geroep. En dié wat Hy geroep het, het Hy ook vrygespreek. En dié wat Hy vrygespreek het, het Hy ook verheerlik. Paulus bid dat die Efesiërs (en daarom ook ons) sal insien watter hoop ons roeping vir ons inhou.
Die vraag is nou: Waarvoor is ons geroep? God se roeping op ons lewens was tog nie doelloos en sonder betekenis nie. Hy het ’n baie spesifieke doel daarmee in gedagte gehad. Hy het ’n baie spesifieke doel in gedagte gehad, toe Hy jou en my geroep het. Hy het ons geroep om iets te wees en iets te doen. Dit is hierdie doel – “om iets te wees en iets te doen” wat Paulus dus hiervoor bid. En hierdie “iets” is dat elkeen van ons presies sal weet waarom God ons geroep het. Waarom Hy ons uitverkies het. Waarom Hy ons gered het. In Ef.4:4 praat Paulus dan ook weer van hierdie hoop van ons roeping wanneer hy sê ~ Daar is net één liggaam en net één Gees, soos daar net één hoop is waartoe God julle geroep het. Ons is geroep om in gemeenskap met Christus Jesus te leef, juis omdat Hy die enigste Een is in wie ons hoop gesetel kan wees – m.a.w. buite Christus kan ons geen hoop hê nie.
· En wat is hierdie hoop wat ons kan en mag hê wanneer ons in gemeenskap met Christus leef? Dit lei ons na die derde gedeelte van vers 18 waar daar na kennis oor die toekoms verwys word ~ ... Ek bid dat Hy julle geestesoë so verhelder dat julle kan weet watter hoop sy roeping inhou, en watter rykdom daar is in die heerlike erfenis wat Hy vir die gelowiges bestem het. Die hoop en kennis waaroor ons dus kan beskik, is die hoop en vaste wete van ’n heerlike erfenis waarvoor God elkeen van Sy uitverkorenes bestem het. Paulus se woorde aan Titus in Tit.1:1b-2 stel dit pragtig ~ Ek het die opdrag ontvang om die uitverkorenes van God te lei tot die geloof en tot kennis van die waarheid, dié waarheid wat lei tot die diens van God 2 en wat hoop gee op die ewige lewe. God wat sy woord hou, het die ewige lewe lank gelede aan ons belowe. Ons hoop is dus die vaste versekering wat ons nou kan hê op dít wat in die toekoms lê, nl. die sekuriteit van ’n ewige lewe saam met Christus.
Hierdie sekuriteit waaroor ons dus nou kan beskik, word gegrond op dit wat in die verlede gebeur het, nl. ons uitverkiesing en Paulus bid dat ons dit werklik sal verstaan en besef.
· Derdens toon vers 19-23 aan ons wat die kennis t.o.v. die hede behels, nl. kennis van die geweldige groot krag wat God volgens vers 19a in ons uitoefen. Paulus gebruik drie voorbeelde om vir ons hierdie krag te beskryf en weer kom hy en beskryf hy dit vanuit die verlede, die toekoms en die hede.
Paulus sê in verse 18a en 19a ~ ...Ek bid dat Hy julle geestesoë so verhelder dat julle kan weet ...19...hoe geweldig groot sy krag is wat Hy uitoefen in ons wat glo. Hierdie woord “krag” wat Paulus hier van praat is in die Grieks "dunamis" en dui op ’n geestelik dinamiese en lewende krag. En dit is hierdie geestelik, dinamiese en lewende krag wat tot ons as gelowiges se beskikking gestel word.
Paulus gaan egter voort en omskryf hierdie krag verder deur drie bykomende woorde te gebruik – in vers 19 & 20 omskryf hy dit deur te verwys na God se kragtige werking van sy mag wat Hy uitgeoefen het. Kom ons kyk net kortliks na die afsonderlike woorde in hierdie vers wat God se krag omskryf: - Eerstens dan “kragtige werking”. Letterlik dui hierdie woord op geweldige energie wat in werking gestel word ("energeia").
- Paulus omskryf hierdie krag verder met ’n tweede woord of uitdrukking, nl. “van Sy mag”. Die Griekse woord wat hier gebruik word is "kratos" en dit dui op ’n krag wat alle weerstand oorkom.
- En derdens beskryf hy God se krag met die woorde ...wat Hy uitgeoefen het. Die Griekse woord wat hier gebruik word is dieselfde as dié wat in Ef.6:10 gebruik word, waar Paulus praat oor “die Wapenrusting van die gelowige” en hy die volgende woorde gebruik ~ Verder nog dit: Soek julle krag in die Here en in sy groot mag. Die woord “mag” wat hier in die Grieks gebruik word is "ischys" en dit beskryf vir ons ’n volkomenheid en omvattendheid van mag wat beskikbaar gestel word ten einde iets volkome te oorkom of te oorwin.
Paulus gaan egter verder en hy omskryf hierdie krag in nog meer detail, deur vir sy lesers nog drie verdere manifestasies van hierdie krag wat in Christus teenwoordig is, weer te gee:
- Eerstens was hierdie energieke krag aangewend in Christus se opstanding uit die dood en Hy aan God se Regterhand in die hemel geplaas is (v.20) – verhef bo alle nie-Goddelike magte in die ganse heelal (die verlede dus). En volgens Ef.2:6 word hierdie selfde krag gebruik om ons uit ons geestelike dood op te wek ~ ...in Christus Jesus het Hy ons saam met Hom opgewek uit die dood en ons saam met Hom ’n plek in die hemel gegee. Fil.3:10-11 sê dat hierdie selfde krag tot alle gelowiges se beskikking gestel word om ons uit die dood op te wek ~ Al wat ek wens, is om Christus te ken, die krag van sy opstanding te ondervind en deel te hê aan sy lyding deur aan Hom gelyk te word in sy dood, 11 in die verwagting dat ek self deel sal hê aan die opstanding uit die dood.
- Tweedens sê Paulus in vers 22a ~ ...aan Hom (dit is Christus) het God alles onderwerp, Hom bo alles verhef. Die meeste Engelse vertalings vertaal hierdie gedeelte met ~ ...and he put all things under his feet. Hierdie uitspraak is ook in ooreenstemming met Ef.1:10b ~ Sy bedoeling was om alles wat in die hemel en alles wat op die aarde is, onder een hoof te verenig, naamlik onder Christus. Tydens die sondeval het die eerste Adam sy hoofskap oor die skepping verloor, maar deur God se krag, is hierdie hoofskap nóú aan die Tweede Adam, nl. Jesus Christus toegeken (1Kor.15:27).
- ’n Derde manifestasie van God se krag in Christus word vir ons in v.22b beskryf ~ ...(God het) Hom bo alles verhef en Hom aangestel as hoof van die kerk. Christus se Hoofskap oor die ganse heelal lê nog in die toekoms, maar Sy Hoofskap van die Kerk (alle gelowiges) is in die hier en die nou gesetel. Kol.1:18 sê ~ Hy is die hoof van die liggaam, van die kerk. Hy is die oorsprong daarvan, Hy is die Eerste, die Een wat uit die dood opgestaan het, sodat Hy die eerste plek in die heelal inneem.
Wat is die implikasies van Christus se Hoofskap vir ons as kerk (in die hede dus)? In kort beteken dit dat Christus....:
- ...deur Sy wederbarende krag, ons deel gemaak het van Sy liggaam.
- Ons word deur die Heilige Gees aan die wêreld voorgehou as beeld van Christus – m.a.w. wanneer die wêreld na ons kyk, moet hulle Christus Jesus in ons sien.
- Deur die kerk vul Christus ons as gelowiges, m.a.w. Hy bemagtig ons met Sy krag, om getuies vir Hom te wees
- Deur die Kerk rus Hy ons toe om God beter te leer ken.
6. TOEPASSING:
Hierdie geweldige energie en krag wat alle weerstand, volkome kan oorkom; hierdie Goddelike krag wat Jesus kon opwek uit die dood en Hom verhef tot in die Hemel waar Hy aan die regterhand van God sit en waar Hy uiteindelik die Hoof van alles in die ganse heelal gaan word; daardie krag wat Hom aangestel het as Hoof van die Kerk – daardie krag is aan ons as gelowiges beskikbaar gestel. Die vraag is egter: Om wat mee te doen?
Ons moet onthou dat hierdie perikoop begin het met Paulus se gebed waar hy bid dat ons waarlik God sal leer ken en hierdie kennis het dan o.a. kennis van Sy krag ingesluit. Maar waarom moet ons oor kennis van God se krag beskik?
Ons moet besef dat ons geen kennis van God kan bekom as dit nie geskied deur die kragtige werking van die Heilige Gees nie – daardie selfde krag wat Christus o.a. uit die dood opgewek het.
As jy dalk twyfel of dit ooit moontlik sal wees dat jy God sal kan leer ken – onthou, God is almagtig! As jy weet dat jou kennis van God verhinder word deur sonde in jou lewe ... weet dat God ook magtig genoeg is om daardie skeidsmuur uit die weg te ruim, sodat jy Hom beter kan leer ken. Bid om, en vertrou in, die kragtige werking van die Heilige Gees.
Ons as gemeente moet ook weet en besef dat die kerk van die Here Jesus ’n transformerende krag in die lewe van mense buite die gemeente moet wees en dit kan alleenlik gebeur deur die teenwoordigheid van die opgestane Christus in elkeen van ons. Ons moet besef dat elkeen van ons wat aan die kerk van die Here Jesus Christus behoort, veranderde mense is – as die krag van die Here Jesus Christus nie in ons teenwoordig is nie, behoort ons nie aan Hom nie – anders gestel: As ons aan Hom behoort, beskik ons oor daardie krag. Ons moet dus deur die krag van die Here Jesus, in hierdie wêreld werk – ons mag nie passief wees nie – ons moet met die kennis van God en in Sy krag uittree en die wêreld daarbuite verander.
Ons moet as veranderde en nuwe mense in Christus, die wêreld met die kragtige, vrymakende kennis van Christus Jesus penetreer en verander.
7. AFSLUITING:
Paulus se gebed wat hy in hoofstuk een vir die Efesiërs gebid het, kom dan hier tot ’n einde. Nadat hy aan die gelowiges getoon het dat hulle oor al die geestelike seëninge beskik (1:3-14), het hy in v.15-23 gebid dat die gelowiges God intiem sal leer ken sodat hulle drie feite sal ken:
· Eerstens die feit wat uit die verlede spruit, nl. hulle roeping tot redding wat hoop tot gevolg het (v.18);
· Tweedens hul toekomstige erfenis wat God vir elke gelowige belowe (v.18) en,
· Die huidige en teenswoordige krag wat tot beskikking van alle gelowiges is – daardie krag wat in die verlede gemanifesteer het in Christus se opstanding; wat in die toekoms sal manifesteer wanneer Christus as Hoof oor die ganse skepping sal heers en daardie krag wat in die teenswoordige tot uiting kom in Christus se hoofskap van die kerk.
[1] Boodskap gelewer deur Kobus van der Walt te ANTIPAS Gemeente (Vereeniging) op 04 Oktober 2009
Indien u hierdie Boodskap wil uitdruk – Verlig die teks in hierdie venster en kopieer en plak dit daarna in enige woordverwerkingsprogram (bv. MS Word) – druk daarna gewoon uit.
1. INLEIDING:
Die eerste hoofstuk van Paulus se brief aan die Efesiërs kan in twee dele verdeel word, nl.:
· Die eerste gedeelte wat ons ’n seënbede kan noem en ons vind dit in verse 3-14 waar Paulus God loof en prys vir genade en redding en vergifnis;
· Die tweede gedeelte vind ons in verse 15-23 waar hy in gebed intree vir die gemeente in Efese. Dit is dan na hierdie voorbidding van Paulus waarna ons vanoggend gaan kyk.
Wat opvallend is van beide hierdie twee gedeeltes, is dat beide Trinitaries van aard is, m.a.w. al drie Persone van die Goddelike Drie-eenheid word hier aangespreek.
2. SKRIFLESING:
Ef.1:15-23 ~ Daarom, vandat ek gehoor het van julle geloof in die Here Jesus en van julle liefde vir al die gelowiges, 16 hou ek ook nie op om God vir julle te dank nie. Wanneer ek in my gebede aan julle dink, 17 bid ek dat die God van ons Here Jesus Christus, die Vader aan wie die heerlikheid behoort, deur sy Gees aan julle wysheid gee en Hom so aan julle openbaar dat julle Hom werklik kan ken. 18 Ek bid dat Hy julle geestesoë so verhelder dat julle kan weet watter hoop sy roeping inhou, en watter rykdom daar is in die heerlike erfenis wat Hy vir die gelowiges bestem het, 19 en hoe geweldig groot sy krag is wat Hy uitoefen in ons wat glo. Dit is dieselfde kragtige werking van sy mag 20 wat Hy uitgeoefen het toe Hy Christus uit die dood opgewek en Hom in die hemel aan sy regterhand laat sit het: 21 hoog bo elke mag en gesag, elke krag en heerskappy, en wat daar ook al sprake van mag wees, nie net in hierdie bedeling nie, maar ook in die bedeling wat kom. 22 Ja, aan Hom het God alles onderwerp, Hom bo alles verhef en Hom aangestel as hoof van die kerk. 23 Die kerk is sy liggaam, die volheid van Hom wat alles in almal vervul.
3. PAULUS SE GEBED:
Paulus bid vir die gemeente in Efese en in hierdie wonderlike gebed van hom sien ons drie elemente waarvoor hy voorbidding doen:
· Eerstens bid hy in vers 17a, dat ons Here Jesus Christus, die Vader aan wie die heerlikheid behoort, deur sy Gees aan (hulle) wysheid (sal) gee. Hy bid dus vir wysheid.
· Waarom bid hy vir wysheid? Waarom vra hy vir wysheid? Sodat, in die tweede plek en volgens vers 17b, die Efesiërs, Christus werklik kan leer ken. En hierdie kennis behels drie aspekte, nl.
- Kennis oor die verlede (18a);
- Kennis oor die toekoms (18b);
- Kennis oor die hede (19-23).
4. WYSHEID:
Eerstens sien ons dan dat Paulus bid dat die Efesiërs geseën sal word met wysheid om bepaalde kennis te kan bekom. Hierdie is ’n gebed wat hy ook vir die gemeente in Kolosse gebid het, toe hy in Kol.1:9b gevra het, dat ...God deur al die wysheid en insig wat die Gees gee, (hulle) Sy wil duidelik sal laat ken.
Ons moet verstaan dat geen kennis groter of hoër of dieper kan wees as kennis van God nie en ons kan nie oor hierdie kennis van God beskik, as dit nie aan ons onthul, of geopenbaar word nie. Geen boek en geen geleerde kan dit vir ons leer nie, dit kan slegs aan ons geopenbaar word deur die Heilige Gees. Hierdie feit word o.a. vir ons mooi beskryf en beklemtoon in Eks.31:3 ~ Ek het hom toegerus met my Gees sodat hy met vaardigheid, insig en verstand enige werk kan doen. En Jes.11:2 beskryf dit ook pragtig vir ons ~ Die Gees van die Here sal op hom rus: die Gees wat wysheid en insig gee, die Gees wat raad en sterkte gee, die Gees wat kennis verleen en eerbied vir die Here.
Indien ons dus kennis van God wil bekom, moet ons saam met die Psalmdigter sê ~ Open my oë, dat ek kan sien die wonders uit u wet (Ps.119:18 – O.A.V.). Indien ons God dus beter wil leer ken, moet ons bid dat die Heilige Gees ons verstandsoë sal verlig, sodat ons Hom beter kan leer ken.
Ek wil nie nou hier op ’n syspoor spring en afwyk van ons teksgedeelte nie, maar ons moet besef, dat indien ons die Gees van God wil bid om ons te bedien met kennis van God, moet ons besef dat ons eers klaar moet maak met sonde in ons lewe, want die Heilige Gees sal ons nie bedien met kennis en insig en wysheid as daar terselfdertyd sonde in ons lewe vertroetel word nie.
5. KENNIS:
Wat behels hierdie kennis waarvoor Paulus hier bid? Ons sien dat dit kennis behels wat spruit uit die verlede (18b), die toekoms (18c) en die hede (19-23), m.a.w. dit is kennis oor die verlede, waaroor ons nou hier in die hede moet beskik, ter wille van die toekoms.
· Die eerste gedeelte dan van hierdie kennis behels kennis oor die verlede. Vers 18b sê vir ons ~ Ek bid dat Hy julle geestesoë so verhelder dat julle kan weet watter hoop sy roeping inhou – watter hoop sy roeping inhou. Hierdie “roeping” neem ons terug na die begin van ons geestelike lewens en selfs nog verder terug as dit – terug tot lank voor die grondlegging van die aarde – Rom.8:30 praat daarvan ~ Dié wat Hy daartoe bestem het, het Hy ook geroep. En dié wat Hy geroep het, het Hy ook vrygespreek. En dié wat Hy vrygespreek het, het Hy ook verheerlik. Paulus bid dat die Efesiërs (en daarom ook ons) sal insien watter hoop ons roeping vir ons inhou.
Die vraag is nou: Waarvoor is ons geroep? God se roeping op ons lewens was tog nie doelloos en sonder betekenis nie. Hy het ’n baie spesifieke doel daarmee in gedagte gehad. Hy het ’n baie spesifieke doel in gedagte gehad, toe Hy jou en my geroep het. Hy het ons geroep om iets te wees en iets te doen. Dit is hierdie doel – “om iets te wees en iets te doen” wat Paulus dus hiervoor bid. En hierdie “iets” is dat elkeen van ons presies sal weet waarom God ons geroep het. Waarom Hy ons uitverkies het. Waarom Hy ons gered het. In Ef.4:4 praat Paulus dan ook weer van hierdie hoop van ons roeping wanneer hy sê ~ Daar is net één liggaam en net één Gees, soos daar net één hoop is waartoe God julle geroep het. Ons is geroep om in gemeenskap met Christus Jesus te leef, juis omdat Hy die enigste Een is in wie ons hoop gesetel kan wees – m.a.w. buite Christus kan ons geen hoop hê nie.
· En wat is hierdie hoop wat ons kan en mag hê wanneer ons in gemeenskap met Christus leef? Dit lei ons na die derde gedeelte van vers 18 waar daar na kennis oor die toekoms verwys word ~ ... Ek bid dat Hy julle geestesoë so verhelder dat julle kan weet watter hoop sy roeping inhou, en watter rykdom daar is in die heerlike erfenis wat Hy vir die gelowiges bestem het. Die hoop en kennis waaroor ons dus kan beskik, is die hoop en vaste wete van ’n heerlike erfenis waarvoor God elkeen van Sy uitverkorenes bestem het. Paulus se woorde aan Titus in Tit.1:1b-2 stel dit pragtig ~ Ek het die opdrag ontvang om die uitverkorenes van God te lei tot die geloof en tot kennis van die waarheid, dié waarheid wat lei tot die diens van God 2 en wat hoop gee op die ewige lewe. God wat sy woord hou, het die ewige lewe lank gelede aan ons belowe. Ons hoop is dus die vaste versekering wat ons nou kan hê op dít wat in die toekoms lê, nl. die sekuriteit van ’n ewige lewe saam met Christus.
Hierdie sekuriteit waaroor ons dus nou kan beskik, word gegrond op dit wat in die verlede gebeur het, nl. ons uitverkiesing en Paulus bid dat ons dit werklik sal verstaan en besef.
· Derdens toon vers 19-23 aan ons wat die kennis t.o.v. die hede behels, nl. kennis van die geweldige groot krag wat God volgens vers 19a in ons uitoefen. Paulus gebruik drie voorbeelde om vir ons hierdie krag te beskryf en weer kom hy en beskryf hy dit vanuit die verlede, die toekoms en die hede.
Paulus sê in verse 18a en 19a ~ ...Ek bid dat Hy julle geestesoë so verhelder dat julle kan weet ...19...hoe geweldig groot sy krag is wat Hy uitoefen in ons wat glo. Hierdie woord “krag” wat Paulus hier van praat is in die Grieks "dunamis" en dui op ’n geestelik dinamiese en lewende krag. En dit is hierdie geestelik, dinamiese en lewende krag wat tot ons as gelowiges se beskikking gestel word.
Paulus gaan egter voort en omskryf hierdie krag verder deur drie bykomende woorde te gebruik – in vers 19 & 20 omskryf hy dit deur te verwys na God se kragtige werking van sy mag wat Hy uitgeoefen het. Kom ons kyk net kortliks na die afsonderlike woorde in hierdie vers wat God se krag omskryf: - Eerstens dan “kragtige werking”. Letterlik dui hierdie woord op geweldige energie wat in werking gestel word ("energeia").
- Paulus omskryf hierdie krag verder met ’n tweede woord of uitdrukking, nl. “van Sy mag”. Die Griekse woord wat hier gebruik word is "kratos" en dit dui op ’n krag wat alle weerstand oorkom.
- En derdens beskryf hy God se krag met die woorde ...wat Hy uitgeoefen het. Die Griekse woord wat hier gebruik word is dieselfde as dié wat in Ef.6:10 gebruik word, waar Paulus praat oor “die Wapenrusting van die gelowige” en hy die volgende woorde gebruik ~ Verder nog dit: Soek julle krag in die Here en in sy groot mag. Die woord “mag” wat hier in die Grieks gebruik word is "ischys" en dit beskryf vir ons ’n volkomenheid en omvattendheid van mag wat beskikbaar gestel word ten einde iets volkome te oorkom of te oorwin.
Paulus gaan egter verder en hy omskryf hierdie krag in nog meer detail, deur vir sy lesers nog drie verdere manifestasies van hierdie krag wat in Christus teenwoordig is, weer te gee:
- Eerstens was hierdie energieke krag aangewend in Christus se opstanding uit die dood en Hy aan God se Regterhand in die hemel geplaas is (v.20) – verhef bo alle nie-Goddelike magte in die ganse heelal (die verlede dus). En volgens Ef.2:6 word hierdie selfde krag gebruik om ons uit ons geestelike dood op te wek ~ ...in Christus Jesus het Hy ons saam met Hom opgewek uit die dood en ons saam met Hom ’n plek in die hemel gegee. Fil.3:10-11 sê dat hierdie selfde krag tot alle gelowiges se beskikking gestel word om ons uit die dood op te wek ~ Al wat ek wens, is om Christus te ken, die krag van sy opstanding te ondervind en deel te hê aan sy lyding deur aan Hom gelyk te word in sy dood, 11 in die verwagting dat ek self deel sal hê aan die opstanding uit die dood.
- Tweedens sê Paulus in vers 22a ~ ...aan Hom (dit is Christus) het God alles onderwerp, Hom bo alles verhef. Die meeste Engelse vertalings vertaal hierdie gedeelte met ~ ...and he put all things under his feet. Hierdie uitspraak is ook in ooreenstemming met Ef.1:10b ~ Sy bedoeling was om alles wat in die hemel en alles wat op die aarde is, onder een hoof te verenig, naamlik onder Christus. Tydens die sondeval het die eerste Adam sy hoofskap oor die skepping verloor, maar deur God se krag, is hierdie hoofskap nóú aan die Tweede Adam, nl. Jesus Christus toegeken (1Kor.15:27).
- ’n Derde manifestasie van God se krag in Christus word vir ons in v.22b beskryf ~ ...(God het) Hom bo alles verhef en Hom aangestel as hoof van die kerk. Christus se Hoofskap oor die ganse heelal lê nog in die toekoms, maar Sy Hoofskap van die Kerk (alle gelowiges) is in die hier en die nou gesetel. Kol.1:18 sê ~ Hy is die hoof van die liggaam, van die kerk. Hy is die oorsprong daarvan, Hy is die Eerste, die Een wat uit die dood opgestaan het, sodat Hy die eerste plek in die heelal inneem.
Wat is die implikasies van Christus se Hoofskap vir ons as kerk (in die hede dus)? In kort beteken dit dat Christus....:
- ...deur Sy wederbarende krag, ons deel gemaak het van Sy liggaam.
- Ons word deur die Heilige Gees aan die wêreld voorgehou as beeld van Christus – m.a.w. wanneer die wêreld na ons kyk, moet hulle Christus Jesus in ons sien.
- Deur die kerk vul Christus ons as gelowiges, m.a.w. Hy bemagtig ons met Sy krag, om getuies vir Hom te wees
- Deur die Kerk rus Hy ons toe om God beter te leer ken.
6. TOEPASSING:
Hierdie geweldige energie en krag wat alle weerstand, volkome kan oorkom; hierdie Goddelike krag wat Jesus kon opwek uit die dood en Hom verhef tot in die Hemel waar Hy aan die regterhand van God sit en waar Hy uiteindelik die Hoof van alles in die ganse heelal gaan word; daardie krag wat Hom aangestel het as Hoof van die Kerk – daardie krag is aan ons as gelowiges beskikbaar gestel. Die vraag is egter: Om wat mee te doen?
Ons moet onthou dat hierdie perikoop begin het met Paulus se gebed waar hy bid dat ons waarlik God sal leer ken en hierdie kennis het dan o.a. kennis van Sy krag ingesluit. Maar waarom moet ons oor kennis van God se krag beskik?
Ons moet besef dat ons geen kennis van God kan bekom as dit nie geskied deur die kragtige werking van die Heilige Gees nie – daardie selfde krag wat Christus o.a. uit die dood opgewek het.
As jy dalk twyfel of dit ooit moontlik sal wees dat jy God sal kan leer ken – onthou, God is almagtig! As jy weet dat jou kennis van God verhinder word deur sonde in jou lewe ... weet dat God ook magtig genoeg is om daardie skeidsmuur uit die weg te ruim, sodat jy Hom beter kan leer ken. Bid om, en vertrou in, die kragtige werking van die Heilige Gees.
Ons as gemeente moet ook weet en besef dat die kerk van die Here Jesus ’n transformerende krag in die lewe van mense buite die gemeente moet wees en dit kan alleenlik gebeur deur die teenwoordigheid van die opgestane Christus in elkeen van ons. Ons moet besef dat elkeen van ons wat aan die kerk van die Here Jesus Christus behoort, veranderde mense is – as die krag van die Here Jesus Christus nie in ons teenwoordig is nie, behoort ons nie aan Hom nie – anders gestel: As ons aan Hom behoort, beskik ons oor daardie krag. Ons moet dus deur die krag van die Here Jesus, in hierdie wêreld werk – ons mag nie passief wees nie – ons moet met die kennis van God en in Sy krag uittree en die wêreld daarbuite verander.
Ons moet as veranderde en nuwe mense in Christus, die wêreld met die kragtige, vrymakende kennis van Christus Jesus penetreer en verander.
7. AFSLUITING:
Paulus se gebed wat hy in hoofstuk een vir die Efesiërs gebid het, kom dan hier tot ’n einde. Nadat hy aan die gelowiges getoon het dat hulle oor al die geestelike seëninge beskik (1:3-14), het hy in v.15-23 gebid dat die gelowiges God intiem sal leer ken sodat hulle drie feite sal ken:
· Eerstens die feit wat uit die verlede spruit, nl. hulle roeping tot redding wat hoop tot gevolg het (v.18);
· Tweedens hul toekomstige erfenis wat God vir elke gelowige belowe (v.18) en,
· Die huidige en teenswoordige krag wat tot beskikking van alle gelowiges is – daardie krag wat in die verlede gemanifesteer het in Christus se opstanding; wat in die toekoms sal manifesteer wanneer Christus as Hoof oor die ganse skepping sal heers en daardie krag wat in die teenswoordige tot uiting kom in Christus se hoofskap van die kerk.
[1] Boodskap gelewer deur Kobus van der Walt te ANTIPAS Gemeente (Vereeniging) op 04 Oktober 2009
Subscribe to:
Posts (Atom)